Heimskringla - 16.07.1908, Qupperneq 4

1
4 bls
WltttflÞEG, 16. }ÚL,1 1908
H E Iffl S B fi 1 N G t rA

Ýmsar
ástæður
eru fyrir þvl að vér höf-
um eins gott kjöt og nok
kur annar kjötsali í bæn-
um- Reynið hvort ekki er
C. Q. JOHNSON
Telefón 2631
Á horninu á Ellice o« Langside St
Qiftingaleyfisbrjef
selur Kr. Ásg. Benediktssou,
477 Beverley St. Winnipeg.
FÉKK .FYRMTU VERÐLAUN Á. SAINT
LOUIS SÝNINGUNNI.
Cor. Portage Ave and FoJt St.
Kennir Bókhald, Vélritun, Símritun,
Býr undir Stjórnþjónustu o. tl. Kveld
og dag kensla. Sérstðk tilsðgn veitt
einstaklega, Starfshðgunar-skrá fri.
DR. A. EKERN^
I Sérfræðingur f Augna-, Nef-
I Eyrna- og tíoldssj ú kdómum
Qrand Forks, N. Dak.
Cancer Cure.
R. D. EVANS, semfann upp
hið vfðfræga lyf til lækninga
krabbameiniiin
óskaraðaliir sem nh þjástaf
krabbameinum, skrifi sér. 2.
daga notkun meðalsins, lækn-
ar útvortis eða innvortis krab-
bamein. Skrifið strax til R. D.
Evans, Brandon.Man. 27.8-8
ISkriíið 1
yður fyr-
ir Heims- |
Heimskringla f>arf að fá 300
nýja kaupendur á þessu ári
Hön óskar þessvegna að allir
góðir mennogkonur vildu gerast
kaupendur þess sem allra fyrst..
Nýjir kaupendur sem borga fyr-
irfram, fá 2 sögur gefins, og 5
sögurdir að velja. Hvað sýnist
yður? Hkr. þakkar kaupendum
sfnum innilega fyrir liðin við-
skifti, og vonar að geta þóknast
þeim 1 framtfðinni eitis og á lið-
inni tfð — og betur.
kringlu,
svo að þér
getið ætíð
fylgst
málum
Islend-
inga hér
og heima.
Fréttabréf.
VANCOUVER, B. C.
6. júlí 1908.
Hierra ritstjóri!j
þet'ta bréf getur saunarle'ga
'byrjaö 'eins og hviert annað bréf,
seim fólk skrifar, til ættingja, vina
og kumniin'gja., mieð því að siegja :
“Fiá'tt hiefi éig í fréittum að segja”.
þiað er líka töluverð ástae&a til
■þess, að héiðan siéu liitlar fréttir að
segja, ef miaður ibindur sig ein-
göuigu við þenuian litla hóp af
löndum,, seim hér er samankomiun
í þessari fjölmiennii ,borgi, og sem
eru tvístiraðdr um hana eins og
viltiir sauiðiir um viðáttumikil ör-
aefi. 'þteiir hafa engan fé'Lagsskap af
nokkru tagi, og eftir því sem ég
kiemst naest, þá kær.a þeir sig ekk-
ert um bann,, einkum þeiir, sem
hútnir eru a.ð vieira bér nokkuð
lengf. það mim því 'ekki dragast
m,argra maninsaldra, að sá hópur,
sem hér er, ef bann staðnæim'ist til
fulls bér, hvierfi, hvierfi í þjóðar-
saimsteypu-grau.t'inn og hafið, og
skiiiji engin 'tnierki eftdr sig, sem Is-
leindingar, og er -slíkt þó bæðd leið-
iniegt oig ómyndarl'eigt. Krt svo get-
ur niú, og það vil ég hýldur vona,
þetta lagiast, ef einhv:» framitaks-
sarnur og samnur íslendingur kaemi
og staðíiæmdis't bér. Að svo geén-
um lástæðum, er því lífið meðal
landa hér mjög svo viðhurða-
snau'tt. En að svo tniiklu leyti,
sem ég vei't, ertt þeir flestiir við
bæriiiega líðan að heiiisunni tdl. En
um af.komu þeirra efinal'ega, mun
vera fremur misjafnt að seg,ja. þó
skai það játað, að ég hefi ekki
gert mér far um, að grenslast ná-
Kvæmtegia eftir þvi, því ég hýist
ekkt við, að ég mundi fá stjórnar-
stvrk tál að búa til hagfræðis-
skýrslu um það.
