Heimskringla - 16.05.1907, Blaðsíða 2

KVinnipeg, 16. maí 1907.
HEIMSKRiNGLA
H EIMSKRINGLA
Published every Thursday by
The Heimskringla Newsí Publishin? Co.
Verö blaösÍDS 1 Canada o<r Bandar
$2.00 um Ariö (fyrir fram borgaö).
Sent til islands $2.10 (fyrir fram
borgaöaf kaupendum blaösins hér)$1.50.
B. L. BALDWINSON,
Editor & Manager
Office:
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
P. OBOXllð. ’Phone 35 12,
Eldiviðar málið.
EramtíSar-útlitiS með eldiviðar-
-leysiö hér í Winnipeg er alt annað
tn glæsi.Legtt. það er á allra vit-
und, að á síðastliðnum vetri —
vaeri máske réttara að segja: á yf-
irstandandi vetri, því tæpast má
hei'ta, að enn sé komin vorveðr-
átta, þar sem enn er gaddharka á
dt'gi hverjum og snjóíall við ag við
þó rni sé komið nær miðjum maí
— var hér svo mikill eldiiviðar og
kolaskortur, að við sjálít lá, að
vandræði mundu af því stafa, og
tr enda valamál, hvort það varð
ekki orsök í dauða nokkurra, þó
lágt færi'. A'ð minsta kosti er það
sannað, að ein kona, sem fanst
Já'tin á eldhúsgólfi í hreysi sínu
seint á vetrinum, hafði alls ekkert
el'dsneyti í húsinu eða umhverfis
það. Og svipuð þessu voru önnur
2 eða 3 tilfelli hér í borginni. það
var með mestu herkjiun, að þeir,
sem næga penrnga höfðu íram að
bjó'ða, gátu fengið nauðsynlegar
eldiviðarbyrgðir, og þó með mestu
eétirgiangsmunum. þá komst og
alls konar eldiviður upp í áður ó-
beyrt verð hér í bænum, og var
því um kent, að hann fengist ekki
linttur inn í bæinn veigna fannferg-
is 'á járnbrautunuin víðsvegar í
fylkinu. En kol stigu ekki í verði
og var það stór bót í máli. Nú
er vorið að koma, og snjór allur
Jöngu horfinn af brautunum, og
samt er ennþá meiri eldiiviðc-rekla,
*-u nokkurn tíma varð á vetrinum.
Nú er ekki Lengur snjónum um að
kenna, hann er horfinn — um
stund. Tæpast væri heldur rétt, að
kenna vagn'aleysi um þetta voða-
ásitand, því einat't eru járnbrauta-
feiögin nú mánaðarlega að 'bæta
við sig flutningsvögnum í tuga, ef
ekki hundraðatali. Ekki er það
lneldur orsökin, að ekki sé til högg-
inn viður, því að h-ann er í tugum
þúsunda corda tali meðfram hinum
ýmsu brautum fylkisins, og mesta
ðgrynni af h-oniim meðfram C. N.
R. brautinni, sem liggur austur tiL
Port Arthur, og er sá viður sagð-
ur þur pg hið ágætasta eldsnevti.
En þrátt fvrir alt þetta, er hér hið
mesta eldsneytis hallæri og með lít
ifli von um þráða úrlausn þessa
ástands. Og verð á þeim eldivið,
sem um undanfarna daga hefir \ er-
i'ð seldur hér, er frá tvöfalt tíl
íjórfalt hærra en áður var.
þegar þetta ástand, á þessum
tíma ársins, er alvarlega athu'.að,
þá. bendir það óneitanlega a, að
ekki þurfi við góðu að búast á
næsta vietri, og það v rðist ijósf,
að haldist núverandi ást.md fram-
yfir sumarið, þá getur ekki hjá
fní farið, að fólk frjós. i liel í liús-
um sínum yfir veturinn. því hve
góð og vöndtið, sem húsin eru, þá
getur þó engin skepna haldið lí.'i i j
þeim til lengdar, þegar frost er
hér mikið á vetrum, ef þau eru
ekki hituð upp með eldsneyti, ann- |
aðhvort við'sða kolum.
