Heimskringla - 28.07.1898, Blaðsíða 2

2
ifiiMSKKÍNGLA, 28. JÚLí 1898
Helmskringla.
ferð blaðsins íCanada og Bandar. $1.50
um árið (fyrirfram borgað). Sent til
Islands (fyrirfrain borgað af kaupend-
nm blaðsins hór) $1.00.
Peningar seudist í P. O. Money Order
Ilegistered Letter eða Express Money
•Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B. F. Walters,
Útgefandi.
Office : Corner Princess & James.
p.o. BOX 305
Fulltrúafundurinn,
hvað 1 sinn hlut í staðinn. Hið síð-
asta sem vér nefndum mun þ<5 vera
einna yfirgripsmest, og varða mestu
í peningalegu tilliti fyrir Canada.
l>að er meira en lítið af allskonar
verzlunarvöru sem Bandaríkjaborg-
arar bafa eignarrétt á, og sem er
framleidd liér á hverju 6ri og send
út úr landinu; það er því stór mis-
munur fyrir landssjóð, hvort nokkur
útflutningstollur er á þeim vörum
eða ekki. En þó Canada gangi inn
á þessa samninga, þá geta þeir beðið
um ýms hhmnindi frá hendi Banda-
ríkjanna, sem geta meira en jafnað
þetta upp. Þeir geta heimtað lágann
eða engan toll áborðvið, kolum, fiski,
nautgripum, hestum o. s. frv., svo
þeir geti nær því óhindrað kom
Það fer að nálgast hinn mikia fund ið afurðum sínum á markaðinn
þar sem fulltrúar Bandaríkjanna, | Bandartkjunum.
Bretlands og Canada mæta. Búist er
Fyrir utan alt sem hér heflr
við að fundurinn verði settur I Que- verið mi„8t á er mesti aragr(ii af
beck milli 10. og 15. Agóst uæst- smá agnúum, sem snerta bæði ná
komandi. Eftir síðustu fréttum verða g.rannaríkin, og sem að undanförnu
það þeir Herschell lávarður og Sir hafa gert mikið til þess að viðhalda
Julian Pauncefote, sendiherra Breta í
Washington, sem mæta þar fyrirj
þeim kala, sem oft og einatt heflr
komið á milli frændþjóðanna, en það
hönd Breta; fulltrúar Canada verða er vonandi að þessi fundur verði til
þeir Sir Wilfrid Laurier, Sir Richard þ^gg að afmá alt það sem getur stað
Cartwright og Sir I>ouis Davies ; ið f veginum fyrir því að friðnr og
Bandaríkjafulltrúar verða þeir Fair- eining ríki yfiralla Norður-Ameríku
banks, Gray, Dingley, Foster og það er vonandi að þessir ftxlltrúar,
Kasson; fyrir hönd Nýfundnalands
-mætir Sir James Winter.
sem sitja á þessum fundi, fari meira
eftir hvötum mannréttinda og heil-
Það eru mörg áríðandi málefni sem I brygðri skynsemi, heldur en eftir
þessir menn þurf'a að ræða, og þó tilhneigingum maurasjúkra sála, er
þau séu flókin og sum af þeim að ætíð reyna að gera sem beztan
minnsta kosti snerti þjóðardramb kaupskap fyrir sinn eigin hagnað
þessara frændþjóða, þá er ætlast til hverjar sem afleiðingarnar kunna að
að þessir menn varpi allri sjálfgimi verða. Það er vonandi að þeir
fyrir borð, og samþykki það eina leggi sinn skerf til þess að trevsta
sem geti orðið báðum þessum stór- vináttuböndin milli Bandaríkjanna
veldum heimsins til góðs 1 framtíð- og Bretaveldis, og að þeir hafi það
inni. Það er Iíka öll ástæða til að fyrir augunum, að með því gera þeir
vonast eftir þessu, þar sem öll þessi ekki einungis sinni eigin þjóð gagn,
málc.ji snerta Bandaríkinog Canada heldur alheiminum.
sérstaklega, um leið og þau snerta Þegar fundi þessum verður lok-
brezka veldið í heild sinni, og því ið, munum vér fara nákvæmlega yf-
mjög líklegt, að bæði hinir brezku ir það sem gert verður, svo lesendur
og canadisku fulltrúar sj.ii svo langt vorir geti sjálfir séð hve vel þessir
fram í veginn, að þeir viðurkenni, umboðsmenn þeirra hafa staðið I
að það hljóti að verða farsælast fyrir j stöðu sinni.