Fyrir nokkuð m,e.ira en miánuði
síðan var berra Stgiurður Jóhanns-
son, sem hingiað kom frá K'eiewa-
t'im, Ont., sl. vor, á íerð með ein-
um rafma'gtis sporvagnd hér í bœn-
mmi, ein þegar hann fór út úr hon-
'ttti, misti hann sdg, og er honum
ekki ann batnað, en er samt á
töluviert góðum batavegd.
Samkvæmislíf á sér naumast
sfcað hér hjá löndum. þó höfðu
þeir dágóða sketnitisamkom'u um
nýijársteytið í vietur sem ledð, og
sá tg að vðar heiðraða blaðd var
stU'ttlega skýrt firá því.
Fyrsta þessa miánaðar kotp
nokkur hlntd þeirra saman undir
beru lofti, úti í guðsgrænni nátt-
úrunni, í plássi bilasandii við opmu
hafi, til þess að hris'ta af sér
saggKt gu'funia úr húsuntim og rykiið
af fötunum, st-m þyrlast á mann í
ríkum ma-Ji á göttiiniim í Vain-
eottver. þar höfðu þeir tækiifæri til
þess, að soga að sér beákiœmu
lofti og hressa upp líkama og sál.
Jæja —
“Guð látii þe'i'm gotit af verða,
göfugu spru'udd og bal,
al'La þeirra amidans kvilla
af þeim hrekja skal”.
Atvinntivegir landa hér eru ei
mjög m'argbr'ev'ttir, mieiri hlutiinin
af þeim ertt handverksrruenn, svo
siem brésmdðir, skósmdðdr og rak-
ari er hér einn. Skiósmdðdrndr eru
þeiir Beinadikt Kristjánsson og
Bjarni Lvngholt. Beniedikt befir
skósulubúð í sambandd við verk-
stæðt'ð, og er ver/.Lundn orðin svo
mikil, að það má hed ta, að hann
sé hæittur að siitija á skósmiiðs-
stólnum. Bjarni I.yngholt er ný-
byrjaður að haldia sína eigin vinnu
stofu, og er vonandii, að honum
ganigá vel, því hann er vel settur í
bænu,m. Báðir eru mienn þessir hin-
ir liprustu og dr®ngir góðir.
Tveir íslem/kir timsmáð'ir eru hér,
þeir hr. Ertendur Gíslason, bróðir
Jóms GísLasonar hljóðfæra agemts
í Winm'ipeg, og br. Jóhann S. Jó-
hamnssoo. En hvorugur þeirra hef-
ir sínta eigin vinmustofu.
En það er af itriésmdðunium að
sogja, að þeir eru allir upp á náð
annara komnir, ef þeár eiga að
hafa nokkuð að gera,. Enda vill
það taka sig misjafnit út fvrir
smtvum aif þoim, að þeir hiafi at-
vinmu, að miinsta kostd þet'ta sum-
ar. það V'irtist ekkd ihera svo mdk-
ið á þvd í fiyrra' sumar edns og nú,
að smið'ir væru a'tvimmiulausir, og
'þó er auðsjáanl/egia byg't mdklu
miedra af íbúða'rhúsum. Annars er
timMiin bér að mörgu leiti slæmttr
■þeititia sumac, 'peniingate'ysi frámuna
tegit, og aitV'imna' ekki námdar nærri
nóg handa öllumi, sem þurfa fienn-
ar. Tíðarfianið hieldur ekki eins
æskiiLegt leins og það er venjuleg-
ast. Rigninigar og vindakalsd> : nn-
að vieifið, ®n nokkuð stierkir hitar
hánm diint'inm. Yfirleditt má segja,
að tíðin sé umhteypingasöm þe'.ta
surniar, sem af er.
Blaj.ri'e-bú'ar, Washington, höfðu,
sem kuniniUigit ier, þjóðtninuingar-
d.ag 2. ág'ú'st 1907, og mæltist það
viel fvrir af ölLum. En nú gát.u þeir
ekki komið sér saman um, að
haldiai því áframi. Ó, sú sterka
þjóðar og þjóðernisást! J
Af skólarnientum hér á Kyrra-
hafssitrönddnini get éig ekki skrifað
fréttir, því ég hefi ekki leitað ntér
nákvæmira upplvsinga um það, og
eft'ir því siem ég kemst næst, lteld
ég að fræðid'ísin sé. hér fremur íítið
storf mdi á, mieðal landa. þó ætla
ég að geta um. eátt atriði, veglia
Pess að það kemur að nokkru
leyti þessum bæ vdð.