þetta viröist oss vera svo alvar-
fegia voðaleg tilhugsun, að vér teld
nm rangt, að benda ekki íslending-
um á það, sem oss virðist hljóta j
íratn að koma, ef ekki er við gert I
í tíma. Vrtanlega ,er nú vandi nokk
tir firam úr því að ráða, hvernig
feingin verði bót á þessu, eða i veg J
fyrir þiað komið, að mannfaJl vierði i
á næsta vetri. En til þess eru vit-
in að varast þau. þeir, sem búnir
eru#að sjá og revna, hvað hér fór '
vetrar, ef aJvarLega væri að því
gemgið. Og vist er um það, að ís-
lendingar á Fróni mundu telja það
löðurmannlegt, að írjósa inni í
húsiun z.í leinskærtt aðburðaLaysi,
meðan gnægð timburs er fáanLeg
allstaðar umhverfis borgina, og
meðan miklar landspildur, iþaktar
áigætum eldivið, fást kevptar inn-
an tiltölufeg'a íárra mílna frá bæn-
um, og með svo Lágu verði, að
miklar Líkur eru tiL þess, að hægt
væri að selja þau lönd eftir að við
urinn væri af þeim tekiinn fyrir
mieura verð, en þeir, sem keyptu
nú, þyrftui að borga fyrir þau. í
öðru Lagi má enn þá fá skógar-
höggsLeyfi á löndum meðfram ýms-
um brautum, með því að borga
25C fyrir livert cord, sem höggvið
er. það er því sjáanlegur mögu-
leiki á því, með góðum samtök-
um, að fella svo mikinn skóg á
þessu sumri, að gnægð sé tiL að
brenna á næsta vetri, og mikiar
Líkur tii þess, að takast mætti, að
fá það flutt iinn í bæintt svo tíman-
lega, að það kæmi löndum vorum
að góðum notum. Hér eriað eins
utn samtök 'að ræða, og þau æt'tu
að vera möguleg, þegar um eins
þýðingarmikið spursmáL er að
ræða og þetta eldiviðarmái er nú
fiarið að verða. Gallinn er, að vér
erum orðnir svo vanir þvi, að
leggja alla áhyggjuna af framtiðar
byrgðum Jífsnauðsynjanna á he'rð-
ar annara, að alt of mörgum hætt-
ir við, að telja sér ókleyft, að hafa
nokkuð íyrir að httgsa um það
sjálfir. En í þessu tilfeili er hætt
við, að mörgum vierði vonbrigði,
ef þeir beita ekki sjálfir skynsatn-
legri fyrirhyggju í þessu eldiviðar-
máli. það er að minsta kosti þess
vert, að landar vorir athugi þetta
U'ákvæmLegia, og geri sitt ýtrasta
til þess, að tryggja sér svo miklar
eldiv'iðarbyrgðir, sem þeir hafa
föng tiil — til næsta vatrar.
Nú er tíminn til að annast uni
þessa hlii'ti, þó betra hefðd óneitan-
legia vierið, að það hefði verið gert
á sl. vetri. — Næsta vetur má svo
undirbúa fyrir framtiðina. — Iín
fyrst er að hugsa um það sem
næst er. Hieimskringla hefir gert
sína skyldit í því, að leiiða athygli
að þessu máli. það er á valdd Win-
nipeg IsLendinga, livort þeir sinna
því að nokkru eða engu.
Enn er einn möguleiki til þess,
að ráða fram úr vandræðunum og
ekki ólíklegt, að hann reynist liiepp
ilegastur. Og hann er sá, að fara
að dæmi þeiirra, er byggja stór-
borgir Bandaríkja og austur Can-
ada, að hætta algerlega við viðar-
katip, en brenna Linkolum í mat-
reiðslustónum. Sumir brenn'a enda
harðkolum í þeiirn, e'öa hvort-
tveggju jöfmtm höndum. Talsvert
m'eiri óhreimndi eru af kolum, en
af við, en þó þarf það ekki að v.era
frágangssök, ef þau reynast nýti-
leg að öðru leyti, sem LítiU efi er á
að þau geri hér sem annarstaðar.
Ef til vill verður þetta umsvifa-
minsta úrræðið, úr því seni ráða
er, en jafnvel þá verður fólk að
hafa samtök tii þess að gera til-
raun til að tryggja sér þau í tíma,
því of seint er að byrgja brunninn,
þegar barnið er dottið ofan í.
Islenzkir nemendur
Nýaístaðin æðri skóla vorpróf
hér í bænum bera þess vott, að ís-
lenzkir nememdur halda sínum hlut
óskertum í nániskappinu mótii hér-
lendum og öðrum nemendum, — og
meira en það. Enda segir bl'aðið
“Free Press”, dags. io. þ.m., að
þedr hafi “sópað þiLjur”, og gefur
með því tdil kvtina, að þeir hafi
hlotið medra mikltt af námsverð-
launum skólans, heldttr en svari
tölu þeiirra, í samanburði við tölu
allra nemendamia, og er það rétt.
