Heimskringla - 14.04.1898, Blaðsíða 2
2
HEIMS&KlNliLA, 14. APRIL 1S98
Verð blaðsins í Canada og Bandar. «1.50
um árið (fyrirfram borgað). Sent til
Islands (fyrirfram borgað af kaupend-
-m blaðsins hér) «1.00.
Peningar seudist í P. O. Money Order
Begistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með aíTöiium,
B. F. Walters,
Útgefandi.
Office : Corner Princess & James.
P.O. BOX 305
Rafmao-iis-kerrur.
Bladið Chicago Inter Ocean seg-
ir svo fiái “Rétt nýlega heflr Owen
H. Fay keyrslufélag gert samning
um að fá fimtíu rafurmagnskerrur,
er skulu fullgerðar innan 20 daga.
Og auk þessa hefir félag þetta lagt
dríig fyrir öðrum rafurmagnskerrum
af þrennslags stærðum, er það vill
fá gerðar eins fijrttt og mögulegt er.
Þessar sjálfkeyrslukerrur eru
allar gerðar af Fisher Equipment
Company eftir fyrirsögn Mr. G. E.
Woods frá Chicago, sem hefir fundið
upp sérstakan útbúnað til þeirra og
fengið einkaleyfi fyrir, og hefir
hann varið til uppgötvana þeirra
fleiri árum, og fara sögur af því, að
hann sé lengra kominn f list þessari
en nokkur annar. Eru vélar hans
þegar orðnar algengar bæði hér í
landi og í Norðuráffunni, og eru það
einkum einstakir menn, sem nota
þær, en ekki almenningur.
Kerrur þessar, sem Fay-félagið
lætur gera sér, eru skrautlegar mjög
og hefir maður einn G. U. Petri að
nafni ráðið lögun þeirra. Hefir hann
getað létt þessar almennu kerrur um
1400 pund. Hinar léttustu sjálf-
keyrslukerrur, sem til eru, vega
4000 pund. En þessar kerrur, sem
Petri hefir ráðið gerðinni á, vega,
2600 pund og þar fyrir innan og
verða þó að öllu sterkari og traust-
ari en hinar. Meðalverð á hverri
einni verður $2400, og geta þær far-
ið 12 míiar á klukkustundinni og
haldið áfram um 40 mílur svo að
ekki þarf að endurnýja rafurmagnið.
Hvernig ætti nú vanalegur
keyrsluhestur að geta farið í 40
mílna spretti 12 milur á hverjum
klukkutíma. Ætti aumingja hestur-
inn að l’ara að hugsa til þess, yrði
hann annaðhvort að reka upp hrossa
hlátur eða detta dauður niður. En
það er ekki eingöngu hvað þol og
úthald snertir og fiýtir, sein hestur-
inn getur ekki jafnast við rafur-
magnskerruna. Það verður miklu'
meiri peningasparnaður við rafur-
magnskerrur en he3ta. Það kostar
hér um bil 60 cents á dag að fóðra
keyrsluhest á heyi og höfrum. Og
vanalega fer hann þetta um 25 míl-
ur vegar á þessu fóðri. Hesturinn
þarf að minsta kosti 8 klukkustunda
hvíld, og getur hann þá unnið 16
klukkustundir á sólarhringnum. En
oft er það, að mikið af þeim tíma
gengur til þess að snúast eða standa
á götuhornum og melta þessa 60
centa fæðu sína. En hreyíiafl rafur-
magnskerrunnar eyðist eingöngu
meðan hún er á ferðinni. Hún eyð-
ir engu rafurmagni meðan hún er
kyr. Og meðan hún er á ferðinni,
segir Mr. Wood, að hún eyði ekki
meiru en 1 cents virði á mílu hverri
og tæplega það. Væri nú keyrt á
kerrunni 25 mílur á dag, væri það
30 centa sparnaður í samanburði við
hestfóðrið.
En það er ekki hér með búið;
rafurmagnskerrurnar þurfa engan
svefn, og með því að skifta um
vagnstjóra má keyra þær 24 klukku
tíma á sólarhring hverjum, því að
rafurmagnið má endurnýja meðan
þær standa einhversstaðar við, þar
sem bægt er að ná í rafurmagns-
straum.