Fimtatdiaginn 18. júní sl. útskrif-
uðust af St. I.ukie's Traiming
School fyrir Nurses í Beliimgiham
fimm hjúkrumiarkoiniur, og var ein
af þeim ísleazk, Miss Sara Wesit-
man, og, fékk hún þamm be/ta vitm-
isibiurð,. sem þar er giefimm í öllum
námisgreiitnimim nema e.intid. Var
húm því útskrifuð með be/ita vitm-
isburði eða 96. Húm er dótitdr hr.
Gu'ðbramdiar Sígurðssonar West-
mam og Sigríðar Westmam (fædd
Kjiaritiansdóititir). Móðar bemnar
heldur nceitur gistingahÚR hér í
heoibu götu bæjarins. Miss Wesrt-
man er m.jög myndarteg og væn
stúlka, og orðim viel lærð í þvá,
sem hiúm ætlar að gara að lífs-
starfi sínu. Ved't ég iþví, að allir
hemmar ættiingjar, vinir og kunn-
ingjar óska bennd af hjarta til
lukku og blessunar á 1 íis.léiöinni,
— já, að guð blessi alt h'ennar
starf í fraimt'íðdnni í þarfir sjúk-
linga og þeiirra, sem bágt eiigia-
Að svo mæltu hið ég lesemdur
H'éiimskringlu V'elvdrðdin'gar á öllu
þessu masi, og semdd iþeii'm' kveðju
guðs og mima, — eims og kommg-
ur Danmerkur vill hafa heiimdld til
að sernda IsLenddngum mn' alLar ó-
komna r aLdir.
J,. P. Isdal.
3 kennara vantar
við Gimli skóla, frá I. saptember
næstk. til I. júld 1909. Eimm með
1. stigs Professiomal Certificate og
hdina með 2. og 3. stigs.
U'msækjeindnr tdlgredni baup og
rieynslu sem kemnarar.
Tiiboðum veoitt mótbaka af und-
irskrdifuðum til 5. álgúst næstk.
Gimli, Man.
B. B. OLSON,
23-7) Sec’y-Treas.
—F. Deluca—
Verzlar með matvöru, aldiui. smá-kökur,
allskouar sœtiudi, mjóik og rjóma, söinul.
tóbak og vindia. Óskar viðskifta íslend.
Heitt kaffi eða te á öllum tfmum. Fón 7756
Tvœr búðir:
587 Notre Dameoy 714 Maryland St.
íHIoiiiíiiíoii lliink
NOTHE DAMEAve. BKANCH Cor. NeuaSt.
Vér seljum peningaávísanir borg-
anlegar á íslandi og öðrum lönd.
Altskonar bankastörf áf hendi leyat
SPARISJÓDS-DEILDIN
tekur $1.00 inulag og yfír og gefur hwztu
giidandi vexti. sem leggjast við iuu-
stæöuféð 4 siuuum á ári, Í10.
júní. 30. sept. 31. desembr
og 31. march.
Sendið Heiniskringlu til
vina yðar á Islandi.
Til fullkomuustu tryggiugar
Vátryggið fasteignir yðar hjá The
St.Paul Fire &
Marine Ins.Co.
Eignir félags. eru yfir 5 milllóu
dollars. tíkaðabætur borgaöar af
Sau Fraucisco eldinurn lh mill.
SKULI HANSSON & CO., 55Tri-
bune Bldg., Phone 6476, eru sér-
stakir umboðsmenu.
H. niller Tiimited
Aðal umboðsmenn
Phone 2088 219 McIntyre blk.
T.L.
Heitir sá vindill sem allir "eykja. ttHversvegDa?,\
af því haup er það besta sem menn geta reykt.
íslendingar! munið eftir að biðja um _T. L.
(UNION MAftE)
Western Cigar Faelory
Thomas Lee, eigandi WinnnipeK
Til Íslands.
Eg serndá þér ástairorð, eyjao mín góð,
éig elska iþáig þrátt lyrir alt.
