Heimskringla - 25.08.1898, Qupperneq 1

NR 46
neimskringla.
XIL ÁR WINNIPEG, MANITOBA, 25 ÁGtJST 1898.
Flotinn í New Á'ork.
Mikið var nm dýrðir í New York á
laugardaginn, þann 20. þ. m., þegar
aðmiráll Sampson kom með flota sinn
að sunnan og hélt upp Hudson-ána upp
að legstað Grants. Það var auðséð á
öllu að ibúar New York vildu sýna
þessum heiðurs gestum sinum alla þá
virðingu og viðhöfn, sem hægt var að
láta í tó.
Löngu fyrir sólaruppkomu, og
löngu áður en skotið var af fyrstu bjTSS-
unni hjá Castle Williams á Governors
Island, var fólkið í stórhópum farið að
færa sig ofan að ánni, og New Jersey
og New York strendurnar voru fljót-
lega þaktar af fólki; á ánni og flóanum
úði og grúði af allskonar listiskipum,
frá minstu bátum upp í hin stærstu
hafskip, -og öll sökkhlaðin með fólki.
—Hátíðin byrjaði með því að nefnd
manna frá New York var flutt á gufu-
bát út að flaggskipinu New York, sem
er skip aðmíráls Sampsons, og færðu
þeir hinum fræga aðmírál og hinum
hraustu mönnum hans á öllum skipun-
um hið hjartnæmasta þakklæti þjóðar-
innar fyrir framkomu sína i þessum o-
friði, og buðu þá svo velkomna heim
aftur. Síðau hélt þessi bátur upp ána
á undan herskipunum; var New York
með Sampson aðmírál um borð fyrsta
skipið, þá Brooklyn, flagskip aðmiráls
Schley, þar næst kom Massachusetts,
þá Oregon, Iowa, Indiana og flexas, og
á eftir þeim allar tegundir af skipum.
Öll leiðin frá Governor s Island og
til legstaðar Grants mátti heita ein
sigurför fyrir þessi óskahörn föðurlands
sins. Fallbyssurnar voru látnar syngja
sinn gamla tón þeim til heiðurs; hver
einasta gufupípa í borginni orgaði og
drundi og reyndi að tilkynna þeim
á þann máta ánægju fólksins, sem ekki
gat verið við athöfnina. Bakkarnir
fram með »Hudson-ánni voru alveg
þaktir af fólki, sem gerði 'sitt til að
auka hávaðann með einlægum hurra-
ópum þegar hvert herskip fór fram hjá.
Þegar komið var að legstað Grants,
skutu öll skipin kveðjuskotum, og var
þeim svarað frá landvirkjunum.
Á þessum stað höfðu safuast saman
hátt á annað hundrað þúsund manns,
sem allir stóðu þar hrifnir af hinni veg-
legu sjón, er þessir tröllauknu verndar-
ar Bandaríkjanna fóru framhjá legstað
hins mikla herforingja. Þegar þar var
komið snéru skipin við og héldu til baka
aftur, og stönsuðu ekki þar til þau voru
komin í herskipalagi, og vörpuðu þar
akkerum.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
I fj-rra þegar Laurier var heima á
Englandi við Jubilee-hátíðina, samdist
svo til á milli þeirra stjórnarformann-
anna frá hinum ýrnsu nýlendum Breta
og Salisburys lávarðar, að heppilegt
væri að breyta til með hermenn innan
hins brezka veldis, þannig, að hermenn
á Englandi eða Skotlandi yrðu sendir í
einhverja nýlenduna, en nýlenduher-
menn aftur til Englands. Nú nýlega
hefir komið fj-rirspurn frá Englandi,
hvort Canada sé tilbúin að senda stór-
skotalið sitt tii Englands, og ef að svo
sé, þá verðisendir hingað stórskotaliðs-
menn þaðan. Talið er vist að þetta
muni gerast bráðlega. Ætlast er til að
þessir hermenn verði tvö ár í stað, og
hvorir um sig fái sama kaup eins og
þeir höfðu heima hjá sér. Einnig erá-
skilið að þessir menn skuli ekki sendir
í aðrar heimsálfur til að berjast, þó að
ófriður komi upp á þessu tveggja ára
timabili.