Meðallengd þessara vagna á að
verða 9 fet, og aftan á þeim er auk
þess útbúningur til þess að binda á
koffort og f'arangur. Hjólin verða
af nýrri gerð, tréhjól, en ekki járn-
hjól, með teygleðurhringum hörðum
utanum hjólin. Jafnaðarlegur hraði
þeirra verður 8 mílur á klukku-
stundinni, en geta farið 75—100
mílur á dag hvenær sem vill.
Alt til þessa hafa hestlausir
vagnar ekki verið tíðir 1 Ceicago
meðal almennings, og eru strætin
þar þó svo jöfn og slétt,að þar kæmu
þær auðsjáanlega að fylstum notum.
Það er eitthvað hálft annað ár síðan
farið var að brúka þær í New York.
Var fyrst gerð tilraun með 12 raf-
urmagnskerrur og reyndust þær vel
og borguðu sig svo vel, að nú er
búið að smíða þar hundrað nýjar
kerrur fyrir almenning.
Þess skal geta, að kerrur þessar
eru alt önnur akfæri en rafurmagns-
vagnarnir í Winnipeg, sem ganga á
járnteinum undir járnreipi og flytur
járnvírinn rafurmagnsstrauminn frá
verksmiðjunni og í hjólaútbúnaðinn
á vagninum. Þessar nýju kerrur
ganga ekki á neinum járnteinum og
ekki nndir neinum stálvír. Þær
flytja með sér rafurmagn það sem
þær þurfa til að hreyfa bjólin og
geta farið nvar sem er þolanlegur
vegur. Skyldi verða langt þangað
til þær sjást hér f Winnipeg? Winni-
peg ætti þó að vera borg fyrir þær.
Það mætti jafnvel keyra þær út um
allar sléttur, ofan til Selkirk oghvar
sem hægt væri að endurnýja rafur-
magnið eftir 40 mílna sprett.
Bókar-fregn.
Mag. phil. Carl Kuchler hefir
sent Heimskringlu ritling nýjan eða
réttara ritgerð úr blað'nu Monatschrift,
og minnist hann þar 4 hinar yngri
bókmentir íslendinga. og hvetur landa
sína til að kynna sé*- þær og það sem
þjóðverzkir menn hafi um þær skrifað,
einkum Poeslion.
HGetur hann þess í rithngi þessum, að
það sé undarlegt hve ófróðir Danir séu
um bókmentalíf Islendinga. þar sem
háskólaprófessor einn, sem kunnað hafi
þó íslenzka tungu, skuli hafa látið sér
annað eins um munn fara og það, að
“hinar fornu bókment r væru þær einu
bókmentir sem Islendingar ættu”.
“Og þó”, segir mag. Kuchler, “hafa
alla þessa öld blómgast bókmentir 4 ís-
landi og standa enn í blóma sínum, er
jafnast geta í lýriskri skáldskaparlist
við bókmentir hvaða þjóðar sem vera
skal. Og enn þann dag í dag starfa á
íslandi skáld þau sem þrátt fyrir jökul
og gadd og langar heimskautanætur
hafa aflað !sér svo léttra og fjörugra
lífsskoðana. að ljóð og skáldverk þeirra
eru sannkarlaðar perlur skáldskaparins
og standa ekkert á baki hinum fegurstu
skáldvorkum annara þjóða.
Aðalhæfileiki þessarar aðalsþjóðar,
segir Kuchler, aðsé á vígvelli bókment-
anna, og segir hann að enpirhafieins
kannast við það og Þjóðverjar. Telur
hann svo upp helztu Þjóðverja, er ritað
hafa um hinar yngri bókmentir íslend-
inga. En fremstan þeirra allra telur
hann I. C. Poestion, forstöðumann hins
mikla bókasafns í Vínarborg, ágætlega
fróðan mann og lærðan og íslands vin
hinn mesta.
Hefir Poestion nýlega gefið út lýs-
ingu á íslenzkum skáldum hins yngri
líma og þýðingar af skáldskap þeirra;
kostar bókin 22,50 mörk bundinn og er
528 blaðsíður, i 6 köflum. Segir mag
Kuchler snildarlegan frágang á bók
þeirri og hvetur landa sína steiklega til
að kynna sér hana. Því er miður að
bók sú er nokkuð dýr fyrir landa þá
sem þýzku lesa, en sannarlega væri
það óskandi að menn viðurkendu hina
óþreytandi elju þýzkra visindamanna í
okkar garð, með því að fá sér bækur
þeirra, og til stórrar prýði væru þvílík-
ar bækur á hverju heimili.
