Heimskringla - 01.09.1898, Blaðsíða 2

yf JifflSKKÍNGLA 1. SEPTEMBER 18»8
\
tTerð blaðsins í Canada ok Bandar. $1.50
um árið (fyrirfram borgað). Sent tu
íslands (fyrirfram borgað af kaupend-
uu» blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Ordet'. Bankaávísanir á aðra banka en i
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B. F. Walters,
Útgefandi.
Office : Corner Princess & James.
P.O- BOX 305-
Vér neyðumst enn þá einu sinni
til þess, að réta við lygum og sví-
virðino-advlgjum ritstjrtra I/igberjrs.
Vér hrtíðum í síðasta blaði Ilkr. fært
þær sönnur íi mál vort, hvað viðveik
lygabetli Sigtryggs og sumra félaga
hans til Picnics þeirra, að hann gat
ekki á nokkurn heiðarlegan hátt,
færst undan því sem á hann var bor-
ið. Vér sðgðum þá, og segjum enn,
að þeir sem kölluðu 2. Ágústmenn
trúleysingja og skríl, í samtali við
ýmsa enskumælandi menn hér, eru
oss mjög vel kunnir, og að þegar á
þarf að halda skulu þeir fá að koma
í ljós, og nöfn þeirra birtast almenn-
ingi. • Það er því alveg þýðingar-
laust fyrir Sigtrygg Jónasson að
hugsa sér að bæla niður sannleikann
með því að slá því fram í Lögbergi,
að vér höfum engar sannanir fyrir
þessu, “Geymt er ekki gleymt.”
Þá er annað atriðið. Þar komum
vér með vottorð frá Mr. Brovvn fyrir
því, að Sigtryggur Jónasson hefði
sagt honum, að 17. Júní yrði hinn
eini íslendingadagur hér í sumar.
Nú vill Mr. Jónasson ekki kannast
víð þetta, og segir það lygi sein Mr.
Brown fastákveður með vottorði sínu;
en enga líklcgri ástæðu getur hann
fært fyrir því að Mr. Brown mundi
gefa falskt vottorð aðra en þá, að
hann segir að maðurinnsé Conserva-
tive í pólitík ! Mikið dásemdarþing
er “logic” Lögbergs-ritstjórans ! Og
hvað skyldi svo Mr. Brown segja um
það, að hann hafi búið til lygavott-
orð í íslendingadagsmálinu, vegna
þess að hann sé Conservative ? !! Og
svo er enn, að vér höfðum ekki þá
þann heiður að vera svo kunnugir
Mr. Brown, að vér vissum hverjum
hinna pólitisku flokka hann tilheyrði
og gátum þvf ekki undir neinu póli-
tisku yfirskyni beðið hann um vott-
orð þetta.
Þá er nú þriðja atriðið. Vér álit-
om að vér hefðum gert þar svo glögga
grein fyrir meining vorri, að ritstjór-
inn þyrfti ekki að hlaupa á neina
glapstigu. Vér vonuðum þá að bás-
rúm Tryggs væri svo vel skipað, að
hann hefði nægann manndóm til þess
að reka af sér slýðruorðið.og að hann
myndi ekki gefa oss tækifæri.til þess
að álíta að hann bæri “merarhjarta í
brjósti” eða að leggja honum “bleyði-
orð á bak.” En þessar vonir vorar
brugðust algerlega: Þær hafa brugð-
ist eins og allar þær vonir sem nokk-
urn tíma hafa verið byggðar á dreng-
skap og manndóm Sigtryggs Jónas-
sonar.
