Heimskringla - 11.08.1898, Page 1

xir. ár
WINNIPEG, MANITOBA, 11 ÁGÚST IS98.
NR 44
Skemtiför
til íslands árið 1900
eftir
E. H. JOHNSON.
Hrra ritst. “Hkr.”
í blaði yðar sem út kom 21. jiilí
síðasl. stendur dálítil ritstjórnar grein.
sem eingöngu fjallar um það málefni,
sem fyrirsögn 'þessarar greinar minnar
bendir til, og þar eð þór, herra ritstjóri
mælist þar til að heyra tillögur almenn-
ings um þetta mál, þá dettur mér í
hug að lofa yður og öllum löndum vor-
um vestan og austan hafs, að hgyra á-
lit mitt um það í fáum orðum.
Það fyrsta sem mér datt í hug, eftir
að ég hafði lesið téða grein, var: að
þessi tillaga Mr. Thorvaldsons og yðar
vseri bara merkileg og umleiðafar þýð-
ingarmikil að skoða hana frá al-íslenzku
þjóðernis sjónarmiði hér vestan hafs
Hún sýnir ljóslega, að þeir menn, sem
smíða svona lagaðar uppástungur og
tillögur íhugasínum, berainnan brjósts
mikla og ómetanlega þjóðernis og ætt
jarðarást, og eiga þeir í öllu falli mikið
hrós og heiður skilinn af almenningi
fyrir það, hvort sem nokkuð getur orð
ið af frámkvæmdutn eða ekki.
Að fara skemtiför tilgamla föður
landsins, nvtna um aldamótin, eða árið
1900 yrði eitt af þrennu hinu þýðingar
mesta, sem íslendingar hér vestan hafs
hafa fundið upp á til menníngar og
frama, fyrir oss í einni heild sem þjóð-
fiokk, og þar næst til ævarandi endur-
minningar fyrir niðja vora á næstu öJd
eða öldum, síðan þeir fyrst byriuðu að
flytja sig til þessa lands.
Já, e’tt faf þremur, segi ég, og
meina ég með því fyrst og fremst hinn
mikla og merkilega kirkjnfélagsskap
vestur Islendinga sem allatíð blómgast
og heldur áfram að vaxa sjálfum oss og
þjóðflokki vorum til sóma, og að öllum
l.’kindum andlegrar og líkamlegrar
blessunar, þrátt fyrir alla þá mótspyrnu
sem sá félagsskapur hefur haft, og
mun hafa eins og allur annar félags-
skapur sem raunar er ekkert óeðlilegt,
því heiminum er svoleiðis varið. að fátt
getur í honum lifað og þrifist fyrir utan
mótspyrnu úr einhverri átt.
Hið annað sem ég tel afar-merkilegt
og þýðingarmikið hjá oss sem sérstök
um þjóðflokki, er þjóðminningardags-
félagsskapurinn vor á meðal, sem eins
og kirkjufélagið teigir rætur sínar út
um byggðir allra íslendinga hér í álfu
og er öllum Uært, að svo miklu leyti
sem menn geta verið einhuga og væru
ekki eilíflega að þrátta um, hvenær á
árinu að sú hátíð skyldi haldast.
Þetta tvent segi ég, aðséhiðmerki-
legnsta, sögulegasta og annálsverðasta,
þó fleira mætti tilnefna, sem fslend-
ingar í Ameríku hafa aðhafst, síðan
þeir hingað komu.
Verði því nokkuð af framkvæmd
um, með þessa skemtiför til Islands um
aldamótin finnst mér óhætt að telja
það hið þriðja af því allra merkilegasta
sem ísl. í Ameríku hafa starfað hér.
sjálfum sér og þjóðflokki sínum tii á-
nægju, blgssunar og ævarandi sóma.
Ég er yður, herra ritstjóri, þar fyr-
ir samþykkur um þetta mál og fæ ekki
betur séð, en að framkvæmdir ættu að
geta tekist með almennum samtökum,
og eins hinu, að þaðætti ekki að þurfa
að verða að neinu ágreiningsmáli, þvi
vér erum allir íslendingar og unnum
allir að meira og minna leyti þjóð og
föðurlandi voru, og margir munu þeir
án efa vera, sem óska í hjarta sínu að
þeir fengju tækifæri til að sjá móður-
jörðina aftur, þótt ekki væri nema fáa
daga eða vikur, og því þá ekki hlynna
að því með almennum samtökum að fá
þá för farna s >m allra billegasta og i
sem mestri einingu og Sfélagsskap,
sjálfum oss til ánægju, en þjóðflokki
vorum til sóma.
