Heimskringla - 30.05.1907, Side 3

HEIMSKRINGLA
Winnápeg, 30. maí 1907.
Hvernig eigivm við nú aö fara
aS í sveitinni, þegar viS getum
ekkert fólk íengiS nema drengi,
sem eru aö byrja aö komast í
gagniö, og stúlkur, setn ekki eru
ennþá einu sinni íermdar, ekki
komnar í kristinna manna tölu
meS öörum orSum, og svo nokkr-
ar gamlar kerlingar, sem fylgja.
jörSunum, eins og kúgiildá — þar
sem þeim aninars er haldiS viS, —
síöan tíS afa og ömmu okkar sál.
Nærri má líka gfita, aS heimilin
okkar veröi stundum dauf á vetr-
iti’. Nú þykir þaö særa feguröar-
stnekkinn, aS kveöa rímur, sein
áöur var titt, enda höfum viS eng-
an t’il þess. Gömlu konurnar gata
þaö ómögulega. þær sjá þaS ekki
og eru líka of mjórómai. Drengirn-
ir eru varla læsir, sjálfir megum
viS ekki vera aS því, og um kon-
nrnar okkar er alls ekki aS tala.”
Svar til Arna Th.
Ég get ekki meS nokkru móti
séS, aö þú svaraöir spurningutn'
mínum í Hieimspringlu. MaSur
vexður aö svara ai viti.
Arni segir, aö sinn guS hafi ekk-
ert nafn. Hann skilur ekki þegar
guö seigir: “Fyrir mins nafns sak-
ir”, eöa “1 Jesú nafni”. Guö mein-
ar: BiS mig meö því nafni, sem þú
þektir mig með, Jeú Krists nafni,
því svoleiSis hiefi ég birst þér. —
Ekki er til neins aS eyöa tíma í,
aö narrast aS því , flekklausa (jg
fullkomna.
Árni segist trúa á orölausan
guS, “kraft sem öllu stjórnar”. —
Honum dettur þó vant í hug, aS
halda því fram, aS afleiöingin hafi
meira í sér fólgið en orsökin, —
þessi kraitur er þó “hann”, og
þessi “haiin” stjórnar af viti. En
nú eru mann persónur, er stjórna
ai viti, og sarnt eru þeir afleiðing
■af guði sem orsök. Alt svo er guS
eö minsta kosti vera eöa jiersóna,
sem stjórnar af vitd, þar eö hann
hefir skapaö þá sem þaö gera.
Ef guð' er orsök aö mönnunum
sem afleiSing, þá getur Hann tal-
að, heyrt og séð, því þaö geta
miennirnir, sem eru þó afleiSing af
guöi sem orsök. HvaS segir þú nú
Árni minn ? Getur guð ekki talaö ?
Nú skil ég einnig, að Árni tdlbiSji
guS sinn. Tdl hvers er þaS, ef hann
ekki heyrir ? Hanu segist sjá guS
í “h'áu og lágu”, en treystir ekki
guöi til að sjá Árna, og þó stjórn-
ar guð honum, æ, æ! Árni heíir
líka margoít séS “guös altsjáandi
auga”, á Lodye Rooms Kree Ma-
sons, Fonesters, etc.
Ja, máske guö geti heyrt og séS
en lekbi talaS ? því ef guS talar,
þá viita allir, aS Jesús Kristur er
“orðiS”. Mér finst misski'lningur-
inn liggja i þvi, aö menn skoða
föSurinn og soninn sem tvient. Nú
er þó auövitaö guösorS guð. Ekki
má aðsklja orðið og guð, eða
taka tunguna frá guði. Faöirinn
talaði í sininum. Svo gat Kristur
ekki uppíylt löigmálið nema með
því eina móti, að hann gerði full-
kominn vilja fööursins. Hugsum
svo um þessar setningar : “Sonur-
inn getur ekkert gert af sjálfum
sér, nema það, sem hann sér föS-
urinn gera” (á jörSunni). “Mér er
gefiS alt vald á himni og jörSu”
(á himnum).
þitit >er faðir, mitt er sonur, á
jörðunni.
Mitt er faðir Lins gamla sáitt-
mála, þit't er faðir hins nýja sátt-
tnála, á himnum.
