Heimskringla - 31.03.1898, Blaðsíða 2

2
HEIMSKKINItLa, 31 MARZ 1898
Heimskringla.
Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
dm árið (fyrirfram borgað). Sent til
Islands (fyrirfram borgað af kaupend-
-<m blaðsins hér) $1.00.
Íeningar seudist í P. 0. Money Order
.egistered Letter eða Express Money
Qrder. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með aööllum.
B.
F. Walteks,
Útgefandi.
OfBce
Corner Princess & James.
p.o. BOX 305
Náunginn var að spauga með það
á gatnamótum borgarinnar hér um
daginn, að einhverjir fóthvatir “lib-
eralir” hefðu slitið töluverðu af skó-
leðri á aukagöngum upp að stjórnar-
byggingunum. Tilgangurinn hafði
verið sá, að reyna að fá Greenway
bónda til að gera Heimskringlu upp-
tœka (!) fyrir eitthvað sem stóð í síð-
asta blaði, og sem stakk illa í augu
þeirra -‘liberölu.’' Ekki hefir enn þá
sést neinn árangur af ferðum þeirra,
en vonandi er að fylkisreikningarnir
næstu beri það með sér, að þessir ná-
ungar hafi fengið borgun fyrir skó-
slitið.
það gert á sómasamlegan hátt. Þetta
eru þær einu sakir sem Lögberg gut-
ur fært oss í hendur síðan vér tókum
við ritstjórn Heimskringlu, og vér
erum ætíð reiðubúnir að standa á-
byrgð á gerðum vorum, hvort heldur
gagnvart í’itstjóra Lögb. eða öðrum.
Viðvíkjandi því sem ritstjórinn
segir, að það hafi verið ófimiegt af
oss, að segja að Einar Ólafsson væi i
verjulaus gagnvart árásum hans, þá
veit hann mjög vel, að E. Ó. verður
eins og hver annar að eiga það undir
blaðastjórunum, hvort hann fær að-
gang með greinar sínar. En ritstj.
Lögb. getur þar á móti óhindrað og
ótakmarkað(?) skammað og svívirt
bæði E. Ó. og aðra eftir hjartans list,
og honum er trúandi til að halda á-
fram uppteknum sómahætti!
Svo vildum vér sem minst þurfa
að skattyrðast við ritstj. Lögbergs
framvegis. Það er óþarfa eyðsla á
rúmi í blaði voru og svo vitum vér
fullvel að lesendum vorum kemur
betur að fá að heyra eitthvað annað
en ritstjóra-jag. ■ Vér rnunum því að
mestu lofa ritstj. Lögb. að leika laus
um hala, hvað skammirnar snertir.
sökunum, sem hafa framleitt þetta
átumein. Það þarf endilega að ná
þessum hreyfiöflum viðskiftanna úr
höndum kúgunarfélaganna og láta
þau starfa undir umsjón hins opin-
beia og í þarfir hins opinbera og al-
mennings yfir höfuð. Það er engum
efa bnndið að það er bein skylda
þingsins í Washington að sjá um að
slíkt nái fram að ganga. Það er tek-
ið fram í grundvallarlögum Banda-
ríkjanna, I 8. deild, 1. grein. Þar er
þinginu gert að skyldu “að setja fast-
ar reglur um viðskifti rtkjanna við
aðrar þjóðir, og innbyrðis meða'
hinna sérstöku ríkja, og við Indíána-
fiokkana.”
Eins og áður hafði verið lofað,
flytur Heimskringla nú “Ávarp” frá
hr. Einari Ólafssyni til ritsfjóra Lög-
bergs. Vér vildum ekki, undir kring
umstæðunum, synja hr. E. Ó. um
rúm í blaðinu, enda þótt oss líkiekki
allskostar orðfærið á greininni. En
hér fer sem oftar, að það er óvand
aðri eftirleikurinn Lögberg fór
hranalega af stað við E. Ó., og því
tæplega hægt að búast við blíðmæl-
um frá honUm á móti. — Það má
náttúrlega sjálfsagt búast við því, að
vér lendum einnig í “ónáð hjá guð-
unum” at Lögbergi fyrir að birta
þessa grein; en það verður að fara
sem auðið er. “Enginn má sköpum
renna.”
