Heimskringla - 22.03.1900, Síða 2

HEIMSKRINÖLA 22. MARZ 1900.
Heimskriugla.
PUBLISHBD BY
Th« Heiaskriagla News & Pablishing C«.
Vérð blaðsins í Canada og Bandar .$1.60
ttrn irid (fyrirfram borfjað). Sent til
fSands (fyrirfram borgað af kaupenle
úm blaðsins hér) $1.00.
Penitígar sendist i P. O. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Oader. Bankaávísanir á aðra banka en i
Winnipag að eins teknar með afföllum
R. I.. ItaldwiiiNon,
Kditor
Q. Swriisoii,
Manager.
Office : 547 Main Street.
P O. BOX 306.
í sfðasta blaði gfátum ver um
áraskýrslu Winnipegf-spítalans og
fjölda þeirra íslendinga sem þar
nutu aðhlynningar. Oss taldist svo
til að vera þeirra á spítalanum hefði
kostað spítalastjdrnina $2,000, en á
hinn bdginn sést ekki að landar vor-
ir hafl borgað úr eigin vasa meira
en $30 af þeirri upphæð. Trúlegt þyk
ir oss samt að ýmsir landar hafl lagt
til umgangskvenna þeirra sem safna
fé til spítalans nokkra dollara á ár-
inu. Gerum það hafl verið $70, og
hafa þá landar lagt $100 til þessarar
stofnunar, eða svo sem svarar 5 ets.
fyrir hvcrt dollarsvirði af hjúkrun
sem þeir nutu af þessari stofnun.
Þetta er ekki eins og það á að
vera. Það er eitthvert öfugstreymi
f þessu sem nauðsynlegt er að lag-
færa í íramtíðinni. Vér vitum vel
að landar vorir hér vestra eru engir
auðmenn, eins og það orð er ekilið á
þessa lands vísu, en svo erum vér
ekki armir að vér þurfum að kasta
oss svona þunglega upp á náð al-
mennings í hvert sinn sem einhver
af flokki vorum fær kveisu eða aðra
lakari sjúkdöma. Vér höfum vak-
andl meðvitund um það, að oss beri
ad vera sjálfstæðir, að oss beri að
borga húsaleigu og eldivið, fæði og
klæði og aðrar nauðsynjar vorar, á
sama hátt og aðrir menn í þessu og
öðrum siðuðum löndum gera. En
það virgist vera að vaxa á oss það
vansæmdarkaun að álíta sjálfsagt að
vér eigum fullan rétt á því að leggj-
ast algerlega upp á náðir hérlendra
og oss als óvandabundinna manna
hvenær sem veikindi bera að hönd-
um. Þessi skoðun er eins röng og
fjarstæð allri sanngirpi eins og mest
getur orðið, hún er skaðleg fyrir
sómatilflnning sjálfra vor og hættu-
leg fvrir efnahag annara, sem á
hvrri stundu mega búast við að
gerðar verði peningakröfur á þá
tilefni af því að einhver íslendingur
hafi orðið veikur. Þýzki þjóðflokk
urinn og Gyðingamir í þessum ba
og víðsvegar út um landið hafa á
síðastl. ári lagt ríflegan skerf til spít-
alans. En eftir skýrslunni að dæma
heflr engiun ísl. einstaklingur lagt
neitt til hans Það er ómögulegt að
komast hjá þeirri ályktun að hér-
lendir menn hljóti að taka eftir
þessu. Hljóti að taka eftir því að
útlendinga og vesaldómsbragurinn á
oss sem þjóðflokki sé meiri en vera
ætti eftir 30 ára dvöl í þessu landi-
það hlýtur að slá þá fremur óþægi-
lega að við séum langt á eftir, t. d.
Gyðingum, í því sem lýtur að þjóð-
félagsstörfum, og að vér eins ogger-
um oss að skyldu að halda oss frá
allri hluttöku í jafnvel þeim málum
sem liggja eins nálægt oss og hverj-
um öðrum borgurum landsins.
