Heimskringla - 18.08.1898, Blaðsíða 2

ifjíiBÍSRKÍNuLA, 18. AUGUST 1898
Heimskriiigla.
Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
nm árið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupend-
•atn blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order
Registered Letter eða Bxpress Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B. F. Walters,
Útgefandi.
Office: Corner Princess & James.
P.O. BOX 305
Bisman k.
[Niðurlag.]
Á alt þetta ráðabiugg horfði
Napóleon Frakkakeisari öfundaraug-
nm. Hann sá þarna smáríki eitt
vaða upp úr niðurlægingunni og lít-
ilmenskunni og verða voldugt ríki á
fáum árum. Honum leizt ekki á
þetta og þótti nærri sér höggið og
Bismarck fmgralangur, þangað til
hann róði sér ekki og sagði Príissum
stríð á hendur, enda hafði Bismarck
róið undir liann öllum sínum árum,
því þetta var einmitt það sem hann
vildi.
Þegar stríðið hófst sást það, að
Prússar voru við öllu búnir, en
Frakkar ekki. Á fáum dögum veltu
hersveitir Prússa sér inn á Frakk-
land og bflrðu á Frökkum og unnu
hvern sigurinn á fætur öðrum þang-
að til þeir kvíuðu sumt af liði P>akka
inni í Metz undir forustu Bazaines,
en hitt umkringdu þeir í dalverpi
einu víð Sedan og létu dynja yflr
þá kúlnahríðina af dalbrúnunura öll-
um megin, Þar voru 90,000 Frakka,
þar var Napóleon sjálfur eigi her-
mannlegur, þar var McMahon mar-
skálkur fyrir. Frakkar böiðust
hreystilega, en urðu að gefast upp,
og þar var Napóleon höndum tek-
inn þrátt fyrir allan sinn rembing
og mikillæti og guðdómlegu tign.
Nú varð hann að lúta dólginum Bis-
marck.
Moltke stýrði herferð þe.-saii
allri og sneri nú liðinu til Parisarog
settust Prússar um hana þangað til
hún gafst upp. Leituðu þá Frakkar
friðar. en Bismarck var harður í
kröfum og heimtaði 5 míliarda
franka í herkostnað og að auk hér-
uðin Elsas og Lottringen, ágætis
lönd, sem hann lagði við Prússland,
Þá var aðalstarfi hans lokið að
sameina í^zkaland í eina heild og
gera Vilhjálm konung að keisara. I
20 ár rcði Bismarck lögum og lofum
á Þýzkalandi og að heita mátti um
heim allan. En í sífeldum erjum og
deilum átti hann. Stundum við
klerkana og páfadóminn. Hann
þoldi ekkert vald annað en keisar-
ans, og ef að klerkar hlýddu ekki
boðum lians, þá rak hann þá burtu
eða setti þá í dýfiissu, hvort sem það
voru prestar, byskupar eða erkibysk
upar. Hann jók mentun og bætti
skólafyrirkoraulag, en þegar klerkar
litu hornauga til þeirra gerða hans,
þá varð hann vondur og setti þá inn
eins og stráka aðra. Stundum átti
hann í höggi við Sósíalista, og voru
þeir honum einlægt örðugir, en Bis
marck hatði það lag, að hann beitti
einum flokkinum á móti öðrum. Þeg-
ar hann þurfti að halda á atkvæðum
S<)síalista á móti klerkum, þá var
hann ósköp vinalegur við þá og
gleymdi öllum skærum sem milli
þeirra hafði gerst, og hét þeim rétt-
arbótum, og hafði þá svo til að berja
á kleikum. Þegar hanti svo þurfti
klerka með á móti Sóslalistuin, hafði
hann við þá sömu aðferðina, því að
maðurinn var ákaflega kænn og
ekki sérlega kvalinn af samvizka
biti.