Canada, að koma sér sem bezt við
hina miklu framfaraþjóð sem býr hér
'iyrir sunnan. Svo þar að auki má
búast við því að Bandaríkjafulltrú
arnir ekki síður en hinir, reyni af
iremsta megni að styðja að því, að
þessi fandur verði til þess að draga
hinar engil-saxnesku þjóðir nær og
nær hver annari, ekki síst þar 3em I Watson aðmíráll getur farið sera
þeir hittast einmitt nú, á þeim tíma honurn líkar með helztu sjóborgirnar á
sem vináttubfindin virðast vera dreg- Spáni. Hann heflrsvo mikinn flota og
in sem þéttast frá einni þjóðinni til j tröllaukinn, að ef hann lendir í sjóor-
annarar.
Mikið sést í blöðunum af spádóm-
Ferð Watsons til
Spánar.
Eftir Gen. Henry R. H. D. Mclver.
ustu hlýtur hið sama að verða uppi sem
fyrir kom á Manila-höfninni og við
um um það, hvað Bandaríkjamenn Santiago.
muni helst heimta að fái samþykki
nefndarinnar. Et án þess að
gizka nokkuð á það, þá er gefið að
sjá svona hér um bil hvað Banda-
rikja fulltrúarnir muni krefjast.
En fari Watson til Spánar, þá verð
nr alþýða gripin af ótta og skelflngu,
því að enn þann dag í dag hefir al-
menningur þar enga hugmynd um afl
og yfirburði Ameríkumanna, en hins-
Þeir munu krefjast þess fyrst Og vegar vanmátt og veikleika Spánarrík-
fremst, að samningurinn sem gerður is- Og hlýtur því för sú að verða
"var 1818 viðvíkjandi flskiveiðalög- bezta lexía fyrir Spánverja. Þó að
um Canada og Bandaríkjanna, verði Spánverjar bíði ósigur í nýlendum sín-
gerður svo úr garði nú, að Banda- «h», Þá hefir það enga þýðingu; þeir
ríkja fiskimenn, fái að njóta allra|eru orðnir því alvanir í þrjúhundruð
þcirra hlunninda sem hægt er að ár. En væri ein eða tvær af sjóborg-
veita þeim gagnvait Canadamönnum uru Spánverja heima brotnar eða tekn-
Og að hægt sé að senda flsk með járn- ar og spánversk herskip sem á sjó eru
brautum Canada yftr þvert ríkið án brotin eða send á sjávarbotn niður, þá
tolls. — Þá er landamerkjalínan í Al- myndi það sýna og sanna þessum millí-
aska; Bandaríkin
hana ákveðna þar
heimtað hana áður.
rétturinn yfir Pribyloff-selahjörðinni
3em Bandaríkin hafa altaf heimtað
munu vilja fá I ónum af löndum Cervera, ]>að sem þeir
sem þau hafa hvorki gátu séð eða skiliö á sjónurn í
Þá er eignar- kringum Manila eða Cuba.
