Heimskringla - 16.06.1898, Blaðsíða 1

XII. ÁR
NR 36
¥_¥ • l « f
neimskrmgla.
WINNIPEG, MANITOBA, 16. JtJNI 1898.
♦
í
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
*
!
♦
♦
♦
♦
í
♦
♦
§PARID pENINGA.
Þi/Í ffetið það með því að fara til STEFANS
JÓNSSONAE, á Norð-austur horni Ross Ave.
og Isabel Str., þeg-ar þér þurflð að að kaupa
eitthvað af álnavöru (Drygoods). T. dæmis:
Musi'insá4, 5, 8ogl0 cts. Prints 5, (i, 8, 10,
12ic. (súm lCc. print næstum yard á breidd).
Einnig Ijósleitir, tvíbreiðir kjóladúkar á 5c.
Ijómandi fyrir sumarið fyrir kvenntreyjur
og kjóla handa litlum stúlkum. Þáerudökk-
leitir dúkar á 124 og 15c. hreinasta afbragð.
Ótal aðrar tegundir af dúkvöru sem ómögu-
]egt er upp að telja, með mjög lágu veiði.
Ógrynni af Jjómandi fallegum stráhöttum fyr-
ir litlar stúlkur og konur, eins lágt og 15 og
20c. Þér getið vissulega sparað peninga
yðar með því að kaupa hjá mér góða vöru
með lágu verði. Gleymið þvi ekki að koma
við hjá mér og sjá hvað ég er að bjóða við-
skiftavinum mínum þetta sumar.
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
:
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
Með vinsemd og beztu óskum.
♦
♦
♦
5TEFAN JONSSON.!
| Norð austur horn Ross Ave. og Isabel Str.
^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^
♦
♦
Askorun.
í Lögb. 17. Maí, er kyrkjnhöfðine:-
inn Sigtryggur Jónasson að fiótta trú-
málaskræki inn í grein til mín; ég svar-
aði henni ekki, af því ég veit mönnum
er trúmálastagl leitt orðið í blöðunum.
En af því mér líkar illa hvernig klíkan
tíekar almenning, þá skal nú taka af
öll tvímæli, og hérmeð skora ég á þeirra
beztu menn, þá séra Jón Bjarnason og
séra Friðrik Bergmann að mæta mér á
kappræðufundi þriðjudaginn 28. Júní
1898 kl. 8 e. m. á TJnity Hall.
Ég held því fastlega fram og uppá-
stend, að meginkenningar þeirra
kyrkjumanna um endurlausn, guðdóm
Krists, sakramentin, fordæming.synda-
fall, syndaflóð og bókstaflegan innblást
ur, séu falskar, ósannar, lognar. Þeir
Jiafa ekki snefil af sannleika víð eð
gtiðjast er þeir kenna þær. Það er svo
fjarri því að á því só nokkur vafi, að
þeir geta ekki komið með eina einustu
sennilega eða sannanlega ástæðu fj'rir
sannleika þeirra. Það er eingöngu trú
girni og fávizka alþýðu. sem leyfir
þeim að komast af með þe*ta.
Þessu setla eg að halda fram. Þetta
býð ég þeim að hrekja. Þeir skulu
koma óhindraðir, tala þar fullu frelsi
og fara óhindraðir og óáreittir. Þeir
skulu mæta þar allri mögulegri kurt-
eisi og virðingu sem hægt er að sam,
rýma við málefnið.
Winnipeg, 14. Júní 1898.
M. J. Skaptason.
STRÍDID.
Helzta má að engin breyting hafi
orðið síðustu víku á viðskiftum Spán-
verja og Bandamanna. Fregnir frá
Manila hafa að vísn sagt, að bærinn
væri kominn í hendur uppreistarmanna
en þar sem Dewey hefir ekkert skeyti
sent stjórninni því viðvíkjandi, þá er
hæpið að trúa slíkum sögum. Alt fyr-
ir það verður það endirinn, því nú þeg-
ar hefir yfirmaður Spánverja þar sent
frétt til Spánar þess efnis, að liann geti
ekki veitt óvinunum næga mótstöðu.
