Heimskringla - 12.01.1911, Blaðsíða 3

HEIMSKfclN GEA
rr fvtv
WINNIPEG, 12. JANÚAR 1911. Bl». »
Fréttabréf.
Heiðraði ritstjóri. —
Viltu gera svo vel, aö taka eft-
irflarandi línur i þitt heiöraða
blað. —
þaö tná ekki oft lieita, aÖ sjáist
Xréttagrein héðan frá Swan River
í íslenzku blóðunum. þeir eru þó
vel lifandi, landarnir hér, og enu
að andæfa fyrir líístílveruimi, al-
veg eins og samlandar þeirra í
öðrum bygðarlögum.
í/g, sem skrifa línur þessar, var
rneö öðrum hópi landa þá þeit
lluttu hér inn, og dvaldi hér þá
tæp 4 ár. Svo heti ég búið í öðru
bvgðarlagi í full 7 ár, en kom til
baka á landeign mína næstliöið
vor ; — og íáir sjá því greinilegar
framfarirnar, er átt hafa sér stað,
en ég. það er enginti efi á því, að
margt af fólki, er flutti hér inn,
var bæði kjarkmikiö og duglegt
fólk, er lét sér ekki öll smá-óþæg-
indi fyrir brjósti breuna, enda var
viö marga stranga örðugleika aö
glíma, — svo sein vegleysur, ár
straumharðar og grýtt votlendi,
og framúrskarandi votviöri ; þar
af leiöandi fóðurskortur. H-estar
ftilu unnvörpum ; sára lágt verð á
öllu, er nýbygginn liaföi til að
selja. þá sumarnátta frostið, er
greip sáðtegundir heljartaki, þeg-
ar bezt leit út. Mjólkurkýr þvi
nær ónýtar fyrir flugnavargi aö
sumrinu, en vondu fóðri aö vetrin-
unt.
Alt þetta, ásamt fleiru, gcrði
hálf-ískyg.gilegar framúðarhorfur.
þcir, ,er hlutu hrein akuryrkjulönd,
fóru að "brjóta” upp á lif og
dauða. En hinir, er “scrub” lönd-
in hlutu, fóru að stunda naut-
griparækt, og drógust þedr aftur
úr flestum hinna efnalega. Sumir
fóru þá að selja lönd sín fyrir svo
sem ekkert verð, og komu sér héÖ-
an í burtu, en nokkrir drógu lítiö
eitt út á þau og töpuðu þedm svo,
en nokkrir andæfðu hægt og hægt
í átt'na að verða sjálfstæðir
menn. þeir hafa haft það bezt ;
þeir eru nú sigurvegarar.
Útlitið er alt á annati veg nú.
Vegir víða góðir, ár og lækir brú-
aðir, lönd komin í akur horna á
milli á stórum spildum, og bau
lönd komin í afarhátt verð. Feit
og sælleg hesta “team” má sjá
víða, snotur timburhús í stað
svipdaufu og litlu bjálkakofanna.
Tíöarfarið að batna, frostin að
tuinka að sumrníu ; fóður að fást,
bæði mikið og gott. Skepnur gagn-
legri, hesta-faraldur enginn. Afurð-
ir bænda í all-góðu verði nú ; —
rjómabú í Swan River, er Vaupir
allan rjóma, er þangað er fluttur,
svo hver meðal mjólkurkýr gefur
af sér í rjóma yfir sumarið $18.00
til $20-00. Kýr eru nú í háu verði,
$35—$45, er voru áður stldar á
$20 og hæst $30. þrjár þreskivélar
voru til í þeirn parti dalstns, er ég
þekti til, ,en nú í haust, einn morg-
un í október, taldi ég 11 við það
starf á hér um bil tíu fermílna
svæði. þrír gufuplógar unnu hér 1
haust við að “brjóta” jörðina i
akur. Einn þeirra van:i í plássi
norðan við Woodv River, er álitiö
var óbyggilegur stórskógur, þegar
ég var hér fyrr. Sá gufuplógur
var um tíma látinn vinna bæði
dag og nótt. Brúnn dróg 10 plóga,
þó að hann hefði bæði brjóst-
þyngsli og mæði.