Jtessir útskrifuðust af skólan-
um :
Guttormur Guttormsson, tneð
beztu einkunn. Hjörtur Leó og
Arni Stefánsson, með lægri beztu
einkunn, og ungfrú Estella Thomp-
son.
fram á síðasta vetri, munu renna
gTttn í, að mauðsynlegt sé nú strax
á þessu vori og snentma sumars,
að giera þær ráðstafanir, sem hægt
er, til þess að tryggja sér eJdivið-
arbvrgðir til vetrarins í tíma.
Að því er kolin snertdr, þá telj-
ttm vér heppilegt, að eins margir
húsriáðendur eins og þurfa til að
kaupa “car” af kolum, leggi sam-
an í að kaupa það, og panti það í
tíma hjá einhverjum kolasala bæj-
arins. Yrðu kolin engu ódýrari á
þann hátt, þá yrðu þau að_minsta
kosti engu dýrari en ef þau værtt
kieypt í smáskömtum. En þessi
fyrirnyggja mundi nægja til þess,
að tryggja þeiim er pöntuðu, næg-
ar byrgðir af kolttm allan vetur-
ítm, og vær þá talsvert unnið með
því.
En fyrír þá, er eingöngu nota
vdð, er vandinn meiri, því alt af er
örðugra að fá hann en kolin. þó
mmtíli mega takast, ,að tryggija sér
talsverðar viöarbyrgðir til næsta
Pi'ltarnir 3 fengtt allir silfur verð-
launapeming. Guttormur fyrir nám
í klassiskum málum og bókment-
um, Hjörtur I>eó fyrir nám í töl-
í vísi og Árni Steíánsson fyrir nám
■ í háötúruvisindum.
Peminga verðlaun fcngu : Jón
Christophersson fyrir þýzkunám
S40.00 ; tinigírú Marja Kelly, fyrir
íslenzkunám, S20.00 ; Skúli Jóns-
son, fyrir nám í latínu og neikn-
ingi, $60.00 ; Joseph T. Thorson,
í fyrir sama, $60.00 ; Baldur Olson,
1 fyrir islenzkunám, $20.00.
Svo er að sjá, sem ísk'ndingarn-
ir hafi allir verið efstir, hver í sín-
mm hekk, og því hlotið hæzjtu Vierð
| laum, sem vieitt voru.
Upp úr fvrsta-árs deild Wesley
skólans skrihiðust : Stefán A.
Bjarnason, Salome Halldórsson,
Thorstina S. Jackson, Skúli John-
son og Joseph T. Thorson.
Úr öðrum bekk : Jón Christo-
phierson og umgfrú Marja Kelly.
þedr Skuli Johnson og Joseph
Thorson hlutu báðir beztu einkunn
hinir aðra einkunn. þeir Skuli og
Joseph fengu og sæmdarvottorð
skólans fyrir nám í öLlum greinum.
Úr þriðja bekk : Haraldur Sig-
mar.
I læknisfræði skrifuðust upp úr
öðrum bekk Magnús Hjaltason og
J. P. Páisson, og úr fyrsta biekk,
Jón Stiefánsson.
þorbergur þorvaldsson tók próí
í eimu aukaf'aigi, sem Lann áttd eft-
ir, er hann útskrifaðist í fyrra. —
SkóLastjórnin hefir ráðið hann sem
' aðstoðarmann kennarans við efna-
! fræðisdeild Wesley skólans frá I.
j september næstk.
Af þessu öllu er það auðsætt, að
j landar vorir hafa gert eins vel í ár
| og á nokkru undanförnu ári. þeir
| hafa nú þegar fengið þá viðurkeMt-
j ingu meðaJ hérLendra manna, að
þeir séu yfirburða nemendur, og
| það 'áli't hefir í engu minkað við
| nýafstaðin próf.
þeir hafa “sópað þiljur”.
Frá Minneota háskólanum haifa
útskrifiast á þessu vori þessir Is-
lendingar : Frank Sigvaldason, El-
ín Guðrún Eastmann og Kristín
j Vilborg Dalmann. Efribekkingar
þessa skóla halda samkomu mikla
þ. 15. þ.m., þar sern þeir, sem út-
skrifast, koma fram ýmist með
söngva, ræður eða kvæði. Af boðs-
bréíum, sem send hafa veriö til
ýmsra kunningja og vina stúdent-
! atina, sjátvm vér, að Kristín V.