General Hutton. sem verið hefir
skipaður yfirhershöfðingi í Canada, kom
frá Englandi til þess að taka við stöðu
sinni á sunnudaginn. General Hutton
hefir verið hér í Canada áður og er því
kunnugur öllum hái.tum hór. Hann er
persónulega vinur Lord Minto, hins
nýja landstjóra Canada.
Gufuskipið Glenford, sem kom til
San Fransisco á laugardaginu frá Kína
færði þær fréttir frá HonoJulu, að
Bandaríkjafáninn hafi verið dreginn
þar upp alstaðar á eyjunum þann 12.
þ. m. Ej'jarskeggjar héldu stóreflis
þjóðhátíð þennan óskadag sinn, og
þökkuðu forsjóninni að þeir voru orðnir
meðlimir þess blómlegasta og frjálsasta
veldis í heimi.
Fjarskalegir hitar hafa gengið á
Frakklandi núna fyrirfarandi. Veik-
indi hafa orðið fjarskaleg þar af leið-
andi og f jöldi fólks dó af sólslagi. Á
eftir þessum hitum komu voða þrumu
veður, sem eyðilögðu miklar eignir og
drápu bæði menn og skepnur.
FulljTt er nú að Bretar og Rússar
sóu orðnir ásáttir með járnbrautabrask
Rússa innan Kínaveldis, og að Bretar
fái þar á móti eiohver ítök annarstaðar
í Kína. Það skaðast því enginn neitt,
nema ef til vill Kínverjinn, sem fyrir
löngu ætti að vera búinn að sjá hveí
forlög sín muni verða, ok kippir sér því
að líkindum ekki upp við það, þó Evr-
ópu þjóðirnar smá-narti í hann og þó
stykkin sem þær klípa út úr fari altaf
heldur stækkandi.
Griðarleg tollsvik eru nýkomin upp
i Vancouver, og eru það Japanar og
Kínverjar sem eiga þar hlut að máli.
Toll-umsjónarmaður Canadastjórnar
gizkar á, að í síðastliðin sex ár hafi
stjórnin verið svikin um toll sem nemi
S100.000.
Ákaflegur hiti var i Chicago á þriðju-
daginn. 8 manns biðu bana af og marg-
ir urðu veikir.
Aðmíráll Dewey á að halda til Hong
Kong með öll sín herskip, og setja þar í
stand alt sem aflaga hefir farið á þeim.
Leyfi Breta er þegar fengið fyrir því að
nota skipakvíarnar í Hong Kong.
Ríkjafundurinn, þar sem mæta
sendiherrar Bandaríkjanna. Bretlands
og Canada, var settur i Quehec á
þriðjudaginn. Hershell lávarður var
kosinn forseti fundarins. Bæjarstjór-
inn í Quebec bauð gestina velkomna og
svöruðu þeir Senator Fairbanks fyrir
hönd Bandaríkjanna og lávarður Hers-
chell fj-rir hönd Breta. — Það er búist
við miklum árangri af fundi þessum,
en það þarf ekki að búast við að neitt
sögulegt gerist í nokkrar vikur, að
minsta kosti. Sendiherrarnir þurfa að
hugsa málin vel, áður en þau verða
tekin til umræðu.
Eftirfylgjandi er veikindaskýrsla
frá general Shafter á Cuba, fj-rir Ágúst-
mánuð, sem birt var 22. þ. m.: Sjúk-
lingar samtals 1110; af guluveikinni
817 ; af þeim sem hafa legið í guluveik-
inni hafa 91 frískast og gengið i ber-
þjónustu á ný ; 7 dauðsföll.
Margir af helztu mönnunum í Ha-
vana æskja eftir að Bandaríkin sleppi
ekki verndarhendi sinni af Cuba fyrst
um sinn. Þeir óttast uppreistarmenn-
ina, telja víst að þeir verði aldrei ánægð
ir hvað vel sem gett er við þá, en þeir
vita jafnframt að ef Bandamenn halda
í taumana, þá þori þeir ekki annað en
hlýða. Sumir heldri borgarar bæjarins
liafa fengið bréf með ókendum nöfnum
undir, er skýra þeim frá að dagar
þeirra séu þegar taldir, og að þeir megi
kjósa sér á hvaða tré þeir vilji verða
hengdir.
