Heimskringla - 12.01.1911, Blaðsíða 2

4 WINNIPEG, 12. JANÚAR 1911.
HEIMSKRINGLa
Heimskringla
Pnblished every
deiiuskrihgia News
Thursday by The
t'iitiii'iiiusí liii. Ltd
»TerO blttOsiur i auada « #.
12.00 nm Ariö ifyrir fram hí»rtfHÖ),
Bent til ÍA, ».<• $£•<» ^iyri
torflraö ttf kaupen<
B. L
BALi
ffid 11< • r \
?)ÍHÖsin> h£ríi
> VV I N S( »>
M MiiHirer
i'i9 SherliriwKi >neel, *' inuiji
BOX 3083. Talstmi Garry 4 10
ustu Ileimskringlu, aS óhætt
mætti sejjja, aö satnslotin 'væru
altnent byrjuö á íslatuli, hafi veriö
á rökum bygö. Og því skal hér
viðb.i tt, aö þaö er algerlega á-
reiöatilegt, að áform íslenzku þjóð-
arinnar er aö koma upp mynda-
styttu, og aÖ hafa haoa eins veg-
lega og efni hennar og ástæður
leyfa, — þótt hins vegar ekki
verði héðan af unt, að reisa minn-
isvarðann nákvœtnlega á 100 ára
afmæli Jóus. IÍnda er það smáat-
riöi, sem ekki þarf að manu leyti
að hindra samskotafratnkvæmdirn-
ari °K getur héðan af ekki hindr-
Jón Sigurðsson.
Tvœr greinar um minnisvarða-
málið birtast í þessu blaði. Og er
oss sönn ánægja að tlytja þær.
Til athugunar við grein herra
Pinns Jónssonar vildum vér geta
þess, aö Iíeimskringia hefir Nýtt
Kirkjublað, fær það reglulega
beint frá útgefendunum.
Grein biskupsins í því blaði tel-
ur sjálfsagt, að minnisvarðd verði
reistur. Honum farast orð á þessa
leið :
“ESni minnisvarðinn, sem vér
áttum upp að kotna þennan fyrsta
aldarfjórðunginn, var varði Jóns
Sigurðssonar. A því höfðum við
ráð, og þar ætti að mega tieysta,
að fá bæði líka og fagra mynd, og
þá mynd þurfutn við að hafa fyrir
augum’’. — — — “Fyrir 30 árum
íékk samskotanefnd á svipstundti
nóg fé til veglegs minnisvarða á
gröf þeirra hjóna Jóns Sigurðsson-
ar og frú Ingibjargar, og enda
mikinn afgang, er geymast átti
líkneski Jóns á 100 ára afmælinu.
Verður það fé á næsta ári framt
að 5000 kr. Og vegna þessa fjár-
safns liðna tímans, þegar miklu
•minna var talaö og skrifað en nú,
er mívður óhræddur ttm það, að
þjóðin verður ekki sér til minkun-
ar að koma upp sæmilcgri mynda-
styttu af Jóni Sigvrðssyni”.
í þessum orðum biskttpsins felst
það þrent :
1. Að þjóðin þurfi að. hafa mynd
nóns Sigurðssonar fyrir aug-
unum.
2. Að sjóður sé þegar til, sem
þegar fyrír 30 árum var til
j>ess ákvarðaðvr, að borga fyr-
ir myndustyttu af Jórtd St>g-
urðssyni á 100 ára aftnæli
hans, og
3. Að þjóðin verði sér ekki til
minktmar með að koma upp
sæmilegri myndastyttu ai Jóni
Sigurðssyni.
Og enn segir biskupinn : “Treyst
um því, að gefist beinum gjöfum,
*g einmitt frá st-m ílestum, en
smátt úr staö”.
J>essi hugsun er algerlega í sam-
ræmi við httgsun Winnipeg nefnd-
arinrwr, að sem alira ílestir giefi,
j.ó hvers ttpphæð sé ekki stór. En
auðvjtað er æskilegt, að gjafirfiar
frá hyerjum einstökum verði sem
ríflegastar, svo að skerfur vor
Vestmanna veröi sem mest í hlut-
íöllum við eíni vor og innileik til
fósturjarðarinnar, og virðingu þá,
sem vér beruin fyrir minningu
þessa íræga íöðurlandsvinar og
þjóðhet ju.
