Heimskringla - 16.06.1898, Blaðsíða 2

2
áJi.ftfSKKÍN(rLA, 16. JÚNl 1898
Heimskringla.
ferð blaðsins í Canada og Bandar. 81.60
nm Arið (fyrirfram borgað). Sent til
lslands (fyrirfram borgað af kaupend-
uwi blaðsins hór) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order
Begistered Letter eða Express Mouey
Order. Bankaávísanir á aðra banka en i
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B. F. 'Walters,
Útgefandi.
Offiee: Corner Princess & James.
P.O. BOX 305
Islendingadagurinn.
Eins og skýrt var frá í siðasta
blaði, þá iétu 17. júnímenn sér ekki
segjast við atkvæðagreiðsluna áíund-
inum 28. f. m., og var það þ<5 fund-
ur sem þeir sjálflr höfðu með frekju
og ofstopa heimtað að haldinn væri,
og sem þeir hötðu smalað fólki sínu á.
Það kom fram svo eindreginn
og ákveðinn vilji almennings á þess-
um fundi, að hver maður með nokk-
urn snefil af sanngirni, hefði átt að
láta sér það lynda. Við lifum hér í
frjálsu landi, þar sem kúgunarsvipa
konunga og níðinga hefir ekkert grið-
land. Hér eru allir jafn réttháir er
til úrskurðar kemur. Það eru at-
kvæðin sem skera úr, en ekkert vald-
boð eða kúgun.
Sigtryggur Jónasson kaliaði svo
saman laumufund þann sem vér gát-
um um í síðasta blaði. Jlættu þar
um 40—50 manns. Nú voi’U góð ráð
dýr, að reyna að kúga og bæla niður
viija fjöidans hér í Winnipeg í þessu
máli. Mun þeim að vanrla hafa lit
ist svo á, sem undirferli, smjaður og
ósannindi vrði beittasta vopnið er
þeir höfðu völ á. Þeir sendu svo út
af örkinni um eða yfir 40 legáta til
þess að safna undirskriftum undir ft-
Bkoranir og skuldbindingar er þeii-
höfðu látið prenta; voru þær orðaðar
í þá átt, að þeir sem skrifuðu undir
þær, vildu engan annan þjóðminn-
ingardag hafa en 17. júní, og að þeir
lofuðust til að vinnaaf fremsta megni
gegn 2. Ágúst sem þjóðminningar-
degi, bæði í sumar og endranær.
Þessum erindrekum 17. júní-
manna gekk rnjög misjafnt og stirt í
smalamennskunni, sem við var a
búast; hver og einu brúkaði sínar
eigin veiðibrellur til að fá fólk til að
skrifa undir, og fftum bar saman.
Margir þessara sendisveina tóku nöln
ungmenna og barna, langt fyrir inn-
an fermingaraldur, og svo nöfn gaui-
almenna, sem fvrir elli sakir og Jas-
leika ekki komast úr rúmi sínu. Það
eitt er víst, að þeir skyldu ekkei t
eftir af því tólki, sem þeir á annað
borð gátu mögulegu narrað til undir-
skrifta, hvort heldur það var á graf-
arbakkanum eða í vöggunni. Þeir
þykjast með þessu móti hafa fengið
urn 300 nöfn á lista sína. Það er
nokkuð stór hluti af nær því 4000
Islendingum, sem ætlast er á að séu
hér í Winnipeg !!!
Svo þegar þeir voru búnir að f.i
þessa miklu (!) nafnalista í Iiendnr.
þóttust þeir hafa sigur í hendi sér,
svo þeir lögðu út með Sigtrygg í far-
arbroddi og boðuðu til almenns fund-
ar í Albert Hall á mánudagskvöldið.
Þetta fundarboð var að eins augiýst í
Lögbergi, en ekki einnig í Heims-
kringlu, eins og ávalt hefir venð
venja áður. Sýnir þetta atvik, eins
og (ill þeirra framkoma í þessu máli,
dónaskap og undirferli þessara ná-
unga ; ætluðust þeir auðsjáanlega til
þess, að sem fæstir 2. Ágúst-menn
sæu fundarboðið.
En hér brást þeim bogalistin.
Meðhaldsmenn 2. Ágúst höfðu ekki
verið iðjulausir. Þeir vi^su að fjöld-
inn af fóJkinu les ekki Lögberg, svo
nauðsynlegt var að tilkynna því á-
form þessa óaldarflokks, sem vildi
ræna almenninglslendingadagshátlð-
inni í ár, og var það dyggilega gei t.