Þá eru getsakir Tryggs um það,
að Jón Eldon og aðrir hafi skrifað
fyrir oss það sem stendur í ritstjórn-
ardálkum Heimskringlu. Þessar og
þvíllkar tilgátur Tryggs bera 'of-
mikla tjósalykt með sér, og sý-na of
berlega atvirnurógsstimpilinn, til
þess að nokkur skynberandi maður
trúi þeim. Og ef það þýddi nokkuð
að bjóða gatistanum sómaboð, þá
skyldum vér lofa honum að róta í
handritum vorum, svo hann gæti enn
á ný sannfærst um, hve mikið skarn-
menni og erkilygari hann er. Ekki
nennum vér í þetta sinn að vera að
setja vottorð í blaðið frá hlutaðeig-
andi mönnum eða prenturunum um
þetta málefni, en látum að cins nægja
að skýra lescndum vorum frá þvl, að
enginn af þessuip mönnum né neinir
aðrir, hafa skrifað eitt einasta orð í
blað vort, af því sem viðkemur rit-
stjórnaigreinum í því. Og hvað við-
víkur Jóni Eldon, þá heíir hann ekki
skriíað eitt einusta orð í Heims-
kringlu siðan hún byrjaði að koma
út í haust er leið, sem naín hans hef-
ir ekki staðið undir.
Viðvíkjandi því þar sem Sigtr.
segir að vér muntun, hafa lítið vit á
því að dæraa um livað hra. B. L.
aldvinson sé vel að sér í Cana a
pólitík, þá má benda á greinar þeirra
sem birtust í blöðunum eigi alls fyrir
löngu, og er óhætt að fullyrða að
hver skynberandi maður, sem les
þær með eftirtekt, hefir hlotið að sjá
hve hraparlega halloka Sigtryggur
greyið fór í þeirri viðureign. En
um dómgreind vora og þekkingu á
pólitík, ætlum vér ekki að segja
neitt í þetta sinn, má vera að vér
höfqm eitthvað að segja um þau
málefni áður en langt llður.
Svo rétt til smekkbætis fyrir
herrann á fjósloftinu viljum vér
minna hann á það, að vér erum
reiðubúnir að taka hann undir próf-
ið, þegar hann vill og þ o r i r að
reyna það.
Abyrgðarfélög ervið-
ismanna.
Afleiðingar af tilraunum sem
gerðar hafa verið í þá átt á Þýzka-
landi.
Á Þýzkalandi var farið að semja
lög, er snertu Sósíalista og orsakaðist
það af keisarabréfl einu 17. Nóvem-
ber 1881, er segir svo: “Til þess að
lækna mein þau, er valda sósíalism-
us er það ekki nóg að tbæla niður ó-
spektir og ofstæki þeirra, heldur
þarf einnig að vinna að því að bæta
hag verkamanna”. Og þetta vrr
það sem menn höfðu fyrir augum, er
þeir sömdu lögin fyrir ábyrgðarfé-
lögum þýzkra verkamanna.
Lög þessi ná til þrennskonar á-
byrgðar, sem nú er veitt af þremur
sérstökum félögum — eða með öðr-
um orðum — til sjúkraábyrgðar,
sl ysaábyrgðar og eiliábyrgðar.
Aðalfélagið sem heldur uppi
sjúkraábvrgð, eru sjúkrasjóðirnir
(Vorts-krankenkassen), sem eru lög-
leiddar stofnanir hjá hverju iðnaðar-
félagi og stjórnað í sameiningu af
vinnuveitendum og vinnuþiggjend-
endum. Gjöldin til sjóða þeSsara eru
tekin vikulega og ákveðin eftir þörf
um sjóðanna af vinnuveitendum og
vinnuþiggjendum (í nefnd þeirri er
ávalt einn vinnuveitandi á móti
tveimur vinnuþiggjendum). Auk
þessara sjúkrasjóða er og leyfilegt
að inynda ábyrgðarfélög á annan
hátt, en takmarkað. Lögin skylda
menn til að ganga í ábyrgð þessa
þannig, að hver verkamaður verður
að gerast meðlimur félags þess, sem
þar er myndað sem hann fær vinn-
una.