Þegar Vi'hjálmur hinn I. dó
1888, fór gengi járnkanslarans að
hnigna. Hafði Bismarck fengið við-
urnefni það fyrir hörkq sína. Bis-
marck samdi ekkert sérlega vel við
Friðrik keisara II., sem var gæfur
maður, mentaður vel og góður dreng
ur, og frábitinn brögðum og hrekkj.
um öllura. Var bann giitur dóttur
Victoriu Englands drottningar, og
samdi þeim illa Bismarck og henni,
þótti karli hún halda of mikið taum
Englendinga, og gerði henni alt til
angurs,
Svo dó P'riðrik II. eftir nokkura
iða stjórn, og kom þá til rík/s
sonur hans ungur, Vilhjálmur. sem
seinna var ferðalangur kallaður, Þá
versnaði enn fyrir Bismarck. Þau
mæðgin Vilhjálmur og drottningin
urðu honum ervið. Þótti keisara
Bismarck hafa farist illa við móður
sína og vildi láta hann finna það, en
karl ýfðist við, og lauk því svo, að
Bismarc sagði af sér stjórnmálum, en
fór heim að gæta búa sinna og sat
þar síðan. Var hann rikur orðinn,
þó að fátækur væri í fyrstu, því að
herferðirnar fituðu hann og fékk
hann óspart af herfangínu þegar
skift var^ og keypti þá hverja höll-
ina á eftir annari. Nokkur börn átti
hann með konu sinni, en ekkert
þeirra hefir sýnt nokkurn verulegan
mannskap af sér, nema helzt Her-
bert, og er hann í töluverðum met-
um hjá keisara.
Bismarck var drykkjumaður
mikill, ölsvampur ákaflegur og
reykti fjarskan allan. Á skólaárum
sínum var hann yðjumaður mesti,
hann var hestur mesti að lesa.svamp-
ur að drekka og berserkur að berj-
ast. Háði hann 30 einvigi á skóla
árum sínum. í öllu var hann af-
rek>maðar. Ekki var hann eigin-
lega mælskur maður, en í hvert
skifti, sem það fréttist á ríkisstjórn-
arárum Bismarcks að hann ætlaði að
tala á þingi í hinu eða þessu málinu,
þá stóð öll Norðurálfan á öndinni á
meðan, og æfinlega höfðu ræður hans
mikil áhrif. Hann barði fram og í
gegn hiað sem hann vildi; það var
eins og ekki til neins að reisa rönd
við honum, þrótturinn var svo mik-
ill, snarræðið og ráðin og kænskau
óbilandi.
Á ’aeimili sinu hafði hann verið
bezti maður og þótti mjög vænt um
konu sína og börn.
Ég held það sé óhætt að segja,
að Bismarck sé sá mesti maður, sem
Þýzkaland nokkru sinni hefir borið.
En nú liggur hann í gröfinni, og
Þý2kaland á eftir að brjótast úr læð-
ingi þeim sem hann hefir á það lagt,
það á eftir að brjóta af sér valdið
aðalsmannanna, keisarans og klerk-
anna til fulls.
Gatisti og (lón.
Það er oft hægt að fvrirgefa mönn-
um það, þó þeir séu skömmóttir og
illyrtir þegar þeir eiga í höggi við
aðra, ef hnittilega og laglega er kom-
ið fyrir sig orði. En þegar það er
gert jafn nautslega heimskulega eins
og Sigtryggur gerir í síðasta Lög-
bergi, þá nær engin þolinmæði leng-
ur yfir það. Og því síður getur mað-
ur fvrirgefið það, þar sem þessi
mentunailansi hrokagikkur er altaf
að reyna að hreykja sér upp (aðrir
gera það ckki) og stæra sig af því,
hve einstaknr snillingur hann sé á
ritvellinum, og hælast um af því, er
hann hefir sem inest getað svlvirtsér
þúsund sinnum betri menn, semekki
vilja krjúpa svo lágt að svara honum
einu orði.
Það hefir annars verið ófríð sjón,
að sjá Trygg biksvartann og biilvandi
á fjósloftinu, þegar hann var að bisa
við að fæða af sér greinina í síðasta
Liigbergi með ytirskriftinni: ‘-III-
girni og heimska.” — Ilann vissi það
garmurinn, þótt heimskur sé, að það
var ekki til neins fyrir hann eða aðra
að reyna að hrekja með ástæðum það
sem vér höfðum sagt, því að þar var
livert orð satt; hann varð því að
nota sitt gainla fangaráð, sín vana-
legu “arguments”—lygi og skítugar
skammir !
En það skal makaiausa óskamm-
feilni og kæruleysí fyrir sannleikan
um og sínum eigin sóma, til þess að
ljúga vísvitandi og afdráttarlaust,
þegar maður má eiga það alveg vfst,
að lygin verði með fullura rökum
rekin ofan í mann strax um hæl. En
dánumanninum Sigtryggi velgir ekki
við þesskonar smáræði !
