Heimskringla - 21.09.1905, Qupperneq 2

KEIMSKRINGLA 21. SEPTEMBER 1905.
Heimskringla
PUBLISHED BY
The Heimskringla News 4 Publish-
ing Company
Verö blaösins 1 Canada og Bandar.
$2.00 um ériö (fyrir fram borgaö).
Senttil Islands (fyrir fram borgaö
af kaupendum blaösins hér) $1.50.
Peningar sendist 1 P. O. Money Or-
der, Registered Letter eöa Express
Money Order. Bankaávlsanir á aöra
banka en 1 Winnipeg aö eins teknar
meö afföllum.
B. L. BALDWINSON,
Editor & Manager
Office:
727 Sherbrooke Street, Winnipeg
P.O.BOX116. ’Pbone 3512.
land was promised meby the Dom- sem sjálf hafa orðið að greiða mfit-!lionum fer ekki minkandi, sem sagt, orðið v æ n n rnerkir einsoft:
inion Goyernment, —
aðrar ástæður, sem
eða hverjar! ur til verkstjðra bæjarins til þess,
landneminn að komast að atvinnu, hafa komið
kann að hafa
unni.”)
haft fyrir landtök-
fram og boðist til að staðfesta fram-
burð sinn með eiði fyrir rétti. Og
Þetta dæmi sýnir, að allar nauð- sfðast p 8. p.m. hefir kaupmað-
synlegar upplýsingar má gefaf fám ur Midanek, að 668 Wellington
orðum og þó fullnægjandi. En Ave., gefið svolátandi skriflegan
þar sem svo stendur á, að landnem-
arnir hafa haft loforð Dominion
j stjómarinnar fyrir löndum þeim,
er peir sitja á, þá er nauðsynlegt
að senda þau bréf með skránni, og
eins að geta þess, ef umboðsmenn
fylkisstjórnarinnar hafi gefið von
um, að menn fengju að halda þeim
löndum, er þeir settust á, áður en
j mæling fór fram.
Öllum þessum mönnum hefi ég i
von um að geta orðið að liði áður|
en langir tfmar líða.
En þeim mönnum á hinn bóg- j
inn, sem eftir að löndin voru mæld
út, hafa bygt á þeim löndum, sem
þeir þá vissu að voru eign fylkis-
ins, eða mundu verða það, — get
ég engu ákveðnu lofað, þó ég að
sjálfsögðu leggi fram ítrustu krafta
____ ! mína einnig f þeirra þágu. Þar
Allmargir bændur víðsvegar í sem svo kann að standa á, að að-
eiginhandar framburð, sem prent-
aður er f ‘•Tribune” 9. þ. m.:
“Hérmeð vinn ég eið að þvf,
“að ég hefi borgað yfir $300 til
“5 eða 6 bæjarverkstjóra, á sl. 2
“árum, sem þóknun fyrir at-
sumir hafa þó spáð, heldur þvert á j fríður, tfgulegur, gervilegur, föngu-
móti. Og allar Ifkur eru þvf, að legnr, duglegur, sterkur, og í þeirri
rígur sá og sundurlyndi, sem átt, merkingu skildi ég það f kvæðinu
hefir sér stað honum viðvfkjandi
sé meir og meir að hverfa, og er
það sæmra, ekki sfzt þegar inn-
lendir eru auðsælega að veita há-
tíðahaldi hans meira og meira at-
liygli. Mér virtist líka nefndin
skipuð mannvali miklu, svo við
góðu var að búast. — Ég hefi lesið
tvær greinar í Hkr. eftir B. Thor-
arinsson (séra B. Þórarinsson ?),
viðvfkjandi og í tilefni af íslend-
ingadags-kvæðunum, og er honum
hjá Þorsteini, þegar ég las það,
enda liggur sú merkinginbeintvið,
eftir efni kvæðisins, og ég fæ ekki
betur séð en það sé góð fslenzka og
alls ekki neitt barnaleg.
Þessar athugasemdir eiga ekki
að vera neinar “hnátur”;— vissara
að taka það fram.
Sigurður Magnússon.
að flestu leyti samdóma. Það er
“vinnu veitta landsmönnum mfn- j sannarlega ekki ofgert, að minna j
um. Verðið fyrir atvinnu veit- menn á að gera meiri og sterkari
Upp í aðra nösina á Mænga.
Eftir Jön Einarsson.
Ávarp
Til allra þeirra í Gimli kjör-
dæmi, sem búa á löndum,
sem nú eru eða bráðlega
kunna að verða eign fylk-
isstjórnarinnar.
