Heimskringla - 14.09.1905, Blaðsíða 2

HEIMSKRINGLA 14. SEPTEMBER 1906

Heimskringla
PUBLISHED BY
The Heimskringla News 4 Pnblish-
ing *
Verö blaösios í Canada og Bandar.
$2.00 um ériö (fyrir fram borgaö).
Senttil Islands (fyrir frain borgaö
af kaupendum blaösins hér) $1.50.
Peningar sendist í P. O. Money Or-
der, Re^istered Letter eöa Express
Money Order. Bankaávtsanir A aöra
banka en 1 Winnipeg aö eins toknar
meö afföllum.
B. L. BALDWINSON,
Editor A Manager
OflBce:
727 Sherbrooke Street, Winnipeg
P.O.BOX llö. ’Phone 351 2,
Framför Canada á síð-
ustu 30 árum.
Allir íbúar Þessa mikla lands,
sem nokknrt atbygli hafa veitt við-
burðanna rás, vita að hér hafa
verið miklar framfarir á sfðasta
mannsaldri ogað Canadaer á hraða
ferð upp í tölu stórbióðanna.
Hér er ekki lengur að ræða um
fámenna, hrjóstruga og fátæka ný
lendu, heldur um feikna stórt og
frjósamt land með hraustum og
framgjörnum og auðugum borgur
um. En hitt er ekki á allra vitund,
hve framför sfðustu áratuga hefir
í raun og veru verið mikil og hve
miklum framförum eða þroskaþjóð
þessi getur tekið á komandi árum
Af skýrslum liðinna ára getum
vér séð, að árið 1871 var ræktað
land hér 17 millfónir ekra, en árið
1901 var það orðið 30 mill. ekrur.
* Eða með öðrum orðum 130 púsund
100 ekra búlönd höfðu á þessu
tímabili verið ræktuð og þannig
skapað lífsuppeldi fyrir 650 þús.
manns, í viðbót við þá, sem áður
lifðu af landrækt.
Ekki verður með vissu sagt, hve
mikilsvirði framleiðslumagnið er
nú umfram það sem var fyrir 30
árum. En útflutningsskýrslur sýna,
að árið 1874 voru afurðir af bú-
löndum rfkisins, sem fluttar voru
til útlanda 19 mill. dollara virði,
en eru nú orðnar nær 100 mill.
dollara virði. Þetta er ánægjuleg
framför á ekki lengra tfmabili*
Þar að auki verður að athuga, að
mjög mikið af afurðum bænda eru
, seldar f landinu sjálfu og sú verzl-
un er sffeldlega að aukast. Ostur
útfluttur árið 1874 var 3^ millíón
doliara virði, en f fyrra var útflutt
af honum 24 millíón dollara virði.
Af svfnakjöti áður 20 mill. pund,
nú 130 mill. pd. Af útfluttum
nautgripum seldi Canada til Bret-
lands árið 1873 tt3 gripi, en í fyrra
143,301, eða yfir 10 mill. dollara
virði. Svo að þessi sfðasttaldi at-
vinnuvegur hefir aigerlega skapast
á sfðustu 30 árum.
Úr námum seldi Canada 1874
2 mill. dollara virði af gulli, en í
fyrra lfi£ mill, dollara virði. Af
þessari upphæð komu 10 mill. úr
Yukon héraðinu. Arið 1874 fram-
leikdi Canada 1 mill. tn. af kolum,
en f fyrra I7^t mill. tn. Fiskiveið-
ar gáfu af sér 11 mill. dollara árið
1874, en í fyrra 23 mill. dollara. Af
timbri var framleitt 1874 27 mill.
dollara virði, en f fyrra 37 mill.
Þar að auki hefir trjákvoðu atvinnu-
vegurinn að mestu myndast á sl.
30 árum. En hann er nú orðinn
afar víðtækur og arðsamur og veit-
ir árlega atvinnu tugum þúsunda
manna.
