Heimskringla - 23.06.1898, Qupperneq 1

XII. ÁR
NR 37
Heimskringla.
WINNIPEGr, MANITOBA, 23. JÚNI 1898.
##########################
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
m
#
Fleury.
Þar er staðurinn sern kjörkaupin fást. Hann er nýbúinn að kaupa
mikið af karlmanna, drengja og stúlkna “BICYBLE CAPS.” hvítum
og bleikum. Þessar húfur eru ljómandi fallegar, og kosta aðeins 25e.
Einnig mikið af nærfötum, 85c, parið. Ljómandi hálsbindi, 2Jc. og
yfir. Karlmanna og drengja stráhattar; 25c. og yfir.
D. W.
jUaiit Street
504
Beint á móti Brunswick Hotel.
l’. S. Að eins fáeinir klæðnaðir eftir af hinum ágætu “S. B. square
cut front” fötum- Bæði svört og grá,—al-ull. Aðeins $10.00
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
§
#
#
#
*#########################
STRIDID.
Lítið gerist enn þá í ófriðnum milli
Bandamanna og Spánverja, Dewey
ræður nú lögum og lofum í Philippine-
eyjunum. Hann er nú búinn að fá til
hjálpar sér fyrstu deildinni af her þeim
sem General Merritt á að flytja þangað.
Þjóðverjar hafa því enga ástæðu til
þess að skerast í leikinn, úr því að
Bandamenn hafa nægan styrk til þess
að vernda alla útlendinga á eyjunum
fyrir grimdaræði sumra hinna hálfviltu
uppreistarmanna. Ef nú Þjóðverjar
sýna nokkra afskiftasemi, verður það
álitið sem óvinabragð; verður þeim þá
sagt stríð á hendur samstundis.
Tilraun var gerð á Manila-höfn af
Spánverjum, að eyðileggja eitthvað af
skipum Deweys. Einn eða tveir litlir
torpido bátai höfðu komist undan í
hinum eftirminnilega bardaga; höfðu
þeir leitað sér hælis uppi 1 á nokkurri
skamt frá Manila, þar sern vatnið var
svo grunt að ómögulegt var fyrir skip
Deweys að komast að þeim. Nú hugs-
uðu yfirmenn þessara b-ta að Dewey
mundi ekki vera eins var um sig eins
og hann hefði verið, og reyndu því eina
nótt að laumast út á höfnina og að
skipum hans. En þeir voru ekki fyrr
komnir út úr ármynninu, en varðmenn-
irnir á einu skipinu tóku eftir þeim.
Skipið sendi þeim undireins kveðju og
lagði af stað á móti þeim. Þeir sneru
fljótlega við og lögðu inn i ána aftur,
og um leið sprengdu þeir upp spánskt
skip sem lá í ármynninu, svo nú liggur
flakið af því þar. Þeir komast því ekki
út aftur, og Dewey kemst heldur ekki
að þeim fyrst um sinn.
Mikil gleði var á ferðum á flota
Sampsons hjá Santiago de Cuba þegar
hinir lengi þráðu hermenn Bandaríkj-
anna komu þangað á flutningsskipum
sinum á mánudaginn. Það hefir verið
únægjuleg sjón að sjá jTfir 60 skip hlað-
in með hrausta og djarfa föðurlands-
vini.
Það líða nú varla margir dagar
þangað til bærinn Santiago deCuba, og
floti Spánverja þar, verða á valdi
Bandamanna. Að þvj afloknu leggja
herskipin til Porto Rico. til þess að ná
aðalbænum þar, San Juan.
Þes«i margumtalaði floti sem Spán-
verjar hafa hjá Cadiz á Spáni, er ekki
mjög óttalegur. Hann lagði af stað hér
um daginn með mikilli viðhöfn, og var
sagt að hann ætlaði að eyðileggja flota
Bandamanna algjörlega. Tveimur dög-
um síðar kom hann heim aftur, —
var ekki sjófær, og svo vantaði allan
hæfan útbúnað bæði að vopnum og
öðru.