Dalmann, sem vera mun dóttir
1 hierra G. A. Dalmanns, flytur
bæði ræðu og kvæði, sem hún hefir
sjálf orkt. Bendir 'það á, að hún
muni vera í betra lagi skáldmælt,
og sannast þar sem oftar, að "epl-
ið fcllur sjaldan langt frá eikinni”.
Hieimskringlu hiefir jafnan verið
jiað lii'ð roesta ánægjuefni, að vita
af og viðttrkenna og geta um yfir-
burða liæfileika landii vorra, hvar
sem þeirra hefir orðið vart, hjá
karli eða konn.
Nauðsynleg
at tiugas e md
Nýfega hieíir mér borist nr. 5 a!
Bre.iðaibfiki', nteð ritdómi séra Fr.
J. Bergmanns um bók mína, “Cou-
cise History of IceLand". Ritdóm-
ur þessi flytur, ásatnt áirti hans á
bók minnii æviíágrip mit.t og mann-
iýsingu. Að eins tvö atriði í þess-
um ritdómi ætla ég að athuga að
þessu sinni :
1) A bls. 11 í bók minni segir :
“emdgrated from Lreland”, en séra
Fr. gerir úr því “emigrated from
Iceland”. þessi stóra prentvilla í
Brei'ðablik er að því leyti óþæri-
Leg, að hún gerir máJsgreinina í
bók minni að athlægi í augum
skynbærra Lesenda, — rætvir hana
Jræði viti og sannfeika, og ósjálf-
rátt Leiðir þann lesara, sem sjáJfur
befir ekki séð bók tnína, til þess
að taka undir tneð séra Fr. og
segja : “þetta er óhæfilegur sam-
seitningur til að birtast á prenti”.
E11 þess bið ég íslendinga, að þeir
Lesi bók mína sjálfir, svo þeir
þurfi ekki að dætna eftir annara
orðutn, eða meta hana eftir rang-
bermum og preiutvillum i Brbl.
2) Málið á bókinni. Mér dettur
ekki í hug, að það sé svo ítilikom-
ið, sem bezt má vera, og má mieð
sanni segja það um margar aðrar
bækur. En éig held því fram, að
það sé svo sæmiJegt, að hver Les-
andi gwti haft bókarinnar fttll not
málsitrs vegna. Ekk-i heJdur hefir [
mér dottið í hug, að Lókin seldist j
fyrir t.itilbJaðiÖ eða myndskreytta I
kápu, heldur eimingis fyrir inni-
liald hennar.
Ri'tdóm um bók þessa fiutti bl. j
“Momtreal HeraLd”, anmað elzta
blað í Canada, og var þar ekkert
að bókinni íundið. Einnig hefi ég í
fengið marga vitnisburði, b-æði
bréfliega og munnLega, og set ég
•hér eitt Báorðasta bréfið :
“Ottawa, Nov. 22nd, 1907. —
J. G. Palma-son, Esq., Ottawa,
Ont. — Dear Sir : 1 have derive'J
k/een plesure from the perusal >f
the paiges of “Concise History of
Ioelatid”, just pubJished. I take
pleasure in testifimg to the inter-
esting íftrd instructive character,
as well as the literary excelleitce
of the work. Yours faithfullv,
JNO J. O’MEARA, Barrister at
Daw”.
í ritdómi sínum segir séra Fr.,
að ég hafi sjáJfur btfndið bók mína
— en því miður á ég ekki þann
hieiiður. Bókin er bundin af “The
Ottawa Printing Co., Jzimited”,
og er það eins vel gert eins og völ j
var á hér í höfuðborginni.
Eft'irfylgjandi er kafli úr bréh
frá’ herra Boga Melsted, M.A., setn
er höfundur frutnritsins :
“Kaupmannahöfn, Ole Suhrs-
gade, 14. jii'Ií 1906. — Herra Jón
G. Piálmason. Jíg þakka yður fyrir
þýðinigu yðar af kenslubók minni í
IsLendingasögu, og bréf yðar. það
segir sig sjáJft, að bæði þurfrti að
breyta formála og inngangi, og
enda fleiru. þótt ýmislegt sé at-
huigavert váð þýðinguna, þykir mér
þó mikið betra en eigi, að sögu-
kver rnitt er komið út á ensku,
því að Amerikumenn geta þá feng-
>ð ofurlítið að vita um sö’gu ís-
lendinga. þótt þýðingin hindri það
að bók mín seljist meðal landa
okkar í Ameríku, gerir það minna
>il, því að aðalmarkið fyrir mér
er að bókin geri sem mest gagn”.