Jiegar þér biðjiS, þá sagiS : —
‘‘Faðir vor, þú sem ert á himnum
Skilur þú, Árni, ,— bara einn faðir.
“Og þar mun verða ein hjörð og
einn hirðir” (þríeinn hirðir, Jesús
Kristur, Faöir vor). Nú skilja all-
ir, að guð muni vera andi, sem
talar, heiyrir og siér, og aö þessi
eini andi hafi talað í Jesú Kristi,
sem dyrum í því holdlaga ástandi.
Svo Jesús Kristur er sá e’iiui guð,
sam tiil er, og ef hann hefir alt
vald á himni og jörðu, þá hefir
enginn' annar guS nokkurt vo.ld.
“Eg em hinn fyrsti og síSasti og
sá lifiand'i ; eg dó', en sjá eg lifi um
aldir alda”, ^o.s.frv.
Hvað beiitir guö ?
þegar ég spurði “A.”, hvernig
heiilagur andi (guS) frelsaði úr
hold'inu, án þess að tengjast því,
þá segir “A.”, að ekki sé utn
neina frelsun að raeða. Eru ekki
hin tíu laga boSorS réttlát, hvort
sem maSur trúir á guS eða ekki ?
Auövitað. Hefir ekki “A.” brotiS
þau eöa breytt á móti róttlætinu ?
AuövitaS. Nú, þá er harni sekur
viö rét'tlætiS, og þarf því aS frels-
ast. Ekki er til nedns að bera á
móti þessu. Einnig segist hann
trúa á guS, og þá auövitaö, aö
réttlætiið búi í honurn. Alt svo er
hann sekur viS guð, sem er rétt-
lætið..
Hvaö vill “A.” heimta mörg ár
af guði (réttlætinu) í eilífu lífi fyr-
ir að haía gert meira og minna
gott í 70 ár hér á jörð ? Setjum
svo hann öðlaðist 1000 ár fyrir,
væri það ekki ved borgað ? — Ja,
hvað segir þá “A.” utn þaö, sem
eftir er af eilífðinm ? Skvldi hann
ekki þurfa náðaroffur Jesú Krists,
eins og Siggi ?
Góðverk geta hreint ekki drepiS
syndina í manninum, því svndin er
dauði. Að eins lífið í heiiögum
anda getur drepiS eða sigraS
dauöann', iþví dauðinn og líflð eru
eiilíf. Svo að eins eilíft vald getur
sigrað eilíft vald.
þaS, sem Únítarar þurfa aS
skilja er það, að þeir eru sekir við
rét'tlætdð lögmálsins vegna, hverju
svo sem þeir trúa. En nú trúa
þiðir á guð, sem er réjbtlætið, eru
þeir þá ekki sekir viö guð? Eru
þeir þá frjálsir ? Nei, auðvitað eru
þeiir í klómi lögmálsins «iit svo
fengi, að þeir ekki hafa lært þann
mikla vísdóm, að guð heitir Jiesús
Kristur.
Minu góði Árni, farðu nú ekki
að svara þessu fyr em þú veist fyr-
ir víst, að þú skiljiif, hvað ég er
að segja. S. Sigvaldason.
Til Gröndals.
íslandi varst þú til upphefðar
sendur,
þótt ýmsir með hornauga virtust
þaS sjá.
Nú þegar þú feröbúinn framundan
stendur,
flestir með aðdáun star a þig á.
Fyrir oss margan þú fórst á þig
buginn,
fagran þá bókmenta lagðir þú
stig.
Nú fyrst, við endaðan áttunda
tuginn,
erum við farin að kannast við þig
þegar 'þú að eins átt eftir að
kveðja,
er eins og við vökmim við ferleg-
an draum:
Hvar finnum við Gröndal og
hvern til að gleðja,
hvern til aS vag.ga’ oss í töfrandi
glaum ?
Úg hef á þinn farið fund
°g fundiö gnægS af ljósum.
Fuglar sungu í laufgum lund,
ég kiitaöi aS rósum.
þú byrlaðir mér bjartri veig,
þú býrð í huga mínum.
Ég lief margan öðlast teig
úr eyrarrósum þinum.
Fölna rós ég fann hjá þér
og frosnar svalalindir.
Vekja sorg í sinni mér
svona dregnar myndir.