“ingu árið sem leið var $3 á
“mann, en á þessu ári er það $5
“og $10. Auk þessara peninga
“hefi ég einnlg varið hérumbil
í Heimskringlu nr. 28 er
kröfur til þeirru, er yrkja, en al- j mæt ritgerð eftir Magnús “.
dýr-
ment er gert, og verulegt þarfaverk
væri það, ef unt væri, að takmarka
eitthvað dálftið þau ókjör af léleg-
um skáldskap, eða réttara sagt,
“•$50 fyrir öl handa verkstjórun- j rfmj5 sem prentað er, bceði hér og
“um. Eg get komið með menn- j heima. Og þÓ ég álfti að B. Th.
Gimli kjördæminu senda daglega
eins einn maður í einu bygðarlagi
bréf til mín um að koma þvf til situr á slíku fylkisstjórnarlandi, þá
leiðar, að þeim verði veittur heim- *®tti hann að sameina sig mönnum
ilis og eignaréttur á löndum þeim,1 hr öðru bygðarlagi og komast á
sem þeir hafa tekið sér bólfestu á, skrána með þeim, eða að öðrum
en sem ýmist eru nú þegar, eða kosti senda upplýsingarnar beint
eru lfkleg til þess bráðlega, að verða . til min. Þó vil ég það miklu sfður,
eign fylkisstjómarinnar. Þvt Þa® eykur erfiðið f starfi þessa
. _ , , . . , , j máls að miklum mun.
Þó undarlegt megi virðast, þá er |
það sameiginlegt með öllum þess- Það er sérleSa áriðandi’ að þeir
um bréfum, að þau gefa engar þær! menn’ sem 4 að vinna ^rir’ 8eri
upplýsingar, sem nauðsynlegar eru alt> sem f Þeirra valdi stendur’ td
til þess að mögulegt sé að starfa að að létta svo starf mitt f I,essu efni'
þessum áhugamálum þeirra svo að 80111 mest má verða‘ Það er ókleyft
skáld Markússon (og kannske fleiri).
Greinarhrófið er stflað til mfn og
þætti mér bara gaman að fá við og
við línu frá Mænga, því það er æv-
innlega minst tfmaeyðsla í að lesa
það, sem enga hugsun vekur hjá
lésandanum. Maður gæti haldið
að Manga liefði rannið 1 skap við
“ina og sannanirnar til staðfest- geri fullmikið úr þeirri spillingu,
“ingar þessum framburði mín- er sffkt bull færi inn f sálina, þá er
“um” Það> öefað, til stórskaða. Hann (B. mjg (aldrei þessu vant) fyrir þá
; Th.) segist skammast sfn niður fyr- gök, að ég skrifaði “ónot” til séra
Þvf er og haklið fram, að sum- j ir anar hellur, þegar hann lætur Bjarna um daginn, þar sem ég bar
ir mennirnir hafi á undanföraum . einhver ljóð eftir sjálfan sig á honum, presttetrinu,ábrfn að hann
árum dregið tvöfalt kaup frá bæn- j “þrykk útganga”, og finna til þess, myndi hafa heldur lélegt álit á
um með þvf að koma fram undir jað bann sé að verða Símon Dala- ljóðum Manga en gæti þó ei annað
skáld, annar í röðinni. En því f @n verið að breiða yfir það álit sitt
dauðanum er hann þá að birtajmeð óviðeigandi orðum. Það
tveimur mismunandi nöfnum.
Annar kaupmaður hefir komið
fram, sem ber það fram, að hann
hafi í júní sl. borgað einum verk-
stjóra $35.00 til þess að veita 7
mönnum atvinnu. Hánn segir
ennfremur, að sumir þessara manna
og
þessi ljóð sín? En hann meinar
þetta vfst ekki, og hefir vfst heldur
ekki ústæðu til þess, þvf ef hann er
séra B. Þórarinsson, sem ég hygg,
þá þekki ég hann að því að vera
smekkvfs mjög á skáldskap, og það
litla, sem ég hefi séð af ljóðagerð
hafi unnið aðeins fáa daga og þá i frá hans hendi, alt annað en lélegt.
nerið reknir, en með þvf að múta j Hjálmar Gfslason hefir ritað á-
verkstjóranum aftur hafi þeir á ný j gæta grein j Hkr. 10. ág., fyndna,
fengið vinnu. [ fjöruga og á mjög óvanalega góðri
Enn annar kaupmaður hefir kom-
ið fram með mjög alvarlegar kær-
gagni geti orðið. j verk’ að ætla sér að starfa að j Um stöfum. En samt þegir bæjar-
En þar sem það yrði alt of um-1 hvers einstaklings sérstaklega, en j gtjórnin málið fram af sér.