Herra Bogi Melsted gleðst aif því
að oífra eigin liagsmunum til þess
að bók hans geri sem tnest gagn.
Með þessu sýnir hann sann-íslenzkt
göíuiglyndi, sem æskiLegt væri að
einkiendi aiðra rithiifunda. Hiusveg-
ar gemgur ritdómur séra Fr. í þá
átt, að hallmæla bókinni og óbein-
línis spiJLa fyrir útsölu hénnar með
aJ Yiestur-íslendinga.
Eg leyfi mér að benda Lesendun-
um á, að Islandssaga herra Mel-
steds í enskri þýðingu er sérlega
henitug Lestrarbók handa þeim
börnum, sem ekki geita Lesið ís-
lenzku sér til gagns ; hún innrætir
hjá þeim virðingti fyrir föiðurlandi
þeirra og forfeðrum, um Leið og
hún veitiir þeitn na-giLega þekkingu
á hvorttveggja til þess að geta
svarað 'ein/íöldustu spurningum
hérlendra manna því viðvíkjandi.
í landi þessu verða öll börn að
stunda niám við alþýðuskóLania frá
6 ára aldri þar til þatt útskrifast
af þeitn, vanalega mn 15 ára göm-
ul. Á þesstt tímabtli gera faest af
þeim betur en að læra eitt tungu-
mál, og þótt nokkur þeirra læri
einhvern graut í tveimur, þá vilja
j>ó flest jreirra heldur lesa það
i máldð, setn þau læra á skólanum
j og skilja svo mikltt betur, sem von
j er. • því enskan er lífs.spursmiál t
landinu, en íslenzkan er j>að ekki,
| og það finna börnin. Engan þarf
j að undra, þó íslettzk börn hér
I vestra vilji lteldur tala og lesa
ensku e.n íslenzku, sérstakLega þeg-
ar þeiim er ekkert fenigið á enskri
j tungtt, er vekji eftirtekt þeirra á
! fslandi og því sem ísfenV.kt er.
Vera tná, að sumir islenzkir for-
eldrar álíti ónauðsynlegt, að ibörn-
in sín nái nokkurri þekkingu á
sögu sinnar eigin þjóðar. En j>að
[ væri að færa þau í nauðhjúip and-
legrar naktar, að varna þeiim að
j kynnast sögu íslands í enskri þýð-
ingu, og 'það því fnemttr, sem sjálf-
ur höfuli'durinn, herra Bogi Th.
Melsted, M.A., hefir látið þá von
sína í ljós, að þýðing bókar hans
meigii verða til J>ess, að útbreiða
þekkingtt á íslandi meðal hér-
! fe-ndra nianna.
það sitair illa á séra Friðrik, að
»verða fvrstur allra Vestur-íslend-
inga tii j>ess, að reyna að kveða
niðnr þessa fróðlegu bók, sem
hvert vestur-íslenzkt barn ætti að
eiga og Lesa.
J. G. PÁLMASON.
475 Sussex st., Ottawa, Ont.
-------♦--------
Bréf frá Nome.
þiað er mi liðið nokkuð á sjö-
unda vetur síðan ég flu'tti hingað
vestur í gulllandið glæsilega — í
Noniie.
H'érað þetta liggur, eins og flest-
um Lesendutn Heimskringlu mun
kunnugt vera, á 65. stigi norður-
breiddar og á 166. st. vesturlengd-
ar, og er því, ef ég ntan rét't, sem
næst rúmar 145 gr. í bieina línu
vestur frá Isafirði á okkar kæra
íö'ðurlandi íslandi.
þessi norðvesturskagi veraldar-
innar er umkringdur af fs ár hvert
j frá þ'VÍ utn og eftir miðjan nóvem-
| lier þar til seint í rnaí eða
snetnma í júní.
Vetrar veðráttan fyrstu 3 vet-
urma, setn ég var hér, var yfirleitt
köld og stormviðrasöm og mikil
smjójiyngsli. lin síð'an hafa vetrar
varið meira óreglubundmir, en tals-
vert mdldari. í vetur t.d. kom hér
ekki snjór, svo beljandi væri, fyr
en e.ftir jól, en síðan liefir snjóað
og haldiir áíram að snjóa, 'þar til
nú að snjór er orðinn í roeira Jagi.
