Heimskringla - 28.05.1908, Side 3

'fc
Strathcona Hote/
Horni Main og Ruport Str.
Nýbygtog&gætt gistih<is;Gest
um veittöll þægindi með sann-
gjarnasta verði, Frt keyrsla
til og frá öllum jfirnbr. stöðv-
um. Beztu vfn og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Hotel Pacific
219 Market I 11, M. llicks
S treet ' Eigandi
Winnipeg - - - Manitoba
---: - — — - :—---
Telephone 18 3 8
Ný-endurbætt og
Ný-tfzku hús f alla
staði. V i ðs k i fta
yðar dskast virð-
ingarfylst.
• 0
$1.25 a D a g
“HOTEL=
SUTHERLAND
Corner Main and Sutherland Ave.
Gisting kostar, $1.00 og
$1X0 (1 dag. Ég tök við
stjórn þes8 iTfiss 1. Jan. ’OS,
og virðingarfylst óska við-
skifta Tslendinganærog fjær
Komið, Sjfiið og Reynið.
G. F. Bunnell,
eigandi. Telefón 348
BRUNSWICK HOTEL
( Uorni Maiu St. og Rupert Avo.
Jlesta bnrflhald; Ilrein og Björt Iler-
bergi; Fínuglu Drykkir og /lestu Vind-
lar. Ókeypis Vagnmœtir Öllum Train-
lestum. lirynið osi1 þegarþú ert d ferð.
MARKET HOTEL
140 PRINCESS ST.
P. O’CONNELL, elgandl, WIN.Nipkq
Beztu teitundir af vínfönttuin ok vinö
um, aðhlynning nóð húsið endurbeett
Smá pistlar
ÚR FYRIRLE3TRAR FERtí L.ÍRUSAR
GUÐMUND3SONAR.
III.
Miig latigaSi til þess, og haffii
ætlaiS mér aS riita fáieániar línur
uim ferö mína til Grtminiavaitns ný-
lendunnar, en ég er ja'tn ófrtóSur
um þ'á bygð eftir s©m áSttr, þvi
ég var veiikur diagania, setn ég
dvaJdi ]>ar, fór ekkeft yfir meðal
fólks og fanti eSa kyn'tist fáumi.
Jnessar bygSir þar viestur frá eru
oröniar æöi gamlar, líkkga um 20
ára og þar í krinig. Margir eru
þar til sem eru vel efnum búnir, cn
óskapkigum erjiöLeikum hefir þaö
veriS bundiS, aS komast þar í góð
air eínakgar kringu 1 nst;e5ur.
Um landslag þori ég ekki að
dæma. ]>að má vel vera, aö þar
séti fagrir og góSir blettir til á-
'búöar, þagar jörö er gródn og rign
áittigasumur ekki íæra alt í kaf, en
saínit, fyrir þaö som ég sá og gat
ímftKÍaS tniér, þá kizt mér mjiig
leáöinlega á landiö. þar er enginn
verulegur skógur til nokkurs gagns
ein fiilt af hrísásutn og sund á
miilli, sem í riigniingum eru öll á
iloti, og vegir ófærir. Líklega
mætti þar sarnt víÖa hafa dálitl.t
kornrækt, því ölltvm' ber satnan
uim, að um led-S og löndtn eru
plægS og vrkt, þá þomi þau.
ASallega og eiinigöngu er þaö
grvparækt, seim þar er stunduS 0g
liifaS á. Hún ef góS og ótttiss-
AÆtdi meS öSru góöu, em húít' er á-
kiaflega þreytandi og arölítil ein
ivt af fyrir sig, ti'l aS fullnægja
þörfum og fmimlaiSa veJsæld fyrir
stór heimili og m'anmmiariga fjöl-
skyldtt, netna því aS etns aS það
sé þá í afar stórum sitáJ. Rn ]>eir
biænidur veröa tiiJtöIuJega fiáir á
móti fjöldanmm, sem eíga naut-
gripi svo hundruöum skiitir, — þó
þeár séu þar til, eins og t.d. Jón
og Skúl'i Sigfússynir, og máske íl.