Nú er póstur fluttur heim að
hústtm á stóru svæði . Einnig hef-
ir hópur bænda geugið í félag með
að komast i talþráðarsamband á
næsta sumri. Félagið leggur þræð-
ina á sinn kostnað, en hver bóndi
á að greiða félaginu $20 árlega,.
Sögunarmyllur starfa hér árlega
mest allan veturinn, svo bændur
eiga kost á að fella tré íyrir lágt
gjald og fá þau söguð í allar teg-
undir viðar, er þedr helzt vilja,
fyrir $4 þúsund fetin.
Barnaskólar eru víða settir á
fót. Samt eru þcir enu ofstrjálir á
pörtum og vanta algerlega sum-
staðar.
Uppskera var hér næstliðið
haust bæði mikil og góð. þresking
stóð yfir rúma 2 mánuði ; óvenju-
mdkið þreskt úr stökkum. því til-
íinnanlegt var mannaleysi hjá
mörgum bóndanum, og þarafleið-
andi var með minsta móti “bak-
sett” þetta haust.
Efnahagur almennings fei árlega
batnandi, og fjöldinn allur nú við
góð cfni. lleilsufar gott og vellíð-
an yfirlcdtt.
Alit almcnndngs á plássinu er á
alt annan veg nú. Mcnn telja sveit
þessa áreiðanlega í jafngildi beztu
hveitiræktuiiar héraða í Manitoba,
þegar búið er að rækta löndiin.
þá er vínsölubann hér í Swan
River fullstrangt. Til dæmis um
það tná geta þcss, að enskur mað-
ur fór til Winnipeg í haust. þegar
hann kom aíttjr, hafði hann tvær
flöskur í handtosku sinni, en ein-
hver þefvís ttáungi <rat stolist að
töskunni <>g fann ílöskurnar, gerir
þær upptœkar, og svo er skotið á
rannsóktuirrétti samstundis, mað-
ttrinn spurður, livað hann hafi ætl-
að sér tneð þessar flöskur. Hann
segist hafa a-tlaö þæx fyrir fteimil-
ið. Uækni er þá skipað, að athuga
heilbrigði fjölskyldunnar. Hann
ltleypur með hlustpípur í báðum
eyrrum, ber utan alla fjölskvldtma,
þar sem holt er undir, hátt sem
lágt, með dæmafárri lipurð og há-
skólaæfingu, líkast og þegar bezt
er spilað á píanó. Að því búnu
gefnr hann út þaun úrskurð, að
alt sé hraust og öll áfcngisblanda
óþörf. Dómarinn ræskir sig, les
síðan upp sektardóminn, setn var
$200, eða þriggja mánaða betrun-
arhús. þegar sú þefvísi heyrir þag,
kemttr hljóð úr horni : “Og heldur
tlollarana ! Ilmm vissi sig eiga
helminginn aí sektíirfénu. — Slíkur
og þvílíkur' strangleiki kastar æf-
ittlega dimmum skugga á rétt-
hverftt hlið málefttanna, hversu göf
ngum rótum, sem hann kann að
vera runndnn frá, ef að vantar þá
sönnu og réttu ntannúð og kær-
leikans ljós, er hvert velferðarmál
þarf og á að vera upplýst af.
Félagslíf hér meðal landa er
bæði lítiö og dauft. Bóklestrarfé-
lag liofir verið stofnað, en sökum
þess, hve landar eru íámennir og
dreifðir, nær það seinum þroska.
Söfnuður er hér meðal landa, og
fá þeir prest hingað út að sumr-
inu, er llytur vanalega 3—4 mess-
ur. Ég hygg, að allur fjöldinu að-
hvllist frekat nýju guðfræðina, þvl
þeir sogja þotta, að engin hætta
sé á því, að nokkrum jarðneskum
inanni verði það á, að gera str of
göfugar og góðar hugmyndir um
guðdómtnn. Hættan liggi aöallega
í því gíignstæ-ða. Er þvi ákjósan-
legti æskileigt, að prestur sá, er
ketnur hingað, sé ekki ákaflega
gamaldíigs í ræðttm sínum, svo að
htmn ávinni sér sem hjartanleg-
asta álteyrn alntenninas.