Sjúkraábyrgðin komst á fót við
árslok 1881, og samkvæmt skýrslum
árið 1885 voru þegar gengnir í þá
ábyrgð það ár 3,700,000 menn.. Tíu
árum seinna (18^4) var talan orðin
7,200,000. En hlunnindi þau sem
menn hafa af félaginu eru: Læknis-
lijftlp, læknislyf og annað, er sjúkir
þurfa og þóknun eða gjöld til sjúkra
í viku hverri. Þegar sjúklingur ein
hver er á spítala fluttur á kostnað
sjóðsíns, þá er familíu hans veittur
styrkur í peningum. Þegar konu
fæðist barn, þá fær hún pen-
ingastyrk, ef að hún er í félaginu.
Ef að félagsmaður deyr, þá fær fa-
milía hans ákveðinn peningastyrk.
Og seinustu árin hefir sérstakur sjóð-
ur verið myndaður fyrir sjúka og
þá sem eru á batavegi, og var stofn-
un sú þegar löggilt af löggjafarvald-
inu. Allir þeir sjúklingar, sem eitt-
hvað fengu úr sjóði þessum árið
1885 voru að tölu 1,800,000, en árið
18012,490,000. Árið 1804 voru úr
sjóði þessum borgað alls í?25 millí-
ónir, en árið 1885 að eins8l2 millí-
ónir. Er það eftirtektavert að um-
hyggja fyrir sjúklingum fer einlægt
batnandi og vaxandi. Árið 1885
varað meðaltali borgað út hverjum
sjúklingi 86.50, en árið 18p4 810.
Kostnaðurinn við sjúklingana á ein-
um degi hefir einnig aukist frá 47 til
57 cents. Fyrsta ftrið var allur
kostnaður til sjúkling.i $189 millí-
ónir.
Afleiðingin af þessum ábj rgðar
sjóÁ verkamanna er sú, að uppvax-
andi kynslóðin verður miklu lnaust-
ari og heilsubetri. En þörfin á þess-
um ábyrgðarfélögum sést bezt á því,
að orsökin til örbyrgðar margra
verkamanna, þar sem sjóður þessi
er ekki til, er einmitt sú, að þeir fá
ekki nóga hjálp handa familíum sín-
uin meðan þeir eru veikir, og vana-
lega fft þeir hjálpina þá fyrst, þegar
alt er þeir áttu í sparisjóðnnm, og af
húsbúnaði, verkfærum oy fötum, var
selt fyrir meðöl eða lítilfjörlegt við-
urværi. Þess vegna er það, að ef
að verkamaðurinn verður veikur að
nokkrum mun, þft verður afleiðingin
sú, að hann verður miður hæfur og
kanské með öllu óhæfur til að vinna
fyrir sér og sínuin alla eftirlifandi
daga.
Ekki má ég heldur gleyma að
minnast á hinar góðu afleiðingar, er
ábyrgðin heflr í för með sér, þar eð
styrkurinn sem hún veitir mönnum
kemur í tæka tíð og er ekki kipt
burtu alt of fljótt. Áður fyrri leit-
aði verkamaðurinn læknishjálpar að
eins í bráðustu nauðsyn og oftast
nær var það um seinan. En nú er
verkamaðurinn farinn að venjast
hagnaðinum af að fá læknishjálp fyr
ir ekkert, hvað lítið sem honum verð
ur misdægurt. Ef að þess þarfmeð,
þá hættir hann að vinna og byrjar
ekki vinnu fyrr en hann er fullbata
orðinn.
Önnur grein ftbyrgðarsjóðs verka-
manna er slysasjóðurinn. Um sjóð
þenna eru iðnaðarfélög, löggilt fé-
lög vinnuveitanda sem hafa siimu
iðnaðargrein eða líkar. Er kostnað-
urinn borinn eingöngu af vinnuveit-
endum, ekki með ákveðnum gjöldum
eins og til sjúkrasjóðsins, heldur með
því að leggja á árlegar tekjur
vinnuveitenda að tiltölu við kaup-
gjald það, er þeir greiða verka-
mönnnm sínum. Árið 1804 var
tala stofnana þeirra, er höfðu sjóð
þenna 5,200,000(9), en tala þeirra
sem í ábyrgð voru 18,200,000.