Oss flnst vera lífsnauðsvnlegt
að vér tökum saman höndnm til að
ráða bót á þessu hið allra bráðasta,
að vér hrindum af oss deyfðinni og
hugsunarleysinu um vorar eigin
fá þetta fólk til þess að hafa samtök
með að hver leggi, segjum 5c. á
mánuði, í spítalasjóð, þá gerði það
$900 um árið, Þetta er svo lítil upp-
hæð að engann, sem annars getur
lifað, munar neitt um það. En svo
má búast við því, að ekki svo allfáir
gefi að minsta kosti $1 ári, sumir
enda $2 til $5 og alt að $10 á ári,
svo að upphæðin geti orðið hátt á,
eða alt að $2000 á ári. Öll þessi
upphæð þyrfti þó ekki að koma frá
ísl. í Winnipcg, því að það er mjög
líklegt að landar vorir í Selkirk, og
Argylenýlendunni og víðar, mundi
hjálpandi hönd á þetta verk.
08s virðist að landar vorir ættu að
hafa almennan fund til að ræða
þetta mál, mætti þar kjósa segjum
30 manna nefnd, karla og konur, sem
svo gætu skift bænum með sér niður
í deildir, og hver meðlimur nefndar-
innar sfðan séð um fjársöfnunina í
sinni deild, sömuleiðis mætti hafa
samkomur til arð fyrir spítalann
Safnaðarsamskot og samskot frá vor-
um ýmsu félögum. Væri slík v.ð
leitni viðhöfð til þess að sýna vilja
íslendinga til þess að sýna þessari
nauðynjastofnun verðskuldaðann
sóma, þá teljum vér algerlega víst
að árangurinn yrði góður, og að
nægilegt fé hefðist saman til að setja
oss samhliða öðrum meðborgurum
og auka álit þjóðflokksins meðal inn-
lendra manna. Það er áreiðanlegt
að svo búið má ekki standa. Vér
megum til að koma einhverri hreif-
ingu á málið og það sem fyrst. En
gjarnan vildum vér fá að vita til-
lögur annara um það hver aðferð
mundi heppilegust til þess að koma
þessu í framkvæmd, þannig að út-
látin yrðu sem léttust á hverjum ein
um, en arðurinn þó sem mestur fyr-
ir spítalann.
Skyldi svo fara að löndum vor-
um geðjist ekki að þessari tillögu,
þá mætti mynda sérstakan sjúkra-
sjóð fyrir fólk vort og nota hann til
að borga kostnað við legu þeirra
sem veikjast, hvort sem þeir fara á
spftalann eða hafast við annarstaðar.
Auðvitað ræðir hér að eins um þá,
sem ekki hafa efni á að kosta sig
sjálflr þegar heilsuna brestur. Að-
ferðin við það, að hafa saman pen-
ingana, mundi verða sú sama hvort
sem það væri fyrir spítalann eða sér-
stakann sjúkrasjóð. í rauninni er
fu.Il ástæða til þe:is að stofna 2 sjóði,
annan fyrir spítalanu og hinn til
þess að hjálpa nauðstöddum fjöl-
skyldum þeirra sem veikir verða.
Þetta mál er fullkomlega þess virði
að því sé gaumur gefinn, og þess
fyrri sem landar vorir gera gang-
skör að því að hafa framkvæmdir í
þvf, þess betur mun mælast fyrir
því hjá öllum góðum mönnum.
vonandi, að dómstólarnir ákveði
skilning félagsins á samningnum
rangan og mælíst til þess að Sir
Charles láti til sin beyra um málið
Bladið segir blátt áfram að það hafl
aldrei verið meining þingsins að fé
lagið væri undanþegið skatigreiðslu
af löndum sínum lengur en til loka
ársins 1901.
