Heimskringla - 22.09.1898, Síða 1

Heimskringla.
XII. ÁR
WINNIPEG, MANITOB/V 22. SEPTEMBER 1898.
Nli 50

4
4
4
4
4
4
4
Fullkomnasta
Fataverzlun
[ bænum, bæði smásaia og heildsala (j;
Alt nýjar vörur. ekki melétnar eða L
V (jatslitnar af að flæajast á búðar- P
:jl hillunum. Komið allir og sann- k
3 færist, og njótið hinna beztu kjör- L
i| kaupa sem nokkru sinni hafa boð- s?
í ist i þessum bæ. Við höfum allt |
) sem að fatnaði lítur, stórt og smátt
4
4
Munið eftir nýju búðinni.
EASTERN
CLOTHINQ HOUSE
Wholesalb & Retail. .
-570 Main Str.—
4
4
4
4
4
4 J. Genser, eigandi. £
Frjettir.
Markverðustu víðburðir
hvaðanæfa.
Emila Zola situr alt af i Svisslandi,
þó fáir viti hvar helzt hann er niður-
kominn. Hann lætur ótvíræðilega í
ljósi það álit þitt að Dreyfus-málið
verði alt endurskoðað, og að þó mál-
móts.aðan sé hörð og mikið í húfi hvað
heiður sumra hershöfðingjanna snertir,
þá stefni þó alt nú í réttu áttina,
Hann kveðst ekki muni fara til Frakk-
lands fyrst um sinn, þvi hann geti unn-
ið málinu meira gagn á því stigi sem
það sé nú, með því aðvera kyr. En ef
hann sjái að eigi að kæfa sannleikann.
þá hljóti hann að taka sér pennann í
hönd og ávarpa hina frönsku þjóð, og
þá hiki hann ekki við, ef þörf gerist, að
heimsækja föðurland sitt, þó hann bíði
dauðann fyrir.
Sagt er að William Jennings Bryan
muni segja af sér stöðu sinni í hernura,
til þess að geta teki* þátt i kosningun-
um í haust í Nebraska og víðar, Talið
er víst að herdeildin sem hann tilheyrir,
muni verða send til Cuba til aðseturs,
undir forustu Generals Fitzhugh Lees
Þykir Bryan þvi mjög slæmt að þurfa
að hverfa heim aftur, en flokksmenn
hans heimta að hann gefi upp stöðu
sína, þar sem stríðið sé á enda, og eng-
in líkindi til að hermannaskortur eigi
sér stað.
Einn fallegasti blómsveigurinn á
líkkistu keisarafrúarinnar í Austurríki
Var frá forseta MoKinley.
Tyrkjasoldáni er það nokkuð nýtt að
þurfa að láta undan öðrum þjóðum að
öllu óreyndu, en þó hefir nú farið svo að
hann hefir orðið að láta að kröfum Eng-
lendinga'og afvopna her sinn á Krítey
og fá Candiu í hendur Bretum, sem hafa
þar hergæzlu fyrst um sinn. Talsvert
margir hafa nú þegar gefist á vald
Breta ogjer, sagt að tveir menn í þeim
hóp hafi*verið leiðtogar í upphlaupi því
sem gert var i Candia á dögunum, þeg-
hermenn soldánsins og skríllinn þar
réðust á oglmyrtu um hálft þriðja þús-
und kristna*meðborgara sína, þar ámeð-
al nokkra enska'borgara. En það munu
aðallega hafa”verið morð þeirra sem
ýttu undir England og hin stórveldin
að hóta Tyrkjum hörðu ef þeir ekki
hættu tafarlaust óspektum og ofsókn'
um við kristna menn þar í landi.
Fréttir frá Cairo og öðrum stöðum
fullyrða nú að Frakkar séu orðnir hinir
auðmjúkustu, að því er snertir kröfu til
itaka í Fashoda meðfram Nílánni í
Afríku. Stjórn Frakka hefir gefið Bret-
um það til kynna, að Major Marchand
með sína frönsku herdeild hafi ekki tek-
ið eða haldi Fashoda í umboði Frakk-
lands, og er því búist við að hann muni
hafa lið sitt£á burtu þaðan híð allra
bráðasia.
