Heimskringla - 29.10.1914, Page 1

Giftingaleyfisbréf seld
TH. JOHNSON
Watchmaker,Jewcler&Optician
Viðgerbir fljótt og vel af hendi leystar
21S IWAIN STRKET
?hone Muin \V1NN11*KG. AIAN.
Nordal og Björnsson
— GuU og úrsmiðir —
674 SARGENT A V E.
XXIX. AR.
WINNIPEG, MANÍTOBA, FIMTUDAGINN 29. OKTÓBER, 1914.
Nr. 5
Norðurálfu Stríðið.
21. OKTÖBER. — I yfir borginni hvcrja nótt, ef eitt-
Enn cr barist í ákafa þar austur! hvað ófriðlcgt kynni að sjást i skýj-
frá. Fastast hafa Þjóðverjar sótt á í um himinsins. — Kominn cr upp
nánd við Ncuport, scm er einn helzti nýr sjúkdómur þar i horg; cr það
bærinn á þeirri litlu sneið af Bclgiu, i hálsrígur, sem læknar scgja að komi
..... • af þvi, að mcnn ofrcyni sig á þvi að
horfa eftir loftförunum þýzku. Er
sem enn er i höndum sambands-
manna. Einnig hcfir hörð orusta
staðið frá Dixmude til La Bassee.
En ekki iná á milli sjá, hvorir betur
muni hafa. Sambandsherinn hefir
þó allstaðar haldið velli, og á sum-
um stöðum þokað óvinunum aftur á
bak. Rigningar eru nú miklar þar
um slóðir, og lilcypur vatn i skot-
graíirnar, þar sem láglcndi er. Fá
báðir flokkar af því tjón og hrakn-
inga.
Torsótt vcrður Þjóðverjum leiðin
suður með sjónum til Dunkirk. Ef
þeir koma of nærri ströndinni, eru
hinir brczku bryndrekar strax til
taks að scnda þcim skeyti sín; en
hinumegin er landher sambands
manna, og verður þeim stundum
heitt á milli þeirra elda. Enda er
þýðingarmikið fyrir samhandsmenn
bæði að vcrja þcim bólfestu á strönd
inni og eins að hefta för þeirra suð-
ur. Sýnist það helzt vera áform
sambandsmanna, að reyna að kljúfa
fylkingararminn þýzka og skilja
vesturhlutann frá aðalhernum. —
Segja sumar fregnir, að þeir hafi nú
rekið Þjóðverja út úr Burgcs. Eftir
þvi hefir þcim skilað allvcl norður-
eftir Bclgiu og sýnist aðstaða Þjóð-
verja versna að mun.
Suðaustur á orustusvæðinu geng-
ur i sama þófi. Þjóðverjar scgjast
hafa unnið sum af útvirkjúm borgar-
innar Vcrdun, en Frakkar bera á
móti þvi.
Frá Rússum berast fáar fréttir i
dag. En Austurrikismcnn segja, að
sér gangi nú bctur, og Rússar láti
undan siga bæði i Galiziu og Buk-
aviu.
Frá Berlín Ireinur sú frétt að íhú-
arnir flýi nú hvcr sem betur getur
frá Warsaw, vegna þcss, að sýnilcgt
sé, að Rússar fái ekki haldið borg-
inni.
Sambandsflotinn i Adría hafi hef-
ír lagt i eyði virkið Castcinuova;
cinnig sökt torpcdó-báti og neðan-
sjávarbáti fyrir Austurrikismönn-
um.
Fallinn er sonur Von Moltke,
yfirhershöfðingja Þjóðverja. Kcis-
arinn sagður veikur.
Frétt frá Peking segir, að Rússar
séu nú að flytja hcrlið sitt úr Síber-
iu og Manchuriu, til að styrkja her-
afla sinn móti Austurrikismönnum
og Þjóðvcrjum. — Japanar sitja enn
um Kiao Chau, en Þjóðverjar vcrja
kallað að menn hafi “Zeppelins'
háls”, þcgar þeir fá þessa nýju
vciki.