það er satt, að biskupinn telur
það ógerning, að koma upp veg-
Jegri myndastyttu svo tímanlega,
hún getj orðið sett upp á 100
5ra ftfmæli Jóns þann 17. júní
n'æstkoman-di, meðíram. vcgna þess
aU hann vill að leitað sé eftir til-
hoðum, ðg þeim veitt verkið, sem '
irygging íáist Tffit að lgysi það
bezt af hendi. En hatvn telur það
algerlega sjálfsagt, að mynda-
stytta verði gerð, eins og niður-
lagsorðin í grein hans benda til,
þar setn hann segdr : “En ttpp
kemur varðinn, þótt seinna verði,
®ss til sæmdar og gleði”.
1 næsta blaði skulum vér birta
grein herra biskupsins í bcdld sinni,
svo Vestur-íslendingar geti kynt
sér hatva.
Alveg nýkomin Isalold getur
þess, að 1 s 1 endiagíuíélagið í Kaup-
mannahöfn hafi kosið nefnd til þess
að standa fyrir fjársöfnun þar, og
að á Islandi hafi báðir forsetar al-
þingis kvatt til fundar í Reykjavtk
sem haldast átti bar sama daginn
|18. desember), sem blaðið kom út
Á þessum fundi átti að ýta sam-
skotamálinu þar á landi í hreyf-
ingu.
Einnig getur ísafold þess, sem
bér vestra er verið að staría að
mál.i þessu, og dregur engan efa á,
að tillag vort héðan verði ríflegt.
ím leið hvetur blaðið til þess, að
lyrsta sporið, cr stigið verði á
fcmdi þeim, sem þingforsetarnir
kafi boðað 'tif, sé sem röggsamleg-
•st stigið, og telur þá málinu
fcorgið þar á landi.
Að þessu íhuguðu, sjáum vér
«kki betur, en að sú tilgáta í sið-
að þær.
I
Hvað þá tilhogun snertir, sem
hcrra Magnús Ilinriksson í grein
sinni fer fram á að höfð verði, eða
að æskilegt væri að ltöfð yrði, þá
cr skoðun lians í fylsta máta rétt-
mæt og hagfræðisleg. Island er fá-
tækt og framfarafitið land, og
sjóðtnyndun til eflingar atvinnu-
vegum latidsins væri vafalaust
lanig-viturlegasta og þarflagasta
tilhögun, sem. hægt vrði að hafa
til að heiðra minningu Jóns öig-
lteild sinni. Akuryrkja er cnnþá
mregjn íramleiðsfa Canada, og á
henni hvílir viðhakl þjóöfélagsins,
og afurðir af akrinum hafa íylli-
lega náð hámarkj, bæði að upp-
skerumagni og verði. Og sem
fceinn árangur hefir verzlun og við-
skifti aukist.
Iðnaðarmenn hafa verið önnum
kafnir að uppfylfa þarfir altticnn-
ings og jafníramt hafa innfluttar
vörur farið vaxandi að sama
skapd. Hefir því allur kaupskaput
og verzlun verið í ha '.ta gengi á
ltinu liðna ári.
Önnur framleiðsla, sem mestutn
uppgangi hefir átt að fagna á
liðna árittu, er námagröfturinn.
Cobalt heíir gert Canada faeims-
frægt, sem námahérað, og þess ut-
an hefir mikið verið um náma-
gröft í British Columbia, og allra
augu mæna á hið námaauðga
Porcupine hérað í Ontario.
