Heimskringla - 12.01.1911, Blaðsíða 4

4 WINNIPEG, 12. JANÚAR 1911.
HEIMSKRINGCX
ROBLIN HOTEL
115 Adelaide St. Winnipeg
Bezta $1.50 á-dag hús i Vestur-
Canada. Keyrsla óKeypis milli
vagnstöðva o« hússins á nóttu og
degi- Aðhlynninig hins bezta. V’ið-
skifti íslendinga óskast. oi.AFLK
O. ÓLAFSSON, fslendlngur, af-
greiOir yOur. Uelms«jkjiö hann. —
O. ROY, eigandi.
Farmer’s
Trading Co.
(BLACK & BOLE)
HAFA EINUNGIS
BESTU VÖRUTEGUNDIR.
Einu umboðsmenn fyrir :—
“SLATER” Skóna góðu.
“FIT-RITE” Fatnaðinn.
“H.B. K.” prjónaféiagið.
“HELENA” pils og ‘waist’
kvenfatnaði.
Bestu matvörutegundir.
“ DEERING ” akuryrkju
verkfæri o, s. frv.
Beztuvörur Lágt verð
Fljót og nákvæm afgreiðsla.
Farmer’s Trading Co.,
TIIE QUALITY STORE
Wynyard, Sask.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN Oö VINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLENDINGUR. : : : : :
dames Thorpe, Eigandi
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST.
P. O'CONNELL, elgandl, WINNIPEQ
Beztu tegundir af vínföngum og vind
um, aðhlynning góð, húsið endurbætt
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Stmrsta Billiard Hall I NnrOvestarlandiuD
Tlu Pool-borö.—Alskouar vfn og vindlar.
Qistlng og fœöi: $1.00 á dag og fiar yfir
Leunon A Hebb,
Eigendur.
JOHN DUFF
PLUMBER, OAS AND STEAM
FITTER
Alt v vel vandaö, og veröiö rétt
664 No tw Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
A. S. TORBERT’S
RAKARASTOFA
Er 1 Jimmy’s Hótel. Besta verk, ágæt
verkfœri; Rakstur I5c en'Hárskuröur
2Sc. — Óskar viöskifta íslendinga. —
A. 8. BAItDAL
Selur llkkistur og annast um útfarir.
Allur útbúuaöur sá bezti. Enfremur
selur hann aliskouar minnisvaröa og
legsteina.
121 Nena St. Phone 306
Islands fréttir.
1 Akureyrarkaupstaö hefir niöur-
jöínunarniefndin lagt á rúma 820
gjaldendur fyrir komandi ár 17,755
krónur. Hæst aukaútsvar hefir
Höepfners-verzlun, 1050 kr., og
ivæst Kaupfélag Kyfiröitiga með
700 kr.. — A Seyöisfirði er jaínað
niður 9,578 krónum, á 282 gjald-
endur, og eru Hlutaíélagið Fram-
tíðin og vesrzlun St. Th. Jónsson-
ar langhæst, með 1400 kr. hvort.
þar næst er T. L- Imsland kaup-
maður með 375 kr. — Á Akureyri
eru útsvör mun lægri en siðastlið-
ið ár, en hærri á Seyðisfirði, eftir
því sem séð verður.
Berklaveiki fanst í nautgrip, sem
slátrað var á Akureyri, og þóttu
mikil tíðindi og ill. Dýralæknirinn
norðanlands skrifar um þetta efni
í blaðinu Norðurland, og tefur
engum efa bundið, að berklar í
mönnum geti smittað dýrin, og
dýrin svo aftur smittað mennina.
Brýnir hann alvarlega íyrir landi
og þjóð, að koma á fót kjötskoð-
un, sem hann álítur beztu varnar-
aðferðina gegn þessum ófögnuði,
sem ómögulegt sé að segja, hve
miklu tjóni hefir ollað, því kjöt-
skoöun hefir aldrei verið viðhöfð
fyr en nú lítillega á Suðurlandi,
og síðastliðið haust á Akureyri i
fyrsta skifti. Berklar hafa því get-
að verið algengir f alidýrum, þó
landsrnenn hafi enga hugmynd hah
þar um. — F.kki væri vanþörf á,
að eftirlit væri haft með þessu
eótirleiðis. En hvað geta tveir
dýralæknar gert á öllu landinu ?
Fiskafii nokkur á mótorbáta á
Austurlandi, þegar gæftir gefast.