En áður en ég fer að ræða um ferð
Watsons, þá vil ég í fám orðum minn-
og sem Judge Ilarlan hélt harðast ast á og viðurkenna hreysti Spánverja.
fram-á Parísarfundinum um árið, ogl
annað það, að selaveiðar séu mink-
Og er það ekki meira en hver og einn
Bandaríkjarnaður myndi segja, sem
aðar svo miklu nemi um nokkurn mætt hefir þeim i orustu, að Spánverjar
tíma. bvo munu þeir biðja um, að elska föðurland sitt meira en sitt eigið
Canadastjórn gangi inn á að krefjast uf. það að þeim lánast ekki herskap-
ftkki dérstaks skatts af Bandaríkja- ur. sýnir ekki að þeir séu ekkí hraustir.
þegnum, sem grafa gull eða silíurúr En altlíf og æra—öll sála Spánverja
námalóndum Canada, svo lengi sem fer eftir því og er í því fólgið, hvern
Bandaríkjastjórn gerir það ekki við skilning hann hefir á sínu góða mann-
brezka þegna, sem stunda námagröft orði.
sunnan megin við landamærin. —
Einnig munu þeir biðja um samn-
inga við Canadastjórn um það, að
setja engann útflutningstoll á þann
varning, sem framleiddurer í Canada
og sendur út úr ríkinu, og sem er
eign Iiandaríkja þegna. Og svo að
innflutningstollunum verði breytt
dálítið, þar sem þeir snerta Banda-
rikin sérstaklega.
Þetta búumst vér við að Banda-
ríkjafulltrúarnir biðji um. Það eru
að vísu altsaman sanngjarnar kröfur,
Bæði þegar ég var flokksmaður og
f ylgdarmaður Don Carlos og eins þegar
ég var sendiherra Bandaríkja á Spáni
hafði ég mörg tækifæri til þess að taka
eftir og dást að hinum spánsku her-
mönnum, hvernig þeir kærðu sig koll
óttann og hörkuðu af sér misjafna
hamingju og misjafna æfi. Spánverj-
inn getur sýnt hið sanna hermanna
hugrekki. Allir foringjar, frá yfirhers-
höfðingjanum til undirherforingjanna,
koma æfinlega fram sem sannir kappar
og hetjur, og sýnaæfinlega útlendum
svo framarlega sem Canada fær eitt- j herforingjum ogöðrumþá kurteisi og
látprýði, sem sagnaritararnir hafa sagt
svo margar og míklar sögur af, er þeir
hafa ritað um spánsku stríðin.
Hin bezta sönnun fyrir þessu, sem
sem ég nú hefi sagt, er hin drengilega
og mannúðlega meðferð Cervera herfor-
ingja á hinum hrausta og hugdjarfa
Hobson; Cervera kom þar fram sem
sannur Spánverji.
Það er engiun efi á því að sem
þjóð hafa Spánverjar sína kosti og
galla; en hvaða þjóð 'er sú sem ekki
hafi þá'?
Spánn hefir svo mikinn standandi
her og margar miliónir hraustra
drengja, að þeir þurfa ekki að óttast að
tapa neinu af landi sínu heima fjrrir, og
Watson aðmíráll getur að eins vonast
eftir að hafa hald á sjóborgunum með
skipum sínum. Herskapur hans verð-
ur í því fólginn að ógna hafnarborgun-
um og neyða óvinina til þess að semja
við sig, en ekki að taka borgirnar á sitt
vald. Þar sem hann getur hlaupið á
land, það er á Canarí-eyjunum og gæti
hann sett þar upp forðabúr og skipa-
stöð, og svo eins á Balearísku eyjunum
í miðjarðarhafinu. Og mundu hermenn
Bandaríkja mæta þar lítilli mótspyrnu
eða engri, en þó er þar svo ágætt til
fanga og herskapar sem nokkurher-
maður bezt getur óskað sér.
Canarisku eyjarnar eru eitt af fylkj-
um Spánar og verða þær fyrst fyrir,
nema Watson sé mjög ákafur að hitta
Camera og banna honum að ná til Ca-
diz. Þess vegna sýnist mér bezt að
koma yið á eyjum þessum áður en vér
förum lengra áleiðis til Spánar og Sjá
hvernig þar er umhorfs.