Einokunar-íelög.
Hvernig i>ac hafa myndast og
HVERNIG RÁÐA MÁ BÓT Á ÞEIM.
Eftir
Hon. 91arion Bntler,
Bandaríkja þingm. frá North Carolina.
Lauslega þýtt úr “The Arena.”
Vér vorum algerlega forviða á
því, hve ritstj. Lögbergs tekur sér
nærri þau fáu orð sem vér sögðum í
Heimskringlu 17. þ. m. viðvíkjandi
því er hann hafði ritað um hr. Einar
Ólafsson. Ritstjórinn var nýbúinn, í
Lögbergi 10. þ. m., að gefa oss bend
ing um, að nú væri hinn hentugasti
tími til að breyta stefnu Heimskringlu
—hætta að birta skammagreinir og
útiloka vissa menn frá þeim réttind
um, að mega bera hönd fyrir höfuð
sér í opinberu blaði. En í sömu
greininni bar hann sjálfur á borð fyr-
ir lesendur sína, það sem í hverju
öðru blaði en Lögbergi mundi álítast
miður heiðvirður ritháttur. Það var
þessi skynhélgi ritstj. Lögbergs, sem
kom oss til þess að gefa honum bend-
ingu um, að vér kynnum betur við
að sjá hans eigin blaði stjórnað eftir
þeim reglum, sem hann áleit að oss
væru hentastar, áður en vér færum
að taka það sem fyrirmynd.
Ekki dettur oss heldur í hug að
fara að rifja upp gamlar skamma-
dellur ritstj. Lögbergs og andstæð-
inga hans, til þess að sýna honum
bver upptökin hafi haft. Almenning-
ur veit það og það er oss nóg. En
að eins skulum vér benda ritstj.
Lögb. á það, að “Afturgangan” hans
I .Lögbergi 28. Okt. síðastl., bar svo
óneitanlega vott um illgirni og löng-
un til að ófrægja bæði Heimskringlu
og Einar Ólafsson að ekki var hægt
að taka við því þegjandi. Vitaskuld
hafa eflaust sárafáír tekið til greina
fáryrðin í þessari “Afturgöngu” í
Lögbergi, en tilgangurinn skein svo
glögt í gegnum rudda3kapinn og
atv’r'..uróginn, að maður hlaut að
me.<> það að verðugu.
Ekki munum vér neitt fárast um
það, þó ritstj. Lögbergs setji oss á
bekk með þeim mönnum, sem hann
er svo iðinn við að reyna að svívirða
í augum almennings. Vér gengum
ekki að því gruflandi, að það mundi
vera næg brennusök hjá Lögbergi, að
vér skildum dirfast að gefa út íslenzkt
blað, sem rynni ekki algerlega í
kjölfar Lögbergs, blað sem reyndiað
eiga orðastað við alla með kurteisi,
án þess að brúka persónulegar skamm
ir í stað röksemda, og blað sem hefði
nægan kjark til þess, að halda uppi
þeim réttindum, sem auðvitað allir
írjálsir menn eiga heimting á, að
mega bera hönd fyrlr höfuð sér, sé
[Niðurlag.]
Ef þessi hreyfiöfl yrðu notuð af
almenningi án hlunninda gagnvart
hinuin fáu, en með jafnrétti fyrir alla,
þá mundi það framleiða heilsusam-
lega sámkepni í öllum atvinnugrein-
um, auka framleiðslu allra afurða
landsins og um leið skapa velmegun
og sjálfstæði almennings. Undir slík-
um kringumstæðum 'væri ómögulegt
fyrir einokunarfélögin að verða til
eða þrífast. Aftur á móti, þegar þessi
öfl eru í höndum einstaklinga eða
auðfélaga, sem að eins hugsa um sinn
eigin hagnað, þá orsakar það almenna
deyfð í öllum viðskiftum, myndar
einokun f öllum greinum, og gerir
það mögulegt fyrir fáeina menn að
eyðileggja alla keppinauta sína. ef
þeir ekki vilja hlýta þeim skilmálum
sem sjálfselskaogfégirnd setja þeim.