Það er þar af leiðandí enginn efi
á því. eins og þér látið i ljósi, að heppi-
legast væri, að kjósa nefod manna tii
þess að gangast fyrir samtökum og sjá
um allan undirbúning i þessu máli, og
ætti sú nefnd að samanstanda af ein-
um til þremur mönnum í hverju ís-
lenzku bygðarlai'i, bæði í Bandaríkjum
og Canada. En þar eð hætt yrði við.
að sú nefnd gæti ekki unnið vel í sam-
einingu sökum fjarlægðar, sem yrði á
milli manna, væri máské heppilegast
að kjósa eina aðal-forstöðunpfnd, sem
ætti heima í Winnipeg og Dakota, og
að sú nefnd setti svo aftur aukanefndir
af þremur, að minsta kosti, í hverju ís-
lenzku bygðarlagi.
Og til þess að hrinda þessu máii
svolítið áfram og koma því á stað —
því ég ætla að verða þvi hlyntur eftir
megni—, vil ég hér með stinga upp á
Að 9 menn séu kosnir í aðal for-
stöðunefnd, sem allir eigi heima
í Winnipeg og Dakota, og að sú
níu manna nefnd kjósi og setji
aftur aukanefndir eftir þörfum
víðsvegar um byggðir íslendinga.
Og þar eð ég býzt við að þessi upp-
ástunga min verði stndd, og að vilji
meirihluta almennings samþ. hana, þá
vil ég einnig og enn fremur stinga upp
á Mr. S. ThorvaJdssyni fyrir forseta
aðal-nefndarinnar og ritstjóra Hkr.
fyrir ritara.
Varaforseta, gjaldkeraog aðra með-
ráðamenn téðrar nefndar, læt ég öðrum
eftir að stint a upp á, og geta þeir gert,
það bréflega eins og ég hefi nú gert, og
sent islenzku blöðunum, helzt Hkr.
það til birtingar fyrir almenning.
Ég hefi svo ekki meira um þetta
mál að segja að þessu sinni, og vona
fastlega að það fái hinar beztu undir-
tektir, og að vér komum því áfram og
til leiðar, án alls sundurlyndis og
þrætu.
Fyrir hönd íslendinga í Utah þori
ég óhikað að lofa fylgi vor allra, upp
á þann máta, sem málefninu hentar,
sem allra bezt og verður þjóðflokki
vorum í Ameriku til hins mesta heið-
urs og sóma.
Spanish Eork, Utah, 1. Ágúst 1898.
STRÍDID.
Hægt og seint ganga friðarsamn
ingarnir milli Bandamanna og Spánar;
Þó er nú komið svar frá Spánarstjórn i
hendur McKinley forseta, en almenn-
ingur liefur ekki enn fengið að vita efni
þess, þó talið sé víst að þeir muni
ganga að þeim kostum sem þeim verða
settir.
Seinustu fréttir frá Manila, segja
Spánverjar hafi gert áhlaup mikið á
Bandamenn. Spánverjar höfðu fleiri
þúsund manns, og réðust á hina í voða
óveðri og alveg óviðbúna, Fyrsta lier-
deildin sem fyrir þeim varð var fámenn
sjálfboðaliðsdeild, en það gerði ekkert
til, Spánverjar fóru aldrei lengra; þessi
lifandi steinveggur var óbifanlegur. og
áður en langt leið kom hjnlp. Spán-
verjar mistu um 300 manns í bardxgan-
um en Bandamenn 12 eða 13. Tvær
smáatrennur gerðu þeir síðar en enginn
skaði hlaust af.