Eánn félagsskapur meðal landa
hér er í bezta lagi. það er gamla
og góða íslenzka ge9trisnin, jafnt
við alla, unga sem gamla, og fljót
°R gfctð hjálpsemi, l>egar einhverj-
um liggur á, áa tillits um lof eða
endurgjald. það er sannarleg þjóð-
flokksprýði og mannkostur, gulli
verðmei ri, þegar hann er vel rækt-
aður af öllum, því eiga má víst,
að fledra grær þá göfugt þar út frá
með tímanum.
Swan River, des. 20, 1910.
Sumarliði Kristjánssoa
Alex. Eldjárn Jónsson
og Sveinn Sveinson
Ennþá einu sinni langar þá til
að sýna ritsnild sína Eldjára Jóns-
son og S. Sveinson. Heimskringla
dags. 22. des. sl. llytur sýnishom
af hæfileikum þeirra. þeir virðast
vera töluvert strembnir í anda,
eins og þeir fyndn mikið til frama
síns og frægðar.
E. J. byrjar með því,- að lýsa
yfir, að honum standi alveg á
sama um atkvæði mitt. það er
nokkuð kynLeg yfirlýsing, eftir alt
strit þeirra félaga. Ilajr.i segíst
ekkert hafa sagt inni á kjörstað.
— því hefir enginn, mér vitanlega,
dróttað að honurn. — En því
sagði híinn ekkert þar ? Mun hon-
um haáfa í hug kotniið, að álit
hans á inálinu yðri Rtils inetð?
Eða var það af því, að inni á
kjörstað var mönnum að mæta,
em ekki einni konu ? — Sv'o finst
E.J., að ég sá að skifta mér af prí-
vat sökum hans. En það vatr ekki
meining mín, því ég hefi ekki hug-
mynd um, að þar sé stvo fægurt,
að mig lanei þar um að skygnast.
En ég sagði, að þeir væru ekki vel
pennafærir, til bess að sýna, hvað
löngunin var sterk til a*5 skifta
sér af þvf, sem þeim kom ekkert
við, hcldur en að gefast upp, eða
láta málið hlutlausit, fá. þeti
þriðja manninu sér til aðritoðar,—
af því hvorugur félagjslirrniriwn var
nógu pennafær. — Auðsjáismlega
heflr E.J. sárnað, að ég sagði, að
þekkittig “Kjósanda” á ko,sningar-
lögnm Manitoba fvlkis stn-ðist
samanburð við lögíiænsku þeirr i
E.J. og S.S. lýn bó é<j hefði kveð-
iö frekar að, muti(di enginn liafa,
:iema máske þeir félagar, .álitáð
það ósannindi.
Og þá kemur nú bctta maka-
lausa bréf sveita.rskrifarans, setn
frekar má heita axarskaíta yfir-
lýsing en nokkuð annað, og er á-
gæit sýnishorn af því, hvernig
þessi maður stendur í stððu siretii.
þeir félagar kalla það “.vottorð”,
og eru mjög hreyknir. En hvað
vottar svo þetta bréf? "það vott-
ar, að eg eigi fasteign, dþr ag nafn
mitt hati verið á listanunn. En að
ákveða, að étj hafl ekki átt atkv.
þó tölurnar væru skíaklt setfcar
niöur, stendur ekki í valdL s'vedtar-
skrifara, enda líttu- úít fyrir, að
hann sé hœfari axarsfkaftasmiður
eu lagasmiður. Nú ætlat ég1 að
reyna að ímynda mér, að þeir fé-
lagar, E.J. og S.S., bafi hárumtbil
fjórða part af bví, sem kallað er
meðal skynsemi, — þ(á heföu bc»'
átt að sjá, að ytirlýsing snveitar-
skritara getur ekki aukjið álit
þeirra hjá ahnenningh þeir saanda
‘ekkert nær því að sanxta sögur
sínar, þó þeir reyni að noda svoníi
tilbúin meðul.