Spánverjar eru góðir vio ráðagerðir
en það verður alt af litið úr fram-
kvæmdum.
Auglýsing’u enn í ljóðum
Ykkur, kæru landar bjóðum
Til að gleðja sálu og sinni
Og segja ykkur af verzlaninni.
Hún gengur eins og hestur á hlaup-
um,
Þó höndlum við í lausakaupum.
Við fáum okkar ekta skó
Austan beint frá Toronto.
Þá er fyrir þrumuveður
Þéttar kápur eins og leður.
Barnaskóna gula og græna,
GJjáandi fina og líka væna.
Stígvélin sem að stúlkur kaupa,
Þau standast er þær dansa og
hlaupa.
SilkiháJstau, hnappa og klúta
Og húðsterk föt fyrir drykkjurúta.
Alt þetta seljum og ótal fleira,
Um altsaman seinna fáið að heyra.
G30 Main Sh*.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Nú er búið að reyna hið nýja
dynamite-herskip Bandaríkjanna Vesú-
vius, Það var komið til flotans sem
liggur við Santiago de Cuba, og lét
Sampsou flotastjóri það reyna sig á
virkjum Spánverja, Árangurinn var
betri en nokkur hafði búist við. Skipið
sendi að eins nokkrar sprengikúlur í
land, en þær gerðu svo voðalegan skaða
að apnað eins hefir ekki sézt, Enginn
hvellur, eða mjög lítill, heyríst þegar
skotið ríður af, og enginn reykur er til
hindrunar, því loftþrýstingur er að eins
brúkaður vlð að senda þassar dráps-
vélar út frá skipinu. Spánverjar vissu
því ekkí neitt um hvað var á ferðinni
fyrr en kúlan lenri rétt á meðal þeirra.
Þegar hún sprakk, sást fyrst hið voða-
ati Jiennar. Það virlist sem heilir
landflákar tækjust í loft upp. og grjót
og múrkekkir i virkjum Spánverja
þeyttust í heilu líki í loft upp úsamt
fallbyssum on fleiri tugum mannaræfla
sem voru svo óheppnir að vera nokk-
urstaðar í nánd. Hristingurinn var
svo stórkostlegur að hin tröllauknu her-
skip Bpndaríkjanna, sem lágu fleiri
mílur á sjó úti, nötruðu og hristust í
langan tíma, líkt sem að jarðskjálfti
væri.
Ætlast er til að skip þetta Vesuvi-
us ryðji öllum neðansjávar sprengivél-
um úr höfninni í Santiago de Cuba.
Þarf það ekki annað en senda nokkrum
kúlum í sjóinn þar sem álitið er að
sprengivélarnar séu; hljóta þær þá að
sprynga af áhrifunum frá skotunum.
Skipið sendi einnig nokkur skot í átt-
ina þangað sem búist er við að torpido-
bátar Sþánverja liggi áhöfninni; er get-
ið til að þeir hafi sokkið eða laskast
mikið, ef skotin hafa komið í nánd við
þá; þó er engin vissa fyrir slíku. .
Fimm þúsund pánskir hermenn
hafa strokið úr spánska hernum á Cuba
og gengiðí lið með uppreistarmönnuin
Búist er við að margir fleiri geri það
sama. ’
Spánverjar eru orðnir reiðir yið
páfann vegna þess að hann vildi láta
semja frið milli þeirra og Bandamanna.
og að þeir létu af hendi Porto Rico al-
gjörlega, en fengju aftur ;Philippine-
eyjarnar þegar þeir væru búnir að
börga stríðskostnað Bandamanna.
Frétt frá Berlín á tiýzkalandi segir
að gamli Bismarck sé í dauðans greip-
um. Hann líður óþolandi kvalir af
æðabólgu í hægri fætinum, og virðist
svo sem læknarnir geti ekki hjálpað
honum neitt.