Mikla eftirtekt hefir það vakið, að
Rússakeisari hefir látið taka fyrir
alla vinsölu meðan á striðinu stend-
ur, og jafnvel talað um, að innlciða
varanlegt vinbann um alt riki sitt.
Mælist það hvcrvetna vel fyrir. Vin
verzlun Rússlands er öll i höndum
stjórnarinnar, og cru árstekjur af
hcnni taldar 465 milliónir dollara.
Ef stjórnin kastar frá sér slikri
tckjugrein, af umhyggju fyrir vcl-
ferð þjóðarinnar, þá cr hún ekki
cins spilt og orð er á gjört. Vilja nú
brczkir bindindismcnn fara að
dæmi Rússa, og cf cliki fáist algjört
vinsölubann meðan á striðinu stend-
ur, þá að stytta sölutímann. Sérstak-
iega cr þvi haldið fram, að krárnar
i I.undúnum ættu ekki að vera opn-
ar fyrri hluta dags, en það cr sá
tími, sem konur sækja þangað mest.
Sagt er, að allmiklum óhug sé nú
farið að slá yfir alþýðu Þýzkalands,
vegna þess, að sigur-vonir eru að
verða daufar, cn skortur og atvinnu-
tregða tilfinnanleg i landinu. Aftur
eru embættismenn stjórnarinnar hin
ir öruggustu og telja sér sigurinn
visan. Segja þcir að landið gefi af
sér alt, sem íbúarnir þurfi að brúka,
og þvi geti þcir haldið áfram strið-
inu eins Icngi og með þarf.
* * *
22. OKTÓBER. —
í dag gengur sambandsmönnum
bctur. Hafa þeir náð borginni Lille,
og auk þcss komist þrettán milu»*
par noruur eUir. ftleð þvi cr brotið
allmikið skarð i hcrgarð Þjóðvcrja.
Er ekki annað sjáanlegt, cn þcir
verði að hopa undan norður á bóg-
inn, eða eiga á hættu að sambands-
herinn umkringi þá. Þetta er sá
hluti hins þýzka hcrs, sem var á
leið til Dunkirk og Galais.
Lundúnablaðið Uaity Chronicle
flytur eftirfarandi frcgn frá bardag
anum við Dixmude; cr hún simuð
frá Norður-Frakklandi: “Tvær lest-
ir, fyltar með særðum mönnum,
komu hingað i dag, frá hinni skæðu
orustu i nánd við Nieuport og Dix-
mude. Þjóðverjar gjörðu þar harða
atlögu með ógrynni liðs. í fyrstu
stóðst ckkert við þcim, og urðum
vér að láta síga undan, svo þcir
vcrða að láta eftir liggja þá, sem sár-
ir verða. Japanar hafa unnið tvö
herskip frá óvinum sinum; söktu
þeir öðru, en tóku hitt til fanga.
Haldið cr, að stórskotaliðið can-
adiska muni fara bcina leið til víg-
vallar, en ckki tcfja á Englandi.
eigi undir þær vörutegundir, sem
flutningsbann nær yfir á ófriðar
tíinum þá hafi Bretar ckki rétt til
að hindra ferðir þcirra.
Bretar scgja aftur, sem er að olfa
sé Þýðingarmikil nú á timum, þar
sem hún cr- aðal cldsncyti neðan-
Enda hafa cngar frettir borist um ' ajávarbáta, flugvéla og ýmislegra
komu þess .til Englands. En getið
hefir verið bæði um fótgöngulið og
riddara.
Yfir sex hundruð fangar cru nú
undir hergæzlu hcr i landi og er
meira en tveir þriðju hlutar Austur-
rikismenn, en hitt Þjóðvcrjar. Ilafa
I allir þessir menn verið teknir fast-
’ ir, þá er þcir hafa gjört tilraun til
I að komast heim til föðurlands sins,
j til að taka þátt í striðinu. Orsökin
til þess, að svo miklu fleiri eru
Austurríkismenn en Þjóðverjajar er
sú, að Þjóðverjar höfðu kallað sina
mcnn heim áður en striðið byrjaði.