Frá Ítalíujberast þær fréttir, að hið
mikla eldfjall Vesuvius 3é nú með voða-
umbrotum og að fólk þar í nágrenninu
sé mjög óttaslegið við umbrotin 1 þessu
eldtrölli. Gosleðjan rennur út jrfir land-
ið á ýmsa vegu og hefir þegar eyðilagt
stóran og frjósaman dal (Vedarino-dal
inn). Veðurathuganastöðin, sem áður
stóð 610 metra átt yfir sjávarmál, er nú
að eins 27 metra yfir sjávarmál, og hefir
Þessi lækkun landsins orsakast af elds-
umbrotunum í fjallinu, því landið geng-
ur alt í bylgjum á stóru svæði þar um-
hverfis. sjö eldgýgir hafa myndast i
kring um hinn gamla aðal eldkjaft, og
spú þeir nú allir eldi og brennisteini út
yfir landið, og er það svipið því sem
þar átti sér stað 1872. Einn eldleðju-
straumurinn er um hálfa mílu á breidd
og hvíslast hann út yfir nærliggjandi
héruð i þrem greinum. En öskufallið
þvrlast út yfir landið og hylur það. Á
kvöldin er alt uppljómað af eldroki og
er sú sjón sögð að vera eins mikilfeng-
lega fögur eins og afleiðingin er voða-
leg fyrir líf og eignir manna.
Óvanalegur hvirfilbylur gekk.yfir
Montreal á sunnudaginn var. Vindur-
inn var á suðvestan og svo sterkur, að
hann braut í sundur stórtré og sleit
önnur upp með rótum ; fylgdi því hagl-
hríð mikii og voru höglin þumlung í
þvermál. Gluggar á húsum brotnuðu
hvar sem höglin komu við og er sá skaði
út af fyrir sig talinn stórmikill. 011
umferð um borgina varð að hætta um
tíma. Ekki er getið um manntjón af
veðri þessu.
Blaðið “London Life” flytur þá
fregn, að hinn frægi skáldsagnahöfund-
ur Emil Zola, sé um það leyti að gerast
kaþólskur prestur ; á þess að hafa verið
farið á leit við páfann að veita Zola
prestvígslu og hafi páfinn samþykt að
svo mætti vera, eftir svo sem 6 mánuði
hér frá.
Frá Washington koma þær fréttir,
að Col. Wiliiam Bryan, forsetaefni silf-
urmanna í Bandaríkjunum við síðustu
kosningar þar, sé um það bil að segja af
sér stöðu sinni í hernum til þess að gefa
síg allan við pól'tík. Sagt er að hann
vilji fyrir hvern mun komast heim (til
Nebraska) svo timanlega, að hann geti
tekið þátt í kosningabaráttunni sem þar
fer fram í haust. Það er ekki ólíklegt
að lyftist brúnin á Demókrötum er þeir
heimta Bryan heim aftur og fá að njóta
hinnar frábæru mælsku hans við kosn-
ingarnar.
Colonel rheodor Rooswelt, foringi
hinnar frægu “Rough Riders” herdeild'
ar, sem svo hraustlega gekk fram í bar
daganum við Santiago á Cuba, kvað
ætla að sækja um ríkisstjóraembættið
í New York undir merkjum Repúblík-
ana nú i.aust; er talið víst að hann nái
útnefningu.
Friðarsamningsnefnd sú sem hefir
með höndum mál Bandamanna á París-
arfundinum, hefir nú fengið skipanir
sínar frá Bandaríkjastjórn, og er henni
uppálagt, eitt með öðru, að heimta af
Spánverjum skilyrðislausa uppgjöf á
Luzoneyjunni, og er hún in langstærsta
af Philippine-eyjunum og er borgin
Manila á henni.
Frá löndum.
SPANISH FORK, ETAH, 12. SEPT
(Frá fréttaritara Hkr.).
Helztu tíðindi héðan úr umdæminu
eru lát Wilfords Woodruffs, forseta
Mormónakyrkjunnar hér í Utah, Hann
lézt í bænum San Francisco, Cal., að
morgni hins 2. þ. m. Var hann stadd'
ur þar ásamt fleiri vinum og vanda-
mönnum á skemtiferð, og kom því
fregnin um lát hans eíns og reiðarslag
úr heiðriku loftihingað til Utah.
Woodrufi var 9l árs og 6 mánaða
gamall er hann lézt; fæddur 1. Marz
1807. Hann tók Mormónatrú um 1833
en var "gerður að forseta Mormóna-
kyrkjufélagsins í Apríl 1889, og hélt því
embætti og ýmsum fleiri til dauðadags.