Sömuleiðis * dágóður reitingur af
fiski og síld við Kyjafjörð.
þann 4. des. sl. seldi Jón dbrm.
Arnason höfuðból sitt þorláks-
höfn fyrir 32,000 kr. til þorleifs
Guðmundssonar kaupmanns frá
Háeyri. — Margir vænta þess, að
kaup þessi verði til þess, að gerð-
ar verði allmiklar breytingiar þar
til bóta og framfara næriigigijandi
héruðum, enda væri slíks óskandi,
því þörfin er brýn, til dæmis fyrir
höfu og fleira, sem tiltækilegt
sýndist vera aö framkvæma á þess
ari ágætis jarðeign, enda bera
nienn fult traust til hins nýja eig-
anda, að hann láti hendur standa
fram úr ermum í þessu tilliti.
Brynjólfur fornfræðingur Jóns-
son frá Minna-Núpi slaðaðist nv-
nýlega hættulega. Hann datt og
meiddist mjög á höfði, og var
læknir sóttur um hæl og bjó hann
um áverkann. Eftir síðustu frétt-
um er þó Brynjóifur á góðum
batavegi og vonandi úr allri
hættu. Slysið vildi til á Kalddð-
arnesi.
Nýlega er látinn merkisbóndinn
þorkell Guðmundsson á Fjalli, há-
aldraður maður, faðir þeirra
Fiallsbræðra, Jóhannesar hrepp-
stjóra og Indriða skálds.
Mesta veðurblíða var á Suður-
landi um miðjan desemhermánuð,
svo klaki þiðnaði úr jörðu.
Verzlunarstjórask'fti urðu um
áramótin við Höepfners verzlun á
Akureyri. Dét Kristján Sigurðsson
bæjarfulltrúi af þeim starfa, en við
tók Hallgrímur Ilavíðsson, verzl-
unarstjóri við Gudmans Efterföl-
giers sérverzlun, en við henni tók
aftur Páll Jónsson bókhaldari hjá
Höepíner. — Merkiiegast við þessi
verzlunarstjóraskifti er það, að
allir verzlunarmennirnir, sem við
iL-L'im 'i -Ug' LL!.'* 1 L ■. .1
Höepfners verzlun unnu, voru
reknir, að einum undanskildum ;
hafði þó einn þessara maxina unn-
ið um 30 ár við verzlamna og hin-
ir all-mörg ár.
Einnig hafa verzlunarstjóraskifti
orðið við Thomsens Magazin í
Reykjavik. Karl Nikulásson hætt-
ur, en við tekinn Árni Sighvats-
son, sem áður heíir unnið við þá
sömu verzlun.
Andatrúarmenn í Reykjavík eiga
í vændum málshöfðun frá miðli
sínum, Indriða Indriðasyni, fyrii
samndngsrof. Gerðarmenn þeir,
sem höf-ðu þrætumálið til ineðferð-
ar — Guðmundur Jónasson kaut>-
maður frá Skarðsstöð frá Indriða
hálfu og þorsteinn skáld ErUngs-
son frá hálfu Andatrúarfélagsins—
vísuðu frá sér að kveða npp úr-
skurð, töldu það verkefni dóm-
stólanna. Indriði var hraustur
maður og heilsugóður, þegar han:i
byrjaði að starfa fyrir félagdð, en
er nú farinn að heilsu, eftir bví
sem Lögrétta segir, svo hann þyk-
ist, scm von er, eiga um sárt að
binda.
það er sagt, að enskt félag sé
að kaupa jarðir á Islandi. Hefir
það byrjað á, að kaupa Deirá i
Borgarfirði og gefið fyrir hana 20
búsundir króna. Fyrit félag þetta
er íslenzkur maður á ferðalagi um
landið, og er sagt að það séu
laxveíðijarðir, námajarðir og aðr-
ar hlunnindajarðir, sem hann eigi
að festa kaup á.
Prestaköllin, Grundarþing í
Kyjafirði, sem Saurbæja.r presta-
kall samcinast við fráfall eða burt>-
för núverandi prests, Kirkjubær i
Hróarstungu í Norðurmúla próf-
astsdæmi og Eydalir í Suðurmúla-
próíastsdæmi, — eru laus og veit-
ast frá næstu fardögum. Umsókn-
arfrestur til 8. febrúar. Öll þessi
brauð veitast undir nýju prest-
la.unalögunum.