Hlunnindi þau sem slysaáby'rgð
in veitir mönnum eru fólgin í lækn-
ishjftlp, sem byrjarhina 14. vikueft-
ir slysið (um hinar 13 vikurnar sér
sjúkrayóðurinn), í árgjaldi til þeirra
sem slysast hafa, eða til eftirlifandi
ættmanna, ef þeir hafa dáið og í því
að borga útfararkostnað þeirra sem
af slysum farast.
Árið 1894 var tala þeirra sem
nutu slysasjóðsins 69,600 og höfðu
6,300 þeirra dftið. En enn þá mik-
ilsverðara er það, hve slysfarir þær
hafa fækkað, sem dauði hefir af hlot-
ist. Árið 1886 dóu af hverjum 100
mönnum, sem slysuðust, 25,7, en ár-
ið 1804 að eins 9.1, Og er orsökin
til þessa vafalaust varúðarreglur
þær sem ábyrgðarlögin skipa, til að
koma í veg fyrir slysin. Því að
samkvæmt þeim er öllum iðnaðarfé-
lögum uppftlagtað hafa vissar reglur
og skipanir, er koma í veg fyrir að
slys geti orðið í vinnustofum þeirra,
og liggja, þar við sektir miklar, ef að
út af er brugðið.
Félögin geta enn fremar mink-
að hættuna að verðafyrir fjártjóniaf
slysum, með því að gefa nákvæmar
gætur að því og sjá um að þeir nái
sem fyrst heilsunni aftur er slysast
hafa og verði sem'fyi st færir um að
vinna aftur. f mörgum tilfellum,
þegar menn hafa mist heilsuna af
slysum, þá geta þeir oft nftð henni
aftur að meira eða minna leyti við
góða aðhjúkrun og orðið þannig fær-
ir um að vinna fyrir sig og sína.
Þess vegna hafa félögin bæði sjálfs
sín vegna og vegna verkamanna
sinna gefið þessu sérstaklega gaum.
Og hafa nokkur þeirra stofnað sér-
staka spítala til þess að geta veitt
þeim sem slysast hjá þeim svo góða
hjúkrun og læknisbjálp, sem með
nokkru móti er mögulegt.
Árið 1886 var als borgað til
manna sem slysast höfðu og til ætt-
manna þcirra $500,000, en árið 1896
11 millíónir Als var borgað frá
1886—1894 $48,250,000. Á sama
tíma var tala skyldmenna þeirra
manna sem dáið höfðu, og heimtingu
áttu á bótum úr slysasjóðnum
oús. Eru verkamenn oft óánægðir
með þessa grein sjóðsins, en það
kemur eingöngu af þvl, að þeir fá
ekki sjálfir að taka þátt ístjórn sjóð-
anna sérstaklega að því leyti sem lýt
ur að því að ftkveða hina árlegu upp
hæð sky klinenna þeirra að þeim
látiiuin.
Ilin þriðja grcin verkamnnna-
sjiáðsins eða sjóðanna var seinast við-
tekin, og er það ellisjóður, eða sjóður
til styrktar mönnum þeim, er ekki
geta unnið sakir ellilasleika. Þann
sjóð annast hvert ríki. í stærri ríkj-
unum, svo sein í prússnesku fylkj-
unum, hafa ábyrgðarsjóðsstofnanir
verið setíar á fót, sem stjórnað er af
stjórnarnefnd, sem í eru háir em-
bættismenn stjórnarinnar ásamt full-
trúum vinnuveitenda og verka-
manna. Auk stjórnarnefndar þess-
arar er og önnur nefnd, sem í eru
eingöngu fulltrúar vinnuveitenda og
verkamanna, og heflr nefnd sú rétt
til þess, ftkveðinn með lögum, að
taka þátt í stjórn sjóðanna, einkum
þó í öllu því er lítur að fjárhagsáætl-
un stofnunarinnar. Gjöld ellí-sjóðs-
ins eru lögð á með vikutillögum,
helmingur [frá vinnuveitendum og
helmingur frá verkamönnum.