I stuttu máli: þeir sem hafa náð haldi
á auðvaldi þjé>ðarinnar og ráða yflr
samgöngum og flutning öllum innan
ríkisins, og þeir sem hafa í höndum
sínum alla fréttaþræðina, hið örugg-
asta afl til útbreiðslu þekkingar á öllu
því sem við ber í heiminum, þeir
sannarlega hafa vald og afl til þess,
að leggja hollustuskatt á hvern mann
og hverja iðnurein í landinu, til þess
einungis að auðga sjálfa sig og starfs-
biæður sína. Þeir geta þannig hæg-
lega eyðilagt eina atvinnugrein, en
bygt upp aðra, eftir því sem vilji
þeirra býður þeim. Á þann hátt
hafa þeir gert miljónir manna að fé-
lausum aumingjum, en fáeina útvalda,
gæðinga að eigendum miljóna. Á
þennan hátt hafa þeir náð afarmiklu
valdi á sjálfri stjórninni.
Þeir eru frumkvöðlar allra þeirra
hörmunga sem hafa gengið yflr land
og lýð á síðustu árum.
Það var ekkert einokunarfélag
til í landinu áður en helmingurinn af
peningutn þjóðar/nnar var eyðilagð-
ur með því að neita silfrinu um jafn-
rétti við gullið, og áður en að fjár-
málastjóm þjóðarinnar var fengin í
hendur bankafélögum og fjárglæfra-
mönnum. Það voru engin einokun-
arfélög til í landinu áður en að járn-
brautirnar og fréttaþræðimir komust
i hendur auðmannafélaganna. En á
hinum síðustu þrjátíu árum, síðan
nokkrir einotaklingar, er síðar mynd-
uðti félög.hafa náð einokun á auðvald-
inu, á samgöngum og flutningum og
á dreifingarmiðli þekkingarinnar, þá
hafa lifnað, vaxið og margfaidast
heilir skarar af stórkostlegum einok-
unarfélögum, sem enn þann dag í
dag eru að eyðileggja alla sanna vel-
megun, og sjúga lífskraftinn úr þjóð.
lífinu.
Þessi sannindi eru óhrekjandi,
og höfum vér þá hér komið með þær
orsakir sem geta af sér einokunarfé-
lögin.
En hvernig má nú ráða bót á
þessu ? Það fyrsta er að útrýma or-
Þannig sjáum vér að hver ein
asti þingmaður, um leið og hann tek-
ur embættiseið sinn, lofar hátíðlega
að hann skuli framfylgja grundvall-
arlögum Bandaríkjanna, og með því
lofar hann að setja reglur fyrir ölluin
viðskiftum manna. En hvernig get-
ur hann sett nokkrar reglur fyrir við-
skiftum og verzlun, eða hvernig get-
ur alt þingið gert það, án þess að
hafa vald yflr hreyfiöflum viðskiit-
anna ?
Hefir þá þingið nú sem stendur
nokkuð að segja í tilliti til viðskifta
eða verzlunar ? Nei, vitaskuld ekki.
Það er algerlega í höndum einokun-
arfélaganna, og þau brúka svo þessi
vopn sín til að undiroka hvern ein-
asta sjálfstæðan mann og hverja ein-
ustu lífvænlega atvinnugrein. Þeir
sjúga blóð og merg úr þjóðinni, svo
þeir geti sjálfir orðið miljónaeigend-
ur, og geti því betur með sínutn blóð-
peningum og rangfengna mammon
keypt og stjórnað þinginu sjálfu.
Það er satt, að þingið þykist
hafa töluvert að segja í þessum mál-
um, en sannleikurinn er, að þeirsem
hafa auðvaldið í höndum sínum, þeir
eingöngu stjórna þinginu. Þeir eru
ætíð til staðins að hindra að nokkur
lög fái framgang í þinginu sem geti
læknað þessi átumein þjóðarinnar, og
þeir eru ætíð við hendina til þess að
bera í gegn þau lög sem búin eru til
með því eina augnamiði að auka veg
þeirra sjálfra, og fjölga kaununum á
hinum vanheila líkama þjóðarinnar.