Tilraun var gerð að sprengja i loft
upp eitt skipið sem flytur hermenn
Bandaríkjanna til Philippine-eyjanna.
Það lá á höfninni i Honolulu. Það var
einn úr sjálfboðaliðinu, sem tilraunina
gerði. Hann var búinn að koma þræði
fyrir, sem lá inn i púðurhúsið í skip-
inu; hafði það alt af verið vel vaktað,
en til allrar lukku var tekið eftir hon-
um áður en hann gat fullkomnað verk
sitt. Maðurinn er sagður að vera
Spánverji; hefir því sjálfsagt gengið í
herinn með því eina augnamiði að
reyna að gera eitthvað illt af sér. Þrælí
þessi á að hengjast þegar skipið kemur
út á rúmsjó.
Nú er Bandaríkjastjórnin farin að
taka flutninksskip fyrir hermennina til
Philippine-eyjanna með valdi, þar sem
þau fást ekki með góðu. Það er ekki
nema rétt þegar neitað er að lána þau
eða selja fyrir fylsta verð.
Skamt frá bænum Guantanamo
náðu Bandaríkjamenn einum Cuba-
manni, sem reyndist að vera föðurlands
svikari. Hann hafði á sér mörg áríð-
andi skeyti frá yfirmanni Spánverja í
Guantanamo, er áttu að komast til
General Blancos í Havana. í skeytum
þessum játar þessi spánski yfirmaður
að hungursneyð hin mesta eigi sér stað
í öllum austurparti Cuba á meðal
spánskra hermanna, og segir hann að
þeir séu óðurn að strjúka og ganga í
félag með uppreistarmönnum, sem nú
hafi nægar vistir frá Bandaríkjamönn-
um,
Stjórnarbankinn á Spáni er búinn
að gefa út seðla upp á $1,318,000.000
peseta,, en hefir ekki einn einasta málm-
pening til þess að innleysa nokkuð af
þessum seðlum með. Seðlarnir ern að
eins hálfvirði nú og eru alt af að falla.
Heldur vel gengur Bandaríkja-
stjórn að fá þessar 200 millíónir til láns
hjá þjóðinni. Þó rentan sé lág, og er-
viðar kringumstæður víða vegna striðs-
ins, þá samt var búið að biðja um mik-
ið meira en þurfti af þessum ábyrgðar-
skjölum stjórnarinnar innan fárra
daga eftir að það var tilkynt að boð
yrðu tekin. Frá New York-bæ einum
komu boð upp á 400 millíónir. Það
sýnir að þeir eru ekki alveg skildinga-
lausir enn þá, og að þeir hafa óbilandi
traust á þjóð sinni.
Yfirpresturinn á Philippine eyjun-
um segir. að drottinn hafi birzt sér og
lofast til að sjá um að þessi “Yankee
Pigs”. eins og þeir kalla Bandamenn,
"skyldu verða rekin burt af eyjunum
og látin tortýnast”. — “Viða er pottur
brotinn”.
Neðri deild sambandsþingsins í
Washington hefir samþykt að taka
Hawaii-eyjarnar í sambandið. At-
kvæðin stóðu 201 með, 91 á móti. Nú
er eftir að vita hvað senatið gerir við
málið. Ekki er búist við neinu ákveðnu
fyr en á laugardag.
Um 400 járnbrautarvagnar voru
látnir bíða of lengi á járnbrautum
skamt frá Tampa hlaðnir með matvæli
og föt handa hermönnunum. Þar af
leiðandi skemdist mikill hluti matvæl-
anna. Stjórnin hefir strax skipað nefnd
til þess að rannsaka málið, og komast
að hinu sann a um það, hverjum þessi
dráttur sé að kenna.