í afllum miér reinuur þiitt ómieingaö blóð, —
unz í dauðaU'um vierður það kalt.
þót.t þú sért lí'tiil og langt út í sjó,
þétr iániaðist maninva'uLeig börn.
1 öndverðu kræktd í þ»g kúgunarkló, —<
þér kom lekki nieiinistaðar vörn.
þú ert ekkt voldttg, þjg viaintar enn miund,
enn vied-k ieirt, móðir mdin kær.
þú berst enn á hnijánum með blæ&andii und. —
Hvar er bróðir að standa þér n*K?
V*ri éig orð'in að viermiatwLi sól,
ég vermdi þá hlóm.in þín öll,
og á milli skúira ég skiini á þin.n hól
og skrúðklæddi hlíðar og fjöll.
R. J. DAVlÐSSON.

Ég viil ei hverfa befm bil hárra halla,
þax heiyrast glvmja ótal raddir táls,
þar mienin og konur 'bíða blóts vað sitalla,
þar bö&lar vefja htekki uati þræla báls.
þar saman hlaiudast barmiakvieiin og hlátrar,
hatursoirð og tryllinigs ástamál,
þar eniginu þekkir illgresi frá rósnm, —
því allsta&ar er fult af vi'lliiLjósumj.
R. J, DAVÍÐSSON.
mmm
Department of Agriculture and Immigraiion.
MANIT0BA
þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur lau'ds, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem Vieá'ta landinu raka til akuryrkjuþarta. þiess vegna
höfum yér jafuan nœgau raka til uppskeru trygginigar.
Ennþá eru 25 máKóinir ekrur ótieknar, sem fá má mieð heim-
ilisréibti eða katipum.
íbúatá;a árið 1901 var 255,211, nú er hún orðin 400,000
manns, hefix nálega tvöfaldast á 7 árum.
íbúatala Wtnudpeg borgar árið 1901 var 42,240, eu nú um
115 þúsund'ir, hefir meir eu tvöfaldast á 7 árum.
Flntningstæki eru 'nú sem næst fullkomin, 3ýl6 mdlur járn-
brauta eru í fylkktu, sem allar liggja út frá WinU'ipeg. þrjár
þverLandsbrauta lestdr fiara diagtega frá .Winui'peg,. og innan
fárra mániaða verða þær 5 talsins, þegiar Grand Trunk Pacific
og Canadian Northern bætast við.
Framför fvlkisiins er sjáanteg hvar sem litið er. þér ættuð
að taka þar bólfestu. Ekkert annað laud getur sýnt sama vöxt
á santa timia'bili.
TIL KKRDAMAIÍNA :
Farið ekki framhjá Winnipeg, án þess að grenslast um stjórn
ar og járnbrautarlönd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp-
lýsingar um beii'milisréttarlönd og fjárgró&a möguleika.
Stjórnarformaður og Akaryrkjumála-Ráðgjafi.
Skrifíð eftir npplýsingum til
.IoN«-nli Rnrke. .Intt llartney
178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST., TORONTO.
AÐALH'EiÐUR 335
Caren lávarð fyrir dóttur srna. Llka haf&i hann
heyrt taLað um, að hún æitti töluverðar eignir, er
faðir hanis hafði einnig umsjón yfir. Nú, þegar
fór áö hugsíi um' það, mutwfi hatvn eftir, að hann
haiði aldreii heyrt neiitt talað um þemníin Carlton,
föður Aðalhieiiðar. livier var hann ? Var hann í
hernum'? Hvierniig höfðu þeir kynst, Carlton og
fa&ir hams ? Itemont lávarður hafðd þó næstum
aldreii farið burtu frá BrookJands, s;ttt honum þóttii
svo væat um. Canein lávarður furðaðd sig á, að
hann haifði aldriat hugsað u.m þetta fvr.
Hann var í stökustiu vandræðum. Sotjum svo,
að einhver annmiarki væri nú á fæöingu konu hans ?