— Kúgildisbendu-kafteinninn seg-
ir í síðasta Lögbergi að Mr. Greenway
hafi ekki orðið Liberal á þann hátt
sem ég skýrði nýlega frá í Heimskr.
’ef'tir grein í blaðinu Nor’-Wester).
Þessu til staðfestingar segir hann að
afturhaldsflokkurinn (á líklega að
)ýða Conservative-flokkurinn) hafi
haldið því fram á tímabilinu milli
1874 og78, aðtollarnir væru of lágir.
En það sannar ekki að Greenway hafi
ekki svikið fiokk sinn á hinn ódrengi-
legasta hátt 1875. Það að Greenway
hélt með Conservativa-flokknum og
var einn af hinum öflugustu meðlim-
um hans í gegnum þrennar kosning-
ar, en snérist að eins þegar McKenzie-
stjörnin komst til valda, er Ijós vott-
ur þess, að það var ekki fyrir van-
traust á tollmálastefnunni að Green-
way kúventi. Og þessi pistill úr
hinni pólitisku Júdasar-sögu Green-
way’s er ómótmælanlegur, sögulegur
sannleikur, sem hvorki Greenway
sjálfur eða nokkur af leiguþjðnum
hans geta undir nokkrum krirgum-
stæðum hrakið. Sigtryggur Jónas-
son má því naga þessa hnútu svo
lengi sem honum endast tönnur til,
—sagan stendur óhrakin eins fyrir
þvl. — Á hinn bóginn þykir
mér ekki ólíklegt, að kafteinninn
kunni að snúast þegar Conservativar
komast til valda hér í fylkinu eftir
næstu kosningar. Það var hans
pólitiska barnatrú, þangað til Green-
way stakk upp í hann dúsunni forð-
um. — Meira álít ég ekki þurfi að
segja um þetta mál að sinni. Þetta
ætti að geta orðið nóg efni í svo sem
átta dálka langan skammaþvætting í
næsta númeri mútublaðsins.
B. L. Baldwinsor.
Til ritstjóra Lögbergs.
Þú gltfsar hvern í htrlinn
sem ii6ra leið fer
Og svu djarfur er
Að rata lítsins hrautir dn
þess þig h/nut elti.
j. Ó.
Ég sé það á síðustu tveimur blöð.
um Lögbergs, að það heflr lekið frem-
ur liðugt úr pennanum hjá ritstjóra
þess, þegar hann samdi athugasemd-
irnar við greinar þær sem ég ritaði í
Heimskringlu 31. f. m. (undir nafn-
inu “Winnipegingur”).
Ég gekk ekki að þvf gruflandi,
að greinar þessar mundu vekja eftir-
tekt íslendinga hér vestra, bæði
vegna þess, að þær snelrtu málefni
sem varða almenning manna hér í
Manitoba, og einnig fyrir það, að
þær voru birtar í Heimskringlu. Það
blað hefir að undanförnu átt lalsverð-
um vinsældum að fagna hjá sjálf-
stæðari hluta fólksins, sem ekki láta
leiðast af' fortölum hinna keyptu
stjórnmálaskúma. Eg hefi oft veitt,
því eftirtekt, að fólk heflr felt s:g við
og trúað því sem Heimskringla hefir
sagt um opinber mál, án tillits til
þess hver hafi skrifað það. Menn
hafa fhugað m á 1 e f n i n og viljað
hafa umræður um þau, en eins og
eðlilegt er, fyrirlitið hina Lögbergsku
aðferð, þá að bíta sífelt hundstönnum
m e n n i n a sem ekki fylgja því í
einu og öllu.
Það var ekkert undarlegt þótt
Lögberg veitti þessum greinum mín-
um eftirtekt og yrði bumbult af þeim,
en þó bjóst ég tæplega við því, að
það mundi “spandéra” nær 8 dálk-
um í tveimur blöðum til þess að
kunngera fólkinu hver væri höfund-
ur þeirra. En hitt fanst mér sann-
gjarnara, að vonast eftir, að Líigberg
mundi gefa almenningi þær upplýs-
ingar um sjálft málef'nið, sem ég ósk-
aði eftir í greininni um fylkisreikn-
ingana. Ég þóttist eiga heimting á
þessum upplýsingum, þar sem ég er
einn af gjaldþegnum fylkisins, og
legði þvf auðvitað minn skerf í mútu
sjóðinn til þess að halda Lögbergi
við. En þótt liðugt læki úr penna
ritstjórans, þá hefir hann mjög litlar
skýringar gefið, en bullar í þess stað
um hitt og annað, sem ekki kemur
málinu lifandi ögn við.
