Heimskringla - 17.09.1914, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 17. SEPT. 1914.
HEIMSKRINGLA
BLS. 8
*£ Ferðalýsingar. *£
( Frfl sumrlnu 1012)
I. Til Boston.
I Cambridge er líka Harvard háskólinn.
Var hann stofnaður með samþykt Nýlendu-
þingsins í Massachusetts árið I 636. Samþykti
það að leggja 400 pund sterling til þess að
stofna með skóla eða lærðaskóla. Næsta ár
var samþykt, að setja skólann í “New
Towne”, er svo var nefnt, fyrir vestan Bos-
ton. En 1 638 var bæjarnafninu breytt og
kallað Cambridge, eftir háskóla-bænum
enska, þar sem flestir leiðandi menn nýlend-
unnar höfðu notið skólanáms. Það sama ár
andaðist John Harvard, Púrítana-prestur, í
Charlestown, norðan við Boston. Ánafnaði
hann hinum nýja skóla helming eigna sinna,
780 pund sterlings, og bókasafn sitt. Til
þessa hafði skólinn ekki komist á íót; var þá
farið að hugsa til að stofna hann og hann
þá nefndur Harvard skóli, eftir gefandan-
um. Komst hann upp árið eftir. Er saga
hans óslitin frá árinu 1640 ofan til þessa
tíma.
Hve miklum framförum hann hefir tekið
á þessum tíma má nokkuð marka á eigna-
mati hans árið 1909, og hefir þó bæzt við
all-mikið síðan. Þá voru útistandandi eign-
ir hans í lánum og veðbréfum $22,716,760.
En hús- og landeignir rúmar $12,000,000.
Til nemenda var þá lagt $130,000 árlega í
námssyrk og ýms verðlaun. En tekjur skól-
ans voru þá alls $1,074,229. Kennarar
voru hátt á áttunda hundrað og nemendur
nær áéX þúsundurr;, Þá hélt skólinn út einu
dagblaði; tveimur blöðum, er út komu tvis-
var á viku, og þrettán tímaritum um ýms
sérfræðileg efni, er út koma ársfjórðungs-
lega, árlega eða mánaðarlega. Borðsali
hefir skólinn tvo, er setja til borðs um 3,000
manns, og eina sölubúð, er flest hefir til sölu,
er skólafólk alment þarfnast.
Framan af árum var Harvard skólinn
eina mentastofnunin í Ný-Englands ríkjun-
um. Við hann réðu stefnur þær í skoðunum,
sem Púrítanarnir fluttu með sér að heiman,
í heimspeki og trúarefnum. Voru þær afar-
þröngar og strangar, í fullu samræmi við
aldarháttinn. Á 18. öldinni fóru skoðanir
þessar að breytast. Umbrot og frelsishreyf-
ingar í þjóðfélaginu kveiktu í umbúðum
þessara gömlu kennnga, svo þær birtust í
allri sinni fátækt og fegurðarleysi. Gætti
þessara andlegu hreyfinga mest við aðal-
mentasetrið. Varð háskólinn aðalból and-
legs frelsis og víðsýnis. Þessar nýju stefn-
ur, einkum í heimspekinni og guðfræðinni,
ruddu sér skjótlega til rúms meðal kennar-
anna, svo að um aldamótin 1800 stóðu
afturhalds guðfræðingar á öndinni yfir á-
standi skólans. Árið 1805 var Dr. Henry
Ware skipaður guðfræðiskennari við há-
skólann. Vai hann nijög fylgjandi trúar-
rýmkunar stefnunni, er þá var farin að gjöra
vart við sig og var brátt skýrð Únítaratrú.
Varð það til þess, að hinum íhaldssamari
guðfræðingum var nóg boðið. Dr. Ware
hafði áður látið í ljósi, að hann feldi sig
ekki við forlagakenningu Kalvínista kyrkj-
unnar, né heldur kenninguna um gjörspill-
ingu mannlegs eðlis. Töldu þeir, að árás
væri þá gjörð á flest það, sem heilagt væri
og gott og myndi kristnin ekki lengi fá hald-
ist, ef þessu færi fram.
