Heimskringla - 08.09.1898, Blaðsíða 4
HEIMSKRINÖLA, 8. SEPTEMBER 1698«
Winnipeg.
Hra. Halldór Brynjólfsson frá
Gimli, Man., var hér á ferð í viknnni
sem leið,
Lesendur vorir eru beðnir að at-
huga það, að bindindisgreinarnttr sem
birtast i Hkr. nafnlausar eru ekki skrif-
aðar af ritstj., og að hann ber engaá-
byrgð af þeim, þvi þœr eru eingöngu
settar í blaðið af bindindis forstöðu-
mönnum hór f bænum. Vér skýrum
frá þessu vegna þess að sumir haf*
haldið að þær væru samdar af oss.
I skýrsium þeirra Marion & Ma-
rion einkaleyfislögmanna 1 Montreal,
yfir einkaleyfi þau sem Canadastjórnin
hefir veitt síðustu vikuna af Agúst,
sjáum vér að landi vor Ólafur Jehnson
í Glenboro hefir fengið einkaleyfi á út-
búnaði til þess að strengja vír með,
Það virðast fjölga óðum uppfindinga-
menn á meðal íslendinga, en leiðin-
legast er er það, að þeir sjálfir skuli
lítinn eða engann peningalegan hag
geta haft af uppfinndingum sínum.
Samt er nú orðið gott útlit fyrir að
Stefán B. Jónsson fái vel borgaða fyrir
höfn sína við gluggalásinn sinn. Hann
er nú búinn að fá í félag með sér kaft-
ein Wm. Robinson í Selkirk, sem er
sterkefnaður maður, má því fyllilega
búast við að lásinn fái góða útbreiðslu,
og Stefán þá viðurkenningu sem hann
á skilið fyrir tilraunir sínar. Ef til
villgefum vér nákvæma lýsing af lásn-
um með myndum hér í blaðinu siðar-
meir.
Vér birtum í þessu blaði fyrripart-
nn af grein hra, Guðmundar Friðjóns’-
sonar, tekna eftir Island, þar sem hann
svarar illgirnis árásum Einars Hjör-
leifssonar. Oss þótti ekki nema
sanngjarnt að lesendur vorir fengju að
sjá hana, þvi Lögberg er búið að flytja
sómagrein Einars. og heillanga skjall-
klausu eftir ritstjórann, sem vafalaust
áað veita greininni enn þá meiri á-
herzlu. Oss dettur ekki í hug að fara
að skjalla Guðmund Friðjónsson fyrir
grein sina, en hefðum langtum heldur
vonast eftir af honum, að hann hefði
komið betur við kaunin á uppskafningn
um, enalt fyrir það svarar hann öllum
aðal-atriðunum í þessari Einars grein.
Bitstj. Lögbergs hefir oft lofað því að
minnast á þetta og hit.t síðarmeir í blað
inu, en þau loforð hafa sjtddan verið
efnd. Nú hefir hann lofað að skýra
enn betur frá þessu þjóðarmeini, sem
Einar Hjörleifsson er að herja á, og
bíðum vér óþreyjnfullir eftir því; vér
ætlum þar eins og annarstaðar að taka
f jósamanninn og verk hans til yfirveg-
unar.
Þeir Þórður Árnason 'og Ólafur Jó-
hannsson frá Akra, N. D., tveir af þeim
sem fóru vestur á Crows Nest Pass-
brautina i haust er leið, komu hingað
til bæjarins á föstudaginn. Suður, heim
til sín, héldu þeir á þriðjudaginn með
G. N. brautinni. Við Crows Nest
brautina unnu þeir ekki nema um fjóra
mánuði og höfðu þeir engar hroðasög-
ur að segja af veru sinni þar. Vita
skuld fremur kalt og vosbúð nóg, en
íslendingar kippa sér ekki upp við það.
Þeir búast ekki við neinni paradis þeg-
ar þeir leggja af stað í svona ferðir.
Yfir það heila sögðu þeir aðbúnað góð-
ann, eftir föngum; fæði nægilegt og
fullgott.
Frá þessari járnbrautarvinnu fóru
þeir til Frazer-árinnar, ‘og stundaði Ól-
afur þar laxveiði, en Þórðnr komst að
vinnu í olíugerðarhúsi. Leið þeim þar
báðum mjögvelallan þann tima sem
þeir voru þar, en þrátt fyrir það lang-
aði þá heim til átthaganna.