Það væri máske réttast af mér,
að ganga með fyrirlitningu fram hjá
þessu axarskafta-ritsmíði, en ég get
samt ekki stilt mig um, með leyfi yð-
ar herra ritstjóri, að fara um það fá-
um orðum.
Ég mætti þá fyrst taka það fram,
að athugasemdir Lögbergs við grein-
arnar, virðast vera gerðar meira í
þeim tilgangi að geta komið að sam-
safni af dónalegum dylgjum, glæp-
samlegum getsökum og lognum stað-
hæfingum, heldur en til að gefa
nokkrar skýringar. Enda mun blað-
ið ekki betur fært að verja smánar-
aðferð stjórnarinnar, heldur en hún
sjálf. Hugmynd ritsj. Lögb. hefir
auðsjáanlega verið sú, að draga, ef
mögulegt væri athygli manna frá því
sem er aðalmergur málsins, sem er
það, að Greenwaystjórnin hefir altaf
verið og er gersamlega óþolandi fyr-
ir afglöp og eyðslusemi, og hún hefir
ætíð og æfinlega haldið sér við völd-
in með mútugjöfum og alls konar
ósæmilegu pólitisku bralli.
Eitt af þessu er dúsan til Lög-
bergs, sem nú, síðan 1890, er orðin
HÁTT Á NÍUNDA DÓSUND DOLLARS, án
allra aukabitlinga.
Og svo er mútan til Guðna Thor-
steinssonar á Gimli, sem nú er komið
á annað þúsund dollars, fyrir alls
ekkert annað en það, að vera fylgi-
spakur við stjórnina og beit ölluro
brögðum og klækjum til að uivega
henni atkvæði við kosningar.
Eða þar sem sýnt er í fylkis-
reikningunum fyrir 1895, að Magnús
Paulson hefir fengið $375.00 fyrir að
innheimta fargjöld hjá íslendingum.
En hvergi sést stafur fyrir því í
reikningunum, að einn einasti dollar
hafi verið innheimtur af þessum far-
gji'ildum. Ef hér er ekki um þjófnað
að ræða, þá skil ég ekki merking þess
orðs, þar sem nær $400.00 eru borg-
aðir út fyrir alls ekki neitt.
Sigurður Christopherson fékk
nær $60.00 þetta sama ár, fyrir far-
gjaldainnheimtu, og annað ár fékk
hann um $700.00 fyrir sama starfa.
En hér er alveg sama tilfellið einsog
með Magnús, því ekki sést á reikn-
ingunuin að einn einasti dollar af
þessu fargjaldafé hafi runnið inn f
fylkissjóð. Það er því eitt af þrennu:
að ekkert hefir verið innheimi, eða
að innheimtumennirnir hafa eklsi
skilað peningunum, eða þá í þriðja
lagi að stjórnin hefir stungið þeim í
sinn vasa. En um þetta og þvílfkt
hefir Lögberg ekkert að segja,—getur
ekkert sagt. Það treystist líklega
ekki til að Ijúga, svo að nokkur trúi,
stjórninni til málsbóta í þessu atriði,
og telur því þann kost vænstan, að
þegja.
Þegar menn finna svona glæp-
samlega fjárglæfra í sambandi við
þá fáu íslendinga sem eru í fylkinu,
þá má geta nærri hve stórkostlegur
þjófnaður muni vera framin til þess
að kaupa áhangendur fyrir stjórn-
ina á meðul hinna enskumælandi
manna.
Annar sannleikur, sem felst í
grein miinni var það, að Lögberg
hefði ekkí getað verið til síðan 1890,
ef það hefði ekki lifað að miklu leyti
á mútufé frá stjórninni. Það hefir
aldrei verið vinsælt blað, en eftir
því sem árin fjölga fara vinsældirn-
ar minkandi og áhrifin þverrandi,
því sem von er hetír fólkið andstygð
á og fyririítur þessar sífeldu skamm-
ir, mannlast og níð, sem Lögberg
flytur meira og minna af í hverri
einustu viku, og þó einkum síðan
hinn núverandi og als óhæfl ritstjóri
þess flæktist í sitstjórasætíð.