I réttu hlutfalli við aukningu
á framleislu landafurðanna liafa
og aðrar atvinnugreinar þroikast.
Arið 1874 var flutt með póstuin 39
mill. bréf og bögglar, en í fyrra 486
millfónir, og bendir pað ótvíræðlega
á almenna framför í viðskiftalífi
rfkisins.
Söm er sagan 1 fjármálunum:
Árið 1874 lánuðu bankar íbúum
landsins 130 mill. dollara til þess
að reka verzlun og iðnað, en f fyrra
yfir 500 millíónir.
Fyrir 30 árum áttu Canadamenn
á sparibönkum sfnum 77 millíónir
dollara. En í fyrra áttu landsmenn
f>ar 470 mill. Aðeins í peningum
á sparibönkum á f>ví fólkið nú 400
mill. dollara meira en það átti fyrir
30 árum sfðan. En auðvitað eiga
menn miklu meiri peninga, þvl af-
armikið af fé þjóðarinnar er á vöxt-
um f bygginga og lánsfélögum og
öðrum gróðafyrirtækjum, sem
skýrslur eru ekki til yfir svo f>ær
séu á almannafæri.
Arið 1874 nam eldsábyrgð á hús-
eignum í Canada 300 millíónum
dollara. Þá voru iðgjöldin ‘ÓV2
mill. dollara á ári, en nú eru þau
orðin 13 millfónir. Arið 1874 höfðu
Canadamenn 85 mill. doll. virði í
lffslbyrgðum, en í fyrra 587 mill.
Þessi feikna framför ber óneitan-
legan vott um vaxandi þroska og
velmegun þjóðfélagsins. Þá borg-
uðu Canadamenn í Iffsábyrgðar-
iðgjöldum minna en 3 mill. dollara,
en nú 20 mill. á ári. Alls borgaði
þjóðin f Canada árið 1904 fyrir alls
konar ábyrgðir ‘HV2 mill. doll.
Af járnbrautum höfðum vér árið
1874 4856 mflur, en nú nærri 20
þúsund mflur. Þá voru tekjur af
járnbrutunum 19| mill. doll., en nú
yfir 100 mill. á ári. Árið 1874
ferðuðust 5 mill. farþegja með járn
brautunum, en nú nálægt 20 mill.
manns á ári. Þá fluttu brautirnar
0V2 mill. tn. af varningi á árinu, en
nú 48 mill. tn.
Af fæssum tölnm er það sjáan-
legt, að mikil framför hefir verið
hér f landi á þessum síðustu 30 ár-
um, svo að óvfster,að nokkurtann-
að land geti sýnt tiltölulega eins
miklar framfarir í öllum greinum á
jöfnu tfmabili. Og þar sem at
vinnuvegir f>essa lands eru ennþá í
barndómi, þá erómögulegt að segja,
hver undra framför hér kann að
verða framvegis, en svo mikið er
▼fst, að allir þeir hagfræðingar, sem
hér hafa ferðast um og kynt sér
landið, spá vel fyrir þroskun f>ess á
komandi árum.
óeyrðir í Tokio.
Það mun hafa verið almenn skoð-
un, að mikið mundi verða um
dýrðir f höfuðborg Japana, þegar
vfst væri orðið um, að friður væri
saminn við Rússa, og að Japanar
hefðu áunnið alt það, sem þeir upp-
haflega lögðu út f strfð til að berj-
ast fyrir.
En nú hefir sú raun á orðið, að
þjóðin er í uppnámi útaf úrslitum
friðarsamninganna. Aðeins eitt
einasta blað f Tokio lætur vel yfir
þeim, kveður sendimenn Japana
liafa gert það eitt f málinu, sem
f>eim var unt að gera, og að f>eim
hafi tekist, að fá öllum f>eim kröf-
um framgengt, sem barist var fyrir;
að ef þeir hefðu neitað að undir-
skrifa samningana eftir að Rússar
voru búnir að ganga að öllum þess-
um aðalkröfum, þá hefðu þeir sama
sem háð annað strfð fyrir pening-
um eingöngu, sem hversu mikil
sem upphæðin hefði verið, ekki
hefði samt borgað fyrir aukaút
gjöldin, sem áframhald hernaðarins
hefði haft f för með sér, og þessut-
an engin trygging fengin fyrir þvf,
að Japanar hefðu getað knúið her-
kostnað út úr Rússum, hversu illa
sem þeir hefðu leiknir orðið í
vopnaviðskiftum.