Læknahéruðin Skagafjarðar, Ax-
arfjarðar, þistilfjarðar og Siglu-
fjarðar eru öll laus til umsóknar.
íslendingar í Kaupmannahöfn
hafa kosið eftirfarandi menn í
minnisvarðanbfnd Jóns Sigurðs-
sonar : Prófessor Finn Jónsson,
stórkaupmennina þórarinn Tnlini-
us og Asgeir Asgeirsson, Jónas
Einarsson cand polit. og lögíræð-
isnetnana Jón Sigurðsson og
Guðm. Thoroddsen.
Sigurður Guðmundsson fráMjóa-
dal lauk embættisprófi í norræn i
á Kaupmannalmíinarháskóla þann
15. des. sl.
Ungtnennafélag Vestmannaeyja
hefir lofað 100 kr. úr filagssjóði til
minnisvarða Jóns Sigurðssonar.
Barnaveiki Hefir orðið vart í
Revkjavík á tveim stöðum.
Islenzku botnvörpungamir ‘Jón
forseti’ og ‘Marz’ seldu hvor sin:i
fiskfarm á Englandi nýverið. ‘Jón
forseti’ fvrir 6,672 kr., en ‘Marz’
fyrir 11,736 kr., og er það mikið
eftir íslenzkum mælikvarða.
Nýlega hefir verið stofnaöur fé-
lagsskapur í Reykjavík um að
ltigja brezka Iwtnvörpunga til að
veiða við ísland helztu veíðimán-
uði ársins. Aðalmennirnir í þess-
um félagsskap eru bræðurmr Pétur
J. Thorsteinsson og Th. Thor-
steinsson. Fór-hinn fvrnefndi til
Englands í beim erindaigjörðum og
hefir hanu þegar leigt tvo v-æna
botnvörpunga, sem byrja veiðar í
íebniarmánluði með íslenzkri skips
höfn. það er tslandsbanki, sem
hefir lánað fé til fyrirtækisins.
Listasýningin í
Kristjaníu.
Nokkurar norskar blaða-íirklipp-
ur um málverkasýning þeirra Ás-
gríms og þórarins hafa hingað
borist.
Meðal anuara ritar Chr. Krohg,
hinn víðfrægi me-istari Norðmanna
í pentlist, um sýninguna Lýkur
hann miklu lofsorð-i á Heklu-mynd
Ásgríms.
Kroh-g segist hafa talið það ó-
kleitt hingað til, að mála svo víð-
áttumikið landslag svo í lagi færi.
En nú segist hann vera snúinn frá
þedrri skoðun. Heklu-mynd Ás-
gríms hafi fært sér heim sanninn
um, að það sé hægt. Enn hann
1-æ-tur vel af leikni Ásgríms að
mála með vatnslitum.
Um þórarinn segir hann að liann
sé ekki eins djarfur og Asgrimur,
segir að hann máli eins og Kröyer
og Henningseu (nafnkunnir dansk-
ir málarar), er þeir voru nýkomn-
ir úr konunglega listaskólanum
danska, og telur víst, að þar hafi
þórarinn lært. Sé hann yfirleitt
blíðari og danskari í list sinn en
Asgrímnr.
1 Daigbladet ri-tar annar listdóm-
ari, hr. Jeppe Nielssen, lang-t mál
um sýninguna. Hann ritar langan
formála: . endurminningar um
fornaa frændskap og vináttuNorð
manna og Islendinga. Nýjan boð-
bera aukinnar kynningar telur
hann “gisting” þe-irra Ásgríms og
þórarins í Kristjaníu.
“Aður var oss að eins kunnugt
um bókmentirnar íslenzku, segir
listdómarinn, að þær voru — að
sínu leyti — auðugustu bókmentir
heimsins. íslencbngar hafa um
niungra alda bil haft orð á sér sem
hin mesta bókmentaþjóð í heimi.
Nú koma til vor tveir ungir Is-
l-ending-ar og tjá oss, að mynda-
listin hafi einnig fest rætur þar í
landi”.
L: std-ómarinn fer all-loflegum
orðfun um sýninguna. Telur þá
báða, Ásgrím og þórarinn, eiga
listgáfuna, og líkar v-el, hv-e “ó-
spiltum augum” þeir líti á nátt-
úruna, en ljóður sé það á ráði
þeirra, að þeir þori ekki að sleppa
sér. þeir séu of kvíðnir, lir-æddir
við sterka liti. þeir verði að fara
út um Norðurálfuna til að læra,
/
ekki til “kongsins Kaupiuhafn-
ar”, því að þar “döggvist pent-
listin enn af feysknri þoku”.