Til fróðleiks mætti hér setja
töflu sem sýnir bæði hvað há Lög-
bergsmútan er nú orðin, og hvernig
hún fer sífelt hækkandi, eftir því
sem x’insældir blaðsins þverra. Upp
hæðirnar eru þessar:
1890 fékk Lögberg.. .$ 100,00
1891 „ „...... 200,00
2892 „ ... 800,00
1893 „ „......1510,05
1894 „ ... 1400,00
1895 „ ... 1808,00
1896 (9 mánaða múta) 1050,50
1897 „ ... 1559,60
Als á 8 árum $8428,75
Þetta fyrir utan alla smábitlinga,
svo sem prentun kosningalista o. fi.
Af þessari skýrslu má meðal
annars sjá það, að þrátt fyrir hinar
dæmalausu skammir og níð, sem rit-
stjóri Lögbergs hetír ausið yfir Jón
Ólafsson, þá hefir þó blaðið átt mest-
um vinsældum að fagna og lifað án
mútugjafa af opinberu fé á meðan
hann (Jón) var ritstjóri þess. En
síðan hefir þetta mútu-lyga- og
mannlasts málgagn stöðugt verið ó-
sjálfbjarga, og ómagameðlagið stöð-
ugt farið hækkandi ár frá ári.
í athugasemdagrein sinni segir
ritstj. Lögbergs: “í vorum augum
á fylkisstjórnin þakkir skilið fyrir
það, að veita Islendingum tiltöluleg-
an skerf af atvinnu þeirri, sem hún
hettr umráð yfir’. Og það er enginn
að neita þessu, og Heimskringla hef-
ir aldrei haft á móti því að Islend-
ingar hér í landi ættu heimtíngu á
þessu. En það hefir haldið því
fram, og heldur því fram enn þá, að
það sé óráðvandlega farið með fé al-
mennings, að ausa árlega þúsundum
dollara i örf'áa menn, sem als ekkert
vinna fyrir því sem þeir fá, eins og
sýnt hefir verið hér að framan. Eða
heldur Lögberg að það mundi lengi
sitja að mútusjóðspottinum, ef tillag
þess væri komið undir vilja óg at-
kvæðum kjósenda í fylkinu? •
Eða þá hitt, að kasta þúsundum
dollara af fylkisfé til manns eins og
Guðna á Gimli, og kalla það lög-
reglustjóralaun!! I þorpi eins og
Gimli, þar sem er engin bæjarstjórn,
og þar sem menn eru svo friðsamir,
að þar koma aldrei fyrir mál sem
ekki sé hægt að útkljá af friðdómur-
um þeim sem eru í sveitinni, að und
anteknum þeim málum, sem Guðni
sjálf'ur er verjandi í; þar sem aldrei
er framin nokkur glæpur, nema ef
telja skyldi það, er Guðni sjálfur
fyrir nokkrum árum síðan barði einn
af kjósendum þar fyrir það, að hann
vildi ekki greiða atkv. með kandidat
Greenwaystjórnarinnar, Sigtryggi
Jónassyni!
Þeir útgjaldalíðir, sem hér að
framan eru taldir, eru þannig lagað-
ir, að það er ómögulegt að verja þá
með nokkrum rökum eða sanngirni.
Og því er það svo afarnauðsynlegt
fyrir Lögberg að reyna að telja fólki
trú um, að allir þeir sem skritt í
Heimskringlu, og ekki fylgi þess
eigin pólitisku tröllatrú, séu ýmist
heimskir, óupplýstir eða blátt áfram
lygarar, og stundum alt þetta til
samans. Það notar æfinlega það
þrotaráð, að ráðast á mennina með
atyrðum og ósvíf'ni, í stað þess að
ræða málef'nin. Og svo hælist rit-
stjórinn af þessari sómalegu aðferð
og þykist góður af!
En vitaskuld sakar þetta ekki
hið minsta þessa menn sem fyrir
skömmunum verða, því Islendingar,
bæði austan hafs og vestan, þekkja
Heimskringlumenn rétt eins vel og
Lögberginga, og vita vel að þeir eru
að minsta kosti f'ult eins heiðarlegir,
greindir og sannorðir menn, Rit-
stjóri Lögbergs hefir því, að makleg-
leikum, sjálfur mesta óvirðing af
öllu mannlastinu og níðinu.