Þett blað telur J>vf samninga þá,
sem gerðir hafa verið, fult eins að-
gengilega og nokkur von var til
að fengist gœtu.
En að þessu blaði undanteknu,
þá má svo heita, að hvert einasta
blað f fjllu landinu sé algerlega á
móti samningunum, f>ar sem ekki
hafi fengist fullur herkostnaður
borgaður, eins og vandi hafi verið
til meðal annara f>jóða undir svip-
uðum kringumstæðum. Blöðin
benda á, að Oyama hafi verið búin
að skipa liði sínu f Manchuriu (um
470 f>ús. manna) f>annig að fylk-
ingar hans hati náð yfir 150 mílna
svæði f hálfhring umhvertís lið
Rússanna, og að enginn efi hafi á
þvf leikið, að hann hefði veitt Line-
j witch sömu útreið og hann veitti
Kuropatkin við Mukden, livenær
sem hann hefði gengið til orustu
með öllu liði sfnu.
Þau finna emnig f>að að gerðum
sendimanna sinna, að f>eir gáfu
Rússuin eftir nókkuð af Sakhalin
eyjunni og telja það vanvirðu f>jóð
sinni, að hafalagtút f hernað þenn-
an án f>ess að fá fullar skaðabætur
frá Rússum.
Svo er mikill æsingur meðal
manna í Tokio, að þúsundir manna
hafa gert uppþot og óspektir og
grýtt og brotið prentsmiðju stjórn-
arblaðsins. A þriðjudaginn 5. þ.
m. kvað svo mikið að þessum lát-
um, að 5 ) manns voru særðir og
margir drepnir. En f>ó varð að
lokum stilt til friðar f bráðina.
Þjóðin heimtar að stjórnin taki
tafarlaust að sér að sjá um alla f>á,
sem beðið hafi tjón og ástvinamissi
við hernað þenna, f>vf að margar
fjölskyldur standi nú uppi allslaus-
ar og hafi engan nákominn íil að
vinna fyrir sér, sfðan húsfeðurnir
féllu f stríðinu.
I Tokio borg eru nær lj^ millíónir
fbúa, og má þvf geta nærri, að
mikið gengur á þar, þegar öll al-
þýðan rfs upp á móti stjórninni,
sem nú er skorað á að segja af sér
tafarlaust
En talið er samt vfst, að þegar
glfmuskjálftinn er runninn af óróa-
seggjum þjóðarinnar, f>á muni al-
menningur sætta sig við gerðan
dóm í málinu.
Það vakir alment fyrir mönnum
f flestum löndum, að ennþá viti
menn ekki hina sönnu ástæðu fyrir
tilslökun Japana, og hyggja að
leynilegir samningar hafi gerðir
verið við Japana, er þeir séu vel
sæmdir af.
Svo kostnaðurinn við landsfma-
lagningu milli sæsfmastöðvanna á
Austfjörðum, Akureyrar og Reykjá-
vald f hendur 4 dönskum ráðherra,
sem hlýtur að vera særandi fyrir
sjálfstæðistilfinning hvers Islend-
Hraðskeytamálið
á þingi.