þú hefir einmig æst mitt blóð,
svo aftur létti trega, —
ég hló meS þér á HeljarslóS
liátt og innilega.
Faröu vel, ég ann þér alls hins
góða,
a'ftanskiniS vermd þína kinn.
Aidrei þagnar ómur þinna ljóSa.
O'tial þakkir, kæri Gröndal minnil
Ragnh. J. DavíSsgon.
S t ö k u r .
Kreytir veröld hrakyrSum,
hún ei sinnir tárum,
þót't i ástar einingum
ýmsir fláki í sárum.
Hreytir veröld hrakyrSum,
hirðir ekki um mauðir,
þótt í ástar eiuingum
ýmsir falli dauðir.
Ragnh. J. Davíösson.
---------------
Æfiminning.
Húsfreyja GuSnin Stef'ánsdóttir,
fr.á Lundar P.O. í AlptavatnsbygS,
kona Odds Jónssonar, er býr þar,
amdaðist eins og getiö var um i
blööunum í vetur þann 12. jan. sl.
og varS bauamein hennar krabba-
tmein. Hún var lengi búin aS þjást
af meinsemd . þessari og lei'ta sér
læknishjáipar, en til einkis kom.
Frá því snemma um sumarið 1906
hafði hún legið á almenna spital-
aniiin hér í bænum, og var hún
stunduS af læknunum Björnson og
Brandson.
þienna langa sjúkdómstíma naut
hún hjúkrunar og hjálpar 'þeiria
mæSgna Mrs. Olafíu Anderson og
dóttur hennar Mrs. Bjargar Car-
son, er létu sér mjög amt um hana
Oig sýndu henni kærleika og mann-
ÚS frábærlega. þaS er tæp'ast efa-
rná'l, að ef þær LefSu ekki látiS
sér ieins ant um, aS bæta úr kjör-
um hennar og létta undir með
hienni í stríði hennar, hefði legan
hennar langa orðið grátlega ein-
manalie.g', því ættmenn hennar eiga
öll heima utanbæjar.
GuSrún sál. var fædd i Fljóts-
dalshéraði í NorSur-Múlasýslu a
Is'landi áriS 1869, og var því 38
óra gömul er hún lézt. HingaS
vestur ílutti hún áriS 1888 og gift-
ist ári síöar eftirlifandi manni sín-
um Oddi Jónssyni. þau hafa eign-
ast einn son barna, er lifir móSur
sína og er á heimili þeirra hjóna
vTestur í bvgö. Guðrún sál. var
jarðsungin af séra Rögnv. Péturs-
syni, og fór jarðsetning hennar
fram frá grafhvolfi Brookside graf-
reits þann 25. mai.
Blessun guðs sé með minningu
bennar og gröf og heimili og eftir-
lifandi æt'tingjum og vimim.
Oddur Jónsson.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦»♦♦♦♦♦
: FDANK DELUCA
♦ sem befir búí> aö 58 9 Notre Dame hefir ♦
♦ dú opnaö nýja búö aö 7 14 Maryland •
♦ St. Hann verzlar meö allskonar aldini ♦
♦ og sœtindi, tóbak og vindla. Heitt teog ♦
♦ kaffi fæst á öllum tlmum. ♦
♦ ♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Þa*ðborgarsig
fyrir yður að hafa ritvél vrið
við starf yðar. Það borgar
sig einnig að fá
OLIVER-------
----TYPEWRITER
Það eru þær beztu vélar.
Biðjið vm bœkliny — sendur ýrítt.
L. HL Gordon, Agent
P.O.Boxlöl — — Winnipeg
Electrical (MrEClioi Co.
Allskona- Rafmagns verk
af hendi leyst.
96KingSt. Tel. 2422.
sem búiB er til I Canada-veldi, œttu afi
heimta þessa tegund, sem er búin til af
Canada
Snuff
Co’y
249 Fouutain
St., Winnipeg.
Vörumerki.
Biöjiö kaupmann yöar um þaö og hafi
hann þaö ekki. þá sendiö $1.25 beint til
verksmiöjunnar og fáiö þaöan fullvegiö
pond. Vér borgum buröargjald til allra
innanrlkis staöa. Fæst hjá H.S.Bardal,
172 Nena St. Winnipeg.
Nefniö Heimskr.lu er þér ritiö.
2 Palace Restaurant
Cor. Sargent & Young St.