Sagði þá íhaldssamari hluti kyrkjunnar
alveg skilið við háskólann og stofnaði guð-
fræðisskóla þar skamt frá, í smábænum
Andover. Var skóli sá nefndur: Andover
Theological Seminary. Átti hann að bana
“Harvard og vantrúnni”. Við þenna nýja
skóla var sú regla upptekin, að hver kenn-
ari var látinn vinna hollustueið að trúar-
játningunni á hverjum þriggja ára fresti.
Stofnendurnir óttuðust,, að fræðigrúskið
myndi geta veikt þá í trúnni. Liðu svo tím-
ar, að skóli þessi tók ekki tilvonuðum fram-
förum, en “Harvard og vantrúin" liðu ekki
undir lok. Var þá farið að bera í skólann
fé, svo að námsstyrkur óx með ári hverju.
Gátu nemendur og kennarar lifað í vellyst-
ingum praktuglega. En alt kom að því sama.
Skólinn dróg ekki að sér tilsvarandi nem-
endahóp, og sízt þá, sem framarlega höfðu
staðið við háskólana. Fjöldinn af þeim,
sem sóttu skólann, voru þeir, er ekki áttu
kost annarar uppfræðingar sökum fátæktar.
Er fram í sótti fór líka að smádraga úr
rétttrúnaðar-áhuga þeirra, sem að skólan-
um stóðu. Varð það svo úr að lokum, er
skólinn hafði staðið rétt I 00 ár, að sótt var
um leyfi að mega flytja hann til Cambridge
og sameina hann guðfræðisdeild háskólans.
Höfðu þá engir kennaranna unnið hina fyr-
irskipuðu eiða að trúarjátningunni í síðast-
liðin tíu ár. Umsókn þessi var veitt, og
með því hafði Harvard gleypt það, sem
verða átti honum bana-bitinn, og ekki orð-
ið meint af. Sýnií þetta bezt, hvaða andi
og stefna eru að verða ráðandi í mentamál-
um Ameríku. öllu eru settar skorður, og í-
haldsseminni við skólana líka. Tímans
kvörn malar seint, en hún malar ákaflega
smátt, og engum tekst að stöðva rás við-
burðanna,, hversu sem hann reynir.
Meðal safnanna, sem standa við háskól
ann, er Ameríkska þjóðmenjasafnið með
þeim nafnkendustu (Peabody Museum of
American Archeology). Er þnS fullkomn-
asta safn í heimi yfir alt, sem lýtur að frum-
frá Mið- og Suður-Ameríku og vestan frá
Kyrrahafsströnd. Er það safn fróðlegt mjög
og sýnir ef til vill hvað bezt hin mismunandi
menningarstig Indíána hér í álfu fyrir daga
hvítra manna.
Annað mjög ágætt safn við háskólann
er Náttúrugripasafnið mikla, sem kent er
við hinn heimskunna vísindamann Aggasiz
(Aggasiz Museum). Eru þar sýndar allar
þær tegundir dýra og jurta, er fundist hafa
og menn hafa nokkur kynni af. Að safni
þessu vann Aggasiz í meira en 20 ár, og ferð-
aðist í þeim erindum um alla Ameríku út
og suður. Er svo sagt, að tilgangur hans
hafi verið sá, að láta líftegundirnar sjálfar
á einu allsherjar safni hrekja að fullu og
öllu breytiþróunar-kenningu Darwins. En
flestum finst það verk fremur hafa mistek-
ist. 1 safni þessu er einnig eitt hið full-
komnasta steinasafn, sem hér er til í þessari
álfu.