Nefndarálit f þvf máli komu í
gær, frá meiri og minni hluta. I
minni hlutanum er Skúli Thorodd-
sen og Björn Kristjánsson. Hér
skal stuttlega skýrt frá áliti þeirra. Minni hl. færir rök fyrir f>vf, að sá g6rir hann ráð fyrir sama tillagi
Álit meiri hlutans mun verða at- j kostnaður muni um árið nema 137,- j ejng 0g stendur til boða handa Rit-
hugað síðar. j 640 kr., þegar dregnar hafa verið 8fmafélaginu (54 þús. árlega um 20
vfkur, með álmu til Isafjarðar, ings.
mundi að minsta kosti nena alt að 1 Mdnni hlutinn gerir ráð fyrir að
900 þús. kr. ' minsta kosti 30 þús. kr. tekjum af
Þá kemur árlegur kostnaður við þessu hraðskeytasambandi að með-
rekstur, viðhald og endurnýjun. altali um 20 ár. Frá Danmörku
frá tekjur f>ær, sem stjórnin hefir
áætlað af landsfmanum.
Þá er það athugað, hvort þetta
hraðskeytasamband sö tryggilegt
Fyrst er sannað einkar rækilega,
að samningur sá, er ráðherrann
hefir gert við Ritsfmafélagið fari
algerlega f bága við tilætlun fjár-
veitingarvaldsins og hafi engann
stuðning f ákvæðum gildandi fjár-
laga. Og jafnframt er sannað með
ummœlum ráðherrans sjálfs f bréfi löndum. Fyrst er bent 4 fjögra
til samgöngumála ráðherra Dana, inánaða bilun á sæsíma. Komi
dags. 30. júnf 1904, að H. Hafstein j slfkt fyrir, er landið án hraðskeyta-
hefir þá talið sig- bresta heimild til I sambands við umheiminn.
þess, að gera það f málinu, sem i “En þó að sæsfminn sé f lagi, f>á
ár). Enn fremur von um styrk
frá Noregi, ef loftskeytaendastöðin
yrði reist þar.
En f>ó að Norðmenn leggi ekk-
hann svo gerði.
Þvf næst sannar minni hlutinn, j milli Seyðisfjarðar, Akureyrar og
að hagsmunir íslands gátu að engu Reykjavfkur verði afarstopult, að
leyti knúð ráðherrann til að semja minsta kosti 7 mánuði ársins, ekki
um ritsímalagningu, áður en sam-
þykki fjárveitingarvaldsins v a r
fengið. Það bera með sér bréf frá
samgöngumála ráðherra Dana og
og fullnægi f>örfum þeirra, sem það I @rt m fyrirtækisins telst minni hl.
er ætlað, Rkan hátt og svipað! SVQ ti]j gem yér þurfum aldrei að
hraðskeytajsamband gerir f öðrum I borga meira fyrstu árin en um 45
þús. kr. á ári um fram tekjur, en
miklar lfkur fyrir beinum ágóða,
þegar fram í sækir.
En þó að ekkert tillag fengist
frá Danmörku, né frá Noregi, yrði
sæ og landsíminn samt 38,820 kr.
40 au. dýrari árlega en Marconi-
tilboðið, og mundi sá mismunur,
er mjög hætt við þvf, að sambandið
frá Suenson forstjóra Ritslmafé-
lagsins norræna.
. Þá tekur minni hlutinn
„ . _ , , , ,. með 4 prócent vðxtum og vaxta-
sfzt að þvf, er talsfmann snertir, og .. , , , .
i . ,,, „ ,, . voxtum nema á 20 árum meira en
enda þótt við höfum gert ráð ryrir , nnn , , ,
.. 1 .. ... J ! 1 millfón og 200 þús. kr.
allsæmilegu eftirliti ’.
“Gera má og ráð fyrir, að ólag á j Aðaltillaga minni hlutans er að
landsfmanum verði þeim mun tfð-! taka þessu tilboði Marconi-félags-
ara, sein hann er ver úr garði gerð- ins. En vegna þess kapps, er
20 ára!ur> en n,i eru sfmastaurarnir, sem
ófrelsið til fhugunar og það ásamt
lagaheimildarskortinum þykir hon-
um næg ástæða til þess, að alþingi
hafni samningum gersamlega.