Nú langar mig tdl að sýna, af
hvað miklum hreinleik beir gerast
þessir vandlaetarar. Vdð þessa
sömu kosning, sem hleypti ólgunni
í þá félaga, greiddi Mr. Smeatou
atkvæði, eftir að hafa svarið sér
atkvæðisrétt. (þó E.J. muni ekkí
eftir, að nednn hafi verið látinn
sverja nema ég). En þessi LMr.
tmeaton átti enga fasteign í kjör-
dæminu, — og við þeim eiði hrevf
ekki þeir hreinlátu. Mun það hafa
varpað sakleysisbjarma á athæfið,
að hann greiddi atkvæði með vín-
sölu ?
Annað dæmi set ég hér líka, set
lýsir réttlætisitilfinning þessara f
laga. Sveitarskrifara hafði orðið
á að setja skakkar tölur við fas
eign J. Thordarson, Glenboro. A
kjörskrá er hann skriíaður (1909) í
spildu 13 lóð 13, en átti að vera
spilda 13 lóð 7 og 8. þarna kemur
alveg sama villa hjá sveitarskrif-
ara eins og honum varð á að gcra
við rnína íasteign, nefnilega, —
skakkar tölur við báðar fasteign-
irnar ; en engum datt í hug, að
reyna að svifta J. Thordarson at-
kvæðisrétti.
Ekki er bað nýtt, þótt Sveinn
Sveinsson geri sig að slettireku
og beri lítinn heiður úr býtum, —
enda man ég ekki, að ég hafi
heyrt hann orðlagðan fyrir neitt
nema málæði, slettirekuskap og
háva-xna fjóshauga. Og má hann
nú hóta hverju sem hann viU, og
taka hvaða stefnu í þessu máli
sem hann vill.
Svo til skýringar fyrir það fólk,
sem les þessar greinar, en þekkir
ekki þá félaga, skal ég geta þess,
að áður en ég svaraði ósannindum
þeirra félaga nokkru orði, fór ég
til lögmanns og bað um upplýs-
ingar viðvíkjandi þessu þrasl, og
sagði hann mér, að atkvæði mitt
hefði verið eins löglegt cins og
nokkurs annars kjósanda, og eftir
að hann las bréf sveátarskrifara,
sagði hann það sama. Vera má,
að þeir félagar álíti sig vita
tneira en lögmaðtirinn, en það
munu ekki aðrir gera, og þá er
ekki ánægja þeirra iSélaga of mikil.
— E.J. þykir, að grein tnín til
þeirra íélaga hafi verið’ léleg. Mik-
ið ákiifloiga hlýtur mig að taka
það sárt, því ég er svo hrædd um,
að ritdóinara hæfileikar lians séu
á satna stigi og hæfileikal hans til
ritstarfa og fleira.
Glenboro, 28. des. 8910.
N. Sigurdson.
* * »
ATHS. — fllér með tr umræðum
um þetta atkvæðamál lokið í
þessu blaði. það er búið að rita
alt of mikið um það. Hefði aldrei
átt neitt að vera. R i t s t j.
Þarftu að hafa eitthvað til
að lesa? .Hver s& er' vill
fá si-r eitthvað nýtt að losa
f hverri viku, ætti að gerast
kaupandiað Heimskringlu.
Ilún færir lesendum sfn-
um ýmiskonar nýjan fróð-
leik 52 sinnum & ári fyrir
aðeins #2.00. Viltu ekki
vera með ?
Maiiitoba Elevator Cominissioii
D. W. McCUAIG, W. C, GRAHAM, F. B. MACLENNAN,
Commissioner Commissionor Commissioner
Aðal skiifstofa: 227 Garr_y Sf., WINNIPEG
P. O. Box 2971
Commissioners tilkyuna bérmeð Monitoba bændum að þeir hafa fengið
fra ntíðar skrifstofu til starfsnota 0«; að öll b óf skyldu sendast Coiuuiis
sioners á ofaii nefnda árítt m Be.ðmforin og aiiar upplýsingar sem
bændur þarfuast til þess fá koruhlöður i nai<rcuiii sin , veiða seudar
hveijum sem óskar.
Commissioners Ö3ka eftir samvii nu Manitoba bænda í þvf að koma á
fót þjóðeignar kornhl'iðum í fylkinu.
