Heimskringla - 23.06.1898, Blaðsíða 2

2
jí JiftfSKKÍMíLA, 23. JÚNÍ 1898
Heimskriiifila.
Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
nm árið (fyrirfram borgað). Sent til
X«lands (fyrirfram borgað af kaupend-
uœ blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order
Keeistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með aSöllum
B. F. Walters,
Útgefandi.
OfSce : Corner Princess & James.
P.O- BOX 305
Eins og’ auglýst haf'ði verið í Hkr
Og LRgb. 9. þ.m., var fundur haldinn
á North-West Hall á miðvikudags
kvöldið 15. þ. m., til þess að kjósa
nefnd til að standa fyrir íslendinga
degi hér 2. Ágúst í sumar. Hr. B. L
Baldwinson, forseti nefndarinnar frá
I fyrra, setti fundinn. í fjærveru fé
hirðis Kristjáns Ólafssonar, gerði
Baldwinson grein fyrir tekjum og
gjöldum íslendingadagsins í fyrra,
og sýndu þeir reikningar, að nú væru
í sjóði og í höndum féhirðis $88.09
Einnig skýrði Baldwinson frá því, að
féhirðirinn væri reíðubúinn að af-
lienda sjóðinn féhirði þeirrar nefnd
ar sem þá yrði kosin, undir eins og
krafist yrði, (Kristján hafði sagt hon
um þetta rétt fyrir fundinn). Síðan
sagði Baldwinson af sér og nefndinni
starfa þeim er hún hafði haft á hendi
sem íslendingadagsnefnd.
Þar næst var Baldwinson kosinn
fundarstjóri í einu hljóði og B. F.
Walters fundarskrifari. Síðan var
gengið til kosninga um nefndina fyr-
ir þetta ár, og hlutu þessir kosningu:
B. L. Baidwinson, Gunnar Sveinsson,
Sigfús Anderson, Eiríkur Gíslason,
Þórhallur Sigvaldason, Hjörtur Lár
usson, Paul Olson, B. F. Walters.
Magnús Pétursson. — A eftir fundi
kom nefndin saman og kaus: forseta
B. L. Baldwinson, skrifara M. Péturs-
son, fébirðir G. Sveinsson.
Hr. Wm. Anderson gerði tillögu
um það, að fundurinn léti í Ijósi þakk-
læti sitt og ánægju við hr. Baldwin
son fyrir hina einörðu og drengilegu
framkomu hans f íslendingadagsmál-
inu ; samþykkti fundurinn þá tillögu
í einu hljóði.—M. Pétursson lagði til,
að nefnd þeirri er kosin var, væri
falið, að semja reglugjörð fyrir ávöxt-
un og geymslu íslendingadagssjósins
framvegis, og var sú tillaga samþ.
Fundur þessi var mjög fjölmennur
—hátt á 3. hundrað manns; öll var
regla þar hin bezta, eins og vant er
að vera þar sem 2. Ágúst menn eiga
hlut að máli. Sterkur áhugi lýsti
sér hjá öllum fundarmönnum að
sfyðja að því af fremsta megni, að
gera hátíðina 2. Ágúst í sumar eins
fullkomna, að minnsta kosti, eins og
nokkru sinni áður.
Daginn eftir þennan fund, fór
hr. G. Sveinsson, fébirðir nefndarinn-
ar, á fund Kristjáns Ólafssonar til
þess að sækja til hans Islendinga-
dagssjóðinn. En “ekki er laust sem
skrattinn heldur,” segir máltak ð.
Dánumaðurinn Kristján þverneitaði
nú að afhenda 2. Ágúst mönnum
sjóðinn. Dróg hann upp skjal mikið
úr skrínu sinni, þar sem jarlarnir
tveir frá Gilbarmi, leiðarljós (eða
mýrarljós) og húsbændur Kristjái s,
þeir Sigtryggur Jónasson og Magnís
Paulson, fyrirbuðu honum að afhenda
óliræsis 2. Ágúst mönnum sjóð!nn,
og lögðu við reiði sína ef hann ekki
reyndist þeim hundtryggur og hlýð-
inn í hvívetna.