“Vér álftum það horfa þjóðfélagi
j voru til mesta óhagræðis”, segir
j minni hlutinn, “að veita félaginu
einkarétt f 20 ár, einkarétt, sem 2.
! gr. sainningsins gefur jafnvel f
skyn, að fclagið geti fengið endur-
nýjaðen að 20 árum liðnum. Af
þossu leiðir, að landinu er óheiinilt
að hagnýta sér nokkurtannað hrað-
skeytasamband til annara landa f
Evrópu, liversu kostnaðarlftið sem
það kynni að verða, og enda þótt
það byðist ókeypis. Enda þótt sæ-
sfminn til útlanda sé um lengri
tfma f ólagi, (>á er landsmönnum þó
fyrirmunað, að leita sér nokkurrar
bjargar f þessu efni, og á þetta ekki
nota á, og þegar hafa verið keyptir,
fremur grannir og óvanalega stutt-
ir”. Leiðir af þvf, að hættara er
við (>vf, að einhver staur kunni að
brotna eða sökkva í fönn, og er þá
sambaiiiHð auðvitað slitið”.
Vegna hins afarháa taxta á sím*
skeytum milli Hjaltlands og Is-
lands hlýtur “sæsíminn að verða
miklu minna notaður en mundi
ella, og getur (>ar af leiðandi eigi
fengið þ'i þýðingu fyrir þjóðfélag
vort, eins og hraðskeytasamband
til útlanda, sem vér sjálfir gætum
að öllv leyti haft ráð yfir, bæði að
þvf er taxta og annað snertir”.
“Af framansögðu dylst eigi, að
oftnefndur ritsfmasamningur fer
fram á, að leggja þjóðinni mjög til-
finnanlegar fjárbyrðar á herðar og
veitir þó mjög ótrygt, ófullnægj-
sfzt illa við nú á tímum, þegar j andi og dýrt ritsfmasamband, svo
ýmsum nýjungum fleygir fram ár að við verðum þegar af þeirri á-
frá ári”. stæðu — enda þótt ekki væri litið
Þá sýnir minni hl. fram á, hve á aðra agnúa, sem gera samning-
illa réttur þjóðarinnar sé að öðru inn alveg óaðgengilegan, svo sem
leyti trygður í samningnum. Fé- áður hefir sýnt verið — að ráða
lagið má draga viðgerðir á sæsfm-' þinginu til þess, að hafna samn-
anum alt að 4 mánuðum 1 hvert1 ingnum gersamlega og veita ekk-
Ávarp
til verkaraanna 4. sept. 1905.
Með gleðibrag og hornahljóm
þér hefjið yðar merki,
svo heimur fella hlýtur dóm
að hér sé ráð í verki,
er sýnir göfugt mark og mið,
að menning sannri vinna.
Nær sérhver öðrum leggur lið
má leið til sigurs finna.
Þú verkamaður, meginstoð
og máttur allra þjóða,
f framsókn heimsins verndarvoð
og vísir sérhvers gróða.
O, háðu strfðið hreinn og frjáls,
það helg er lífsins krafa;
en bind þú aldrei hug til hálfs
á harðstjóranna klafa.
Svo vinnið fyrir land og lýð
í ljóss og frelsis nafni,
f>ví fjöldinn sigrar sérhvert strfð
með samtökin f stafni.
Það veitir niðjum gullið gjald
með geislarún á skildi,
en aðalshioki, hefð og vald
þá hefir minna gildi.
M. Murkvsson.
sinn, sem bilun kemur fyrir. Sam-
göngumálaráðherra Dana hefir að
öllu leyti töglin og hagldirnar.
