Heimskringla - 11.09.1913, Blaðsíða 5

Heimskringla - 11.09.1913, Blaðsíða 5
HEIMSKRINGLA WINNIPEG, 11. SEPT. 1913. 5. BLS. BYGGINGAVIÐl Af öllum tegundum fæst gegn sanngjörnu verði. JR The Empire Sash & Door Co., Phone Main 2510 Henry Ave. East. Limited Winnipeg “ Eitthvað til að skæla af ” Séra Björn B. Jónsson er kom- inn ai stað. J>ó þaS nú væri!, Margdx vorn annars íarnir aö verSa hálfpartinn undrandi yfir j>ví, hve aÖserSalaus hann væri. Mönnum fansrt hann hafa svo brýna þörf á, áS £era hreint f\Trir sínum dyrum. Mönnum fanst ó- sæmilegt, að forsetinn — husrsiS þiS ykkur — sjálfur Forseti llins Evangeliska Lúterska Kirkjufélags tslendino-a í Vesturheimi lægi til lengdar hrev'fingarlaus undir öðru eins og |)ví, sem hann hafði hróp- aS yfir höfuS sér. Nú hefir hann j>á rumskast — en heldur ekki meira. Er honum byrðin ofþung ? spyrja sumir. Getur hann ekki staðiS upn ? Hann birtir eftir sig greinarkorn í Lögbergi síöásta, prentaSri meö mjög hæversku letri, — ekki Sam- einingarletri — og meS að eins venjulegri dálksbreidd. Svona er litillætiS orSiS mikiS. i Og greinin er um trúmálahug-' leiSingar próf. Jóns Helgasonar, sem hann var áSur aS tala um í Sameiningunni, og haiöi þá útrætt um. Og nú kveSur viS alt annan tón. “þ>ökk fyr'ir lesturinn” heitir grein- in. Og tónninn er svo blíSur, nærri því væminn. HvaS kemur til ? J)aS er stundum gaman, aS lesa mílli línanna. Ekki svo sjaldan má þar finna merrinn málsins, og stundum stelst þaS þar meS, sem höfundurinn ætlaði sér að fela. Svo er þaS einnig í þfcssari gredn. Hún lýsir séra Birni vel, og því ástandi, sem hann er í nri. Hún væri afarmerkikgt skjal, ef ekk'i hefSu fiestir eins mikla þekkingu á honum og þeir kæra sig um. Éíg rita þessi orS af þeirri á- stæSu, aS ég hefi hlotiS þann ó- dæma heiður, aS vera nefndur í þessari grein. NeSanmáls siegireitt- * ) SíSan þetta var skrifað hefir Heimskringla komið iit með svar til B.B.J. frá séra Fr. I- Bejg- mann, og þaS lá viS aS tg hætti við að láta þetta birtast, svo vorkendi ég þá séra Birni útrerð- ina, sem hann fær. M.J. hvað á þá leiS, aS ég verSi aS hafa annaö en stóryrSi og stór- mensku fram að bera til þess að verða virtur svars um alvarleg efni. Hér erum viö sannarlega á æinu máli báöir. Sá., sem eingöngu not- ar stóryrði, er ekki svara veröur, hvort sem það er ég eöa forsetinn sjálfur, hvort sem sá, er ritar, er “unglingur” eða öldungur. En hitt er annað mál, hvort þessi störvrSi og stórmienska for- setans hitta mig og grein mína gegn honum, eSa ekki. Um það er gagnslaust að munnhöggvast. Grein mín er til og getur hver sem vill lesiS hana, og sannfærst þar um sannsögli séra Björns. En sem dæmi upp á það, hvernig aðr- ir en séra Björn líta á þesSa grein, skal ég geta þess, að ýmsir, setn annars eru skoðunum mínum and- vígir, hafa tjáö mér viSurkenningu sína fyrir það, hve vel ég hafi forSast öll stóryrSi og haldiS mér ávalt viS málefniS. Élg segi þetta ekki mér til hróss. Slíkt er ein- göngu skylda. En ég ^et þess, aS eins til ’-ess, að mönnum