31iest frost, sc-ni skrásett hafa ver-
ið hér í borginmi Noine, eru 52 st.
íyrir tueðan zero, en vanalega er
það frá 20 til 35 st. fyrir neðan
zero. En Jiiegar norðar dregur er
kuJdinn miairi, alt írá 6o'til 75 st.
fyrir neðan zie.ro. Við og við eru
urtök frosta fáa daga í eintt, og
kernst mælirinn þá alt ttpp að 20
til 30 st. og enda aJt að frostlevsu
marki — upp fyrir zero, en aldrei
er þó hláka eða bloti. Nú t.d. befir
um vikutíma verið mjög milt zeð-
ur, surna daga alt að því frost-
Jaust. SífeJdir stormar af austri
og su'ðaustri rneð meiri og rninui
snjókomu, og er því nú rnjög ilt
tnnferðar. Snjór fellur vanale^'.i
mikill, að tindansk'ildum næstliðn-
um vetri, sem var óvamalega snjó-
léttur. — Sitmar veðráttan er að
jafnaði talsviert óregltt'bundin. Sttm
arið 1900 var yndislega gott, þar
til um viku af ágústmánuði, þá
fór að rigna, og úr því gat ekki
heitið, að þur dagttr kæmi þar til
frctts upp ; oftast ofsakalt regn,
alt að þv'í að vera krapakent. Ár-
ið 1901 var kalt og votviðrasamt
sumar, en 1902 mjög liagstæð veðj
urát’ta, smá regnskúrir með góð-
viðri á milli. Sumarið 1903 var
rnesta þurkasumar og um haustið
fraus upp 10—15 dögmn fyr en
vanalega. 1904 var yfirleitt gott
sumar, og sama má siag.ja um sum
arið 1905, en næstliðið sumar var
helzt ti'l 'þurt, J>ví mámavinna út-
heimtir gnægð vatns. En í þurka-
sumrura þorma smálækir upp, og
það tekur fyrir n'ámavinnu þar til
regn fæst.
Dandslagi svipar hér mjög mikið
til staða á Islandi, smáhálsar og
hæðir með dældum og dölum og
aragrúa af lækjum og ám. Með-
fram flestum eða öllum þeirra vex
stórviaxin Willow tegund, sem oft
á sumrin reymist mámamömnum
hin mesta hjáJp, þó lamgt sé frá
því, að hún gati kaJIast goitt elds-
neytii. Blóm og grasteigundir eru
lvér nálega j>ær sömu, sem vaixa á
íslandi. Með sjávarsíðunni liggur
hér mýrarfláki, frosinn sumar og
vietur. FLáki þessi er mefndur
“Tundra”. Breidd flákans hér við
Nome er um 4 mílur. Hér og þar
koma hæða-ranar eða höfðar nið-
tir að sjó.
Á þessum mýrum hafa fundist
afar gullauðugir mámar. Og Jiggja
þeir í rákum eða Jímtm Jangs eftir
mýrinhii í vatnsbarinni möl, og eru
það mefndar “Jljörulínur”. Hug-
mynd ntanma er að í ítnndinmi hafi
sjór þakið alt þetta undirlendi og
smátt og smát't fallið úit, og við
hvert útfail skilið eftir gullblamd-
aða rnol. Að gullið hafi borist ofan
af hæðunum í lækjuntim eða í levs-
ingum, en að sjórirm hafi varnað
j>ví frrekara framrenslis og það svo
sokkið niður í jörðina við fjöru-
l.orðið. Með frekara átíalli sjávar-
ins haíi síðan myndast nýjar gull-
malarrákir við nýtt fjöruborð, og
svo kolJ af kolli. Gulli'ð svo sigið
niiðtir í jörðina, alt j>ar til '}>að
stöðvaðist á því harða jarðlagi,
sem mefuit ier “Bedrock”, eða grunn
klattur. J>að er graflð eftir gulliuu
j náður að þessum grunnkLett eða
jarðlagi því, sem gulLbLendimgurinn
vanalega hvílir á, og er gröftur sá
víða í mýrum þessum á annað
hundrað feta djúpur. Gufuhita er
beibt itil að þíða jarðvieginn, unz
kornið eir niður að málminum, og
máJmsanduriun svo halaður upp á
yfirborð jarðar með sama gufuafli.