Tvær smáorustur hafa Bandamenn
háð í PortoJRico, og er það alveg sama
sagan, sigur og frægð fyrir hina ósigr-
andi merkisbera, frelsis og mannúðar.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Fullj’rt er að Judge Day, sem hefir
verið utauríkis ráðherra Bandaríkjanna
síðan MðKiriley tók við embætti, muni
segja af sér br&ðlega. Óvíst er hvort
hann gerir það áðnr en friður verður
saminn eða ekki, því sjálfsagt þykir að
nefnd verði sett til friðarsamninga þá
verði hann einn nefndarmanna. Sem
eftirmaður hans í ráðaneytinu er fyrst
nefndur Col. John Hay sendiherra
Bandankjanna á Englandi, og þar næst
Charles Emory Smith. McKinley kvað
hafalátiðí ljósi, að Col. Hay mundi
S anda framar flestum öðium bvað
hætileika snertir fyrir þá vandasömu
stöðu.
Mr. VV. W. Ogilvie, hinn mikli millu
eigandi í Canada, kom mjög nærri því
»ð mi.ssalífið í Montreal á mánudaginn.
Hann var að keyra yfir járnbraut, en
stór lest af vögnum rakst á kerru hans
með voðalegum hraða. Hann kastaðist
sjálfur um 15 fet burtu og kom nær því
ómeiddur niður. Hesturinn komst
einnig af, en kerran fór í þúsund mola.
Voðalegur eldur geysaði i bænum
Bismarck, höfuðstað Norður Dakota-
rikis, á mánudaginn, Fleiri huudruð
byggingar voru ej’ðilagðar, þar á meðal
ákaflega stórt vöruhús, sem Northern
Paciflc félagið átti, First National og
Merchants National bánkarnir, póst-
liúsið og skrifstofur blaðanna: Tribune
og Review, og svo fjöldi af búðtira og
öðrutn smærri byggingum. Búist er
við að skaðinn nemi j'fir million dollars.
Fj'rst varð vart við eldinn í skrifstofn
járnbrautar agentsins.
Stjórnin í Washington hefur fengið
skeyti frá Santiago, undirskrifað af öll-
um hershöfðingjunum og læknum sem
eru við herinn. Skej’tið er þess efnis að
þeir mælast til að herinn sé fluttur sem
allra fyrst burt af Cuba. nema þær her-
deildir sem hafa áður verið i Cuba eða
suður löndum og því vanar við veikina,
sem gengur þar j’fir alt um þenna tíma
árs. Þessir menn álíta það skyldu
stjórnarinnar, að forða hernum frá þess-
um drepsóttum, og ekki sízt, þar sem
engin þörf er á hermönnum á Cuba nú.
Það er þegar búið að reisa spánska
herskipið Maria Teresa, svo að það
flýtur sjálft. Það verður tekið til
Norfolk eins fljótt og mögulegt er og
b.yrjað á viðgerð þess samstundis.
Cristobol Colon verðurnæsta skipið sem
reynt verður að koma á flot. • Ef þessi
tvö skip fást í svo góðu ásigkoraulagi
aðþaðborgi sig að gera við þau, þá
verða þau ljómandi viðbót við flota
Bandarikjanna. Það er talið mjög ó-
vfst, hvort það muni borga sig að fleyta
hinum tveimur herskipunum og um
torpedo-bátana er líklega ekki að tala.
þeir voru svo illa útleiknir eftir snékkj-
una (- iouchester.
Herdeild sem mynduð va r í Chi-
cago og sem samanstendur eingöngn af
canadiskum mönnum, sem nú eru
orðnir borgarar Bandaríkjanna, býður
sig fram til herþjónustu á Cuba. Nær
því allir í herdeiJd þessari hafa áður
verið i brezka hernum ýmist í Afríku,
Suður Ameríku eða í Indíalöndunum,
og eru þvi ekkert hræddir við c’r 'þsótt
irnar í Cuba, þar þeir hafa áður gengið
í gegnum þær allar, Það er talið víst
að stjórnín taki þessu boði, ef hún á
annað borð ætlar að hafa noklaa her-
men syðra.
Stjórnarformaðurinn i British Col
umbia, Hon. J. H. Turner, var settur
frá ráðsmenskunni núna þessa dagana
afjfyláisstjóra Mclnnes- Ástæðan er
sú, að hinir pslitiskn flokkar þar standa
alveg jafnt að vígi á þinginu og áleit
því fylkisstjórinn að kjósendurnir Irefðu
ekki sýnt næga tiltrú til hinnar fyrr-
verandi stjórnar, til þess að þeir gætu
með sanngirni setið við völdin og ráðið
lögum og lofum í fjdkinuhvað embætta
veitingar og fleira þesshátt.ai snerti.
