Heimskringla - 22.08.1907, Síða 2

ÍWin'nipop, 22. ájfúst 1907.
BEISSKRINGLA
H EIMSKRINGLA
Published ©very Thursday by
The Heimííkringla News 4 Fiiblisbiog Co.
Verh bla&sius í Canada og Haudar
$2.00 um árið (fyrir frann borgaC).
Sent til islands $2.C0 tfyrir fram
borgaC af kaupendum blaCsins hér)$1.50.
B. L. BALDWINSON,
Editor & Manager
Office:
729 Sherbrooke Street, Wionipeg
P. O BOX Jie. ’Phone 3S12,
Innflutningalögin
bjarg®, — þaÖ ern aöalskilyröin til
landgöng’u og bezt tryggdmg fyrir
íramtíð hvers einstaklimgs.
Vínbannsmáiið
. Neepawa
TTtiimskringlu hefir verið sent
Jed-mtak af nýjustu og núgildandi
innflutningalögum Canada. Vér
set'jum hér þau atriði úr þeim Iög-
«m, sem sérstaklega varða þá, er
tiil íerðar hingað kui»a að hugsa
íAimvegis, og þá einnig, er kynnu
að vilja fá vimi sína hingað fram-
•Vteigi.s.
1) Stjórnarrá'ðið í Canada má
sutja sem skilyrði til landfestu í
Canada, að innflytjandinn skuli
eiga ákveðna fjárupphæð, en upp-
haeðin má vera breytankg, eítir
því, hvaða JÉfsstöðu iniiflytjandinn
tilhieyrir og liv.er ier á’fangasta'ður,
hams, og eftir öðrum kringum-
staeðum.
2) Engitm innllytjsrnda skal Leyfð
laTtdganga í Canada, seun' er vuikl-
aður á geðsmunum, eða vitfirring-
iir, eða slaiga eða tniðurfalls sjúk-
ur, eða heíir verið vitskertur eða
sinnisveikur á síðustu 5 árum áö-
ur ett þeir leiitu í Catiada. Ekki
Jíe'ldur leyfa nokkrum þeim inn-
ílytjanda lattdgöngu, sem er bevrn-
ar og mállaus, mállaus, blindur
eða volaður, ttiema því að edns að
hann tilheyrí fjölskvldu, setn sé
mieð honuin eða sé búsett í Can-
ada, og setn gefur þá tryggingu,
<t innanrtkis ráðgjafinn telur nægi-
lega fyrir því, að itmflytjandinn
verði ekki byrði á því opinibera
að ltingað er komið.
3) En'gum innflytjanda skal feyfð
landganga í Canada, sem hefir
•hryllifegan eða viðbjóðslegan sjtik-
dóm, eða sem hefir smittandi sjúk-
dómi, eða sem getiir v<;rið hættu-
fegur fyrir ailtnenna hieilbrdg'ði eða
sem gietur ollað mikrlli útbréiðslu
■— hvort sem sá innfly tjandi ætlar
aið setjast að í Cattada eða í ein-
hverju öðrtt ríki. þó má innflytj-
andinn, ef sjúkdómtir hans er lækn
antegur á sanngjarnle-ga stuttum
rtrmia vera ttm borð í skipinu þar
sem hjúkrunartæki eru ekki við
hendina, efta hann má yíirgéfa skip
«ð til iþess að komast á sjúkrahús,
en með þeim skilmáia, sem innian-
ríkis ráðgjafinn setur honutn.
4) Engum innflytjartda skal Leyfð
fandganga í Canada sem er alls-
•lefysmgi eða efnalatts, eða sem ger-
ir betl að atvinnuvegi, eða er flæk-
ingtir, eða sem er líkfegur til þess
■að vierða þurfamaöur, og hver sá,
som innan tveggja ára frá
þvi hann lendir í Canada, þfggur
af opin'beru hjálparfé, hvort beldtir
frá sviei'tarfiélagi eða frá fvlki eða
rík'i eða frá' nokkuri hjálparstofn-
un, getur orðið. sendttr til ibaka til
’ 'þess lands, sem hann ílutti frá til
Cattaida.