Á föstudaginn var komu þeir Klon-
dike-fararnir bræðurnir Ármann og
Sveinn Bjarnasynir og Jóhann Jónsson
heim aftur úr norðurför sinni. Þeir
lögðu á stað að heiman 24. Maí í fyrra
og hafa þvi að heiman verið dálítið
meira en 15 mánuði. Vér höfum haft
tal af hra" Ármanni og lætur hann all-
vel af ferðinni, og ef dæma má af út
liti hans, þá hefir hann ekki þolað nein-
ar átakanlegar raunir; hann sagði lika
að það væru ekki neinir slíkir erviðleik-
aráleiðinni, eins og sagt væri, og að
nú orðið væri hægðarleikur að komast
alla leið frá Winnipeg til Dawson City
á 15 dögum,
Á leiðinni til gulllandsins komu
þeir í þorpin sem myndast hafa Banda-
rikja megin við landamærín. Þeir heyrðu
að þar væri heldur mikiðaf ribbaldaskap
og alskonar óreglu, þjófnaður var þar
alltiður og voru menn ræntir öllu sem
þeir höfðu, en lögregla var þar lítil sem
engin. En þegar Canada megin kom
var mikið friðsamiegra og betri regla
með alt. Við Lindiman vatnið smíð-
uðu þeir sér bát og héldu svo vatnaleið
ofan til Dawson City. Þeir rendu bát
sinum niður White Horse, Five Fingers
og Canyon fossana án þess að hlekkjast
á hið minsta. Margir innlendir menn,
sem með þeim voru, báru allan varn-
ing af bátum sínum á þessum stöðum,
og sendu svo bátana tóma og mann-
iausa yfir straumiðurnar. Ármann
segir að leiðin hafi ekki verið svo vond
yfir þessa fossa, en eftir lýsingu hans.
þorum vér að fullyrða, að það gera
ekki nema röskir drengir að fara þar í
gegn. Með fram ánni fyrir neðan þessa
fossa og á klettasnösum, sem víða
standa upp úr vatninu, sáust mörg
bátaflök, sem annaðhvort höfðu brotn-
að á klettunum. eða hvolfst í straum-
kastinu og alt tapast sem í þeim var,
en nær því ætíð höfðu mennirnir kom-
ist af, með því að hanga á bátflakinu
þangað til þeim varð bjargað af öðrum,
en ef einhver misti af bátnum, var
dauðinn vis, því fáir myndu svo góðir
sundmenn. að þeir gætu bjargað sér úr
hinu ofsafengna straumkasti og hring-
iðum.
Dawson City er nú orðinn bær með
um 30,000 ibúum. Búa par fiestir i
tjöldum. þó margir séu búnir að bygga
þar “log Cabins”. Sléttlendið sem
fyrst var byrjað að reisa bæinn á, er
lítið um sig, svo tjaldaþyrpingin er nú
kominn langt upp í hæðirnar, er liggja
norður og austur af bænum. Klondike
áin rennur i Yukon-fljótið skamt fyrir
sunnan Dawson City, og fyrir sunnan
ármótin stendur bærinn Klondike City,
sem nú er i miklum framförum og upp
gangi. Bæjarstæðin í Dawson City og
Klondike City eru mjög lálend og
blaut og flæðir Yukonáin yfir mikið af
bæjarstæðunum á vorin.
Dawson City er mjög friðsamur
bær. þó þar sé vinsala nóg og spilahús
af öllum tegundum. Ber það sjaldan
við að menn lendi þar í slagsmálum.
Lögregla er þar mjög ströng og lítur
eftir öllu nákvæmlega. Engan bjarg-
arskort urðu þessir landar vorir varir
við, en auðvitað höfðu þeir ekki |.neinar
kræsingar. Kjðt kémst þar hæst $1.50
pundið, og mjöl alveg eins; kaffi 50 cts.
te $1 o. s. frv.