Þjóðverjar eru farnir að færa skip
sín saman nálægt Philippine eyjunum,
einnig nokkur þúsund hermanna; halda
sumir að þeir ætli að skerast í leikinn
með Spánverjum.
Frá Sampson koma litlar fréttir
þessa dagana. Á sunnudaginn var
setti hann i land nokkur hundruð her-
menn hjá bænum Guantanamo, skamt
frá SaDtiago de Cuba. Nokkur smá-
vígi Spányerja voru þar fram með höfn
inni, en þau stóðust ekki lengi fyrir
skipum Sampsons. Einnig höfðu Spán-
verjar þar nokkur þúsund herraenn á
landi og reyndu þeir að aftra landgöngu
Bandamanna, en tókst það ekki þó
liðsmunur væri mikill. En í nærfelt 2
sólarhringa ónáðuðu þeir þessa fáu
Yankees, sem höfðu verið svo djarfir að
ganga á land. Landið þar er skógi
vaxið og hæðótt, og því þægilegra fyr-
ir Spánverja að leynast í runnunum og
gera svo einlægt smá árásír á liina.
Bandamenn mistu 4 menn og nokkr-
ir særðust, og óvíst er að þessi fámenni
flokkur hefði getað haldið stöðu sinni,
ef herskipin sem voru á höfninni hefðu
ekki sent stöðugt drífu af skotum þang
að sem Spánverjar héldu sig mest; einn-
ig sendi Jierskipið Marblehead 50 menn
i land með tvær hraðskeyttar byssur til
Jijálpar. og gerðu þær mikið verk; þær
sópuðu burt. svo langt sem sást, öllu
setn fyrir var, svo ekki var lífvænlegt
fyrir Spánverja að sýna sig á meðan, —
I dag er Jrúist við að 15000 hermeun
Band aríkjanna lendi þarna á sama
stað. Hefja þeir svo undireins árásá
Santiago de Cuba, sem er að eins fáar
mílur í burtu; fá þeir einnig aðstoð
uppreistarmanna, sem Jialda sig þar í
kring, um 8000, að sagt er. Um sama
leyti er búist við að herskip Bandaríkj-
anna leggi inn á höfnina i Santiago og
táðist á spánska flotann.
Um 10,000 hermenn eru nú tilbúnir
ftð leggia af stað til Porto Rioo; með
Þnim fara nokkur stærstu lierskipin,
eifa þau að taka Jræinn San Juan og
eyðileggjH vígi Sjánverja þar, en lier-
inn sækir bæinn af landi.
Floti Spánverja, sem legið hefi’r hjá
Cadiz á spáni, er sagður ófær til sjó
ferða, lítur þvi ekki út fyrir að Banda-
öienn þurfi að óttasthann í fiamtíðinni.
Vonandi er að næsta blað t ort geti
íært meir ákveðnar fréttir af stríðinu.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Monitorinn Menadnock, sem hefzt
við í Kyrrahafinu, hefir fengið skipun
um að undirbúa sig til ferðar. Mc-
Kinley forseti ætlar sér ef þinginu kem-
ur ekki saman nú, að taka Hawaii-eyj-
arnar í sambandið og senda monitorinn
þangað og láta liermeunina reisa upp
fána Bandaríkjanna, og í þeirra nafni
lialda eyjunum. Hann sér að ef þeir
ætla sér að halda Philippine-eyjuntim í
framtíðinni, þá er alveg nauðsynlegt
fyrir Bandamenn að ná Hawaii eyjun-
um. til þess að eiga þar vissar vistir og
kol og hvað annað sem þeir kunna að
þarfnast.
Agæt olíulind hefir fundizt út á
landsbygðinni í Zone héraðinu í Oata-
rio, 2 mílur frá bænum Thamesville.