Hans hátign Prinsinn af Wales er
lasinn i hnénu enn þá, þó er talið víst
að hann verði ekki haltur allaæfi. Hið
konunglega listiskip Osborne á að fara
stutta skemtiferð með prinsinn ; á það
að koma við í nokkrum bæjum og þar á
prinsinn að aka í kerru, eftir fyrirskip-
un læknanna.
Fregn frá Kaupmannahöfn segir að
hræðilegt þrumuveður hafi átt sér stað
á Jótlandi þann 28. þ. m., og hafi það
orsakað dauða sex manna og ej-ðilagt
89 útibyggingar og 18 iveruhús fyrir
bændum.
M. De Staal sendilierra Rússa á
Bretlandi, er búist við að leggi niður
embætti sitt bráðlega, og um leið talið
alveg vist að greifi Cassini, sem nú er
sendiherra ,Rússa í Bandarikjunum,
muni verða settur í hans stað. Breyt-
ingin er sagt að stafi af þrætunni sem
nú er á milli Breta og Rússa út af j'fir-
ráðum í Ilína, og að Cassini greifi sé
flestum Rússum kunnugri um alla
málavöxtu í Kína, því þar var hann
sendiherra i 5 ár áður en hann var færð
ur til Bandaríkjanna. Það er ætlast til
að honum takist betur en öðrurn að
miðla svo málum framvegis milli þess-
ara stórvelda, að engin vandræði hljót-
ist af Kínamálinu.
Mrs. Anny Blizzard, sem heima á
hjá McDonald Point Queens County í
New Brunswick, hélt 106. afmædg-
inn sinn í vikunni sem leið. Hún fædd
ist í þessu sama bygðarlagi 1792 og ólst
þar upp hjá foreldrum sínum þar til
1811, að hún giftist 19 ára gömul. 16
börn átti hún með manni sínum, sem
dó fyrir 30 árum síðan. 10 af börnum
hennar hafa komist til fullorðins ára og
aukist og margfaldast, svo gamla kon-
an á nú um 70 barnabörn og hátt á ann
að hundrað barna-barna-börn. Mrs.
Blizzard hefir góða hej'rn, góða sjón og
er frísk á fæti, en titring má hej'ra á
röddinni þegar hún talar.
Þing Batidaríkjanna verður beðið
um að veita 50 miljónir dollara meira
til herskipasmíða, og er talið víst að sú
upphæð fáist greiðlega. Ætlast er til
að 15 ágæt herskip verði búin til fj-rir
þá upphæð. Þar af eiga 3 að vera
bryndrekar lík og "Oregon” nema enn
þá tröllauknari. Fimm skip af þeirri
stærð eiga Bandamenn nú, fjögur
meir, þau Alabama, Arkansas, Keer-
sarge og Kentucky), eru þegar
fullgerð, svo með þessum 3 nýju
verður sá flotí alllaglegur. Þar við eiga
að bætast 12 “Cruisers,” sem taka öll-
um skipum af þeirri tegund fram, og
sem smiðuð verða svo fljótt sem hægt
er þegar fjárveitingin er fengin. Svo
eru fleiri tegundir af skipum af öllum
gerðum sem nú eru í smíðum, og sem
áður er búið að veita fé til. Þetta er
nokkuð stórt stig í hernaðaráttina, en
samt að öllu leyti nauðsj'nlegt úr því
Bandamenn eru að færa út kvíarnar.
Blöðin í Evrópu lýsa undrun sinni j-fir
hinum þreklegu tilþrifum “unglingsins
í Ameríku,” og sumum þeirra óar við
áhrifum þeim sem þetta geri á austræna
málið. Þau viðurkenna, að með aukn-
um flota og góðum herstöðvum í Hawai
ogManila, þá geti “Uncle Sam” ráðið
miklu á Kj-rrahafinu, og ekki síst þar
sem talið er víst að Japanítar og Bretar
verði í sambandi við þá.