Margar drápsvélar eru viðhafðar
i yfirstandandi striði, scm litið hafa
áður verið notaðar. Ein þeirra er
“torpcdóan”; ce hún einhvcr hug-
vitssamlegasta og um Icið hættulcg-
asta drápsvél, sem mannlcgt hyggju-
vit hefir upp fundið. Utan á að sjá
cr hún ckki annað en sivalningur úr
stáli, 16 feta langur og 18 þumlunga
þykkur. Annar cndinn er frammjór,
cn á hinum cru stálspaðar, likt og
uggar á fiski; einnig 2 stýrisspaðar;
og aftan á tvær skrúfur (propell-
ers). Það halda flestir, að “torpe-
dóunni sé skotið líkt og sprengi-
kúlu, og cr það rétt, að hún er sett
af stað á þann hátt, að hcnni er
skotið úr pipu likri fallbyssu-
hlaupi; en jafnskjótt og hún kemur
í vatnið fara skrúfurnar af stað og
knýja hana áfram með geysihraða.
Væru ckki vélarnar til að knýja
hana áfram mundi hún ekki berast
ncma sem svarar 300 fetum; en með
vélunum getur hún farið fulla mílu.
í framcnda hcnnar er sprengicfnið,
og tekur það upp cinn fjórða af öllu
rúminu; þar fyrijr aftan cr fimm
feta rúm fylt með samanþrýstu lofti,
scm knýr vélarnar. Þar fyrir aftan
cru vélarnar, og hinni margbrotui
úuiúua'tiur ui ao naida drápsverk-
færi þcssu í rcttri rás. Og er þar svo
vcl umbúið, að afnvcl þó hún eitt-
hvað hallist til, hlýtur hún að rétta
sig aftur. Framan í oddinum er stál-
kólfur, sem við árekstur lirekkur inn
i sprengiefnið; fylgir þá sprcnging-
in samstundis, og þurfa hinir ram-
gjörðustu bryndrckar sjaldan meira
en cina slíka. Ef “torpedóan” hittir
ekki markið, flýtur hún upp, þcgar
vélana stansa; kviknar þá Ijós á
hcnni, svo menn geta fundið hana
aftur. Þvi vel er ómaksins vert að
hirða þær. Hver “torpedó” kostar
um 20,000 dollara.
* * *
23. OKTÓBER. —
Kallinn er einn hugdjarfasti flug-
flutnlngstaikja. Og að þar sem sá
farmurinn sem til Danmerkur fer
gcti hæglega lcnt i höndum Þjóð-
verja, því sé full ástæða að skerast
f Ieikinn.
Þvi svarar Bandarikjastjórn svo,
að Brctar cigi að semja við Dani
um nð þcir ábyrgist að olían vcrði
eigi seld Þjóðvcrjum. Haldið er að
Bretar muni láta skipin laus.
Þýzk hcrskip gjöra nú mikin usla
á vcrzlunarskipuin Breta. Eru það
einkum tvcir bryndrekar sem skæð-
astir hafa orðið. Heitir annar Em-
skeinuhætt, ef þeir fái sett þar nið-
ur fallbyssur sinar. Sérstaklega er
Calais vel fallin til þess.
Þjóðverjar eru að flytja menn sina
frá Antyerp til bardaga suður i
landinu. Konur hinna þýzku herfor-
ingja i Brussel hafa fengið skipun
um, að fara þaðan innan tvcggja
daga.
Herfróðir racnn segja, að nú séu
sigurvonir Þjóðvcrja aðallega undir
þvi komnar, hvernig þeim reiðir af
á ströndinni. Ef það reynist rétt, að
sambandsmcnn fái króað þá þar af
og eyðilagt þánn hluta þeirra, eru
horfurnar óvænlegar fyrir þeim.