Oft skifta menn á vörum þar, ef einn
hafði meira af eínni tegund en annari,
og var þá sama hvaða matartegund
var, að það var látið mætast, Kaup-
gjald var $15 á dag, en hver og einn
varð að fæða sig af því. — Kuldinn, er
svo mikið hefir verið látið yfir þar
nyrðra, var frá 55—70 stig fyrir neðan
zero, en alt fyrir það var hann ekkert
tilfinnanlegri en hér. Hitinn var tölu-
vert mikill, kemst stnndum upp í 110
stig, en þó var hann ekki neitt drep-
andi.
Vinna á námalóðum þar á vetrum
gengur býsna greitt. Menn grafa hol-
ur frá 15 til 20 feta djúpar, beint niður,
grafa síðan út undir efstu skorpuna alt
í kring. Að kvöldinu er lagður eldur í
hring innan í þessari holu, og er hitinn
af honum vanalega nógur til þess að
þýða yfirborðið svo það fellur inn í hol-
una, og er það oftast nær dagsverk
handa 2 til 4 mönnum, að hala það upp.
Allri þessari mold er safnað saman í
hrúgu þangað til næsta sumar, þá er
þveginn gullsandurinn úr henni.
Allar námalóðir náiægt Dawson
City eru nú teknar og innskrifaðar fhjá
stjórninni, er því ekkert Jtækifæri fyrir
aðkomandi menn að fá þar lóð nema að
kaupa hana. Þessar lóðir sem teknar
eru, eru mjög misjafnar, og hefir ekk
ert verið unnið á sumum þeirra enn þá,
svo þeir sem eiga þær hljóta að tapa
þeim aftur, ef þeir hirða ekki um þær,
Veikindi eru töluverð þar nyrðra,
og er það þó dýrt spaug að liggja þar
veikur. Spítalagjaldið er $5 um daginn
og læknishjálp aðrir $5. Menn reyna
því að fara ekki á spítalann fyrr en
þörf gerist.
Heimleiðis lögðu þessir menn af
stað frá Dawson City 18. Júlí og komu
hingað, eins og áður er sagt, 2. Septem-
ber. Fargjaldið frá Dawson City til St.
Michael var $25.00, þaðan til Seattle
$50.00 og frá Seattle til Winnipeg $10.00
Þessi leið sem þeir fóru er sú lang ódýr-
asta. Flutningsfélögin í Dawson City
vilja hafa $200 fyrir að flytja menn alla
leið til sjávar.
Enginn efi er á því að þessir landar
vorir hafa fengið ferð sína mjög vtl
borgaða. Vér höfum ekki verið að
grenslast eftir hvað mikla peninga þeir
hafi komið með, en vér megum fullyrða
að þeir hafa fengið vel borguð öll sín ó-
mök, og þar að auki seð og reynt margt
sem gotur komið þeim að góðu gagni
síðar meir.
Allar mögulegar tegundir af strá-
höttum hjá CAmmonwealth.
Hra. G. A. Dalmann frá Minneota,
Minn., heimsótti oss eftir íslendinga-
daginn 2. Ágúst i Wpg. Eins og menn
hafa séð í Hkr. var hann einn af ræðu-
mönnum þar þann dag. Mr. Dalmann
var hér nýr gestur. Templarar héldu
opinbera samkomu meðan hann var hér
og gafst honum þar tækifæri til að sjá
fólkið og fólkinu að sjá hann. Mr. Dal-
mann var beðinn að láta þar til sín
heyra, sem hann gerði mjög röggsam-
lega. Hann talaði um félagsskap og fé-
lagslyndi, með fl. Hann er alveg nýr
maður aðöllu leyti; hann flutti nýjar
skoðanir með nýju fjöri, nýju hrein-
lyndi, nýrri einurð og nýrri skarp-
skygni. Mr. Dalmann er fjölhæfur,
skemtilegur, virkilegur og mannúðleg-
urmaður, Vér þökkum honum fyrir
komuna og óskum honum allra heilla.
Tekið eftir Frbvju.
Sérstök kjörkaup á drengjafötum
hjá Coiiiiuonw«‘alth.
Þessir hafa bætt við samskotalist-
ann til J. E. Eldons :
E. Olson, Notre Dame Ave. $1,00
Sigtr. Olson 50
Brandon-búi 50
Sigurður Magnússon, Fort Rouge 2,50
Guðjón Thorkelson, Toronto St, 50
Áður auglýst $59,45
Samtals: $64,45
Þú verður ánægður með sjálfan þig
ef þú kaupir fötin þín hjá Cominoil-
wcalth.