F.kki veit ég með vissu ' hvað marg-
ar konur Woodruff hefir átt, en sagt er
að hann hafi verið faðir 32 barna, og
lifir 21 af þeim. Hann átti um 90 barna
böru og nokkur barnabarnabörn. Eina
mynd i fjórum liðum hefi ég séð af for-
setanum og af nöfnum nans Wilford-
unum. og var hún lekjn 1897. Sýnir
hún fyrst H. Woodruff, sjálfann,2. W-
Woodruff, yngri son forsetans; 3. Wil-
ford S. Woodruff, sonarson hans, og 4.
Wilford C. Woodruff, sonarsonarson
hans, og eru það 4 liðir í beinan karl-
legg. Gerir nokkur betur?
Woodruff var álitinn mikilhæfur
maður og vel virtur hvívetna, bæði af
trúbræðrum hans og öðrum er hann
þektu, bæði fjær og nær.
Sá sem næstur stendur til að verða
spámaður og forseti kyrkjunnar, heitir
Lorenzo Snow, og er einn af hinum 12
postulum, nálægt 50 ára að aldri, vel
liðinn og merkur maður. Hann verður
settur inn í embæ.ttið á næsta kyrkju-
þingí, snemma í næsta mánuði.
Lík forsetans var flutt til Salt Lake
City, heimilis hans, og jarðað þar hinn
8. þ. m. í viðurvist eitthvað um 25,000
manns.
Tíðaríarið er hin mesta blíða. Haust-
vinna: uppskera, þresking og sáning
gengnr því í bezta lagi. Hveitiverð er
lágt—45—50 cents í dag.
Heilsufar og höld fjár almennt yfir
bezta lagi.
Pólitiskur gauragangur kvað nú
vera farinn að gera vart við sig í meira
lagi. En hvernig honum lyktar frétta
menn ekki fyrr en öllu er lokið í haust.
Að öðru leyti tíðindalaust. Friður
og rósemi haustfegurðarinnar baðar
oss nú, en lífið líður áfram lygnt og ró-
lega.
Fróðlegt sendibréf.
Frá hr. B. B. Gíslason.
Sem nú er í her Bandaríkjanna á Pilip-
pine-eyjunum.
Kæri vinur :—
Þegar ég ritaði þér síðast frá San
Francisco, þá lofaði ég að senda þér
annað bréf þegar ég væri kominn til
Manila. Fið erum reyndar ekki komn-
ir þangað enn, en af því að alt er í óvissu
um tíma og tækifæri til ritstarfa þegar
þangað er komið, þá nota ég tækifærið
til að hripa þér þessar línur á meðan við
veltumst yfir öldur Kyrrahafsins áleiðis
til landsins fyrirheitna.
Eg byrja þá söguna er við lögðum
af stað frá Merrit-herbúðunum í San-
Francisco kl. 11 sunnudagsmorguninn
26. Júní. Loftið var þungbúið og þoka
og suddarigning um morguninn, en birti
til er leið að hádegi; kom þá sólin fram
í allri sinni dýrð og sendi brennheita
geisla yfir herdeild okkar. Það va. jrð-
ið talsvert áliðið degi þegar við vorum
allir komnir um borð í skipið og af því
að enginn okkar hafði haft tíma til að
hugsa um miðdagsverð þann dag, þá
vorum við orðnir bæði þreyttir og
svangir þsgar við vorum búnir að koma
okkur fyrir í skipinu. En þá komu
blessaðar rauða-kross konurnar okkur
til hjálpar, og gáfu hverjum manni
körfu með góðri máltíð í.
Þessi hersveit er hin þriðja er send
hefir verið til Philippine-eyjanna, og eru
í henui fullar sex þúsundir manna, á
sex skipum. General Merrit er yfirfor-
inginn yfir þessu liði. Skip það sem ég
er á, “The City of Para,” er hið stærsta
í þessum flota ; það er 300 feta langt og
25 feta breitt. Neðri hluti þesser útbú-
inn með rúmum, en þar er svo loftlaust
að ómögulegt er að sofa þar, og ekki
kem ég svo þar niður, að það minni mig
ekki á “The Black Hole of Calcutta.”