Helztu eyjarnar eru Teneriffe, La
Palma, Lonzesote og Fuertevcnura.
Alls eru íbúar þar 300,000. Teneriffe er
stærsta eyjan, hér um bil 60 mílna
löng og 30 mílna breið. Næst Afríku-
ströndunum er Fuertiventura, nálægt
55 mílum. Upprunalega hafa íbúar
þar að líkindum komið frá Afríku og
hafa Spánverjar átt þær síðan þeir
brutu undir sig eyjarskeggja eftir hina
hraustlegustu vörn fyrir nær því 400
árum.
Verzlun eyjanna er að mestu leyti í
höudum Breta, en Bandaríkin hafa þar
álíka verzlun og Spánverjar sjálfir.1
Eins og eðlilegt er hefir Spánn samt
tekjur miklar og tolla af eyjunum.
Austan á ej'junni Teneriffa er borg-
in Santa Cruz með 15,000 íbúum, og sit-
ur aðal-landstjórinn þar. Önnur helzta
borgin er Los Palmas á Grand Canarjr,
með nokkru færri íbúum en Santa Cruz
Víggirðingar þar eru ómerkilegar og
hafa þó nokkuð v-erið bættar síðan stríð-
ið byrjaði. Eru þar vanalega 10,000
hermanna, en hyggja mín er sú, að
Watson aðmíráll muni finna þar fleiri
féndur og örðugri víðureignar ef hann
kemur þangað og reynir að taka eyj-
arnar.
Bandaríkjaskipin geta hæglega tek-
ið hverja höfnin^ sem vill ú eyjunni.
Aðmírállinn getur sett þar upp herskipa
stöð ef honum sýnist, en ekki getur
hann skilið þar eftir nægan mannafla
til þess, að halda þeim fyrir Spánverjum
ef þeir koma þangað á skipum til að ná
þeim aftur, og ekki getur hann náð
Canarisku eyjunum nema með miklu
herliði. Ef að Watson aðmíráll ætti
eingöngu að herja á og taka Cafiarisku
eyjarnar, þá mundi alt leika honum í
Ijúfa löð. En hann er gerður út til þess
að herja á Spánarstrendur og er því lít-
11 fengur í Canarisku eyjunum fjTÍr
aðmírálinn, nema Bandaríkin sendi
þangað skip og menn á eftir,þegar Wat-
son er búinn að viuna þær.
Ekki fullar 900 mílur frá Canarisku
eyjunum liggur gamla borgin Cadiz
skammt utan við Gibraltar súndið þar
norður með ströndinni móti Portúgal.
Er borg sú sterkasta kastalaborg Spán-
verja með sjó fram og þar hefir floti
Camara setið en ekki er hún nein sér-
leg verzlunarborg. Er það herkænska
lítil að ráðast á óvinina þar sem þeir
eru sterkastir þegar ekkert verður með
því unnið og mun Watson aðmíráll ekki
ráðast á Cadiz. Fyrir höfninni eru víg-
girðingar sterkar eftir nýjustu tízku og
borgin vel löguð til varnar. Skipakvíar
eru þar miklar, skipagarður (þar sem
skip eru smíðuð) og forðabúr.
Norðan á Spánarströndum eru hafn-
irnar Corunna, Ferrol,' Santander og
Bilboa og eru vel víggirtar og mundi
það mjög mikilsvirði að ná þeim borgum
En svo mundi ameríkanski flotinn líka
stýra til Miðjarðarhafsins og ér það vel
að Watson aðmíráli þarf ekki að standa
neinn geigur af hinum miklu byssum á
Gibraltarströndum.
Austar við Gibraltar er spánska
ej'jan Ta.rifa, víggirt, og ank þess eru
nokkrar stórar fallbjrssur á Ceuta á
Afríkuströndinni, þar sem Spánn hefir
sakamanuabæli. En Ameríkumenn
gætu farið í gegn um sundið án þess að
skeyta nokkuð um þessa staði.