í'undurinn á Albert Hall átti að
byrja kl. 8 e. h., en löngu áður en sá
tími var kominn, var hvert einasta
sæti skipað, gangurinn á milli sæt-
anna og pallnrinn að innanverðu alt
troðfult af fólki, v * þerir fundartím-
inn kom, var ómögulcg i að fá stand-
andi rúm í íundarsalnum, tröppurnar
ofan ®f öðr í ioftri og alla leið út á
stræti pétioiíipað fólki og um 300
manns úti á straetinu, sem ómögulega
komst inn í bygginguna
Það mátti sjá það á andlitum
þessara forsprakka 17. júnímanna,
þar sem þeir sátu afkróaðir inni í
horni á fundarsalnum, með að eins
fáeinar hræður í eftirdragi, að þeir
hðfðu ekki búist við svona löguðum
fundi. Þeir höfðu ekki búist við að
fólkið myndi þora að rísa á móti hin-
um þríeinu Liberal-Lútersku-Lög-
bergingum. Þeir höfðu búist við,
einsogað undanförnu, að þeir myndu
méð sínu vana undirferii og ódreng-
skap geta flekað fólkið til fylgis við
sig. En þeir timar eru koranir og
koma betur síðarmeir, að þessuin
mönnum verður algjörlega varpað
fyrir borð af alraenningsAlitinu, sem
óhæfum leiðtogum.
Það sást glögt á mánudagskvöld-
ið. hver það var sem fjöldinn vildi
viðurkenna sem leiðtoga. Þeir M.
I’aulson og Sigtryggur reyndu að
láta til sín heyra nokkrum sinnum,
en tókst það mjög illa, jafnvel þótt
fólkið væri eins kyrlátt og mögulegt
var að búast við, en þegar Mr. B. L.
Baldwinson hrevfði máli, var vel tek-
ið eftir hverju hans orði, enda var
hann, eins og hann á vanda til, srijall
í máli og hreinn og beir.n, og mun
sumum Lögbergingum hafa sviðið
undan orðum hans þar.
Sem betur fór þurftu menn ekki
að pínast lengi í prísundinni á Albert
Hall. Sigtryggur og félagar hans
sáu að þeir voru í svo stórkostlegun.
og ákveðnum minnililuta, að það
mundi næst sjílfsmorði gangk fyrir
framtið þeirra, ef þeir gæfu 2. Ágúst
mönnum tækifæri til að sýna hinni
íslenzku þjóð, hve smár og lítilíjör-
legur áhangendaflokkur þeirra er orð-
inn. Þeir tóku því það eina ráðsem
fyrir hendi var,—að láta rindan síga.
Tilkyntu þeir þft mönnum.að enginn
fundur yrði þetta kvöld, því fólkið
væri of margt. Höfðu þeir það einn-
ig sem ástæðu, að byggingin væri
eigi nægilega traust til að þola þann
fjölda sem þarna væri saman kominn
(sem var n ttúrlega bara uppspuna
rugl, sprottið af kvíguskap eða öði u
verra). Endaði þannig þetta minn-
isstæða útbald laumufélagsmanna, að
þjir gfttu engu áorkað, en lögðu nið-
ur eyrun og löbbuðu heim.
Óhætt er að fullyrða að um 1000
manns sóttu þennan fund; þar af
hafa verið, ef vel er í lagt, I þaðallra
mesta, 20) manns með 17. júní, en
um 800 manns með 2. Ágúst.
Þetta verður að líkindum síðasta
heiptarflan 17. júní-manna á þessu
ári. Það er líka vonandi að þeim
lærist í tramt-íðinni að bevgja sig
undir almenningsviljann, og haga sér
sem kurteisum og þjóðhollum mönn-
um sæmir, en ekki sem uppvöðslu-
samir stórbokkar. 0g þótt auðvitað
að Sigtryggi Jónassyni og fáeinum
hans nótum aldrei iærist það, að
haga sér heiðarlega og koma fram
svo sem ærlegum mönnum sæmir, þá
vitum vér það, að ýmsir góðirdreng-
ir liöfðu f læpst til þess að fylgja hon-
um í þetta sinn, og viljum vér treysta
því að þeir sjái sig um hönd síðar
meir.