Sagt er að þeir puinpi úr þessum nýja
olíubrunni 10C0 tunnur á dag. Fleiii
brunnar hafa verið grafnir þar í grend-
inni og reynast allir mjög vel.
A meðal sjálfboðanna, sem gengu í
Bandaríkjaherinn í Fort Slocan skamt
frá Mount Vernon, voru tveir alvanir
brezkir hermenn', sem höfðu barizt bæði
í AfgJianistan og Indlandi, — Það er
gott að fá svoleiðis pilta í herinn; þeir
eru ekkert smeikir við að liorfa upp í
byssukjafta óvinanna.
Hroðalegt slys vildi til í Montreal
á föstudaginn. Prestur að nafni Grant
einn af þingmönnum á kyrkjujingí
Presbyteriana kyrkjunnar, sem haldið
var í síðustu viku í Montreal, var á
ferð á lijóli sínu eftir einu stræti bæjar-
ins, þegar lítíð barn kom í veg íyrir
liann. Hann vildi ekki renna yfir það,
og ætlaði að snúa frá fljótlega, en mis-
lukkaðist svo hann datt af hjólinu og
féll þvert yfir strætisvagnasporveginn.
Einn af strætisvögnunum bar þar að í
því, og áður en hægt væri að stanza
hann, fóru hjólin ytír manninn og
mörðu hann til dauðs. Prestur þessi
var ungur og velmetinn maður.
Þrír menn mistu litið og einn særð
ist, er voru að leggja torpedos í botninn
á St. Johns-ánni, 18 mílui frá Jackson-
ville á Floridaskaganum. Einn af þeim
sem dóu var John O’Rourke rafur-
magnsfræðingur frá Jacksonville, en sá
sem særðist var yfirmaður i vélastjóra-
liði Bandaríkjanna, Hart að nafni, og
hafði hann umsjón yfir verkinu.
Maður að nafni Morin í Montreal,
sem Jiræddur var um ótrúleik hjá konu
sinni, kom heim tíl sín um kl. 10 á laug:
ardagskvöldið, Þóttist hann hafa séð
ókendan mann í húsi sínu. Þegar
hann kom innSí húsið, dró hann skamm
byssu upp úr vasa sinum og ætlaði að
skjóta konuna. En móðir hennar sem
var í húsinu hljóp á milli þeirra; lenti
kúlan í höfðinu á henni, svo hún beið
bráðan bana af. Þar næst skaut hann
öðru skoti á konu sína, og féll hún við.
Hann varundireins tekinn fastur.Hald-
ið er að kona hans muni lifa, þó skotið
kæmi i hættulegan stað,
H. B. Weston, bóklialdari fyiir
Canadian Assurance-félagiðí Hamilton,
Ont., skaut sig á sunnudaginn. Hann
hafði reynt að hitta hjartastað, en mis-
tókst, þó er talið víst að ómögulegt sé
að hann haldi lífi. Engin ástæða er
kunn livers vegna liann skyldi reyna að
svifta sig lífi.
Maður nokkur að nafni ítobert
Sinclair Cecel. sem býrjá eyjunni Mön,
gerii tilkall til jarls-titils Salisburys Já-
varðar. Hann segir að hinn annar
Salisbury jarl, sem 1608 giftist dóttur
jarlsins af Suffolk hafi áðnr verið giftur
Vlary Sinclair, og frá henni rekur þessi
maður tilkall sitt til nafnsins.
Sir Adolphe Chapleau, fyrverandi
fylkisstjóri í Qnebec, og i mörg ár ráð-
gjafi í ráðaneyti Sir John A. McDonalds
dó í herbergjum sínum í Windsor hotel-
inu í Montreal, 16. þ. m. Hann var bú-
inn að vera lengi veikur og talinn frá
fyrir nokkru síðan og læknar þeir sem
stunduðu hann. gátu ekkert gert nema
linað þiáningar hans.