Fimm Bandaríkjahermenn voru
drepnir og 44 særðir í bardaganum við
Manila. Einn af þeim sem féllu var
lúðurþeytari úr 13. herdeildinni frá
Minnesota, og tveir af þeim sem særð-
ust eru kafteinar í sömu herdeildifani.
Minnesota-herdeildin fær mikið hrós
fyrir framgöngu sina í þessum bardaga
enda var henni líka skipað þar sem or-
ustan var sem áköfust. — Hr. B. B.
Gíslason frá Minneota var í þessari her-
deild, og vér bíðum óþrej'jufullir eftir
fréttabréfi frá honum.
Hinn svenski konsúll Mr. Ward í
Victoria fékk nýlega bréf frá kaftein
Nordenskjöld, sem er j-firmaður manna
þeirra sem fóru til Klondike frá Svíþjóð
til þess að leita að heimskautsfarannm
Andreé. Menn þessir eru nú í Dawson
City, og gerir kafteinn Nordenskjöld
ráð fj-rir í bréfi sínu að halda sjálfur
heim á leið bráðlega, en segir að félagar
sínir muni biða þar í ein tvö ár lengur.
Fréttir frá Vaticaninu i Róm segja,
að páfinn sé orðinn svo hrumur. að
ómögulegt sé að hann lifi lengi héreftir.
Hann viðurkennir það sjálfur og veit
það, að dagar hans eru þegar taldir.
10 ára gömul stúlka, Mabel Pollitt,
á Pine St. í Kingston, Ont., gekk sof-
andi út úr herbergi sínu, sem var á 2.
lofti, og út uir. gluggann ; féll hún nið-
ur um 20 fet, og þegar foreldrar hennar
sem vöknuðu við fallið, komu að, lá
hún þar meðvitundarlaus niðri undir
glugganum. Hún var ekki neitt skað-
lega meidd, og þykir það hin. mesta
furða.
Hroðalegt járnbrautarslys vildi til
hjá bænum Sharon í Mass .cluisetts á
sunnudaginn. Slysið vildi þannig til,
að ein járnbrautarlestin á New York,
New Haven ogHartford brautinni, sem
kölluð er Mansfield Local, var 13mínút
um seinni en vanalegt er til Sharon, en
einmitt á þeim tíma á önnur lest að
koma þangað frá New Bedford, og var
ætlast til að þeirri lest j-roi gerð vís-
bending um að fyrri lestin væri á braut
inni fyrir, en einhverra orsaka vegna
fórst það fj'rir, svo að seinni lestin
rann mcð fullum hraða á afturenda
hinnar iestarinnar, Sem stóð kj'r á járn-
brautarstöðinni i Sharon. Ferðin var
svo mikil á lestinni að gnfuvagninn
molbraut aftasta vagninn í hinni lest-
inni og laskaði hina mikið. Fjórir menn
létu þar líf sitt af meiðslum og sextán
meiddust ákaflega mikið, og deyja ef
til vill s imir þeirra bráðlega af þeim
meiðslum.
Minni Melitabygðar
lesið upp á Islendingadagshátíð hj-gð-
arbúa 17. Júní 1898.
Já, margur því spáði um Melitabj-gð,
þar mönnum ei vært yrði að lifa.
Og á hana hvervetna ausa þeir ljTgð,
og á hennar stórgöllum klifa.
Þeir segja’ hana gráa með gróðurlaus
flög,
á grjótinu hvervetna bóla.
Að landið sé óslétt með læki og drög,
og lautir og dældir og hóla.
En hefirðu séð hana um hásumars tíð,
með hveitið í j-ðandi bj-lgjum.
þá vestrænan andar um aftaninn síð,
sem elskendur tala í dylgjum,
og þegar að froskarnir þreyta sitt gól,
og þýtur í laufinu runna,
og hæðirnar gullegan klæðast í kjól,
er kj-ssir þær dej-jandi sunna.