í öllum okkar pólitisku bardög-
um raða öll þessi einokunarfélög sér
á aðra hliðina. Þau sjá um að þeir
einir séu kosnir í hin opinberu emb-
ætti landsins, sem eru algerlega eign
þeirra. Þar af leiðandi er auðvelt
fyrir þau að haf'a hald á ogjafnvel
stjórna stjórninni sjálfri.
Hversu hroðaleg villa var það
ekki, þegar þingið slepti úr höndum
sér þeim öflum sem nú er beitt misk-
unarlaust á þjóðina í heild sinni, öíi
um, sem nú er einungis stjórnað af
sjálfselsku og fégirnd.
Er mögulegt að fycirgefa aðra
eins heimsku eins og þetta, þar sem
þingið vissi, samkvæmt allri verald-
arsögunni síðan nokkur mentunar
skíma sást, hverjar afleiðingarnar
myndu verða ? Sýnir ekki reynsla
allra þjóða á öllum tlmum, að þeir
sem hafa ráðið hreyflöflum viðskift-
ar.na, hvort heldur það heflr verið
stjórnin eða einstaklingar, hafa ætíð
stjórnað viðskiftunum sjálfum ? Öll
mannkynssagan sýnir einnig, að hve-
nær og hvar sem ein stjórn hefir eigi
haft þessi öfl á sínu valdi, þar hafa
þau verið notuð til þess auka hags-
muni fárra einstaklinga, og til þess á
endanum að ná yfirráðum yfir stjórn-
inni sjálfri.
Forfeður vorir sem mynduðu
grundvallarlög vor, sáu mjög skýrt
hina yfirvofandi hættu, og þessvegna
var það, að þeir með sinni f'orsjá og
umhyggju útilokuðu öll einokunar-
félög frá því að ná haldi á þeim öfl-
um sem tilheyrðu hinu opinbera.
Forfeður vorir sem mynduðu
þetta fræga lýðveldi, álitu skaðlegt
að nokkurt bankafélag hefði rétt til
þess að gefa út peninga; og því sáu
þeir svo um að stjórnin einungis
skyldi hafa það vald. Eins voru þeir
aðgætnir með að sjá um það, að alt
sem studdi að greiðum samgöngum
og viðskiftum manna á meðal, skyldi
vera í höndum þess opinbera. Vita-
skuld var þa tæplega um annað að
tala en hinar vanalegu akbrautir á
landi, og allar skipgengar ár og stöðu-
vötn innan ríkisins. En ef það var
nauðsynlegt þá, að almenningur gæti
notið jafnréttis í þeim greinum, hversu
mikið meira áríðandi er það ekki nú,
þegar maður athugar hina stórkost-
legu aukning allra viðskifta í öllum
greinum. Hið sama sér maður ef
mrður les ræður þeirra viðvíkjandi
póstflutningum. Þeir álitu þá, eins
og við álítum nú, að það væri lífs-
spursmál fyrir þjóðina, að sú grein
væri í höndum stjórnarinnar, svo að
allir gætu notið sömu réttinda.
Þær skyldur sem hvöttu forfeður
vora til að sjá nm, að þessi sterku öfl
væru í höndum þjóðarinnar sjálfrar
eða umboðsmanna hennar, ætti að
hvetja oss nú, sem helg skylda gagn
vart meðbræðrum vorum, til þess að
hrífa þessi öfl úr höndum einokunai'
félaganna, og f'á þjóðinni þau í hend-
ur. Það er arfur f'rá forfeðrum vor
um sem hlýtur einhverntíuia að af-
hendast þeim rétta erfingja. Látum
03S gera það nú þegar; með því eina
móti getum vér ynt af höndum það
verk, sem vér höfum með eiðstaf
bundist til að gera. Um leið og vér
gerum það, eyðileggjum vér lífþrnð
allrar einokunar,—lífþráð, sem hefir
skapað og margfaldað átumeinin á
þjóðlíkama vorum, og sem nú er
stærsta hættan sem vofir yfir lýðveld-
inu.