veröi fjóst gönuhlaupiS forseitans. það er líkleg-a í hans augum stór, menska ein og stóryrSi, að hafa á móti nokkru því orði, sem ‘ hann sjálfur” segir. ‘‘ÉG hefi talaS”, ætti hann aS setja á eftir hverri grein, eða eitthvert slíkt tákn upp á þaS, aS hann talaði eins og sá, sem vald hefir. Og vel gert væri það af næsta kirkjuþingi, að gera “ályktun” um það, aS séra Björn sc óskeikull, þegar hann talar eða ritar um “alvarleg mál”. þá gæti maður losnaS við svona íauta- uppþot framvegis. Eina vörn séra Björns er sú, aS hann kallar mig “ungling”. Hánn þ}Tkist vist kasta frammúrskarandi rýrS á mig með því. En ég held, aS séra Björn ætti heldur að óska þess, að hann væri sjálfur orðinn unglingur, svo að hann ætti þá von nm, aS vaxa eitthvað npp úr því, sem hann er nú. En sú ösk er fjarri honnm. Og þaS er vafalanst sú mesta fjarstæSa, sem hann gæti hngsaS sér, að h a n n gæti v a x- i ð. En þetta ráð, að skjótast bak við aldur sinn, eins og Björn bak við Kára, og þvkjast vera yfir timræður hafinn við yngri menm, er eitthvert hið mesta lítilmensku- bragð. Og fiestir mienn aSrir en séra Björn hefðtt lækkaS mjög í mínum augum við þaS. Ég hefi hvergi séð auglýsingu ttm það, hve gamlir memt þurfa að vera Vil þess að vera svara verSir hjá sé.ra B., en gaman hefi ég og ýmsir aSrir aí því aS sjá, livort Hjálmax Bergman hefir náS lögaldrimtm, eða hvort séra Björn verðttr aS hera mótmælalaust í syndaskjöð- unnS þá ádrepuna lika. ViS getum lesið milli linanna, hvernig þessi vandræðagrein sé-ra Björns er tif orSin. “Unglingarn- ir” hafa sagt sitt af hverju, sem hann á bágt með aS svara. Hann hugsar sig um eitt augnaiblik, og svo er ráSið fundiS' : þaS er ekki/ svara vert. En þá er þyngri þrautin eftir, og htin er sti, að koma þessari speki tit til fólksins. Ekki gat hann farið að auglýsa þ a S eitt sér. En svo kemur lausnin á vandamálinu : Ilann fitj- ar ttpp á nýtt um triimálahugleið- in<Tarnar, til hess eins að koma þessari hnútu að. það sannast þar sem oítar, að Umbúðirnar eru vætt en innihaldið lóS. Annaxs verð ég aS láta í ljósi viSurkenningu mína til séra Björns fyrir þaS, hve vel hann hefir látiS grein mina si&a sig. Htin hefir auðsjáanlega opnaS augtin á hon- ttm fyrir því, hve ósæmilega ltann talaði um próf. Jón H., því aS nú kveður við alt anuað lag. HefSi hann frá þvi fyrsta talaS jafn- virðuleg'a um próf. J.H. eins og hann gerir nú, þá er vísast, að éig befði aldrei neitt skrifað móti hcm- ttm. Otr óneitanlega heföi þaS ver- iS viSkunnianlegra, aS ekki hefði þurft aS siða forsetann. En gott tir því sem komiS var, aS hann lé.t sér segjast. Hitt er ekki tiltöku- mál, þó að'hann vilji ekki kannast v’iS það. Slíkt dettur eugmm í hug. Gott dæmi upp á “ibetrunina” er það, að haun vill nú jafnvel klóra vfir þaS, sem hann hefir áð- ur siágt. Hann segist hvergi hafa talað um hugsanavillur hjá J.H. nema eins og ávalt hljóti aS vera hjá audstæSingum. Og kurteis þyk- ist hann hafa veriS. (Hann v i 11 haiá veriS þaS). Ég vil nti gera það af vorkunnsemi viS séra