Heimskringla - 22.09.1898, Blaðsíða 2

lliíiWSKKÍNGLA 22. SEPTEMBER 189S
HeimÉrinda.
Ferð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
nm árid (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupend
una blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order
Begistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B.
F. Walters,
Útgefandi.
Office
Corner Princess & James.
P.o. BOX 305
Sækir í sarna liorf.
Vér gátum þess í síðasta blaði voru
að íiestir myndu hafa tekið eftir breyt
ingunni sem varð á rithættinum
ritstjórnargreinunum í Lögbergi þær
tvær vikur sem hr. Magnús Paulson
var einn við ritstjdrn blaðsins. En
svo sigldi aðalritstjórinn heim í Fjós
garð á sunnudaginn, og hefir þá fljót
iega tekið til starfa, en árangurinn
geta menn séð í ritstjórnardálkum
síðasta Lögbergs Vér lásum þessa
dellu og reyndum að finna eina ein
ustu setningu, eitt einasta atriði, sem
væri nýtt eða nýtilegt, eitthvað sem
Tryggur væri ekki búinn að japla
í fleiri mánuði. En sú leit varð til
einskis. Þar kveður alt við sama tón
Sami óþverrinn, sðmu lygarnar og
sama vandræða krafsið yflr sín eigin
skammastryk,— alt stendur í stað
Mannhatrið og óþokkaskapurinn knýr
ræfllinn til þess að hrista úr klaufun
um einusinni í hverri viku, og reyna
að ata náungann. En alt sem garm
urinn fær orkað er að sparka á básn
um og þeyta upp sðmu forinni, sem
er búin að sitja í vilpunni hjá lionum
siðan hann varð fjósamaður.
Og svo er þessi uppskafnings gikk
ur að rausa um það í hverri viku, að
þegar annir minki (!!) þá ætla hann
að taka í lurginn á þessum og hin
um og fletta ofan af þeim; eða að nú
bráðlega geri hann mikilsvarðandi(!!
athugasemdir um eitt eða annað sem
þá hefir ýft við kaunum hans. Jú
sá gerir nú mikilsvarðandi athuga-
semdir!'
“Fílolog, pyt, og fjandinn !”
Hér eru þeir Einar Ólafsson, B. L
Baldwinson og ritstj. Hkr., sem hann
heflr loíað hvað eftir annað að hirta
svo þeim yrði minnisstætt, en hirt
ingin kemur seint. Hann er þó lík-
lega ekki hræddur um að vendinum
yrði snúið að hans eigin lendum ?
Það er annars ekki til neins fyrir
Trygg að geypa um hvað hann ætli
að gera, því enginn maður markar
lengur orð svikarans. Og honum
dettur ekki í hug að svívirða þessa
menn meira en hann er búinn, hann
noRXR það ekk. Það er svo undur
margt, bæði gamalt og nýtt, í hinum
krókótta æfiferli tryppa-Tryggs, sem
hægt væri að draga fram í dagsljósið
ef mönnum biði svo við að horfa, og
það er þessi meðvitund sem hefir
að nokkru leyti haldið honum í skefj-
um hingað til.
"Ht er illur að vera.”
En vér viljum enn minna Sigtrygg
á hinar borginmannlegu hótanir sem
hann hefir haft við oss persónulega.
Hann ætti nú að gera hreint fyrir
sínum fjósdyrum, — annaðhvort að
efna það sem hann hefir verið að
fleipra með, eða biðja oss fyrirgefn
ingar. — Ánnars er hann argasta
mannskauð, sem ekki heflr vit eða
þrek til neins, nema að hefja að ó-
sekju árásir á heiðvirt fólk.
Lestu betur.