Kannsóknirnar,
í IJeimskringlu, dags. 7. Apríl
síðastl. reit ég dftlitlagrein um kosn-
ingáofsóknir þær sem Greenway-
stjórnin lét hefja móti ýmsum mönn-
um hér í fylkinu, er hún kærði fyrir
að hafa falsað atkv. ( síðustu Dom-
inion-kosningum 1896, og leiddi ég
nokkur rök að því, að staðhæflng
Mr. Camerons nm kostnaðinn við
þær ofsóknir gæti ekki veiið til
sóma, og að þær helðn í rauninni
kostað fylkið svo þú.sundum dollars
skifti meíra lieldnr en hann kærði
sig um að láta þinginu uppskátt, og
að þessijundandráttur á liinum sanna
kostnaði mundi stafa af því, að
stjórnin skammaðist sín fyrir að hafa
eytt svo iniklum peningum til ver
en einskis, eins o; r»un varð á fyrir
dómstólunum. Þ<-ss utati sýndi ég
einnig fram á það, að Dominion-
stjórnin hefði verið I vitorði með
þessar ofsóknir og að hún hefði orð-
ið að borga um $11,000 til ýmsra
Liberal lögmanna hér í bænum fyrir
verk þeirra í sambandi við þessar
ofsóknir. En síðan grein mín var
rituð, hefir verið hafln rannsókn í
þessu máli af þar til kjörinni nefnd
úr Ottawaþinginu, og við þá rann-
sðkn, sem nú hefir staðið yfir nokkra
daga, befir ýmislegt komið í ljós, er
lesendur hafa eflaust gaman af að
vita þótt það að vísu miði ekki til
þess að auka tiltrú eða virðingu á
stjórnsemi þeirra Greenwaysog Lau-
rier, né heldur á þeim mönnum sem
unnu að þessu þokkaverki og settu
stjórninni svo gífurlega reikninga
fyrir störf sín, að stjórnin áleit það
tilraun til að rærta fjárhirzlu rfkisins
og borgaði því að eins part af reikn-
ingununt.
Það kom upp við rannsóknina í
Ottawa, að þeir fáu lögfræðingar hér
I Winnipeg, höfðu gert Ottawastjórn
inni reikning—ekki fyrir $11,000—
eins og ftður var sagt, heldur fyrir
$19,640, af þessari upphæð voru
810,325 fvrir störf iögfræðinganna,
en $7,315 fyrir ýinislegar útborgan-
ir, setu ekki virðist að hafi verið gef
in neinn greinilegur reikningur vfir.
Aðalvitni stjórnarinnar í þessum
mftlum heitir Freeborn. En þessi
háttvirti Liberal herra játaði fyrir
rétti, að hann væri lygari og mein-
særismaður, og að hann hefði logið í
réttum undir eiði, í þarfir stjórnar-
innar móti saklausum Conservatív-
um. Á þessari játningu hans strönd-
uðu málsóknirnar, eða réttara sagt,
ofsóknir stjórnarinnar, svo af nítján
mftlum, sem hún höfðaði, tapaði hún
ölium. En herra Freeborn fékk ó-
mak sift vel bargað úr ríkissjóði, því
Mr. H. M. Howell lögfræðingur í
Winnipeg sór það í Ottawa um dag-
inn, að hann hefði borgað þessum
meinsærismanni Ijiberala $804 fyrir
þann þfttt sem hann tók í málaferl-
unum, og þess utan hafði hann borg-
að aðrar upphæðir fyrir að láta leita
vandlega eftir þessum nauðsynlega
náunga. í alt setti Mr, Howell
stjórninni $5000 reikning lyrir sjálf-
an sig. En dómstnáladeildin stryk-
aði yfir $3000, en borgaði honum
að eins $2000. Út af þessum nirf-
ilskap stjórnarinnar ritaði hann
kvörtunarbréf og sýndi þar fram ft,
hve illa væri rneð sig farið, með þvl
að draga svona af reikningi sínum,
og gat þess til styrktar mftli sinu,
að Greenwaystjórnin borgaði sér æf-
inlega $75 á dag þegar haiin inni
eitthvað fyrir hana, en að hann setti
annars vanalega upp $40 á dag þeg-
ar hann inni fyrir aðra. Þótt þetta
