Heimskringla - 01.12.1904, Blaðsíða 2

HEIMSKRlNGÍiÁ í. DESEMBER 1904
----------------------
Heimskringla
PUBLISHED BY
The Heimskringla News 4 Publish-
ÍDg Company
Verö blaösins í Canada og Bandar.
$2.00 um áriö (fyrir fram borgaö).
Senttil íslands (fyrir fram borgaö
af kaupendum blaösins hér) $1.50.
Peningar sendist í P. O. Money Or-
der, Registered Letter eöa Express
Money Order. Bankaávfsanir á aöra
banka en 1 Winnipeg aö eins teknar
meö afföllum.
B. L. BALDWINSON,
Editor A Manager
Office:
727 Sherbrooke Street, Winnipeg
P. O. BOX 116.
♦--------------------------------------♦
Bæjareign gasverksins
Bæjarstjórnar kosningar fara
fram í þessum mánuði, og í sam-
bandi við þær verður það spursmAl
að líkindum lagt undir atkvæði
gjaldpegnanna, hvort Winnipeg
borg skuli komauppgasframleiðslu
stofnun og láta hana starfa á eigin
reikning, svo að bæjarbúar geti Att
kost á að fá gas til ljósa, eldunar
og hitunar með að eins hálfvirði
við það sem pað nú er selt af gas-
framleiðslu félagi þvf, sem starfar
hér í bænum.
í sambandi við petta mál bendir
bæjarstjórnin kjósendunum á það,
að núverandi verð á gasi hér f
Winnipeg sé fyrir hver 1,000 fet til
ljósa $1.85 og hver 1,000 fet til hit-
unar og eldunar $1.60. En áætlun
bæjarstjórnarinnar er að hægt sé
að framleiða og selja gasið, ef bær-
inn hefir umráð yfir þvf, fyrir $1 00
hver 1,000 teningafetaf ljósgasi,og
af hitunar og eldunar gasi fyrir 75c
hvert þúsund teningafet.
Þetta er nokkru lægri áætlun en
sú, sem gerð var sfðastliðið ár, og
orsakast það af þvf, að bæði er nú
langtum fleira fólk f bænum, en þá
var og fer stöðugt fjölgandi, svo að
gasneyzlan verður vitanlega miklu
meiri, en þá var gert ráð fyrir, að
hún yrði fyrst um ainn. Og í öðru
lagi vegna {>ess,að með nýjustu lýs-
ingar aðferð má fá jafngott Ijós og
áður var með minni gasneyzlu en
áður.
Það er talið áreiðanlegt, að um
það bærinn er búinn að byggja gas-
stofnunina, þá verði bæjarbúum
seld ekki færri en 200 millíónir ten-
ingsfet á ári. Og tilgangur bæjar-
stjórnarinnar, ef atkvæði bæjarbúa
leyfa henni {>að, er að koma upp
öflugri gasframleiðslu-stofnun og
að selja bæjarbúum gasið með því
verði að eins, sem framleiðslan
kostar, og alveg á sama hátt eins
og gert hefir verið með bæjarvatn-
ið. Allir vita, að vatnið er nú mik-
ið betra en það var, meðan það var
f höndum prfvatfélags, og um leið
margfalt ódýrara.
Söm verður reynslan með gasið,
ef bærinn á f>að sjálfur og stjórnar
þvf. Þess má enn fremur geta, að
meðan bærinn varð að kaupa ljós
frá gasfélaginu til þess að 1/sa göt-
ur borgarinnar, þá kostaði hvert
ljós 45c yfir hverja nótt. En síðan
bærinn tók til að lýsa göturnar á
eigin reikning, hefir kostnaðurinn
minkað um helming.
Upphæð sú, sem bæjarstjórnin
biður borgarbúa að veita sér leyfi
til að verja til þessa fyrirtækis, er
400 þúsund dollnrs. f flj<>tu bragði
virðist þetta all-stór upphæð, en
svo er þess að gætu.að l>ærinn borg-
ar að eins það, soin stofnunin kost-
ar, og ekkert meira, þvf hún verður
bygð undir umsjón verkfræðings
borgarinnar. Og í Öðru lagi er það,
að árlegur spamaður fyrir borgar-
búa verður svo mikill eftiraðstofn-
un pessi er komin á fót og tekin að
starfa, að hún á þann hátt kemur
til með að borga sig á örfáum
árum.