Meiri partur af efri hluta skipsins hefir
verið útbúinn fyrir yfirmennina. Þú
getur því imyndað þér hve mikið pláss
muni hafa verið ætlað handa hinum
þúsund hermönnum sem þar voru. Við
sofum uppi á þilfari, í skipsbátunum og
uppi í reiðanum, og yfir höfuð hvar sem
við finnum pláss til að leggjast niður.
Mánudaginn 27. Júní, kl. 3 e. h.,
sigldum við af stað með þeirri skipun,
að halda beint til Honolulu á Hawaii-
ejrjunum og taka þar kolaforða. Slæmt
var i sjó fyrstu 2 dagana svo að öldurn-
ar gengu yfir skipið; en við fundum
ekki mikið til þess, því við vorum flest-
ir svo veikir af sjósótt, að við hirtum
lítt hvort skipið skreið ofan á eða undir
bylgjunum. En eftir það fengum við
hægviðri og sléttan sjó og urðum brátt
heilir heilsu.
Við höfðum vonast eftir að komast
til Honolulu þann 4. Júlí, en þar eð við
náðum ekki þangað þann dag, þá urð
um við að halda okkar þjóðhátíð um
borð í skipinu. En alt fór það svo ró-
legafram,að við áttum bágt með að
gera okkur grein fyrir þvi, að þetta væri
hinn mikli frelsisdagur þjóðar vorrar.—
Næsta morgun kl. 3 vöknuðum við við
hróp mikil á þiljum uppi og var hrópað
“Land i augsýn.” Ég var á efsta dekki
og reis upp við olnboga, og sá ég nokkra
svarta fjallahnjúka yzt við sjóndeildar-
hringinn. “Er þetta landið sem drýpur
af mjólk og hunangi,” spurði ég sjálfan
mig, “og sem Bandarikin hafa i nokk-
ur undanfarin ár ráðgert að taka í
band&lag við sig?” En af þvi ekki var
annað að sjá en þessa mænandi fjalla-
hnjúka, þá sofnaði ég aftur, þar til kl
5 að ég vaknaði við það, að skipin voru
úti fyrir hafnarmynninu og hafnsögu-
maður kominn til að beina þeim rétta
leið inn á höfnina. Þegar skip vort
rann upp að bryggjunni, þá gall við fag-
ur lúðrahljómur, sem barst með morg-
unblænum af landi ofan. Var það liorn-
leikendaflokkur ejrjarbúa sem bauð oss
þannig velkomna. Við höfðum gert
okkur ýmsar hugmyndir um ejrjar þess-
ar og íbúa þeirra, en við komumst brátt
að raun um það, að hugmyndir fólks í
Bandaríkjunum um þetta eru fjærri
sauni. Því í átað þess að mæta þar
hálfnöktum skrælingjum, eins og við
höfðutn ímyndaðokkur þessa “Kanaka’’
(svo eru ejrjarskeggjar nefndir), þá
mættum við þar gáfulegum mönnum
og konum, klæddum í búning mentaðra
þjóða, ojj í stað stráþaktra smákofa
blöstu þar hvervetna við snotur timbur-
hús, umkringd fögrum blómgörðum og
ökrum og risavöxnum pálmaviðartrjám
í stað þessa að hitta þar fyrir óhreinlátt
óupplýst og hálfvilt'fólk, þá hittum við
þar hreinláta, gáfulega, siðsama og
mentaða þjóð.
jaðri bæjarins ; er það þyrping húsa og
veitir Collega þetta í rauninni alla há-
skólamentun, þar með talin tungumála-
kennsla og kennsla í uppdráttarlist.
Ennfremur óru þar privat barna- og
unglingaskólar. Mér var sagt að jrfir
14.000 manns hefðu notið þar kennslu á
síðasta ári, og að rúmur helmingur
læirra hefðu vefið innfæddir eyjabúan
(Niðurlag næst.)