Josepli Holm.
Fæddur 26. Júní 1870.
Dáinn 15. Júlí 1898.
Dánarklukku daprann heyrum hljóminn
Dvöl þín búin hér um hádagsstund,
Fngur mun þinn fullþroskunar blóminn
Fylling tímans er í drottins mund.
Ættarprýðin, alblómgaður kvistur,
Elskendunum burtu tekinn frá,
Þú ert að eins þó um tíma mistur,
Þig mun aftur gleðilegt að sjá.
Hugur okkar heim er löngu snúinn
Hérvistar því veikjast taka bönd,
Fyrri þó til ferðar varstu búinn,
Friðarlandsins brosti þér við strönd.
Ungur laukstu æfidagsins verki,
Æfðir dygð og græddir verðugt hrós,
Guðs vors konungs gekstu undir merki,
Grær um eiiífð heilla þinna rós.
Ódauðleikans alskínandi dagur
Upp er runninn, kæri sonur, þér,
Æðri heima unaðsgeisli fagur
Okkar hugsjón gleðja náir hér.
Hugur okkar hjá þér sífelt dvelur,
Hinnmegin sælann vitum þig,
Sólin vonar sorgaskýin felur,
Sama brátt við ganga fáum stig.
Æfisólin okkar sífelt lækkar,
Éndadegi líða tekur að.
Skeiðsvið, takmark, skuggi rökkurs
hækkar
Skelfast þó ei vegfarendur það.
Aftanskin í árdags breytist ljóma,
Æfikvöld í næturlausann dag,
Líkamans nær leyst er önd af dróma
Lítur hún ei framar sólarlag.
Guðs við ljós þá gáta lífs er ráðin,
Grær að heilu sérhver blóðug und,
Orka mun þvi almættið og náðin,
Aldrei framar saknaðs kemur stund,
Ástvinirnir óhindraðir mega
Unaðs njóta hver við annars hlið,
Lífs af brunni lífsins drekka teiga
Og lífs höfundi þakka gefinn frið.
Undir nafni foreldranna.
Mrs. Kristín D. Johnson.
Hallson, N. D.
Númer 33, 34, 37 og 41 af þessum
árg. Hkr. verða keypt á skrifstofu
Hkr. Þeir sem eiga þessi blöð og vilja
selja þau, eru beðnir að senda þnu til
vor sem allra fyrst.
Dr. M. B. Halldorson,
—HENSEL, N.-DAK.—
Skrifstofa uppi yfir Minthorn’s
lyfjabúð.
EDMUND L. TAYLOR,
Barrister, Solicitor &c.
Rian Block,
492 Main Strebt,
WlNNIPEO.
Nú er tíminn fyris ykkur að dusta
rykið og ruslið úr skápunum ykkar, og
fylla þi svo aftur með nýtt leirtau frá
Chinn Hall. Þar fáið þið beztan,
ódýrastan og margbreyttastan varning
í bænum.
CHMA HALL,
572 Hluin Nt.
Heyrnarleysi
og suða fyrir eyrum læknast
—með því að brúka—
Wilsons Cotnmon
Sense Ear Drums
Algerlega ný uppfinding;
frábrugðin öllum öðrum
útbúnaði. Þetta er sú
eina áveiðanlega , hlust-
pipa sem til er Ómögu-
íegt að sjá hana þegar
búið er að láta hana í eyr-
að. Hún gagnar þar sem læknarnir
geta ekki hjálpað.—Skrifiö eftir bækling
viðvíkjandi þessu. Verðið er, með full-
komnum útbúnaði, $5.00 parið.
Karl K. Albert,
P. O. Box 589 503 Main St.
WINNIPEG, MAN.
fk.B. Pantanir frá Bandaríkjunum
afgreiddar fljótt og vel. Þegar þið
skrifið þá getið um að auglýsingin hafi
verið í Heimskringlu.
##*#######*###############
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
Fleury
Þar er staðurinn sem kjörkaupin fást. Hann er nýbúinn að kaupa
mikið af karlmanna, drengja og stúlkna “BICYBLE CAPS.” hvítum
og bleikum. Þessar húfur eru Ijómandi fallegar, og kosta aðeins 25c.