Hvar sem er litið, hvert heldut
á akra, skóga eða náma, þá sýnir
alt vaxandi framk-iðsln. Að sönnu
var heldur minni uppskera í Vest-
urðssonar. — Heimskringla talar urfvlkjunum, en næ-stliðið ar, en
hér fyrir sig, en ekki í umboði
samsko ta nefn da r i n na r. Samskota-
-.tiofndin er einhuga um það, fyrst,
að tillag Vestur-íslendinga geti
céðið sem ríflegast og ekki undir
10 þúsund krónum ; og í öðru lagi
það, að vestur-íslenzka tillagið
verði lagt við sjóð þann, sem
myndast á ættjörðinni, ásamt með
tiflaginu frá íslendingum í Kaup-
miannahöfn, svo að öll fjárupphæð-
in samanlögö geti verið á valdi
íslenzku framkvæmdarnefndarinnar
á íslandi, og varið eins og hún á-
lítur hyggilegast op- samiboðnast
minningu Jóns öigurðssonar, —
hvort sem féð verður eingöngu
notað til að koma upp standmvnd
af honum, eða því veröur variö til
að efla verklegar eða aörar fram-
kvæmdir á íslandi, eöa til hvort-
tveggja. Nefndin hcr álítur það
ekki viöeigandi, að setja beima-
nefndinni aö neintt leyti ákveöin
skilvrði utn það, á hvern hátt hún
skuli verja því fé til minmngar
Jóns Sigttrössonar, sem vér leggj-
um af mörkum. En hins vegar má
Vænta þess, og þaö er að öllu
levfi tilhlvðilegt, að Winnipeg-
nefndin gefi heima-méndinni þ’ær
bemd-ngar um meöferð fjárins, sem
’ enni veröur kunnugast um vilia
tsl n'’in"a hér vestra í því efni.
Og þetta' veröur þe,ím mun hægar
og betur gert, sem bað er nú víst
or-'ið, að einn hygnasti og rnikil-
hafjsti maðurinn í Winnipo-r-ncfnl
in*-i verðtir á íslandi í vetur eð i
stðara hluta fx-ssa votrar og fratn
á n.æsta sutnar. I hontim höfum
vér þann satnbandslið milli austan
og vestan nrfndanna, scm ætti að
g'öta trygt bað, að samv'nnan
vcröi sctn ha'-f ldust og aífarasæl-
ust, oo- aö enginn misskilniti'gur
j bttrfi aö veröa ttm bað, hverntg
s.jVðnum veröi varið.
fiit h lgsun og stefna Wintiipeg-
rieíiKlarinnar er, aö þó hún skoði
sig aö hafa, eða mega hafa, til-
lögurétt í þvi, hvernig hyggilegast
sé að vérja samskotafcnu svo að
bað verði heimaþjóöinni til sem
mestra nota og ánægju, wn leið
; og það særni virðingu þeirri, sem
öll íslenzka bjóöin fc.er fyrir minn-
ingu Jóns Sigurössonar, — þá hafi
þó aö sjálfsögðti lteima- eða aust-
an-nefindin hiö sjálfsagða úrskurð-
arvald um baö. — þannig ,er af-
staöan á yfirstandandi tíma.
Aö endingu skal þess getið, að
samskotanefndin hér óskar þess :
1. Að Vestur-Islendingar haldi á-
fram samskotum sínum og geri
þau seatt ríflegust.
2. Að pen'ngar þcir, sem fébirði
nofndarinnar, herra Skapta B
Brynjólfsyni, veröa sendir, séu
annaöhvort í “etxpress” ávís-
unum eða pósthúss ávísunum,
en ekki í “cheqUes” á banka, i
sem ekki fást útborguð hér
nema með talsverðum afföll-
um. þatt afíöll eða “discount”
eöa ‘ excanpe charges” geta f
sttmum tilíellum numið alt að
15 cents á dollar, og þaö rýrir
gjafirnar meira en vera ætti.
Geri gefendur svo vel ?.ð ffirnta
þetta.
Canada 1910.
þess var gctiö í síðasta blaði,
að árið sem leið mætti yfirleitt
teljast eitt af góöu árunum, og
hvað Canada viðvíkur, þá er þar
ekkert ofhermt. það var í sann-
leika gott ár fyrir Canada, laust
við alla hagfræðislega og pólitiska
truflun, sem oft hefir g>ert vart við
sig áöur. Rngar alvarlegar þrætur
milli auðvaldsins og verkastéttar-
innar, eða aðrir örðugleikar, sem
sta.8ið gátu fyrir þrifum. Fram-
leiðsluöflin hafa verið laus við all-
ar hindranir, og þarafleiðandi auk-
ið stórum auðæfi þjóðarinaar í
)>ess meiri í Austurfvlkjumim, svo
hámarki var fvllilega náð, þegar
alls er gætt.