Bréf þetta er alllangt “dókúment”
og er skrifað á ensku. Færa þeir
Sigtr. og M gnús þar fram sama
1 ygaþvættinginn sem Lögberg pré-
dikaði síðast, að það sé fullljóst og
engum efa bundið, að 17. Júnímenn
séu í stórum meiri hluta hér í Winni-
peg, og þess vegna væri það rarigt
að afhenda sjóðinn 2. Ágústmönnum
til afnota.
Það þarf meira en litla ósvífni til
þess, að hakla öðru eins og þessu fram,
og þeir menn hljóta að vera lang-
æfðir í því að Ijúga, sem ekki skamm-
ast sín fyrir slíkt. Hvert einasta ís-
lenzkt mannsbarn hér í Winnipeg
veit það ofur vel, að það eru tiltölu-
lega að eins sárfáir menn hér, sem
komnir eru til vits og ára, sem viJja
skifta um dagana. Allur þorri fólks-
ins vill hafa 2. Ágúst og engan ann-
an dag, og hafa sýnt það svo ræki-
leg, eins og skýrt hefir verið frá i
Heimskringlu áður.
Það er því næsta furða, að Krist-
ján Ólafsson skuli láta þessa tvo ó-
hlutvöndu ribbalda kúga sig til þess,
að neita að láta af hendi fé almenn-
íngs þegar hann er formlega uin það
krafinn af réttum hlutaðeigendum.
Og vér viljum spá Kristjáni því, að
hans vegur og virðing aukist eigi að
heldur við þessa framkomu nans.
“Spyrjum að leikslokum, en ekki að
vopnaviðskiftum.”
Vér segjum ekki meira um þetta
sjóðsmál að sinni, en næst höfum vér
ef til vill eitthvað meira um það að
segja.
uHeiður }Deim sem
heiður ber“.
Dagblaðid Herald, í Grand Forks,
N. D., sem út kom 17. Júní, flytur les-
endum sinum ræðu eftir landa vorn,
Gunnlaug F. Jónsson. Hann var einn
af fjórtán, sem útskrifuðust frá háskóla
ríkisins þar í sumar. Og sökum hinna
mikilhæfu gáfna hans, var hann sá
fyrsti sem valinn var af formönnum há-
skólans til þess að flytja eina aðalræð-
una að loknu burtfararprófi.
Vér ætlum ekki að segja míkið um
ræðu þessa í þetta sinn, en látum það
nægja að segja, að vér höfum ekki oft
séð djúpsærri hugsun og skarpari á-
stæður gefnar fyrir ályktunum sínum
heldur en Mr. Jónsson gerir. — Kæðan
kemur í næsta blaði Heimskringlu, og
þá geta lesendur vorir sjálfir séð og
dæmt um gildi hennar.
í sambandi við þetta er vert að
geta þess, að þessi ungi námsmaður
kom til lands þessa fyrir 7 árum síðan,
var hann þá unglingur 15 ára gamall
Hann yfirgaf ættingja og vini á gamla
landinu og hélt hingað öruggur og einn
síns liðs, efnalaus og lítt kunnandi í
ensku máli. Næsta vetur gekk hann
á skólanu í Crystal, N. D., og þrátt
fyrir örðugleikana af vankunnáttu máls
ins skaraði hann þar langt fram úr öll-
um skólabræðrum sínum. Hann nam
þar á stuttum tíma alt það sem kennar
ar hans höfðu fram að bjóða á þeim
skóla. og haustið 1893 sótti hann um að
fá að ganga inn í undirbúningsdeildina
við háskólann í Grand Forks. Við inn-
gönguprófið, sem hann tók þar ásamt
mörgum öðrum, fékk hann hærri ein-
kunn, heldur enn nokkur hefir áður
fengið við það próf, síðan að háskóliun
var stofnaður.
Eftir það var hann ætíð efstur í
hverri deild og langt á undan öllum
meðnemendum sínum. Hann ávann
sér alt af betur og betur aðdáun og
hylli kennaranna og nemendanna og af
þeim var hann viðurkendur að vera
hinn mesti námsmaður, sem nokkurn
tíma hefði komið á háskólann.