Meðal listasafnanna, er í sambandi standa
við háskólann, er Þýzkasafnið (Germanic
Museum) mest. Geymir það eftirlíking
helztu Iistaverka þýzkra og norrænna þjóða.
Til safns þessa gaf Vilhjálmur Þýzkalands-
keisari gripi, er virtir voru til tveggja milí-
óna dollara, og sendi bróður sinn, prins
Hinrik af Prússlandi, með gjafirnar. Til-
gangur keisarans mun hafa verið sá, að efla
þýzk áhrif þar við skólann, en jafnframt að
vingast við Bandaríkin. Skólinn þakkaði
gjöfina og gjörði Hinrik að heiðursdoktor í
lögum og taldi það góð skifti.
Ekki er hér drepið á nema minstan hluta
þess, er segja mætti um háskólann, ef lýsa
ætti honum að einhverju leyti; en út í þá
lýsingu hæfir ekki að halda.
Af merkum stöðum í borginni, erv ekki
tilheyra skólanum, má einkum nefna Al-
menna bókasafnið. Er það eitthvert hið
mesta bókasafn hér í álfu. Þá er saiurinn,
sem hýsir safnið, einn hinn dýrðlegasti, sem
hér er til í þessu landi og gengur næst bóka-,
safns-byggingunni miklu ( Washington. —
Húsið er alt skreytt innan með málverkum;
í framsalnum er flokkur mynda eftir franska
málarann fræga, Puvis De Chavannes, og
eiga myndirnar, sem eru tólf talsins, að sýna
framför mannkynsins í siðmenningu og fögr-
um listum. Myndirnár eru málaðar í ljós-
um vatnslitum og bera einkennilega dulræn-
an blæ. I hvelfingu hússins er málverkið
mikla eftir Sargent, Sköpunin, og á veggj-
unum í aðal lestrarsalnum er málverkið
fræga eftir Edwin A. Abbey, Sir Galahad,
forna dýrðlingssagan forn-keltneska, um
leitina að kaleiknum helga. — Hefir bók-
hlaðan sjálf kostað $2,486,000.
Boston er afar-mikil kyrkjuborg, og eru
þær margar fagrar og fullkomið undra-
smíð. Þar standa sumar elztu kyrkjur lands-
ins, bygðar á landnámstíðinni, nú inni í
miðjum bæ; umhverfis þær eru kyrkjgarðar
að fornum sið. Má lesa þar mörg nöfn, er
löngu eru fræg orðin í sögu þessa lands.
Enginn hefir þó séð alt hið fegursta í
Boston, er ekki hefir komið út í aðal graf-
reit borgarinnar, “Mt. Auburn Cemetary”,
“Borgina dánu”. Liggur grafreitur þessi
upp með Karls-á, uppi í hæðunum vestan
við Cambridge. Er hann umgirtur afar-
hárri stálgirðingu. Tvö hlið eru á girðing-
unni, og eru þau opnuð hvern dag við sólar-
upprás, en lokað við sólsetur. Yfir reitinn
að horfa, sem er þéttsettur allskonar leg-
steinum, er einsog að líta ofan yfir stórborg,
er stæði niður í afardjúpum dal, ofan af
hárri fjallsbrún. Steinarnir, með allri lög-
un og gjörð, blasa við einsog turnar og hin-
ar margvíslegu veggjaraðir stórborgar í fjar-
lægð.
Sannarlega er grafreitur þessi líka stór
borg og niðri í djúpum dal.
Að sumarlaginu til er reitur þessi allur í
einu marglitu blómaskrúði. Öllum er hon-
um deilt í sundur í ótal ferhyrninga og smá-
reiti, sem aðgreindir eru með mjóum göt-
um, er allar bera viss nöfn. Frammeð einni
götunni, sem heitir “Indian way”, hvílir
skáldið Longfellow. Á einum hólnum, inn-
arlega frá garðshliðinu, hvílir Dr. Aggasiz;
en yfir gröf hans liggur afarstórt, óletrað
og óhöggið bjarg, minnisvarði reistur hon-
um af náttúrunni sjálfri.