Ilvað framftirum og framkvæmd
um á hinu liðna ári viövíkur, þá
eru þær gríðar-miklar, þó vitan-
lega meiri i Vesturfylkjunum, sem
oðlilegt er, þar sem bau eru að
byggjast, en Austurfylkin eru bvgð
að mestu. — Mestu framfarir fyr-
ir hvert land eru auknar samtgöng-
ur, og Vesturfylk.n hafa á hittu
liðna ári fengið fyllilega 20 tnilíón
dollara virði í járnbrautum, og er
slíkt ekkert smáræði, þegar ntn
atikafcrautir er mest að ræða. —
Grand Trnnk félagið hefir bygt 350
niílur af járnbrautum í Vestur-
fylkjunum, Canadian Northera 380
mílttr og C.P.R. 535 mílur. þetta
er alls 1205 m’lur, sem lagðar hafa
verið í VesturfyHjunum árið sem
leið. Gr nd Trunk hefir bygt mest
í Alfcerta fvlkinu, en C.N.R. mest
í Saskatchevvan. — Aðalverk C.N.
R. t Manitoba var að framlengja
Oak Point braut-na til Gvpsutn-
ville, sem var 1 >kiö við nýverið.
C.P.R. hefir cinnip bvgt flest af
hrautum sínttm í Saskatchewan ogl
Alfcerta fylkj’im ; lengst er brautin
frá Craven til Cob nsay, sem er
110 mílur. — I Austurfvlk junum
bvgði Oraíid Trttnk fullar 100 míl-
tir af brautafspottum hér og^þár,
icn hin félöpin sama og ekkert,
enda ern járnbrautakerfin í beim
fylkjum í fylsta tnáta ákjósanleg.
Ilvað innflutning fólks til Can-
ada á liöna árinu líður, þá er bað
lausleg áætlun, að 310,000 manns
hafi fluzt inn í landið, og er bað
þriðjmngi tneira en áriö 1909. Op-
inberar skýr.slur um itinflutning til
Canada ltafa að eins birst fyrir 9'
fvrstu mánuðina, og sýna þær að
254,462 ittnflytjendur hafa fluzt inn
á þessu tímabMi. J>ar af hafa rúm
100 þústtnd komið frá Bandaríkj-
unum. Á þessú sama timabilí 1909
fluetust hingað til landsins 146,264
manns,
þcssi vaxandi fólksstraumur inn
í 1 utdið sýnir öllu öðru fremur,
hvaða álit aðrar þjóðir hafa á
framtíð landsins, þó ljósast dæmi
séu Bandaríkin. þaðan hefir íólkið
flest kontið, yfirgefið eignir og óð-
v.l í hinu rík-a ættlatiidi sinu og ;
fluzt hingað. þeir mundu aldrei
ha£a rasað um ráð fram. j>eir
vissu fttllvel, að Canad-a bauð
þcim botri framtíð, en hin auðugu !
Battd iríki, sem höfðu alið þá. — |
Enda muau fáir dirfast að neita
því, aö Canada sé land framtíðar-
innar.
Meðal annara framiara á liðna i
ári:iu, er bess vert aö geta, að í
Alberta fylki hafa 244 nv skólahér-
uð verið mynduð op 250 skólar
reistir, og er slíkt okkert smái'æði
á einu ári.
Tólf borgir í Vesturfylkjunum,
sem árið 1909 reistu byggingar,
setn námu alls $19,800,496, bygðu
árið 1910 fyrir $33,617,132. — Fastp
cignir í þessum sömu borgum er
talið að nemi $305,484,884.
J>ess ber að geta, aö Winnipcp er i
lamg-stærst J>essara borga, og tel- (
ur hún ein fasteignir, sem nema
1 $157,608,220, en árið 1908 voru
fastei'-nir í borginni virtar á I
$102,790,170, og hafa því eigmr
j Winnipegbúa aukist um rúmar 55
í miliónir á þessu tveggja ára tíma
j b li.