En fyrst þessi aulabárður vill nú
endilega hafa það svo, þá skulum vér
nú með órækum vottorðum sanna
það, að hann sé ósvífinn lygari, sem
er alveg sama hvað hann lætur flakka
ef hann að eins hyggst að geta vilt
fólki sjónir í bráðina.
Vér komum þá að fyrsta atriðinu
í þessu flónskuflani Tryggs. Um það
segjum vér að eins þetta, að vér höf-
um næg vitrii að því, að 17. Júní-
menn surnir hafa gert sig seka f
þeirri svívirðing sem vér bárum á þá
og að vér getum sannað það hvenær
sem oss býður svo við að horfa. En
af því að sumir af þeim sem hafa
gefið 2. Ágúst mönrium þetta ‘skríls’-
nafn, eru að öðru leyti heiðvirðir
inenn, og hafa að líkindum gert það
í bráðræðis hita, þá kærum vér oss
ekki um að nefna nöfn þeirra að svo
konmu.
Hvað viðvíkur 2. atriðinu, þarsen.
vér gáfum í skyn að 17. Júnímenn
hefðu liaft út gjafii' hjáenskum verzl-
unarmönnum hér í bænum undir því
yfirskyni, að Selkirk úthaldið væri
hin eina íslenzka hátíð sem haldin
yrði hér í sumar, þá setjum vér hór
vottorð frá Mr. W. Brown, sem
er einn af heiðvirðustu borgurum
þessa bæjar, og sem er einn af þeim
sem Sigtryggur laug út prís hjá.
Það iiljóðar svo:
“Winnipeg, 16. Ágús’’ 1898.
Ritstjóri Heimskringlu.—
Kafteinn Jónasson, M. P., sagði
mér, að 17. Júní væri- dagurinn
sem hefði verið viðtekinn fyrir
Íslendingahátíðina sem þjóðminn-
ingardagur, og að það yiðisú eina
hátið sém ísleudingar í Winnipeg
héldu á árinu 1898.
Yðar einlægur.
W. Brown.” x
Þetta vottorð sannar fyllilega það
sem vér höfum sagt þessu viðvíkj-
andi, en svo getum vér nefnt fleiri
sem allir bera sömu söguna, þar á
meðal má nefna þá Mr. Preston, kaup-
mann (einn af eigendum “The N. R.
I’reston Co.’’), Mr. Hebb, eiganda
greiðasöluhússins Woodbine, Mr. D.
E. Adams, aðal agent fyrir Gendron
Bicycles hér í bænnm, og svo yfir-
skrifara hjá Mr. Swinford, aðalagent
Northern Pacific járnbrautarinnar-
hér í bænum. Vér áiítum að þetta
nægi til að sanna það, að vér fórum
ekki með nein ósannindi í þetta sinn
fremur en endranær.
Þá er þriðja atriðið (og stn'ðs-
höggið !!) Þar segir ritstjóri Lögb.:
“Ef ritstjóri Heimskringlu þorir
ekki að beita öðrurn vopnum en
peunanum, þá er meraihjarta í hon-
um, og vér leggjum honum bleyði
orð á bak.”
Lesendurnir munu taka eftir þvl, að
með þessari dónalegu og inakalausu
setningu, gefur manntuskan sig al-
veg upp á gat, sem óhæfann sflkum
sinnar eigin ónáttúru, að beita penn-
anum svo að úokkurt lið verði að, til
þess að verja sinn hraklega málstað.
Vér viðurkennum þennan sannlcika,
sem allir eru búnir aðsjá fyrir löngu
síðan, en sízt af ðllu datt oss í hug,
að ræfillinn yrði til þess sj Ifur, að
kveða upp þennan dauðadóm yfir
blaðamennskustarfi sínu,—að hapn
yrði sjálfur til þess að úthrópa sig
fyrii’ sínum eigin lesendum, sem
þann aumingja, er nú væri þrotinn
að kjark og viti til þess að sveifla
hinum sauruga snáp sínum fyrirLög-
bergsúthaldið, eins og hann hefir þó
gert nú I fleiri ár.
En það er önnur hlið á þessari
Lögbergsku setningu, sem vér vilj
uin að eins svara fáum orðum. Það
in"nu allir skilja þessa setningu svo,
að þó garmurinn sé búinn að játa sig
gatista sem ritstjóra, þá þvkist hann
þó eiga eitthvað eftir enn sem hann
geti beitt og vilji beita við fyrsta
tækifæri. Vér viljum því hér skýra
ritstjóra Lögbergs f'rá þvf, að ef hann
álítur sig ekki jafnmikinn gatista
líkamlega, eins og hann er búinn að
játa sig að vera andlega, þá erum
vér reiðubúnir að sannlæra hann um
að svo sé, og það svo dyggilega, að
hann éfist aldrei um það framar,
hvenær sem hann vill tiltaka stað og
stund til að grnga undir próf hjáoss.