Erfðaskrá Greenway’s
Mr, Greenway lét kjósendum 'og
gjaldþegnum þessa fylkis eftir all
væna erfðaskrá þegar hann lézt frá
stjórnarformenskunni. Hún er svona
Gjaldþegnarnir í Manitoba eru
skyldugir að borga skuldir þær sem
hann steyfti fylkinu í meðan hann
sat hér að völdum,
1, Skuldabréf fylkisins $2,500,000
2, Uppþurkunar skulda-
bréf $300,000
3, Oborgaðar járnbrauta
styrkveitingar .... $148,000
4, Skuld við bankana.. $80,000
6, Óborgaður skólast... $100,000
0, óborg. kosningask .. $30,000
7, RíkistiUagið sem var-
ið hafði verið til að borga
til baka npphæðir sem
ey tt hafði verið af geymslu
sjóðum sem stjórnin hafði
í leyfis- og lagaleysi tekið
traustataki á............ $240,000
Járn brautaskuldabréf
sem engin trygging er
fyrir af því að Mr. Green-
way gaf upp landtrygg-
ingu þá sem hann hafði
frá félaginu............ $300,000
Als.......$3,698,000
Þetta er vottur um 12 ára spar-
semi liberalstjórnar hér í fylkinu,
Ekki var furða þó þeir herrar
söfnuðu saman öllum sínum leigu-
tólum og teymdu þau nm öll kjör
dæmin í síðustu kosningu til þess að
sýna kjósendum hve biómlegt fjár
hagsástand fylkisins væri,
beinustu skyldur við sjálfa oss og
meðborgara vora. Vér verðum að
vekja sómatilönninguna til meðvit-
undar um það að vér eigum að vera
sjálfstæðir í þessu landi, og að vér
eigum enga heimtingu á þvi að aðrir
ali önn fyrir 03S frekar fyrir það þó
vér verðum einstöku sinnum veikir,
heldur en þegar vér erum við heilsu.
Vér getum ekki betur séð en að Is-
lendingum í bæ þessum mundi veita
mjög lett að greiða til spítalans á ári
hverju fjirupphæð sem jafngilti
þeirri hjúkrun sem Þeir njóta þar.
Það mun látanærri að I Winnipegbæ
séu ekki færri en 1,500 fullorðnir ísl.,
karlar og konur, líklegt að þeir séu
fleiri, er til vill alt að 2000 manna
ytír 20 ára aldur. Ef hægt væri að
Landskattur
C. P. R. félagsins.
Það heflr verið allmikið rætt um
það i Ottawaþinginu, hvort C. P. R.
félaginu beri að greiða skatt af lönd-
um sínum hér í Norðvesturlandinu,
eftir að 20 ár eru liðin frá því, er
þingið veitti því lönd sín, árið 1881.
Félagið heldur því fram, að því
beri ekki að borga skatt af löndun-
um fyr en eftir 20 ár frá þeim tíma
sem stjórnin gefur því “patent” fyrir
þeim, og félagið biður ekki um slík-
an “patent” fyr en um leið og það
selur öðrum löndin. Þetta er því
sama og að segja, að félaginu beri
ekki að borga skatt af löndum sínum
um aldur og æfi, og er gjörsamlega
óhugsandi að slikt h.ifl verið meining
þingsins þegar samningurinn var
gerður við félagið i fyrstu. Enda
heldur Mr. Richardson, þingmaður
fyrir Lisgar-kjördæmið því fram, og
ýmsir fleiri þingmenn með honum,
að meining þingsins og samtiinga
þeirra sem það gerði við félagið hafl
verið sú, að félagið skyldi undan-
þegið skattgreiðslum í 20 ár aðeins,
frá þeim tíma er samningurinn var
gerður, árið 1881. Hvort af þessu
er rétt, getur nú eiginlega enginn
sagt um nema Sir Charles Tupper,
sem þá var járnbrautaráðgjafi í Ott-
awastjórninni. Laurier heldur því
fram, að rétt sé að leggja mál þetta
fyrir dómstólana, og mun það rétt
skoðað. Sir Charles Tupper mundi
verða þar mikilvægt vitni. Blaðið
Free Press flutti ritgerð um þetta á
föstudaginn \ar og andmælir C.P.R.
félaginu í þessu máli Segir það
Óskil á póstsending,um.