Edward Leynes, sem hefir hirt um
pósthúsið í Berlin í Ontario, hefir verið
klagaður fyrir að stela peningabréfum
úr hósthúsinu. Mörg bréf höfðu horfið
áður en nokkrum datt í hug hver hinn
seki væri; en til þess að fá fulla vissu
um þetta, lét pósthúsumsjónarmaður
(Inspector), Burnham, tvö peningabréf
á pósthúsið, og voru i þeim báðum
merktir seðlar, Þessi bréf hurfu, en
peningarnir fundust hjá Leynes; var
hann þá óðar tekinn fastur.
Kínverja-grej’in eiga heldur bágt
nú. Þeir eiga sem sé von á fjórum ný-
um herskipum frá Þýzkalandi. en þar
sem þeir eru búnir að láta af hendi vi^,
Evrópu-stórveldin þær hafnir allar, er
skip geta legið á, þá fóru þeir þess á
leit við Bússa, hvort þeir mættu ekki
leggja þessum skipum inn á höfn sem
þeir hafa umráð yfir við strendur Kína,
en fengu fljótt afsvar. Það verður
gaman að sjá hvoð Kínverjar gera nú
við þessi herskip.
Bærinn Park City i Utha brann þ\í
nær allur á sunnudaginn. Eldurinn
kom fjTrst upp í Amerícan Hotel á Að-
alstræti bæjarins. Sterkur sunnan-
vindur hjálpaði eldinum til svo alt aðal-
strætið var lagt í eina rúst með öllum
sínum búðum, hótelum, bönkum og
mörgum fjölskylduhúsum. Tjónið er
metið á $1,009,000.
Stjórnin á Spáni neitar að skifta
stríðsföngum við Bandaríkin. Það
hafði verið rej'nt að fá Hobson og
menn hans, sem sökktu kolaskipinu
Merrimac, lausa. en nú lítur ekki út
fyrir að það verði hægt.
Sagt er að Austurríki hafi nýlega
hjálpað Spánverjum um 3 millíónir
skothylkja og 120 tons af sprengiefnum.
Rússar eru farnir að draga saman
flota sinn hjá Vladivostok iog Port Art-
hur, til þess að vera viðbúnir i hvað
sem kann að fara hjá Manila.
Bæjarstjórinn og yfirlögregluþjónn
bæjarins Brunswick í Missouri skutu
hvor annan til dauðs á föstudagínn.
Sterkur áhugi er að lifna á Spáni í
friðaráttina; mörg helztu blöðin eru
farin að taka í þann strenginn, stjórn-
in hefur fengið áskoranir frá mörgum
mikilsmetnum mönnum, sem segja það
eindreginn vilja almennings að friður
fáist, sem fyrst, Nú hefur stjórnin
tekið það ráð að senda umboðsmenn
sína út um land alt til þess að komast
að því sanna í þessu máli, og er búist
við að hún hagi sér nokkuð eftir þeim
skýrslum sem þessir menn gefa.
Uppreistar foringinn á Philippine-
eyjunum Aguinaldo er búinn að mynda
nýlend-stjórn þar og hefur tilkynnt
Bandaríkja konsúlnum að þeir óski eft-
ir að mega vera tilhej’randi Bandaríkj •
unum. Þeir eru nú einnig búnir að
eignast eitt herskip, sem liggur á höfn-
inni hjá Manila. Það er gjöf frá einum
auðmanni þar, sem er mikill frelsisvinur
og vill feginn sjá uppreistarmenn sig-
ursæla.