í CanadafréPum í síðasta Lögbergi
er þess getið, að tekjur ríkisins á síð-
astl. fjárhagsári hafl verið rúmlega
hálfri annari miljón dollars meiri en
útgjöldin, og að þetta þyki nokkuð
nýtt I sögu Canada. En það er ekk-
ert nýtt í sligu Canada, að tekjur séu
meiri en útgjöldin, því að á árunum
frá 1878 til 1875 voru tekjurnar alt-
af meiri en útgjöldin, og sama er að
segja um árin 1881, 1882, 1883, 1884,
1887, 1889, 1890, 1891, 1892 og 1893
Öll þessi ár voru tekjurnar meiri en
útgjóldin. En hitt er satt, að þetta
er 1 fyrsta sinn sem liberalstjórn í
Canada hefir getað sýnt tekjuafgang,
og það varð með því eina móti, að
þeir afneituðu sinni fyrri heimsku-
legu fjármálastefnu og tóku upp
stefnu Conservativa flokksins; eins
og líka Toronto Globe, aðalmálgagn
Liberala í Canada, sagði 3. þ. m., að
flokkurinn hefði nú gert. En svo
þagði Lögberg yfir því, að til þess
að geta sýnt þennan groða, varð
stjórnin að heimta í innflutningstoll
fái námalóð sína skrásetta, þá er hon-
um sagt að bíða 2—3 daga á meðan
verið sé að komast eftir því, hvort
lóðin hafi málm að geyma og hvort
hún sé áður ótekin af öðrum. Þegar
svo námamaðurinn kemur i annað
sinn, þá er honum sagt að hann sé of
seinn. Honum er ekki leyft að sjá
bækurnar, en þegar hann gengur
fast að embættismönnunum með að
fá nákvæmari upplýsingar, þá kemst
hann að því, að einhver skækja eða
annar kunningi embættismannanna
heflr verið látin skrifa sig fyrir lóð-
inni, og þannig er því opinberlega
haldið fram, að hínn verðugi náma-
maður sé ræntur öllum rétti til þess
að embættismennirnir geti auðgað
sjálfa sig á vinnu hans og upplýsing-
um þeim, er hann hefir neyðst til að
gefa þeim er hann vildi fá lóðina sér
skrásetta, en sem þeir jafnharðan
stela af honum. Dugandi námamenn,
sem hafa flutt inn í þetta land með
þeim ásetningi að fá þar gull og njóta
þeirra mannréttinda, sen\ menn mega
alment vænta í hinu breska ríki, en
fA hvorugt fyrir fégirnd og ofbeldi
ir atvinnuvegir eru þar aðallega eft
irlátnir embættismönnum stjórnar
innar.”
Greinin í Hcrald er dálítið lengri
en það sem hér að framan er tekið
upp af henni, gefur nokkra hugmynd
um frómlyndi og drengskap þeirra
manna sem Laurierstjórnin setur til
að gegna þar embættum.
B. L. Baldwinson
Með eða móti?
rúmar $22,000,000 á síðast fjárhags- stjórnar-embættismannanna, er óðum
ári, og er það $2,250,000 meira en að yfirgefa þetta svæði og flytja sig
Conservativar heimtu á sínu síðasta Bandaríkjamegin landamæranna. En
aðrir bíða þó enn í von um,
stjórnarári. Ekki heldur skýrði Lög
berg frá því, að Laurierstjórnin heflr I nýi landstjóri þar, Mr. Ogilvie,
aukið þjóðskuldina um hartnær þrjár
miljónir dollara á árinu, svo að nú
er þjóðskuldin komin upp í $264,-
086,357, eða rúmri hálfri sjöttu milj.
dollars hærri en hún var þegar Lib-
eralstjórnin tók víð völdum fyrirl
rúmum tveimur árum síðan. Út-
gjöldin á síðastliðnu fjárhagsári voru
$2,000,000 mciri heldur en útgjöld
Conservativa á siðasta stjórnarári
þeirra.
B. L. Baldwinson.
að hinn
ráði
bót á þessu svívirðilega athæfl. Þeir
segja að það sé ekki til neins að
reyna að ná þar rétti sínum á meðan
hinir núverandi embættismenn ráði
þar lögum og lofum. Ef þessir menn
finna góða námalóð, þá þegja þeir
yfir því þar til hínn nýi landsstjóri
kemur.