Yið morgunsár þegar að bregður hún
blund,
sú bj-gðin moð dældir og hóla,
og blómgresið tárast í ljómandi lund,
þá lifnuð er sólej- og fjóla.
Þar bjargvænlegt er þá frá búandans-
sjón,
þá búsmalinn rís upp í kvíum,
þá minnist hann á þetta farsældar frón
með fögnuði og hugsunum hlýum.
Þú hefir, já, séð það, en sjáðu nú til,
ég sé hennar framtíð í anda;
þá morgunsól glóir á gulmáluð þii
og grjóthlaðnar byggingar standa
i þéttsettum röðum. að vagnlegt sé
grjót,
þér gefur þá loksins uð skilja,
er bæjarmenn peninga bjóða því mót,
en bændur ei sleppa því vilja.
Þá verða tóm steinhús, sem standa’ út
um land,
—i íteinhöllum bæjarmenn lifa.
þvi eldurinn ekki fær unnið þeim grand
og aldrei þeim stormarnir bifa;
þá verður sléttuð hver lávaxin laut,
þá lifnar i flögunum einir,
og eimknúðarhraðlestir bruna þá braut,
sem bolarnir troða nú seinir.
Og stór verður orðin í bj-gðinni bær,
og bændurnir auðsælir herrar,
og fátæki landneminu launin sín fær
að lokum þá stríðinu þverrar,
því leiðin var ervið, það lék við hann
fátt,
en ljúft er að horfa til baka.
Þá hrópar liann Húrra og húrra svo
hátt,
að heimurinn undir skal taka.
Gaman að vera giftur.
Blaðið New York World skýrði frá
því nýlega. að í þorpinu O’Neill í Ne-
braska hefði “Níu-kvenna fundur”ver-
ið haldinn þann 28. Júlí siðastl., og
hefðu þær allar verið konur eins og
sama manns. Maður þessi heitir Mar
tin Jörgenson, og var umferðar erind-
reki fyrir verkstæðieitt mikið þar syðra
Verk hans var að ferðast um landið og
ofara úr einu þorpi eða hæ í annan mð
járnhrautarlestum. og svo út af þeim,
til þess að selja vörur félags þess, sem
hann vann fyrir, og var kaup hans $100
ura hvern mánuð. Það var því svo
sem hægt fj-rir hann að gifta sig, að því
er efnin snerti. Hann ásetti sér þess
vegna að festa sér konu, og það gerði
hann árið 1883, þegar hann gekk að
eiga stúlku ema. sem vann að kjóla-
saum í þorpinu Beatrice íNebraska. At-
vinna hennar var arðsörn, og er sagt að
hún hafi unnið fj-rir nærri eins miklu
kaupi og maður heunar, og komu þau
sér saman um það, þar eð bæði væru
vel vinnandi og hann á sífeldu ferðalagi
þá væri bezt, að hún héldi áfram starfi
sínu við kiólasauma. Jörgenson lagði
henni enga peninga, en liún lét hann
hafa um $25 á hverjum mánuði. Með
þessari konu (No.l) átti hann ekkert
barn, og mun það hafa slegið töluverð-
um skugga á hjónabandssælu hans. 2
árum seinna, 1885, giftist hann annari
konu, i þorpinu Midvale, Nebraska, og
kvaðst þá lieita John B. White. Þessi
kona (No. 2) var þá skólakennari og er
það enn þá. Hún hafði $ 10 laun um
mánuðinn, Jog gat því ekki eftirlátið
manni sínum mikið af þeim. Með því
líka að hún hafði nú átt 2 börn með
honum, sem hún sá um að öllu lej-ti án
hans hjálpar. Árið 1886 ,giftist hann
aftur, í bænum Butte í Suður-Dakota.
Þessi kona (No. 3) var einuig skóla
kennari og hafði $50 urn mánuðinn.
Hún hefir átt 1 barn meðmanni sínum,
sem hún hélt aðhéti Frank Scales, og
hún hefir látið hann fá $15 á mánuði
síðan þau giftust. Einni viku eftir að
hann giftist No. 3, átti hann erindi til
bæjarins Longpine i Nebraska og var
erindið þangað að gnnga að eiga ríka
ekkju, að nafni Mrs Hepslback Scott.