Björn aS halda að hanu hafi g 1 e v m t sinum digin orSttm, en sé ekki viljandi að ’fara rangt meS. þarf það þá ávalt aS vera svo, aS manni finnist andstæSingurinn “hugsa aftur-á-bak” ? AS ályktan- ir hans séu '“vanhugsaSar og van- skapaSar” ? Er það kurteisi, að setja andstæSing sinn á bekk meS “miður vel innrættum ttngling- um” ? o. fl. o. fl. Ef þetta er kttr- teisi séra Björns, þá væri fróðlegt að vita, hvernig orðbragS hans er þagalr hann er ókurteis. En hann er það auðvitað áldrei. Hann get- ur það ekk'i. Málið á engin slik orð til, að þau séu ókurteis í hans munni. þetta minnijr mann á það, þegar það var gert af “brjóstgæð- ttm” að brenna menn lifandi. Heimur batnandi fer. Nú er það kurteisi, að kalia “vanskapaðar” ályktanir þeirra manna, sem kom- ast að annari niðurstöSu en maS- ur sjálfur! það svnist ekki vera orðin van- þörí á bví, að minna séra Björn á þaS í eitt skifti fyrir öll, aö sá maður, sem \'ill láta líta fjarska stórt á sig, og þykist vera yfir aSra hafinn, hann veröur aö sýna það, að hann eigi nokkurt tilkall til slikrar tignar. Annars veröur hann eingöngu aS vindbelg, aS hræSu. Séra Björn verðux aS sýna bað meS einhver ju, þó ekki væri nema einu orSi eða verki, að hann sé meiri en viÖ almenningurinn, áSur en fólkiS tekur nokkurt mark á hrokabelging hans í þá átt, aS hann telji ekki svara vert þaS, sem móti honum er ritaö. Meðan hann hefir ekki gert það, þá standa bæSi ég og aSrir jafnréttir fvrir vindhö"-iTum hans. Hjá “gamla fólkinu” var þaS alsiSa, þerar krakkar voru að gráta af engu, að þáu voru hýdd til þess, að þau skyldu '“hafa eitt- livað að skæla af”. Ef séra Birni skvidi þóknast, að setja nýja neð- anmálsi rein um mig einhversstað- ar, þá hefir hann nú fremur ein- hverja ástæðu til, að kalla mig stórorðan. Fyrst* hann kallaði mig það að ástæðulausu, þá vildi ég rita þessi orð til þess að gefa hon- nm “eitthvað til að skæla af”. Gardar, N. Dák., 4. sept. MAGNÚS JÓNSSON Fréttir úr bænnm Fjórir ungir Winnipeg íslendingar lögSu á þriðludagskveldið upp í skemtiferð vestur tnl Saskatche- Wian í bifreið, og mun það vexa sjialdgæft hér um slóðir, að t þess- konar ferðalag sé ráðist. Fjór- menningárnír eru : Baldur Olson, Edwin G. Baldwinson, Sigurgeir Bardal og Alfred Albert, — alt hraustir drengir og góðir bifreiSar stjórar. þeir hafa með sér tjald og ætla aö liggja úti um nætur. Ferö- inn5 er heitið til Candahar, en vel getur verið þeir fari alla leiö til Saskatoon. Von er á þeim heim aftur um mánaðamótin. Á Walker leikhúsinu er þessa vikuna mjög smeilinn og gaman- samnr söngleikur, er “Iloctor De Luxe” heitir. Söngur er góðnr og aðalleikarinn, Oscar L. Figman, hinn mesti grindsti. Hr. Thorsteinn A. Anderson, frá Poplar Park., hefir sent Hkr. tvö viS þau bæSi, og eru hvorttveggja kvæði eftir sig á ensku/ Eru lög kvæSin og lögin prentuS og vönd- nð að vtra frágangi. Kvæðin heita : “1 am longing., oh, I am longing”, og “Sleep, sleep, oh! hlessed sleep”. Kvæðin eru bæði lipurt kveðin og lögin mjöglagleg. Ilvort kvæði með lagi