MALTIÐAR TIL S'LU a öllum
JJ___________T I M U M________
j 21 maltid fyrlr $3 50
a 6eo. U. Collins, eigandi.

MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST.
P. O’CONNELL, eigandl, WINNIPEG
Beztu teeuudir af vmföngum og vind
um, aðhlynning góð húsið endurbætt
Maryland Livery Stable
Hestar til leigu; gripir teknir til
fóðurs. Keyrslu liestar sendir yð-
ur hvert sem er um bæinn.
HAMMILL & McKF.AG
707 Maryland Street. Phene 5207
A. 8. BARIIAIi
Selur llkkistur og annast um útfarir.
Allur útbúnaöur sá b*»zti. Enfremur
selur hann allskonar minnisvaröa og
legstoina.
121 NenaSt. Phone 806
?œe»»»»»3»æec8»»»»»»»»»3)»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»a
CORN. EPP 5 CO.,
854 lllain 8t.
Winnipeg.
Gufuskipa-farbréf fást hér, til og frá Evrópu. Útlendar peningavfxli. Nót-
— ur og peningaávfsanir seldar, sem borg-
anlegar eru hvar sem er á hnettinum. Allar póst-pantanir og bréfaviðskifti afgreitt fljótt. Reynið viðskifti við oss.
P. 0. BOX 19. ’PHONE 5246
Ö9»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»3)»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»Cf
“Mesti hagnadur faanlepr“
Merknr dráttlistarraaður i Winnipeg. sem nýlega hefir tekið lífsá-
byrgð í GREAT-WEST LIFE. rtar á þessa leið :—
“ Aðal ástæðan til þess. að ég valdi lifsábyrgð f Great-West Life
var sú, að ég veit tð þvi er vel stjórnað, og að ég veit að það mun
á sinum tima veita mér þ&nn mesta hagnað sem fáaulegur er i
nokkru slíku félagi.’’—
I’etta er reynsla allra þeiara sem ábyrgð hafa í GREAT-WEST
LIFE; ið^jöidin L.í; gróðinn óvanaiega mikilf; s.llar gróðaáætlauir
hafaræzt — og melra en það., Biðjið ura uppiýsingar og eíntak af
bækhugnum “Gróði Vor”. í honum eru mikdsverðar oppiýsiugar
íyrir verkafólkið. Skrifið eftir honum f dag.
SÉRSTAKIB AGENT4R : -
B. Lyngholt. W. Selkirk. F. Fiedericbson, Winnipeg.
F. A Gemmel, W. Sslklrk. C. Sigmar, Gleuboro.
THE GREAT-WEST LIFE ASSURANCE COMPANY
Aðal skrifstofa, Winnipeg.
■.22í2^--.í2--22é2^-^S- 2>.,
T.L.
Heitir sá vindill s»m allir -»ykja. “HversTegnttl'’.
af Inl hann er l'að hestft sem menp inrla reykt.
íslendingar! moniB eftir a» bibia uro 'j’
ÍCNION MAIIE)
Western l’igar Faefory
Thomas Lee, eigandi Winunipeg
íslcnzknr Plnmber
C. L. STEPHENSON,
Kétt noröuu viö Fyrstu lút. kirkju.
118 Aiena 8t. Tel. 5«30
IWinnipeg Selkirk k Lake W‘peg Ry. ! -
LESTAGANGl’K:— ] i
Fer frá reikirk — kl. 7:45 og 11:45 f. h., , *
og 4:15 e. h. Kemur til W’peg — kl. 8:50 i |
f. h. og 12:50 og 5:20 e. h. Fer frá W”peg i |
— kl. 9:15 f. h. og 1:30 og 5:45 e. h. Kom-
ur til Selkirk - kl. 10:20 f. h.,' 2:35 og 1 ,
6:50 eftir hádegi.
Vörur tekuaT meö vögnunum aöeins t J
á mánudðgum og föstudögum. * f
inir áreiðanlepnstu — os þar
með hinir vinsælnsta —
verzlutiHrmenn auglýsa 1
Heiuiskrinplu.
Ti‘l)onii«ion iiiink
NOTRE DAME Ave. HRANCH Cur. Nena St
Vér seljum peningaAvísanir borg-
anlegar á íslandi og öðrum lönd.