Öll tala blöðin hlýlega um sýn-
inguna.
Ýmsar myndanna senda þe-ir tví-
menningar til Kbafnar, er sýning-
unni norsku er lokið.
_ — tsafold.
Herra Jón Hólm, gull-smiður að
770 Simcoe St., biður þess getið,
að hann selji löndum sínum gull-
og silfur-muni og gigtarbelti. —
Beltá þessi eru óbrigðul við gigt,
ef þau eru notuð samkvæmt fyrir-
skipunum Jóns. Kosta að eins
dollar og kvart.
JÖN JÓNSSON, járnsmiður, að
790 Notre Dame Ave. (horni Tor-
onto St.) gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pönnur
fyrir konur, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir k-arlmenn. —
Alt vel af hendi leyst fyrir litla
''orpun.
THE DOMINION BANK
HORNI NOTRE DAME AVENUE OG SHERBROOKE STREET
Höfuðstóll uppborgaður : §4,000,000.00
Varasjóður - - - §5,400,000.00
Vér óskum eftir viðskiftun verzlunar manna og ábyrgumst afl (tefa þeim
fullnægju. iSparisjóðsdeild vor er sú stærsta sem nokkur banki hefir í
borg;nni.
íbúendur þessa hluta borgarinnar óska að skifta við stofnun sem
þeir vita að er algerlega trygg. Nafu vort er fulhrygging óhlut-
leika, Byrjið spari innlegg íyrir sjálfa yðar, komu yðar og bðrn.
Phone CJarry 3 4*0 Scott Barlow. Ráðsmaður.
Vitur maður
er varkár með að drekka ein-
gön-gu HREINT ÖL. þér getið
jafna reitt yður á
DREWRY’S
REDWOQD LAGER.
það er léttur, freyðandi bjór, gerður ein-göngu
úr Malt og Hops. Biðjið æ-tíð um h-ann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, Winnipeg
Ateö þvl aO biöja œfinlega um
“T.L. CIGAR,” þá ertu viss aö
fá ágœtau vindil.
a
(UNION MADE)
Wesiterii (Jigar Factory
Thomas Lee, eigaudi Winnnipeg
STRAX
í DAG er bezt að GERAST KAUP-
ANDI AÐ HEIMSKRINGLU. —
ÞAÐ ER EKKl SEINNA VÆjSÍNA.
Manitoba á undan.
Manitoba hefir víðáttlimikla vatnsfleti til uppgufunar og nr-
fellis. þetta, hið nauðsyulegasta frjógunarskilyrði, er því trygt.
Enniþá eru 25 milíón ekrur óbygðar.
íbúatal fylkisins árið 1901 var 225,211, en er nú orðið um
500,000, sem má t-eljast ánægjuleg aukning. Arið 1901 var hvedti
oghafra og bygg framleiðslan 90,367,085 bushela ; á 5 árum
hefir hún aukist upp í 129,475,943 bushel.
Win-nipeg borg hafði árið 1901 42,240 íbúa, en hefir nú um
150,090 ; hefir nálega fjórfaldast á 8 árum. Skattskildar eignir
Winnipegborgar árið 1901 voru $26,406,770, en árið 1998 voru
þær orðnar $116,106,390. Höfðu meir en þrefaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru óviðjafnanleg,— í einu orði sagt, eru 1
fremsta flokki nútíðartækja : Fjórar þverlandsbrautir bggja
um fylkið, fullg-erðar og í smíðum, og með miðstöðvar í Win-
nipeg. 1 fylkinu eru nú nálega 4 þúsund mílur aá fullgerðum
járnbrautum.
Manitoba hefir tekið meiri landbúnaðarlegum og efnalegum
framförum en nokkurt an-nað land í hedmi, og er þess vegna á-
kjósanlegasti aðsetursstaður fyrir alla, af því þetta fylki býður
beztan arð ai vinnu og fjáríleggi.
Skrifið eftir upplýsingum til : —
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toron-to, On-t.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
A. A. C. LaRIVIERE, 22 Alliance Bldg., Montreal, Quebec-j
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
J. J. eOLDEW,
Deputy Minister af Agricufture and Immigration, Winnipeg.