Ilefir hann nú kvatt annan mann Hon.
Robt. B»aven, til þess að mynda nýtt
ráðane.yti. Búist er eins vel við samt
að til nýrra kosninga verði gengið áður
en langt líður til þess ef mögulegt væri
að skera betur úr hver flokkurinn sé
eiginlega í meirihluta.
Franski sendiherrann í Washington
M. Cambon, liefur í nafni stjórnar sinn-
ar heimtað að Bandaríkin létu laust
franskt skip eitt Olinde Rodri'-uez sem
Bandaríkja lierskipið New Orleans tók
fast 17. júní fram undan San Juan á
Porto Rico, og sem síð ir var sent til
Charleston i Suður Carolínu. Sendi-
herrann ber það fram, að skipið hafi
verið ólöglega tekið, og engin heimild
sé til þess að halda því og þar að auk
sé póstflutningur og þýðingarmikil
stjórnarskjöl á skipinu.
Fróðlegt verður að vita hverju
Bandamenn svara þessari kröfu; því
mjög líklegt er að skipið hefði verið lát-
ið laust fyrir löngu og án þess að
Frakkar hefðu þurft að heimta það,
ef ekki hefðu verið nægar ástæður til
þess að halda því.
Sagt er að erkibiskup Duhamel sé
liklegur lil þess að verða eftirmaður
Taschereaus kardínála,
Kona ein í New Yovk, sem var ver-
ið aðyfirheyra, til þess að komast eftir
bvort hún væri með öllu viti. viður
kendi að hún hefði oft og einatt dmkkið
pott af whisky og reykt um 80 sígarett
ur á einni nóttu. Kona þessi var fyrir
nokkrum árnm síðan álitin eín af helstn
konum borgarinnar, ogánefaein hin
fríðasta kona í New York. Hún kenn
ir manni sínum um alt samau, segir
að hann hafi komið sér til að drekka á-
fenga drykki og reykja sigarettur. —
Læknar þeir sem skoðuðu konnna álitn
að vínnautn og tóbaksbrúkun hefðu
eyðilagt heilsuna,
Fregn frá Spáni segir, að tilraun
hafi verið gerð til að myrða Senor Sa-
gasta í áðanej’tisforsetann á Spáni.—
Fjöldi raanns kvað hafa verið í féJag-
inu. en svo var kastað hlutum til að sjá
hver verkiðskjddi vinna. Sá sem hlaut
starfann var gamalJ óeirðarseggur frá
Barcelona, sem áður hafði verið þar í
Anark;3ta upphlaupum, og setið fleiri
ár í faágelsi fyrir. Nákvæmar fréttir
um þetta er ómögulegt að fá. því stjórn
in lej’flr ekki neinu þesskonar að kom-
ast í blöðin á Spáni,
Eeinkennileg heimsókn.
Af því munu allir sjá að þér
eruð mínir Jærisveinar, ef þér
elskið hver annan. J. Kr.
[Horra ritstjóri “Hkr”. í réttvís-
innar og mannúðarinnar nafni bið
ég yður að ljá eftirfylgjandi línum rúm
í lilaði yðar.]
F.g álít það siðferðislega skyldugt
að benda ókunnúgu fólki sem kvnni að
vilja flytja til Selkirk bæjar á hvernig
einn af leiðandi mönnum hins íslenzka
lúterska safnaðar í Selkirk feraðkenna
aðkomandi fólki að ‘ ‘elska og hlýða sér
og börnunum sínum”. F.f hér ætti við
sem oftar málshátturinn: “Eftir höfð-
inu darisa lirnirnir”, væri þetta sýnis-
horn alt annað en vel lagað til að
k^-nna fólki að bera virðingu fyrir slik-
um félagsskap. Heimsóknin sem fj’rir-
sögnin liendir til, var á þessa leið:
Á sunnudaginn 24. júli eitthvað
‘milli kl.,10 og 12 kom herra Klemens
Jónass^n inn í hús mitt raeð þeim fúk-
yrðum að migiiryllir til að hugsa, sem
sýnishorn af komplimentum hans mætti
telja upp þessar setningar: “D......