sé ekki stórt atriði í sjálfu sérj svona
fljótt ft að líta, þá gcfur það manni
mjög svo góða hugtnynd <<m hina
miklu sparsemi Greenwaystjórnar-
innar, er hún borgar inanni $75 á
dag, þó hann etji ekki upp nema
$40. Þetta tnun mega telja eina af
þeim syndum, sem Greenwavstjórn-
in ber í sitiuin stóra syndapoka, og
er þetta að eins eitt dœmi um hina
óstjórnlegu eyðslusemi þessarar æru-
lausu stjórnar. Það verður líka ein
hverstaðar að sjást, lþar sem fylkis-
búar nú mega borga hundrað þús-
und dollars á hverju ári i vöxtu af
þeim skuldum, sem Greenway er bú
inn að stevpa fvlkinuá, á þeim 10
ftrum sem hann hertr setið að völd-
um, og enginn þarf að láta sig furða
á því, þótt þeir menn sem stöðugt
sitja að sleiktum mútusjóðspottum,
geri alt sem í þeirra valdi stendur
til þess að halda gamla Greenway við
völdin svo lengi sem þeim er það
mögulegt. Mönnum er óhætt að
reiða sig á það, að slíkir menn—þó
þingmenn kunni að vera—, hafa
ekki sameiginlegan hagnað allra
fylkisbúa efst í huga sínum. Þeir
finna minst til þess þó fylkinu sé
steypt í sökkvandi skuldir, þó að—
svo að segja—bfóð og mergur sé
kreistur úr fylkisbúum, bara að til
þeirra renni eitthv.ið af blóðinu og
mergnum, svo að þeir verði fullir og
feitir, fái tj ð»r kinnar og verði
v’ambmiklir ug bústnir.
Það var gcrð tilraun til þess að
ná þessum Freeborr, til þess að bera
vitni frammi fyrir Ottawa þingnefnd
inni um verk þau sent hann hafði
unnið í sanitmndi við ofsóknirnar.
En liann fanst hvergi. Mr. llowell
var sem sé hættur að hafa nokkrat
gætur á honum — þurfti hans ekki
lengur með. Maðurinn var farinn
með peningana — ineinsærismútu-
peningana—, til þess að geta notið
þeirra í næði á einhverjum óhultum
stað. En þingnefndin í Ottawa hef-
ir ákveðið að halda málinu fram á
næsta þingi, til þess ef mögulegt er
að komast að sannleikanum í öllu
þessu svívirðilega samsæri þeirra
Greenways og Lmuriers og þeirra
leigutóla í þessum rannsóknar of-
sóknum.
B. L. Baldwinson
Kaíli úr bréíi
til ritstjóra Heimskringlu.
MINNEOTA, MINN., 6. JÚNÍ 1899.
Ekki hefir enn þá, mér vitanlega.
verið nokkuð talið um íslendingadags-
hald hér, virðist þvú óvíst að nokkuð
verði við því rjálað í þetta sinn. Eg
get ei-i neitað því, að flestir er ég hefi
taldð við virðast hafa hneigzt að 2,
Ágúst sem þjóðminningardegi. Mér
fyrir mitt leyti virðist að 2. Ágúst hatí
mikið til síns gildis, því 1874 var sá
dagur mjög alment skoðaður sem þjóð-
hátíðardagur Islauds. Og hvað sem
verður fundið að stjórnarskrá íslands,
þá sýnist mér að það spor, er þá var
stigið, hafi þó verið stigið spor áfram
og upp á við i hið rétta horf, að því
takmarki, er allir þeir íslendingar. sem
elska föðurland sitt og hafa trú á fram-
tíð þess, vona einhverntima að ná.
Eins vitðist ekki ósanngjarnt að geta
þess, að hin fyrsta þjóðhátíð varð til
þess að aðrar þjóðir fóru að taka meira
en áður eftir oss sem sérstökum þjóð
flokki, með einkennilegum þjóðernis
einkennum. Margir útlendingar rit-
uðu þá um Island og vöktu hinn ment-
aðaheim til meðvitundar um, að margt
væri að athuga á meðal þessa fámenna
þjóðflokks, er bygði hið hrjöstug ey-
land norður í íshafi.