Sagt er að hin voðalegasta hungurs
neyð eigi sér stað á Nýfundnalanði. —
ísbreiða ligggur þar fyrir landi, og
fjöldi af skipum eru þar innibyrgð og
ekkert þeirra kemst út til þess að leita
að bjargræði fyrir hinn hungurmorða
mannfjölda. Nokkrir hafa riú þegar
fáið úr hungri. — Talið er víst að ef
engin hjálp geti komizt til þeirra innan
fárra daga. þá deyi fjöldi fólks af
hungri og harðrétti. Einn af helztu
prestum þar sendi hraðskeyti til næsta
staðar, þar sem matarbj'rgðir voru, er
Jfljóðaði svo: “Sendið matvöru hingað
st-rax; ef það er ekki hægt, þá sendið
borðvið í likkistur”. Þetta sýnir á-
standið betur en nokkuð annað.
Bréf frá íslandi.
Það er af hinu póltiska ástandi að
: egja að það hefur aldrei verið jafnmikil
sundrung og flokkadrættir í stjórnar-
skrármálinu sem eftir jætta siðasta þing
iíem skifti þingmönnum í tvo tíokka eða
>tjá : Valtýsliða Fleigsmenn og þá er
ívorugt vildu aðhyllast. Síðan hafa
blöðin verið í há rifrildi um þessar tvær
stefnur. Það er sorglegt ástand á jafn-
Sítilli og fámennri eyju að þingmenn og
blaðamenn skuli ekki sjá sóma sinn og
þjóðarinnar betur en svo að standa í
skítkasti og rifrildi í mörgum flokkum
um jafnmikilsvert málefni og það að
losa sig undan j'firráðum Dana, sem
enga þekkingu hafa á málum okkar og
vita ekki hvað oss er fj-rir beztu. ís-
lenzkir blaðamenn tala drjúglega um
amerískt húmbúg og ameriskar mútur,
en sjálfir bregða þeir hver öðrum um
eigingjarnar hvatir og fleira illt. Skúli
Thoroddsen á að hafa gengið í lið með
Valtý af því hann hatar landshöfðingja
en fleigsmenn eiga eftir frásögn Skúla
að vera með fleignum vegna landshöfð-
ingja. Valtý á að halda sínu máli fram
af því hann langar til að vera ráðgjafi
sjálfur og eiga hinir von á einhverri
sleikju frá ráðgjafanum þegar hann
kemur. ísafold er með Valtý af þeirri
ástæðu að það getur skeð að biskup
verði ráðgjafi. Bjarki áað gera alt fyrir
Valtý, en Austri alt fyrir landshöfð-
ingjann, Stefnir alt fyrir Klemens og
s o gengur skitkastið og persónu’cgu
hnúturnar fjöllunum hærra. Blöðin
hafa í vetur verið barmafull af þessu
rifrildi og er það mikil stilling sem ís-
lenzku þjóðinni er gefin aðkaupa blöðin
þegar þauerufull meðþennanþvætting.
Fyrir þessar æsingar verða öll önnur
mál á hakanum, ogárangurinn af þessu
verður aðeins sá að tvístra hugum
landsmanna svo þeir vita bvorki upp
né niður hyað réttast er í þessu máli en
menningarlegar umræður og bókmenta-
légar verða á hakanum. Það er sorg-
legra en að það taki tárum að sjá okkar
mætustu menn, Jón Ólafss, Þorstein
Gíslason og Skúla (sem einusinni var
uppáhald þjóðarinnar)í þessariskamma-
þvögu. Þingmenn hafa ekki tekið þátt
í þessu aðrir en Skúli og svo Jón í Múla
og Klemens til að verja síg fyrir skömm-
um í blöðunum. Jón í Múla ritaði
mjög stillilega og sýndi fram á hve
heimskuleg aðferð þessi væri, er nú
færi fram í blöðunum, er jafnvel vínir
bærust á pólitiskum og persónulegum
banaspjótum, og nú virðast þau fremur
vera farin að lægja ofsann. Jón Ólafs-
son hefir nú farið fremur stillilega í
raálið, en hann vekur upp frumvarpið
frá ’89 og hyggur það einu lífsvon, en
því berzt Benedikt Sveinsson á móti af
þeirri ástæðu að það lögfesti mál vor
að eilífu í ríkisráði Dana, sem sé þvert
ofan í stöðulögin. Nú eru líkur til að
vinstrimenn í Danmörku komist til
valda á næsta sumri, En þeir hafa
barist fyrir þingræði og er líklegt að
þeir komi þeirri breyting á hjá sér;
hyggur því Benedikt Sveinsson og þing-
menn Eyfirðinga vera auðjsætt að þjóð-
in reyni nú að koma sér saman um að
samþykkja frumvarpið frá ’85, sem
tryggir oss fúllkomna sjálfstjórn og
þingræði. Þess vegna hafa þeir boðað
til Þingvallafundar 20. Ágúst í sumar.