Bandaríkjaþingið er búíð að sam-
þykkja og McKinley forseti, að stað-
festa lög þau. sem leyfa stjórninm að
taka til lúns '200 milhónir dollars til
stríðskostnaðar. Hugmyndin er sú að
sem flestir þegnar Bandaríkjanna taki
þátt í þessu láni; minst verða teknir
$25, Ef upphæðin fæst ekki öll frá al-
menningi, þá eru 8 félög búin að bjóða
að leggja til peningana, svo þeir séu til
þegar stjórnin þarf á þeim að halda. I
Rentan verður 3%. Skuldabréfin verða
dagsett 1. Agúst 1898. svo má stjórnin
borga þau eftir 10 ár í roálmpeningum.
en þau falla ekki í gjalddaga fyr en 1.
Ágúst 1918 eða eftir 20 ár.
Sir Thomas J. Lipton, hinn stór-
auðugi tekaupmaður frá London á
Englandi. kom til New York á laugar-
daginn. Hann segir að þaðsem Cham-
b°rlain og aðrir sterkir stjórnmálamenn
Breta hafa sagt um meðlíðun og hlut
tekning þeirra í velferð Bandamanna
sé ekkert meira en það sem heyrist á
vörum allra Breta af hvaða stigi sem
sé. ‘ Og ef svo færi”, segir Sir Lipton,
‘‘að Bandamenn þyrftu hjálpar með,
þá standa 100,000 æfðra hermanna
reiðubúnir, á augnablikinu, að hali'a
uppi rétti frænda sinna í Amerlku”.
Sagt er að Spánverja séu reiðubún-
ir að taka‘friðarboðum, svojframarlega
að þau komi ekki frá Bandarikjamönn-
um. Þeir álíta sjálfsagt fyrir Frakka
og Austurríkismenn að reyna að miðla
múlum.
Maður nokkur að nafni John Beck-
er var hengdur án dóms og laga í, bæn-
um Great Bend í Kansas, á mánudag-
inn. Hann hafði áður myrt 16 ára
gamla stúlku, dóttir bónda eins skamt
frá bænum. Um 500 manns tóku þátt
í að framkvæma verkið.
Kona að nafni Mrs. Valentyne, er
kom alla leið frá Englandi til Fargo,
N. D,, til þess að fá skilnað við mann
sinn, dó þar á mánudaginn. Hún var
af góðum ættum, og skyldfólk bennar á
Englandi hefir beðið að senda líkið lil
London undireirs.
Canadisku hermennirnir í Victoria,
B. C-i hafa mælst til að mega fara til
Seattle, Wash., fyrir 4. Júli, og taka
þar þátt í hátiðahaldi Seattlé-búa. For-
stöðunefnd hátíðarhaldsins hefir skrif-
að til hermáladeildarinnar í Washing-
ton og beðið um leyfi fyrir fiessa her-
menn, aðþeir megi koma óáreittir inn
í Bandaríkin. Það er enginn efi á að
leyfið fæst.
Joseph Leiter í Chicago, hinn stór-
auðugi hveitiprangari, sem nærfelt í
heilt ár hefir algerlega ráðið verði á
hveiti, er nú orðinn gjaldþrota. Þó
hann með alt sitt eigið auðvald og að-
stoð margra annara reyndi að sporna á
móti því að hveiti félli í verði, þá varð
það samt. og um leið tapaði hann öll-
um eigum sínum. Hús hans og eignir
liafa verið fastsettar af þremur félög-
um hans, sem hann skuldaði $793,925.
Margir bankar tapa töluverðu fé, þar
þeir höfðu lánað honum nærri það fulla
verð á það hveiti sem hann var búinn
að kaupa.
Mesta hveiti sem hann hafði i einu,
var 35 millíónir bush. Allur gróði hans
er álitið að hafi verið $4,500,000. Mán-
aðarlegur gróði um $321,400. Á hverj-
um degi græddi hann þá $10,710; á
hverjum klukkutíma $446 og á hverri
mínútu $750. En nú er hann kominn
ávonarvöl. — Mikil eru umskiftin.