Sem tilefni af þessari þjóðhátíð var
gefin út bók af séra Nadlis í Nevv York,
er hann kallar “Islands of Fire”. Og
hvað sem sagt verður um bókmentalegt
gildi þess rits. þá er eitt víst að hún
ber oss fremur vel söguna. þó að öðru
leyti megi margt að bókinni finna, þá
er hún þó lagleg auglýsing. os án efa
mikils virði fvrir hina íslenzku þjóð. —
Eg liefi talað við tnarga innlenda menn
er lesið hafa bók þessa, og borið til vor
hlýjan hug fyrir vikið.
Það er l«itt til þess að vita, að menn
skuli ekki geta komið sér saman um,
hvaða dag skuli velja, og að slikt skuli
vera gert að flokksmáli og nær þvi hat-
ursefni meðal landa. Eg er hræddur
um að vér séum komnir á nástrá rneð
umburðarlyndi. Og það allra nauðsyn-
legasta, sem vér gætum gert. væri að
afia oss forða, þó lítill væri, af því efni;
það kemur sér undur vel í daglega líf-
inu að hafa dálítið í forðabúri sínu af
sanngirni. Vér verðuni |)ess varir, að
þeir sem ekki hafa sömu skoðun oe vér
á ýrnsum málefnum, eru þó nýtir
drengir í tnörgu, oa hafa máské eitt-
hvað fyrir sér. I það minsta ættum
vér nj) gefa þeim þau réttindi, er vér
svo borginmannlega heimtum fyrir
sjálfa oss, Vér ættum að heyra mál
þeirra og veita því nákvæma eftirtekt,
og tala svo við þá með kurteisi, hvort
sem vera skal í ræðu eða riti, en ekki
með ónotum og viðbjóðslegum uppnefn-
um. sem er alment talið ósamboðið
mentuðum mönnum. Sérstaklega virð-
ast hin lúalegu uppnefni vera synd
gagnvart tungu vorri. Það er eins og
þessír herrar séu í þvöng með orð, sem
geti framsett hugsanir þeirra sam-
kvæmt, þeim skilyrðum, er upplýstir og
kurteisir menn vanalega halda sér við i
ræðuin eg rití.
Fyrir mér er það ekkert hrennandi
spursinál hvaða dagur er notaður. Ég
væri eins ánægður með 1. Júlí eins og
hvern annan dag. Það var þann dag
að föðurlandið hvarf sjónum nrinum,
sveipað dimmum og dauðalegum snjó-
skýjabólstrum, samfara blindhríð og
fannkomu.
En hvaða dag, sem landar viðsveg-
ar um Ameriku halda sem þjóðminn-
ingardag, þá ættu þeirað hafa eitt hug-
V
fast — missa aldrei sjónar á því : að
allar þessháttar samkomur og háríða-
höld fari þannitr fram, að það vei ði oss
til sótna, en ekki vanvirðu. Þar í er
fólgin hér um bil öll mín íslenzka, að
mér þykir fyrir þegar framkoma yor,
hvort sem er um einstaklinginn eða
þjóðflokkinn að ræða, er svo, að ein-
staklingurinn hefir sköinm af. Vér er-
urn vaktaðir, og verði eiostaklingurinn
sér til minkunar. slær eins og bligðun-
arroða yfir allan þjóðflokkinn. Eins er
það, ef einstaklingurinn kemur fram
sem heiðarlegur borgari, þá ávinnur
hann sér ekki einungis velvild og tiltrú
meðborgara sinna, heldur einnig lyftir
hanu upp á við siðferðisþroskun þjóðar-
innar.
Þvf var veitt eftirtekt við rann-
sókn 13. herdeildar Minnesota, að { A
Company (100 menn) voru að eins 4
menn er voru líkamlega fullkomnir, og
að einn af þessum fjórum hraustlegu
mönnum var landi vor Björn B. Gísla-
son, sonur herra Björns Gíslasonar frá
Hauksstöðum í Vopnafirði, og að það
var eini Islendingurinn i 13. herdeild-
inni (1000 manns). Það er nærri því ó-
skiljaulegt hvaða áhi if þetta og önnur
eins dæmi hafa á fólk. Rétt nýlega
átti ég tal við ferðamann er sagði að
fyrrabragði á þessa leið: •'íslerdingar
eru víst hi austmenni og gæta vandlega
að heilbrigði), skilyrðum”. “Hvað
kemur þér til að halda það?”, spurði
ég. “Var það ekki merkilegt að þessi
eini Islendingur er gekk í 13. herdeild
Minnesota, var einn af þeim fjórum, er
höfðu fullkomnasta likamsbyggingu.
og hafði ekki skemt líkama sinn með
tóbaks- eða vínbrúkun, eða öðrnra ó-
sóma, erað meira eða m<nna leyti hafði
skemt alla hina.