5) Engum innflyt janda skal leyfð
landgaíiga í Canada, sem hefir ver-
ið ftmdiinn sekur um glæp, er feli í
sér siðferðisLega vansæmd eða beri
vott tim gla?|>samleL't eðli til orða
-«ða verka, eða sem er ljiuslætds-
kopa, eða sem útvegar eða reyndr
að útvega eöa aðflýtja inn í Can-
ada skækjur eða konur til lauslæt-
isstarfa.
6) Innanríkis ráðgjaíinn má,
með opi'nibwri tilkynningu, hvenær
sym hann álítur .það beppilegt eða
ntitiðsynlegt, bahna hvierjum sér-
stöktim llokki innflv tjenda lend-
éingti í Canadia, eítir að fliitnings-
félögin haía verið aðvöruð um það
með nægiilegum fyrirvara.
7) St'jórnarráðið má giera þær
-riá'ðstaéanir, stm natiðsvnle.gar eru
til þess að banita landgöngu í Can-
a'da staerri hópnin infiflytjenda af
nokkrum þjóðflokki, heldur en lög
þess lands, sem þeir koma frá,
leyfa að flytja til Canada.
8) ÖIl járnbrauta og flutningafé-
lög eða einstakling'ar, sem flytja
fófk frá nokkru lancli inn í Canad'a,
skulu, þegar umsjónarmaður inn-
flutninga knefst þess, skvld tíl að
flytja til þess lands, siem hann kom
frá, hvern þann innflyt'janda, sem
hmgað hefir komið í trássi við á-
kvæði þessara l-aga, innan tveggja
ára írá því hann var hingað flutt-
ur.
þessi litli út'drá'ttur nægir tí’l
þess að sýna, að tilgangur stjórn-
ari-n'nar er að fá eingöngu gott ög
beiilbrigt fólk inn í Canada, og aifí
þeir eiga hingað ekkert erindd, sem
ekki fullnæaja þeim skilyrðum, er
Catiada stjórji ætlast tíl að allir
i/nuflyitjendair uppfylli. Að þeir séu
-amllega og líkamfera hraustír,
vinnuifærir og viimufúsrr og sjálí-
Eins og kttnnugt er, befir sveit-
arvínbiann um nokkurn undamfar-
inn tíma verið í gildi í Neepawa
bæ hér í fylkinu, þar var áður, og
er etni'þá gistihús, sem neénist
“Hotel Hamilton”. í gistíhúsi
þessu hefir engin vín^ala mát-t eiga
sér stað síöan vínbannið komst á
þar í bænum, og Eefir eigendum
hússins þót't það ilt, með því aö
eignin hefir íallið mjög í verði sið-
an vínsala tókst þar af, og borgar
.sig þess utan svo illa, að hún hefir
ekki giefið veixti af innstæðufé því,
san í hennd stendur.
þegar víii'baiinslögin komust á
með aitkvæðagréiðslu bæjarbúa, þá
var atkvæðámunur ekki meiri ©11
svo, að vínvinir töldu sér sigurinn
vísan framviegis, ef hyggifega væri
að farið. Svo leið timinn, þar til
f-arið var í sumar að endiirbæ'ta
kjörskrár bæjarins. þá komu \ii-
mienn mieð nöfn 247 manna, Sm
þeir heimtuðu, að væru allir seittir
á kjörskránia, af því þeir væru all-
ir tnieðei'gendur í “Hotel Hainil-
ton”. tJt aí þesstt varö ágreiming-
ur milld bæjarstjórnarinnar og vin-
vina, og málinu var skotið tindir
ttrskurð lévans dómara, og komuj
ý'Tns'ir fram við það riéttiarhiald,
þar á meðal fyrrtim eigandi “frot-
el Hamilton”. Hann kvaðs't haifia
mvndað hluttifélag o.g fengjið sain-
an þá 247 hluthafa, sem reynt
Myndarleg eftirgjöf
Lesendurnir muntt minnast þess,
að árið 1900 varð í Kína' hin svo-
meínda “Hoxers” uppreist, sem ait
•ú’tLit varð fyrir, að mundi reynast
svo öflug, að stjórn landsins biði
ósigur, ef til þrauta neymli. þá
var það, að stórveldi heimsins
tóku sig til og sendu herflota sína
þangað undir því yfirskini, að peir
æt'tu að vternda þegnia Evrópu-
þjóðanna þar í landi. þessir að-
komnu berflokkar bældu niður unp
reistina og gerðu svo þunigar ptn-
ingakröftir á hendur Kinverjum.