“Hinn ósanngjarni skattur sem
lagður erá gullafla manna undirhin
um nýju lögum Laurierstjórnarinnar,
hefir þau áhrif, að feikna mikið af
því gulli sem tekið er þar úr jörðu,
er leynilega flutt út úr landinu
hversu mikið þannig er flutt út veit
enginn nema þeir sem gullið eiga.
“Einum manni mætti hann, sem
Svívirðing Canada-
* I hafði borgað $10 fyrir að fá bréf sín
Blaðið “Calgary Herald” hefir ný- og blöð af pósthúsinu. Annar mað-
lega birt grein um ráðsmensku þeirra
manna í Yukon, sem Laurierstjórtdn
hefir sett þar til að gegna embættis-
færslu og sjá um almennt siðgæði þar
nyrðra. Greinin hljððar svo
“Hefði “Herald” haft nokkrar efa
semdir viðvíkjandi þeim sögum sem
borist hafa úr Yukonlandinu um hina
svívirðilegu framkomu stjórnaremb-
ættismannanna þar, sem blöðin um
þvert og endilangt Canada hafa sagt
frá, þá hafa þessar efasemdir alger
lega horfið fyrir þeim sönnunum, sem
vér nú höfum fengið um þær sögur
sem vér birtura í dag, og sem, þegar
xær verða ómótmælanlega sannaðar,
eins og þær hljóta að verða við ítar
lega rannsókn, mynda fyrirverðan
ur hafði borgað $5 fyrir það, en
þriðji maður neitaði að borga $5 sem
hann var beðinn um. Einn maður
kvaðst hafa beðið úti fyrir dyrum á
l'skrifstofu gull-umsjónarmannsins frá
kl. 9 f. m. til kl. 3 e. m., og þá voru
7 menn sem áttu að ganga fyrir hon-
um með afgreiðsluna. En upp að
þeim tíma hafði ekki tylft manna
verið afgreidd um daginn. Einn af
mönnunum sem biðu bankaði á skrif-
stofugluggann um leið og hann benti
einum skrifstofuþjóninum að koma
til sín, og spurði hann svo: “Hve
mikið kostar að koma hér inn?”
Skrifstofuþjónninn svaraði: “Tvo
dollara, farðu að hliðardyrunum.”
Sá sem lengst hafði beðið fór í burtu
legan kafla í sögu Canada. Þessar °S kvað ekki t!1 neins að reyna að
ögur eru þannig, að svo framarlega fá námalóð 9ina skrásetta fyr en búið
semtilsé í Canadaþjóðinni nokkurl væri að skifta um skrifst°fuþjóna.
velsæmistilfinning.þá gefa þessar sög- “Enn aðra sögu má segja, sem sýn
ur út af fyrir sig nægt tilefni til þess jlr vel hina dæmalausu ósvífni stjórn-
að einn velþektur ríkisráðgjafl sé rek- arþjónanna þar nyrðra. Maður sem
inn frá völdum, og senda hálft dúsín vann við matgjörð hitti kunningja
af embætti8mönnum hans þangað sinn sem sagði: “Eg get vísað þér
sem þeir hefðu átt að vera komnir | á gróðaveg ef þú gerir eins og ég
fyrir löngu—í fangelsi.
“Sögumaður Heralds- -(af góðum I
segi þér.” Maðurinn var ekki fjærri
því að græða og spurði hvað til
og gildum ástæðum birtum vér ekki skyldi vinnæ Hinn svaraði> að hann
nafn hans að svo stöddu, en tökum | sk^ldi fara °£ skoða vissa o&malóð
Oss furðar ekki svo mikið á því,
þótt Sigtr. Jónassyni leiki ilt orð til
hr. Guðmundar Friðjónssonar. Eins
ag menn muna, hefir Lögberg verið
að sletta til hans flórhalanum við og
víð um alllangann tíma; en svo tók
Guðmundur dálítið óþyrmilega f
lurginn á Sigtryggi hér einu sinni í
vor 1 tveimur íslenzkum blöðum,
og munu þær greinar hafa komið illa
við kaunin á hrúðurkarlinum.—(“Oft
fær grimmur hundur rifið skinn”)—
Það væri bezt fyrir kjafteininn að
láta Guðmund í friði framvegis, því
oss grunar að hann fái þar sína vöru
selda, ef hann reyniraðelta viðhann
illsakir. — Sigtryggur kemst aldrei
með tærnar þar sem Guðmundur
heflr hælana hvað snertir gáfur og
ritfærni.