Boston bærinn sjálfur er að mörgu svip-
líkur Evrópu bæjum. Þar eru engar afar-
háar byggingar. Göturnar eru flestar þröng-
ar, og eru margar þeirra í einlægum bugð-
um og beygjum. Én svo hefir verið lögð
við forna bæjarstæðið mýri, sem fylt hefir
verið upp og hafa þar risið upp margar
skrautbyggingar, fram með breiðum og vel-
lögðum götum, og breytir það bænum nokk-
uð. Er þessi hluti borgarinnar nefndur Back
Bay og talinn skrautlegasti hluti bæjarins.
Vestanvið miðbæinn liggur aðal skraut-
gaiður borgarinnar, er kallaður er “Boston
Commons” ; nær hann suður undir Back Bay,
en að norðanverðu stendur þinghús ríkis-
ins , á Beacon hæðinni. Fram með þeirri
Eæð, upp með Beacon stræti, var aðal að-
set“r heldra fólksins” fyrr á árum----á 1 8.
öldinni og fram eftir miðri síðustu öld —, og
notaði það Boston Commons fyrir kúabeit.
Til er reglugjörð, samin s^int á 18. öld, um
það, hverjir eigi haganytjar á þessum al-
menningi. Er þar margra frægra manna
getið. 1 gamni hefir það verið sagt, að göt-
urnar út frá Boston Commons og austur séu
kúatraðir og fylgi nú strætin þessum fornu
tröðum, enda beri þau sum hver ýms fjósa-
heiti, svo sem “Milk Street”, “Water Street”
ríkur maður af "lyfti-dufti” (Baking Pow-j
der), sem hann fann upp; einnig kakaó og
sjókkólaði. Sagði hann af sér kennaraem-
bætti sínu við háskólann og lagði stund á ;
tilbúning þessa “lyfti-dufts”, sem við hann
er kent, og flestar húsmæður í Bandaríkjun- j
um kannast við. Síðari hluta æfinnar, eftir j
að auðurinn var orðinn nógur, fór hann að
gefa sig við fornfræði, en þó einkum við
sögu Vínlands hins forna. Hélt hann því |
fram, að Vínland Leifs Eiríkssonar væri j
Massachusetts ríkið og að Leifur hefði fyrst
komið á land þar sem nú stendur Boston
bærinn. Af ræktarsemi við þessar skoðanir
sínar lagði hann mikið fé til þessarar mynda-
styttu. Rannsóknum í sögulegum efnum
hélt Horseford áfram eins lengi og hann
lifði, en hæpnar þykja sumar ályktanir hans,
einsog til dæmis sú, að fyrir vestan Boston
hafi myndast þorp, er burtfluttir Islending-
ar frá Grænlandi áttu að hafa bygt á 13.
öld og seinna. Nefndi hann þorp þetta
“Norumbega”, því svo átti það að hafa heit-
ið á norrænu! En þótt setja megi út á _ friii ✓ • .
margt af því, sem Dr. Horseford ritaði, eða þjf I6KK KrYlSHI ITIclllo!
lét rita um þetta, þá er þó ekki að van-
þakka viðleitni hans, að leiða sannleikann
í ljós um ferðir Norðmanna í fornöld hing-
að til álfu, og að reyna að draga svolítið
úr Columbusar-dýrkuninni í Ameríku. Höf-
um vér íslendingar fulla ástæðu til, að
heiðra minningu hans sem íslandsvinar og
lofa gæfuna, sem gaf honum “lyfti-duftið”
og skildingana. • Sennilega er það áhrifum
frá honum að þakka, og svo auðvitað Ole
Bull og öðrum norrænu-vinum, að stofnuð
var deild við Harvard háskólann í norrænu
og Norðurlanda tungumálum. ---- Það var
líka dóttir Dr. Horsefords, er að einhverju
leyti átti þátt í hingaðkomu þeirra, 1896,
Dr. Valtýrs Guðmundssonar og skáldsins
Þorsteins Erlíngssonar.