Stjórmn í Kína varð að ganga að
því að lofa að borga þessar kröl-
ur, þó stórar væru, því það var
sýnt og sannað, að hún f.afði eng-
an niát't til þess, a-ð vernda sína
eigin eða annara þjóða þegna þar
í landi. Upphæðir þær, sem hút;
lofaði að borga, voru þessar :
Til Rússlands $87,500,000
“ þýzkalands ... ... 60,000,000
“ Frakklaads 56,000,000
“ Bandaríkjaniia ... 23,440,779
“ Englands ... 24,000,000
“ Japans 27,500,000
“ Ítalíu :... 14,000,000
“ Aiisturríkis, Spán-
ar 0g Hollands
samedginlega 39,559,221
“ B-elgíu 6,000,000
Alls var Kínastjórn íieydd til að
Ipfa að borga allan kostnað þess-
ara þjóða við berleið'angttr þeirra,
að ttpphæð 330 millíómr dollara.
; þessi feikna fjárupphæð átti að af-
| borgast á 40 ára tíma.bili með 4
j prósenit vöxtum.
þaið hefir verið jáitað, og var frá
í ti'pphafi vitanLegit, að þessar borg-
hefði verið að kotu-a á k jörskrá.rh- | unarkröftir stórþjóð'anna voru svo
ar. Hann kvað hvern þessara 247
m.anna hafa 'tekið Slóo.oo hlut í
eigii'intii, og skyldu þeiir borgast
þaniri'g, að ívrsta afhorgun ui þeim ! höfðu Kínaveldi að féiþúéu af því
yrði gerð '1. október í haust, og j þær höfðu máttiun til þess uö
aítur í desemiber þessa árs. Herra I framfylgja kröfunum, hv.ersu harð-
J'amjes A. Dempseý, stofnandi ! ar og ósannigjarnar sem þær voru.
þessu hlutaXélags, játéai fyrir rétt- j Uandaríkin voru eina stórveldið,
inmm, að liver sérstakur hluthafi j »em beita vildi sannigirni gagnvart
beíði vitað' til hvers hliitafelagáð j Kínaveldi á þessum ttma. Banda-
ríkja s’tjórninni taldisr
j laiugt um hærri en tilkostnaður
j þeirra við leiðangurinn til Kína
- til að bæla niður ttpx>reistína. þ.vr
var mynd.ið, að það' væri til þiess
gert, að koma hinu nýjtt hlut-
höftim á kjörskrá þar i bœnitm,
svo að þeir við næstu kosmingar
gætu greiitt atkvæði sín Tnie-ð vín-
sölu í bænum, og þannig ónýtt nú-
gildandi vmbannslög þar. Hann
jáitaði einnig, að þegar hann hefði
verið að kevra um' sveitina, þá
heifði hann haift með sér ALex Mae-
donald frá Winnipeg, og að hann
(Macdonald) hef'ði lofað hluthö'íun-
um því, að hann skyldi borga
þeirn Í673.00 fyrir hvern í 100.00
hlut strax og búið væri að ónýta
vínbannslögrin og útvega vínsölu-
leyii fyrir “Ilotel Hamilton”. Hr.