Hin þýðingarmikla spurning sem
þjóðin verður að skera úr, er: hvort
vér skulum hafa stjórn undir umsjón
útlendra peningaprangara og einok-
unarfélaga, stjórn sem litt eingöngu
af einokun, með einoknn og fyrir ein-
okun. Eða eigum við að koma aftur
á fót kenninguin Jeffersons, svo að
hreyfingaröfl viðskiftanna starfi und-
ir umsjón hins opinbera, með jafn-
rétti fyrir alla en engum sérstökum
hlunnindum fyrir neinn, og að stjórn-
in verði þá: af þjóðinni, með þjóð-
inni og fyrir þjóðina.
Látum oss gera þetta, og þá mun
hvert einasta einokunarf'élag líða
undir lok. Látum þetta verða gert,
og þá verður jafnt tækifæri fyrir
hvern einstakling og hverja atvinnu-
grein. Látum þetta verða gert, og
þá, en fyr ekki, sjáum vér stöðuga
heilsusamlega framför í þjóðlífinu.
hefði orðið í minni hluta í þessu
máli, og kvað Laurier að hann ætl-
aði að láta hinar ýmsu fylkisstjórnir
tjalla með það mál á þann hátt sem
þeim þætti bezt við eiga-
Laurier hefir því hvorki sýnt
það frjálslyndi né vitsmuni í þessu
máli, sem æskilegt hefði verið af'
manni í hans stöðu,. og óskandi væri
að slíkar uppástungur sem hin ofan-
nefnda gerðu sem sjaldnast vart við
sig á þingum þessa lands.
WjNNIPEGINGUR.
■ r
Avarp.
Sunnudags-blöðin.
Mr. Charlton, einn af þingmönn-
um á Ottawaþinginu, kom 24. f. m.
fram með uppástungu um að banna
sölu á öllura blöðum innan Canada-
ríkis, sem prentuð væru á sunnudag.
En þessí uppástunga var feld i þing-
inu.
Það virðist ekki vera mikið
frjálslyndi í slíkri uppástungu. Ekki
heldur sjáanlegt að það sé neitt
fremur siðspillandi að lesa það blað,
sem prentað er á sunnudag, heldur
en þau blöð öll sem prentuð eru hina
sex daga vikunna.rj Það er til fólk,
sem er sv<* skringilega útbúið að
vitsmunum, og siðferðis tilfinningu,
að það álítur það glæp, sem ætti að
reyna að fvrirbyggja með lögum,
að lesa það blað, sem prentað er á
sunnudag, en sett í stíl og að öðru
leyti búið undir prentun á iaugar-
dag. En þetta sama fólk skoðar
það sem skaðlaust að lesa á mánu-
dagsmorgun þau blöð sem eru stíl-
sett og að öllu leyti búin til prentun
ar á sunnudaginn, svo framarlega
sem það sé dagsett á mánudaginn.
Það hefir ásamt fleiru verið
fundið sunnudagablöðunum til for-
áttu, að þau héldu fólki frá að ganga
til kyrkjn á sunnudögum, vegna
þess að það kysi heldur að sitja
heima við lestur þeirra, en að hlýða
á prestana. En þessi viðbára er
hinn Ijósasti og sterkasti vottur um
óvinsældir og ónytjungsskap klerk-
anna, hún sýnir svo vel á hve ógnar
lágu stigi er aðdráttarafl kprkjunnar
í heild sinni á hinn hugsandi og
skynjandi hluta mannfélagsins, því
það er sá hluti auðvitað, sem helzt
les blöðin. En svo ber líka þess að
gæta, að það fólk sem heldur sig frá
kyrkjunni, til þess að lesa þau blöð,
sem prentuð eru á sunnudagsmorgna
muni mjög líklegt til þess að halda
sér frá þeim, til þess að lesa blöðin,
sem prentuð eru á laugardagskvöld-
in, þó sunnudagsblöðin væru engin
til. En hvd,ð sem þessu líður, þá er
það ástæðulaus ágangur á réttindi
fólks að ætla að neyða það til kyrkju
göngu með lagaboðum. Hinn frjáls
lyndi Sir Laurier var með þessari
uppástungu Mr. Charltons. En varð
í minnihluta, með 52 móti 93. Sir