Ert Þú Viðbúin Eldi?
Cary eða Barnes Safe er yðar ábyrgð og vörn. Biðjið um skrá
yfir ný og brúkuð, frá $50.00 með vægum borgunar skilmálum.
Afsláttur fyíir peninga út í hönd.
Geymdu ekki. Það kann að brenna hjá þér í nótt. Vertu
viðbúinn.
Modern Office Appliance Company
257 NOTRE DAME AVENUE. PHONE GARRY 2058
WINNIPEG.
I
II. Laconia.
5. Kveðjur í landi.
Dagana, sem við
stóðum við í Bos-
ton, stóð yfir vor-
þing Ameríska Únítara kyrkjufélagsins. Var
það haldið í Tremont Temple, einsog venja
er til. Hafði eg smáerindi að afgreiða við
forstöðumenn félagsins; tafðist okkur því
nokkra daga í bænum, áður en því yrði lok-
ið og við kæmumst af stað.
Rúmum mánuði fyrr vildi það mesta slys
til, er komið hefir fyrir á sjó í manna minn-
um. Stærsta fólksflutningaskip, sem smíð-
að hefir verið, eign White Star línufélagsins,
skipið “Titanic", rakst á ísjaka austan við
Nýfundnaland, í fyrstu ferð þess yfir hafið,
og sökk með meginþorra farþega um borð.
I slysi þessu biðu yfir 1600 manns bana; —
ríkir og fátækir, listamenn og bókmenta-
frömuðir; menn, sem kunnir voru um allan staðar í grein hans viðvíkjandi ferð-
llra. Jón H. Árnason ritar í “Lög-
berg” all-langa klausu, um vestur-
för sína og okkar annara, en sam-
ferða vorum í júní-júlí síðastliðnum
til Ameríku. Byrtist þessi klausa
hans í Lögbergi" 13. þ m. og 27. s.m.
Vcgna þess, að ég get ekki fallist
á að þar sé rétt sagt frá öllu, og jafn-
vel beinlínis skrökvað, finn ég mig
sjálfsagðan að leiðrétta það, sem
þar er ósatt, með því að ég kann
honum engar þakkir fyrir að lítils-
virða eða ófrægja það fólk sem mér
hefir reynst gott, hvort sem það eru
íslendingar eða annara þjóða menn.
En fyrnefnd klausa liggur undir
samþykki allra þeirra, sem í ferð-
inni voru, ef enginn mótmælir.
Síst datt mér í hug að hann vefði
inn í grein sína ófrægð um Islend-
inga heima, út af Ástu málara. Tel-
ur íslendinga heima lftilsvirða Ástu,
eða ekki hafa vit til að meta hana.
hvar skyldi það vera.? En telur á
öðrum stað íslendingum til gildis
þekking þeirra á mismunum feg-
urðar og ljótu. Eigi virðist full-
komið samræmi í þessu. Já, ég
spyr hvar skyldi það vera á Islandi,
sem Ásta málari er ekki virt, og
metin að réttu fyrir list hennar. Ég
segji hiklaust;—hvergi. Er slíkt
betur ótalað og óritað, sem hans
grein getur um Ástu viðvíkjandi, en
að nota pennan aðeins til að skrök-
va ófrægð upp á landa sína.
Eigi eru minni fjárstæður sum-
heim, og fátæklingar úr stórborgum NorSur-
álfunnar, sem heimurinn þekti ekki neitt,
entu þar æíi saman og sukku í svellkalt
hafiS.