Það er pvf alveg nauðsynlegt fyr-
ir kjósendur Winnipeg borgar, að
að athuga þetta pjóðeignarmál eins
rækilega og þeim er unt á þeim fáu
dögum, sem eftir eru til kosninga.
Við þá athugun efum vér ekki, að
allir sannir framfara og umbóta-
menn sannfærist um f>að, að rétt
sé að greiða atkvæði með pessari
fjárveitingu til þessa fyrirtækis.
Og það vonum vér, að fslenzkir
gjaldpegnar geri við næstu bæjar-
kosningar.
Áætlun bæjarstjórnarinnar við
byggiugu og starfsemi þessarar
stofnunar er á þessa leið:
Gasframleiðsluvél, aflvél
og katlar og undirstöður
og uppsetning......... $20,000
Byggingar................ 10,000
Gasgeymsluhylki (500,000
fet) .................. 65,000
4 mílur af gasleiðslupfpnm
eftir strætum bæjarins. 290,000
Óviss kostnaður.......... 15,000
Samtals.. $400,000
Áætlaður kostnaður við fram-
leiðslu hverra 1,000 teningsfeta af
ljósgasi er þannig:
50 pd. kol, á $8 tonnið...... 20c
kol fyrir katlana............ lOc
Vinnulaun.................... lOc
Olfa, 2y2 gallóna, á I2c..... 30c
Gert fyrir tapi og óvissum
kostnaði................... lOc
Samtals... 80c
Kostnaðurinn, sem legst Arlega á
bæjarbúa við þessa stofnuð, er
þannig:
4 prócent vextir af $400
púsundum ..............$16,000
Viðlagasjóður til afborgun-
ar skuldinni f gjalddaga 20,000
Starfskostnaður.......... 8,000
Als á ári. .$44,000
Þessi kostnaður er að eins lltill
hluti úr einum dollará mannhvem
í bænum og minkar árlega 1 réttum
hlutföllum við vaxandi fólkfjölda
og vaxandi gasneyzlu. Svo út-
gjöldin eru ekkert hættuleg, þegar
tillit er tekið til stærðar bæjarins
og framtfðar vaxtar.
Vatnsleiðslu starfsemi bæjarins
hefir reynst svo vel, sem frekast
er hægt að vonast eftir, eins og sést
á (>ví, að f>að sem félagið áður seldi
fynr $20 00 selur bærinn nú fyrir
$4.80. Þetta gefur ekki að eins
von heídur fulla vissu þess, að það
verði stórfeldur hagnaður fyrir
bæjarbúa að eignast sjálfir gas-
stofnun og láta hana starfa á þeirra
kostnað.
Kjósendur ættu þvf að taka sig
til og greiða afdráttarlaust atkvæði
með þessu, eins og fbúar Port Ar-
thur og Fort William hafa gert,
og eins og Calgary bær gerði
fyrir fáum dögum. Winnipeg er
höfuðborg þessa mikla Norðvestur-
lands, og bærinn má ekki láta sitt
eftir liggja, að gefa flðmm bæjum
gott eftirdæmi með þátttöku sinni f
þessu þýðingarmikla pjóðeignar-
máli opinberra nauðsynja.
Barnardo heimilin
Bók eina, sem heitir “Dr. Baru-
ardo, Fósturfaðir munaðarlausra
barna,” hafa f>eir herrar S. W.
Partridge & Co. f Lundúnum sent
Eleimskringlu. Bókin er rituð af
séra J. H. Batt og er nær 200 bls.
að stærð í snotru bandi. Efni
bókarinnar er sagan um stofnanir
þær, sem Dr. Barnado, enskur
mannvinur, hefir komið á fót vfðs-
vegar í hinu brezka veldi, og um
vöxt fæirra og áhrif til góðs fram
að þessum tfma.
Öll'er bókin einkar skemtileg og
frœðandi. Hún sýnir hve miklu
verki einn maður fær afkastað, ef
hann leggur sig allan fram til (>ess,
og hve miklu góðu má til leiðar
koma með samtökum og viturlegri
samvinnu jafnvel fárra einstakl-
inga.