til að vita hvort þjóðin getur ekki enn
sýnt þar vilja sinn eindregið um þessar
kröfur, en sleppa öllu kriti og flokka-
drætti. Er nú vonandi að allir hugs-
andi menn og sannir ættjarðarvinir sjái
svo sóma sinn að sá fundur geri enda á
öllum hringlanda og humbúgi. Geti
ekki þetta lukkast, er eigi annað sýnna
en fnlltrúar og málsmetandi menn
þjóðarinnar komi henni í þá niðurlæg-
ingu, bæði hjá sjálfri sér og utanlands,
að ósýnt er hvenær hún aftur nær þvi
sæti, er hún hefir haft hjá öllum er hafa
þekt ástandið, og unnað henni frelsis
undan erlendri kúgun og óþarfa af-
skiftasemi. En ef'þjóðin sjálf sundr-
ast, er auðsætt nð hún hefir engan
þroska eða vit* til að heimta rétt sinn,
og er þá álit hennar farið forgörðum.
K\ RK.TULÍFID er dofið og þegj
andalegt. Messuferðum fækkar árlega
í flestum sveitum, viða messuföll heilt
missiri í röð, eða lengur; altarisgöngur
eru að leggjast niður og sumstaðar
húslestrar. Prestarnir þegja allir nema
séra Jón Helgason, sem langar. til að
verða séra Jón Bjarnason íslands, en
vantar held ég flesta hæfileika nema
ofsann og löngun til að telja alla van-
trúarmenn, eða þá er opinberlega neita
trúarjátning kyrkjunnar óærlega og
siðspilta (sbr. Verði ljós 2. bl. þ. á.). —
Fríkyrkju vill hann ekki hafa. Hon-
um þykir víst skemtilegra að allir séu
píndir til að borga til prests og kyrkju
og vera í söfnuði, þótt þeir vilji hvorki
heyra né sjá prest. Hann hyggur það
bæti siðferðið að öllu sé haldið í sama
horfinu. Prestarnir verða að prédika
þessar sömu þulur ár eftir ár, þótt þeir
kanské trúi ekki sjálfir því hálfa af því
sem þeir prédika. Þvi ef þeir skifta
um skoðun opinberlega, tapa þeir
hempu og embætti. Ástandið er þetta:
prestarnir verða að framfj-lgja 400 ára
gömlu formi til að fjflgja lögunum og
geta lifað. Börnin verða að læra gaml-
ar kreddur og þulur, bara til að fylgja
lögunum, þó þau trúi fæstu af því; all-
ir verða að vera i söfnuði og hafa sömu
trú, bara til að fylgja lögum og venju.
Prestar geta heimtað peninga fj-rir verk
er þeir aldrei hafa unnið, þvi lögin
leyfa það. Þetta ástand er að lama
alla sómatilfinning, bæði hjá prestum
og öðrum. Það er eins og þung og ís-
köld heljarþoka liggi yfir öllu andlegu
lífi. Vitaskuld eru margir hugsandi
menn sárir, en það er ekki til neins að
kvarta: þingið snýst alt af utanum
pólitík, samgöngur og fjárveitingar og
svo smá breytingar á lögum og viðauk-
um við lög, en að taka kyrkjulögin frá
rótum og aðskilja kyrkjuna frá ríkinu,
nefnir engin á nafn, nema í einhverjum
smágreinum í blöðum, semsvoereng-
in gaumur gefin. Það er eitt víst, að
trúarlífið er að deyja út. Frá mínu
sjónarmiði er það nú gott ef því fylgdi
það að menn færu þá að unna öðrum
hugsjónum og hefja umræður um þær.