Nokkru áður en hann útskrifaðist
hafði hann fengið lofun fyrir yfirkenn-
araembættinu við skólann í Thompson,
N. D.; var hann sá eini af stúdentun-
um sem náði svo góðri stöðu, Vér höf-
um nokkurnveginn vissu fyrir því, að
hann ætlar sér að verða læknir, og með
hans dugnaði og hans gáfum getum
vér búist við að heyra eitthvað enn
merkilegra utn hann seinna. íslenzka
þjóðin má vera stolt af svona mönnum.
Crows Nest-brautin,
Svívirðileg meðferð á verkamönnum.
Þriggja manna nefnd sú sem Do-
minionstjórnin skipaði seint á síðast-
liðuum vet.ri, til þess að rannsaka
kvartanir þær sem alt af heyrðust frá
Crows Nest, viðvíkjandi hiuui illu og ó
hafandi meðferð á inönmira þeim. sem
þangað hafa farið til vinnu fyrir C. P.
R. félagið, lagð nefiidarálit sitt eða
skýrslu fyrir þiugið snemma í þessitm
mánuði. Skýrsla þessi sýuir, að nefnd
in hefir yfirheyrt 282 vitni og þar fyrir
utan haft tal af og spurt sig fyrir uiu
málefni þetta hjá fjölda mörgum tieiii.
Allir báru sömu töguna. um s' ikin lof-
orð, og svo giiminúðuga meðferð að
furðu gegnir, að hvítir merin skyldu
lijfa sér að beita slíkri þrælmensku við
undirmenn sína.
Þessum mönnnm hafði öllum verið
lofað ókeypis flutuing vestur, og fjöld-
inn af þeím hafði vistast upp á mánaðar
kaup. Kaupið átti að vera frá $20 til
að sofa í og nóg af ábreiðum til að sofa
við. Þetta reyndust alt saman örg-
ustu svik. Þeir máttu sofa úti undir
beru lofti, oft og einatt án þess að hafa
nokkurn hlut til þess að skýla sér með.
Svo um mánaðalokin, þegar þeir
áttu von á kaupi sínu hjá félaginu, þá
var kotnið fram með reikninga sem
sýndu, að margir þeirra væru í skuld
við félagið fyrir fæði. Það kom þá upp
að þeir væru leigðir fyrir dagkaup og
yrðu þvi að borga fyrir fæði sitt þá
daga sem óveður hindraði og á sunnu-
dögum, og svo einnig þá daga þegar
félagið bafði enga vinnu handa.þeim,
sem oft kom fyrir. Einnig fengu þeir
þá að vita að ætlast væri til jiess að
þeir borguðu far sitt vestur, þrátt fyrir
samninga þá sem gerðir höfðu verið við
þá.
Margir af þessum mönnum yfirgáfu
þá vinnuna, þegar þeir sáu, að hvað
lengi sem þeir ynnu, þá myndu þeir
tæplega verða skuldlausir við félagið.
Margir héldu samt áfram vinnu
sinni í þeirri von, að hagur þeirra kynni
að batna, og svo vegna þess, að þeir
veigruðu sér við að halda af stað fót
gangandi, matarlausir og peningalausir
En það sannaðist, að því lengur sem
þeir unnu hjá þessum kumpánum, því
hraklegra varð ástand þeirra.
Skýrsla nefndarinnar sýnir fram á
að þó mennirnir ynnu alla þá daga sem
mögulegt væri að vinna í heilt ár, þá
yrðu þeir ekki meira en skuldlausir við
húsbændur sína við árslokin. Þessir
menn geta því hvorki komist heim til
sín né veitt fjölskjddum sínum nokkra
aðstoð, og fjöldinn af þeim eru fjöl-
skyldufeður austan úr Ontario og Que-
beck. Hvað sem þeir þurftu að kaupa
af fatnaði. skóm eða hverju öðru, var
selt óheyrilega rándýrt og komst nefnd-
in að því. að í sumum tilfellum var hið
vanalega verð fjórfaldað, en í engu til
felli var verðið minna en tvöfalt við það
sem átti sér stað annarsstaðar.
Ofan á þetta bættist, að þeir mátta
borga töluvert á hverjum mánuði fyrir
póstferðir, þótt þeir hvorki fengju bréf
eða blöð eða sendu þau sjálfir.. Einnig
máttu þeir borga mánaðarlega fyrir
læknishjálp og meðul, sem var illa og
óhaganlega útilátið, þá sjaldan þeir
þurftu á því að halda.