A lskonar bankastörf af hendi leyst
SPARISJÓDS-DEILDIN
tenr íl.OO innlae og yfir og Kefur hæatu
gildandi vextl, sem loKgjast vit mu-
stæöuféö tvisvar á ári. l lo
júnl og deseinber.
196 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
höluöíö á Roggy í hami. Hann bélt að þetta væri
VerenikL', laut því mi'ður og sagði :
“Verenika, befirðu meitt þig?”
Roggy var að standa upp og átti bágt m'eð þa.ð,
cn þeg:,r Gill<ert þekti hana, varð hann sem steini
lostinu.
“Hvað eit þú að gera hér á þessum tíma ?
spuiði GJfcert.
Kerling opnaði varirnar til svars, en ekkert orð
koin yíir þær, því í sama aug'nabliki heyrðist angist-
aivtJti.
Gilhert vissi, aö Vierenika var í hættu, hrinti
kerlingunni úr veginum og hljóp ofan aö tjörninni.
Tlann leit fyrst á búsi'ð og svo á tjörndna, og sá
þ.i dökt höíuð, sem var að sökkva.
Nú tok hann af sér skóna, fór úr frakkanum,
fleygöi sér í vatnið og syntd þangað, sem hann sá
liöfuðiö, þá vildi svo viel til, að Verenika flaut upp
í þriðja riL’n.
Annari hendinni tók hann utan um hana, og
synti svo meö hana að h'úsinu. þ'egar þatigaS kom,
tók hanu hana i íang sdtit og bar hana inn í húsið.
Hann þrtiíaði fyrir sér í myrkrinu, fann
legubekk og lagði Vereniku þar, að því búnu lokaði
hann dyrunum, fann eldspýtur og kveikti á gildu
.vaxkti ti sr-m þar var.
þegar hann var búinn að kveikja, bar hann ljósið
að andliti Vereniku og tautaði við sjálfan sig ;
“Hún lítur út fyrir að vera dáin, sé það, þá er fram-
tíðarvon mín á endia”
Hann iþn.iíaöi á slaigæðinni og lagði eyrað við
Lrjóst liennar. Hjartað sló ofur hægt.
1 einum aí hornskápunum voru geymd ýmiskon-
ar h'j'imilislyf. Hann leitaði þar og íann brennivín,
helti af því í staup, og lét það renna inn á millli vara
Yei eniku.
SVIPURINN HENNAR. 1 ÍÍ.SK.I97
Hún fór að hreyfa sig, hóstaði og stundi.
“Verenika, italaðu við mig, Verenika! ” sagði
hann.
Hún leit ú hann og nefndi nafn hans með veikri
röddu.
‘‘Já, það er ég. Vertu óhrædd, hér gerir þér
enginn mein. Eg befi nú í annað sinn bjargað lífi
þmn ; þú varst nærri drukknuð”.
t’illiert þaut upp á loft, sótti þangað eldivið og
kveikti uup itld í ofninum niðri.
Svc reisti hann Vereoiiku á fætur og leiddi hana
nókkrnm siiuium fram og aftur um gólfið. Hún
var m.jcg méttvana og settdst aftur í legubekkinn
eftir litla stund.
“Mér er mjög dlt í vinstri handleggmim”, sagði
húr, '’hann er máske brotinn”.
Gilbert atliugaði liann nákvæmlega, og fann, að
Iiauii var úr lið: en ekki brotinn.
“Ég got ekkert bjálpað núna, en hre>-fðu hand-
legginn sem alha minst, hann er úr liði”, sagði Gil-
bert. “Veistu hvar þú ert?”
•1 já, í Ekautahúsinu”.
“Ég hclt, að ég mundi drukna, Gilbert, því lofað-
ir þú mér 'það ekki ? þú hefir í anmað sinn bjargað
lífi mínu — en, til hvaða gagns?”
“þú færð að vita það á sínum tima. • þú getur
naumast ir.iyiidað þér, hvað mer þótti vænt um að
það var ég, sem íorsjónnn sendii í annað sinn að
bjarga I'fi jmt. Ég fer að halda, að forlög okkar
séti á cinhvern hátt samantvi'n'nuð. En segðu mér,
hvers vi'n' a } ú ert svo leið á lífinu, að þú ákvaðst
að fyrirfara þér?”