þar væri ágæ.tt að hafa sauöfé,
em úlfurimn er sú Landplága, að
'bændum er ómögulegt aö geita átt
þaö, og satna tná segja utn bvgSir
Nýja Islands, hvaS þaö snertir.
Mér finst þaS bráSnauSsynkgt
og óumflýjanlegt fryrir bæ-ndur þar
vesturfrá, aS reyna kornræktina.
Aö tninsta kostd þurfa flestir eða
aJiir haira og bygg, og fyrir þá
vörtt borgiar tnargur bóndi þar nú
stóram part af gróöa búsins, íyrir
uitam þamm tímia' og erfíöiismuni, er
í það gatiiga, að draga það að sér
frá 12—20 mílur vegar og máske
tnieir. það er á fleird' veigi, setn
'Jm'mdur þar þurfa að breyta til og
taJta sér meira fram, em ihiaigaS til
hefir átt sér staö. þeir eru ekki
kmgur og nvega ekki undir neinum
krLnigivms'tæðuin viera lemgur börn
eö;i friimibýJinigar simna bygöa, þvi
þeir eru orönir garnlir ba'mdur, og
tnargjr þolamlega eifnum búniir. Og
þeir eru eivgu síöur skynsamir
menm og mikiJhæfir, em hvar ann-
arstaöar, sem Isleindinigar hafa
miymdað hygðir og bú. þeir þurfa
að koma á hjá sér fastri og skipu-
HElSSEfilNGEA!
Legirii sveita- og héraða stjórn, —
hieppa pólitík, smiáimunaJiegur
stutiidiarh'aignaður og óverukrit,
verður að víkja fyrir öllu, sem
eykur manmdóm og virðinigu og
færdr hodl og farsæld yfir bygöirn-
ar, þieir meiga ekki taka þaö illa
upp fyrir mönnum, sem vilja heið-
ur og sóma þjóöar simmiar í öllu,
þó 'þetm 'íalli það illa og skoöi
'það tjóii og vam'virðu, að vita
gaimLa og mannmarga bygð af Is-
Lendiingum vera í jafm vesælu
stjórnleysis ástamdi, sem háifviltir
I ndí ámar eöa kym.bLen'dimigar.
I þessari by.gð hitti ég nokkra
a.f góðum og gö'mJum kumminigjum
mímum. Fyrst kom ég til Jterra
HialLdórs HalLdórssoniar á I.undar,
frá Hnifsdal við Isafjörð. Hanu
er búinm aö vera þar síöan hann
kom aö heimam árið 1887 eöa alls
20 iár. Haitin er vel efnum búinn,
og hefir mjög rausnarLegt bú og
hiavmili, enda me>s’ti atorkumaður,
og 'konan emgu síður. Rn átakan-
Leg var J>ariáttam og .J>asliÖ framan
af 'tí'mamtvm íyr.ir þeim, sem öör-
um þar úti. Og það stóSti tárin í
a'Vvgunivm á þessatý konuhetjti,
þe'gar húrn var aö segja mér -frá
fátæktinim og evmdinmi í kring uni
hama fyrsttt áritv.
“Mig langaöi til að liðsinma og
giena gott af mér", sagði hún, “en
ofnin voru engin”. Og ein sagan,
sem húm sagði mér, hljóðar svona.
"Tbg var ein heitna að 'basla eitt
hvað við kýr.mínar i fjósinu. þá
kotn dneingur hlaupand.i til mín úr
næsta húsi og réttir mér ofurlítinn
fjaJarstúf, og á hann yar skrifaö ;
“Komdu fljótit! ” í)g hleyp, sent
ég mest tná, og þegiar Jvamgað
ketnur, þá var konan þar að ala
ibarn, alevn heima með tvngum
börnum eins og ég. þetta gekk nú
alt sama.n vél. Rn .þegar ég ætlaði
að far.a að hlynna að konunmi á
eíitir, þá var angin miatibjörg til i
húsinu, nema dropiom úr kúnum.