Vöxtur borga og fcæja og fram
farir þeirra yfirleitt hafa verið
stórfengilegar árið 1910. Tökum
sem dacmi Winnipeg. Fvrir utan
þemtan geysivöxt á fisteigmim
manna, var bygt þar árið setn
leið fvrir $15,500,000, eða fullum 6
milíónum meir en árið þar á und-
an. Árið 1909 voru 12,724 talsímar
í borginni, en í desemberbyrjun
1910 voru þeir 16,161, höfðu á ell-
eíu mánuöum aukist um 3,437. —
Sdrætisvagnafélagið varði $750,000
til umbóta í bænum, bygði 10
sporbrautir og 26 nýja vagna. —
j Fullar 15 m'lur af götum horgar-
innar voru asfaltaðar, og gang-
stéttir úr steinsteypu lagðar svo
nam 25 m.lum. Og ýms önnur
j smærri og stærri fyrirtæki til al-
menningsheilla voru gerð. — Elds-
j voði orsakaði fullrar milíón doll-
! ars tjón á árinu. — íbúar borgar-
innar eru nú um 200 þúsundir, eða
125 þúsundum fltiri en árið áöur.—
j Árið 1909 gengu 1700 börn á skóla
J í borginrti, en árið sem leið voru
, þau 20 þúsundir, eða réttum þretn
þúsundum fleiri.
Framfarir líkar þessu hafa átt
sér stað hlutfallslega í nær öllum
borgum og bæjutn Vesturfylkjanna
j — í þeim smáu setn þeirn stóru,
en vitanlega í þess stnærri stil ;—
en allstaðar, hvar sem er litið,
framfarir, — allstaðar framfarir.
t
Við gleymdum að geta þcss fyr
í greininni, að innlfuttar vörur til
Canada árið sem leiö námu $693,-
j 101,865, og tollar, sem öll fylkin
til samans borguðu, námu $61,-
; 010,489. JDáfallegur skildingur !
Hvað merkisviðburðum viðvík-
ur á hinu liðna ári, bá skeðu þeir
j ekki ýk ja-margir í landinu. I Mani-
toba fylki fóru fratn þingkosning-
| ar í júlimánuði, með þeim áranpri
að Roblin stjórnin hafði sötnu
þingmannatölu oftir kosningarnar
! eins og fyrir þær, þó sætaskifti
yrðu sumstaðar. — Slvs uröu
all-víða. I ársbyrjun fórust 40
fiskimenn í Nova Scotia i einum
fiskiróðti, op nokkru síðar fórust
i um 40 ntanns í snjófióði vestur í
KlettiaíjöMiim. Brunar ttrðu marg-
ir. Bærinn Campibellton í Ontario
brann til ösku, en manntjón varð
ekkert. Aftur brann stórhýsi í
Montreal og létu þar 32 manns
lífið. — Af merkismiintium, setn
önduðust á árinu, var rithöfund-
tirinn Goldwin Smith langmerkast
ur.
j En árið 1910 verður að dæmast
1 eftir þeirri framleiðslu og fram-
fiirum, sem bað hcfir látið landi og
þjóð í té, en ekki eftir því, þó
nokkur slvs svif.ti menn lífi. Can-
ada er framtíðarland, því aeitar
enginn, op hefir meiri framfarir að
stæra sig af á fáum árum, en
nokkurt annað laitd í veröklinni,
— og sinti skerf lagði árið 1910.
Isl. uppfyndineamaður.
I.andi vor, herra John G. B
Johnson, í Tacotna borg, Wash.,
s í Bandaríkjunutn, hefir þann 9
ágúst sl. fengið einkaleyfi í Banda-
ríkjunum fyrir .uitpfyndingu nokk-
ttrri, sem hann hefir pert, og sent
menn hyggja að taki fratn ölltint
samkynja uppfyndingum, sem áð-
ur hafa gerðar verið.
það, sem fandinn hefir fundið
upp, er eldgr'nd í þreskivélar. Og
nefnir hann það “vatnspípugrind
og súg-verndara” (Water Tube
Orate and L’raít Protector). Grjnd
þessa má nota í hverja kyrstöðit-
gufuvél, og að því er séð verður i
ollar gufuvtlir. Aðalatriðið i þess-
ari nýju eldgrind, eru santhliða
liggjandi pípur, sem fyltar eru
vatni, op svo skjft um vatnið i
þeitn að þær endist $em lengst, op
verði ifyrir sem minstum áhrifum
af völdttm eldsins.