Þegar inn í Miðjarðarhafið kemur,
"fer gott og girnilegt til fanga, án þessþó
að telja það sem Ij'stilegast væri : að
hitta þar flota Camara. Malaga, V’ale-
ncia og Barcelona eru borgirnar sam
Watson er líklegastur til að rétta kruml
ur eftir.
Watson aðmíráll á að hafa með sér
skipin Newark, Massachusetts, Oregon,
Ðixie, Yankee og Yosemite og er þá
líklegt að hann haldi þegsr til Barcelona
oe er borg sú hið sama fj'rir Spán sem
New York fyrir Bandaríkin.
Barcelona er skamt frá landamær-
um Frakklands. Eru þar 500,<XK) íbúar
og er hún helzta verzlunarborgin á
Spáni. Kastalar eru þar sterkir með
hinum beztu og nýjustu 12 og 13 þuml
unga byssum, en borgin liggur fast við
.sjó fram og er þvi hægt að senda yfi
hana sprengikúlnahrið af skipum á sjó
úti. Engin hætta stendur þar af torp-
edo eða sprengivélum neðansjávar og
deildar eru skoðanir manna orðnar á
því, hvort meirr megi kastalar eða brj-n
drekar þessara tíma.
i. En Barcelona er ljómandi falleg
borg. fegursta borgin á Spáni. Og þótt
ég sé Ameríkumaður, þá vildi ég ekki
vita til þess, að stórbyggingarnar þar
væru brotnar niður, og um það þj-kist
ég viss, að ef að Spánverjar sannfærast
um það, að þeir geti ekki varið borgina
eyðileggingu, þá ganga þeir skjótlega
að kostum Bandaríkjanna. En nej’ðist
Watson til þess að ráðast á hana, þá
mun þessi fagra borg bíða óbætanlegt
tjón.
í Barcelona er iðnaður mikill, og
púðurgerð os byssur smíðaðar og sverð
Valencia hefir 200,000 íbúa en stend-
ur nokkuð betur því hún er þrjár raílur
frá sjávarströndinni. Er hún önnur
mesta verzlunarborg Spánverja og
mundi það sigur mikill fyrir Banda
ríkjamenn að taka þá borg. Eru varnir
þp.r allar verri en í Barcelona. Senda
niáitti yfir hana sprengikúlnadrífu frá
skipum á sjó úti.
Að taka Malaga, Cartagena eða
hinar minni sjóborgir, mundi ekki erfitt
En Barcelona og Valencia eru borgir
þær sem Watson ætti á að leita og mun
vafalaust gera. Það er langt frá að þær
8éu óvinnandi og þær eru bezt til falln
ar að sýna hvað ameríkönsk skip og
kúlur geta gert. I Cartagena eru bún
ar til sumar stærstu fallbj’Ssur Spán
verja og skotfærin í þær og hlýtur þar
að vera mikill forði af skotfærum.
Balearisku eyjarnar í miðjarðar-
hafinu eru varnarlausar nema Port Ma-
hon á Minorca. A eyjunum öllum Ma-
jorca, Minorca og Iviza eru 300,600 íbú-
ar, en lítil sveit Bandamanna gæti far
ið um þær allar eða því sem næst. Þess
ar eyjar mætti hafa til vistafanga og i
þeim skilningi að eins mintist ég þeirra
því að þær eru ekki þess virði að taka
þær. Þær gefa af sér mikið af olíu
víni, garðjurtum og ávöxtum og svo
eru þar fiskiveiðar allmiklar.
Hvað sem Watson aðmíráll gerir
hvort heldur hann ræðst á spánsku ej’j-
arnar í Atlantshafinu eða Miðjarðarhaf
inu, þá er eins og ég áður hefi sagt alt
komið undir því hvernig honum geng
ur við borgir Spánverja á Miðjarðar
hafsströndinni. Ef að hann getur haft
svo mikinn afla að skjóta þeim skelk í
bringu og Spánverjar sjái að þeir geti
ekki varið þær, þá munu spánsku yfir-
völdin fljótlega fara að leita um sættir.