Herra Björn B. Gíslason skrifar
h-æðrum sínum og vinum frá Goldin
Ga*e Park í Californiu og segir, að þeir
búist við að fara til Philippine-eyjanna
nú á hverjuin degi. Hann lætur mikið
af gestrisni Californiumanna, en kvart-
ar undan óþægð og óknittum hermann-
anna; hann segir að þeir stelist út.
verðí drukknir og reyni svo að komast
inn hjá varðmönnunum; sé svo hegnt
fj’rir óknittina, en )>að versta er, að
þeirv varpa skugga á al)a herdeildina.
Yfirmeunirnir halda að þeir séu allir
valdur að böli sínu, en ekki ég. Ég óska
að honum líði vel og vildi að hann kynni
að haga betur orðum sínum þegar haiiu
hann skrifar í blöð næst. heldur en
hann gerir i Lögöergssrrein sinni til rit,-
stjóra Hkr, sem er að minni reynd
mannúðlegur og vandaður i fiamferði.
Winnipeg, 25. Maí 1898.
Einar Jochumson.
Heyrnarleysi
og suða fyrir eyrum læknast
—með því að brúka—
Wilsons Common
Sense Ear Drums
Algerlega ný uppfinding;
frábrugðin öllum öðrum
útbúnaði. Þetta er sú
eina áreiðanlega , hlust-
pípa sem til en, Ómögu-
íegt að sjá bana þegar
búið er að láta hana í eyr-
að. Hún gagnar þar sem læknarnir
geta ekki hjalpað.—Skrifið eftir bækling
viðvíkjandi þessu. Verðið er, meö full-
komiium útbúnaði, $5.00 parið.
Karl K. Albert,
P. O. Box 589 50’3 Main St.
WINNIPEG, MAN.
lí. P antanir frá Bandaríkjunum
afgreiddar fljótt og vel. Þegar þið
skvifið þá get.ið um að auglýsingin hafi
verið í Heimskringlu.
Góðir landar!
eins og þessir náungar, er brotið hafa
herreglurnar, herða því enn meira að
böndunum. minka frjálsræðið, svo allir
verða að gjalda hinna fáu óeirðarseggja.
G. A. Dalmann.
SÍÐASTA ORÐ
um Austfjörð-málið.
Hkr. nr. 24 er þeSs getið að herra
Guðtn. Austmanu frá West Selkirk hafi
farið með peuinga sem égátti í geymslu
hjá honum, vestur að hafi, í óleyfi mínu
Fregn þessi er ekki rétt. Hra. Gnðm.
gerði ráðstöfun, áður en hann fór frá
Selkirk, um að mér yrði borgaðír þessir
peningar; en ég vissi ekki um það fyr
en bróðir hans, hra. Björn Jónsson,
sagði mér frá því og borgaði mér pen-
inea þessa. $8,50 að upphæð. Mér þætti
vænt ura að þetta yrði leiðrétt í blaði
því sem kom ineð freznina. Grein sú
er kom út í Hkr., eins og hún var orðuð
til G.Austfjörðs sem blaðið nefnir Aust
nianii, er ekki eftir mig eðasninni ráð-
stöfun i blaðið sett, og vissi ég ekki um
það blaðamál fyr en ég las greinina í
blaðinu, og gat ég þess við ritstjórann,
að peningaupphæðin væri ekki rétt til-
groind og sýudi handskrift, G. Austfj.,
en því miður vissi ég ekki þá, það ég
veit nú, að G. Austfjörð hafði gert ráð-
stófun fyrjr að mér yrði borgaðir pen-
ingar mínir, en af fljótfærni og va„gá
ekki gengið nógu hreint að verki, úr
því að hann átti það undir öðrum, Ég
lýsi því yfir, að tnannorð Guðm. Aust-
fjörðs er af mér ókreinkt, og vil ég að
nienn færí honum eigi þetta til líta
framvevis.
Winnipeg, 25. Maí 1898.
Einar Jochumson.