I þessari grein er ekki rúm til
að gefa nema lítirin útdrátt úr
helztu atriðunum, sem bókin fjall-
ar um, en jafnvel (>að litla getur
gefið nokkra hugmynd um þau
víðtæku og varanlegu áhrif, sem
starfsemi þessa eina manns hefir á
lff og framtfð margra þúsunda
munaðarleysingja, og fyrir brezkt
þjóðerni í heiminum. í bók þess-
ari er ekki sögð æfisaga Barnardo
læknis. Að eins er þess getið, að
hann var að stunda læknisnám við
einn af spítulunuml Lundúnum á
f>eim tfma, er honum hugkvæmd-
ist fyrst að verja starfskröftum sfn-
um f {>arfir munaðarlausra barna
oguuglinga, sem enga áttu aðstand-
endur eða heimili í Lundúnum.
Auk þess að stunda lækningar við
spftalann 6 daga vlkunnar, hafði
hann tekið að sér að halda sunnu
dagaskóla á eigin reikning 1 einum
fátækasta hluta Lundúnaborgar.
Til pessa hafði hann leigt gamalt
hesthús, sem ekki var lengur álitið
hæft heimkynni fyrir þau ydýr.
Þennan hjall hafðihann látið dubba
UPP °g hvítþvo innan og setja f
J
hann lftinn hitunarofn, svo að
þeim unglingum, sem hann gæti
fengið inn af götunum til að hlusta
á sig, skildi verða notalegt meðan
þeir hefðu þar viðdvöl.
f
Það var eitt sunnndagskveld, um
það leyti að læknirinn var að hætta
kennslu, að inn í þennan hjall kom
litill drengur. Það var kalt og hrá-
slagalegt veður úti, en pi^turinn
var skólaus og berhöfðaður/ en
klæddur svo rifnum tötrum, sem
naumast huldu lfkamann. Dreng-
urinn þokaði sér upp að stónni og
beið {>ar þegjandi, f>angað til öll
bömin vora farin út og læknirinn
ætlaði að fara að loka húsinu, þá
skipaði hann piltinnm að fara, en
hann bað að lofa sér að sofa þar
inni yfir nóttina, (>vf hann ætti
ekkert heimili og enga hjálpar-
menn, en f>að væri of kalt að sofa
úti. Læknirinn trúði þessu ekki f
fyrstu. Hann vi>si ekki að til
væru nein böm f Lundúnum, sem
hvergi ættu heimili og engan að-
stoðarmann. En við frekara sam-
tal sk/rði pilturinn honum frá þvf,
að slfk böm væra svo mörg, að
hann gæti ekki talið f>au öll. Og
til sannindamerkis um fætta bauð
hann lækninum að sýna honum
staðina.eða suma af þeim, þar sem
bðrnin hefðust við á nóttunum.
Það varð að samningum, að þeir
fóru f leitina, sem endaði með þvf,
að læknirinn fann f einum hóp 11
smáböra, pilta og stúlkur, sem á
þessari köldu nóttu sváfu vært uppi
á f>aki á húsi einu, í þakrennunum.
Öll voru þau höfuðfatalaus og ber-
fætt, og sem næst klæðlaus. Við
þessa sjón brá lækninum svo, að
hann neitaði boði drengsins, að sjá
fleiri slfka staði að þvf sinni. En
piltinum sá hann fyrir húsnæði og
fæði f>á nótt.
Litlu sfðar sagði hann sögu f>essa
á opinberri samkomu, þar sem voru
margir málsmetandi menn og kon-
ur viðstödd. Ræðan kom út í
Lundúnablöðunnm næst.a morgnn,
og vakti hún almenna eftirtekt,
ekki að eins á ástandi barnanna,
heldur einnig á Dr. Barnado.
Meðal þeirra, sem lásu um þetta,
var Shaftsbnry lávarður, og sendi
harm þegar eftir lækninum ogbauð
honum til miðdegisverðar f höll
sinni. Þar var margt stórmenni
samankomið, ogvar læknirinn beð-
inn að endurtaka þessa sögu f>ar.