fangsmikið verk, að rita hverjum nokkur bkiiicli til heillavænlegra Trúlegt er samt, að blaðinu “Tri-
þessara manna sérstaklega, þá hefi órstita> et mér er 8ert mögulegt, að hune” takist að neyða þá, sem það
ég tallð nauðsynlegt, að ávarpa þá ^1-0 <llla fmm & bœnarörmuui f er shyjt> til þes9 ag rannsaka málið
alla f einu opinberlega í Heims- einu lagi- og það þvl fremur, sem ýmsir af
kringlu, og vil ég mælast til þess, Ég vona því fastlega, að allir j þeimi 8em flegnir hafa verið, hafa
að hver þeirra vildi skoða ávarp hlutaðeigendur gefi máli þessu ná fengið lögfræðinga fyrir sfna
fslenzku, og um leið prýðilega
skipulega. Hann minnist þar á
þetta efni og tekur fram, að eina
ur gegn nokkurum af verkstjórum l ráð;ð til að fá al.ó£œra menn til að
bæjarÍDs og nefnt nöfn þeirra full- hætta við (jóðagerð, sé g a g n -
r ý n i n, óvægin, óhlutdræg og
heilbrigð. Um þetta er ég, og
vafalaust margir aðrir, honum sam-
dóma. En
er
von að manni, sem hefir jafn við
kvæma sál, og Mangi, geðjist betur
að þvf að einhverju sé dreift yfir
lýtin á ljóðabulli hans. Það
er nóg að þefurinn liggi í loftinu
Við þvf verður eigi gert, á meðan
Mangi heldur við þennan gamla
smáskálda fugl, sem svo margann
hefir ódaunað.
þetta,
ritað.
sem sérstaklega til hans gaum og að mér verði sendar þær
upplý3Íngar, sem um er beðið, og
að þær verði þannig úr garði gerð-
ar eins og bent er á hér að framan.
Winnipeg, 14. sept. 1905.
B. L. Baldwinsson.
Ég mælist því hérmeð til þess,
að þeir, sem svo er ástatt fyrir eins
og að framan er sagt, vildu hafa
samtök til þess, í hinum ýmsu
bygðarlögum innan kjördæmisins,
að semja skrá yfir þá menn alla,
sem búa á fylkisstjórnarlöndum,
eða yfir þá, sem Dominion stjórnin
ekki vill eða telur sig geta gefið
heimilisrétt á löndum sem þeir búa \
á, — og senda þá skrá til mín ekki
sfðar en um nýár næstkomandi.
Það er áríðandi, að menn taki
sér tfma til að safna nöfnum allra
þeirra á skrá þessa, sem eiga að
vera þar, og sjái jafnframt um það,
að skráin sé svo Ijós og upplýsandi,
að við sé unandi.
hönd til þess að vinna að því, að
Mútu-kærurnar,
Það má “Winnipeg Tribune”
kveldblaðið hér I bænum, eiga, að
það er eina blaðið f þessum bæ, sem
j ærlega hefir tekið sig fram um það,
að fá bæjarstjórnina til að rann-
saka kærur þær, sem komið hafa
fram gegn nokkrum verkstjórum
Winnipeg bæjar.
Kærumar eru þess efnis, að þeir
I
| heimtuðu mútugjafir til þess að
enginn vafi er á, að það er fallegt
rannsókn verði hafin og þeir menn j Qg frnmlegt; og innileikur til ís.
reknir úr þjónustu bæjarins, sem lands lýsir sér þar talsvert meiri
sekir verða fundnir. en hjá B. Th-, þar sem hann segir,
Mál þetta er eitt af þeim alvöru-
málum, sem hver einasti gjaldþegn
í bænum ætti að láta sig varða, þvf
að þeim kemur mest málið við.