Ég þarf ekki að fara mörgum
orðum um þvættinginn hjá ritstjóra
Lögbergs um tilgang minn með þess
um greinum í Hkr. Það er fjar-
sræða ein og heimska að reyna að
koma þeirri skoðun inn hjá almenn-
ingi, að ekki megi birta neitt úr
fylkisreikningunum. Þeir eru opin-
berar skýrslur um hag fylkisins og
ráðsmensku stjórnarinnar og varða
meira og minna hvern einasta fylkis
búa, og því rétt og sjálfsagt fyrir
blöðin eða einstaka menn að gera
athugasemdir við það er þeim þykir
aflaga fara,
Svo er það líka hreinn óþarfl
fyrir Sigtrygg Jónasson að viðhafa
nokkrar lygadylgjur um það, að
hann fiafi hjálpað méi til að ná um-
boðsstöðu þeirri, er ég hafði hjá Do-
minionstjórninni; hans hjálpar þurfti
þar ekki við. — Og sama má segja
um dylgjurnar um fangelsisvist fyr-
ir kosninga glæpi. Eg hefi aldrei
framið nein afglöp í þeim kosning-
um, sem ég hefi verið viðriðinn, og
lýsi því þann áburð hjá níðhögg Lög-
bergs tilhæfulausa lygi.
Ég er fyllilega fús til að kann
ast við alt það er Sigtryggur Jónas-
son eða aðrir gera mér til hagsmuna
og ætíð reiðubúinn til að meta slíkt
sem verðugt er. En ég er jafn ein-
beittur í því að láta hvorki hann né
aðra komast upp með það orðalaust,
að táldraga almenning með lognum
níðsögum um Conservatívaflokkinn
eða einstaka meðlimi hans, jafnvel
þó honum sé borgað fyrir það af
Greenwaystjórninni.
Ég læt svo þetta nægja að sinni
en síðar kann ég að flnna þá klíku-
snápa að tnáli, eftir því sem þörf
gerist.
B. L. Baldwinson,
3000 pör
DANSKRA ULLARKAMBA
[Merktir J. L]
Við ábyrttjumst þá. Sendir til ykkar
fyrir 81.00. Skrifið til
Alfred Andresen & Co.
Western Importers, 1302 Wash Ave. So.
Minneapolis, Minn.
eða til <w. 8iw»n»on,
131 HigRÍn St., Winnipeg, Man
EDMUND L. TAYLOR,
Barrister, Solicitor &c.
Rian Block,
492 Main Street,
WlNNIPEG.
B. G. SKULASON
ATTORNEY AT LAW.
SKRIFSTOFA í BF.ARE BLOCK.
<)}ran«l Forks, N. I>.
VIL FA
tvo íslendinga vana við að fletja lax, til
þess að fara til New Brunswick. Skrif-
ið mér til og segið hvaða kaupgiald þið
viljið fá o. s. frv. Upplýsingar fást
einnig á skrifstofu Heimskringlu.
Joseph Carman,
P. 0. Box 1014.
WINNIPEG, MAN.
\ Photo=
{graphs
\
)
Á Það er enginn efi 4 því að j
\ vér getum gert yður á- .
nægða bæði hvað snertir \
V verðið og verkið. f
f PARKIN ' ,«*r f
$ 490 Hain St. é
Exchangs Hotel.
©12 IMI-A-XJSr ST.
Þegar þið viljið fá GÓÐANN DRYKK,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið fá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
þá munið eftir því, að þið
fáið hvergi betri aöbúnað
að öllu leyti, en hjá.
II. RATHIStlKX,
EXCHANGE HOTEL.
(i12 iTflnin Str.
Dr. N. J. Crowford
PHYCICIAN AND
SURGEON .....
462 Main St.. Winnipeg, Man.
Office Hours from 2 to 6 p.m.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÝJA
718 iMain Str.
Fæði 81.00 á dag.
Bninsffick Hotcl,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús f
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
Lítið 4 eftlrfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEHiINER,
mmmu "* i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfnr
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasarnlógri brúkun.
Áður seldar Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur 75 “ 55 "
12 potta fötur 70 “ 52 “
14 " “ með sigti 81.10 78 “
17 potta diskapönnur 90 ct. 70 “
No. 9 þvatta Boilers 82.50 81.90
J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegastaog
skemtilegasta gestgjafahás í bænum.
Fa'ili a«l einm 81.60 a <lag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavalier, W. l>ak.
PAT. JENNINGS, eigandi.
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að íhuga nú. þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð seiri búið er til í Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þá fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kaflið á einhvern af keirurum
vorum og verzlid við hann.