Ég fer svo Jveim, og .geri heJminga-
skifti á milli okkar hvieátisögn,
SEitn ég átiti, og var að reyma aö
fiagtœra þessu með mjólkurdrop-
anuin fyrir aumiugjann. Svona
voru þá ástæöurnar í þá ilaga",
sagöi hún.
þeitta er viitanlega ekkert agenta
skrum, em það er samnur þáttur
úr lamdmánTssögu vorri, og hann
er emgum. til vamsœmis. því er sig-
urvnn mikill fyrir mörgum af vor-
um fvrstu landmemumi, að stríö og
erfiöleikar vom miklir.
Hjá þesstim góöu Halldórsons-
hjónuni var ég í tvo daga, svo
kvalinn af gigt, að ég gat varla
hrært niig.. J>ar var ég í foreldra
höndum.
I,íka gisti ég í tvær nætur hjá
jafnaldra mínum ocr vini, Pétri
Pé'turssyná, frá Lam.gár'fossi
í Álptaneshreppi. þar var hann á
ískimdi stórbóndi með lx.'7.tu á-
stæöur á állan hátt, á eógnarjörð
sinni. Hamn er síkátur og ræðinn,
eins og fyrri, eingim óámægja eða
eftirsjá eöa vol yfir mevnu, og hon-
um finst sér líöi vel. fCn heJdur
heiöi ég viljað vita hann kyrram á
Fossi. Ha.nn Ivefir tvö lönd til á-
búöar og á mikið af nautgripum,
sem er aöal stofnánm til að tram-
fleyta tiu manns í heimili. Póst-
hús hans heitir að Otto.
Flairi kmnningja mína hitti ég
þar, og óska ég öllum góðs, með
kærtt þakklæti lyrir greiöa og gott
viömót.
TIL ÞORSKAJBÍTS..
Frá Tjornesing.
Memgi fróöu máls af slóð
■máttu bjóöa stöku,
stefja óðinn stierk meö hljóð,
sty.t'tu þjóðum vöku.
þegar voriö ekru í
al'græn færir klæöi,
set þig niöur, syngdu því
'Sivmarfugla kvæöi.
........—-------
þ R Á.
í)-g þrái gnót't af þreki mega
hljóta
og þrek að standast bitram mót-
gang kífs,
ég þrád sanmra sælustunda njóta
og svaiar geta foröast bárur
kífs,
á vængjtnn andams svása sólar-
geiniia
svífa ran, meö bragar.dís við hlið,
af Jvem.nar vörum beyra ljóöin
streytn.a,
svo hug töfra, veita ró og frið.
/
I?g þrát vin, sern vert er tnér að
treysta,
og viJJ mig stvöja lífs á þvrni-
'hrau't'.
Rg þráj hlýjarn, helgam áistar-
neista
frá hreinni, göfgri sáJ, að Jina
þraut.
F)n Ivart þótt sé einn vii'UaJaus
að ver jast
mót véilailiröðgnm þessa lveiims
og táJs,
beldur kýs ég. böl við slíkt aö
'berjast,
em bindast viöjmmi falsvima um
háls.
Ég þrái Ijós af amdans insta
grunni,
svo ei ég glepjast kumni á villu-
braut.
F'g þrái veig af vizku ttærum
brumni,
og vonarsól tnér Ijáir geisla-
skraut,
svo myrkrið hverfi úr mínu
hjartams djúpi,
sam mína rósanvd hefir tælt af
leið ;
og sveipist aftur sönnum gleði-
hjú'pi,
i sæludraumd líöi æfiskeið.
ÉLg þrái að komost áíram hærra,
hærra,
og hulda kanna leið á sigurs
tind.
fvg þrái fylling minna vona
mærra,
af me.nta- bergja tærri -svalu-
l'ind.
frá hörpustrengjuitn hjartams
láta gjalla
háleit gleðiljóð með skærtun
hreim,
er sára Játa sorg úr mmni falla,
en svífa önd unv nýjan undra-
heim.