kostar 50c, og geta monn pantað þatt lijá höf- undinum. Miss Lilly Benediktsson, frá Grafton, N. Dak., sem um undan- inn þriggja mánaða tíma hefir dvalið hér í borginni hjá systkir sinni, Mrs. Cainte, hélt aftur heim- lédðis á mánudaginn. Hún bað Hkr. að flytja kunningjum sínttm hér um slóðir fylstu þakkir fyrir ágætis viðtökur. Nýlega voru gefin saman í hjóna- band i Vancouver, B. C., ungfrú Emily Anderson, dóttir Wm. And- ersons, sem mörgum hér er aS góSu kunnur, og hr. Júlíus Thor- arensen bakari, sonur Stefáns L. Thorarensens frá Eyrarlandi við Akureyri. Ritstjóri Hkr. Slskar brúShjónunum til hamingju. Goodtemplarastúkan Skttld er nú aS undirbúa Tombóilu til arös fyr- ir sjúkrasjóð sinn, og veröur hún haldin þann 29. þ.m. Nánar aug- lýst síSar. Hr. Thomas E. Johnston, sem um 20 ára tima hefir átt heimili i Keewatin, Ont., er nú á förum þaðan, cg hefir í hyggjit, aS'setj- ast aS vestur á Kvrrahafsíströnd ; er kona hans og börn tvö þangaS komin á undan honum og sez-t .lað i Seattle. Mr. Johnston er nú staddur hér í borginni,, en fer vest- nr um miðjan mánuSinn. Barnastúkan .Eskan heldur fyrsta fttnd sinn eftir sumfctrfríiS á laug- ardaginn næstk. kl. 4 í neðri sal Goodtemplarahússins. ForstöSu- nefndin sér um skemtanir og ættu því foreldrarnir að láta börnin f jölmenna. Steingr. Thorsteinsson. Steingrims nú er stirSnuS mund, storSin b\7rgir náinn. ’ Nú harmar ftigl i hljóSum lund hjartans vininn dáinn. \ HöfSi drepa dýrleg blóm við dánarklukkna gjalliS. Brimið þrtimar þungtim róm ; þjóðskáldið er falliö. T>ótt stirðni tunga og stöðvist mál Steingríms ljóðin hugga — á meðan að ásta-tál á til nokkurn skugga. Fagra sálin frdsi hlaut, með frægö hún kvaddi heiminn, sem svanirnir ht'tn sveif á braut með söngvttm út i geiminn. Ragnh. J. Davidson. Vantar menn að læra rakaraiSn. Mikil eftir- spurn eftir Moler rökurum. SitöSug vinna alt áriS. Vér kennum rakaraiSm til hlýtar á 8 vikum og útvegum útlærSum vinnu fyrir $f5—25 á viku. þér getiS byrjaS ySar eigiS “busi- ness”, án þess aS leggja í þaS einn dollar. HundruS af beztu tækifærum. SjáiS oss eða skrifið og vér sendum bækling vorn. Starfstofur: Winnipeg-horni King og Pacific Regina-1709 Broad St. ;:Sherwin - Williams? P AINT fyrir alskonar liásmálningu. ” Prýðingar-tfmi nálgast nú. ” — Dálítið af Sherwin-Williams II ;: húsmáli getur prýtt húsið yð- .. ar utan og innan. — B r ú k i ð •r ekker annað mál en þetta. — «• S.-W. húsmálið málar mest, J “ endist lengnr, og er áferðar- II .. fegurra en nokkurt annað hús T mál sem búið er til. —- Komið I£ inn og skoðið litarspjaldið,— x CAMERON & CARSCADDEN QUALITY HARDWARE II Wynyard, - Sask. Tilkynning. Eftir 1. september hefi ég tmi- sjón yfir útláni á Good Templars Háll. þeir, sem þurfa hall fyrir skemtanir eða fundi, snúi sér til min. SIG, BJÖRNSON, 679 Beverly Street. Talsími : Garry 3445. Auglýsið í Heimskringlu. I>að marg- borgar sig. Spyrjið Eaton. D o 1 o r e s 323 hún átti að segja. Hún áleit frænku sína brjálaða, þar eð hún vissi, að Russell var bráðlifandi og leið ,vel. En ekki þorði hún að mót/mæla frænku sinni, þvi hún viss að hún mundi reiðast þvi, og játaði svo 'öllu, sem hún sagði. það var nú orðið full-erfitt að þóknastfrú Rnssell, hún var orðin svo mikillát af því hún ímj-ndaði sér, að kórónan væri þegar komin á höfuð sitt. 