Aðbún_.ður allur var hínn versti.
Oft var þeim hrúgað saman í gamla.og
opna járnbrautar flutningsvagna. Urðu
þeir að matast þar og sofa ; var ýmist
að þeir ætluðu að krókna af kulda, eða
þá að þeir gátu eigi hafst þar við sakir
óhreinlæt’s og pestnæmis. Annað veif
ið máttu þeir sofa úti, og það eftir að
kuldatíð var komin, og enein hitunará-
höld fengu þeir fyr en komið var fram í
Janúar. Ekki þýddi neitt að kvarta
um þessa meðferð við yfirmennina; þeir
hótuða óðara burtrekstri ef nokkur
ympraði á hinni svívirðilegu meðferð
sem beitt var við þá. Margir af hinum
kjarkmeiri yfirgáfu vinnuna, þegar þeir
sáu að ómögulegt var að fá hlut sinn
réttan á neinn hátt, máttu þeir þá búast
við að þurfa að ganga frá 1000 til 2500
mílur. og biðja sér brauðs.
Mórg dæmi sýna það, að fjöldinn
af þessum mönnum liðu hinar mestu
þrautir á leiðinni; marga daga höfðu
þeir ekkert annað að nærast á en leifar
og vista-afgang.sem hent hafði verið út
úr matarvögnunum fram með braut-
inni. — Yfirmennirnir höfðu gefið út
strangar skipanir um að þessum mönn
um skyldi engin hjálp veitt, hvorki með
fæði eða annað á leið þeirra fram með
brautinni, og gerðu þeir alt sem þeir
gátu til þess að gera ástand þeirra sem
aumlegast, án þess að taka nokkurt til-
lit til þess, að annað eins harðrétti gæti
orsakað, ef til vill, dauða sumra þessara
manna.
Nefnd þessi hefir ráðlagt ýmsar
brej’tingar viðvíkjandi ástandinu þar
vestra. Húi. vill að kaup mannanna
wé hækkað frá $'.50 á dag upp í $2.50,
og færir með |,ví þær áwtæður, að bú;ð
sé að sýna að þeir geti ekki lifað eins
og menn á minna kaupi. Ekki vill hún
að leyft sé að selja viu nokkurstaðar
nærri þessn svæði. Og svo vill hún að
stjórnin skipi áieiðaniega umsjónar-
menn, sem séu alt afá staðrium, og
hafi fult vald til þesw að jafna alla mis-
klíð, seru kanu að koma milli verka-
manna og yfirinanna þeirra. Líka álít-
ur nefndin heppilegt að stjórnin fyrir-
skipi vissar reglur, sem yrði að hlýða,
og sem væru sanngjarnar gagnvart
báðum málspörtum. Einnig skyldu
þeir menn sem væru búnir að vinna 3
mánuði. fá endurborgað frá félaginu
f .6 mánuði fengju frían flutning heim til
sín;
Það sem heflr komið í ljós við þessa
rannsókn alla, er yfir höfuð svo sví-
virðilegt að varla mun sliks dæmi
nokkurstaðar áður, að jafn samvizku-
lausri m.eðferð hafi verið beitt við
verkalýð í frjálsu landi. En málið er
stórt og umfangsmikið; og munum vér
síðar gefa lesendum vorum frekari
skýrslu um það.
Eftirlaunamálið.
Það var ekkert það mál uppi á dag-
skrá í Canada, sem olli liberölum meiri
óánægju og hneygslaði rjettlætistilfinn-
ing þeirra meira heldur en eftirlauna
lögin, og það hvernig þeim var beitt af
conservative-stjórninni. meðan hun sat
að völdum. Og engu vopni var beitt
með meira afli gegn stjórninni við síð
ustu IDominion kosningar. heldur en
einmitt þessu máli. Enda var talsverðu
rúmi í kosninga-bæklingum liberala um
þann tíma, varið til Þess, að ræða þetta
mál og upplýsa almenning um það, og
þá að sjálfsögðu lofað, að ef liberalar
næðu völdum við kosningarnar, þá
skyldu þeir verða svo afarmikið spar-
samari í eftirlaunaveitingum. eins og í
öllu öðru, heldur en óhræsis conserva-
tivar hefðu verið. Það er þess vegna
rajög svo fróðlegt að líta yfir feril
Laurier-stjórnarinnar í þessu eina at-
riði og sjá, hvernig hún hefur staðiðvið
sparnaðarloforðið sem hún, eða liberal-
flokkurinn gaf almenningi fyrir kosn-
ingarnar.