Út af slysi þessu var skipuS rannsóknar-
nefnd til þess aS íhuga, hvernig komast
mætti hjá þvílíkum slysum í framtíSinni,
og komst hún aS þeirri niSurstöSu, aS andi vesturfara, að svo miklu leiti
breyta yrSi leiSinni meSan nokkur hætta | sem nauðsyn ber til.
inni, og gangi hennar, heldur en
um Ástu, og ætla ég mér að leið-
rétta það, én það sem miður fór af
veitenda hálfu okkur viðvíkjandi
og rétt er hjá J. dettur mér ekki í
hug að draga neitt út, því bót væri
mér kærkominn, fyrir alla eftirkom-
væri á ísreka aS norSan. LagSi hún svo
fyrir, aS tekin væri skálína suSur, til aust-
urs frá Ameríku, og haldiS í þá átt, unz
komiS væri suSur á 37. breiddarstig; væri
þá stefnunni breytt til norSausturs aftur.
MeS þessu móti myndi verSa komist hjá aS
lenda í ís. Skyldi leiS þessari fylgt síSari
hluta vetrar og framan af sumri, meSan sigl-
ingum gæti nokkur hætta stafaS af ís. -------
Kendi nefndin þvx um, aS “Titanic" slysiS
hefSi orsakast af því, aS fariS hefSi veriS
of noiSarlega, en félagiS hugsaS um þaS
eitt, aS skipiS hefSi sem greiSasta ferS yfir
hafiS.
Auglýstu nú öll skipafélögin, aS skip
þeirra þræddu þessa nýju skipaleiS, er rann-
sóknarnefnd Bandaríkjanna teldi ugglaus-
asta. Ennfremur létu þau þess getiS, aS öll
Satt er það að í Glascow var afleitt
að dvelja í húsi því, sem við- vorum
flutt til, vegna reyks, sem kom af
bruna, en sú ógæfa fylgdi brunan-
um að vindurihn, (réttara sagt and-
varinu) stóð beint- til hússins sem
við dvöldum í, og fyrir þá sök, sveið
okkur undan brunánuih; það'var
fram um kl. 12-1 að nóttunni, að
þeim tlma liðnum þjáðist engin af
i-eyk. Fæði var þar ekki gott, en
rúm góð og hrein og svefnherberg-
in stór og loftgóð-
Ekki liefi ég séð “opium holur";
| get ekki borið hús þetta saman við
þær, en eigi erxi “opium holur” líkar
drykkjukrám, ef þær eru líkar um-
ræddu húsi að umgangi og útliti
varúS væri í fjamim höfS til þess aS vernda eíkí get ég fal]ist á að það sé Can.
farþega fra liftjoni. ef ovænt slys bæri að adiskri stjórn um aS kenna j)ótt
höndum. Var Petta aS mörgu leyti satt, , ,.naturinri kæmi ekki fyr en seint,
þvi a þessum manuSx er hSinn var fra þvi já og of seint eftir ásfæðvmum,
sjoslys.S mxkla kom fyr.r, hafS. yer.S sett 1 scm sé þöm og gamalmenni> sem
þraSlaus frettatæk. a flest eSa oll sk;P- er jnlrftu skjótrar aðhjúkrunar, en
ut voru gehn tynr tolkstlutninga; en a ÞaS j öð nar ekki að á]asa vi*
hafSi mikiS skort, aS þau hefSu þaS öll áS- mótj8 mjög þægiiegt. sem okkur Var
ur. Þa var l.ka seð um, að ekkert sk.p
færi svo úr höfn, aS ekki hefSi þaS nægi-
lega marga björgunarbáta meSferSis, fyrir
alla, er á skipinu voru, --- en á þaS hafSi
mikiS skort á “Titanic”. White Star félag-
iS auglýsti, sem hin önnur, þau þægindi og
þá tryggingu gegn slysum, er farþegar hefSu okkur víð kom.
a sinum skipum. hn hugur manna var mjög
téi
milli íslands og Skotlands.?—var
okkur veittur íburður af mat, og
honum góðum. Var það venja að
okkur var boðið að velja um ýmsar
kjöttegundir, eftir því, sem hver
vildi, og kalla ég slíkt ekki benda
til dýrslegrar meðferðar. Ávalt
nógur tími til máltíðar, og var okk-
ur, sem börn höfðu, leyft að fara
með mat til þeirra ef þau voru las-
inn eða sofandi, þegar á matmáls-
tíma stóð. þetta var þannig við
það borð sem ég sat við, en þar voru
allir íslendingar nema hr. J., Mr.