:
:

*
534 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU .
“Lestina”.
“Eg fer að halda, að hann hafi rétt fyrir sér”,
tautaði Hólm, um leið og hann hélt áfram. “Hver
ætli bessi v-esalingur sé?”
Jakob hafði staðið upp og gengið í gagnstœða
átt við þá, sem Hólm.stefndi í.
Móritz var aftur einn.
“þessir menn komu hingað til að kentia mér”,
tautaði hann við sjálfan ság. “Annar er hataður
lyrir lesti sína, hinn fyrir dygðirnar, ha, ha, ha. —
það er einkennilegt”.
“A ég að trúa orðum þessa skapþuttiga matins,
að lestir séu það eina, sem er umborðið ? — Já, af
venjulegum almúga. það eru til undantekniiigtar, en
þær eru fáar”.
Hávaðinn í vagni, sem var að koma, truflaði
hugleiðingar Móritz.
1 vagninum sátu Georg Ehre-nstam og vinir h-ans,
ÖrnsKtold og Hjorteskjold, sem komu frá sk-emtilegu
dagverðar samkvæmi, er hafði gla-tt þá tnikið. Vagn-
tnn rann fram hjá sem hugur manns.
“Já”, sagði Móritz, sem svar upp a sínar eigin
hugsanir, “hann hafði rétt fyrir sér, — það eru að
eins ódygðirnar, sem smjaðrað er fyrir og umborttar,
— það er að segja, þegar gullið fvlg-ir þetn og gyllir
þær, því hinn fátæki er jafnt fyrirlitinn fyrir ódygðir
sínar og hann er hataður íyrir glæpi sína”.
“þetta eru mennirnir, sem treysta á ást skapara
síns og voga, að gera sér von um miskumisemi hans.
þetta eru mentiirnir, s-em hrósa sér af dygðum sín-
um, aí göfugum hugsunum og eðallyndum hvötum.
Bölvun fylgi heiminum, — ég hata hann”.
“Samt skal ólán mitt ekki gera mig huglausan.
Eg actla ekki að kvarta, heldur sýna mótþróa. Jæja,
ég skal bjóða forlögum mínum byrginn”.
FORLAGALEIKURINN 535
“það er þó eitt, sem er göfugt, tígulegt og fag-
urt á jörðunni, og það eru vísindin”.
“Nú, jæja, þau skulu hug-ga mig. Hið verulega
hefir ekki annað en glapsýn og tálvonir að bjóða”.
“Listin er hið eina sanna, því fegurð hennar líður
Aki undir lok. Sú eina góða gjöf, setn guð hefir
látið tnönnunum í té, er sú, að hann hefir opnað
liaitda þeim heim skáldskapar hugsjóuanna”.
“Vanalega leita þó mennirnir huggunar við sið-
íerðisþj&ningum sínum í liávaðasömum skemtunum
ng holdlegum nautnum. þeir leita gleymskunnar og
finna hana um stund í nautn-vínsins".
“Ég fyrirlít þá aðferð, af því hún er ófögur. það,
sem aldrei d-eyr hjá mér, er tilfinningin fyrir hinu
fagra”.
“Og þegar ég hefi ekkert fagurt til að aðhyllast
hér á jörðunni, þá leita ég þess í þeim heimi, sem
liggtir við landamerki eilífðarinnar, — það er í listar-
innar og fegurðarinní'.r lieimi”.
“Ég ætla að yrkja. — Ivg ætla að lýsa mönnun-
um, ekki eins og þeir eru, það er of viðbjóðslegt, en
ég ætla að klæða þá í hngsjónahjúp ; ég vil ekki
mynda sannveruleikanu, en ég vil framkvæma hug-
sjónina, gefa henni mynd og lögun, kjöt og blóð”.
‘ það er hin fagra list, hin sanna ástríða. Tízk-
unnar skólar eru farnir að n-eita henni, og óhreinka
vængt hinnar andlegu listar í feni veruletkans, til
þess að -þóknast mú-gnum, hinum bóktnentalega al-
.aennir.gi, sem ekki skilur httgsjónirnar. — l>,ið er
máske gagnlegt, en fagurt er það ekkd”.
“Nei, því þegar listin göfgar ekki veruleikann, þá
er iiann áhriíalaus. Hann gietur heldur ekki virið
annað, ef ekki gengur blíðkandi hugmynd í gegn ura
alt satnan”.