Einnig mikið af nærfötum, 85c, parið. Ljómandi hálsbindi, 2Jc. og
yfir. Karlmanna og drengja stráhattar; 25c. og yfir.
w.
564 II iii n Strcct
Beint á móti Brunswick Hotel.
P. S. Að eins fáeinir klæðnaðir eftir af binum ágætu “S. B. square
cut front” fötum- Bæði svört og grá,—al-ull. Aðeins $10.00
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
I
#
#
#
##########################
##########################
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
*
#
#
#
#
#
Hvitast og bezt
—ER—
Ogilvie’s Mjel.
Ekkert betra jezt.
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
##########################
Við höfum haft svo mikið að gera, að við höfum ekki haft tima til
að breyta auglýsinbunni okkar. En af því að við höfum dálítið hlé
þennan morgun, þá grípum við tækifærið til að þakka íslendingum
fyrir góða og mikla verzlun.
Um leið viljum vér sýna yður fáséða prísa á nýjum og góðum skóm.
No. 6, 7, 8,—50c. No. 2, 3, 4,—80c.
“ 9, 10, 11,—60c. “ 5, 6, 7,—90c.
“ 12, 13, 1,—70c.
Sumt af þessum skóm eru nógu stórir handa fullorðnum mönnum
Allskonar kjörkaup hjá okkur þessa dagana.
E. KNIGHT 3 CO.
351 Main St.
immmmmmmmmmmmmá
— 98 -
hans og herðar. Og lokslamdi hann svo í höfuð
Kriloffs, að hann riðaði við og féll hálfrotaður
til jarðar.
Þetta notaði Basil sér og klifraðist upp á
viðarhlaðann fimur eins og köttur. Þegar upp
kom, stóð hann uppréttur og sá þá Borikin
koma hlaupandi með sinn hnifinn í hvorri hendi.
Laut hann snöggvast að Kriloff og leit svo upp
og sá Basil.
En Basil var vongóður, þvi að hann sá að
Borikin hafði engin skotvopn. Og fyrir það var
það, að morðingjarnir höfðu ekki unnið þá, að
þá vantaði skotvopnin. En tvær voru ástæður
til þess, að þeir komu til mótsins með hnifa eina
vopna. fyrst sú, að þeir héldu að sér gengi létt
að vinna Pashua, og hin önnur, að hvinirnir af
byssukúlunum hefðu hleyft öllum Vébjargabú-
um í uppnám.
BasiJ brá þvi ekki við það, þó að hann sæi
Borikiu koma. Hann gekk nokkur fet aftur á
bak frá hlaðabrúninni, tók undir sig stökk mik-
ið og komst yfir um og lenti á flata þakinu á
byggingunni hinummegin. Flaug þá hnífur
fram hjá höfði honum, en hann leit ekki við og
hljóp eftir þakinu og stökk ofan á garðinn fyrir
neðan og kom heill niður. Hélt hann svo áfram
öruggur og heyrði köllin að baki sér, og réði af
því að einn eða fleiri af félögum Borikins væru
þar með honum.
Girðingin hinummegin var ekki há, og var
Basil létt að klifrast yfir hana. Var hann nú
kominn í göng ein mjó, en brúlögð. með háum
byggingum annarsvegar. Við endann á gang-
— 103 —
10. KAFLI.
Það var full stund til dags þegar Basil, Pas-
hua og einn af hjálparmönnum hans óku frá
frá lögreglustöðinni í luktum sleða. Allir voru
þeir vel vopnaðir, ef ské kynni að hörðu væri að
mæta. Voru þeir að skömmum tíma liðnum
komnir tíl herbergja Michaels Strelítz á Sado-
vaya. Þeir klöppuðu á dyr hvað eftir annað,
en enginn svaraði, og hljóp þá Pashua á hurðina
og braut upp. Herbergin voru tóm og sýndu
ekki nokkurn vott þess að nýlega hefði verið
i þeim búið.
“Of seint”, segði Basil. "Við töpum af hon-
um. Hann er liklega kominn burtu úr borg-
inni”.
“Vertu þolinmóður” sagði Pashua og brosti
við lítið. “Hver einasta braut og brautarstöð
er vöktuð, Enginn samsærismannanna getur
komist burtu úr Pétursborg. Og ég er viss um
að frændi þínn verður furidinn”.