Síðustu blöð frá íslandi kvaita
um megn vanskil á póstsendingum
þar heima. - En það er vfðar en- á
Islandl sem það á sér slað. Oss er
sagt úr bréfi frá Reykjavík að Hkr.
hafl ekki komið þangað síðan f Nóv.
síðas.t Það bréf er ritað 12. Febr.
síðasl, Eftir því hefir blað vort ekki
komið heim til höfuðstaðarins í 4
mánuði, þrátt fyrir það að vér höf-
um seut það heim reglulega í hverj-
um mánuði og borgað pástgjaldið að
fullu. Óskil þau á Heimskringlu,
sem hér ræðir um, eru ekki póst-
stjórninni á íslandi að kenna. En
þau eru oss og kaupendum blaðfins á
ísfandi jafn bagaleg fyrir því. Vér
lifum samt í þeirri von að blað vort
sé ekki algerlega týnt og að það
hafl að lokum komist til skila.
Skýrsla.
Herra Skapti B. Brynjólfsson heflr
sent oss eftirfylgjandi skýrslu, sem
hann og hr. G. O’Reilly sömdu og
sendu stjórnendum námafélags þess,
sem vér gátum um í blaði vora 1.
þ. m. að stofnað hefði verið aðallega
af Park River búum.
Mr. Brynjólfsson getur þess, að
sendimaður frá félaginu muni bráð-
lega koma hingað norður til að selja
hluti í félagi þessu og þess vegna
mælist hann til þess, að vér birtum
skýrslu hans í blaðinu, svo að les-
endum geflst kostur á að kynna sér
starfsemi og framtíðarhorfur félags-
ins.
Skýrslan hljóðar svo:
Hallson, N. D., 19. Febr. 1900.
Til R. C. Reivertson, varaforseta og
aðalstarfsmanns fyrir Park River
gull- og kopamáma og mylnufélagið
I Park River, North Dakota.
Kæri herra. Vér höfum gert skoð-
unarferð til að rannsaka námaeign
félags yðar, sem erá “Cabinet” fjalli
norðan við Trestle-læk í Pend d’or-
eille námahéraðinu í Kootenay Co-
unty, í ríkinu Idaho, og leyfum vér
oss að skýra yður frá, að vér höfum
skoðað ofannefnda námaeign og fund-
ið að hún inniheldur þrjár námalóðir
hverja að stærð 600+1500 fet, sem
allar liggja frá suðri til norðurs, og
er námaeign þessi þannig 4500 fet á
lengd norður og suður, en 600 fet á
breidd austur og vestur. Vér fund-
um einnig að hús hafði verið bygt á
þessu námalandi, að stærð 16 + 20
fet og að auki smiðja fyrir járnsmið.
Krossgöng hafa verið gratin inn í
hlið fjallsins, um 40 fet á lengd. Vér
fundum einnig að skurðir höfðu ver-
ið grafnir á 5 eða 6 stöðum í fjalls-
hlíðinni. Þeir sýndu að regluleg
málmæð lá eftir þessum þremur
námalóðum endilöngum. Sá stærsti
af skurðum þessum er um 10 feta
djúpur. Þar sést málmæðin 6 fet á
breidd, en af því að þessi skurður
var of mjór, þá gátum vér ekki séð
hve miklu breiðari æð þessi kann að
vera. Æðarhliðin var regluleg og
ákveðin og sýndi að vinnumenn fé-
lagsins höfðu komið niður á reglulega
málmæð. Það eru aðrar málmæðar
á þessum námalóðum, sem ekki hefir
ennþá verið grafið eftir. Vér tókum
málmgrjót úr dýpsta skurðinum og
létum rannsaka það, og leggjum hér
með skýrslu um það.