Upplýsingar um þetta mál eru
gefnar i skýrslu, sem Laurier-stjórnin
lagði fyTÍr hið nýafstaðna þingí Ottawa
og mun sú skvrsla tæpast verða hrakin
af sjálfum liberalblöðunum fremur en
af blöðum andstæðinga hennar.
Samkvæmt skýrslu þessari hefur
Laurier-stjórnin á síðastliðnu ári, 1897,
veitt eftirlaun 137 mönnum sem hún
rak úr embættum til þess að geta gefið
þau aftursínumhungruðu áhangendum.
Þess utan hefur stjórnin gefið 37 öðrum
mönnnm, sem hún einnig rak úr em-
bættura, gjafir sem námu hartnær
þrettán þúsund ($12.856,09 Dollars.
Als hafði hún á þessu síðasta ári gefið
gj^fir og veitt rftirlaun 174 mönnum
og er það þó að eins lítill hluti als þess
fjölda af embættismönnum landsins,
sem hún svifti atvinnu, til þess að geta
komið áhangendum sínum að í sæti
þeirra sem burt voru reknir. Eftirlaun
þau sem stjórnin veitti þeesum 137 ofan-
tðldu raönnum nemur $64.239,23. Als
hefir hún því kastað burtá árinu í gjafir
og eftirlaun $77’095,32 og er það alger-
lega óþörf og glæpsainleg eyðsla. eink-
um þegar þess er gætt, að eftirlauna-
upphæðin —rúmar sextíu og fjórar
þúsundir Dollars verða að borgast úr
ríkissjóði á hverju ári, svo lengi sem
þeir menn lifa. sem launin eiga að
þyggja. Og þar sem sumir þeirra
manna sem þannig hafa verið eftir-
launaðir eru nú um og innan við 40 ára
aldur þá geta menn gert sér ofurlitla
hugmj-nd um það hve afarmiklu fé
verður búið að kasta út til þeirra um
það er þeir kveðja þennan heim.
í einum af þeim kosninga-bækling-
um sem liberal flokkurinn lét gefa út
fyrir síðustu kosningar, stendur meðal
annars þetta : “Hinir nauðþurfandí
fylgjendur stjórnarinnar og sumir sem
ekki eru nauðþurfandi, hafa orðið að
vera settir í einbætti, og eftirlauna fyr-
rkomulagið hefur verið notað til þess
að útvega embætti handa hungruðum
f.vlgjendum”. Þessi staðhæfing í garð
conservativa hafði í rauninni mjög lít-
inn sannleika við að styðjast eins og
sjá má af því, að eftir að hafa haft
eftirlaunalögin í gildi í 13 ár, þá voru
hin árlegu útgjöld undir þeim lösnm
að ein.-, $262.802 00 og liðfðu því útgjöld-
in undir lögunmn aukist að jafnaði um
rúm $11,000 á ári. En Laurier-stjórnin
eykur þau um $64.239.23 á einu einasta
ári og er það hartnær 6 sinnum nieira
heldur en conservativar gerðu, og liafa
því liberalar. eftir fieirraeigin útreikn-
ngi, hlot.ið að vera 6 sinntím hungraðri
skaparorð við þjóðina, Þetta heitir að
vera iiberal — liberal á loforðum og jafn
liberal á svikum og liverskyns ódreng-
skap sem því opinbera viðkemur.
Fyrir síðustu kosningar kvörtuðu
Liberalar sáran j'fir því, að við enda
ársins 1895 hefðu 551 manns verið á eft-
irlaunalista ríkisins. Kváðu þeir það
glæpi næst móti bænda og vinnulýð
landsins, að ala hálft þúsund manna í
ómegð og sællífi með eftirlaunum, sem
þó væru margir hverjir vel færir um
að vinna fulla vinnu. En þessir sömu
Liberalar, strax og þeir komust að
Völdum, bæta við þennan lista 137
mönnum á einu einasta ári, þar sem
hinir 551 voru 23 ára samsafn undir
Conservatívastjórninni.