Norskt gufuskip rakst á sprengi-
dufl og sökk, en mönnum var bjarg-
að. Skipið hét Heimland.
Þýzkur flugmaður var á vakki yf-
ir Paris i dag, en flýði strax, þegar
byrjað var að skjóta á hann.
vors og myndum því halda sjálf-
stæði voru. Getið er þess til að
Þjóðverjar muni eiga einhvcrn þátt
í að slíkar raddir heyrast, og að
þeim væri nú ekki fjærri skapi að
semja frið við Frakka, svo þeir gætu
snúið óskiftu afli móti Englcnding-
um.
Að ekki hafa boðið sig fram til
strfðsins ncma 600,000 cr nokkuð
fjærri sannn, þvi rétt talan er 1,200,-
000 og bætist altaf við.
• • •
27. OKTÓBER. —
Frá hermálastofu Breta eru þær
frcgnir, að alt sé mikið við það sama
og áður var. Orustan hcldur við-
stöðulítíð áfram, cn Þjóðverja smá-
hrekur undan og hafa Bretar þcgar
náð all-mörgum til fanga.
A fylkingar Frakka milli Nieu-
port og Dixmude hafa áhlaupin vcr-
Al>tvURAL BOUE PE LAPEYRERE
den o ; hifir hann náð um 20 brezk-
uni Sft4*íiiii og sökkt ilbScum. iiinn
heitir Karlsruhe og hefir hann náð
13 skipum. Þcssir bryndrekar hafa
lcgjð fyrir verzlunarskipum f Ind-
Iandshafi og meðfram ströndum Af-
riku. Hafa Bretar sent mörg her-
APMIRflL ALFfíED t>
VON TIRPITZ
Sjóiíðsforingjar
26. OKTóRER. -
ADMIRAI- í>l« JOHN
fa jE.t_i.tcoE
Sambandsmann?.
I ið í'.edMOrÍþ'ð <dl- c«!>
Talið cr, að síðastu tiu daga hafi sigurvinninga fyrir Þjóðverja. Ann-
sambandshcriiin tapað tiu þúsund
manns á dag, eru þar taldlr bæði
særðir og fallnir. írsku og Skotsku
herdeildirnar hafa sumar tápað 40
af hundraði hverju. Þó er sagt að
skip til að leita uppi spillvirkja mannfall þjóðverja sé enn ægilegra.
þessa, cf þcir finnast þarf ekki að
geta til um forlög þeirra.
Þýzka þingið kom saman f dag
til að samþykkja nýjar fjárvciting-
ar til herkostnaðar. Var beðið um
365 milliónir dollara, og fékkst það
fyrirstöðulaust. Þings forseti bar
fram alúðar kveðju frá keisaranum
og sagði hann vonaðist eftir að
þingið hcfði hraðar hendur með
fjárveitingar og aðrar ráðstafanir á
þessum neyðar tímum. í ræðu for-
seta var meöal annars þetta:—“Nú
er dýrtíð f landi hér, en vér ættum j
að vera stoltir af að fá að lifa þá
j Brezkt hcrskip sigldi upp undir
1 Ostend og skaut til grunna aðal
stöð þjóðverja. Féll þar margt
j manna og fjórir herforingjar.
Frakkar hafa skotið niður fimm
j flugvélar fyrir þjóðverjum. Yfir-
j lcitt gengur sambandsmönnum bet-
ur á norður Frakklandi og í Belgíu,
er það mikið að þakka flotanum
! Enska, sem ver ströndina svo þar
I fá óvinirnir aldrei haldist við.
Austur á orustuvellinum gengur í
i sama þófinu.Verður hvorugum mik-
ið ágengt. A Pollandi og í Galizfu
þokar Rússum heldur áfram, en
dyrtíð. Varia mun það heimili til. „
,,, ,, • seint ná þeir til Berlfnar með sama
f landi voru, sem ckki hafi emhvcrj- ., . “u'°
um sinna á bak að sjá, og margs-
konar aðrar fórnir vcrðum vér að
hera fram á altari föðurlandsins. En
vér íkulum sýna óvinum vorum það
að þegar allir mcðlimir þjóðfélags-
ins taka höndum saman með þeirri
sannfairingu að barist sé fyrir réttu
máli þá erum vér ósigrandi. Vér
höfðum á allan heiðarlegan hátt
reynt að halda friði, en vorum
áframhaldi.