Vér endum svo þessar línur með
þeirri aðvörun til Sigtryggs, að fara
varlegar næst, er hann vill reyna að
gera oss að lygara, því annars snú-
um vér breddunni hans að hans eigin
grönum, eins og vér höfum nú gert.
Fæði að eins $1,00 Á DAG.
Grand Pacific Hotel.
B. P. OMíonolioe, eigandi.
Ágæt herbergi og öll þægindi sem beztu
hotel geta veitt. Beztu vín og vindlar.
Harket Sireet Ge<nit City Hall
---WINNIPEG, MAN.-----
Amcríka.
Ræða flutt á Islendinga-deginum i
Winnipeg 2. Ágúst 1898.
Eftir IIon. S. B. Brynjólfsson.
Herra forseti, heiðruðu íslendingar,
konur og menn.
Fornaldarsagan segir svo frá, að
þegar Leonidas Spartverjakonungur
var sendur með eitt þúsund Spart-
verja til að verja einni miljón og sjö
hundruð þúsundum af Persneskum
hermönnum inngöngu á Grikkland í
gegnum Laugaskarð, að honum hafi
þótt erindið veglegt. Os' það er að
sönnu, að mér þykir erindið hingað
allveglegt, þar sem ég á að tala um
Ameríku, því trauðla hefir nokkur
maður haft ábyrgðarmeira erindi
með höndum síðan Leonidas ieið.
Ég ætla þá tyrst að lita yfir hinn
þekkta heim áður en Ameríka fanst.
Þá voru þjóðirnar í sífeldum styrjöld-
um og strfði hver við aðra. Ofielsi,
kúgun, örbyrgð, fáfræði og hjátrú
grúfðu eins og voðalegt farg yfir
heiminum; einvaldir harðsfjórar
drottnubu hvervetna yfir andlegum
og líkamlegum hreyfingum manna ;
flestar mannlegar dyggðir voru á
flótta dæmdar; vísindamenn, hug-
vitsmenn, siðbótamenn og í stuttu
máli flestallir andlegir og veraldleg-
ir framfaramenn voru ofsóttir með
báli og brandi. Fávizkan og hjátrúin
ríktu eins og drottningar og voru ó
spart dýrkaðar; væri einhver svo
djarfur að vilja rýra veldi þeirra, þá
var hann óðara í díflissu hneptur eða
á báli brendur. En mitt í. þessum
ósköpum bjarmaði fyrir betra degi.
Eitt mikið meginland var fundið í
vestri, en fáuin kom þá til hugar,
hversu yfirgripsmiklar og heillaríkar
yrðu afleiðingar þess fundar. Menn
flykktust í stórhópum til hins mikla
undralands, til að leita eftir gulli og
gimsteinum, því þar hugðu menn að
finna mætti ílestaþá hluti sem mann-
legur andi girnist, jafnvel ódauðleik-
ann sjálfann. En engum datt þá f
hug, að Ameríka yrði nokkru sinni
meira en arðsöm hjáleiga fyrir stór-
þjóðirnar í Evrópu, og enn síður kom
nokkrum það til liugar, að hér mundi
hin fyrsta vagga mannlegs frelsis
standa, og að af Ameríku myndu
“allar þjóðir jarðarinnar blessun
hljóta.”
Tíminn leið. Hið nýja land tók
að byggjast. En hin fyrsta nýlenda
frá Englandi var ekki stofnsett fyr
en 1607. Þrettán árum síðar byggðu
Puritanarnir Massachusetts; þeir
höfðu orðið -»að fara landflótta sakb
trúbragða sinna, en einmitt trú-
bragðaofsóknirnar, , ein hafa verið,
eru og verða æ og æfinlega bölvun
hverrar þjóðar og alls heimsins, urðu
þessu sæla happalandi til varanlegr-
ar blessunar, því Puritanarnir fluttu
hingað mcð þeim ásetningi, að snúa
aldrei aftur hvað sem bæri að hönd
um, en brjóta undir síg hina viltu
náttúru landsins og enn viltari inn-
búa þess, og þeir börðust til sigurs
og frægðar.