En þó að hann geti lagt í eyði Bar-
celona og Vaíencia, þá verður hann til
þess að heyja harðan bardaga.
Spánn hefir enn þá nokkur sjófær
herskip og verður floti Watsons að
mæta öllum þeim vörnum sern Spán-
verjar geta saman tínt og fyrir sig
komið. Þeir eru vissir að verja hraust-
lega hafnir sínar heima fyrir, og mega
Bandamenn búast við meiri hreysti af
fundi Spánverja þar í sjóorustum en á
Manila eða við Cuba. Það er meira
eftir af flota Spánverja en fioti Camera,
og skyldi mig ekkert furða þó að þeim
lenti saman í reglulegrksjóorustu.
Enn sem komið er hafa torpedóbát-
ar komið að litlu gagni eða engu. En
alt Míðjarðarhafið myndi úa og grúa
af þeim og kynnu þeir að verða skæðir
þar. Það er alt annað að berjast við ó-
vini sína fjarri heimkynnum þeirra, en
ráðast á þá vigbúna heima fyrir, og þó
að Watson aðmíráll gæti brotið og
bramlað alt sem fyrir j’rði, þá mj-ndi
hann þó vissulega bíða skaða mikinn á
Miðjarðarhafinu.
Bezta herlið Spánverja er Leima-
fj'rir, og það er mjög líklegt að skot-
mennirnir í köstulunum við Valencia
og Barcelona geti verið beinskej'tir með
stóru bj'ssunum, þó að þeir geti ekki
komið í veg fj'rir ej'ðileggingu borga
þessara. Þessar bj-ssur og þessir skot-
menn koma til kastalanna þegar búið
er að brjóta og sökkva flota Spánverja,
sem eftir er. og verða illir viðfangs, cg
svo er hitt, að þá er líklegt að floti Wat
sons verði ekki í jafngóðu lagi og nú.
Og þegar ég því segi að Watson geti
sent sprengikúlur j’fir Valenciu og Bar-
celona og lagt þær í rústir ef hann vill,
þá er það þó mjög líklegt að þar verði
miklu meiri vörn fjrrir og hraustar
en Spánverjar sýndu við Manila eða
Santiago.
Eitt er það sem ég vil benda á og er
það það, að áhlaup á strendur Spánar
getur mikið hjálpað hinni spánsku
stjórn sem nú situr að völdum, Inn
byrðis sundurgerð og óspektir verða þá
niðurbældar, að minsta kosti um tíma
og Spánverjar sameinast allir að verja
föðurlaud sitt.
Föðurlandsástin er ástríða hjá Spán
verjura, og til hennar má rekja allar
borgaralegar óspektir þar. Alþýðan
kann yfir höfuð hvorki að lesa né
skrifa og hún finnur það að eitthvað er
í ólagi hjá sér. Þeir voru þó einusinni
voldugir og miklir menn, — en hún
veit ekkert hvað það er, sem í ólagi fer
Ég veit það vel að á Spáni eru marg
ír Wej'lers-líkar og margir ráðgjafar, er
völdum vilja ná. Þessir menn hafa
verið landinu til bölvunar og má ekki
saka þjóðina um atferli þeirra. Þjóðin
elskar föðurlandið, elskar það ákaflega
og mjrndi vafalaust koma fram sem
einn maður að verja föðurlandið, þó að
þeir að öllu sjálfsögðu færu í borgara
stríð, ef að þeir væru einir um hituna
Ef að vér viljum ímj'nda oss ótta
þann og skelfingu. sem það myndi
valda, ef að floti Watsons réði á strend
ur Spánar, þá þurfum vér ekki annað
en að hugsa oss hroll þann og kvíða, er
greip Bandamenn, þegar það fréttist að
Cervera væri að sigla vestur um At
lantshaf, en enginn vissi hvert. Ef að
menn hér voru hræddir við hann með
ekki meiri afla en hann hafði, þá er
ekki að undra þó að Spánverjar verði