Þessi námaeign er að eins 2 mílur
frá N. P. járnbrautinni og gerir það
bnrtfiutning málmgrjótsins bæði hæg-
an og ódýran, með því að leiðin er
þægilega hillandi undan fæti frá
námunum til brautarinnar
Þegar vér tökum alt til greina
sambandi við þessa námaeign, þá á
lítum vér að hún eigi ágæta framtfð
fyrir höndum. Þær námalóðir sem
liggja samhliða þessari námaeign og
sem meira hefir verið unnið á, en
gert heflr verið á Park River eign
inni, hafa reynst ríkar af gulli, silfri,
kopar og blýi. Það heflr nýlega
fundist æð á Marguerite námalóðinn
sem liggur samhliða austan við Park
River eignina, og er sagt að sú æð
hafi geflð af sér $497.41 af gulli
og blýi í hverju tonni af málmgrjót
inu.
Það er oss ánægjuefni að geta þess
að vér mættum Mr. Hauge, forseta
félags yðar, og komurast að því, að
hann er maður bæði skynsamur og
duglegur og vér leggjum drengskap
okkar við , þá staðhæfing, að þær
skýrslur sem hann kann að gefa um
hag og horfur félagsins, munu reyn
ast sannar og áreiðanlegar.
Yðar með virðingu.
S. B. BRYNJÓLFSSON.
G. O’REILLY.
mér,—Ofr ég befi reynt það, að alþýðu
mentun í bóklegri þekkingu er minni
—en alls ekki meiri, — en heima. Ef þú
kemur hingað, kæri vinur, mát*u búast
við að fara gersamlega á mis alls þess
sem veitti þér ánægjustundir heima, og
því betur er þér farið, því fyr sem þú
getur gleymt öllu íslenzku. — Þetta er
skrambi hart, en satt er það.
Annars er það álit mitt, að svo
lengi sem þú getur haft vísa da„launa
vinnu heima, með því kaupi, sem þar
er goldið, þá vinnir þú sárlítið við að
gerast púlsklár undir kanadiskum
vinnumeistara við svo vonda vinnu, að
slík þekkist ekki heima. Svo er einn
annmarkinn, að þar sem fátæklingur
inn er kominn hér, þar verður hann að
sitja. Ferðalög eru afardýr, 3—4 cent
fyrir míluna með járnbrautinni, það er
sama sem 8 dollarar og alt að 20 dollur
um fyrir eina dagleið.
Mér hafa ekki brugðizt neinar von
ir hér, því ég gerði mér þær ekki háar
heima, en hugmyndir mínar hafa verið
furðu réttar.
Eftir Þjóðólfi.
Frá ísl. vestanliafs.
Kafli úr bréfi frá Wpg. ds. 5. Nóv. 1890.
.....Hér i Winnipeg þekki ég bezt
til landa, og þegar ég tek undan 3 eða 4
menn, má segja að menn eigi að eins
nóg til næsta máls; þ. e. þegar vinnan
(sem er yfírleitt miklu verri en við höf-
um hugmynd um heima) þrýtur, hef ég
ekki betur vit á, en fjöldi þeirra íslend
inga, sem búa í bænum eða bæjum,
hljóti að fara á vonarvöl.
Ég veit það vel, að bændur, sem
hafa klofið það, lifa miklu betra og sjálf
stæðara lífi; en til þessa þarf meira fé
en öreigarnir heimanað geta fengið
hönd yfir. Auk þess er stöðugt verra
og verra að fá góð lönd í góðum sveit-
um.