Ameríka er mikið undraland. Hún
svalar hinum norðlægu ströndum
sínuin í straumum íshafsins; þar
glitrar sólin á sumrum á eilifar heiin-
skauta jökulbreiður, en á vetruin eru
þær sveipaðar dökku næturhúmi.
Að vestan er hið breiða og fagra
Kyrrahaf, I hverju hinn svipmikliog
auðsæli vesturkinnungur álfu þessar-
ar speiglar sig. Að austan geysar
hið geigvænlega Atlantshat' við 1 gar
vogskornar, skógivaxnar strendur.
Að norðan eru hinir risavöxnu furu-
skógar, en um \ miðbikið víðlendar,
frjósamar sléttur, sem geta f'ramleitt
nægileg matvæli fyrir hundruð mil-
jónir manna. Þar fyrir vestan gnæfa
hin tignarlegu Klettafjöll hátt upp í
tærann himinblámann, með sínum ó-
mælanlega auði af gulli og öðrum
dýrum málmum. Álfa þessi hefir
bygt rekkju sína svo haganlega, að
hún hefir sogandi brimhljóðið við
báða stokka, norðurpólinn fyrir
höfðalag, en spyrnir fótum að suður-
heimskautinu. Hún liggur undir
öl!um himinbeltum heimsins ogfram-
leiðir flesta þá hluti, sem mannlegar
físnir girnast.
En Ameríka hefir gert meira. Hún
hefir framleitt og framleiðir enn, göf-
uga ágætismenn, sem hafa gert heim-
inn betri og byggilegri með því að
lif'a og starta í honum. Á meðal
þeirra er hinn skarpvitri stjórnfræð-
ingur Tbomas Jeffetson, sem var
nægilega réttlátur til að framsetja
þessi guðdómlegu orð :
“We hold these truths to be self-
evident, that all men are created
equal, that they are endowed by
their creator with certain inalien-
able rights, that among these are
life, liberty and the pursuit of
happiness.”
Og það er mér stór gleði, að Bretinn,
hverjum þessi orð ollu þá mestii
grcmju, hefir fyrir löngu og með á-
nægju skrif'að undir þau. Enn frem-
ur má nefna hinn djúpvitra hag-
fræðing, vísinda- og hreystimann,
Benjamin Franldin ; hinn hugprúða,
þreklynda og staðfasta George Was
hington; liinn framkvæmdarsamaen
ráðríka sjálfbirging Andrew Jackson,
og valmennið, vitringinn og mann-
vininn Abrahain Lincoln. Og ótal
fleiri mætti nefna, sem verða æfin-
lega bjartar leiðarstjörnur á himni
sögunnar, svo lengi sem sól þessa
heims hellir sínu gullna geislaflóði
niður á jörðina.
Ennfremur framleiðir Ameríka
þær göfugustu og glæsilegustu konur
sem til eru í víðri voröld. Og það er
kunnugra en frá þurfi að segja, að
þegar þær ferðast um önnur lönd, þá
er það alltítt að aðalsmenn og prins-
ar missi vitið yfir fegurð þeiri'a.
Feður þessa lands báru gæfu til að
að framleiða það bezta stjórnarform
sem höimurinn hefir enn þekkt. Þeir
voru svo vitrir að byggja stjórnar-
form landsíns á réttlæti og frelsi, og
þess \ egna hefir það orðið blessunar-
ríkt, ekki einungis fvrir þessa áifu,
heldur fyrir allan heiminn. Ameríku-
menn gengu á undan með að heimta
og taka réttiúdi sfn með valdi, er
þau fengust ekki á annan hátt, og
þeirra dæmi hefir gefið öðrum djörf-
ung og dug til að heiinta og draga
réttindi sín úr höndum harðstjóra
himins og jarðar.
Ameríka genguralstaðar á undan ;
hún er hvervetna í fararbroddi þar
sem um verulegar umbætur er að
ræða ; hún á þá stórvirkustu þjóð
undir sólunni; hún á þá mestu hug-
vitsmeun í heimi; hún á þá mestu í-
þróttamenn í heimi; hún á þá djörf-
ustu, dufrlegustu og hraustustu her-
menn í heimi, og hún á þá v< glynd-
ustu þjóð í heimi. sem ekki hikar við
að leggja miljónir auðæfa og líf þús
unda af sínum beztu þegnum í söl-
urnar til að rétta hlut kúgaðs lítil-
magna.