Hawaii-eyjarnar eru 8 talgins, og er
stærð þeirra allra um 6700 ferh.mílur
og fólksfjöldi um 109,000. Borgin Hono-
lulu stendur suðvestan í fjallshlíð á eyj-
unni Oahu. Borg þessi hefir um 29,000
íbúa og eru um 8000 þeirra hvítir menn,
að mestu frá Bandaríkjunum, Tvær
mílur frá borginni, á hægri hönd þegar
af sjó keraur, stendur eldfjallið “Dia-
mond Head” og ber hin svarta gosleðja
sem runnið hefir þar ofan eftir hlíðun-
um þess ljósan vott, að þar hafa ein-
hvern time verið stórkostleg urnbrot,
þó að á siðari árum hafi þar ekkert eld-
gos komið tT'ð rætur þessa eldfjalls, á
þá hlið sem snýr að borginni, stendur
smáhýsi eitt, og var það um nokkurra
ára timabil heimkynni hins nafnfræga
skáldsagnahöfunds Robert Louis Stev-
enson. Milli fjalls þessa og borgarinnar
eru stórir aldingarðar með þéttsettum
röðum af kókohnetu-trjám og banana-
trjám. Rétt á bak við borgina er ann
að fjall, 3000 feta hátt, sem með sínum
grænu hlíðum gerir útsjónina frá bæn-
um yndislega fagra. Þegar maður horf-
ir af þessu fj»-:H ofan yfir bæinn. þá lít
ur alt út sem einn stór blómreitur, þvi
húsin eru að mestu hulin undir limum
hinna margvíslegu trjátegunda. Fæst
ar byggingar eru þar verðmiklar, þær
eru að mestu leyti hreinleg og snotur
timburhús, og hefir hvert þeirra sinn
eigin sérstaka skrautgarð með allskonar
blómum og trjám.
Þetta Kanaka-fólk hefir ljós-kopar
rauðann hörundslit, svart hár og dökk
augu. Það er stórvaxið og hraustlegt
skarplegt og gáfulegt; tæplega er þar
nokkur óupplýstur maður,og nálega all-
ir tala enska tungu reiprennandi og með
gáðum framburði. Kanaka-málið er
mjðg óbrotið ; stafrof þeirra hefir að
eins 16 stafi, 5 hljóðstafi og 11 raddstafi.
Hljóðstafirnir hafa þar sitt hreina lat-
neska hljóð og heyrast allir í framburð
inum og sérhvert atkvæði endar með
raddstaf. Þjóðernisskiftingin er þar
ekki eins ströng eins og á rnilli hvitra
manna og svertingja i Bandarikjunum.
Kanakar hafa þar jafnt tækifæri við
hvita menn til allrar vlnn, ef þeir eru
jafnvel til þess færir. Giftingar milli
hvítra manna og innfæddra eru þar all
tíðar. Áhugi fólksins til að afla sér
mentunar er framúrskarandi mikill
Einn af háskólakennurunum sem ég
átti þar tal við, sagði mér, að löngu áð
ur en innflutningar til ejrjanna bjrrjuðu
höfðu ibúarnir marga skóla, en eftir
því sem tímar liðu hefðu þessir gömlu
skólar og þeirra fyrirkomulag orðið að
víkja fyrir nútíðar fýrirkomulagi, sem
væri að mestu leyti sniðið eftir því sem
viðgengist á skólum í Bandaríkjunum
Fyrstu skólalög eyjanna voru samin
1885, og hafa þau meðal annars það á
kvæði, að ensk tunga skuli kend i öllum
skólum og að tilsögnin skuli fara fram
á því máli á öllum opinberum og privat
skólum. Ennfremur er það ákveðið i
lögum þessum, að öll börn á aldurstíma
bilinu milli 6 og 15 ára, skuli ganga á
skóla þessa. Mér veittist tækifæri til
að skoða skóla þessa, bæði “High
School” og “College” i Honolulu. Báðir
þessir skólar standa á landspildum sem
hafa verið prýddar svo sem mest má
verðá. Háskólinn er snotur timbur
bygging tviloftuð, og eru þar öll hin
nýjustu kennsluáhöld. Oahu College
stendur á yndisfögrum bletti í austur-
Vínsölubannið.
LE5IÐ!
75c.
(Aðsent).
Bindindisfólkið í Manitoba liefir tek
ið upp talsvert pláss í 3 síðustu útgáf-
um af ísl. blöðunum, til þess að sýna
fram á það, að menn ættu að greiða
atkv. með vinsölubanni við kosning-
una 29. þ. m. Ég vonast til að þér, hra
ritstjóri séuð nógu frjálsljrndur til þess
að lofa mér einnig að leggja orð í belg í
einu blaði jrðar, til þess að sýna nokk-
uð sem mælir meðviðhaldi vínnautnar-
innar. Það eru margir mikilhæfir gáfu
menn, (sem eru sterklega á móti bann-
inu. svo sem Principal Grant. Hann
segir:
“Eftir langa og ajvarlega umhugs-
un, hefi ég komist að þeirri niðurstöðu,
að vínsölubann mundi rejraast skaðlegt
fyrir bindindismálið og sérstaklega
skaðlegt fyrir siðgæði og ástand al-
mennings. Af því að þetta er sannfær-
ing mín, þá er það sannarlega skj’lda
mín að greiða atkv. móti vínsölubanni’.