fulla ábyrgð á hverri staðhæfing sem
hér er gerð)—-er nýkominn frá Daw-
son City. Hann fór þaðan um miðj
an
sem hann vísaði honum á, og taka
hana ; svo skyldi hann gefa sér $10
og þar að auki gefa vissum stjómar-
Agúst og hafði hann í nokkrar ^jdni helming í lóðinni. Hinn spurði
vikur áður en hann fór þaðan, unnið kversve8'na hannætti aðgefa þessum
með og umgengist námamenn þar | ^b^tismanni helming lóðarinnar,
var honum svarað, að án þess
gæti hann ekki fengið ióðina. Síðan
sagði þessi náungi honum, að hann
hefði 72 aðrar lóðir sem hann vildi
losast við á sama hátt.
nyrðra, og ferðast um og skoðað
hvern læk þar sem unnið er að gull-
grefti. Hann talaði þar við leiðandi
menn og safnaði þannig nákvæmum
ogáreiðanlegum skýrslum um ástand-
ið þar í guillandinu. Þessi maður
staðhæflr, að það sé alment álit fólks
í Dawson og nærliggjandi héruðum,
"Þegar gull finnst á nýjum stað,
þá eru lóðir þar ekki fáanlegar fyr
en leigutól stjórnarinnar eru búnir
að stjórnarfarið þar sé hið rotnasta og að skoða plássið og sannfæra sig um,
svívirðilegasta sem hugsast geti. að þar séu auðæfi í jörðu. En þá
Nálega hver eiuasti embættismaður mæla stjórnarþjónarnir og kunningj-
heflr það fyrir mark og mið, að ar þeirra sér út eins margar lóðir og
knýja mútur út úr mönnum þar. Það þeir kæra sig um, áður en þvf svæði
er orðið ómögulegt að fá þar skrá- er slegið opnu fyrir almenning. Það
setta góða námalóð, nema með því er því engin furða þótt þær fréttir
að múta embættismönnunum eða gefa lærist oss, uð fólk þar sé f illu skapi
þeim ákveðinn part af námaióðinni. yflr þessari ráðsmennsku stjórnarinn-
Einn merkur enskur blaðamað-
er hann kom frá Dawson :
Eins er það alment að menn verða að ar.
múta pósthúsþjónunum, til að fá út ur,
bréf sín. Þegar gull finnst við ein- “Þetta er í fyrsta sinn sem ég hefl
hvern læk, þá eru námalóðir þar ekki | orðið að bera kinnroða fyrir stjórn-
fáanlegar fyr en að embættismenn
stjórnarinnar og vinir þeirra eru bún-
ir að hremsa alt sem nýtilegt er þar.
Ef námamaður fer þess á leit að hann
arathöfnum breskra embættismanna.
Fólkið í Yukon er ráðvant <ólk yfir-
leitt og rán og þjófnaður er þar ná-
lega óþekt meðal námamanna,—slík-
Innan fárra daga gefst öllum hugs
andi, atkvæðisbærum mönnum í Cana
da, færi á að sýna hvort þeir eru með
því eða móti, að þingið í Ottawa gefi út
vínsölubannslög fyrir landið. Eins og
við er að búast, mun sitt sýnast bverj
um, og er slíkt eðlilegt. Allar eadur-
bætur, hvers eðlis sem eru, mæta æfin-
lega meiri eða minni mótspyrnu. Það
mun oftast vera svo, >ð þegar um ein
hverjar verulegar umbætur er að ræða,
fjöldanum í hag, að það verður ekki
hjá því komist að raska ró einhverra
vissra manna, afnema einhver sérstök
hlunnindi, |sem þeir hafa haft, en sem
enginn ætti að hafa, eða þá að taka af
þeim einhver viss réttindi, er fjöldan
um eða þjóðinni ber að réttu. Þessir
menn rísa æfinlega upp og mynda svo
öflugan mótstöðufiokk sem þeir geta.