friðarspillir, andskotinn sjálfur kom í
þetta hús með þér. Ég er vanur að
kenna fólki að elska og hlýða mór og
börnum mínum. Þú skalt rýma, ekki
einungis, þetta hús, lieldur allan Selkirk
bæ. Ég skal stíga á hálsinn á þér og
láta þig spýta gorinu ef þú gjörir þetta
aftur,” En þetta sem hann talar
um var ekkert til Ég átti sumsé áð
hafa sent eina dóttir hans skælandi
heim kveldinu áður. Úr allri þeirri
illinda spýju sem hann- með steittum
hnefum þrumaðiyfir mér skildi éu þetta
sakarefni. en sakarefni það var tilhæfu-
laus tilbúningur annaðhvort úr honum
sjálfum eða þessari vel vönduðu dóttur
sern hann ætlast til að fólk elski og
hlýði ásamt sjálfum sér. Fyrir þann
tíma hafði ég ekki meðeinu orði stuggað
við börnunr hans, né á nókkurn liátt
gert á hluta þeirra. og þó hann hefði í
heitingum við 6 ára gamlan dreng sem
við eigum saraa daginn og við fluttum i
hús þetta. Ég ætla ekki að reyna að
útmála það hve hrædd ég varð við
þenna raann. Mér varð fyrst fyrir að
kalla á manninn minn sem var uppi á
lofti,’koin hann bráðlega ofan, ætlaði
ég þá að flýja uw3 á loft en náunginn
tróð sér á milli mannsins míns og mín
og elti mig upp og ínn i svefnherbergi
mitt og stjakaði mér nokkrum sinnum
með linefanurn, er honum þótti ég í
vegi sínum. Þarna settist hann niður
og reykti pipu sína og skammaði mig í
sífellu á meðan. Fólki kann að þvkja
uudarlegt að maðurinn minn skyldi
ekki taka þrælinn og henda honum út
löngu áður en hér var komið en Jreim
sem er kunnugt um heilsufar’mitt þykir
það valla, enda hef ég verið í og við
rúmið af krampa í höfðinu sem ég má
þakka heimsókn þessa lúterska leiðtoga.
Hversvegna hra. Kl. Jónasson hef-
ur veitt mér þessa árás er mér óskiljan-
legt. Ég get valla hutrsað að hann hafi
verið að taka upp þykkjuna fyrir starfs
bróður sinn, séra Odd Gíslason enda
þótt hann notaði þann tíma á þenna
hátt sem klerkur var í kirkju, en
trauðla trúi ég því að klerki hefði verið
nein þægð í slíkri þjónustu. En eitt er
víst, og það er, að ekki missir xjera Kl.
Jónasson hempuna fyrir það að skelfa
og ofsækja hjartveikar konur, af því að
hempu hefur hann ekki en fengið svo
kunnugt sé að minnsta kostí ekki í
þeim skilningi sem lærðir og vígðir
prestar hafa. F.n vera má að hann
yerði þess einhvern tíma var að þetta
sé ekki vissasti vegur til mannvirðinga
meðal heiðarlegs fólks. Það tekur vissa
sort af fólki til að liafa slíka menn fyrir
andlega og félagslega leiðtoga til að
elska og virða þá og börnin
þeirra ; en fremur hefur þessi heiðurs
raaður hótað mér því, að hann skyldi
sver ja mig brjálaða og koma mér á vit-
lausra spítalann. Ég hef verið undir
lækna hendi en enginn sagt mig neitt
nærri brjálsemi, en ég er mjög heilsu-
lítil það er satt. Nú vildi ég að einhver
góður maður gæti sagt mér hvert nokk-
ur líkindi séu til að eiður slíks mans
yrði tekian gildur um heilsuástand
mitt, svo að ég í tima geti Jeitað mér
lagalegrar verndunar gegn þannig lag-
aðri ofsókn hans.
Klemens getur stært sig af því að
vera orsök í langvarandi lasleik minum
ef hann vill, ég öfunda hánn ekki af
þvi, en aldrei fær hann fólk til að trúa
því að ég hati gert börnum hans neitt
rangt.. Ég er ekki þekt að neinu þess-
háttar, en hann er þektur að ý m s u .