En það ber ekkert á því nema í póli-
tikinni.
VERZLUN. Það er að eins einn
flokkur manna í landinu, sem lifir fyrir
fastákveðnar hugsjónir um framtíðar-
skipulag i verzlun og borgaralegu lífi,
það eru Þingeyingar, með Pétur Jóns-
son, Jón í Múla og Benedikt Jónsson á
Auðnum í broddi fylkingar. Þeir hafa
einlægan vilja á að útbreiða skoðanir
sínar. En hineað til hafa fáir blaða-
menn út am land orðið- til að fylgja
þeim að málum, nema Valdimar Ás-
mundsson og Skúli Thoroddsen. Lands-
menn eru að sönnu yíða farnir að sjá
sannleikann. Kenningum Þingeyinga
og kaupfélögum vex heldnr fiskur um
hrygg, en þó fjölgar smákaupmönnum
ár af ári; þeir heimta peninga vægðar-
laust, en selja með lágu verði móti
þeim. Bændur girnast glys þeirra og
dragast svo frá kaupfélögunum. Sumir
nf þessum amákaupmönnum lána stanz
laust; að ég ekki tali um gömlu verzl-
anirnar, og eru þá bændur komnir með
“hári og húð i hendur rukkaranna”,
eins og skáldið Páll Jónsson komst að
orði, þegar hann yrkir um þetta á-
stand* Þetta verzlunarólag segja Þing-
eyingar að geti ekki lagast nema með
almennum kaupfélagsskap, þar sem all-
ir taki jafnan þátt í gróða og tapi,
enda verki það sjálfstæða hugsun að
standa í þeim félagsskap, og hafa Þing-
eyingar sýnt það í verki, því hvergi á
landinu eru menn sjálfstæðari eða
þroskaðri.bæði í verzlunarlegu og borg-
aralegu tilliti. Það er því nær hver
einasti maður í Kaupfélaginu, og hin
gamla Húsavíkurverzlun komin að
falli.
í öðrum sýslum virðast kaupfélög
eiga erviðara uppdráttar, enda hafa
þau óviðe eins mörgum og góðum
mönnum á að skipa sem Þingeyingar.
Enda er nú deyfð mikil í allri verzlun
og íslenzk vara í litlu verði; kjöt því
nær einskis virði og ervitt að selja lif-
andi fé. Svo það er ekki beinltnis hægt
að segja að útlitið sé glæsilegt, hversu
sem suma blaðamenn langar til að
lýsa því glæsilega. Þó hygg ég flestir
séu vongóðir um að alt lagist. og að
*) Sjá Bjarka nr. 17. þ, á.
bjartari framtíð og betra líf sé fyrir
höndum. — Ég gleymdi að geta þess,
að Kaupfélagið hefir fengið góðan liðs-
mann þar sem Jón Ólafsson er, enda
lifnaði yfir bókmentunum í heild sinni
strax og hann var seztur á laggirnar
hér, Nýja Öldin er fjörug og skemti-
leg, og hið fj'rsta hefti af Sunnanfara
er mjög gott, svo mun fleira verða, og
er það gleðiefni öllum góðum mönnum,
að Jón Ólafsson er aftur komin í ríki
sitt, nefnilega rítstjórnarstöðuna, því
þar er hann konungur, þrátt fj'rir það
þótt prentsvertu flórspaði Lögbei gs
reyni að sverta óg rýra álit hans.