Þrælaeigendur í Suðurríkjum Banda
ríkjanna komu á fót samtökum gegn af
námi þrælahaldsins. Einokunarfélög og
auðkýfingar, er hafa svælt undir sig
einhver sérstök hlunnindi i borgum og
bæjum, ætla að ganga af göflunum
hvert sinn og talað er um að taka af
þeim þessi hlunnindi. Vínsölumenn og
bruggarar rísa upp á skottleggjunum
hvert sinn sem vínsölubann er nefnt á
nafn. Gróðavon þessara manna er í
hættu, Atvinna þeirra er í veði, og þeir
leggja náttúrlega alla sína krafta fram,
til að sjá sér og sínu borgið.
Það kemur aðallega undir tvennu,
hversu vel mótstöðuflokknum verður
til liðs. hversu miklar málsbætur eru,
eða sýnast liggja til, og hve háu menn-
ingarstigi fólkið hefir náð, er hlut á að
máli. Mönnum hefir oft tekist að verja
algerlega rangt mil, og átt sigur sinn
að þakka spiltu almennings áliti, dáð-
leysi og skammsýni manna þeirra, sem
réttarbótin var ætluð, og sem mestan
hag hefðu haft af því að slík breyting
hefði verið gerð.
Einsog geta má nærri, reyna vin-
sölumenn að byggja vörn sína á ástæð-
um sem þeir álíta vinsælar, og helzt við
alþýðuskap.Og það er ekki því að leyna
að sumir miður hyggnir menn komast
á þeirra band meö þessu móti. Það er
svo sem ekki dauðhætt við að þeir komi
og segi manni hreint og beint að ástæð
ur þeirra séu algerlega eigingjarnar og
ekkert annað. Slíkt mundi ekki duga,
og þeir vita það líka. Nei, skjall og fag-
urmæli eiga hér betur við. Þeir mega
til með að geta talið fólki trú um, að
þeir beri velferð þjóðarinnar svo mikið
fyrir brjóstinu, að hagur hvers einstak-
lings liggi þeim svo mjög á hjarta.og að
það sé aðallega af þessum ástæðum, að
þeim sé vínsölubann heldur ógeðfelt.
Það sem mestum vinsældum virðíst
hafa náð bjá almenningi, af því er þess-
ir höfðingjar færa fram [sem vörn eða
ástæður fyrir mótspyrnu sinni,er þetta:
1. Að vínsölubann sé skerðing á frelsi
manna.
2. Að þjóðinni sé gerð minkun með
því að innleiða vinsölubann; hver og
einn eigi að passa sig sjálfan, að verða
ekki drykkjumaður, og geti það líka.
Að það só gott fyrir manninn að
hafa freistinguna sí og æ fyrir augun-
um; það geri menn sterka o. s. frv.
4. Að landsjóður, eða rikið, mundi
tapa við breytinguna.
Sumt af þessu sýnist í fljótu bragði
hafa einhvern snefil af sannleika að
styðjast við. En ef maður gætir betur
að, þá sér maður fljótt að ástæðurnar
eru harla lítils virði.
Að vínsölubann skerði frelsi manns
í nokkru verulegu, er hin mesta lok-
leysa. Það fylgir samt sem áður allri
siðfágun og mðnning, sem bygð er á
kristilegum grundvelli, viss strangleiki
gagnvart öllu sem er ógöfugt og lágt.
En slíkt er ekkert ófrelsi. Það er aðeins
alvarleg viðleitni að draga huga manns
frá því sem er illt, og hefja hann upp
til þess sem göfugt er og gott. Þjóðin
hefir við það að eignast meira af hinu
sanna og æðra lífi, lært að skilja hvað
sannarlegt frelsi er og fundið virkileik
þess við hærra og göfugra stig.