Kjósendur mega ekki gleyma því,
að eftirlaunagjald þjóðarinnar helzt
við svo lengi sem nokkur af þeim
möntium lifa, sera eiga að þiggja þau,
og að þau eru hreint og beint tap sem
ekkert xemur á móti. Það er því hin
algengareglahverrar ráðvandrar stjórn
ar að veita ekki eftirlaun öðrum en
þeim mönnum, sem orðnir eru háaldr-
aðir og búnir að gegna embættum um
langan tíma. Mönnum sem hafa eytt
æfi sinni og kröftum í þjónustu hins
opinbera og eru ekki lengur færir um
að gegna störfum eða á annan hátt að
vinna sér brauð. En “vikingar fara
ekki að lögum”. Laurierstjórnin læt-
ur sig það engu skifta, hvort þeir menn
sem hún sviftir embættum, standa vel i
stöðu sinni eða ekki; hvort, þeireruung
ir eða gamlir, eða um það, hvort hún
hefir jafn æfða menn til að skipa sæti
þeirra. Ef þsír eru Conservatívar, þá
er nóg, þá skulu þeir skilyrðislaust
reknir úr embættum, til þess að sæti
þeirra geti orðið fylt með Liberal-á-
hangendum. þó sú embættis svifting og
skifting kosti landið marga tugi þús-
unda á hverju ári.
Það var siður Liberala að úthrópa
Conservatívastjórnina utan þings og
innan fyrir að veita eftirlaun mönnum
sem voru yngri en 60 ára. En nú hafa
þessir sömu menn fundið ástæðu til
þess að veifa eftirlaun mörgum mönn-
um, sem eru um og innan við 40 ára
aldur; mönnurn sem eru á þeirra fræg*
asta aldursskeiði, við ágæta heilsu, með
fullum vinnukröftum og líklegir til að
hafa getað gengt embættum um næstu
20—80 ár; mönnum sem að öllu leyti
stóðu vel og óaðfinnanlega í stöðu sinui
og höfðu ekkert til saka unnið annað en
það, að hafa verið settir í þessi embætti
af gömlu stjórninni. Eg tilfæri hér að
eins örfá af hinum mörgu dæmum máli
tnínu til sönnunar.
Þessi eru dæmin :
Hnyter Reed,
H. H. Smith,
McGire
J. M. Gordon
M.IBalderson
Árl. eftirlaun
48 ára $ 1024,00
50 ” 1590.00
41 ” 540.00
40 ” 785,00
[38 ” 682,00
$26 um mánuðinn. Þeim var lofað að
þeir skyldufá góðan aðbúnað, tjöld tílJ fargjald sitt vestur, og þeir sem ynnu
utn leið og þeir eru 6 sinnum óhlut-
vandari í veitingu eftirlauna heldur en
garala stjórnin var. Það er meðöðrum
orðum, að 1 beralar hafa aukið hina ár-
legu eltirlauna upphæð úr ríkissjóði um
nálega einn f jórðapart á þessu eina ári.
Þetta er dágott sýnishorn af því,
hve sparlega þeir fara með landsins fé
og hve vel þeir standa við kosningalof-
orð sin, og þá um leið að sjálfsögðu,
hve mikils þeir meta sín eigin dreng-
Þsssi dæmi, þó þau séu ekki mörg,
sýna ofboð vel hve mikill hugur fylgir
raáli hjá Liberölum. þegar þeir eru að
finna að gerðum andstæðinga sinna og
lofa að gera búbætur sjálfir, þegar þeir
hafi völdin. En Liberalar fóru lengra
heldur en þetta, Þeir gerðu uppá-
stungu í Ottawaþinginu (framsögu-
raaður Mr. McMullen) um það, að
nema úr gildi eftirlaunalögin, og
greiddu eindregið atkvæði með þeirri
uppástungu sinni. Þeir voru þá and-
stæðingar stjórnarinnar í Ottawa. En
nú, þegar þeir hafa náð völdunum, þá
er svo langt frá því að þeir geri nokkra
tilraun til þess að nema lög þessi úr
gildi, þó þeir hafi nægilegt atkyæða-
magn til þess, að þier halda nú í þau
sem fastast, sem eitt af sínum væntan-
legustu líf-akkerum, og nota þau svo
vel — eða illa —, sem framast má verða
sér og sinum í hag, án nokkurs tillits
til þess. live svívirðileza þeir auka
skatta almennings aðóþörfu, með þessu
móti. Það er því engin furða, þó þeir
frjálsverzluuarmennirnir neyðist til þess
að fjölga tollhúsum í rikinu og hækka
tollana á flestum algengustu nauð
synjavörum verka- og bændalýðsins.