Selur sérhverja góða tegund af Whisky, vfnum 0«
1bjór o.fl. o.il. Við gefum sérstaklega gaum
^ vA M > familíu p"intunum og afgreiðum þœr
^ ^ bæði fljótt og vel til hvaða hluta
J borgarinnar sem er— treflð
^ ® N. ^ Cokkur lækifæri að sýna
óskum jafn ykkurað svo eé.
framt eftir sveita
pöntunum—Afgreiðsla
hin bezta.
Talsímar Main 1673-6744
215 ST.
♦---------------------♦
Bókalisti.
N. 0T1EN50N 5,- Riv®r Park, W’p'g.

Ljóömæli Pális Jónðsonar í bundi (8) 85
Sama Joók (a8 eins 2 cint. (3) 60
Jökulrósir 15
Lalarósir (3) 20
Hamlet Tlðiudi PrestafélaRSÍus í hinu forna <3) 45
Hóiaskifti (2) 15
Xttunínírinii (2) 45
Grant skipstjóri (2) 40
Börn óveöursins (3) 55
Umhverfis jöröina á áttatíu dögum (3) 60
Blindi maöurinn (3) 15
Fjórblaöaöi smárinn (3) 10
Kapitola (i II. Bindum) (3) 1.25
Eggert ólafsson (B, J.) 15
Jón Ólafssonar Ljóömæli i skrautbaadi (3) 60
Kristinfræöi (2) 45
Kvæöi Hannosar Blöndal (2) 15
Mannkynssaga (P. M.) í.bandi (3) 85
Mestur í heimi, í b. 15
Prostkosningin, Leikrit, eftir P.E., í b. (3) 30
Ljóöabók M. Markússouar 50
Ritreglur (V. Á.), i b. 20
Suudreg ur, í b. 15
Veröi 1 jós Vestan hafs og austan, Þrjár sögur cftir E. H., í b. 15
90
Vtkingarnir á Hálogandi eftir H. lbsen 25
Porlákurjhelgi 15
Ofuretti, s-kálds. <E. II.) I b. 1.50
ólöf í Asi (S) 45
Smæliugjar, 5 sögur (E. H.), í b- 85
Skemtisögur eftir 8. J. Jóhaonesson 1907 25
Kvæði eftir sama frá 1905 25
Ljóðmæli eftir sama. (Með mynd höfund
arim*) lrá 1897 Safn tíl sögu og ísJ. bókmenta í b., III. biudi og þaö sem út er korniö 25
af því fjórOa (53c) 9.4
ísloudingasaga eftir B, Molsted I. bindi
bandi, ogþaö sem át er komiö af 2, b. (25c) 2.85
Lýsing íslands eftir P. ThoroddsOu 1 b.(16c) 1.90
Fernir forníslenzkir rímuatlokkar, er
Finnur Jónsson *.af út, í oandi (5c) 85
Alþingisstaöur hinn forni eftir Sig. Guö-
mundson, 1 b. (4c) 90
Um kristnitökuna áriö 1000, eftir B. M.
Olsen (tíc) 90
SýslumamiRæfir eftir Bokh Benediktson
1. og 11. b innbundiö (55) 8.10
íslenzkt fornbréfasafn,7. biudi inubund-
iö, 3 h. af 8 b. (1 70) 27.80
Biskupasögur, II. b. inubundiö (42c) 5.15
LandfræÖissaRa íslands eftir l>. Th., 4.