Enn fremur segir hann: “Við höf-
um gert tilraun i Ont. með vinsölub^nn
og þegar Canada var sem strangast
1889, þá voru vfir 7000 manns þar í
fylkinu sektaðir fyrir drykkjuskap á
því ári. En þegar vinsalan var leyfð
1894, þá voru að eins 3267 manns sekt-
aðir fyrir drjrkkjuskap”. Þetta Sýnir
að bannið eykur drykkjuskap og spillir
siðgæði almennings. En intektir af vín-
söluleyfi tapast lands- og fylkissjóði.
Vínsölubaunið get-ur komið i veg fyrir
opinbera sölu áfengra drykkja. En
laumusöluna getur það ekki hindrað.
Lyfjabúðir mega selja vin til lækninga
og sakramentis athafna, og það verða
víst margir lasnir þegar þá langar í
vín. Þeir ganga bara eins og Good-
templar hafa stundum gert með læknis-
vottorð upp á vasann, og það veitir
þeim kauprétt til vins. — Viðvikjandi
rikinu Maine, þar sem vinsölubannið
hefir verið í gildi i 40 ár, þá er eftir
fjdgjandi jrfirlýsing sem gerð var á
bindindismannasamkundu, sem haldin
var í bænum Watswille 30. April 1896;
“Vér staðhæfum hér með, að ástand-
ið i ríkinu Maine ber vott um svo mik-
ið hirðuleysi, að það er minkun fjrrir
menningu fólks þess sem þar býr, al-
gerð fyrirlitning fyrir vinsölubanslög-
unum, og heil héruð í ríkinu hafa nú
opinbera vinsölu, þvert ofan í lögin.
Embættismenn út um landið nota vin-
ið til þess að ná inntektum fyrir sveitir
og sýslur; og þessi langvaiand* með-
höndlun vínsins hefir gert það að verk
um, að mikill fjöldi hinna heiðarlegustu
manna bera nú ekkert traust til laga
úessara. Annað markvert atriði, sem
hér má geta, er það, að i Maine, er hef-
ir 670,000 ibúa, eru 1597 vitfirringar,
627 heyrnar og málleysingjar og 672
blindir. En i Ontario, þar sem ibúa-
talan er 2,009,000, þar eru að eins 605
vitfirringar, 30 heyrnar- og mállausir
og 141 blindir. Ástæðan fyrir þessum
stóra mismun er sögð að vera sú, að
þar sem vinið fæst ekki frjálsum kaup-
um. þar notar fólkið ýmiskonar meðöl
í víns stað, og það eru þau sem hafa
hin spillandi áhrif á heilsu manna og
vitsmuni. Altþettaeru ástæður Dr
Grants, og eru þær flestar vel teknar
Annar merkur maðui i Canada
próf. Goldwin Smith, sem nýlega hefir
ritað langt mál til þess að sýna að víu
sölubannið sé skaðlegt fjrrir Canada,
hvernig sem á það sé lilið. Rejrnslan
í Kansas-ríkinu er svipuð eins og í
Maine. Það er þar eins og ahnarsstað
ar sannað, að glæpir eru ekki afleiðing
af vinnautn. Þeir sem fóru i fangelsi
Önnur hrúga af hinum makalausu
Svtandotvn
Illankcts
nýkomið til vor
— kosta að eins
Einnig þung og
góð vetrar teppi—(þau vigta 7 pund).—
Þau komu beina leið frá verkstæðinu,
og við seljum þau að eins eina viku f jrrir
$2.50
Þetta er ekkert auglúsinga-agn. Komið
og skoðið það sem vér höfum á boðstól-
um. Það borgar sig fyrir ykkur.
dilison Carpet Store,
574 Main Str.
fyrir glæpi á árunum 1870—1880, meðan
vin var selt, voru samtals 1808; en á
árunum 1880 til 1890, þegar vinsölu
bann var í gildi, voru þeir 3428— nálega
helmingi fleiri.