Ef svo væri, að nautn áfengra drykkja
gerði menn að einhverju leyti ánægðari
og sælli, á einhvern hátt betri mann og
uppbyggílegri sjálfum sér og öðrum, þá
væri vínsölubann au'séð ófrelsi. En nú
vitum vér að þetta er alveg þvert á
móti, Yér vitum að hún rænir mann,
annaðhvort smátt og smátt, eða þá
undra fljótt, öllum hæfileik til að geta
not.ið nokkurar verulegrar ánægju, og
öllum möguleik til að geta verið sjálf-
um sér nýtur maður og öðrum upp-
byggilegur. Svo í stað þess að segja að
vínsölubann sé ófrelsi, getur maður
sagt að ]iað [sé hinn hollasti og bezti
vinur frelsisins og hin öruggasta hjálp
til að geta notið þess í hinni fegurstu og
beztu mynd.
Það hlýtur að vera meira en lítið
bogið við hugsunarhátt þeirra manna,
sem kaila það ófrelsi, að mega ekki
verzla með hvaða vöru sem er. Fyrst
og fremst er það ekki algild regla nein-
staðar, og svo ríður það hreint og beint
í bága við heilbrigða réttlætis tilfinn-
ingu, að leyfa nokkrum manni að hafa
atvinnu af því að leggja freistingarsnör
ur fyrir meðbræður sína og hafa allar
klær í frammi að svifta þá manndómi
þeirra, og þar með möguleik til að geta
verið nýtir borgarar í mannfélaginu.
Það getur hver og einn fundið, að það
er hraparlega rangt. Og það sem er sið-
ferðislega rangt ætti aldrei að vera laga
lega rétt. Öll löggjöf á að vera bygð á
samvizkusemi og réttlæti. Þjóðin liefir
því fullkomin rétt til að heimta að
mönnum sé bannað að verzla með á-
fenga drykki, engu síður en með vöru
sem skemdar eru, og sem geta verið
hættulegar heilsu manna og lífi.
Þá kemur annað atriði: Að þjóðin
geri.sjálfri sér minkun með vínsölu-
bknni, hver og einn eígi að passa sig
sjálfur, og geti það líka,
Það væri nú vit í þessu, ef ekki
yrðu aðrir dryJ(kjumenn en fáráðlingar
og heimskingjar. En svo vitum vér að
iþað er ekki svo. Það er þvert á mót
alkunnugt, að drykkjuskapar ástríðan
á alveg eins heima hjá gáfuðum og
mentuðum mönnum, eins og j^im
sem eru lítt gáfum gæddir og með ölln
ómentaðir,
Vér íslendingar höfum sorglega
mörg dæmi þess, hvernig sumir af þjóð-
arinnar ágætustu mönnum hafa eyði-
lagt sjálfa sig á drykkjuskap. Og dett-
ur svo nokkrum manni í hug að segja
að þessir menn hafi byrlað sjálfum sér
eymd og eyðileg ;ingu af frjálsum vilja ?
Geta menn ekki skilið það, að drykkju-
skapartilhneigingin var smátt og smátt
aukin og þróuð með hófdrykkju þangað
til hún var orðin að óttalegri ástríðu, er
þeir réðu ekki við. Og hver vill svo
segja, að þessir menn hefðu getað pass-
að sig, þegar svona var komið? jFreist-
ingin átti þá með húð og hári, og þeir
voru algerlega á hennar valdi. Ekkert
annað en algert bann gegn tilbúningi
og sölu áfengis getur læknað þessi mein
Hófdrykkjan leiðir til ofdrykkju og of-
drykkja til eyðileggingar. Algerð úti-
lokun áfengis er eina meðalið. Vínsölu
bann 'yrði því í staffin fyrir að vera
þjóðinni til minkunar, hin öruggasta
vernd sem rikið gæti veitt hverjum sín-
um einstakling.