Við þá hátíðlegu athöfn nefndi hann sig
George JGraham. Þessi kona, No. 4.
kvaðst hafa látið Jörgensou hafa um
$3000 síðan þau giftust. Hún hefir
eignast 2 börn með honmn. Konunni
iWfa. ögiftíst hann í bænum Richmond í
Suður-Dakota 1888; mætti hann henni
af tilviljun á ferð sinni þar um bæinn.
En svo stóð A að hún hafði um þanu
tíma enga atvinnu, og hefir því að sjálf
sögðu litist hjónabands tilboð Jörgen-
sons mjög ákjósanlegt. En hann sá um
að hún skj-ldi ekki verða byrði á sér.
Hann útvegaði henni því atvinnu við
bókhald og svo gott kaup fyrir þann
starfa. að hún gat vel unnið fyrir sér
þar til fj-rtr 4 mánuðum síðan, að hún
fékk taugaveiki, og olli það Jörgenson
talsverðum kostnaði. Þessari konu
sagði hann að hann héti Hamilton B.
Trewier. Mrs Trewier (No. 5)eignaðist
1 barn með bónda sínum.
Konan No. 6 kendi á skóla í San-
dance, Wjroming. Jörgenson sagðist
þar heita Walter Mach; fékk hann um
$10 mánaðarlega hjá henni; hún hafði
$45 í laun um mánuðinn. Ekki varð
þeim barna auðið. No. 7 er söngkenn-
ari í Fort Pierre, Suður Dakota. Hún
giftist Jörgenson 1891, og hét hann þá
Reddick McCullen; eiga þau hjón nú 4
börn. Hún hefir góða atvinnu, og ef
til vill meiri laun en maður hennar,
enda hefir hann haft út frá henni um
$30 mánaðarlega síðan þau giftust.
Konan No. 8 býr á landi sem hún
á nálægt bænum BoneSted í Suður Da-
kota. Jörgpnson giftist henni 1893, og
hét þá Harrj Ord. Hún hefir lagt manni
sínum um $30 á mánuði síðastliðin 5 ár.
Konunni No. 9 giftist Jörgenson i
•Túní s.íðastl., og þar strandaði alt hans
hjúskaparbrall. Þessi 9. kona var
bóndadóttir, Hanna Murraj- að nafni.
Faðir hennar er efnaður bóndi nálægt
bænum Hermont i Suður Dakota, Jör-
genson kvaðst þar heita Paul VVent-
worth.
En svo stóð á að Mrs. Wentworth
átti vinkonu í bænum, O’Neill, og eftir.
að húu giftist Jörgenson, sendi hún
þessari vinkonu sinni mynd af bónda
sínum. Vinkonunni þótti mynd þessi
vera undra-lík annari mynd, er henni
hafði verið gefin nokkrum árum áður,
af þá nýgiftri konu. En það var ma-
dama Jörgenson, No. 1. Vinkonan
skrifaði svounðireins til No. 1 og sagði
henni frá grun sinum. í tilefni af mynd
inni frá Mrs. Wentworth, No. 9, og bað
hana að fiuna síg. Eft.ir fundinn kom
þeim saman um að seuda eftir No, 9,
og þegar konurnar hittust og fóru að
bera saman æfisögur sínar í giftinga-
standinu, kom þeim þá saman um það,
að þær ættu nú báðar sama manninn.
Þetta varð von bráðar hljóðbært, svo
að það fréttisf til nærliggjandi bj-gð.i
með þeim afleiðingum, að konurnar No.
2, 3, 4, 5,-6; 7 pg 8, komu allar til
O’Neill á fund þeirra No. 1 og 9. Hið
sanna komst brátt í ljós, og þær á-
kváðu að láta taka Jörgenson fastan
og höfða sakamál á móti honum. nema
No. 5; hún skarst úr leik; kvaðst elska
mann sinn, þrátt fyrir alt og alt, og ó-
mögulega geta fengið sig til að auka á
raunir bónda síns, með því að vera með
hinum í málsókninni.