Svo ættu og blöðin, eitt og öll, að
hreyfa máli þessu, svo það verði á
sem flestra vitund. Þvf að það á-
stand má ekki viðgangast, að nauð-
Manni gæti hugsast, þegar mað
ur byrjar að lesa greinina hans
Manga, að hann ætli að hrekja
það sem ég sagði við séra Bjama
um Islendingadagskvæði Manga í
ár. — Mangi hleypur þar sprett,
sem séra Bjarna bar að renna. Því
ég átti við prestinn en ekki dilk
inn. En ég skal veðja um öll þau
fasteignalán, sem Mangi hefir lof
“Hver vill nú hengja að að útvega og aldrei ent, að
Mángi hefir ekki komið nærri þvf
að geta hugsað sjálfur, hvort ég
hafði hér rétt fyrir mér eða eigi
Ef hann skildi meðal vitlega fer
skeytta vlsu, þá léti hann ekki
prenta eftir sig annað eins b. bul!
og orðaglamur eins og hann meng
ar blöðin með nú í seinni tíð. Þetta
er nú sagt f bróðerni við tryppið
Það hefir líka verið gert óspart gys
að ísland sé marg-útjaskað efni og í ag greininni drengsins síðan sú
því ekkert verulega teljandi til
gildis nema að þar hafi tungan og
bjölluna á köttinn?”
Við dóm B. Th. um kvæðin á ís-
lendingadaginn í ár hefi ég lftið að
athuga Vel getur verið, að Jónas
sál. Hallgrfmsson hefði dáðst að
kvæði Kristinns Stefánssonar, þvf
þjóðeraið haldizt því nær ómeng-
að. Það er fallega og mannlega
að orði komizt f síðasta erindinu í
knæðinu: “Sé smátt af vorum arfi
eftir”, etc. Lýsingin á íslandi í
fyrsta erindi er frumleg, fögur og
sönn, það er alveg satt, en erindið
syn sé að múta verkstjórum bæjar-, er nokkuð þungt og mundi þesB
ins til þess að fá að gera það verk, vegna aldrei verða eins vel lagað
sem nauðsynlega þarf að gerast.
Fréttabr éf.
til að lifa á vörum íslendinga eins
j og t. d.: “ísland, farsældar frón”,
| etc., eða: “Ó, fögur er vor fóstur-
jörð”, etc.
Mér þykir Þ. Þorsteinssyni hafa
j tekizt mjög vel með minni Vestur-
! íslendinga Hann fer ágætlega
Á þessari skrá þarf að vera:

með yrkisefnið, hvert erindið öðru
Fort Warden, Wash., 4. sept, 1905.
í veita mönnum atvinnu við bæjar-, Herra ritstjóri!
stjómar vinnu. Tribune hefii 1 gg vinn hér við eitt af “fortum” ! liprara og léttara, en hngsunin öll
1, Nafn landnemans eða ábúand sfðastliðnar 3 vikur stöðugt flutt þeim, sem reisteru hér við mynnið þó fögur og göfug. Auk þeirra
ans. ! hverja kæruna á fætur annari, og á Puget Sound og uni liag mfnum j hdidinga, sem B. Th. bendir á,
2. Formleg lýsing á landi þvf, er hverja sönnunina á fætur annari! a,tvel> hefi oftast létta vinnu, en j vildi é„ nu.ga leyfa mér að benda
hann krefst að fá heimilis eða um þetta mál, og daglega skorað á enginn landi er hér og enginn, sem t <1-á þessar:
. ,,, . eigmlega er hægt að hafa gaman af |
eignarrétt á (fjórðung section- bæjarstjórmna að láta hefja rann- að ^ yið af þeim> sem maður
ar, Townshipog Range). sókn í málinu. En þó undarlegt hefir mest saman við að sælda. —
Mánuður og ár er hann settist tne£1 Þykja- Pá er eins og bæjar- Með vetrinum býst ég við að halda
að á iandinu. fulltrúarnir séu tregir til þess að j til Ballard aftur, en heim til íslands
, , r. láta rannsaka málið að undantekn- jað sumri, seinni partinn
hann hehrj ’ I ía-.,
herra Finkelstein, sem frá j
3.
4.
5. Astæður þær, sem hann hafði
til þess að setjast. að á landinu.
Allar þessar uppl/singar er
nauðsynlegt að séu skriðar mjög
skilmerkilega og þurfa að vera á-
reiðanlega sannar og lausar við
allar óþarfa málalengingar.
D æ m i: “Kári Hj'iltason locat-
ed on SWU, Sec. 36, Twp. 22, R.
2 East, 4th of February 1901. Im
provements valued at $765.00. —
Settled before survey (e ða : This
þessar:
“Reynum nú að auðga önd
öflum tfmans sinna.
S t æ r r a þarf en sterka h ö n d
stórt ef þarf að vinna”.