b. innbundið (55c). 7.75
Rithöfunda tal 6 íslandi 1400—1882, ef-
tir J. B., 1 bandi (7c) 1.00
Upphaf allsherjarríkis á íslandi eftir
K. Maurer, í b. (7c) 1.15
Auðfræöi, e. A. Ól., í baúdi (tic) 1.10
Presta og prófastatal á íslandi 1869. í b.(9c 1.25
B. Thorarinsson ljóðmœli, meö mynd. í b. 1.50
Bókmeutasaga Isiendinga eftir F.J.,1 b.(12c)1.80
Noröurla-udasaga eftir P. Melsted, f b.(8c) 1.5C
Nýþýdda bibllan (35c) 2.65
Sama, t ódýru bandi (33c) 1.60
Nýjatestameutiö, í vönduöu bandi - (lOc) 65
Sama, í ódýru baudi (8c> 30
Nýkomnar bækur,
Kóralbók P. Guöjónsaonar 90
Sama bók i bandi 1.1»
Svartfjallasjnir (6) 9»
Aldamót (Matt. Jooh.) IU
Harpa (4) 90
i Feröaminningar, i baudi (») vo
Bóndinn " 85
Minniugarit (Matt. Joch.) *• 85
Týndi faöiriuu “ 85
Nasreddin, í bandi 85
Ljóömæii J. l>órðarsonar (*> 45
LjóÖmæli Gestur Pálssou “ 75
Háldánar ríraur 80
Maximi Petrow (3) 45
Leyni-sambandiö (2) 40
lliun óttalegi leyndardómr (2) 50
Sverö og bagall (2) 30
Waldimer Nihilisti 75
Ljóömæli M. Joch I,-V. bd.. 1 skrautb. (11) 4,00
Aimielisdagar Guöm Fiunbogasonar 1.00
Bréf Tómarar Sowmuudsson (4) 75
Sam a bók i skrautbandi (4)1.15
Llenzk-ensk orðabók, G. T. Zoega lorualUarsögur Noröurlanda, i 3 bind- (10) 1.80
um. í vöuduöu giltu bttLdi (15) 4.50
Gegnum brim og boöa
Rikisrétttiudi Uiunds
Systurnar lrá Grænadal
Œlintýri handa börnum
Vísnakver Páls iögmane Vídalina
Ljoöiuæli Sig. Júl. Jóiiannessoa
Sögur frá Alhambra
Aliuniugai rit Templara í vönduöu bandi
Sama bók, f bandi
Pótur blásturbelicur
Hækur sörfluféiagains Reykavlk;
Moröbrélabækungur
Byskupasögur, 1—6,
Aidartarsbók Páls lögmauns Vfdalia
Tyrkjarániö,l—1V,
Guöfrœcingatal frá 1707—’07
Jóu Ara»on
Skipiö sekkur
Jóti. M. Bjaruason, Ljóömtali
Maöur og Kona
Ijaröa mál
Beiun mál
Uddux Lögmaður
Grettis Ljó*..
Andrarimur
90
50
86
30
1.2S
1.00
30
I.63
1.50
10
1,33
1»»*
Í5
2,90
1.10
80
60
55
1 25
25
10
95
05
oO
Hinrik Heiiráöi, Saga ae
Pjóövmutéi, Aimauak 1911
zludvari 1911 7^
Œusaga lienjamin Frauklins 4S
oogusulu þjóoviijaus 1—11 árg. 35C; 111 áig. 20c
IV arg. «oc; Y.ari. .0; Vl. 45; Vll. 45: víli
álK. 55: IX.4rif.5j; X. 4i». 55; XI. 4i«. ,«’■
Xil.11.ii.t5; XiU árK, t5: XIV. 4rH, ”
XV . árg. 30: XV 1 árg. 25 ; XVii, árg. 4«; XV ui
árg. 55; XiX. árg. 25.
Alt sögusafn þjó« viijau selt 6 37.oq
Bækur Söguíóiagsins fá áskrifenc ur fyrii
uœrri UálfvuÖi,—^>3.00.
t Umboösmeun mínir 1 Selkirk eru Dalman
| brteöur.
l>ess skal getiö yiövíkjandi bandinu á Forn-
aldar.-iögunum Noröurlanda, aö þaö er mjög
i vaudaö, haiidbundiö skrautbaud, vei frá gengiö
eius er meö Bréf Tómasar Sæmundssonar.
Tölurnar í svigum tákua burÖargjuld,#r send-
| íst pöntunum.
530 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGI.U
'klAUlJ_1*1.
FORLAGALEIKURJNN
531
532
SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU
FORLAGALEIKURINN 533
Srunnr hans hafÓi saKt Jionum frá, æsku huRsjón sína,
hrýst hcnni aS hjarta sínu, hrifinn af ást. Og
nú, hvernig var nú ástatt ?