þ'að heíir reynst, að “Jínur” jæss-
ar eða rákir liggja allar á sömu
dýpt yfir sjáyarmál. það er að
segja, að jarðlagið sem gullb&Itin
hvíla á, er á jafnri hæð miðað við
yfirborð sjávar, en l'en.gdarlína
jfeirra jjggur frá austri til vesturs,
eins og sjávarströndin. þanuig er
fundinn, sem næst áreiðanJegur
vegvísi til að finma legu gulJsins,
og hvar gerlegt sé að Leita ;þess.
Með bJ'etbum eru “frjörulínur”
þessar afar gullauðugar, en í flest-
mn tilfiellum eru það auðfélög, er
uppskerunniar njóta. Málmtöku-
kostnaðurinn er mikill og að því
leyti ekki fátækra rneð'íæri. En
ineð V'erstu göllunum er J,ó eignar-
réttarhelgin á námalÖðunum. Ef
einhver verður til þess að finna
guJl, má hann eigíi víst, að einn
eða ffe-iri rísi upp og helgi sér eign-
arréttinn, og er sá, er gulJið fann,
dreginn fyrir lög og dóm. Og þeg-
ar mál þessi eru loks Jeidd til
lykta, þá er náminn eða gullið,
sem úr honii'm hefir fengist, komið
í eign jxeirra lögmanna, sem mál-
færsluma hafa haft með höndum.
j>að er aftalað hér, og ég beld ekki
að ástæðulausu, að lijgtncnti eigi
mikinnn þátt í jiessum málaferl-
utn og orsökuntim til þeirra, emda
jirífrasit þeiir hér vel. — Vetrar-
ná'maviitina fer hér vaxandi, og hef-
ir í vetur veirið miklu tneiri nn á
nokkrmn undanförnum vetri. En
hér er verkamannafélag, og a nv’-
ári síðasta fórn þau fratn a tloll-
ars katiphækkun á dag, en jvessv
var neitað af verkviöibendmu, og
af þeim ástæðum varð vinua að
tniklu Leyiti að liætta ; af sutnmn
er þó haldið áfratn í smáum stil
tneð utanfrélagsmöntium. En fáeinir
verkveitendur ttrðtt að láta undan
og borga umbeöið kattp, fyrir þa
skulcl, að leiguskilmálar á nátnum
jieirra fengust ekki framlengddr.
Katipið var $3.00 á dag og ,fa-Sd og
húsnæði, en $4.00 eru lattn þeirra
verkamanna sem 'tilheyra f-laginu,
og $5.00 eru borgaðir á sumrum.
það er fátt utn í-slendinga hér.
Alls, er ég veit af, érum við sjö
karlmenn og einn kvenmaður. Viö
höldum allir til í Nome, mema
Hallgrímur Olafsson, hann er í
Cindel bæ. það er á þriðja hundr-
að rnílur heðan. Hann tók að sér
að hafa stjórn á hestapari þar yfir
veitrartímann. Af honum hefi ég
ekkert frétt síðan í haust. JúJítis
Eyford, Ed. F. Edwartl og Ás-
geiir I' innbogason eru sern stendur
að vinma úti í mátmim. Krist
C.oodinaii er að Jiðka sig itndir 50
mílna kappgöngu, sem á að fara
fram þ. 9. þ. m., og eru hæstu
verðlaun þar $400, önnur $200 og
þriðjti $100. Gangan á að fara
fram inni í húsi, og eru yfir 30
hringfierðir í mílunmi ; 29 irnenn
sækja um verðlaunin í göngu þess-
ari, og vona allir, að þar verði
hin bezta skemtun.
Herra John S. Bergmann og ég
sjáJfur eru þeir elztu í Jandi þessu,
en höfum þó engin höpp úr býtum
bori'ð til þessa.
Kvenmaðurinn, sem er að ætlun
minni dóttir Gísla frá Svínármesi,
er eitt sinn var í Winnipeg en fór
þaðan heim afrtur og reiit nið um
Ameríku, er stúlka, sem ég kynt-
ist fyrir 4 árum síðan. II ún vann
J)á á greiiðasöluhúsi, og var mér
þar sagt að hún væri íslenzk. Ég
tók hana tali. Kvaðst hún vera
fædd í Winnipeg og hefði fluz.t
heim til íslands með foreldrum
sínum, sem Itefðu verið skozk, og
hefðu þau búið á SvínárnesL. Hún
kvaðst hafa gengiö tvo vetur á
skóla á Akureyri. Faðir sinn sagði
hún að hefði dáið, en hélt að móð-
ir sím væri enn þá lifandi, Ekki
kvaðst hún geta talað íslenzku, en
bað um að sér yrðu lánaðar ís-
lenzkar bækur. Ég gaf henmi Jóla-
blað H'eimskringlu, og þekbi hún
j>ar myndir þeirra B. L. Baldwin-
sonar og Capt. Sigtr. Jónassonar.