En vita má hann það, að svo raarga
vini átti Gunnar heitinn Gíslason og að
lijá þeim nýt ég hans svo að einhver
þeirra verður til að endurgjalda honum
næstu slíka heimsókn ef á þarf að halda.
Fg vona hann fyrirgefi dráttinn, sem
heilsu minnar vegna, hefur orðið á að
mjnnast veglyndis hans mér til lianda,
•S’elkirk, Man. 30. júlí 1898.
Kristín Lilja Gunnarsdóttir.
[Ef þessi ofanritaða grein er öll
sönn og í engu íkt, þá er þetta fram-
ferði hra. Kl. Jónassonar sannarlega
skammarlegt og ósamboðið siðuðum
manni með -fullu viti. Yér ætluðum
í fyrstu ekki að taka þessa grein, því
oss þótti hún að sumu Jeyti ótrúleg, en‘
kunningi vor og fréttaritari í Selkirk
fullvissaði oss um, að liér væri í engu
íkt, en sagan sögð blátt áfram eins og
hún gekk til. Vér tókum því greinina
í blaðið, því sé svo sem þar er frá skýrt;
þá fynst oss engin ástæða til að breiða
yfir aðferð þessa náunga. Ef að kona
þessi getur sannað það, að hr. Kl.
Jónasson hafi hótað að kæra hana fj’rir
brjálæði að ástæðulausu, þá viljum vér
ráðleggja henni að leita verndar lag-
annanúþegar. þvi slíkar hótanir eru
saknæmar og varða við lög. — Ef hra.
Kl. Jónasson er hér röngu beittur, þá
skal oss það ánægja að gefa honum
rúm í blaðinu til varnar.— Ritst. Hkr.]
Frá löndum.
Hnausa, P. O. 3. Ágúst 1893
(Frá fréttaritara "Hkr.”)
ÍSLENDINGADAGURINN okkar
var haldinn hér í Breiðuvík 2. ágúst (í
gær) i garði Mr. Baldvins Jónssonar;
var þar saman kominn mesti fjöldi
fólksá öllum aldri; ekki er hægt að
segja með vissu hvað það var margt, en
gizkað var á að það hnfi verið nær 300.
Þar var líf og þar var fjör, veðrið var
líka hið ákjósanlegasta, leikvöllurinn
liinn bezti og hinar rúmgóðu bj'gginga'r
Baldvins öllum velkomnar.
Forseti dagsins, Mr. Gestur Odd-
leifsson, setti samkomuna með lipurri
tölu. Var svo strax tekið til að skemta
sér með hlaupum. stökkum af ýmsum
tegundum, knattleik, aflraun á kaðli og
svo var dans að síðustu og unnu þeir
verðlaun sem framúrsköruðu í iþrótt-
um. Nokkrir menn, sem vanalega hafa
verið við íslendingadag okkar, og hefðu
enn getað það. skutust i ‘ annað veldi’i
og urðu þvi að “óþektum stærðum” al
menningi; en það gerði nú ekkert til,
hafði engin deyfandi áhrif á samkom-
una. Gamla landsins \Tar minst af Mr.
Jóni Sveinssj’ni, fengum við þar góða
tölu hjá gamla manninum, var þá sung-
ið minni íslands, eftir Kr. Jónsson “ís
land, ísland” o. s. frv. Söugur var
betrl en vanalega meðal vor, því góðir
söngmenn tóku þátt í honum, svo eiga
fíólín-spilararnir miklar þakkir skilið
fyrir góða skemtun.
Icel. River Geysir og Árnes fólk
tók heiðarlegan þátt í skemtuninni og
sýndi drengilegan félagsskap, þó Gest-
ur Odclleifsson gerði það mest og allir
eiga þeir þakkir okkar Breiðvíkinga
skilið.
Alt gekk reglulega og friðsamlega
og mér mun vera óhætt að segja að allir
hafi farið heim til sín ánægðir með
daginn.
Enginn guðsorðagaukur var við-
staddur og enginn svo andlega fátækur
að hann gerði svo lítið úr sér að minn-
ast á 17. júní sér til minkunar eða öðr-
um til miska. eins og átti sér stað í
Selkirk 17. í sumar, enda virtist mér það
eina þar að.