Jóhannet II. llánfjörð
DÁNARFREGN.
þann 12. þessa mánaöar amdað-
ist að heimili dóttnr sínmar og
tengdasonar Mr. og Mrs. Jón
Straiunfjorð, fyjá Otto P.O., Man.,
Húsfreyja þURlDUR HEUGA-
WINNIPEG, 28, MAiI 1908. 3 blf»
HÓTTIR, eftir Langvarandi veík-
indi og þjáningar. Sjúkdótttur sá,
er leiiddi hana til baha, byrjað:
nokkru fyrir jól í vetur sem leið
og er fram á kom i vetmr, vor hún
fœrð að 'heimam til dóttur sinnar,
til þess að geita Jtetur notið lækn-
is aöstoðar og hjúkrunar herra Jó-
hamns Straumfjörðs, er ]>ar býr
allmærri.
I>uríður sál. var fædd 4 Veggj-
um í Stafhol'tstungum í Mýra-
sýslu þamm 12. okt. 1847. Foreldr-
ar hennar voru þam Ingiríður
Hammesdóttir, er emm ,er á lífi, ætt-
uð aí Akrainesi, og bjó Helgii Sæ-
mumdsson, er síöast ibjó á Ferju-
bakka. 1 StaifhoLtstungum ólst
þuríður sáJ. upp, og 28 ár>a gömul
giftíst hún eftirlifamdi mannd sín-
uim Jóni Bjarnasyni. þau hlón
bjngg'U alla sína búskapartið á ís-
lamdi í Borgarhreppi í Mýrasýslu,
síöa-st í Beigalda, og þaöam íluttu
þau til Aimieríku 1888.
Eftir dö hingað kom, fluttust
þau til Nýja IsLamds og settust aö
í Mákley (á Víðimýri) og bjuggu
þar unz að þau fluttust vestur 1
Grtvnnavatnsbygö voriö 1903.
F/ina systir á þuríður sál. á lífi,
Helg'U Helgadóttir, er býr suður í
Dak-ota nýlendu.
þeim hjónum varð 5 barma auð-
ið, ,er öll fæddust á íslamdi. Rru
nú 3 þeirra dáim em 2 á lífi ; Ingi-
ríður, kona Jóms Strauimfjörðs, og
Bjarni, ókvæntur. Dremig mdstu
þau ársgamlan, og tvær dætur sín-
ar mjög gervilegar, er báðar dóu
úr tæringu fyrir skömmum tírna
síðami. Sú- fyrri, Arnfríöur, kona
S'tefáms Anderson, dó 6. des. 1905,
em h'im, er var ógift, SesseLja, and-
aöist 30. á'gmst síöastliðið sumar.
Báðar dóu þær heima og hafði
•móöir þeirra stumdaö þær báðar,
og að Jíkimdum heldur vedkt beilsu
síma þár tiieð, baeöi tnieö vökum
og áre<\’,m'slu. Yfir sjúkdómslegu
ive.nmar stumdaði hama dótitir henn-
ar, er hún var hjá, og Astríöur
Stramnfjörð, mieð stakri nákvænimt
og alúð, eiinnig herra Jóhann
Stra.umfjörö hómöpathi, seim alt
gierðd', cr í hams valdd sitóð, tdl að
lina þrau'tir hiennar, og giera henni
bærileigri síöustu stund æfimmar.
þuríður sál. var jarðsun.gin laug-
ardaginn 16. maí, af séra Rögnv.
Péturssymi. Húskveðjan fór fram í
hú’si Jóhamns Straumfjörös, en lík-
ræöam var flutt úti vdð gröfina.
FLestir v'imir og tvágriannar úr bygð
immi voru þar viðstaddir, emda var
veður hið bezta.
Fram til þess síöasta var þurið-
ur sál. glaðlymd og rólynd, þolm-
móð í alln lífsharáttunmi og hóg-
lát og þýð í dauða. Börnum s'n-
um ibezta móöir og vimur viua.