Það er háskaleg kenning annað eins
og það, að segja að manni sé holt að
hafa freistinguna ætíð fyrir augunum;
það færi manni siðferðislegan styrk o.
frv. Að eins þeir sem freistingin
hafði ekki Jneitt verulegt vald yfir,
mundu verða sterkari, Hiniryrðuenn
veikari en eila. Það verða því að eins
þeir sem eru sterkastir fyrir, sem yrðu
sterkari; að eins mennirnir sem ekki
þurftu þess með. Og þeir urðu það
með þvi móti, að fórnað var svo mörg-
um af þeirra veikari bræðrum, er kom-
'ist hefðu hjá eyðileggingunni, hefði
freistingin ekki verið til. Allir sjá
hversu heilnæm svona kenning er og
hversu mikið af skynsemi hún hefir við
að styðjast.
Svo kemur nú spursmálið um tekju
hallann, ssm landsjóður, að dómi þess-
ara manna, yrði fyrir við breytinguna,
Stjórnarkostnaðurinn í Canada er
eitthvað um$38 millíónir á ári. Af þess
ari upphæð leggur áfengisverzlunin til
rúmar $7 millíónir. En tekjuhallinn
yrði samt ekki sem þvísvarar. Spíritus
til meðalabrúkunar, brenslu og þess-
háttar, mundi verða búinn til, eða flutt
ur inn eftir sem áður. Tekjur af því
yrðu um $t millíónir á ári hverju. Hall-
inn yrði því að eins 3 millíónir. Þessa
upphæð mætti fá með mörgu móti; það
mætti fá hana með því að leggja ofur-
lítinn aukatoll á einhverja vörutegund,
en lang-líklegast er að þess mundi ekki
þurfa með. í stað þess að eyða nálega
40 millíónum á ári í áfenga drykki, eins
og þjóðin gerir nú, þá mundi hún nú
[ S. Gudmundson, j
I Notary Public. \
| lUoniitaíii, . Uak. a
) ^
Útvegar peningalán gegn veði á
í fasteignum, með lægri rentu á
en alment gerist. Svo að þeir \
sem þurfa að fá peningalán eða f
að endurnýja lán á löndum sín- f
um í haust, geta sparað sér pen- #
inga með því að finna hann eða é
skrifa honum áður en þeir taka Á
lán hjá öðrum. \
B. G. SKULASON
ATTORNEí AT LAW.
SKRIFSTOFA I BF.ARE BLOCK.
Cwi'itntl Forks, X. D.
EDMUND L. TAYLOR,'
Barrister, Solicitor &c.
Rian Block,
492 Main Street,
Winnipeg.
K:
OMIÐ inn hjá Harry Sloan,
rnl'tö: EESTADRÁNT
Dunbar hefir umsjón yfir vínföng-
unum, og þið fáið meira fyrir pen-
inga ykkar hjá honum en nokkrum öðr-
um í bænum.
Sloiins Restaiiraut
—523 Main St.—
Vidiir Safes.
Ábyrgðir ad þola hvaða eldbað sem
er. Allar stærðir. Fyrir $15,00 og
upp. Komið inn og skoðið þær eða
sendið eftir príslista.
Karl K. Albert,
Western Agent.
1481’rlneeHsSt., Winnipeg,
Brniiswick llotel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistíhús f
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren liro s, eigendur.
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavalier, N, Dak.
PAT. JENNINGS, eigandi.
Nationel Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegastaog
skemtilegasta gestgjafahús i bænum.
Fædi ad einn $ 1.0« a dag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Lítið á eftirfylgjandi verðlista &
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
Cavalier.
Mr. Truemner ábvrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun,
Áður seldar
16 potta fötur
14 potta fötur
12 potta fötur
14 " “ með _
17 potta diskapönnur 90 ct.
No. 9 þvatta Boilers $2.60
J. E. Truemner
Cavalier, N-Dak.
Nú á
90 cts. 67 cts,
75 " 55 “
70 " 52 “
$1.10 78 “
r 90 ct. 70 “
3 $2.50 $1.90