Lítil saga.
Á fimtudaginn 2. þ. m. gengu fjórir
íslendingar inn á eina stjórnarbygging
una hér i bænum og ætluðu að flytja
þar erindi sitt viðembættismenn stjórn-
arinnar. Tveir af þeím voru merkir
bændur langt að komnir utan af lands-
bygð, en hinir tveir voru þeir lir. Eyj
ólfur Eyjólfsson og Ásmundur sonur
hans. sem höfðu gengið með bændunum
til þess að túlka fyrir þá ef á þyrfti að
lialda." En er þeir komu inn í bygging-
una, mættu þeir þar einum liberal þing-
inanni fylkisins, núverandí ritstjóra
Lögbergs. Þeir mættu þar sem sé per-
sónunni Sigtryggi Jónassyni.
Þegar þessi alræmdi náungi sá menn
þessa koma, vildi hann fá að vita hvað
þeir hefðu þar að sýsla, en er hann fékk
lítil svör upp á spurningar sinar, snérist
hann einkum að þeim feðgum með þvi
orðalagi, að þeir sem til heyrðu voru al-
veg forviða á þeirri gnægð fúkyrða og
svívirðinga, sem kapteinninn átti hjá
sér. Og það var ekki að eins að Jiann
velti sér yfir þá feðga með ærumeiðandi
skömmuin, lieldur fór hann einnig hin-
um örgustu svivirðingar-orðum um
konu Eyjólfs,- sem er alþekt merkis og
sómakona.
íslenzka blftðið getur stsndum hitn
að snögglega og o var bér. Asmund-
ur Eyjólfsson vildi ekkl iaka við árett-
ingunum frá Sigtryggi fyrir ekki neitt;
og hefði það ekki verið fyrir ýtrekaðar
bæuir hins valinkunna föður hans og
mijligöngu annara, þá hefði ritstjórinn
ef ril vill orðið kjaftsár um tíma.
Hr, Andrés Freeman, sem vinnur i
þessari byggingu, sá og hevrði fram-
komu Sigtryggs í þetta sinn, og lét að
verðugu í ljósi megna óánægju sina yf
ir slíkri framkomu.
Hr. Ej-jólfur Eyjólfsson mun sjald-
an hafa mætt því, að vaðið væri upp á
hann með skömmum aldeilis orsaka-
laust, og síst af löndum hans ; því þeir
eru svo fjöldamargir sem eiga honum
gott upp að unna, og enginn hefir annað
en drenglyndi og góðmennsku til hans
að segja.
Einnig mun þessum bændum utan
af lardinu hafa þótt fruntaleg og flóns-
leg framkoma Sigtryggs. Ef þeir hefðu
mátt læma af framkomu hans hvernig
hinir aðrir embættismenn liberalstjórn-
arinnar höguðu sér, þá væri það gott til
afspurnar út um byggðirnar !
Og þetfca er svo sem ekki í fyrsta
sinni sem Sigtryggur þessi hefir vaðið
hér sein argasti götust.rákur upp á sak-
lausa menn. Til þess mætti færa ótal
fleiri dæmi, en þetta nægir sem sýnis-
horn.
Vér vitum að visu að garmurinn
liefir neyðst til að biðja fýrirgpfningar á
þessari óþokka framkomu sinni. En
þótt svo sé, þá á almenningur heimting
á að fú að vita um framkomu þeirra sem
standa i opinberri stöðu.
Þetta litla atvik lýsir betur mann-
kostum fígúru þessarar sem situr í rit-
stjórasæti Lögbergs, heldur en flest ann-
að gæti gert. Hér er ekkert tækifæri
fyrir liann að seeja að þetta sé lygi.