skelkaðir þegar þeir vita af miklum
flota koma brunandi í hefndarhug að
ströndum þeirra, og það flota þann er
jafn voðalega braut og mölvaði flota
þeirra við strendur Cuba, flota þann
sem Spánverjar áður voru svo stoltir
af. Þá þegar Spánverjar fyllilega
skynja og þekkja afl og atorku Banda
manna, þá munu þeir verða auðsveip-
ari við stjórn sína og taka kostum þeim
sem þeir nú eru að hafna í æði örvænt-
ingarinnar,
Hefði Cervera ráðíst á einhverja
sjoborgina norðan til á ströndunum við
Atlantshafið og aldreí komið nærri
Cuba, þá hefði honum máské heppnast
það um stund, og dregið flota Banda-
ríkjanna á eftir sér yfir atlantshafið
austur aftur, án þess að Spánverjar
biðu nokkurt tjón við Havana eða San-
tiago. En spánska þjóðin heimtaði or
ustu við Cuba og stjórnin varð að gera
að vilja hennar. Cervera vissi það vel
að hann hafði ekkert að gera í hendur
Bandaríkjaflotans, og það vissi stjórnin
líka. En alþýðan á spáni var fullrar
trúar um það að skip [þeirra gætu sóp
að um alt Atlantshafið.
Frá löndum.
TINDASTÓLL, ALTA, 18. JÚLÍ.
Herra ritstjóri :—
Það er víst orðið nokkuð langt síð-
an blöðin höfðu nokkuð að segja hér úr
þessari bj'ggð, og ætla ég því að senda
yður fáorða fréttagrein til prentunar í
Heimskringlu.
Tíðarfar næstliðinn vetur var hið
bezta að öllu leyti, svo vart hefir komið
betri vetur yfir íslendinga í þessu hér-
aði næstliðin 10 ár ; með vorinu eða
með Aprilbyrjun skifti mjög um veðr-
áttu, til storma, þurka og kulda alt
frain í fyrstu viku Júní. Síðan hafa
verið talsverð yotviðri og oftast óvana-
legir hitar. Af hinni stirðu vorveðráttu
leiðir seinan og lítinn grasvöxt og eyði-
legging og rýrð í öllu sáðverki. Hugs-
anlegt er að grasspretta verði sumstað-
ar í meðallagi, en hreint ekki meira.
Töluverð vanheilsa og veikindi liafa
verið hór frá þvi snemma á næstliðnum
vetri, einkum í börnum ; aðalveikin er
kíghósti, samfara hitaveiki. Þrjú börn
hafa dáið, tveir drengir þeirra hjóna
Mr. og Mrs. Th. Guðmundsson, dóu báð-
ir sömu vikuna, 5 mánaða gamlir (tví-
burar) efniieg börn. Þriðja barnið áttu
Mr. og Mrs. J. Stefánsson, kornungt.—
Aðfaranótt 15. þ. m. lézt að heimili
sínu bóndinn Joseph Holm, ungur og
efnilegur rnaður, virtur og vel metinn
af öllum sem hann þekktu.
23. Maí síðastl. vildi það slvs til, að
Mr. H. Jónasson, verzlunarmaðnr, sem
var á ferð, lærbrotnaði af lieirri orsök,
að hestur féll undir honum ; hann hefir
síðan legið rúmfastur en er nú á góðum
batavegi.
Fremur eru tímar daufir hér, verzl-
un að mun lakari en næstliðið ár hvað
innkaup bænda snertir. Smjör- og
ostagerðar-verkstæðin vinna hér þrjú
uppihahlslaust, en gallinn er, að þau
hafa enn ekki nóg að vinna, sem ekki er
von, í jafnlítilli byggð, en svo lagast
það smámsaman, því bæði fjölgar bú-
eudum árlega og svo vex eripastofn
bænda að góðum mun. Óhætt er að
segja að mönnum líði hér yfir höfuð vel
þótt ekki séu hér neinir stórrikir, og
mér er það mikið efamál, að í nokkurri
íslenzkri byggð sé jafnai i vellíðan, eða
að menn uni betur hag sinum en hér.