^°n, orö'n aÖ engu, — fagur vordfaumur hrakinn
burt aí valdi forlaganna.
'í’a£ran um Angelu, sem Kberharö sagöi honum,
haföi svift hann trúni á forsjónina.
I'm ru5 Rat hann ekki efast, enda þótt liatin
íreistaoist til þess í byrjun örvæntingar sinnar, en
hann var honum ekki sami guÖ nú, sem áður. • Hann
var ekki lengur Sa setn móöir hans haföi inn-
rætt honum aö batui væri ; — nú var hanu aö eins
dómari, haröur, ósveigjaailegur stjórnari, sem í reiöi
sinni hafÖi snúiÖ sér frá hedminum og látið ilskuna
sjálfráða um geröir sínar. ,
Fáir höföu liöiö ems mikiö og Móritz. Vonir
*árra manna höfÖ'u fengiö eins hraparl'Qgan euda og
bans. Hvenær sem einhver ánægjurósin opnaði
blómabikar sinn á lífsleiÖ ha.is, dcyddi storinurinn
hana.
Hann haföi elskaÖ móÖur sina meö sannri sonar-
ást — og hún dó í faömi hans. Ilann haföi elskað
Helenu, sem góöur bróðir, og hann haföi séö sakleysi
hennar veröa aö herfangi holdsfýsnanna. Hann hafði
Hskaö Isabelln eins heitt og nokkrum manni er unt
a® elska, — og þetta blóm, fogurst allra blóma, visn-
a®i viö' brióst svikarans þrælslega.
_ Hann haföi oröiö fyrir vonbrigöum sem sonur,
róöir og elskhugi.
Hann gat ekki þjáð'st mtira, ekki særst dýpri
Hvað er lífið?” sagöi hann viö sjálían sig, þar
- 1 stóS starði þunglvndislega á dysina i
tungisljósinu. “þaö er leikur hinna blindu afla for-
aganna, stm guö h*fir í r*i6i sinni leyít aö leika sér
að mannkyninu,
1 áðiö.
gáta, sem að eins dauðSnn gctur
“Og livað er von, trú, ást og gæfa ? Að eiws
í^Iapsýn 0^1 hillin,gar.
Ilugsjónin verður að engu, það er hr ýggileg en
sonn kentiingi. Hvert sem við lítum, sjáutn við það
vonda mikilsvirt, dygðina svívirta, varinenskuna
blomvast og gofgina visna.
“Ég hefi barist gegn mörgum mótþróa. og Tc>-nt
að vera staÖcastur sanikvæmt kemúngii mól5ur minn-
ar, sem hefir lýst lifsbraut mína ; — en núi ég
það ekki lengur”.
“þti sagöir : Hataðu ekki — en elskaðiu, — það
er ráðningin á gátu lífsins. Uppspnetta hinnar
gleði, sem veitir sorgiþreyttum svölun. Elskaðu
þess vegna, sonur minn”.
“Jæja, móðir mín. Ég hefi elskað og orföið fyr-
ir svikum. — Nú hata ég, af því ég get ekki a nnað’’
“Nei, ég get ekki annað”, sagði nngmeimið ör-
væntandi, og.liorfð'i upp í himininn. “96 þetba rangt
— bið ég þig, stjórnari heimsins, að fyrir;g,efa mér”.
“Eg vil ekki hefna mín, því það er til d!ómari ;
eii hatrið, sem ríkir í sálu minaii, ræð ég- ekká við”.
“Lóttir Jakobs Kron, frilla Georg E-hnenstam.
ísabella, tæld og svikin af Eberharð Stjeir.neklrans, —
ov þó segja menn að guð elski mannkymð' oig varð-
veiti sakleysið”.
“,°R Angela, systir mí:i, ha, ha, ha. Eg hefi
1 a átt systur. En herðar hennar voru. meirktar
me rós, umkringdri ai höggormi, líkingar my.nd ást-
ar <>g lieínigimdar franska maimsins".
vr .‘ ^08’ "mkrmgd af höggormi, er það < ■k’ki írayud
lusms 1 Utan um hinar ágætustu rósir: vefja sig
þS™* dír**”””' °2 ÍÖ*giU' ”” W’ ** *
“■En þey. — þai- ktmur 4Ínlir*i”.