Danmerkurstjórn getur jafuvel ráð-
ið því, að hætt verði að senda hrað-
skeyti með sæsímanum, þegar
h e n n i vlrðist almenningsöryggi
heimta það. Og úrskurði dansks
ráðherra á að hlíta um skýringar á
samningnum. Hve happasælt það
muni vera, að samgöngumálaráð-
herra Dana ákveði símskeytataxt-
ana, sýnir minni hl. með þvf, að
benda á, að gjöldin milli Hjalt
lands og Islands hatí verið ákveðin
50 aura fyrir orðið; en frá Dan-
ert fé til þess hraðskeytasambands,
er sainningurinn gerir ráð fyrir”.
Þá tekur minni hl. loftskeyta-
8amband til fhugunar, og kemst að
þeirri niðurstöðu, að það sé ólíku
tryggara en það sfmasamband, sem
oss er boðið.
Bezt Ifzt minni hl. á eftirfarandi
tilboð frá Marconifélaginu:
“Félagið býðst til að koma á
hraðskeytasambandi milli Skot-
lands, Færeyja, Seyðisfjarðar og
Akureyrar, og milli Skotlands, Fær-
eyja, Reykjavfkur og Isafjarðar, og
verða þá loftskeytastöðvar í Hval-
| vfk, á Langanesi, við Rauðanúp,
morku til Hjaltlands er gjaklið að i , . „ , „ _. . _ ._
o- „ . ; við Gjögurtá, f Vatnsfirði, áBreiða-
eins 25 aurar fynr orðið, þótt vega- „ , Á , ■ . .
„ ,....• hrði og á Reykjanesi, en ntsfmi
irá Reykjanesi til Keykjavutur, frá
Þessa agnúa á samningnum telur Hvalvfk til Seyðisfjarðar, frá Gjög-
minni hl. svo stórvægilega, og að 1 urtá að Akureyri og frá Vatnsfirði
þjóðinni standi af þeim svo rnikill tii ísafjarðar. Fyrir að koma hrað
voði, að sjálfsagt sé að hafna samn- skeytasambandi þessu á fót, sjá að
ingnum af þeim ástæðum j öllu leyti utn viðhald loftskeyta-
Þá snýr minni hl sér að land- stöðvanna og reksturinn um 20 ára
símanum og sýnir þá fyrst, að við tfma, án kostnaðar fyrir landssjóð,
þá ráðstöfun að sfminn komi á land: áskilur félagið kr. 128,819.60 ár-
á Austfjörðum f stað Þorlákshafn- lega f 20 ár, og hefir þi landið allar
ar, sem líka var f boði, hafa Rit-; tekjur af hraðskeytasambandinu,
símafélaginu að minsta kosti spar- bæði til útlanda og innanlands, og
ast 258,720 kr., þóað það leggi fram fær loftskeytastöðvarnar f góðu lagi
300 kr. með Austfjarða lending- til fullrar eignar, er nefnd 20 ár
unni, en ekkert til Þorlákshafnar-1 eru liðin, f stað þcss er norræna
lendingar, svo miklu ódýrara er að I ritsímafélagið heldur sæsfmanum
leg&Ía síma til Austfjarða. Þar hef-1 sem eign sinni, þrátt fyrir 20 ára
ir hagsmuna vorra verið slælega tillag ísland, telji það hann nokk
gætt eins og víðar. urs virði. Tilboð þetta hefir þann
Athuganir minni hl. um kostn I stóra kost, að hér er alt áhættu-
aðinn við lagningu landþráðarins laust fyrir landssjóð, þar sem lxann
eru einkar ftarlegar. flann færir hvorki þarf að annast urn viðhald
ljós og ómótmælanleg r'Jk fyrir þvf, eða rekstur, en að eins borgu á-
að við áætlun stjórnarinnar verði kveðna upphæð á ári”.
að minsta kosti að bæta 210,524 kr. íslendingum eru ætlaðar allar
svo ab sá landsfmi, sem nú er fyrir- tekjurnar, eftir þessu tilboði, og
hugaður, mundi kosta, að meðtöldu þingið getur þá sniðið hraðskeyta-
tillagi Ritsfmafélagsins, að minsta gjuldið eftir þvl, sem það telur
kosti 665,524 kr., en að líkindum þjóðinni hagkvæmast. Landinu er
tðluvert meira. Samt er þar ótalin og frjálst, að koma upp öðrum hrað-
álma til ísafjarðar, sem mundi skeytasamböndum við útlönd, t. d.