Jörgenson er hinn rólegasti, og
kveðst muni geta talað hinar konurnar
ofan af málsóknaráformi sínu, og þann-
ig sloppið við allar afleiðingar þessa
máls.
Fréttabréf
FRÁ BIRCH BAY, WASII.
Fréttir eru nú heldur fáar héðan
í þetta sinn. Blöðin hér ræða ekki um
annað, en stríðið og Klondike, og um
tíma yfirskj-gðu striðsfiéttirnar alt ann
að, en svo komu nokkur gufuskip til
Seattle, hlaðin með gullsand að norðan.
og þá komst á uokkurt jafuvægi aftur
hjá blaöamönnunum.
Ilér í t atcom County hafa fund-
izt gullnámur nýlega (bæði quartz og
placers) sein gamlir námamenn segja að
muni vera eins auðngar og nokkrar
aðrar námur í vestrinu. Þær eru við
rætur fjallsins Mount Baker, fram með
upptökum Baker-árinnar, Mörg hnndr-
uð manns eru nú þegar komin þangað,
til þess að taka námulóðir og leita að
gulli. Þeim þj-kir það nokkuð auðveld-
ara, heldur en að fara alla leið til Klon-
dike og vera þó ekkert vissari um að
finna gull þar, en rétt hér heima hjá
sér. F.g hefi ekki farið sjálfur upp í
námusvæðiö og get því ekki enn gefið
greinilega lýsingu af þvi, né sagt hve
auðugt það kann að vera.
Uppskeruhorfur eru hinar beztu
hér. Vorið yar þurt og því auðvelt að
sá snemma, svo uppskera verður því
fjTr tilbúin Gnægð af heyi fengu
menn hér, þvi rigningin kom einmitt á
réttuin tíma í vor til þess að bætagras-
vöxt og hjálpa korntegundum Afram.
Hvað viðvíkur ávaxtaræktun, þá
lítur hún mjög vel út, mikið betur en
búist var við. í fj-rra bar hér töluvert
mikið á alskonar ormutn, sera eyði-
lögðu mikinn part af ávöxtunum, en
nú hefir tekist að fyrirbyggja það að
ruiklu lej’ti, svo engir kvarta nú, nema
þeir einir sem litla hirðu hafa ligt við
gar.ða síiui. Það er með ávuxiaræktun
eins og hvað annað, að umönnun og
hirðusemi þarf við það, ef árangurinn á
að verða nokkur.
Fiskiverzlunin oj-kst og blómgast
hér stöðugt; niðursuðuhús bygð og ýms
ar aðrar umbætur þar að lútandi gerð-
ar, Hér í nágrenninu eru sex niður-
suðuhús, og eitt af þeim er sagt að
vera það stærsta í heirai; eru þar fj-ltar
á hverjum sólarhring 720,000 könnur af
niðursoðnum fiski af öllum tegundum,
Félagið sem á þetta niðursuðuhús heit-
ir Alaska Packers Association. Á það
félag mörg önnur niðursuðuhús hér og
á Alaska, einnig allskonar veiðarfæri,
mörg gufuskip, seglskip og flatdalla hef-
ir það í förum, og mörg hundrnð
manns vinnur hjá ]>ví árið i kring.
I suinar verða lagður um 15 mílur
af brautum hér með möl og ‘planks’,
Jarðvegurinn, loftslagið og hið lága
verð á borðvið hór, mælir alt Jmeð því
að brúkuð sé sem mest af borðvið til
brautalagninga.
Að endingu vil ég mælast til þess
af vinurn ininuin þar ej-stra, að þeir
sendi mér línu sem allra fyrst, ég skal
svara þeim rækilega.
O. E. Lee.
Herskipasmíði.