Átti hamn að elska hana minina fyrir það ? Nedi,
hann v-fesi að hún elskaði hann, og í hemnd hafði
hamn fnndiið alla þá kostd samednaða, s:un konuna
pryð'a. A!dr.r, á aefi simmi haf&i hanm hdtt fvrdr nokk-
ura konu, sem jafnaðist við halta. Hún var húdn
að bertaka hjarta hanis. Ilonum stóð á satna wm
fæðiingu henmar, ten því f.yr, sem bann komst að
hinu sainma í þessu ntiáii, því betra var það. því
fyr, sem hamm gait tekið hana í taðm sér og saigt :
1 ‘Elskian mfúni, ég viedtt alt, og éig elska þig engu m'iipma
fyrir það”, — þess hetra fvr'ir þau lwe&i.
Hamm lanigaði svo mjög eftdr nærveru hemmar.
Hún hiatfði með blíöu, auðmýkt og þolinimæði bortð
alla þá niðurlægingu og mótlætj, sem hún hafði orð-
ið að iþola, Hamn hafði ekki haft rnimstu hugmynd
umi, bvie hieiitt hamn elskaði hama, fyr ett atburðurinn
í lundiiinum' opnaði augiu hams. þá fvrst skikli hamn
•þær tólfinmnngiar, er hamn tar til heunar, og fann að
þessi faigra', yndistega s.túJk«,, sem að edns að nafmd til
var koinan hans, serti hafðd bm»8 unddr hans þaki í
miiðurLæigiingu og einskfe ráða/mdi, — hún haf&i uiwt'tð
þá dýpstu og haitustu ást, er hanm átti til í hjarta
sínu.
336 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
Yeg'gurinn á mdlld þeiirra v.arð að brjótast niður.
Honum fainsit ómögutegt, að lifa leingur ,því lífi, setn
þau höfðu llfað unddr saonia þaki, en þó 'algerleiga að-
skilin. Hamn varð að vimma hana. Hanm ga.t ekkd
Lifaö tengur ám tástar h'annar.
Mieðam h.ann var að bu.gsa nm þatta, giekk hann
aftur á biak og áfr-atm á gam'gstét'tinmi fvrir framam
húsið. Móðdr hans sá hauu út um gluigga og gekk
til hams.
“því lertu svona huigsamdá, Allain ?
“Mamma”, sa.gði hamn. “1 alLain' morgun hefi
ég vierið að hugisa um, hvietrjir foreJdrar Aðalhieiðar
hafi vierið. Hver voru 'þau ? því haáa þau aldrieá
verið mefnd á na'f.n?”
Lady Gar.en hrökk við, eims og högigormiur hefði
bitiið hima. Húu varð máíöl, o.g lávarðurimn hlaut
að takia eftir því, en bann v.ar of rnnkið prúðmieuni
tdl að látiast taka eftir því og sneri sér því vdð, svo
húu stæði í þeirri trú, að harnn befði ekki séð það.
“Hvierjir voru foneldrar hemnar?” sag&i Lady
Canem éraemt. “Móðir benmar var þýzk, eftir því
sem éig befi komist n.æst um”.
‘ ‘það hiefir verið fa.lteg koma, ef AðaLbeiður líkist
henmi”, sagðt lávarðuninm, og lézt vera rólegur. “En
ég hefi ekki hugsað svo mikiö um móðir hemmar,
hfld.ur hver faðir lnemnar hafi verið. Var hamm í
h.'rnuitn ? Var banm frægur mia ðtir ? ÍJg hafi aldried
hevrt hanu mefndian á ma'fm, — já, nneiria að segja, ég
mian ekki tiiil, að nokkur hér hafi talað um hamn”.
“Egi hield, að hanm hafi verið ógæifusam'ur, faðir
þdnm taiLaði varla aldroi um banm”.
“Hvernig ammars stóð á því, að faðir minm þektd
hamm, — faðdr mimn, sem sjaidain ferðáiðist frá Brook-
Jands, en Mr. CarLton Lifði alt af í útlöndum ?
‘ ‘Eig vedt ekk'i um það, kærd Allan_. Mér ex ó-
mögutegt að segja þér það”.
'AÐALHEIÐUR 337
“CLaiVierimg hiershþföinigi veit það víst alt saman,
ég ætla að spyrja hanm”.
Húm greip um^hamdtegig ha.ns, og bélit honum föst-
um. “Gerðu það ekki, AlLan.. 1 guösmaifmá, gerðu
það ekki, AUam! það dreipur mig!
“Hvað geingur að þér, mamma ? Hvað geitur
það geriti iþér ttil, þó ég váiljá þekkja ætt komu mámm-
ar ? ”
“þú hræðir mig, svo, að ég v,edt ekkert, hv.að ég
segi’’, sa.g&i húm.