“Hvernig dcttur þér í hug, að ímynda þér slikt
um mig. þó ég vildi deyja, þá svifti ég mig ekki
líiinu sjálf, þíið má engin kristin inanneskja gera”.
198 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
“llvernig atvikaðist það þá, að þú varst í tjörn-
inia ?”
Verenika roðnaði um leið og hún sagði :
“Hún ityndi að myrða mig, það var hún, sem
kastaði mér í vatnið. Hún náði mér í garðinum,
dró rnig I.ingað upp á svalirnar og fleiygði mér yfir
brjóstriðið. Hún ætiaði að drepa mig, ’þó ég hafi
aldrt-i gerf hrnni neitt ilt”.
“Hún ? Ilver ?"
Eoygy”.
Gilbert var búinn að gleyma því, að hann hitti
Roggy, og fiiÍTaði vdð að heyra þetta.
“Hún hefir }>ekt þig,og ætlaði að myrða þig?”
“J~”. /
“Hún á’lítur þig þá ekki vera anda?”
"Nei, haua hefir lengi grunað, hver ég var ; eina
uóttina læddist ég inn til Roy til að sjá hann sofandi
og íói svo inn 1 mín fyrverandi herbergi og tók þar
sjal mér til skjóls ■; iþagar ég svo gekk fyrir dyrnar a
L-iðherbergi SjTviu, stökk hún á mig eins og köttur,
og nÁCl su’lnui”.
“Ég hi-fi alt af álitið hana vera djöful, og hún er
s’i ei:ia n.auneskja, sem ég hefi nokkurn bieig af ; en
hvtrnig fann hún þig í.kvöld?”
“Mcr var orðið ó'þolandi þetta raka loft uppi í
þakheibergir.u, svo ég fór ofan og út að fá mér
ferskt loft, þá mætiti ég Roy, en hepnaðist að flýja
frá honum, en þegar Roy var horfinn, stiekkur hún á
mig t ins og tigrisdýr, dró mig hingað og fleyggi mér
svo vfir riðið óviðbúinni”.
“Já, nú skil ég”.
‘Tvg kann vel að synda, en um leið og ég ’datt,
r \k (g hnndleggdnn í stedn svo Lann varð mátitlaus,
ég synti } á með annari hendinni, en þá fékk ég
krampa, rak upp hljóð og misti meðvitundina’ \
SVIPURINN HENNAR. 199
Gilbert gikk um gólf hugsandi. svo sneri hann
sér að Vereniku og sagði :
“Ef þú aJitur mig vin þinn, viltu þá koma með
mcr til St. Maur aftur?”
“J<j é>i skal fara aíitur til Wales, yfirgeía Roy og
ir.'.tt elskaða heimili og — alt _ alt! ”
“Og göinlu Roggy, þvi ef þú verður hér, Lættir
hún ekki íyr en hún gatur mvrt þig".
“Flyttu r.iig þá aftur til VVates”.
“}’u ætlar aí fórna sjálfri þér til þess að Roy og
Syivia giti gifst ?”
V erciiika hi.eigði sig samþykkjandi..
btu Kraul er i Osborne og Flack er einhvers-
staðar i nánd, ég sendi hann eftir vagni, siem getur
tlutt þig til Osborne, þar verður þú svo að vera
þangað t,1 anraðkvöld, þá ferð þú dtilbúdn með
liraðlestinri til I.undúna borgar í samfylgd með frú
Kraul -ifr ílack.”
“Fötin min eru vort”, sagði Verenika, “ég get
ekki íanð í þcim, en ég á ferðatöskuna meö fötuni í
og liattinn minn uppi í þakklefanum yfir turniofitinu.
Máske þú getir sótt þetta fyrir mig ? ”
“Ég skal gera það. Vterðurðu hér á meðaui?”
“Já, en htidurðu að Roggy komi ekki aftur að
vitja u.n ir.iu'?”
“Jú, það er satt. Láttu dyrnar vera lokaðar,
legðu vel í oíndnn, og hérna er skammbyssan mín4
Ég kein aftur að hálfitíma liðnum”.
I>au töluðu enn saman fiáein orð, svo fór Monk
og sótti fríiki ann sinn og stígvéJin, síðan flýtti hann
.sér til LalJaiiuiiar.