Hvað peningagildi snertir, má óhætt
secja, að 1 dollar hér sé ekki meira
virði en 2 kr. heima, ég tala um til
nauðsynja. Látinn fyrir munað er
hann engu betri en 1 kr., að undan-
teknu kaffi, þar er dollarinn 4 króna
virði. Tali ég svo um, hve lengi er ver-
ið að afla dollarsins hér. þá má reikna
út: Erfiðismannalaun eru hór $1,75—
$2 þ. e. kr. 3,50—4,00 á dag og synist í
fijótu bragði álitlegt, ef ekkert er keypt
annað en lífs nauðsynjar, t. d. matur
og klæðnaður. — En komi skúr úr lofti
þá eru allír verklausir, því vinnunni er
þannig varið, að ómögulegt er að vinna
að henni nema í. þurru. Dæmi: Ég
vann tvo mánuði úti á landi (Winni
pegosis) fyrir 30 dollara, og öllu fríu,
sem svo er kallað (enda hafði ég hærra
kaup en 30—40 aðrir, sem unnu við
sama starf), og þó það sé ekki hátt, —
rúmur dollar á dag,|— þá hafði óg þó
betra en verkamenn hér, sem unnu fyr-
ir 2 dollurum á dag og borguðu fæði og
húsnæði með 12 dollurum á mánuði, og
var þó tíðin venju fremur góð. Um
frelsi íslendinga vil ég ekki tala. Nóg
sagt: þar sem frelsi er til, verður það
fyrst að ófrelsi fyrir þá, sem annað-
hvort geta ékki eða fá ekki notið þess.
Hugsunarháttur og trúarlíf Islendinga
(yfirleitt) er hér á svolágu stigi, að ekki
er vert að tala urn það, þrátt fyrir
hetjuna séra Jón Bjarnason. Það er
nóg komið af þessu; þó má bæta því
við, að mentalíf hér, (sem óg hefi kynzt)
—er—og segi ekki á lægra stigi—en á
ait öðru stigi, en heima. svo að sá sem
hetir fengið nasasjón af því heima á
Fróni, sættir sig illa við það sem hér
er. — Ég hpf fleiri dæmi en frá sjálfum
ATH, Ef Þjóðólfur hefði ekki
frætt lesendur sina, í smágrein á eftír
bréfkafla þessnm, að hann væri ritaður
af “skynsömum og þaulmentuðum al-
þýðumanni”, þá hefðu óhlutdrægir
menn með nokkuri þekkingu á högum
Vestur-íslendinga tæpast trúað að svo
gæti verið, því satt að ségja sjáum vér
ekki að vitsmuna, sanngirni eða þekk
ingar gæti mikið í þessum bréfkafla.
Maður, sem ekki þekkir meira en
8 til 4 íslendinga í VVinnipeg. sem hafi
meira en til næsta máls, og hefir ekki
betra vit, en að allur fjöldi þeirra, sem
hafi aðsetur í bæjum hér vestra, hljót
að fara á vonarvöl—á flæking, og lifa á
betli, — ætti að leggja frá sér pennann
þar til hann hefir safnað meiri þekk
ingu og viti, en hann virðist hafa yfir
að ráða, eftir þessum bréfkafla að
dæma. Það er óðs manns hjal, að doll-
ar hér sé ekki meira virði en 2 krónur á
Islandi; eða að vinnan hér sé örðugri
en á Islandi, Vér höfum áður sýnt að
dollarinn hér er fullkomlega ígildi
króna á tslandi fyrir. allar allar lífs
nauðsynjar, svo sem matvæli og klæði
allskonar. Eins er það nv frétt, að
ekkert verk verði unnið hór vestanhafs
þegar regndropar falla úr lofti. Um
trúar- og mentalíf landa vorra hér
vestra er óþarft að deila. Vór erum
fúsír að ganga undir próf í því við
Austur Islendinga hvenær sem þeir
verða fáanlegir til þess, — Annars gðt-
um vér fyrirgefið þessum bréfritara, þó
hann sé blindur á báðum augum, svona
alveg nýkominn að heiraan. Það verð-
ur fleirum en honum, að líta öfugum
augum á hlutina hér vestra, á meðan
reynslu og þekkingu skortir. Oss þyk-
ir trúlegt að skoðun hans breytist tals
vert þegar hann hefir verið hér i landi
í nokkur ár og vaxið að vizku og ráði.