Macdonald játaði og þetta sjáJfur
og sarna báru og önnur vitni ; og
viðurkendu allir, sem vitmi báru,
að tilgangurinn hcfði verið sá, að
ónýta vínban'uslögin og íá vinsölu.
leyfi fyrir “Hotel Hamilton”. Svo
er þó að sjá, sem' hr. Macdoniald
hafi ekki verið krafður til sagn-a
tim það, hvers vcgna hann g,erði
sér ferð bé-ðan frá Winnipeg til
þess að loáa væn'tanlegum hluthöf-
tvm í þt-ssn hótel félagi, að hann
skyldi borga þeim 5128,675.00 fram
yfir þá up'phæð, sem þeir borguðu
fyrir eignina, og hefði þó skýring
á því máli verið einkar fróðfeg.
Lögmennirniir fyrir báða máls-
parta sögðu dómarannm afdrátt-
arlaust, að tilgangur félagsmynd-
unarannar, og það að koma þess-
um 247 manns á kjörskrá bæjarins
væri eiipgöngti sá, að önýta vín-
bannslögin og fá Vínsöluleyfi fiyrir
hift timrædda hótel.
Dómiarinn neitaði að feyfa þtss-
tim 247 mönnum eða nokkrum af
þeim, að komast á kjörskrána.
Hann kvað það ekki vera tílgang
svo til að
Kína gæti ekki borgað meira enti
20 millíónir dollara, og að ef farið
væri fram á meira, þá mundi lciðí.
af því, að þjóðirnar yrðu að taka
undir sig fláka af döndtim rikisins
til að ítillnægja skuldinni. Jo’nn
Hay sál., sem þá var ittanríkis-
ráöhtrra Bandaríkjanna, máíti
sterkfegE. með því, að vægt væri
farið i herkostnaðarkröfurnar. En
hin stórveldin vifdn ekki heyra
]>að og h'éldu sínu stryki og fengu
að lokum þær kröfur samþyktar,
sem að framan er sagfc. En oll
tipphæðin, sem Kina hieíði sarn-
kvæmt 'þeim samniÍTi'gá orðið að
borga, að meðtöldum rent'itn,
hefiði orðið 728)4 millíÓTiir dollan,
og af þeirri ttp'phæð hefðu Banda-
ríkin íéngið í sinn hlut tæplega
53já millíón dollara.
En it'ú hefir Roosevelt forseti
látið tilkynna Kínastjórn, að með
samþykki Congressins geri Banda-
ríkin sig ánægð með, að fá borg-
aða þá ttpphæð, er læti íyrir það
tjón, er þegnar Ban/daríkjanna í
Kína hafi beðið vdð Boixer-upp-
reistina. Kína er nú þegiar búið
tið borga Bandaríkjumim rúmlega
6 millíónir dollara, en utanríki.s-
ráðgjafinn áJítur, að það æt-ti að
ré'ttu lagi að reikniast 111,655,446.
það teJst rni svo til, að 'Kína eigi
tnnþá eftir að borga Bandaríkjun-
tim $15,000,000 t'il lúkninigar allri
skuldinni. Bandaríkjastjórn gefnr
]ivi upp 27 miUíónir dollara af rétt
inættim kröíum sfnum gegn Kina,
og samþykt'um af Kínastjórn.
Hvers vegna Roosevelt forseti
Jiefir tekið þessa steínu í máliim,
og hvers. vegna hann hefir beitt
svo mdklu örlæti gagnvart Kín.t,
laganna, að leyfa hundruðum utan j algerlega óbeðið af Kínastjórn,
héraðsmanna, að komast á kjör-
skrána, til þess að ónýta atkvæði
sjálfra bæjarmanna. Samt kvaðst
hann skyldi veita vínvintim 2.
vikna fre.st til þess að færa sér
auknar röksemdir máfi sínu tiJ
sttiðnings, en hann nedtaði -að
leyfa þeim að fiæra frekari
sannanir fram fyrir réttínn,
en nú væru fram komnar í málrinud
það, sent vínvinum hafði láðst,
var aft færa ilómaramim saímánir
fyrir því, að þessir 247 menn væru
allir 21. árs að aldri og brezkir
þegnar. Á þessu stendur, óg á því
tapa vínyjnir að líkindttm ináli
sínu, með því aft þeir fá nú ekki
héðan af að koma að sönhunnmim
um það eifni, — að öðrnm kostí eir
eins vist, að þejr heifðu unmið m-ájl
sLtt.