‘ Forlögin stjórna í blindni. — Jæja, ég ac'.la að
536 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU
trúa á forlögin í þessu llfi og á dóm drottins í litnu
lifintt”.
“Ef ég efaðist um hið fyrra, þá væri ég blindur,
og ef ég efaðist um hið síðara, yrði ég viðbjóðslegur
gl-æpamaður eins og Eberharð”.
Meðan á þessu eintali stóð, sem betur en nlr. ann-
að sýnir triuirskoðatiir hans á þessari stund ', var
Móritz kominn heim að prestssetrinu.
það skal endurtekið, að við hefjum engau tnála-
flutnitig gegn forlagatrúntii, e:t við vork-ennum Jakob
Kron og fyrirgefum Móri-tz.
þar á móti b-erum við hvorki vorkunnsemi eða
umburðarlyndi mieð Eberharð, sem var orðinu for-
lagatrúarmaðuF af nauðsyninni á að fintta vörn gegn
iðraninni, sem annars hefði svif-t ltann vitinu, en ekki
af þvi, að hið óblíða vald viðburðanna hefði sntátt
og stnátt gróðursett hjá honum þessa sannfæringu.
III.
Undirbúningurinn.
Ein vika var liðin.
Móritz haffti ekki séð ísabellu, og þó var hugsun-
:n um hana það eina, sem hélt honum kyrrum á
þessum stöðv-um. Hann vildi fyrst vita, hver afdrif
h-ennar yröu, áður en hann færi af stað til útlanda,
ei-ns og hantt hafði ráð-gert.
Hann elskaði hana ennþá e:ns heitt, eins ástríðu-
ríkt og nokkru siniti áður, og hann fann, að hjarta
sitt hafði fengið ólækn-andi sár.
Hann elskaði h-ana, segjum við, og hann h-efði
glaður lagt líf sitt í sölurnar til þess að útvega
henni sálarrósemi og ánægju, ef það hefði veriö
mögulegt. Hann hafði aldrei ásak-atf tiana, aldrai
FORLAGALEIKURINN 537
reiðst henni, — og hvernig átti hann líka að geta
það ? Kf hún hafði hrasað, þá var það að eins af
ást á honum, setn hún hélt að hvíldi í faðmi sinum,
þegar )tún faðmaði Eberharð að sér.
það var engnn glæpur, það var ólánið, sem að-
skildi hjörtu þeirra. Sál Isabellu var Móritz jafn-
heilög, jafttrhrein og elskuverð eins og áður. Hið
iindlega í ást hans á lienni var óskert, það vair að
eins hið líka-mlega, sjálf eágnin, sem var orðin ó-
inöguleg.
Já, -því blöðin af liljublómahriingnum henttar voru
horfin, án þess hún ætti nokkum- þátt í því ; hinn
ofsalegi stormur þjáninganna, h-efndarinnar og afbrý-ð-
inttar haffti ifeykt þe'm burtu. þau féllu þegar hún
stierti þenuan viðb-jóðslega mann, sem forlögin höfðu
gert að bróður hans.
Án hennar tilhlutu-nar, — já, því Móritz sá það
tnjög glögt, að örvænting hennar, sem orð híns í-
tnyndaða unnusta hennar íramleiddu, hálf-gert mieð-
vitundarleýsi og htn sívaixatidi ástríða, sem logaði í
brjósti lienttar, höfftu gefið Eberharð tœkifæri til að
ræna sakleysi hennar, því sem næst án vitun-dax
hennar.
Móritz sá þetta og kom því aldrei til hugar, að
ásaka hana. þ-að var að eins líkaminn, sem hafði
saurgast, sálarlíf hennar var jafn-fagurt og hreint og
áður. Hún var í hans atig-um hin sama saklntsa,
hreina ungfrú, sem hann hiafði elskað og elskaði.
Bölvunin hvíl-di á níðingnum, sem h-afði svikið
hana, og undir hans eigin nafni stolið því, sem heitn-
urin-.t kallar dygð.
Já, Móritz dáðist lanigtum meir að ísahellu nú,
en áður en hún féll. Hann hugsaði um hið djarf-
mannlen’a þrek og hreinskilni, sein kom henni til aö
segja hiklaust frá vanvirðu sintti. Hann mttndi það,
»S h»nni hafii *kki eitt augn-ablik kornið til hugar,