Nokkrir af þeim, sem viðstaddir
voru, trúðu ekki sögu læknis'ns, og
kv>ðu slfkan eymdarskap í ríkustu
borg heimsins ekki geta átt sér
stað. Bauð f>á læknirinn þeim að
koma með sér og skyldi hann sýna
f>eim hæli barnanna. Þessu var
vel tekið. Kerrum var ekið fram,
og hópur stórhöfðingja lagði af
stað með lækninum. Leitin var
hafin í einum fátækasta hluta bæj-
arins, en lengi fanst enginn krakki
sofandi úti Læknirinn tók f>á f>að
ráð, að kalla upp og bjóða hálfan
penny (1 cent) öllum þeim börnum,
sem gæfu sig fram undireins. Þá
spruttu jafnskjótt upp 26 börn á
/msum aldri, frá 8 til 14 ára. Þau
komu út úr tómum tunnum, köss-
um og tusku og hálm haugum, sem
voru f>ar f kring. Þessi sjón hafði
svo mikil áhrif á mennina, að börn-
in voru öll tekin samstundis og
þeim gefin góð máltíð á næsta gisti-
húsi og rúm um nóttina.
Þetta voru tildrögin til f>ess, að
Dr. Barnardo ákvað að helga alt
sitt æfistarf þvf, að bæta kjör íá-
tækra barna. Sú fyrsta peninga-
gjöf, sem læknirinn fékk, var frá
ungri stúlku í vinnumensku. Hún
gaf honum 6$ pence, sem hún hafði
dregið saman af kaupi sfnu. Þessi
litla 13 centa gjöf reyndist mjór
mikils vfsir, f>ví strax og fréttin um
gjöf þessa varð hljóðbær, þá komu
fleiri.sem lögðu skerf til barnanna,
svo að á þeim 37 árum, sem sfðan
eru liðin, hafa Dr. Barnado borist
nær 13 millíónir dollars f peninga-
gjöfum, til þess að annast börnin.
Læknirinn vann á daginn við lækn-
isstörf sfn, en notaði kveldin og
næturnar til þess að leita uppi og
hjálpa fátækum börnum. Öll mn-
tekt hans gekk til að fæða þau og
klæða, og að lokum fór svo, að
hann varð að fara f skuldir til þess
að geta haldið J>essu lfknarstarfi á-
fram. Nú var hann orðinn svo
f>ektur meðal munaðarlausra fá-
tæklingsbarna f Lundúnum, að þau
sóttu til hans bæði fræðslu og fæði.
Þau vissu, að hann var vinur þeirra,
og f>au hvorki óttuðust né voru
feimin við hann. Læknirinn gifti
sig og setti upp bú f bæ einum á
Englandi. Þar stofnsetti hann sitt
fyrsta hæli fyrir ung stúlkubörn f
bænum Ilford árið 1873. Nú var
hann búinn að vekja alment athygli
á sér og um leið vekja hluttekn-
ingu hjá ýmsum efnamðnnum, sem
sendu honum peningagjafir og
kvöttu aðra til að gera hið sama.
Oft var læknirinn 1 peninga vand
ræðum á fyrri árum, Eitt sinn var
hann ráðalaus að geta borgað skuld-
ir, sem hann var kominn 1 fyrir
lfknarstðrf sin. En f>egar neyðin
var stærst, þá var hjálpin næst.
Hann skuldaði um 30— 40 þúsund
dollars, og f-urfti þá að kaupa mik
ið af klæðnaði og rúmfatnaði fyrir
börnin, nær 500 doll. virði. En þá
ba st honum 500 doll. penlngagjöf
frá Ástralíu og á næstu nokkrum
viknm fékk hann ýmsar stórgjafir
frá nálega öllum Evrópu löndum.
Ein kona sendi honum $2,500 og
annar gefandi sendi honum $5,000,
svo að hann gat borgað allar skuld-
irnar. Þessi starfsemi jókst brátt
svo, að læknirinn setti á stofn
barna hæli vfðsvegar um Eng-
land og f Ástralíu og eitt 1 Mani-
toba. Kostnaðurinn fyrir fæði að
eins við þessar stofnanir er yfir
púsund dollars á sólarhring.
Inntektirnar fyrir árið 1902 voru
178,732 pd. sterling, en á sfðast-
liðnum 36 árum hefir inntektin að
jafnaði orðið yfir 100 f>ús. pd. á ári.
Það er tekið fram f ty>kinni, að
fæssar 13 mill. dollars, sem læknir-
inn hefir tekið inn á síðastliðnum
36 árum sé jafngildi þess, sem
Bretar eyddu á hverjum tveimur
vikum í Búastrfðinu, eða með ððr-
um orðum: að jafngildi f>ess fjár,
sem brezka þjóðin ver til vfnkaupa
á einni viku, hefir orkað þvf að
lfkna 52,302 munaðarlausum börn-
um á þessu tfmabili, og ala f>au
UPP °g menta, þar til f>au voru fær
um að bjarga sér sjálf.