Hér eru fimm óhrekjandi vitni sem öll
geta sannað sögu þessa. Hann stendur
nú afhjúpaður, alsnakinu fyrir almenn-
ingsálitinu, sem ósvífinn, strákslegur
dóni. Hin glepsandi hundsnáttúra hans
hefir nú aflað honum brennimarks, sem
mun loða við hann svo lengi sem hann
tórir.
Her sjá nú félagsbræður Sigtryggs
hina réttu hlið á þessu uppáhaldsger-
semi þeirra. Þeir sjá nú ljóst hver per-
sóna það er, sem þeir hafa látið standa
frammi fyrir almenningi sem fyrirmynd
i pólitiskum og kyrkjulegum félags-
skap ;—þeir sjá nú hver það er sem hefir
haft hempufald prestanna og altaris-
brikur kyrknanna fyrir skálkaskjól sitt;
—þeir sjá nú hver hann er, sem hefir
legið í skauti helgidóma kyrkjunnar,
flaðrandi upp á forstöðumenn henuar
sem matfeður sína, jafnframt og hann
hefir ausið svínslegustu og dónalegustu
skömmum og illyrðum yfir heiðvirða
Islendinga í tveimur heimsálfum.
Hra. Jóhann Jóhannson frá West-
bourne heimsótti Hkr. í vikunni sem
leið,
Yukon-bréf,
Fltá SÖLVA SÖLVASYNI.
LAKE BENNETT, 18. MAÍ 1898.
Herra Magnús Pétursson.
Góði vinur. — Þessar línur sem eg
skrifa þér um ferðina hingar, getur þú
sett í Heimskringlu, ef þú vilt. Eg
vona til að lesendurnir fyrirgefi þótt ég
verði nokkuð langorður, jafnvel þótt.
fréttirnar séu ekki merkilegar.
Við lögðum af stað frá Vancouver
23. Marz og komum til Skagway þann
28., og hingað komum við (til Lake
Bennett) 29. Apríl.
Allar þær vörur sem við höfðum
með okkui', voru skrifaðar upp í Van-
couver, og var sá reikningur látinnfara
í gegn um Canada tollhúsið þar, til að
spara okkur ómak við að rífa upp flutn-
inginn þegar til Skagway kæmi. — Sjó-
leiðin norður hingað var skemtileg;
tvisvar var farin stutt leið í opnum sjó
og svo í gegnnm mjó sund og firði á
milli eyja og fjalla, og var suinetaðai
svo mjótt. að kasta mátti á Jand og
voru viða dufl fvrir veuamerki.—Land-
ið á jessari leiö er mjög hrjóstugt.
vaxið mjóum grenivið niður að sjó.
í Skagway biðum við einn dag. á
meðan reikningar okkar gengu geguum
tollliúsið. Fyrst, báðu þeir okkur nm
$87 — $50 í ábyrgöargjald (Boud) oe
$37 fyrir að yfirskrifa skjöl okkar. s-em
var að eins fárra mínútna verk. Okk-
ur þót ti þetta nokkuðhátt. Þeir fóru
svo að reikna upp aftur, og var þá
næsta áætlunin $66. En við vorum
ekki ánægðir að heldur, og báðum þá
að reikna betur, og var siðasta krafan
$30.50. Menn mega skilja það, að toll-
þjónarnir í Skagway og þeirra aðstoð-
armenn (Custora Brokers) eru sam-
taka í því að taka af námnmönnunum
alt sem þeir geta fengið. Engann um-
sjónarmann (Conwoy) höfðum við með
okkur. Sumir þurftu að borga um-
sjónarmanni $6 á dag. Sumir fengu
einn mann úr sínum flokki eiðfestann.
til þessa starfa. ef þeir voru Bandaríkja
menn, og nokkrir höfðu engan. Það
er með því móti hægt að segja þeim, að
maður hafi ekki peninga þá segjast þeir
hafa umsjónarmann á brautinni, sem
lýti eftir manni. En það er bara rugl.