SjóðUr þessi greiðir þeim sem
slysaðir eða lasburða eru:
1. Árgjald, erbyrjar-frá þeim
degi er þeir urðu svo lasburða að
þeir gátu ekki unnið án þess að taka
tillit til þess af hverju það orsakað-
ist.
2. Árgjald frá því menn eru 70
ára gamlir, en við ftrgjald hvert bæt
ir stjórnin á ári hverju $12,50.
Við lok ársins 1896 höfðu als
verið útborguð 511,020 árgjöld til
lasburða eða fatlaðra manna og 293,
723 elli-árgjöld. Nam það í pen-
ingum alls $47,500,000, eða 813,
250,000 til fatlaðra og Iasburða og
$34,250,000 elliftrgjöld. Við lok
ársins 1897 voru eignir allra þess-
ara ábyrgðarstofnana $115 millíónir.
En auk þess að borga út árgjöld
þessi, hafa stofnanir þessar kornið á
fót mjög áríðandi stofnun eða grein
til verndar verkamönnum, en það
er að sjá um og hjúkra sjúkum
mönnum, til þess að koma í veg
fyrir að þeir fatlist svo að þeir verði
eigi vinnufærir. Þegar verkamað-
ur einn lieflr sj úkdóm einhvern, sem
að áliti lækna getur valdið því að
maðurinn fatlist, þá sér stofnunin
um að hann á stofnunarinnar kostnað
fái alla þá læknishjálp, sem hindri
eða fresti því að hann verði ófær til
vinnu.
Og til þess að lækningin verði
áhrifameiri, hafa ábyrgðarstofna nir
þessar sett upp heilsubótahús handa
verkamönnum. Var það ábyrgðar-
stofnunin í Berlín, sem fyrst allra
varð til þess að setja upp eitt þetta
hús á stóreigninni Guetergotz, og
hefir það hepnanst vel. Hefir mörg
um verkamönnum batnað svo að
þeir hafa getað tekið til vinnu sinn-
ar aftur.
Meðan vínnumaðurinn er í
heilsubótahúsum þessum, fær fami-
lía hans stöðuga hjftlp frá stofnun-
inni. En lækningatilraun þessi var-
ar frá 8 vikum til 1 árs. Einkum
er það einn sjúkdómur, sem ásækir
verkamenn öðrum fremur, og gera
stofnanir þessar alt scm hægt er til
þess að bæla niður sýkina. En það
er lungnatæring. Meiri hluti alira
þeirra sem frá verkum falla, eða ó-
færir verða til vinnu, eru þjáðir af
sjúkdómi þessum. 0g ábyrgðar-
stofnunum er því sérstaklega ant
um að bæla niður þessa veiki með
öllu móti. Hafa margar ftbyrgðar-
stofnandir þegar stofnað heilsubóta-
hús fyrir lungnaveika, og fleiri eru
að gera það. Þannig hefir ábyrgð-
arstofnunin í Berlín í liyggju að
reisa stórmikla byggingu til að
lækna í lungnasjúkdóma og aðra
sjúkdóma, svo sem-maga- og tauga-
sjúkdóma o. s, frv.
Hús þetta verður 'reíst nftlægt
Berlín, í skógi einum, og á að kosta
6,000,000 marka. Á það að verða
ágætlega vandað og hafa allar sein-
ustu uppgötvanir í þeim greinum er
að heilsubótum lúta. Verður byrjað
á því í surnar og fullgert á tveimur
árum, en uþpdrættir allir og smft-
gerð mynd smíðuð — sýnd á sýn-
ingunni í Paris. Hefir hreyfing
þessi breiðst út og eru nú nú heilsu-
bótastofur reistar fyrir menn af öll-
um stéttum, og erenginn efi á þvl,
að n eð tlmanum verður það til þcss
að draga stórmikið úr tæringarsýk-
inni. En þó mega nienn* ekki geia
sér alt of miklar vonir af því, hvað
þetta hefir gengið heppilega enn sem
komið er.