Charles Tupper,leiðtogi Conservatíva
spurði þá Sir Laurier hvað hann ætl-
aði nú að gera, þar sem stjórn hans
Það hefii' dregist fyrir mér lengur
en ég ætlaðist til að ávarpa fjósakarl
Löítb. fyrir þvættinginn hans til mín
10. þ. m. og þótti mér þó lakara að svo
fór. því mig lansaði. til að biðja sem
Hesta að kynna sér greinarstúfinn í Lög
bergi sem bezt, hafa hann ætíð í fersku
minni, oíí halda honum á loftí sem ó-
gleymanlegri fyrirmynd fyrir því
hvernig fjósakarlar eigi að rita,hugsa
og tala, þegar þeir hafa hugmynd um
að sá sem þeir eiga í högai við. sé
hvergi nærri. Auðvitað hafa margir
sjálfsagt tekið eftir krabbagangi fjósa-
karlsins. og svo hefir Mr, Walters sent
honum kveðju guðs og sína á blaði. og
er skarðið þannig að nokkru fylt, En
góð vísa er aldrei of oft kveðin, og læt
ég því þessi fáu orð fylgja því sem á
undaner komið. Það mætti kanské
nota það til skýringar við Lögberskan
rithátt á dóinsdfcgi, eða sem texta við
miðvikudagahugleiðingar á fjósloftinu.
Það sem fyrst vekur athygli þegar
rnaður les þessa ósegjanlegu Lögbergs
grein, er fögnuður fjósakarlsins yfir
burtför minni frá Hkr. Hann getur
ekki beðið með að kunngera heiminum
velþóknun sína þangað til getið er um
bi'pytinguna i Hkr., heldur sezt hann
strax niður, gerir þakkir og ikyrjar lof'
sönginn og bænarkvakið, sem hljóðar
eitthvað á þessa leið: “Dyrð sé mér og
þakkir þér, Mr. Walters, að þú hefir
sett þig svo þreklega á móti rithætti og
aðgerðum ritstj. Hkr., að hann hefir
farið frá starfi sínu, og á ekki aftur-
kvæmt meðan þú setur þig ekki upp á
móti minni hjartfólgnustu ósk. sem þú
auðvitað gerir ekki, því Lögb. og ég
elska þig út af lifinu, Og hér vetður fyr
irmyndar sumkomulag framvegis, ef þú
gleymjr ekki þewri dygð að lofa engum
að tala nema mér. Mr Walters, láttu
ekki h.... manninn koma einni línu í
blaðið þitt framar. svo að ég hafi
uú ótakmarkað tækifæri til að
’"bíta í hæl”. Sú list lætur mér bezt,
og ég hefi alt af hlakkað til að fá að
iðka hana í næði. I allan vetur hefi ég
að mestu þagað, eins og allir vita, borið
harm minn í hljóði og sint fjósaverkun-
um með mest.u stillingu, því herjans
maðurinn hefir veríð hér á næstu grös
um albúinn. og Hkr. hefir aldrei verið
líkleg til að sýna mér velvild fyr en nú.
Og forsjóriin—þú mikla milda forsjón,
þér sé lof oir þakkargjörð fyrir tækifæri
það sem þú hefir nú gefið mér til að
,sýna hver maður ég er. Eg er að öllum
jafnaði ekkí sterkur fyrir hjartanu en
þegar ég sé verjulausan mann vex mér
ásmegin, og hugrekkið nær þá svo al-
gerðu va.di á mér, að ég úthelli hjarta
inínu eins og ekkert væri. Ritstj. Hkr.
hafði þá syndsamlegu skoðun, að sem
flestir ættu að hafa málfrelsi, og sér-
staklega væri þörf að gefa mönnum
tækifæri til að verja sig. Fyrir þessa
heimsku hafa guðirnir, fyrir bænir mín-
ar. hefnt sín á honum, og gefið mér
tækifæri sem ég hefi ásett mér að nota
sjálfum mér tíl ævarandi heiðurs, og á
gröf mína áskil ég, að á sínum tíma
verði sett þessi réttvöldu orð : “Hann
barðist við vopnlausa menn eins og
hetja”. Eg hefisýntáJóni Ólafssyni
og fleirum hvað ég get, og nú bið ég að
Einar Ólafsson sé settur á sama bekk.