Ekki heldur vex velmegun þjóðar-
innar við bindindi. I ríkinu Mainehefir
íbúatalan staðið i stað um margra ára
timabil, en glæpir hafa aukist frá 1548
árið 1878, upp i 3672 árið 1884, og fá
tækragjald er þar hærra en í nokkru
öðru ríki í sambandinu. Það er ekki
bindindi heldur árgæzka sem hefir áhrif
á hag þjóðanna. Þegar vel árar, þá er
drukkið meira en á öðrum timum, en
samt vex þá velmegun fólksins og glæp-
minka stórum. Ef vínsölubannið
gengur í gegn, þá tapar ríkissjóður ár-
legum inntektum sem nema $8.230.000
Og fylkissjóður tapar árlega 1.400.000
Tekjumissir samtals $9.630.000
Þessi upphæð verður að hafast upp með
beinum sköttum, sem þá koma harðast
niður á fátæka fjölskyldufeður. Þeir
herrar Mr. Laurier og dómsmálaráð-
herra David Mills, hafa báðir lýst yfir
því, að það verði nauðsynlegt að leggja
beina skatta á þjóðina ef vínsölubann
kemst á.
Margir prestar eru á móti vír-ölu-
banni, þar á meðal þeir Prof. Clark,
Grant, Baldwin, Millegan.George Hagu
Kloepher, Malholland, og biskuparnir
Dumveelne, Duhannel og Campbell o.fl.
Þeir ráða mönnum til að greiða atkvæði
á móti vinsölubannsþvingunarlögum af
því : 1. Að þau skerði persónulegt
frelsi mann; 2 Að þau gerðu það
nauðsynlegt að leggja beina skatta á
þjóðina svo næmi $2 á hvert nef árlega ;
3. Að það yrði nauðsynlegt að auka
ojóðsk'aldlna um 20 til 25 milj.*dolla»B
til þess að borga þeim sem nú eiga eign-
í vinhöndlunar- og víntilbúninRS-
áhöldum, og sem yrðu sviftir atvinnu-
vegi sinum ; 4. Að það mundi gera
þúsundir manna yinnulausa og setja þá
í samkepni við þá, sem nú þegar hafa
vinnu af skornum skamti; 5. Að slík
lög hafa alcrei haft tilætluð áhrif, en
hafa leitt til lej-nilegrar vinnautnar ;
6. Að þau mundu skapa spæjara og
koma mönnum til að sverja ranga eiða,
spilla siðferði og vekja óvild meðal
manna ; 7. Að þau mundu hafa óhag-
kvæm áhrif á ýmislegan iðnað og verzl-
; 8. Að þau væru flokkslagaboð og
mundu að ýmsu leyti þröngva frjáls-
ræðiskostum almennings ; 9. Að það
mundi þurfa heilan her manna til að
framfylgja lögunum og jafnvel þá yrði
>eim ekki lilýtt; ÍO. Að reynslan er
búin að sýna og sanna, að slík þvingun-
arlög eru hin skaðlegustu og mest sið-
spillandi meðöl sem hugsast geta til
:>ess aðlækna drykkjufýsn fólksins, og
að það kemur mönnum til að drekka
ýmiskonar skaðlegt samsull í stað
víns. —-D, S.
Old Glory and her
brave Defenders
er nafnið á ljómandi mjrndabók, sem
inniheldur mörg hundruð ágætar ljós-
myndir, bæði af öllum herskipum
Bandaríkjanna, með nákvæmri lýsingu
af þeim, stærð, ganghraða, vopnum og
mönnum o. s. frv., fjölda af kortum og
266 ljósmyndir 'af mönnunum sem fór-
ust með herskipinu Maine, og öllum
helztu hershöfðingjuuum í sjó- og
landhernum. Bókin kostar að eins 50
cents. — Ljómandi Ijósmyndir af hetj-
unum Dewey, Hobson og Schley; allar
fyrir 25 cents. Kvennfólkið ætti að
senda eftirjpakka af yndælum silkipjötl
um, ágætum i “Quilts”. Stór pakki
fyrir 12 cts., 3 fyrir 30 cents. Mynda-
bókin, 1 jósmyndirnar 3 og 3 pakkar af
silki, alt fjrrir $1. Ég borgaburðargjald,
Sendið peninga ávisun, silfur eða
frimerki, til
J. LAKANDER.
Maple Park Kane Co. Ills., U. S. A.
Dr. M. B. Halldorson,
—HENSEL, N.-DAK.—
Skrifstofa uppi yfir Minthorn’s
lyfjabúð,