“‘I?ig skdl ekkiert í, af hverju þessi hræ&sla getur
staJað, mammai. Er þttð e.kki náttúrlegt, að ég viLji
fræðast um, ætit komu mdmmar?”
“Jús það er alveg náttúrtegt. En, Allan — gó&i
drangurinn' tminn' — sp.urðu ekki hershöfðinigjann um
það, — það yrði að edns til aö hryggja mdg og hamn.
Ger&u þaið fyrir tudg', Allam, að spyrja hanm ekki
meait't umi þietta . ,
“Ivg vil gera alt ammað en þietta fyirir þig,
mamitna,. Mér finst setn hér só um eitthvert leymdiar-
tnál að ræða,, sem er með öllu mótd haldið leymdu
fyrir mér. Em nú hefi é.g fastlega ásett mér að
komasit eftir, hvað það er”.
Húm ætliaði að girípa frarnmí f.yrir honum, em
hamm hiélt áfraimi : “Mig furðar m.est á því, að ég
skirK ekki h.afa hugsað neitt um þetta fyr, en tnér
hefir ekkí «inu sinmi komdð það til hugar”.
‘‘Ó, Allam — Allam! ” hrópaðd htim amigistarfull.
TalaðU' ekki svonæ! Ef þetta er að .eins ímymdum
þin, þáJ skevittii því ekki. Hvaða teý'ndarmál ættii
það líka að vera ? ’ ’
“Jiá, ég fæ ickkd skdldð það”, sagðd hann hreiim-
skiihiii'Jega, “>em éig —” Hnwt endaðd ekki, sie'tming-
uuai, iþví rétit í þiessu kom þjómn meS eitn,hver skiLa-
boð til láiviarðarins, svo hamn varð að yfirgeifa móð-
ur sín%
338 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
I.ady Carem varö eim efitir, aJgertega örv'imgluð.
Húm sitófj kyr og 'þegijamdd í nókkrtir mínútur. Svo
hóf húm mpp herndur sínar og sagði :
"‘Fyr skal himinditiini falLa yfir mig, — fyr skal
jör.ðim opmaist fyrir fóitum «wér og gteiypa mig„ em ég
segi hon.um ailibrot föð'Ur hans! ’’
Hún giekk nú inm. til að fLnm,a Lady Aðalheiði og
leiflS huggunar hjá hemnii. Hún , bitti hana í hennar
eigim hembergjuau, em h.úm var föl og augum voru
þriutiin af 'gráti.
“AðaLheiður”, sagSi I.ady Carem. “það han.gir
sveirð yfir höfðd mer, og það mun falla niður og vaka
af miér lífið. Allíin uipipáste'nd'ur, að hér sé um eitt-
hveirt teyndiarmál að ræða, og hann helir ásett sér
að komast fvnr um, hvað það er.
“já, eig hefi nú um tíma verið hrædci um það.
Eg' sú eikkiii, að það sié hœgt að gera við þ\i”
“Bam! ” hrópaði bemgdamó&ir liennar. því tal-
arðu svoma hitr'ðuteysdistegai um. þetta! það \ erður
minit) ibami,, ef það kemst upp”.
“Hviernig gieit ég afstýrt því ? Hefi ég ekki lagt
alt í sölurnar ? Gæti ég komið i veg f.vrir ]>að ntfð
irueð þiví að láta líf mitt, skyldi é,g gera það'’.
“'Eig.trúii þér”, sagöi Lady Caren inndteiga hrærð
af leðaliyndi tianigdadióttur sinnar.
“Gæitd ég atfstýrt því tnieð því að yfirgiefa alt og
fura í ib'urtu saitntstumdis, skyldd cg gera það. Eu
hvoruig okkar geitur neaitt giert ú.r því scm komið er.
Ef hiershöfðingiinm beiföd ekki kon;ið, heíði alt farið
vel, og við getað varðveitt kymda rmál okkar alLa.
okkar æfi”.
Liaidy Garem varð mú rótegri. ‘‘É'g vildii óska, að
hanm' hefði ekki kömið”, saiggi hún. “Mér datt það
straix í hug, þiegar ég heyrði, að hann ætlaiðd að
koma hiiiU'giaið, að 'eikkient gott mymdd af því lciðaij