- - *•* ' '■
Á myikum stað.
Hann mætti beinmi ,;á
stað,
og mælti :
mín?”
• “Og ekki er
það, —
það er butra konan þín”.
myrkum
Ert þú þwð, elskan
nú svo þ.ð sé
i.R.
]>að er hinum stórþjóðunum hm
mesta ráðgáta. En jafnframt hafa
]>ær gert sér það ljóst, að Rússar,
þjóðverjarpjapar, Bretar og ítal-
ir verði að gera eins og Bandarik-
in hafí. nú gert, ef vel á að fara á
með fteim og Kínverjum framvcg-
is. í Bandaríkjunum er því haHiö
fram, að SirChentTing Lianig.Cheng,
einn af mikilhæfustu stjórnfræðiug-
um Kínaveldis, . hafi með íram-
komu sinni gagnvart Bandaríkjun-
um áunnið sér svo mikillar virð-
ingar hjá Roosevelt, að hann hafi
áli'tiö rétti, að bjóða ó'tiilkvaddur
]>essa 27 mi'llí'ón dollara up'Pgjöf á
]>eim hlii'ta sktildarinniar, sem hann
frá ti'pphafi áleit ranglega tilorð-
inn.
Japanar á hinn bóginm. hafa ill-
an grun á Bandaríkja stjóminui
fyrir þetta tiltæki, og telja han t
ineð jlessu vera að kaupa vinfengi
Kína, sem komið gieti i góðar
þaffir, ef til ófriðar bæri með Jap-
önum og Bandaríkjamönnum. Að
þetta sé rétt tilgetið styðst og
við það, að ICínverjar eru nú óð-
tim að mannast og þroskast í
framfaraáttina. þeir eru stóitmi
að atika allan herafla sinn á sjó
og laudi, og því betra að éiga þá
með en mótí, ef til stórræða dreg-
tir með Bandaríkjamönnum og
J apönttm.
TIL KONUNNAR
er sendi mér kveðju í 44. nr.
þ. á. Heimskringlu.
Jú, mad. góð, sá er mað-tir hinn
sami, er ei-tt sinn skrifaðd um H.
Hafstein og stjórn hans. En að
ræða við yður nm íslcnzka pólitik
væri sönnu fjær, þar eð þér virðdst
að dæma mál eftir nöfnum þeirra,
er mál flytja, en dæmdð ed málin
samkvæmt frumorsök og afleiðing.
— Að yötir hafi orðið hverft við,
er þér sáuð nafn m'i.tt, virðist
benda tíl þess, að þér hafið það á-
lit á mér, að ég muni geta séð
tigiiaribragð manna og kvenna, og
þar í skjátlast yður ei.
Sú tilgáta yðar er alveg ram-
skökk, madama góð, að ég hafi
ekki fesið “Vafurloga” og “Breiða-
bíik” séra Fr. J. B. Hvorttveggja
hefi ég lesið ^rá upphafi tíl enda.
Hvað “Vaftirloga” séra Fr. smcrt-
ir, er ég hoinim úrtaksLaust sam-
mála frá fyrsta orði bókarinnar
ti] hins síðasta.
það er vinsamleg ráöfegging mín
til yðar, mad. góð, að þcr t.emjið
börn yðar samkvæmt kenndngum
“Vaftirloga”. Ef þér gerið það, cr.
yður óhætt að trcysta því, að syn
ir yöar verða SANNIR MENN og
dætur yðar SANNAR KONUR.
Siðíræðarar þjóðanna eru þörf-
ustu og beztn mennirnir, því :
“Sýndu hinnin unga þann ve-g, er
hann á að ganga, og er hatin eld-
ist mtin hann ekki af honum
vikja”. Væri þeirri reglti fylgt,
mtuidti færri GLÆPAMENN og
íærri VKNDISKONUR hjá þjóð
hvérri.