Nú á dögum eru að jafnaði 7
þúsund börn á f>essum stofnunum
læknisins. Þeir, sem hjálpa lækn-
inum f fæssu verki, teljast nú orðið
nær 100 þús. manna og kvenna.
Flestir þeirra hjálpa með peninga
tillögum, en nokkrir einnig með
vinnu. Á árinu 1902 fékk hann
$92,332 í peningagjöfum, af þeim
voru $62,617 gjafir minna en eitt
pund sterling hver, en $23,352 frá
1 til 5 pund hver.
Fyrir 2 árum var læknirinn kom-
inn f 40 þús. dollara skuld, en þá
fékk hann gjafir úr öllum áttum,
sumar alt að 10 þúsund dollara.
Þær komu frá fólki, sem hann þekti
ekkert. Ein frá írlandi, 16 frá
Ástralfu, 4 frá Afríku, 3 frá Ind-
landi og nokkuð frá Englandi,
Rússlandi og Svíarfki. Ýmsir, sem
deyja, eru nú farnir að arfleiða
f>essar stofnanir að allmiklu fé.
Unglingafélög á Englandi hafa á
sfðastl. 11 Arum gefið nær hálfri
millfón dollars til þessa fyrirtækis
en þeir peningar hafa gengið til
lijálpar kryplingum og limlestum
börnum. Árið 1902 var 1531 barni
veitt innganga á f>essar stofnanir
og 19,946 börnum veitt hjúkrun
f>ess utan og 61,286 máltfðar gefn-
ar fátækum aðkomu börnum. Öll
nauðlfðandi fátæk börn fá inntöku
á þessar stofnanir, limlest, blind,
sjón og heymarlaus börn, og þau
sem ganga með ólæknandi sjúk-
dóma, ðllum er veitt heimili og
hjúkrun, svo að yfir 1200 slfk börn
eru nú daglega á fæssum stofnun-
um. Þær eru nú í þessum bæi-
um, Bath, Bristol, Belfast, Birm-
ingham, Brighton, Cardiff, Leeds,
Liverpool, Plymouth, Portsmouth,
Southampton og Hull, og nokkrar
f Lundúnaborg. Svo og f ýmsum
brezku hjálendunum. Ein af þess-
um stofnunum er nálægt Russell í
Manitoba; f>angað voru 1053 piltar
og stúlkur send árið 1902. Þess
utan eru aukabú f Canada: 1 Peter-
boro, Toronto og Winnipeg. Á
sfðasta ári voru 1,237 unglingar
sendir til Canada frá brezku heim-
ilunum; alt hraustogefnileg, stálp-
uð börn. Alls hefir læknirinn sent
út f brezku nýlendurnar yfir 15,000
börn og unglinga sfðan hann setti
stofnanir sínar á fót á Englandi.
Börn á öllum aldri, alt frá fæðingu
upp til 14 ára, eru tekin inn á
fæssar stofanir og f>ar fædd, klædd
og mentuð, eins og bezt verður á
alþýðuskólum landsins. Auk þess
eru f>eim kendar ymis konar iðnir
og handverk, bæði piltum og stúlk-
um, svo sem aktýja gerð, skósmfði,
snikkaraiðn, blikksmfði, fatasaum-
ur. Skúlkubörnunum er, auk al-
mennra mentagreina, kend heil-
brigðisfræði, húshald, fatasaumur,
og annað þvf um lfkt. Þvottahús
f>essarar stofnunar eru f stórum st<l
og vinna með véla og gufuafli. Eitt
þoirra þvoði á síðasta ári 120,000
stykki, og bakarlið, sem tilheyrir
London stofnaninni, bakar nóg
brauð til að seðja alla þá, sem eru
á hinum ýmsu stofnunnm á Eng
landi. Það er mikil eftirsókn eftir
unglingum frá pessnm stofnunum,
strax og þeir eru orðnir svo stáip-
aðir, að þeir geta farið út í vistir,
>vf að allir vita, að uppeldi f>eirra
er hið ákjósanlegasta að öllu leyti,
svo að óvfða er betra 1 heimahús-
um, nema hjá auðugu fólki. Ýmá-
ir, sem þar hafa alist upp og síðan
unnið sig vel áfram í heiminum,
senda árlega stórgjafir til f>essara
stofnana og endurgjalda með þvf
þann kostnað, sem stofnanirnar á
fyrri árum urðu að bera þeirra
vegna. Sumir hafa gefið heil hús
til þessara stofnana. Aðrir gefa
skóla og kirkjur, sem f>eir láta
byggja á eigin kostnað, en lang-
flestir, eins og gengur, láta aldrei
til sfn heyra eða frá sér frétta eftir
að þeir hafa þaðan sloppið. Fyrir
þeim er “gleymt þegar gleypt er.”