Hún var góö koma. Framam af æfi
áittd húim við iþrönig kjör að búa og
lagöi mi'kiö á sig'. Ráðdeildarsöm
og hugul, svo húm var freimur ve.it-
amdd ©n þurfaindi.
Fósturbarn eitt hiufa þau hjón
alið upp og re}7m®t því setn for-
eldri.
Jóhamm.i Straiumfjörð og dóttur
hans, fyrir alla þá alúö og hijálp,
er iþaii veittu hemtú .yfir bamaleg-
uma,, ásaimit ölluim þeiim, er eitt-
hvaö stvrktu hama síðustu stund-
irnar, votta skyldmenmiim siitt hjart
ans jiíikklæ'tii..
Blessuð sé m'imnimg hemmar og
gröf, og friöur með vimum og
vandámönnum. P.
w

inir ároiðanlegustu — og þar
með hinir vinsælustu —
verzlunarntenn auglýsa í
Heiutskringlu.
=T h c=
Criterion Hotel
MeDermott Ave.
Nýtt, vandað gistihús
með ágæt herbergi,
vönduðustu drykkjir
og ffnustu vindlar.
Vinsælt meðal íslendinga. Er
beint á móti Tribune bygging-
unni á McDermott Avenue.
MORICE NOKES
EIGANDI
Woodbine Hotel
Stwrsta tíilliard Hail 1 Norövesturiaudina
Tlu Pool-borö.—Alskouar vluog viudlar.
Lennon & Hebb,
Eigendur.'
SPÓNNÝTT HÓTEL
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigaudi.
James St. West, Rétt vestan viö Maiu St.
Winuipeg Telefóu 4 9 7 9
$1.50 á dag og þar yíir
I3andaríkja-snið
Alt sem hér er um hönd haft er
af beztu tegund. Reynið osa.
KZ
rw
BRANDONS VINSŒLASTA
GISTIHUS
EMPIRE BOTEL
E. J. PELTIER, eigandt
Heflr öll nútfOar þwglndl.
ReyniO þetta gisti • húa.
Á bezta staO I borglnnl.
Lang - vega telefún 1 55.
Sample rooms
725—731 Rosser Ave.
HltAM>08i, JIAl
____________________ 21-5-8
ISem er rétt á bak við Póst-
húsið, — og þar sem alt er af
lieztu tegund. íslendingar
ættu að reyna þetta gistihús.
James Thorpe,
eigandi.
Fyrverandi eigandi
Jiinmy’s Restaurant A
Portage Ave.
ADAT.HFJDUR 275
iRBgSai o.jT hauiiim.gijusama. Caren er Ixrði blindur
og V'i'tL.ms”.
I>ady Aöailihieiður haíðá óskað eftir, að ha.nm byði
Alísu K.am fyl'gd sinti, og Alísa roðmað'i af gLaöi,
'þeigiar bamm bauð heiiiitii það. Kaftieiim.ijiuin leizt æ
'batiur og 'batur á liama, því I.ady Áðalheiiður hafði
opruað aiugitt Iuims fyrir ínanmkos't'um hiemnar. það
heiföt gieitiað farið tvo, rf Aðaiheiður — jafiniinikLa van-
rækslu og maður hiemittar sýmdi hiemni — hefði ekki
vemiö tins sakLaus og góð eiiits og hún var, — þá
hiefð'i gieitað farið svo_, að vimfemgi Jie'irra yrði honum
tíJ mikillar sorgiar. Kn lianm al. i't haita freimur eng-
■il iem ko'UU'. Hiainm har ilot'nimigu fvrir liemm.i, eiims og
einhverri æðri vertt, óg tdlbað hatuti. Hamn átti
ekkert það Leypdairmál til í eigu sdmmi, scm hann
trúði bem'ni ekki fyrir.