En það er ovinsælt verk, hefir
ætíð reynst svo að forntr og nýjti,
að vera siðakennari. það er giefni
sök, aö siðakeiinarinn verðtir að
taka siðspillinguna til umtals og
yfirvegtmar, útlista. afl hennar og
afleiöingiar. Með öðru móti veröur
hontiin ekkert ágengt. Jín þegar
það er gert, gnauða margir, “Sök
bftur ætíð sekan".
“Vinur er sá, er til Vanrms seg-
ir, en óvinur sá, er að öllu hlær”.
Söktun þess, að þeir G. Fr. skáld
og séra Fr. J. B. erti vinir hinnar
íslenzku þjóðar, taka þeir hát'tu
þjóðarinnar til timtals, og álita,
æskja biáöir umbótia á hitni spilta
og illa eðli, sýna henni braut þá,
er J.ún á að ganga til vcgs og
viriöinga, til frelsis og sjálfstæöis
andlegs og likamlegs. — Hver sú
þjóð, sem cr andlega spílt, getur
ei orðið eða verið frjáls, því hinn
antllegi siiðferðisþrót'tur er og hiefir
ætið verið grtindvölLur sannrar far
sældar einstaklinga og þjóða. það
eni margir, sem flett hafia ofan af
mieinsetTuhim h'ins íslenzka þjóðlík-
ama, og ailir eru þeir hinir sann-
tryggiistu vinir þjóðarinnar. !
þeim flokki er t. d. nitsnilLingtir-
Lnn, sk'áldið og listam'að'urinn B.
Gröndal, dómur hans er harðnr,
en þó er hann sannur. — þeir ein-
staklingar, sem ei vilja að skýgnst
sé undir gljáblæjti rnetnsemdanna,
eru Níöhöggar þeir, er neðan
gnaga rætur , hins íslenzka Asks —
Yggdrasils.
Jæja, mad. góð, þér megift ekki
vera svo órýmilegar v'ið mig, að
skipa mér að hætta að mæla því
raá'li, sem iiinir fornfrægu, goð-
bornu víkingar mæltu, miál það er
voggir Almaiwa.gjár • beirgmáhiðu
af vörum stjórnvi'tringanná fornu,
frumberja lýðstjórnar Norðttr-
landa.
Verið svo kært kvaddar af sönn-
um þjóðvini.
S. M. S. Askdah
Atfygasemd við athugasemd rit-
stjóra : — Ef ritdómur sá, ^em
HeimskringLa flutti ttm “Vafttr-
loga” síðastliðinn vetur, er ei
ÁRÁS, þá er áJitamál, hvað árás
sé! Ef mig minnir ré-tt, var þess
eitthvert sinn getið í Hcims-
kringlu, að höfundur ri'tdómsins
u m “Vafurloga” væri meðritstjóri
Heimskringlu! — í síðasta bJaði :
"Orðaskak Ursusar”. Sú arein er
merkt: “A ð s e n t”. Væri þetta
orð “aðsent” numið í b'tirtu úr
b'Irtð'inti, mtindi erfitt að fá fe.send-
ur á aðra skoðtui en þá, að grein-
in væri riitverk ritst'j. S.M.S.A.
FRETTABREF.
Hr. ritstj. Heimskringhi!
t)r þessu plássí er ekki nni góð-
ar fnéttír að ræða,. að fráskifd'i
því, að nú er loksiins útlit íyrir,
að ending ætli að verða á því, aft
bygð verði járnbrautarstöð á Oak
Point. það mun þeigar vera byrj-
að á því verki, en ekki sést neiti
byrjun á þeirri marglofuðti fram-
lengingii Oak Point bratitarinnar,
pn vonandi, að eklþ verði langt
eft-ijr því að bíða.