En það er og annað, sem með
þessu hefir áunnist, en það er það,
að beina athygli verkamanna að
sýki þessari og hinum voðalegu af-
leiðingum .hónnar og svo hinsvegar
möguleiknnum að bæla hana niður.
Þeir eiga þar skyldan hlut í máli og
ei u að íhuga það. Heílbrigðisfræðsla
sú sem verkamaðurinn fær á heilsu-
bótartímanum kernur honum í góðar
þarfir þegar hann er kominn burtu
þaðan, og þegar heim kemur fræðir
hann skyldmenni sín og kunningja.
Als hafa allar þessar þrjár
stofnanir borgað út 10 seinustu árin
eða upp að 1894 meira en eina millí-
arð marka, og hefir það alt gengið
til verkamanna. Er það eingöngu
það sem til þeirra hefir verið borg-
að, en ekki kostnaður við stofnanirn-
ar. Ekki eru þar heldur í eigur
sjóðanna, sem safnast hafa á árun-
um.
En hafa nú ábyrgðarsjóðir þess-
ir fyrir verkamenn haft hin tilætl-
uðu fthrif á Sósíalista? Hver sem
hefir ætlað að social-demokratar
mundu hverfa af jörðinni við þessi
ábyrgðarsjóða-lög verkamanna, hefir
búið sér til rangar ftlyktanir og al-
gerlega skjfttlast. Og ekki lieldur
geta menn sagt að verkamenn á
Þýzkalandi hali að neinuin mun orð-
ið ánægðari. Heldur hafa kröfur
þeirra einmitt vaxið við þetta. En
alt. fyrir það get ég fullyrt það, að
ábyrgðarlögin hafa þegar stutt að
því að leiða þýzka verkamenn frá
ofstækishugmynd um Sósíalista.
Verkamaðurinn sér það að undirnú-
verandi stjórnarfyrirkomulagi og
borgaralegri skipan, getur hann lagt
grundvöllinn.til að bæta sinn and-
legan og líkamlegan hag, og að hann
kunni að geta vonast eftir að fá enn
þá betri kiör seinna meir. Enn þá
eru margir gallar á ábyrgðarlöggjöf-
inni og öllu þvl fyrirkomulagi, en
löggjaíarvaldið stefnir í þá átt að
bæta úr þessu og efla og styrkja all-
ar tilraunir til þess og gera alla
þessa skipan sem fullkomnasta. Og
það geta menn fullyrt að hér vinnur
löggjafarvaldið í réttá átt og mun
það vafalaust leiða til blessunar og
heilla.
Dr. Richard Frenud.
Stórmennið !
Aumingja fregnritinn að Hnausa
ér að slá nm sig með því í Hkr,, 11.
Asúst síðasl., að slást upp á saklaust
fólk, og það með ósannindum. Aum-
inginn segir svo meðal annars: “Nokkr-
ir menn,sem verið hafa vanalega við ís-
lendingadag okkar‘ og hefðu enn getað
það, skutust í annað veldi og urðu því
að óþektum stærðum almenningi. en
það gerði nú ekkert til. hafði engin
deyfandi áhrif á samkomuna" Nú
neyðist ég til að lýsa auminfijann ó-
sanninda fregnrita fyrir þann part sem
ég á af þessu, að ég hali getað verið hér
á Islendingadaginn. Eg var búinn að
lofa vinum mínum í Winnipeg að vera
þar 2. Ágúst, og gat því, eins og allir
sjá, ekki verið hér líka, nema því að
eins að ég hefði svikið loforð mitt, eins
og sumir gera svo iðulega, samt er það
nú hálf ljótt að æfa þá list. Fregnber
inn álítur sig eiga einkaréttindi til þess
að s^gja það sem honum líkar bezt um
saklaust fólk, sem ekkert skiftir sér af
honum eða framkomu hans, hvernig
sem hún kann að vera. Eg vil nú ráð-
leggja þessu mikilmenni!! að hugsa
meira um sjálfan sig, og skifta sér ekki
af því sem honum kemur ekkert við,
það eins og fer betur á því; þá getur
hann líka haldið áfram að vera eins og
hingað til, — óþekt mikilmenni í heim-
inum.