Gjaldkera Isl.dagsins okkar frá i
fyrra þóknaðist að hafa það líkt og Kr.
ykkar Ólafssyni, hann lét hvorki sjá sig
né sjóðinn til afnota á þessari samkomu,
vissi hann þó vel að hér var ekki um
annan dag að ræða sem íslendingadag,
en 2. ágúst,—en hann er svo sem ekki á
óvissum stað.
The more
you go
The more
you know.
F
*n því meira sem
þú veizt um búðina
okkar, því minna kær-
ir þú þig um að fara
vfðar. Ef þú vilt fá
góðar vörur, þá er þetta
búðin þín. Ef þú vilt
fá regluleg kjörkaup,
þá er þetta búðin þín.
Það er engar sviknar
eða gamlar vörur í
Commonwealth
Við brúkum engar lyg-
ar eða fals til að seJja
vörur okkar. Þessa
viku seljum við dren-
gjafót svo ódýrt að það
má fremur heita gjöf
en sala.
Cor. Main St. &
City Ilall Square.
Hoover & Co.
KAFLI ÚRBRÉFIÚR SHOAL
LAKE-BYGÐ.
..... Næst er að minnast á missions-
ferð R. Marteinssonarhingað út; hann
messaði hér í bj’gð í báðum skólahús-
unum og þótti mælast vel. Síðan fór
hann eftir messu að minnast á hve
nauðsynlegt væri að mynda söfnuð.
Ura það I- ,’c■ 1,1...w
ingar, og ekkert vurð úr þvi í þetta
sinn, en það hafðist upj’ úr því, að
hann gat ótviræðilega skilið það að
menn vildu enga trúboða senda út fram
vegis, nema þeir væru pantaðir af fólki
hér. Ekki vsit ég livort það verður
okkur Shoal Lake búum til hróss, en
um það hirðum vér lítið.
Eftir því sem ég kemst næst verða
talsvert deildar skoðanir manna um ís-
lendingadagsmálið, þó er það sannfær-
ing min að2, Ágúst hafi heldur fleiri
fylgjendur eins og stendur, og eitt er
víst, sem er það, að fáir eru hér vinir
Sigtryggs, þj’kir hann lítt við alþýðu-
skap og óvandur að orðum er hann
mótspyrnu mætir, og er það álit all-
margra að það félag eigi ekki mikil völ
góðra leiðtoga, er engínn fæst betri en
Tryggur.
ÚR BBEFI FRÁ NÝJA ÍSLANDI,
dags. 5. Agúst: — “íslendingadags-
samkoraur voru haldnar bæði á Gimli
og að Hnausum, — eiginlega Kj-rkju-
bæ. ábýlisjörð hra. Baldvins Jónsonar,
J mílu fyrir norðan Hnausa-kauptún,—
2. þ. m. Mannfjöldi töluverður var
samankominn í báðum stöðum, og
skemtu menn, sér eftir föngum, En
undirbúuingur var lítill sem enginn á
hvorugum staðnum og “prógramm”
því hvergi nærri eins gott eins og vera
mátti.
Alment fagna menn yfir að sjá járn
brautina frá Stonewall tosast norður
eftir bygðinni. Eru nú m»iri líkur til
en nokkru sinni áður. að Jrún fáist ein-
hversstaðar inn í Nýja ísland áður an
langt líður, því frá fyrirhuguðum enda
brautarinnar í haust verða ekki nema
24—26 mílur tll Gimli. Það eru margir
fulltrúa þess, að áður en vetur gengur í
garð annað haust, verði brautin komin
aðGimli, og hin langþráða stjórnar-
bryggja þá einnig uppkomin á Gimli.
Grasspretta er léleg yfirleitt, erhinn
makalausi regnskortur veldtir. í Júlí
rigndi talsvert, en það regn kom of
seint.
Þess er vert að geta lilutaðeigend-
um til heiðurs, að undir forgöngu Magn
ú>ar Sigurðssonar (Hafliðasonar) og
Kristjáns Jónssonar (Svoinssonar) tóku
20— 25 skóladrengir í Geysibygð sig
saman og heyjuðu fyrir skólakennara
sinn, herra J. M. Bjarnason. Hann
hefir verið heilsulasinn í vor og sumar,
og í því skyni að jafna leikinn tóku
drengirnir sig saraau til að geia hon-
um þennan höfðinglega greiða.
• \