Góði Mr. Walters. Á þér hefi eg ávalt
haft velþóknun. Þú bregzt mér ekki
nú þegar svona mikið liggur við, og
mun ég þá sjá það við þig síðar.
Guð sé oss næstur. Amen”.
Eitthvað á þessa leið hljóðaði lof-
söngurinn og bænarkvakið. En hér
fór sem oftar, að hin brennheita löngun
fjósamannsins hafði leitt hann á glap-
stiga, og hann hafði að eins búið fáein
augnablik í “fools Paradise”. Heimur-
inn sneristað viku liðinni í sannarlegan
táradal, því Mr. Walters hafði ekki
heyrt kvakið nema með öðru eyranu,
en með hinu heyrði hann rödd skyldu
sinnar, og þó að hún lofaði ekki eins
mikilli sælu í framtíðinni eins og lof-
söngurinn, þá kaus hann heldur að
fylgja henni, eins og við var að búast.
Fjósamaðurinn hafði reiknað rangt.
Walters gekst ekki upp við skjall hans,
né heldur gat hann fallist á lastmælg-
ina til mín. Hann gerði garminum
þann óheilla grikk að tilkynna honum
með nokkurnvegin beinum orðum, að
ég hafi ekki að sínu áliti sagt, né leyft
öðrum að segja of mikið eða meinlegt
i Lögbergs garð né annara, og að hann
liafi ekkert við það að athuga, sem
sagt hefir verið. Við þessi orð Walters
brunnu allar vonir bjálfans, og paradís-
in hrundi til grunna. Hann hafði þó
búizt við öðru, þar sem hann var búinn
að e.yða hálfum öðrum ritstjórnardálki í
skjall og skammir til okkar Walters, í
þeim tilgangi að ófrægja mig, en koma
KOSTABOÐ.
Sendið strax 10 cents í silfri, og eg skal
se-'ida ykkur rueð næsta pósti mjög fall-
egan PRJÓN í hálsbindið ykkar. ís-
lenzkur fáni, með náttúrlegurn litum,
er á hverjum prjón. Þessir prjónar eru
snildarverk. Það er ómögulegt að lýsa
þeim fyllilega. Islendingar ætt að vera
"stoltir” af að eiga og bera einn af þess-
um prjónum. Sendið eftir einum. Ef
þið eruð ekki ánægðir með þá. fáið þið
borgunina tíl baka. Það er sanngjarnt.
Tveir prjónar fyrir 15c.
Eg vil fá agenta.
J. LAKANDER.
Maple Park, KaneCo., 111., U.S.A
Exchange Hotel.
©12 st.
Þegar þið viljið fá GÓÐANN DRYKK,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið fá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
þá munið eftir því, að þið
fáið hvergi betri aðbúnað
að öllu íeyti, en hjá.
H. RATHISURN,
EXCHANGE HOTEL.
612 Itlain Str.
Dr. N. J. Crowford
PHYCICIAN AND
SURGEON .....
462 Main St., Winnipeg, Man.
Office Hours from 2 to 6 p.m.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍND NÝJA
1
IL
Fæði $1.00 á dag.
1.
718 Rain 8tr.
Bruuswick Botel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús i
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
Lítið á eftirfylgjandi verðlista &
hinni nafnfiægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
mmt i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar
16 potta fötur 90 cts.
14 potta fötur 75 “
12 potta fötur 70 “
14 “ “ með sigti $1.10
17 potta diskapönnur 90 ct.
No. 9 þvatta Boilers $2.50
Nú á
67 cts.
55 “
52 “
78 “
70 “
$1.90
J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
National Hotel.
Þar er staðurinn sern öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta ogþægilegastaog
skemtilegasta gestgjafaliús í bænum.
Fti'di ad ejns $1.00 a dag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavalier, X. Dak,
PAT. JENNINGS, eigandi!
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að íhuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til i Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þá fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kallið á einhvern af keirurum.
vorum og verzlið við hann.