[Grein þá er hér fer á undan tökum
vér upp í blaðið að beiðni fhra. Björns
Jónssonar að Vestfold, bróðir G. Aust-
fjörðs. Hún á að vera afskrift afjviður
konning, er Björn Jónsson fékk frá
Einari gamla Jochumsyni, er hann
hafði borgað honum peningaþá, er hróð
ir hans hafði flutt með sér á burt. Vér
getum ekki ábyrgst að afskriftin sé
rétt. en teljum þó víst aðsvo sé.
Einnig birtum vér hér’á eftir grein
frá Einari Jochumsynisjálfum. er hann
bað oss fyrir sama daginn og hann
fékk þessa peninga síua endurborgaða.
Vér álítum að lesendur vorir geti dæmt
um hvora greinina fyrir sig eins og
þær eru verðar,
Svo líklega ritum vér ekki um þetta
Austfjörðs mál framar. i Það er ekki
þess virði[. Ritstj.
Það var illa farið, að flónið hann
G. J, Austfjörð fór með peninga mína,
8,50 cents. og prentuð rit, sem voru nær
því tveggja dollara virði vestur á
Kyrrahafsströnd. An þess aðgera neina
sKynsnmlega ráðstöfun í West Selkirk
til þess að ég fengi að vita að ég ætri
von á að fá peningana nrina endurborg-
aða. Ritstj. Hkr. setti gieinina um G.
J. A ustfjörð í blað sitt, eins og honum
var sögð sagan. Það var hans synd að
liann talaði ekki persónulega við mig.
áður um orðfæri á greiuinni; en svo
fann ég að greininni; mér bótti hún of
hörð að orðfæri handa þeim breizka
lítilmagna, er hún var rituð um. Nú
finn ég samt vel, að það er einnritt rit-
stjóri Hkr., sem hetir náð peningum
raínum, 88.50, þar nú fyrst, 25. Maí,
borgar Björn ./órisson frá Vestfold,
bróðir G. J. Austfjörðs. mér peningana,
eftir bréfi og beiðni þess ærumeidda
manns. Öll atvik í þessu máli eru á
raóti Austfjörð. en ekki með, hefði þv*
mannauminginn átt p.ð þegja; ég átti
þá hægra með að skafa blettii.u af hon-
um að nokkru leyti. En þa< garmur-
nn er það flón að þykjast hRfa tekið
mig upp af götu sinni, þá lýsi ég það ó-
satt vera; hann þáði gjöf af mér, en ég
enga af honum án endurgjalds. Nú er
sagan þannig, að maðurinn er sjálfv.
Komið á hornið á King & James
St. Þar er margt sem ykkur girnir að
sjá. Þar fáið þið alt sem lítur að hús»
húnaði, svo sem RÚMSTÆÐI með öllu
tdheyraudi, HLIÐARBORÐ, ný og
og ömul, STÓLA, forkunnar fagra.
MATKEIÐSLUSTÓR af öllum mögu-
Wum stærðum, OFNAR og OFNPÍP-
UR, ljómandi LEIRTAU. og margt
tíeira sem hér yrði of langt upp að telja.
Alt þetta er selt við lægsta verði.
Við vonum að þið gerið okkur þá
ánægju að koma inn og líta á samsafnið
áður en þið kaupið annarstaðar, og þá
sjálfsagt að kaupa ef ykkur vanhagar
um eitthvað.
Gætið þess að kaupa ekki köttinn i
sekkuum.
Yðar þéuustu reiðubúnir
Pálsoa & Bárdal.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÝJA
718 Jtaiii Ntr.
Fæði $1.00 á dag.
BEN SAMS0N,
—Járnsmiður.—
West Selkirk, Man.
Gerir við og smíðar að nýju vagna,
sieða, “hug-y’s,” “cutters,” reið-
hjól, byssur, saumavélar og yttr höf-
uð gerir við flest sem aflaga ter, svo
það litur út sem nýtt væri
Hann selur einnig tvær tegundir
af Stcinoiiu með mjög lágu verði
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni lians
TRUEMNER,
i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist, vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur med
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur 75 “ 55 “
12 potta fötur 70 “ 52 “
14 *• “ með sigti $1.10 78 “
17 potta diskapönnur 90 ct. 70 11
No. 9 þvatta Boilers 82 50 $1.90
J. E. Truemner,
Cavaliér, N-Dak.
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að ihuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til í Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þ& fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kallið á (’nhvern af keirurum
• ii og verzlið við hann.