Margt fleira mætti segja um
þessar stofnanir. Öll bókin, sem
er vel rituð, er full af skemtilegu
lesmáli. En, eins og áður var tek-
ið fram, er ekki mögulegt f stuttri
grein, að gera meira en að eins gefa
stutt yfirlit yfir hina miklu starf-
semi þessa eina maDns. Að vfsu
er hann nú að mestu hættur öllu
öðru en þvf, að hafa alla yfirum-
sjón með þessum stofnunum, því
að nú eru þær undir stjóm lög-
giltrar fulltrúa-nefndar, sem telja
meðal meðlima sinna nokkra auð-
ugustu og bezt þektu • mannvini á
Englandi, sem eru rækilega studdir
í starfi sfnu af konunglegu fjöl-
skyldunni og mörgu öðru stórmenni
landsins. En um árangur og af-
leiðingar af þessu verki f>arf ekkert
að segja. Það liggur svo í augum
uppi, að allir sjá það. Eins og það
er áreiðanlegur sannleikur, að eng-
inn veit af hvaða barni gagn kann
að verða, eins er f>að vfst, að eng-
inn fær nákvæmlega getið þess til,
hve undra mikinn hagnað framtíð-
in kann að hafa af f>vf, að þúsundir
barna, sem ekkert liggur fyrir ann-
að en aumasta tilvera ágötum stór-
borganna f Bretlandi, eru af þess-
um stofnunum alin upp og ment-
uð og gerð að nýtum mönnum og
konum.
Brezka þjóðin á Barnardo lækni
sannarlega mikið að þakka!
Okurvald auðfélaga
Toronto borg hefir fengið dóms-
ákvæði fyrir því, að Bell Telephone
félagið, en ekki fbúar borgarinnar,
hafi aðal umráð yfir strætunum f>ar.
Samkvæmt f>eBsum dómsúrskurði,
hefir Bell'Telephone félagið fullan
lagarétt til þess að setja stólpa og
strengja víra sína hvar sem það
vill eftir götum borgarinnar, án
þess að leita leyfis hjá bæjarstjóra-
inni, eða ef f>að vill heldur leggja
þá neðanjarðar, f>á má það rffa upp
göturnar, hversu vel sem um f>ær
hefir verið búið, og leggja þræði
sína þar, rétt eins og það hefði öll
eignarumráð yfir landinu,sem bær-
inn stendur á. í máli þvf sem bær-
inn hefir um nokkurn tfma undan-
farinn staðið f við félagið út af rétt-
artilkalli, sem f>að gerir til stræt-
anna, hefir f>að komið f ljós, að fé-
lagið fékk 1 raun og veru þetta
leyfi árið 1880, f>egar f>að fékk lög-
gildingarleyfi sitt frá Dominion
f>inginu. Það hefir einnig komið
fram, að nokkurum vikum áður en
þetta löggildingarleyfi var endur-
bætt af ríkisþinginu, f>á fékk félag-
ið lagaleyfi frá Ontario þinginu,
sem veitti þvf ákveðin réttindi.
Þetta lagaleyfi Ontario stjórnarinn-
ar bannaði félaginu að Betja nokkra
stólpa eða víra á nokkurt stræti, án
leyfis frá viðeigandi sveitarstjóm
Þetta ákvæði laganna var sam
kvamit óskum Toronto borgar og
annara sveita í Ontario og var
álitin nægileg tryggingfyrirþvf, að
bæjir og sveitir í Ontorio hofðn
full umráð yfir stræturn og vcigum
innan sinna eigin takmarka. Það
var og álitið, að breytingar þrer,
sem nokkrmn vikum sfðar, voru af