Ólafsson og einn maður enn, sem
sátu til borðs með Rússunum.
Sú eina ónærgætni, sem ég varð
var við að okkur væri sýnd á téðri
leið, var sú að þegar við sigldum
inn Lawrence fljótið og áttum að
leggja fram bólusetningarvottorð-
in m.fl. tók það of langan tíma, sem
við urðum að bíða, og væri nauð-
syn að slikt breyttist til batnaðar,
verið getur að einhverjar ástæður
sérstakar hafi legið til þess að
tímipn varð svona langur, án þess
að það hafi verið beint af kæruleysi
yfinppnnanna á skipinu.
J. gleymfr a* geta þess, að í Que-
bee, þar sem hann talar um að við
höfum verið rekin eins og dýr,
gengu skipverjar snildarlega fram
í að hjálpa okkur, sem börnin höfð-
um; þau voru borin fyrir okkur af
skipverjunum í land og okkur af-
l.ent þau aftur þar. Já, og liann J.
gleymir því, að einmitt þau börn,
sem honum var treyst til að sjá um
voru einnig borinn af þei.n mönn-
um, sem liann nfðir mest, og aflient
móður þeirra og ömmu, sem voru að
flytja til manns síns og tengdason-
ar í Winnipeg; hann hefir aðeins
gleymt þessu.
Frá Quebec til Winnipeg þarf að
bæta fólksflutningsvagnana að því
leyti að bekkirnir þurfa að verða
mýkri- Yiðvíkjandi rúmunum í
"Grampian” er mér óhætt að segja
það, að á bestu fiskiskipum heima
eru þau ekki eins góð, hvað þá á
þeim lélegustu, l.já öðrum en
þeim, sem hafa ástæðu til að taka
rúmföt frá heimilum sínum, sem góð
geti kallast, en þau eru því miður
færri. Fyrir þessu hefi ég fimm
sumra reynslu.
Hr. J. er afarríkur af þakklæti til
Mr. Ólafssonar fyrir velvild hans og
hjálpsemi gegnum alla ferðina. Já.
ég þakka honum einnig fyrir mig og
mitt fólk, að svo miklu leyti sem
ég hafði gagn af því, og það gat
kallast velviljuð hjálp. En mér
dettur í l.ug mákæKið:—"|>angáð
vill klárinn, setn mest er honuin
þrælkað.” Jón minn kannast í
anda við Mr. ólafsson og veit hve
auðsveipur honum beri að vera.
sýnt, bæði þar og annarstaðar.já, og
cf til vill fram yfir þær vonir, sem
maður getur gjört sér þegar maður
lítur til þess, að við vorum mállaus-
ir útlendingar, sem tók þolinmæði
til að gjöra sérhvað skiljanlegt, et
byggjum þessarar álfu, Indíánunum, og fyr-
irrennurum þeirra Haugbúunum (Mound-
builders). Var þjóSflokkur sá útdauður
löngu fyrir daga hvítra manna hér í landi,
en leifar hans hafa fundist í haugúm og
dysjum fram og aftur í Ohio-dalnum og
víðar. Voru þaS steinaldarmenn og hefir
menning þeirra veriS á mjög miklu bernsku-
skeiSi. Bjuggu þeir . neðanjarSar haugum
og holum, og er álitiS, aS Indíánar muni
hafa útrýmt þeim, er þeir breiddust út um
álfuna. Yms goSalíkneski eru þar til sýnis
o. s. frv., en á engu mun sú umsögn bygS.