Og svo að síðustu sé ég enga á-
stæðu til þess að fetta fingur út
þessar hendingar:
í|
“Lifið heilir, vænir, vel
V estur-íslendingar”,
\erð umbóta, sem nann nenrj , F- , /, - » .\ Nokkrir landar fóru til Alaska
. . , ,. , . um herra r ínkelstein, sem frá1
gert á landinu (f byggingum og frá Ballard og Seattle til þess að
i x \ fyrstu henr verið með rannsókn og ■, , * a « x
ræktun). J * leita sér að vinnu ynr sumarmán-
siðar þeir Harvey og Latimer, er uðina? og hefi ég heyrt, að þeir
þeirsáu, að ekki var fært undan- vinni allir fyrir góðu kaupi og Það eru fleiri merkingar f orðinu
komu. En samt hefir bæjarstjórn- koma þvf væntanlega með allgóða í v æ n Uj hæði að fornu og nýjU) en
in hvorki hreyft legg né lið til þess uPpfiæð f haust, sem betur fer. þ æ g u r eða auðsveipur. Vil
að rannsókn fengist, og lögfræð- Höngfölag stofnuðu nokkrir land- ég t (] 1)enda á. “Hann Var vænn
ingur bæjarins heldur þvf fram, að tÍ. ££3“’'
bærinn hafi ekki vald til þess, að; yar ákveðið að þeir tækju þátt f
rannsaka málið. sönghátfð Norðmanna á sýningunni
A liinn bóginn er það ljóslega 1 Portland, Ore., hinn 27. f. m., en
sýnt, að bærinn hefir vald til að f,ví miður först Það fyrir sökum
. _ . . . . . . - fjarveru sumra af meðbmunum.
gera það, ef bæjarstjórnin aðems það gladdi mig. að gj&> hve vel
fæst til þess, að gangast fyrir, að ykkur tókst með fglendingadaginn
rannsókn verði hafin. Ýms vitni,1 f ár, sem s/nir, að áhuginn fyrir
| meyju”. (í þeirri merkingu er
I sama orð haft f dönsku, norsku og
sænsku).
“Vér vitum hvað vér viljum
hin vænu józku sprund”.
Ogsvoaftur: “Þetta er vænn dúk-
ur”. — “Tak vænsta sauðinn”. —
“Það var alt vænn fiskur”. — Sem
“Kringlótta” kom út.
Þar sem Mangi minnist á gamla
“prfskvæðið” sitt og það að ÉG
hefði ekki gefið honum verðlaunin
hefði ég vitað nafn höfundarins
þegar ég sat f nefndinni þá, þá er
mér ánægja f að geta þess, að það
var skolli hæpið, að hann fengi
þann prfs, og þótt kvæðið væri
skrifað af presti, þá samt gat það
eigi bugað dómgreind mfna, og það
var e k k i fyrir mína tillögu, að
það kvæðj var prísað!
Vísurnar f niðurlagi greinarinn-
ar til mfn eru f sama anda kveðnar
og vant er, og þyrði ég að veðja um
alla þá dollara, sem Magnús kann
að hafa dregist á að gefa í safnað-
arþarfir, en aldrei greitt, að f þeim
er engin önnur hugsun en sú, sem
líka er tekin sk/rt fram í sfðustu
visunni, að englarnir leggi mig
þversum áður en ég dey! En sú
lúterska! Ó, sú heita trú!
Það sem kom mér til að yrða
Magnús núna er ekki þetta smá-
rugl, sem hann skrifar (eða lét ann
an skrifa) f minn garð, heldur ó-
hróður sá, er hann blandar við það,
um löngu dauðan sér miklu meiri
hæfileika mann, nfl. Sðlva sáluga
Helgason. Eg veit nú náttúrlega,
að Magnús man ekki eftir Sölva
minstu baun af eigin þekkingu, en
hann mun hafa lesið Lögberg hcr
um árið, þegar hann valt ofan af
“Conservatfva” pólftfkinni og I lið
með “Liberölum”, þegar þeir buðu
“betri kjör”. Um þær mundir eða
litlu áður kom út hvert blaðið af
Lögbergi á fætur öðru um Sölva
Helgasonogannan ónefndan mann,
sem ekki var “liberal”. Menn
muna það. Það er kannske nokk-
uð ilt að sjá, hvað Sölva kemur Isl.-
dagskvæði Manga við. En það
gerir ekkert til. Magnús lfklega
gengur með fleira en tvent í mag-
anum, eins og hann segir um Sölva,
— já, prentið það aftur, piltar, það
er svo rffandi smellið hjá Manga!