Hianm sá, að hmm elskaði mamni s.imt af öllu
hjarita., og hamm hefði glaður 'gefið lif siitt til, að hún
ttæði ást híims, seltt hiama lamgaöi svo ditir. Haltn
sœrðd aJ'dreii með ie'inm leiiniasta orði tilfinn.imgar henn-
ar, og hún haifiði ávalt iuikil og góð ahrif a hann,
])ví hiaitiin lór í ö-llu að viljai h'enmar. Húm haifiði tal-
að uuni Alísu vtð hiamtt', og hrósað hemmi meira nú, en
nokkru siimmd áöur. 11011 inn liafði ávalt Litist vel a
hana, og jnegar ASaJ'heiður stylkti hann í því efni,
'þá íór hannn -,(,ð hu'gisa um að biðja Alisu að verða
kouu sini.i, þegar tími vœri komiun til þess.
H'ún viarð svo glöð, þegar hattm sagði hiemmi, að
t náviisit' hettnar yrðu hJómán ntiklu frpri í augum
sinumi. Lady AöaiLheiiðmr sá gLeðitia skítna úr aug-
utni Alisu. ílúitt skiildi, hvað það liafÖi að þýöa og
liún Iaut ttiður og kysbi hama.
VeoaliiUigs Aöalhiedöur! tíjálf var hún svo ó-
ba/m.inigjusöm og gat ekki gert sér mdklar né glæsi-
legar vonir um haaningjusa'ina framtíð, en hún gladd-
276 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
ivst af að sjá aöra haim'imgjusanta, og reymd; á allatt
liátt að stuöla að gleði og hantingju þeirra.
Nú geiU'g'U menn. út að gróörarstýijunmi. Hertog-
inn Leikldii konm síma. Hamm var ekki n;erri vel heil-
hrigiöur í seimmi tíö, ltamn haföi sofiö ilkt mn nótt-
ittia og leit ekki hrausitlega út.
‘‘Leiddu m.ig, Nita”, sagöi hann. “Mér líður
ekkii nuerri vel í dttg”.
Hú'H' varö að gera það. Hann var maðurlnn
hemmar og hertogi, svo húm gat ekki neitað honumi.
Ilamm stiuddist við hamlLegig hennar, on li.úm, S'Stn
var svo stolt af kröf'tu'm Sti'inn, \arð tnijög óþolin-
moð yfir að þurifia að styðja hamm. A meðati þau
gieittigu irueöal hlótna.nma og stönsuðu við og við til
að skoöa iþau, hugsaiði hiin með sér : “Á ég að
evða æfi 'minitii 'þamnig ? jjr ég eiginkoTia, eöa að
eimis h'jú'kntmarkoma hans ? IVIaður getur keypt her-
toga.k'órónUin,a of dýru verði”.
* það vair sain liertoginn læsi hugsamir henmar.
“þroyti éig þig, Nita ?” sagði hanu.
“Já, mjög mikið", svaraði hún.
“þá bið ég þ'ig fynrgefmimgar. Eg hefði á.tt að
hugsa um það fyr. Em ekkert er mór kærara 1
baiimin'Utti', em að styöja mig við jii.g, elskaða Nita
mín”.
Hún brosti kuldaLega. • “Handteggur minn er
því tniiður ekki aiE járni ger”, sagöi húm.
Hier.togimm tók sér tnjög nærri svar hiantiar.
“iRig votva, að þú fyrirgeifir huigsunarleysi m.itt.
Aldnai skal ég gleynia því framar”.
Hamm naiddist mjög hinu kuldakga svari herimar.
Hamm hafði geflð henni stórjafir, setn sætndu hverj-
uin kou'ti.ngi sietn var, og hamm haföi elskað hama
heiitt 4>g inmilega, og áöam., 1 fyrsta sinni, hafði hann
baðið hama utn lítinn greiða. Kuldi hemnar skar
hamm í hjartað.