Nú er enginn tími til að segja fleira
Að svo mæltu óska ég ölluni Vestur-
íslendingum gleði og gæfu. og Heims-
kringlu hinni nýju langra og farsælla
lífdaga.
Ritað 8. Mai 1898 (á Seyðisfirði).
JÓHANNBS SlGUKÐSSON.
Þingej'ingur.
Kátleg fífldirfska.
Bobby Leach fer í tunnu sinni ofan
Niagarafossinn.
Þegar Bobby var búinn til ferðar
var mannfjölei mikill snmankhminn að
horfa á hann ffra ofan fossinn. Var
mannfjöldinn Canada megin við foss-
brúnina. Þegar múgurinn sá hann
var gert óp mikið. Leack var svo bú-
inn að hann vrr í bláum stuttbuxum,
nærskornum, en skyrtu að ofan og
stórt L framan á brjóstinu. Hann
hneygði sig kurteislega fyrir fólkinu og
gekk svo spölkosn eftir járnbrautinni,
en brátt stefnir hann niður að fljótinu
klifrast nidur bakkann, þangað sem
tunna hans var bándin. Aðstoðarmað-
ur hans einn lyfti upp lokinu á tunn-
unni og Bbby smeigði sér inn í hana.
Voru innan i henni ótal ólar til að binda
hann allavega, svo aðhann slægist ekki
við tunnuna og meiddist. Þegar því
var lokið bað hann þá vel lifa og senda
sig af stað.
Maður nokgur, William Wybera,
hafði bát þar nærri og rendi hann hon-
um út, festi kaðal í tunnuna og réri út
á fljótið ofan við fossinn. Reri hann
spottakorn upp eftir þvi, til þess að
koma tunnunni í góðan straum, sem
fleytti henni ofan á fossbrúnina. Þegar
út á fljótið kom slefti hann kaðlinum.
en unnan tók skrið ofan strauminn
beint ofan að fossinum og biltist alla-
vega. Voru menn þá kátir á bökkun-
um og hljóðuðu ákaft. En svo sló öllu
í dúnalogn. Tunnan fór ekki ofan
heldur tók öfugstrej'mið hana og flutti
hana upp eftir fljótinu aftur nærri á
sama stað og Wj-bra hafði sleft henni og
héldu allir að hana rfiyndi að landi reka.
En það varð þó ekki, Annar straumur
tók hana og þeytti henni út í strenginn
þar sem hann var harðari, Tunnan
barst nú með ofsa hraða nfan að fossin-
um og kastaðist allavega. Þegaráfoss-
brúnina kom lyfti kvika ein hedni þvf
nær upp úr vatninu og stóð hún á enda
og fór þannig niður. Á minna en tiu
sekúndum sentist hún niður fors-streng-
fram hjá áhorfenkunum. Alt varð á
ferð og fluga, konur sem kariar tóku á
harða hlaup að reyna að halda í við
Tannuna. En hún hált áfram niður að
hringiðunni neðan við fossinn tók þá
öfugstreymi hana og hentijhenni upp
undir fossinn aftur með ákaflegum
hraða. Svo stöðvaðist hún og fór að
reka í hring. í nokkrar mínútur rak
hana þar fram og aftur og lág stundum
við að hún slengdirt á klappirnar Can-
ada megin. Þetta gekk í 15 mínútur.
Nú fóru menn að reyna að ná tunn-
unni og gekk það ekki greitt, því til
þess þurfti fyrst að klifrast j'fir uaðir
og gjótur og var það mannhætta tölu-
verð. En loks komust þeir nærri henni
og skaut þá einn þeirra fjórum skotum
til að láta Leach vita að þeir væru
nærri. Höfðu þeil talað um það áður.
Óð þá einn þeirra út í og náði í tunn-
una, dróg hana að landi og lyftu frá
lokinu. Lom Leach þar út úr og var ó-
meiddur og hafði verið nálægt klukku-
stund í tunnunni frá því henni var lok-
að ofan við fossinn.