Hann segir um Sölva: “Þessi mað-
ur, sem gekk með tvent í magan-
um (þvf að sálin var ekki stór) o. s.
frv.” Jæja, þá er nú Mangi orðinn
magasálarfræðingur, karlinn, þótt
hann lfklega verjist því eins lengi
að verða heimspekingur eins og
honum er unt! Sálin í maganum
á Manga er sjálfsagt stærri en sú,
sem nær gengur heilanum; um það
geta að lfkindum hótelshaldarar
Winnipeg bæjar borið ófalskt vitni
Jú, Sölvi mun hafa verið meiri
fagurfræðingur en Ma nús. Um
það bera vitni uppdrættir Sölva,
og ljóða-málverk Manga, borið sam-
an. Og ekki mundi Magnús þurfa
að blygðast sfn fyrirþað, þótthann
gœti ritað eins fagra hönd og Sðlvi
gerði. Hann skrifaði Ifka vana-
lega sjálfur það sem hann “skrif-
aði”. Og upp á það má skollinn
hengja sig, að Sölvi hefði getað
fært betri reikninga yfir bygging-
arkostnað Tjaldbúðarinnar, sfðast,
en Magnús gerði, hefði Sölva enzt
aldur og gæfa til að hafa á hendi
þann starfa.
Nei, Magnús minn, það er betra
að þegja, heldur en að fara að
draga dæmi af mönnum, sem mað-
ur þekkir ekki, þótt það hafi verið
aumingjar. Og engu minni vind-
ur þyrfti að vera utan með sálinni
f maga þfnum fyrir þvi, þótt þú
létir þér duga þfna eigin stærð, og
reyndir ekki að draga niður löngu
dauða menn, sem ef til vill voru á
rangri hyllu í iffinu fyrir annara
tilverknað á einhvern hátt.
í sambandi við það, sem þú seg-
ir um mig, að ég sé ekki timbur-
meistari, dettur mér í hug að minna
þig á atvik, sem skeði fyrir nokk-
urum árum hér f bænum. Það var
á skrifstofu Mr. E. L. Taylors, lög-
fræðings, að Mr. Magnús Markús-
son, sfðar nafntogaður sem “....”
skáld, margfór 1 gegnum sjálfan
sig eftir vefengingum, en sór svo
og sárt við lagði, að þessi J. Ein-
arsson væri trésmiður af fyrstu röð
(First Class Carpenter). Ég hetí
aldrei séð Manga lfkari til að tala
af sannfæringu, en þá, frammi fyr-
ir guði né mönnum eða neinum
öðrum. Honum fórst það reglu-
lega vel á pörtum.
Skilyrðin fyrir því, að ég svari
Manga oftar, verða nú þau, að
hann láti einhvern skrifa fyrir sig
og hugsa greinarefnið algerlega,
svo meiri lfkur verði til, að eitt-
hvað af þvf verði sraravert; eða þá
að hann hugsi greinina sjálfur og
ráðist á einhvern, sem mér skilzt
hann álfta að tilheyri lægri “class-
anum” og ólfklegan tilþess aðgeta
borið hönd fyrir höfuð sér, annað
tveggja af þvf, að sá hinn sami er
þá löngu dauður, eða af þvf, að
hann hefir ekki varnarföng af öðr-
um ástæðum.
Það er svo skelfing lftilmannlegt
að leggjast á náinu eftir að hann
er rotinn með öllu, og ef Magnús
gerir þetta aftur, þá legg ég þar
við allan drengskap hans, að hann
skal fá ofboðlítið skýtti f hina nös-
ina fyrir vikið.
Upplýsing óskast.
Vill Mr. og Mrs. Albert Dahl
gera svo vel og senda heimilis á-
ritun sfna til Heimskringlu — í P.
O. Box 116 Winnipeg.
Mágkonu hra. Dahl, heima á ís-
landi, langar til að vita hvar þau
eru niðurkomin. Hver sá er kann
að vita um heimilisfang þessara
hjóna, er vinsamlega beðinn að til-
kynna það til undirritaðs eða á
skrifstofu Hkr., svo hægt verði að
aonda þá upplýsingu til mágkonu
hans á íslandi. Bendið skeyti til
Mrs. Sigurdríf Maxim,
Tacoma. Wash , U. S. A.
Thorsteinn Johnson,
Ffólíns-kennari - 543 Victor St.
1-12 tf
Steingrimur K. Kall
PIANO KENNARI
701 V ictor St, Winnipeg