einw og þeir liafa gert, um leið og þeir
ræna alinenning uin hálfa millíón doll-
ars á ári. með niðurfærslu vaxta i spari
sjóðs innleggum fátæklinga.
B. L. Baldwixson.
Heyrnarleysi
og suða fyrir ejTrum læknast
—með því að brúka—
Wilsons Common
5ense Ear Drums
Algerlega ný uppfinding;
frábrugðin öllum öðrum
útbúnaði. Þetta er sú
eina áreiðanlega lilust-
pípa sem til er. Óraögu-
legt að sjá bana þegar
búið er að láta hana í eyr-
að. Hún gagnar þar sem læknarnir
geta ekki hjálpað.—Skrifið eftir bækling
viðvíkjandi þessu. Verðið er, með full-
komnum útbúnaði, $5.00 parið.
Karl K. Albert,
P. O. Box 589 503 Main St.
WINNIPEG, MAN.
N. II. Pantanir frá Bandaríkjunum
afgreiddar fljótt og vel. Þegar þið
skrifið þá getið um að auglýsingin hafi
verið í Heimskringlu.
Góðir landar!
Komið á hornið á King & James
St. Þar er margt sem ykkur girnir að
sjá. Þar fáið þið alt sem lítur að hús-
búnaði, svo sem RÚMSTÆÐI með öllu
tilheyrandi, HLIÐARBORÐ, ný og
og örnul, STÓLA, forkunnar fagra,
MATREIÐSLUSTÓR af öllum mögu-
legum stærðum, OFNAR og OFNPÍP-
UR, ljómandi LEIRTAU, og margt
fleira sem hér yrði of langt upp að telja.
Alt þetta er selt við lægsta verði.
Við yonum að þið gerið okkur þá
ánægju að koma inn og líta á samsafnið
áður en þið kaupið annarstaðar, og þá
sjálfsagt að kaupa ef ykkur vanhagar
um eitthvað.
Gætið^þess að kaupa ekki köttinn i
sekknum.
Yðar þénustu reiðubúnir
Pálson & Bárdal.
Exchange Hotel.
612 ST.
Þegar þið viljið fá GÓÐANN DRYKIv,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið fá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
þá munið eftir því, að þið
fáið hvergi betri aðbúnað
að öllu leyti, en hjá.
H RATHBURIV,
EXCHANGE HOTEL.
61S6 II a i n Str.
BEN SAMS0N,
—J árnsraiður.—
•^^West Selkirk, Man.
Gerir við og smíðar að riýju vagna,
sleða, “bugy’s,” “cutters,” reið-
lijól, byssur, saumavélar og yfir höf-
uð gerir við flest sem aflaga fer, svo
það iítur út sem nýtt væri
Hann selur einnig tvær tegundir
af Stvinoliu með mjög lágu verði
ir seldar Nu á
90 cts. 67 cts.
75 “ 55 “
70 “ 52 “
i $1.10 78 “
r 90 ct. 70 “
s $2.50 $1.90
OLI SIMONSON
MÆLIU MEÐ SÍN0 NÝJA
Fæði $1.00 á dag.
718 JMain Str.
Isleixlingar!
Lítið á eftlrfylgjandi verðlista á
hinni nafnfiægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aidrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
16 potta fötur
14 potta fötur
12 potta fötur
14 •• “ með
17 potta diskapönnur 90 ct.
No. 9 þvatta Boilers $2.50
J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að ihuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til í Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þá fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kallið á einhvern af keirurum
vorum og varzlið við hann.