í Skagway urðum við að borga
bryggjutoll. er nam $6,25 fyrir hvert
stykki sem við höfðum í fari okkar, og
var ekki úr því að aka.
Við keyptum mann með hest og
vapn til að flytja alt okkar 6 mílur upn
með Skagwayánni, og borguðum hon-
um $8 fyrir tonnið. — Landar, sem
fóru á undan okkur frá Winnipeg, voru
þar fyrir; þeir voru orðnir útiteknir og
þvældir.
Daginn eftir (29. Marz) fórum við
að bera yfir þann versta veg, 2jj mílur á
lengd, eftir ánni sem rennur í þraungu
gili. Sumstaðfer urðum við að fara yf-
ir stórgrýtis urðir. Rigning og bleytu-
hríðar voru á hverjum degi, svo vatnið
og aurinn voru í mjóalegg. Allir
hertu sig hver eftir sínu megni, en þeir
sem engan mannskap höfðu urðu að
kaupa hann ! Menn voru undra rólegir
þó áin væri að gleipa ísínn undan fót-
um þeirra. Héldu þeir yfir snjóbrýr,
sem voru 3 þuml. á þykt. Þegar sá
fyrsti misti skepnuna sína, eða sjálfann
sig ofan i, þá var óðara búin til trébrú.
Leiðinlegast var að sjá hvérnig farið
var með hundana. Þessir vesalingar
höfðu engan kraft til að draga þessa
þungu sleða yfir aur oggrjóL Ef nokk-
uð var stanzað, þá duttu þessar skepn-
ur niður sofandi. en vöknuðu svo við
vondan draum. Þeir voru barðir með
spítum, svo vein læirra bergmálaði í
klettunum; þeir voru barðir með fót-
um og höndum, þeim var kastað, þeir
voru skornir á háls. þeir voru skotnir,
og sleðum var hrundið ofan á þá og
þeir þannig marðir til dauðs. Mikil er
grimd mannanna þegar þeir eru ein-
valdir.
Til að gefa mönnum hugmynd um
hvað ervitt er að fara yfir WThite Pass
með mikinn flutning, ef ekki er sleða-
færi, þá tek ég til dæmis, að maður er
hefir 1500 pund og getur borið 50 pund í
ferð (fjöldinn ber ekki meira), þarf til
þess að komast áfram, 2J mílu, að
ganga 150 mílur !
Það sem ég komst næst, þá mun
vegalengdin upp að White Pass vira 14
milur. Þangað liggnr tilbúinn vegur,
og var mér sagt að kostaði 2 cents á
pundið. að mega flytja eftir honum. —
Skarðið er 7 milur á lengd upp að Ca-
nada tollhúsinu. Það eru vondar brekk-
ur og ógerandi fyrir mann að draga eða
bera þar yíir. Við keyptum okkur
flutning þar upp, fyrir 1 cent pundið.
ljeld að ég hefði hvorki þrek né þoliu-
mæði til þess að bera þar upp. Þegar
upp á brúnina kom fór vegurinn að
batna; sleðafæri allgott. Þá voru brúk
uð setl við hvert tækifæri. Oftast voru
stormar annaöhvort á norðan eða sunn-
an, það eru aðaiáttirnar hér, Fljótt fór
brautin að versna, því snjórinn hér er
mjög meyr. Fyrir framan tjaldið sökk
maður stundum uppundir hendur, og
jafnvel inni lika. Menn geta varla hugs
að sér — þeir sem ekki hafa reynt það,
hvaðervitt er að búa við þeasháttar, að
hafa að eins eitt lítið tjald fyrir eldhús,
og’svefnherbergi. Maður liggur, situr,
gengur og skríður á rúmfötum sínnrn.