Eg vil geta þess. að þessi tilslettni
náungi er ekki þess verður að honum
sé svarað; hann hefir áður glósað í
blöðunum um verzlun Sigurðsson Bros.
o. fl., sem honum hefir ekkert komið
við, og hefi ég aldrei álitið það svara-
vert, en sendi þessar fáu línur til að
birta sannleikann í þessu máli, og til
þess að vita hvað þessi góði nágranni
minn meinar með þessari framkomu
sinni. að ef fregnritinn hehr einhverja
sök á hendur mér, þá gefist honum nú
tækifæri til að koma með það afdrátt-
arlaust og hlífðarlaust, eins og hver
góður drengur mundi gera, en standa
ekki í skúmaskoti f«llur af dylgjum og
sjftllbyrgingsskap. — Ef þessi fregnriti
hefir eitthvað 'meira út á að setja, þá
vonast ég eftir að hann gerist en nú
meira mikilmenni en ftður, með því að
setja nafn sitt undir það sem hann seg-
ir til mín frainvegis, enda þótt það sé
ekkert nema glósur ogdylgjur um ná-
ungann.
Stephan Siguroshox.
Ilnausa P. 0., Man., 20 Ágúst 1898.
Kennara
vantar við Baldur skóla fyrir Október.
Nóvruber og Desember þ. á., fyrir það
fyrsta. Uinsækjendur geti þess hve
mikið kaup þeir vilji hafa, og hvaða
prófseinkunn þeir hafi. Kennsla byrjar
1. Október. rIMboðunum v.eítir undir-
skrifaður móttöku til 14 Sept., kl,. 12
á hádegi.
Hnausa, Man. 17. Aug. 1898.
0. G. Akraness
Sec. Treasuier Baldur S. D.
Ábyrgðir að þola hvaða eldbað sem
er. Allar stærðir. Fyrir $15,00 og
upp. Ivomið inn og skoðið þær eða
sendið eftir príslista.
Kar Í K. Albert,
. Western Agent.
1481*i'iiu'OssSt., IVinnípes,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús í
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót t-anngjarnri borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
C’avjiliei', N. I>ak.
PAT. JENNINGS, eigandi.
National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegastaog
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
Fæcli acl eins i 1 .OO a clag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Góðir landar!
Komið á hornið á King & James
St. Þar er margt sem ykkur girnir að
sjá. Þar fáið þið alt sem lítur að hús-
búnaði, svo sem RÚMSTÆÐI með öllu
tilheyrandi, HLIÐARBORÐ, ný og
og iömul, STOLA, forkunnar fagra,
MATKEIÐSLUSTÓR af öllum mögu-
legum stærðum. OF,NAR og . OFNPÍP-
UR, ljómandí LEIRTAU, og margt
fleira sem hér yrði of langt upp að telja.
Alt þetta er selt við lægsta verði.
Við yonum að þið gerið okkur þá
ánægju að koma inn og lita á samsafnið
áður en þið kaupið annarstaðar, og þá
sjálfsagt að kaupa ef ykkur vanhagar
um eitthvað.
Gætið þess að kaupa ekki köttinn i
sekknum.
Yðar þénustu reiðubúnir
Pálson & Bárdal,
Lítið á eftirfylgjandi verðlista &
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ftbyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
j Cavalier.
Mr. Truemner abyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann blut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur 75 “ 55 “
12 potta fötur 70 “ 52 “
14 “ “ með sigti $1.10 78 “
17 potta diskapönnur 00 ct. 70 “
No. 9 þvatta Boilers $2.50 $1.90
J. E. Truemner
Caviálier, N-Dak.
K aupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að íhuga nú. þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til í Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þá fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kallið á einhvern af keirurum
vorum og vjrzlið við liann.