Jæja, fréttír þær, sem hér fara á
eítir, eru fremur slæmar, því .útlit
hér er ískyggilegt mjög, edns og
stendur. Síðastliðinn vetur var sá
vcrsti, sem menn muna eftir, og
vorið var þó enn verra, og stimar-
ið svo ilt, að slíks eru víst fá
dæmi, ef nokkur, sérstaklega síðan
25. júlí. þá byrjum við bér vana-
Lega beyskapinn, því hér lifa menn
eingöngu á griparækt. það ha'fa
skifst á vellandi liiitar, þrumiir,
eldingar og stórrigniingar, svo að
vart munu dætni til slíks bér um
pláss. þiessi gauragangur náttúr-
unnar befir þó ollað íurðu li'tlum
skeimdum, að vísu hafa druknað
jarðepli í görðum Ljá mönnum og
eldiing drap 2 gripi lijá S. Sigurðs-
syni, að I.undar. Ennfremttr sló
eldingu inn í hús hjá Robert
Scbarfs, reif stykki úr gólfinu og
splundraði einhverju af húsmunmn.
Ef ekki bregður bráðkga til
þurka, þá er líklegt að menn verði
að drepa gripi sína micira en góöu
hó'fi g'egnir, vegna heyskorts, og
þá kæmi sér vel, að búiið yrði að
fengja Oak Point hrautina, svo
hæg’ar verði að kotna frá sér kjöt-
intt til m'arkaðar.
Hór munti nú viera 1—3 fet af
vatni á vanalegu engi. Margir ertt
byrjaðir að slá á öldum, En svo
fæst ekki þurkur á þatt strá, sem
maður losar.
Einhver rönd hefi ég heyrt að sé
þur mieðfra& Manitobavatni.
Lttndar, Man., 10. ág. 1907.
Pétur Árnason.
Brúðkaupsvísur,
Til Sfrfáns Á. .Johnson og
Jnkofnnu E. Oddson,
14. ágúst 1907.
Sjerstakt
TILBOD
Adeins eitt slikt
a manns aldri
1 jér höfum keypt 3 þúsund vas»-
■I úr frá einni stærstu úra-verk-
V smiðju — og fyrir það" verð
sem vér buðum í þau. Vör
ætlum að láta alþýðu njóta als-
hagnaðarins af því kjörkaupi.
’Vasa-ús eru hlutir sem vér
getum selt út f sveitunum með
þvf, að gera kanpendununt mögu-
legt að fá þau fyrir aðeins helf-
ing þess verðs, sem þau kosta
annarstaðar í Canada.
Vér óskum að þér skrifið eft-
ir einu þeirra meðan þau endast..
Verið ekki hræddir við að panta
eitt þessara vasa-úra.
Nú glyrnja gígjur allar
Oss gleði'söng í dag,
Og gyðjtir snilli snjallar
Hér snerti Iveillalag,
þvi holgar Leiðursst'undir
Nú hjónum’ brosa mót.
Hér temgja trúar mundir
, Svo tállaust hal og snót.
þ'cim glansi æ og glampi
Eirun gimsteinn hjónabands,
Sem höndiii alvalds hampi,
Og Liáan sigurkrans.
0, hamingjan þeim hossi
Um dulda lífsins braut.
í sæld og sætum kossi
þau sigri Jiverja þraiit.
þá dvinar ævidagur
Og chmmír' hot'tu al,
þá gieymist glæsihagur
Og grm vinaskraf.
En soini'S síðsta blundi
Á svásri ísagnmd,
því ljóðadís í lundi
þá — lofar mann ag sprund.
K. Asg. Benediktsson.
Eflirmœli,
þess hefir áður verið getið, að
mín elskaða móðir, Ingvieldiir Jó-
hannicsdó'ttír, andaðist 'þ. 3. janúar
sJ., og þó ég viti, að minning henn
ar sé geymd í hjörtum hiennar
morgu skyldmenna og vina, er mér
samt bæði ljúft og skylt, að minn-
ast bennar mt-ð fám orðum.
Hún var .ein þeirra kv.enna, stm
strax frá barnæskti varð hvers
manns hugljúfi sem kyíntí'st lienni.