Þar agir öllu saman, fötum og mat. Á
kvöldin kemur maður með sitr litla
tjald, þreyttur, blautur og kaldur. Þá
er fyrst að setja kofann niður ii snjóinn,
þar næst, að ná eldivið, svo er að mat-
reiða. Maður frýs á annai i hliðinni, on
brennur á hinni; maður sofm r í ró, en
vaknar að morgni við storm og ólæti;
vindurinn hefir skafið snjóinn inn í
tjaldið, ofan á rúmið manns, en npp
verður maður að rísa hálfber. Matur
inn er ónotalegur, mest saltað svína-
kjöt og "Pilot” — hundabrauð sem
sumir kalla.
Með illan leik komumst við ofan að
Lake Lindeman. Þaðan rennur á eftir
gili, um mílu á lengd, ofan í Lake Ben-
net- Hér er fult af tjðldum, og eru hér
þúsundir manna að byggja báta. Hér
eru hótel á hverju strái. Siðprúðir her-
menn eru hér á rauðum,treyjum; hér
eru stúlkur i tjöldura; hér er uppboðs-
þing á hverju kvöldi, og hér eru sölu-
búðir. Margir eru að selja vörur sínar
og snúa til baka. Þeir eru orðnir leiðir
á að vera í burtu frá heimilum sínum,
Þeir hafa mist kjarkinn við erviðleik-
ana að komast hingað, og trúna á því
að nokkuð sé upp úr þessari ferð að
hafa. Hér er u menn af öllum þjóð-
tíokkúm, en þó ber mest á Frökkum;
menn af öllum stéttum, þar á með
al prestar og læknar. Þeir eru ekki
hafðir eingöngu til þess að lækna and-
legar og líkamlegar meinsemdir; nei,
það er borið og dregið á þeim eins og
okkur hinum, sem skapaðir erum til að
erviða, Hér eru nokkur hjón með börn
sín; töluvert er hér af stúlkum. Þær
eru kjæddar eins og karlmenn; sumar
eru í loðnum skinnbrókum; aðrar eru i
stuttum pilsum, sem slást fyrir neðan
þjóin, og stígvélum, sem ná upp fyrir
hné.
TJtsendarar stjórnarinnar í B. C.
vilja láta okkur borga 810 fyrir timbur-
leyfl. Segja þeir að þegar Brit. Col.
gekk í fylkjasambandið. þá hafi því roeð
lögum verið veitt Jeyfi ytir veiði sinni
og timbri. Hér sé öðruvísi ástatt en i
Manitoba. liér eigi sanibandsstjórnin
ekkert meðað leyfa niönnum að taka
við í báta, ekki fyr eu 12 mílur fyrir
neðan, þar sem Yultouhéraðið byrjar.—
Ég hefði gaman af að vita hvort þetta
er satt.
Við erum hér 8 IsJerdingar, allir
við góða heilsu; 5 eru úr Winnipeg, en
3 frá Bandaríkjunum. Teitur og Jón
Jónsson eru 25 mílur hér neðar.
Margir sem hafa verið í félagi eru
nú að skilja. Þe.im ketnur ekt<i saman.
Þar af leiðir að sumir eru tjaldlausir og
hafa engin hitunaráhöld og verða að
kaupa það fyrir afar verð.
Bandarikjablöð ’eru seld hér fyrir
25 cents. Ég heti alt af lesiö þau og
veit jiess vegna hvað gerist í heiminum.
Eitt þeirra gat um 22 menn, sem hafi
drukknað í gili hér skamt frá; en ég
hefi ekki heyrt þess getið hér.
Pósthús er hér. I síðastl. viku fór
ég með bréf þangað og spurði hvað oft
póstur gengi. Svarið var: “Eins oft og
varðliðinu þóknast að flytja hann”.
Vötnin eru farin að leysast
löndum. Ég býst við að fara héða
leiðis í næstu viku. Einhverntíi
sumar kem ég tl Ðawson. og fæ
nátturlega bréf frá kunningjunum.
sé ég hverjirímuna'eftiijmér í útlc
inni.
Þinn einl.
S. Sölvason.