Svo þykir oss all-trúlegt að þessar
20,000 krónur, sem landar vorir hér
vestra senda til sveltandi sveitunga
sinna heima á þessu ári, muni gefa
þeim sannari hugmynd um efnahag og
ástæður manna hér, heldur en ofan-
prentaður bréfkafli getur gert. En um
tilganginn efastengiun. Það bera at
hugasemdir Þjóðólfs-ritstjórans ótvi-
ræðilega með sér.
Ritstj.
Dánarfregn.
11. Marz síðastl. andaðst i Grafton,
N. Dak., Einar Ófeigsson; hann mun
hafa verið um 68 ára gamall. Hann
var fæddur í Nesjum i Austur Skafta
felssýslu. Hann lætur eftir sig 3 börn
öll uppkominn og gift eitt, þeirra,
Kolbeinn bóndi að Árnes, Nýja ís-
landi; annað Guðný, kona Stefáns Sig-
urðssonar í IFinnipeg; þrjðja, Ólafía
Pálína, kona Sigurðar Tómassonar í
Grafton, N. Dak., þar sem hinn látni
hefír dvalið lengst af síðan hann kom
til þðssalands. —Jarðarför hans fór
fram 12. þ. m. frá ísl. lút. kyrkjunni í
Grafton. Séra J. A. Sigurðsðon hélt
líkræðu.
MJÖG STÓR
Flaunelettes Teppi
Hvít og grá að lit
75C.
Einnig hvít ullateppi
7 pund að þyngd
$2.75
parið.
ágæt,
1
574 Maiii
Telefón 1176.
Stf.
The Bankrupt
Stock Buying
Gompany.
565 og 567 9Iain Str.
Næstu dyr fyrir sunnan Brunswick.
Yér erum
sífelt á
undan
öðrum
Þessa vikp bjóðum vér 20ókarl-
mannabuxur, vauaverð $1.50 til
$1.72. Vér seljum þær fyrir
aðeins $1.00
79 karlmarinabuxur úr þykku
írsku “Friéze”, vanaverð $2.25.
Okkar prís er aðeins $1.35
150 karlmanna-alfatnaði. Vér
tökum í ábyrgð að þeir eru allT
ir búnir til úr besta ensku og
skozku alullarvaðmáli. Sams-
xonar fatnaðir eru í öllnm búð-
um seldir fyiir $12.00 til $15.00
Vér seljum þá fyrir $6.00 hvern
alfatnað.
100 hvítar stífaðar skyrtur, með
hörléreftsbrjóstum. Vanaverð
á þeim er $1.00; okkar verð er
aðeins 25c.
27 karlmanna regnkápur, með
herðaslagi, Vanaverð er $5.0f
Vér seljum þær fyrir $1.95
84 karlmanna “Paddock” regn-
kápur með flauelskraga úr besta
ensku “Covert”-efni. Þær eru
seldar frá $8.00 og yflr. En vér
látum þær fara fyrir $3.75.
200 pör af sterkum karlmanna-
reimuðum skóm fvrir 95 cents.
27 dúsín af stráhöttum fyrir
karla og konur, með nýjasta vor
og sumarlagi. Þeir eru vana-
lega seldir fyrir 50c. til $2.00
Vér seljum þá alla með jöfnu
verði, fyrir 25c. hvern hatt.
Nýar og áður ósýndar vörur eru
á hverjum degi &■ búðarborði
voru. Ef yður líkar ekki það
sem þér kaupið, þá annaðhvort
skiftum vér við yður vörunum,
eða borgum yður peninga yðar
til baka.
Gleymið ekki að hafa Heims-
kringlu með yður er þér komið
í verzlunarerindum til vor
The Bankrupt
Stock Buying
Company.
565 Haiu St.,
Cor. Rupert St.