, ADAL'HEIÐUR 277
“Á ég að kalla á Divon?” spurði húm.
l‘Nia», ég þakka. það var fremur al ámtBgjunmi
af, oið vera með þér og tala við þig, að ég baö þig
um að leiiða mig, heldnr ett ég þyr.ftii nokkurs stuðn-
ings með”. < >
Hún ansaöi ekki. Hamti horföi 4 hið stolta,
kuldaileiga amdlit itemiar, sem aldrei hafði brosað hlý-
kga til h.a'ti'S, og hattm stundi þttngam. í þessu gekk
Lady Aðal'heiður fr.am hjá þeirn. Hún ha.fði ekk'i
fylgst inieð hinu fólkinu, heldur verið að segja fyrir
inni í húsinu. Hún tók strax eftir, hve þreytuLegur
hentoginn var. Hiertogaiinnam helt, áfrant lciðar
sinmar, og var nú nœrri horfin úr augsýn.
Lady Aöalheiöur gekk til hertogams og sagði vin-
gjani'Leiga : “þér eruð mjög þreytulegur að sjá.
Ernö iþér ekki vel frískur ? Viljið þér ekki, aö ég
leiöi yður?"
Aldred gkymdi hún augnaráði hans, er ltamm Leit
í aiigu he.niiiar.
“þér .e.ruö bæð'i góð og elskuleg kona, Lady Að-
alheiður. Seigið mér nú : Gotur nokkttr mann-
eskja lifiað of Lengi?”
‘•‘Lifiað of lemgi?” endurtók hún. “Eg get ekki
skilið, hv'ftð þcr niieinið tneð þessu, herra hertogi”.
“þegar kraifitiarnir þverra, augun verða döpur og
hárið grámar, er þá ekki tími komimm til að dej'ja ?”
“Niai. Ekkert er t&gurra eöa viröingarveröara,
em gaimaU mihður, sctn ber hærurnar rmeð sæmd”.
“það gieita venið undantekmingar. Mér finst —
*, — guð hjálpt tniér, hugsunin um það er bitur, —
mér finst stnndmn', að dauði minm vera í nánd”.
‘i'Koina homs hefir hrygt hann”, hugsaöi Ladv
Aðkulhviöur moð sér. Hún sárkondi í brjósti utn
þeminam gamla mamn, sem nú fyrst sá, að kona hans
, elska.ðii hamn ekki, og að hann aldre.i ntundi geta
278 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
unrndð ávst hiemmar. Lady AðaJheiður reyndi alt sem
húiti gait til að uppörfa hamn.
“þietta er að eki>s wnymdum yöítr. þér eruð ekki
nærri beil.brigður í dag, og lasleiki hefir ávalt þung-
lyndi í för mieð sér”. .
Hiairtn leit aJtur til hennar. “Lady Aðialheiður”,
saigði ha>nn alt í ein.u, “þér eruö hreinskilin kona.
Segiö miér nú, hvernig mynduð þér umgaingast matin
yðar, ef hann væri orðinn gamall?”
Hún roðniaöi. Guð einn vissi, hvort hann yröi
hjá hentii, þagar hann væri orðirm gamall tnaður,
því hanm var að eins að nafninu tnaður hendiar. En
hútt svaraöi samt alveg hreinskilnislega :
“Eg mymdi elska hann þúsund sinnum meira,
væri það möguliegt, en óg geri mt. Hiim hreitiiasta
og samnasta ást í heiminum íinst mér vera á tnilli
manms og konu,* setn hafia Liðið súrt og sætt hvon
með öðru”.
“Ég 'trúi y.ður”, sagöi bertoginn. “En n.ú ætla
ég rö gamga til herbergja mitma. Ilmur iblómaatna
er of sterkur fyrir mig”.
þxegar hainn sméri heimleiðis, sá Lady Aðalheiður
tár 'bliika í auguin han®.
LV. KAPÍTUI.I.
Hert'Ogai'nnain héLt áfratn laiöar pinnar, án þess,
að hugsa hið ni.instia itm sorg þá, er orð henmar oöu
mamm henitinr, sem hafðÍ alt af verið blíður og eftir-
látur við hama’.
“það er eiins gott, að hamm viti strats að ég vil
hvorki vera seim þjónin hans eða hjúkrunarkona”,
J 1 t—:>•.
.. ti