Þetta vor hafa bændur hér unnið mikið
að húsagerð og landgirðingum og sýnir
það með fleiru að þeir hj-ggja lítt á burt-
flutning. Nú er fengin lögferja á Red
Deer ána, sem lengi hefir verið ónota-
þrepskjöldur á póst- og verzlunarleið
bj'ggðarinnar.
Sagt er að nú sé fundið gull um 30
mílur vestur héðan, nálægt Raven Riv-
er ; hvort fregnin er sönn er ekki hægt
að fullj-rða.
Mikið þótti okkur hér vestra vænt
um að Heimskringla hélt á stað aftur,
frjálslynd og fjörug ekki síður en áður.
Enginn hinna frjálslyndari íslendinga
vill missa hana og sérhver þeirra mun
þess vegna óska henni og ritstjóra henn-
ar langra og góðra lífdaga.
Forstöðunefnd hefir verið kosin hér
tíl að sjá um og undirbúa íslendinga-
dagshald 2. Ágúst, og má óhætt vænta
að hún geri sitt bezta til þess að hátíða-
haldið verði svo fullkomið sem kostur
er á. Flestir munu fj'igja hér 2. Ágúst
að minnsta kosti á meðan ekki er tekin
víðtækari ákvörðun um daginn. Það
gleður okkur, að þið 2. Ágúst menn í
Winnipeg standið fast fyrir og látið
ekki undan síga, án þess þó að gera
slíkt að stæku flokksmáli, sem væri
Vestur-Islendingum til minnilegrarvan-
virðu. Málið þarf að verða til lykta
leitt sem fyrst á friðsamlegan hátt. Á
meðan svona stendur, að þjóðminning-
ardagurinn er óákveðinn, er hátíðar-
haldið lítilsvirði. Það varðar ekki
mestu hvaða dagur valinn verður;
en hitt varðar meiru, að fá fastákveð-
inn einn dag fyrir Vestur-íslendinga.
Að binda sig við ákveðið atriði í sögu
íslands, er hvorki vel við eigandi né
heppilegt. Það er að eins til að seinka
fyrir málinu og auka flokkadrátt; en
vilji menn það endilega, því þá ekki að
taka 19. aldarinnar merkasta dag, 2.
Agúst, sem sapnarlega hefir haft merk-
ari áhrif á hag vorrar kæru ættjarðar,
heldur en nokkur annar dagur þessarar
aldar. Beinasti vegurinn til að útkljá
þetta mál virðist vera sá, að íslendinga-
dagsnefndin í Winnipeg fái vissa menn
í öllum Islendingabyggðum til að ræða
málið með sveitarmönnum, safna at-
kvæðum um daginn og senda þau síðan
nefndinni, sem telji þau síðan og aug-
lýsi hver skuli vera þjóðminningardag-
ur allra Vestur-íslendinga.
Jónas J. Hunford.
Dr. M. B. Halldorson,
—HENSEL, N.-DAK.—
Skrifstofa uppi yfir Minthorn’s
lyfjabúð.
Fædi aðeins $1,00 Á DAG.
Grand Pacific Hotel.
It. I*. O’Kwnohoe, eigandi.
Ágæt herbergi og öll þægindi sem beztu
hotel geta veitt. Beztu vín og vindlar.
iiirket Sírect íícgnt City Ilall
---WINNIPEG, MAN.-----
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÝ.JA
Fæði $1.00 á dag.
718 Mnin 8tr.
Brimswick llotcl,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús f
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri-borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavaller, 5Í. Dak.
PAT, JENNINGS, eigandi!