Ilún kvaðst þá vera ekkja og
nefmd'ist Mrs. Wagner. Ég frétti
seinma, að maður henmar væni lif-
andi, en að hún hefði sótt um
skilnað frá honum. Nú gerngur hún
uhdir nafminu Miss Emma Christie
og heLdur nú tiL í Solomon, það er
smábær iiu 35 míLur vegar héðan.
Hún hefir þar hótel og gerir vel,
að sögn.
Emginn Jandi, siem ég hefi kynst
hér, hefir orðið íyrir neinum höpp-
um. Strjálimgur af þaim kernur nú
orðið himgað norður á hvierju vori
í atvinU'uLeit, og vinna hér yiir
sumartímann, en halda aftur heim-
fedðis á haustim. En við hinir, sem
erum hér að staðaldri, höfurn
námæigmir, sem við þó ennþá
ekki höfum unnið, en höfum þó ár-
legan tilkostnað og önnur óbæg-
indi við ]>ær.
Nome, Alaska, 5. marz 1907.
S. F. BJÖRNSSON,
-------*-------,
HRÁKA-BANN bæjarstj. var til
umræðu á bæjarráðsfundi þ. 13. þ.
m. Bannið hljóðar svo : “Engum
skal Jeyfrt að hrækja á nokkra
gangtröö eða stétt liggjandi þvert
fryrir sttndum eða umferðarvegutn
eöa stigavegum eða inmgöngum að
nokkurri byggin'gu, sem höfð er til
almiennra nota, eða í nokkru feik-
húsi, kirkju, samkomuhúsi, “music
hall”, fyrirfestra eða söngsölum,
eða járnibrautastöðvum eða járn-
brattta eða gufruskipa Lnðsölunu
eða í nokkru herbergi eða Stað þar
sem almenn umferð er eða fólk
sækir til, eða í nokkrum strætis-
vagni eða opiuberu flutningstæki,
mema í j>ar til gert ílát”. Afr þessu
S'já lesendurnir, að bæjarstjórninni
er J>að fitll alvara, að vemja fólk af
ój>arfra hrækimguin, sem alt of
inörgum er tamt að iðka, hvar
sem þeir eru og hvermig sem á
stendur.
Herra Jón Sveimbjörnsson, fyrr-
um bóntli í Argylebygð, sem um
sl. nokkur ár hefir haft Elgin P.O.,
B'.C., b'iðnr þess getið í Hieims-
krimgJtt, að framvegis verði hanti
að CRESENT LODGE P.O, B.C.
þet'ta eru lese'ndur beðmir að mttna
og skrifra : Jón Sv.einbjörnsson,
Cresent Ivodge P.O., B.C.
Skemtiferð til Gimli.
Hér ineð gefst íslendingum til
kynna, að Goodtemplara stúkurn-
ar “Hekla” og “Skuld” h'afra á-
kveðið að fara SKEMTlFERH
11. júlí næstk. til Gimli. Til ferð-
arinnar verður sérlega vel vandað,
að því er skemtanir snertir, og
verður þaö auglýst síðar. AJlir
Jæ'ir, sein hafa í hyggju að taka
sér dag á smnrinu til að skemta
sér, æt'tu að taka JiENNA DAG
til þess. þess mun engan iðra. —
I.andar góðir! Takið ráð ykkar í
tíina, og farið strax að búa ykkur
tindiir skemtiforðina.
/
I s 1 a n d s s a. c a,
á etiisku (“Concise History of Ice-
land") er tiil sölu hjá umdirrituð-
um. Sagam byrjar 861 og entfe.r
1903. Með nokkrum mymdum af
merkustu mönmum, sem við sög-
una koma, ásamt nokkuð stórvt
korti með íjórum litum, og gömlu
fjórðungaskifrtunum, sem brotið' er
inn í 'b'ókina. Eininig áigrip- af verzl-
unar og landhagsskýrslum, ásanit
fólkstaJi á Islandi. — Hver, setir
sendir $1.00 til tindirritaðs, ásairot
iitaiuáskrift sinni, fær bókina senda
með pós'ti sér að kostnaðarlausu.
J. G. PALMASON,
475 Sussex st., Ottawa, Ont.