Þegar jBandamenn og Spánverjar
byrjuðu stríðið, sem nú er á enda, voru
miklar röksemdaleiðslur „g spádóraar
um það, hvorir myndu mega betur á
sjónum. Énglendingar, sem eru allra
manna montnastir og þj-kjast hafa bet-
ur vit á, en nokkrir aðrir, að dæma um
alla mögulega hluti, ekki síst það er að
hernaði lítur, voru ótrauðir í að láta á-
lit sitt í ljósi. Flestum bar þeim sam-
an um. að tíotarnir væru nokkuð jafnir
þegará alt væri litið. Bandamenn höfðu
fleiri herskip á fyrstu stærð, en svo
höfðu þeir enga þessa voðalegu ejTði-
leggjara, torpedo destroyers, sem Spán-
verjar höfðu, og var þetta viðkvæðið
hjá þeim: “There will be a tragedy on
the Sea”: Það verður sorgarleikur á
sjónum. Þó var eitt sem þeir færðu
flota Spánverja til gildis, og hugðu þeir
að þaðmundi ríða baggamuninn.og það
var það, aðhin beztu skip Spánverja
voru smíðuð á Englandi.
En nú fór þetta alt á aðra leið, eins
og knnnugt er. Spánvr v':.-r forr '■'•o
halloka, að ekkert er til 1 veraldarsög-
unni, sem líkist öðrum eins ósköpum.
En þó er þetta alt eðlilegt, ef það er
satt sem einn af helztu sjóliðsforingjum
Bandamanna sagði við málsmetandi
Englending, er staddur var í Washing-
ton nú nýlega. Það sem hann stað-
hæfði er á þessa leið :
“Okkar skip eru þrisvarsinnum bet
ur stálklædd, eu ;yðar skip, nærri því
eins gangmikil, með margfalt betri
byssur, Það er ekki maður í flota vor-
um, sem ekki er sannfærður um, að
skipið okkar Alabama gæti molað jTkk-
ar skip Majestic mjölinu smærra. Þér
kunnið samt að siniða góða brj'ndreka
(cruisers), því New Orleans okkar er
gott skip, og það hafið þér smiðað. En
fyrir sjálfa ykkur hafið þið ekki smíðað
þvílíkt skip. Það kemur í mig hrollur
og ég hefi skolfið, þegar ég hefi séð
ykkar feiknastóru skip svo að segja al-
veg bj'ssulaus. Viljið þið ekki drepa ó-
vini ykkai? Það er okkar ásetningur,
þegar því er að skifta.
Sprengikúlur okkar og öll skot eru
20 pr.cents sterkar* en j-kkar. Þið er-
uð of vanafastir og haldið j-kkur of mik
ið við það sem gamalt er. Líttu bara
á j-ðar góða skip Canopou, sem hefir
að eins 6 þuml. þj-kkur stálplötur á
hliðunum, sem er sama þykt og Cristo-
bol Colon hafði, og kúlur vorar smugu
það sem ekkert væri, en Alabama okk-
ar hefir 17 þuml. þykkar stálhliðar, og
það er betra stál en þið búið til. Það
er eins og ég hefi sagt j-ður; þér eruð
of miklir ihaldsmenn — ekki nógu til-
brej-tingagjarnir. Þér smiðið skip með
gifurlegri stærð, en hafið pau illa brynj
uð og byssulaus. Þó hljótið þið að við-
urkenna að það eru byssurnar og hlif-
arnar sem sigra, þegar i bardagann er
komið. Hér eftir verðum vér látnir
smíða öll herskip heimsins”.
Þetta hér að framan er tekið eftir
canadisku blaði, og bætir litstjóri Jress
því við, að þvi miður muni þetta vera
satt. Hann getur þess að ýinsir í sjó-
liði Breta kvarti stórum undan því, að
mikill hluti flotans hafi ekkert af skot-
tólum annað en eldgamla byssuhólka,
sem hlaðnir eru að framan (framlilaðn-
inga), en enga bj-ssu með tilbúnum
skotum — afturlileðninga, eins og nú
tíðkast. Floti Englendinga vii öLt því
ekki vera eins voðalegnr eiris og margir
halda. En hvað viðvíkur spádóminum
um herskipasmíðar Amerikumanna
hér eftir, getur ritstjórinn þess, að
bæði Rússar og Japanitar séu búnir að
semja við þá um smíðai á nokkrum ber
skipum nú þegar.
S. J. A.