í einkaleyfisskjali uppfyndinga-
mannsins er nákvæm op löng lýs-
ing á grind l>essar', sem vér nenn-
um ekki að snara á islenzku. En
uppfyndingamaðurinn holdur þvi
fram, að grind sín sé mesta fram-
farasporið, setn stigið hefir verið,
til umbóta í gufukatlagerð, frá
því er þeir voru fyrst fundnir upp,
með því aS hún beð spari elds-
neyti og lengi endingartímabil vél-
anna. því er ennfremur haldið
fram, að verð þessarar prindar sé
ekki hærra en svo, aS hún geti vel
kept á markaðinnm viS núverandi
katla-eldg^indur, bó þæt síSar-
n©fndu fáist fyrir lægra gjald. Og
sjálfur heldur uppfvndingamaSur-
aS bessar grindur
meiri útbreiSslu en
katlagrindur, sem
ittit því fram
sfnar mttni fá
nokkrar aSrar
nú eru til.
Jón GuSmundur Björgvin John-
son er fæddur 22. júní 1881 í Hrís-
dal í Miklaholtshreppi í Snæfells-
nessýslu, sonur Mapnúsar Jónsson-
ar hrep.pstjóra í SySra-Skógar-
nesi, Jónssonar, sama staSar. Má
rekja þá ætt lattgt fram, og lifSu
þeir langfeSpar hver fram af*ö8r-
um í SySra-Skógarnesi. Kona
Jóns Magnússonar, en móSir
Magnúsar Jónssoitar, var Kristtn,
eldri dóttir þorleifs læknis í Bjarn-
arhiifn. Kona Magnúsar Jónsson-
ár, en móSir T.G.B.J., var Marja
Jónsdóttir, Benediktssonar aSFjós-
um í lÆxárdal í Dalasýslu. Kona
Jóns Benediktssonar og móSir
Marju, var Björg Tónsdóttir, þor-
steinssonar á HrappstöSum. Hann
var fcróSir þorstems J>orsteinsson-
ar skálds á Saurum, sem orti hina
alkunnit gátn “Fór ég eitt sinn á
íiskum víSa”.
Fyrstu 7 ár æfinnar var J.G.B.J.
jýmist hjá foreldrum sinum eöa
föðurömmu sinni, sem unni honum
mikiö. ÁriS 1888 fluttist hann
vestur um ver tneS tnóSttr sinni,
! e-n faSir hans hafSi fariS ári áSur,
og gat á svo stuttum tima unniS
sér inu svo mikla peninga, aS hann
gat sent hálft þriSja fargj ild heitn,
— °g sýnir þaS, hvaS sparsatnnr
; °K duglegur maðtir getur gert í
þessu laztdi.
Foreldrar J.G.B.J. settust aS i
grend viS Hallson, N.D., en flutt-
ust þaðan til Roseau Co. í Minne-
sota áriS 1895, og þaðan aftur til
I I’ine Vallej’, Man., áriS 1900. —
i J.G.B.J. heíir einatt búiS með for-
eldrttm sínutn og veriS þeim stoS
I °5t stytta. Síðasta vor fluttd hann
, sig vestur aS hafi, og dvelttr nú í
| Tacotna borg, eins og áSur er
: sag't. Ekki hefir J.G.B.J. gengiS
1 skólaveginn, en þó getaS aflaS sér
ýmislegs fróleiks og þekkingar í
náttúrtifræSi og íleiru.
Mesta stund hefir hann lagt á
! efnafræði, eðlisfræSi o» vólfræSi.
J.G.B.J. er ntaður í hærra tneS-
1 allagi og svarar sér vel aS gild-
leika, dökkur á brún og brá og
ttióeygð'ur og snyrtimannlegur.
í Ilann er glaSlyndúr og spaugsam-
J ttr, og kemur vel orSum að hugs-
, un sinni.
E'kki var J.G.B.J. gamall, er
hann fór aS liugsa um uppfunding-
;ir. Alt frá barnæsku hnciigSist
; httgur hans aS þvi, aS hugsa upp
nýjar vélar til hins og þessa.
Auk uppfyndingar l>eirrar, sem
h'r er getiS, fann hann og fyrir
nokkrum árutn upp hrevfisáld fyt-
j ir þreskivélar. Ekki gat banit þá
ijengiS einkaleyfi fyrir þeirri upp-
j fyndingu, þó hún sé mikil endur-
bót á því scm nú er notaS. En nú
j mun hann geta fengið eiitkaleyfi
fyrir sáldum þessum, en óvíst aS
| hann taki það.