Móritz dró sig í skugga trésins, sem hann stóð
hjá.
Einmana kvenrnaður nálgaðist plássið, þar sem
Móritz var. Tunglsljósið skein á hina fölu andlits-
drætti Isabellu Ehrenstain, sem gekk að dysinni og
settist þar á stein.
Ilárið var laust og flögraði í vindinum. Augun
báru vott um örv-.entingu, sem skorti lítið á brjál-
senii, og störðu ósjálfrátt út í geiminn.
Loks hóf hún upp hendur sínar og knéféll á jörð-
ina.
“Ilimneski faöir”, sagði liún. “þú hefir hegnt
mér harölega, en ég dirfist þó aö leita miskunnar
þinnar, og ég vona, að þii hrekir ekki anda minn á
brotr, þegar hann kemur til þiana himnesku bústaða,
og það þó hann komi áöur en þú kallar hann”.
“Hér á þessum stað, þar sem mig dréymdi ást-
arinnar endaslappa draum, flyt ég þér bænir mínar,
góði drottinn minn. þann stutta tíma, sem ég á
eftdr að dvelja hér á jörðunni, aetla ég á hverju
kvöldi á þessum stað, að biöja big að fyrirgefa mír
þaö, að ég h-efi ekki þrek til að lifa lengur”.
Móratz lieyrði ekki moira, því varir Isabellu lok-
uðust og rödd hennar þægnaði, en samt lá hún enn-
þá lengi á linjánum og bað.
Loksins stóð hún upp og gekk í hægðum sínum
liedím á leið.
“Hún æ-tlar að deyða sig”, sagði Móritz við
sjálfan sig, “mig grunaði það. Hún tekur gröfina
fram vfir faðm Eberharðs, — þaö er eðlilogt”.
“það verður fram að fara, — him á ekki aimars
úrkosti.
Nú sást til manns á brautinni. — það var Jakob
Kron.
Haixn vekk líka að dvsinni og settist þar hugs-
an’di.
Móritz ætlaði að ganga til hans og ávarpa hann,
þegar hann sá þriðju persónuna koma úr gagnstæöri
att.
Sá, sem nú kom, var Hólm. Hann hafði ver 8
i samkvæmi þar skamt frá og var á heimleiö. Hann
haföi allstaðar oröið fyrir óvilja, beiskju, háöi og
| fyrirlitningu, því allir hötuöu liann fyrir hiö
‘heimskulega áíorm með bændaskiólann”.
þetta haföd gert honuin þungt í skapi, svo hann
gekk niðurlútur og liorfði til jaröar.
þegar hann var kominn á móts viö betlarann,
leit hann upp og sá hann.
Jakob varö þess ekki var og leit ekki upp.
Hólm liorföi stundarkorn á hann, gekk svo til
hans og lagöi hendina á öxl honum.
Jakob leit upp.
“Hver ert þú?” spuröi Hólm, “hugsarðu þér að
dvelja hér í nótt, á þessum skuggalega stað?”
“Hver ég er?“ svaraði betlarinn. “þér má
Standa.á sama. það er nóg, að ég er ógœfusamur”.
“Hv-ers vegna?”
Rödd hans var svo blíð og ástrík, að Jakob gat
ekki annað en viknað.
“Ilvers vegna?” endurtók hann. “Af því að
torlögia ofsækja mig, af því að mentiirnir hata mig”.
“Fvrir hvað hata mennirmr þig?”
“Fyrir afbrot mín”, svaraði betlariim.
“Einkennileigt”, sagði Hólm við sjálfan sig, “og
mig hata þeir fvrir dygðir mínar”.
Betlarinn hló tryllingslega.
“þá er hatrið, sem á þér hvílir, þyngra en mitt”,
sagði hann. “Mennirnir hata að sönnu glæpina, eu
þeir liata hina göfgu dygö með enn meiri bei*ju”.
'TIvað elska þeir þá?” spurði Hólm.
“Sjálfa sig”.
“Og hvaö umbera þeir?'1