Ameríka hefir ætíð verið nokkurs
konar paradís, sem hetír staðið ojiin
fyrir ðilnm þeim sem kúgaðir og
þj ðir hafa verið. Ilún hefir tagnað
þeim með opnuin örinum og mildu
móður b»'osi; hún hetír umskapað þá
svo, að þeir sem voru ræfilslegir hug-
deigir og seinfara, urðu brátt ásjáleg-
ir, djarttr og framgjarnir borgarar;
hún spyr aldrei um ættgöfgi, því
henni er vel kunnugt um þanntöfra-
kraft sem hún hefir ti! að endurskapa
hvern mann; hún veit að hún á
hægt með að eyðileggja gallana, en
glæða og margfalda kostina. Það
gerir lítið til hvaðan menn koma
hingað, þeir verða skjótt sannir Ame*
ríkumenn í útliti og í anda. Það er
eitt >em Ameríka leggur mikla rækt
við að kenna öllum sínum heima-
mönnum,—það er sjálfstraust, en á-
sælnum og óstírilátum náungum út í
frá kennir hún auðmýkt og lítillæti.
Það er ekki laust við að surnar
stórþjóðirnar í Evrópu renni gremju-
þrungnum öfundaraugum til “há-
vaðasömu oílátunganna” fyrir vestan
hafið; þær eru búnar að taka eftir
því, að hér er að vaxa sá jötun, sem
innan skamms er líklegur til að verða
ofjarl öllum þeim, ef' hann er ekki nú
þegar orðinn það. Þetta yfirstand-
andi stríð hefir opnað augu þeirra,
svo þær geta séð á hverju fjandmenn
mega eiga von af “galgopanum”
vestræna. Áður en þetta yfirstand-
andi stríð byrjaði, var það álit sjó-
fiotafræðinga annara þjóða, að Spánn
hef'ði eins góðann eða betri flota en
Ameríkumenn. En hver hefir raun-
in á orðið ? Sú, að hvar sem flotum
þeirra hefir borið saman, hafa Ame-
ríkumenn borið af Spánverjum svip-
að og kötturinn ber af músinni.
ímyndið ykkur köttiun eftir að hafa
étið músina, þá sezt hann niður sadd-
ur og ónægjulegur á svipinn og fer
að s eikja og slétta hið gljáandi hár
sitt, ! hann aðra mús, er hann
fljóti henni glögg og greini-
iidiil' SilféS.
Ábyrgðir aó þola hvaða eldbað sem
er. Allar stærðir. Fyrir $15,00 og
upp. Ivomið inn og skoðið þær eða
sendið eftir príslista.
Karl K. Albert,
Western Agent.
1481*riiicea»Ht., Wiunipeg.
Bnmswick Hotel,
á horninu á Main og Ropert St.
Er eitt hið ódýrasta o„ bezta gistihús í
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót -anugjarnri borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta sistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cnvalier, N. Dalt.
PAT. JENNINGS. eigandi.
National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegastaog
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
Fædi a<l ein* $ 1.00 a <lag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Góðir landar!
Komið á hornið á King & James
St. Þar er margt sem ykkur girnir að
sjá. Þar fáið þið alt sem lítur að hús-
búnaði, svo sem RÚMSTÆÐI með öllu
tdheyrandi, HLIÐARBORÐ, ný og
og ömul. STÓLA. forkunnar fagra,
M ATREIÐSLUSTÓR af öllum mögu-
kmn stærðum, OPNAR og OFNPÍP-
UR, ljómandi LEIRTAU, og margt
tieira sem hér yrði of langt upp að telja.
Alt þetta er selt við lægsta verði.
Við vonutn að þið gerið okkur þá
ánægju að koma inn og líta á samsafnið
áður en þið kaupið annarstaðar, og þá
sjálfsagt kð kaupa ef ykkur vanhagar
um eitthvrað.
Gætið þess að kaupa ekki köttinn i
sekkuum.
Yðar þénustu reiðubúnir
Pálson & Bárdal.
Lítið á eft.rfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEIUINER,
j Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
séthvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru ogsem riðgar hjá j'kkur með
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar . Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur * 75 “ 55 “
12 potta fötur 70 “ 52 “
14 “ “ með sigti $1.10 78 “
17 potta diskapömiur 90 ct. 70 “
No. 9 þvatta Boilers $2.50 $1.90
J. E. Truemner
Cavalier, N-Dak.
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil*
isfaðir ætti að íhuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til í Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyds
Þá fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kal’ ó á einhvern af keirurum
vor . a og verzlið við hann.