J;aS er einatt gleSiefni, þegar ís-
j lendingar 1 landi þessu vinna sér
I og þjóSflokki voruffi sóma meS
starfnemi si'.ini á einhvern hátt. —
Heimskringla árnar þessum efni-
lega hugvitsmanni allra heilla.
— Anton Koetiig, elzti maSur í
Norður Dakota, andaSist að Far-
uo 4. janúar. Ilann var fæddur 18.
júní 1803, og varö því 107 ára, þá
cr hann dó.
Islenskan við Wesley
College.
SíSastliðið haust sendi ég, í Lög-
bergi, áskortin til landa tninna, að
færa sér í nyt kenslu bá, setn vettt
er í íslenzku við Wesfey College.
Sanngjarnt er, að almenningur fái
aö vita, hverntg því hefir verið
tekið. Um áhrif bréfs þess, er ég
ritaði, get ég ekki, með tteiunt
vissu, sagt. En það get ég sagt,
að þcim hcfir fjölgáS, sem hag-
nýta sér betta tækifæri til að
kynnast betur máli og bókment-
um þjóðar vorrar. J>eir, sem nét
stunda nám í íslenzku við Wesley
College, eru :
I öSrum bekk College-deildar—
Svcinn Björnsson
Tóhannes Eiríksson
Jón Árnason.
I fyrsta. bekk þeirrar deildar —
Magnús Kellv
Jón Thórarinsson
Jónas Nordal
Jón Einarsson
Thotnas Johnson
Steinn Thompson
Aldís Magnússon
I hærri bekk undirbúningsdeildar
Valdemar Alfred Vigfússon
Jón V. l’aulson
Jódís SigurSsson.
I lægri bekk þeirrar deildar —
Jóhantt Kristinn Johnson
Josepliine Vopni
Skúli T/índal
Thórliallitr J. Bardal
B. Baldwin
S. Davidson
Stefún E. Tohnson
Emma Sigurðsson.
(Jódís SigurSsson nýtur einnig
kenslu í þessutn bekk).
J>ess skal hér getiS, aS kenslan í
íslenzku við Weslev College stend-
j ttr öllum til boSa, fyrir mjög
I sanngjarnt gjald, þó þeir ekki
njóti þar keitslu. í öðrum náms-
i greimtm. Ef einhverjir vildu nota
þetta tækifæri, ættu þeir, hiS
bráðasta, að láta mig vita.
Winnipog, 7. jan., 1911.
Riítififii r
kenníiri 1 Islanz
MnrU >/w&sov,
n vi^ rVopJcy Coilcífo.
iVIinnisyarðinn.
//röt til
1 rstur- íxlen dimja.
Ileyr kallið þimgt, en þó svo blftfc
fr > )>j.'n'ar li tirttir >t,
er fyllir lotmng frálst og þýtt,
hvern frónskan hal og snót,
að reisa bróðnr bautastein
þeim bezt er unni lýð,
og græddi þúsund móður mein
á tneðan enti.st tfð.
Heyr fslattd ktillar, komið b’irn
f kærri |>'>kk og ftst
til sæmdnr þeim i sannleiks vörn
og sóku, er aldrei brást,
er setti mark ft móðurskjöld ,
sem máir engin tíð,
og ljómar fagurt öld af öld
til auðnu frónskum lýð.
Nú endurhljóma orðin sterk
af okkar kæru grund,
þvf sagan geymdir göfugt verk
frá gifturlkri stund,
j>á sigurhetjau bærði brand
sem brann af helgri glóð
með ægishjálm er lýsti land
og lyfti vorri þjóð.
Mln kæra þjóð, nú les og lær
þíns liðna bróður orð,
þar hljómar rödd svo hlý og skær
og helg frá móðurstorð,
er kveikti lýði ljós og von
með lífsins sigurkrans,
þvf Jón hinn mikli Sigurðsson
var “sverð og skjöldur” lands.
Fram! fram! með huga, hönd og sál
að heiðra minnings J ins,
er lagði þekkintr, þrótt og mál
f þarfir móður-fróns,
á meðan íslands æðar slá
og Itar heyja þing
vor saga goytnir göfg og há
hinn glæsta þjóðmæring.
M. Markússon
I