Eitt breiSasta og fegursta stræti borgar-
innar er “Commonwealth Avenue”. Fram
meS þv. búa nú helztu ríkismenn staSar-
ins. Lan£s eftir því fniSju liggur grasrindi,
alsettur trjám; en víSa milli trjánna standa
líkneski helztu stjórnmála- og umbótamanna
Bandaríkjanna. SySst viS götumótin stend-
ur myndastytta Leifs Eiríkssonar hins hepna,
niSur viS Karls-á. Mynd þessa gáfu þeir
bænum, Ole Bull, fiSluleikarinn frægi, og
Dr. Horseford, háskólakennari, er varS stór-
æstur gegn télaginu, því almenningur áleit,
aS þaS hefSi átt aS vera ábyrgSarfult fyrir
lysinu. Voru því fáir, sem verSa vildu til
þess, aS ráSa sér far meS skipum þess, og
stafaSi þaS meir af gremju viS félagiS, en
hinu, aS nokkur óttaSist, aS fremur væri
hætta búin meS þeirra skipum en annara.
Er til þess kom, aS ráSa sér far til Eng-
lands, var okkur mikillega ráSiS frá því, aS
taka okkur far meS White Star skipunum.
“FariS ekki meS þeim; félagiS á ekki skil-
iS, aS nokkur maSur kaupi sér far hjá því. I
ÞaS væri meira en maklegt, aS þaS tæki
ekki einn eyrir eftir skip sín þetta ár”; --
þannig kváSu viS raddir úr öllum áttum.
Fanst mér þaS meira en maklegt sjálfum og
hugsaSi mér, aS eg skyldi hlýta þessum |
ráSum.
Cunard línufélagiS hefir einhver vönd-
uSustu skipin, sem í förum eru milli Boston
og Liverpool. LeituSum viS því þangaS
og eftir nokkurt kaupslag réSum viS okkur j
farrými meS skipinu “Laconia”, er sigla átti |
frá Boston þann 28. maí. White Star línu- j
félagiS fékk þó enga peninga frá okkur. i
Vissi eg þá ekki, og ekki fyrr en komiS var
(Framhald).
Flestra galla getur hr. J., en hvergi
sé ég hann ininnast á það, sem bct-
ur fór. Er eftir hans grein að dæma
að viS höfum verið réttlaus og til-
finningarlaus dýr, og að þeir út-
lendu hafi álitið það.
En ég get með glöðu geði borið
þeim vitni hins gagnstæða. Á
hafinu milli Skotlands og Ameríku,
—sem J. kallar Atlantshaf—um
hvaða haf skyldum við hafa farið
Yfir höfuð datt mér ekki í hug að
sjá slíka grein eftir J. sem ég nú er
búin ag lesa, eftir ekki hugdjarfari
framkomu en hans alla leið. Og
síst að hann hefði svo djúpan
andans skilning að geta dæmt
ensku kunnáttu Mr. Ólafssonar
eins og grein hans umgetur, án þess
að tungan gæti mælt fram eitt orð,
vegna vankunnáttu, bendir aðeins
fram á hve fjarstæðan getur náð
langt hjá sumum.
B. J. HANSEN,
Árborg, Man.
Barnlaus hjón, eða með ungbarn,
er húsnæði þörfnuðust fyrir vetur-
inn, geta fengið húsnæði á góðu
heimili á Gimli endurgjaldslaust.
Ritstj. vísar á staðinn. Þeir, sem
vildu sinna þessH, vérða að gefa sig
fram strax.
ALLUR BJÓR ER EKKI BRUGGAÐUR EINS OG
DREWRY’S REDW00D LAGER
Það er einmitt eá MISMUNUR sem gjörir hann öðrum FREMRI
HJÁ ÖLLUM KAUPMÖNNUM
E. L. Drewry, Limited Winnipeg, Man.