kosta 214,400 kr., ef hún yrði lögð við Vesturheim, í stað þess er rit-
samtímis aðalsfmanum, en annars símasamningurinn bindur oss á
meiri hl. leggur á landsfma, kemur
minni hl, með varatillögu um loft-
skeytasamband milli útlanda og
kaupstaðanna þriggja, Reykjavfk-
ur, Seyðisfjarðar og Isafjarðar, en
leggja síma milli Reykjavfkur og
Akureyrar. Á þennan hátt yrði
komist hjá landsfmanum milli
Seyðisfjarðar og Akureyrar, sem að
miklu liggur um óbygðir. Arsút-
gjöld við það fyrirkomulag mundu,
ef tillagið fæst frá Dönum, en ekk-
ert frá Norðmönnum, verða um 57
þús. kr. minna á ári en eftir rit-
sfmasamningnum, og sá sparnaður
nemur um 20 ár hátt upp f 2 mil-
jónir með vðxtum og vaxtavöxtum.
En vilji meiri hl. hvorugri [>ess-
ari tillögu sinna, ræður minni hl.
eindregið til þess að fresta málinu
og búa það betur undir næsta al-
þingi, annaðhvort aukaþing að
sumri eða reglulegt alþingi 1907,
Minni hl. á mjög miklar þakkir
skilið af þjóðinni fyrir þetta ræki-
lega nefndarálit, sem skýrir m'ilið
svo fyrirtaks-vel. (Fjallk.).
F r éttabréf.
Ilnauaa, Man., 2. sept. 1905
Herra ritstjóri!
íslendingadagur var haldinn að
Hnansum 2. ágúst sl. Var þar sam-
an koininn fjöldi fólks úr öllum
pörtum Nýja Islands; voru þi við
Hnausabryggju 3 gufubátar til að
flytja fólk fram og aftur eftir þvf,
sem það vildi.
Forseti dagsins var Jóhannes
kaupmaður Sigurðsson, og fórst
honum það myndarlega, eins og
flest sem hann tekur að sér. Konur
önnuðust um kafli og þessháttar
veitingar, en karlar um svaladrykki.
Skemtu menn sér þar vel, enda var
veður hið bezta þar til um kl. 4;.þá
gerði þrumuskúr mikla, sem varð
orsök f þvf, að hætta varð við tvo
síðustu leikina, sem á prógramminu
voru, og byrjaði þá dansinn, sem
stéð yfir þar til farið var að skyggja.
Verðlaun voru gefin þeim, er fram
úr sköruðu f fþróttum.
Fyrir minni íslands mælti Jó-
hann Bjarnason frá Winnipeg, og
Bjarni Marteinsson fyrir minni
V estur-í slendinga.
Lestrarfélagið Norðurljósið, sem
er eign Hnausabúa, hlutaðist til
um samkomn þessa, og er það þakk-
látt Sigurjóni Sigurðssyni, verzl-
unarmanni á Hnausum, sem mest
og bezt annaðist undirbúning henn-
ar, og var formaður nefndar þeirr-
ar, sem stóð fyrir honni.
Bændur hér í norðurhluta ný-
lendunnar eru um það leyti að
Ijúka við heyskap; fá þeir bæði góð
og mikil hey. Heyskapar veðrátta
verið hagstæð f sumar.
15. f.m. andaðist hér f Breiðuvfk
Benedict Bjarnason, 22 ára að aldri,
úr lungnatæringu; hann var góður
piltur og mikil eftirsjá f honum.
0. G. A.
töluvert meira.
N/ir kaupendur Heimskrinlug
fa skemtilegar sögur í kaupbætir,
höndum og fótum og leggur það ef þeir borga fyrirfrain.
/