“Hvert eigum við nú að fara?” spurði Basil,
er þeir voru að fara upp í sleðann,
“Til herbergja Sofiu Karr”, svaraði Pashua.
Þeir óku hart um hin dimmu, snjóþöktu
stræti mílum saman, og þegar þeir komu þang-
að sem þeir ætluðu; að húsi einu óásjálegu í enn
þá lakara nágrenni, þá var dagur að renna og
það sem verra var, þeir fóru erindisleysu. Sofía
Karr var öll á burtu og hafði haft með sér alt
úr herbergjum sínurri. sem hægt var að flytia.
Hinir íbúarnir i tiúsinu þóttust ekki vita i:ohk-
urn hlnt um þetta efa hana.
— 102 —
neina aðvörun áður en lö 'reglumennirnir koma
þangað. I kvöld var enginn fundur. Það var
Borikín og tveir aðrir, sem hjálpuðu Kriloff í
vélráðunum í kvöld. Það er lögregluflokkur
þegar farin af stað til Vébjarga”,
‘En veiztu hvar menn þessir búa 7' spurði
Basil.
"Ua þá flesta veit ég það”, svaraði Pashua
ofur rólega. “Ég hefi fylgt einum og einum
heim til bústaða þeirra þegar fundir hafa verið.
Ég ætlaði að fara að fá skriflegt leyfi til þess að
rannsaka berbergi frænda þíns. En koma þín
gerir það ónauðsynlegt, Við skulum fara til
hans báðir þegar í stað. Hanu verður ekki svo
djarfur að neita kröfum okkar”.
"En setjum svo að hann sé nú ekki heima?”
“Þá veit ég hvar hann er að finna”, mælti
Pashua. “En ertu búinn til farar? Eg er hrædd
ur um að þú sért svo þjakaður og þreyttur, að
þú þurfir að hvílast”.
"Ég ætla ekki að loka augunum fyrri en út
er gert um þetta mál”, svaraöi Basil; “og því
fyr sem Jvið förum á stað. því betra er það”.
Lögreglulæknirinn batt nú um skeinur Bas-
ils, en á meðan var Pashua að gefa leiðbeiningar
flokkum þeim sem sendir voru til hinna ýmsu
hluta borgarinnar. Þóltist hann viss um það,
að með þvi að bregða strax við, mætti ná flest-
um samsærismönnunum áður en Borikin og fé-
lagar hans gerðu þeim aðvart.
— 99 —
inum var hlið eitt, sem hann braut upp með
kylfu sinni. Svo kom annar garður og önnur
göng og við enda þeirra var járnhurð mikíl.
Ekkert heyrði Basil til óvina sinna. en þó þorði
hann ekki að snúa við og leita útkomu annars-
staðar.
Gluggi einn lítill var á veggnum til hægii
hliðar og mölvaði hann gluggann með kylfunni.
Skreið hann svo inn um hann og var þá kon,-
inn i langt herbergi og mjótt. Gekk hann eftir
gólfínu og þuklaði fyrir sér á pokum og kössum,
þangað til hann komst að veggnum hinummeg-
in, Þar fann Iiann glugga — að minsta kosti
fann hann gluggarúðurnar, þó að ekkert ljts
skíma væri. Hafði hann hraðar hendur yið
glugga þennan, en fann þá fyrir sér járnhlera,
svo að hann komst ekki út. Þó gat hann brátt
dregið út boltana, sem héldu hlerunum, og þeg-
ar hann ýtti hleranum frá, sá hann stræti eitt
mjótt úti fyrir, og varð nú i meira lagi glaður
við. Dálitla stnnd hlustaði hann, en heyrði
ekkert og lét sig falla ofan á strætið og lagði
hlerann aftur. Til vinstri handar var strætið
óslétt, og lýstu það upp larapar nokkrir á stangli,
en úr hinni áttinni stóð bitur vindur og lengst í
fjarska sáust blikandi Ijósin.
Basil gat sér til hvar hann væri. Hann
sneri þvi til hægri handar og gekk gætilega, en
þó hratt niður strætið. Brátt kom hanu fram á
háan bakka og ln fljótið þar fyrir framan hann,
isi þakiö og glitrandi, og hinummegiu við 1 að
turnarnir og þökin á aðalborginni.
Vébjargabrúin var skamt þaðan burtu, en