I.'eiksystkini bennar höfðti yndi af
nærveru hennar og máli og máttu
ekki missa hana úr hópi sínúfn.
þegar á ung.dómsárum hennar, og
jafnan síðar á æfinni, var hún
gædd gáfti þeirri, að geita látið
gáfmaJjóma sálar sinnar skína svO,
að það lýsti hvert fótmál hennar
og þedrra, sem henni voru ná-
kamnastir. Framferði hennar alt
var dy.gðum skneytt og sönn fyrirT
mynd öllum þeim, er af henui
höfðu kynni. Framkoma f.ennar 1
hvivetna var öðrum tíl styrktar
og ánægju. Nærfærin og líknsom
þeim sjtiku, hvar sem þeir urðu á
vegum hennar, og sérstaka stund
lagfti hún á, að Hkna jóðsjúkum
konum, því Lún var leikin Ijós-
móðir og lét sú hjúkrun vel.
Seim móðir og húsmóðir var hún
sönn íyrirmynd, styðjandi jafnan
eiginmann sinn með ráði og dáð í
öHu því, er hún mátt'i. Börn sin
anna'ðist hún svo sem ástrík móðir
ge'tur J>ezt, og föður sinh' btLindan
haifði hún hjá sér síðustu æfiár
hans, og með sannri dóttur ailúð
gerði hún lífi'ð honttm eins lét'tbært
eins og kringumstæður þeiirra
Jneggja fr.ekast feyfðu.
í hjón'abandi sínu eignaði&t Lún
5 lxirn'. þrjú þeirra misti hún, en
2 dætur lifa. þess utan ólu þatt
hjón upp mtihaðarlaus börn og
komu þc-im á framfæri. Hún lét
sér jafnan ednkar ant um, að börn
Ljennar og þau sem hjá henni voru
næðu S'ein mestum andlegtmi firam-
förum og fengjti örtigga trú og
og traust á guði alföður.
Með hjartfólgnu þakklæiti tíil
hinnar framliðnu fyrir hfsstarfi'ð
alt, og þá ljósgefsla, sem minning
hennar móðurlegn ástar vaxpar á
ajlan æfiferil barna hennar og anm-
ara áistvina. J..A.D.
Þetta 18-stærðar ur, f bysstr-
stáls,umgjörð, opin skífa, með'
Övissnesku gangverki og giltumi
vfsirnm, og með mynd af kon--
ung og drottningu og konung-
legu fjölskyldunni, og heldur
góðum tfma.
Yerðið er $2.<>5
Þetta 16-stærðar opið skffui
úr í gullkassa, sem gerður er úr
tveim plötum af gulli og 1 plötu
samsetningsmfdmi, settan á milli
gullplatanna, og ábyrgstað halda
sér um 20 ára tfma.
í þessum ágæt.a gullkassa er
lfj-stærðar garigverk í lfl stein-
nm, Þetta gangverk er undan-
tekningarlaust eins vandað að
öllum frágangi, eins og hægt er
að gera nokkurt úr. Það er-
gert f því smfði sem bezt þekk-
ist f Damaskus. Vfsirarnir eru
færðir með sama vindiés og úrið
er undið upp með. Allar fjaðr-
ir og hjól eru svo vönduð og vel
samsett sem mtigulegt er að gera
það. ökífan er íagurlega skreytt
með rauðtim randlfnum.
Vér höfum þessi úr f kvenna
og karlmanna stærðum. Þeimt
fylgir öllum 20 ára ábyrgð, og
Yerðið er$8.65
Eí kauper.dur verða
ekki algerlega ánœgðir
með úrin þá skilum vér
aftur með ánægju pening-
um þeirra.
Vér þiggjum SmjörT
Egg eða grávöru í stað
peninga — og tökum það,
komið til Winnipeg, með
hæzta markaðsverði.
linCanadian
Mail Order cá-
16», ]«s A Hi7 Janie* St.
VBinnlpeg Man.