'Ég hefi verið tvo eða þrjá daga með hans há- tign’, sagði hún. ‘Hann hefir vieriS mjög bllíSur og innilegtir, og vill að ég beri þessa húfu,, sem ég vedt aB ekki á viS smekk almenndngs, en þegar um vel- ferð ríkisins er aS tefia, skeyti ég engu um skoSun almenning. þegar ég sezt í hásætiS, þá veröur gerS gxeín fyrir þessu og öllu öSrn’. Gagnuart slíkum orSastraum og þessum, gat Katte að eins þagað. l! , 57. KAPlTULI. I Úans hátign verðttr aftur hissa. Meöam þetta samtal átti sér staS, var hans há- tign að leita að .einhverju í vasa sínum. ‘Élg kom hingað’, sagSi hamn, ‘til þess að kotna oðrum að óvörum, en aldrei á æfi minni hefi ég orS- ð jafnhissa og nú. En þar eS viS höfum átt langa göngtt og verStim að bíSa hér etnn klukkutíma eða svo, og þar eS við verðtim innan skamms aS gera 'árás og eignm ekki víst aS sjá annan dag, þá er ekki nema sammgjarnt’,— niú togaSi hann í eitthvaS í vasa eínum — 'aö við’ — nú togaði hann enn fastar — ‘aS !uLi . i. . . . . ' ■ • i.... - 324 S ö g u s a f n Heimskringlu við vætum kveTkiafnar’ — nú rykti hann aftur og aftur — ‘með íáeinttm dropum af einhverju, sem hlýj- ar okkur’. Og nú hepnaSist honum aS ná úr vasa sínum ferkantaðri flösktt, sem hann sýttdi fólkinu brosamdi. þaS horfði á þetta alveg hissa, en sagði ekkert. Hans hátign gekk frá einum til annars og battS þeim að súpa á, em enginn þáfei, svo hann virtist batfi hissa og redður. En þetta er brennivín, sannarlegt brennivín’, sagSi hamn, en enginn gaf því sarnt gaum. ‘Ykktir vamtar máske staup?’ sagSi ltann, ‘en því ver, á ég ekki kost á að ljá ykkur það, en ef þið viljið reyna að súpa á fiöskunni, munuð þið finna, að það dugar’. Nú þagnaði hans hátign, bar flöskuna að munni sér og saup duglega á. Meðan hann rendi niður vin- inu, lokaði hann auguntim og ánægjusviipur kom á andlit ð. Svo bauð hann þeim aftur að|Stipa á, Og hrvgðist af því að þeir þáðu það ekki. ‘En þetta er guðdómlegur drykkur’, sagði hann. Svo varö hann kátaxd og fór að syngja. Stumdarkom hafSd Ashbv talaS við Dolores, en nú kom hann til hans hátignar með Dolores viS lilið sína. ‘Herra minn’, sagSd hann viS hans hátign, ‘við megttm líklegia lita svo á, að viS séiitn fangar ySar aftur ?’ ‘Á því er enginn efi’, sagði hann og deplaði atig- ttnttm flil Dolores. ‘í fyrra skiftiS’, sagðd Ashby, 'mefnduS þér ’tpp- hæS og sögSttð, að ef viö borguSum hana skyldum við verða frjálsir. ViljiS þér nú nefna aðra ttpphæð, — en iipphæö, sean ég get borgaS ? Elg skal sjá um aö hún komi hingaS á skemmri tíma en viku, meS því mótd, að þér seudiS þessa stúlku til Vitioria. - • i-. « . ... w. ..... i . - L.H ..... .1 i . t. ..... i . i . . -•. . t. D o 1 o r e s 325 Hún getur útvegaS •peningana fv,rir mig, og þangað til skal ég vera fangi ySar’. ‘þ'etta er skymsamlega talaS’, sagSi harns hátign ‘þér æ.tltið þá að gera þetta ? ’ ‘Já, það ætla ég raunar’. ‘Viljið þér nefna upphæðina?’ ‘Elg skal hugsa um málefniðí. Svo gekk Ashbv þangað sem hann áðttr var á- samt Dolores, og þatt héldti áfram að tala saman. Harrv haíði heyrt hvert orð, og kom nú fram me'S Katie sína. ‘Herra minn’, sagði hann, ‘viljið þér leyfa nnér, að útvega lausnargjald á sama hátt ? Viíjiö }>ér leyfa þessari stúlku aS veröa hinni samferSa til að útvega lausnargjald mitt?’ ‘En ég vil ekki fara’, sagði Katie fljótlega. ‘HvaS þá ?’ sagð Harry. ‘Htigsaðu um þa$ — það er fyrir mig, líf mitt, er í veöi’. ‘Eg get það ekki’, sarSi hún. ‘Eg veit, að ég fæ þá aldrei að sjá þig aftur. Og hvaS get ég gert einsöm ttl ? ’ ‘þú gtetur orðiS hinni stúlkunni samferSa, eSa frænku þinni’. ‘Htm getur ekki fariö meS mér’, sagSH, frænka’. •“Élg- yfirgef ekki hans hátigin ttndir neinum kringttm- stæSum. Um þessa daga eru ástæSnr hans hátignar fremur þröngar, o«r vér megum emgrar aðstoSar án vera’. ‘þú getur þá farig með spænsku stúlkttnmi’, sagði Harry. 'En ég er hrædd’, sagði Katie. ‘Hrædd’, sagði Har.ry. ‘það fylgja ykkur margir varSmenn. það er engin hætta á ferSum’. ‘ö., þaö er ekki þaS. Eg er hrædd um, aS ég fái aldrei að sjá J% aftur. Og þetta er skelfilega grimdarlegt af þér’. 326 Sögusafn Hei/mskringlu Nú nuddaði hams hátign augu sín meS ltandar- bakinu, lyfti svo fiöskunni upp að mtinni sinttm og svalg væitan teig. Svo stumdi hann þungan. ‘þorpari, eins og þér eruS’, sagöd hann við HatS rv. ‘þér hafið trvlt vesalings ungiu stnlkuna. Hún er yðar með húð og hári — á því er enginn eíi ; já, og evöilagSur og hryggur væri ég, ef ég heföi ékki ekkjuna liérna, hún hefir reynst mér vinur i nauð °g hjarta hennar er virði sins eigin þunga af stierl- ingspumdum úr hreinasta gulli’, Ettnþá fékk hans hátign sér vænan sopa úr flösk- tinni. ‘Já, ef ég hefði ekki þetta eðallynda lvjarta við liliS mína, þá liði mér illa’, sagði hans hátign, og um ledð greip -hann hendur frú Russell og fór að dansa með henni. Hann var stirður oj klattfalegttr, en hún var fimari en maður gat búist við af konu 4 henmar aldri. Katie klappaSi hömdum saman, og Klarlistarnir sömuleiSis, en hitt fólkiS virtist undr- andi. þegar dansinn hætti, þrýsti frúin sér aS hans hátign svo blíSlega en klattfalega, aS allir fóru að lilæja. Brooke ltafði hevrt alt, sem talaö var, og þar á' meðal ttm latisnargjaldiS, sem lét illa í evrum hans. ‘Herra minm’, sagð hann, ‘eigum viS að vera fangar hér í þessum turni?’ ‘í þessum turni, segið þér?’ svaraði hans hátigiu ‘Nei, ég vona það verði ekM. Ec býst v 6, að geta látið ykkur í té betri þægindi í stóru steinhúsi, seatn er hér í nánd’, Enn einu sinni fékk hans hátign sér sopa 'úr flöskunni. Brooke skild þetta svo, sem þeir ættu aS flytj- ast inn í borgina, og sptirði hans hátign, hvort evo væri. ‘Já, það er einmitt áformið’. ‘Getum vfS þá ekki farið þangað straac?’ a-/. ii

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.