Brctar Iiaf nú látið Iaus Banda-
ríkjaskiptn.
Þýzk blöð gjöra skop að hinum
Canadfsku liersveitum. Segja að
þær sé cigi annað cn krafl af Indí
ánum, Rússum, Serbum, Svartfell-
ingum, Frökkum og Belgfumönn-
um, sem fyrir kurteysis sakir séu
skrýddir með nafninu Canadamcnn
ncyddir út í strfð, af öfundsjúkum, i Bctur væri að Þjóðvcrjar fengu að
hatursfullum nágrönnum. Vér i kenna á þvf, að þessir Canadamenn
PAI »
KING ALBER.T OF BELGIUNA
Hershcfðingjar fyrir 1121 Sambandsmaima á FrakklandL
hana af mikilli hreysti. Hafa þcir náðu bænum Dixmudc, en þá bætt-
unnið umsátusrliðinu mikinn skaða ist oss lið, og gjörðuin vér þá harða
með sprengivélum, sem grafnar hafa árás. Og var þá herópið: “Munum
verið i jörðu umhverfis borgina. — Louvain og Termondel” (bæir, sem
Japanar hafa cyðilagt loftskcytastöð Þjóðvcrjar brcndu til ösku). Sigu
þcirra, og i loftinu hafa fiugmenn saman fylkingar og barist var mcð
þeirra barist, þar til hvorirtveggja! byssustingjum. Hailaði þá fljótt á
féllu dauðir til jarðar. I Þjóðverja, svo ekki leið á löngu, að
Frá Berlin skrifar fréttaritari fið þeirra sneri á flótta; enda var þá
blaðsins New York Times, að hann stórskotalið vort komið til sögunn-
hafi komist eftir þvf, að í ráði sé,;ar- Mannfali var mikið á báðar hlið-
að Þjóðverjar haldi Iofthcr sínum, ar< tá margfalt meira af Þjóðverj-
yfir til Englands i í:brúar; ætla þcir ulnI láu þeir þúsundum saman sárir
þá að hafa til 46 Zeppelin skip og °8 dnuðir á vigvcllinum. Dó fjöldi
200 flugV'-lar. Er nú unnið nætur og hcrmanna þar, vcgna þcss, að hjúkr-
daga að byggingu þeirra. Og loft- j unarliðið komst ekki yfir að hjálpa
skipastöðvar bygðar víðsvegar um öllum, og láu sumir 15 klukkutíma i
Beigiu. rigningunni áður hægt væri að sinna
Lundúnabúar cru samt ekki ó- Þeim á "okkurn Iiátt”.
hræddir um sig, og hefir borgarráð- Rússar eru að rétta við aftur; hafa
ið skipað svo fyrir, að slökkva skuli þcir rckið á fiótta hinar þýzku her-
öll ónauðsynleg Ijós á strætum úti. sveitir, er til Warsaw stcfndu;
Aftur cr ófiugum varðljúsuin svciflnð rcka þeir flóttann svo hart, að hinir
maður Frakka, Dr. Emil Reymond.
Var hann forseti “The National Avi-
ation Commission” og einn af rfkis-
þingmönnum Frakka, hann var að
njósna ferðir hersveitanna þýzku,
þegar flugvél hans féll úr háu lofti
niður inilli fylkinganna. Náðu
Frakkar honum við illan leik. Var
hann þá aðeins með Hfs marki, en
gat þó gefið fulla skýrslu yfir það,
sem hann hafði séð.
Max prins af Ilesse, náfrændi
Vílhjálms keisara, er cinnig fallinn
i valinu.
Tvö Bandaríkjaskip hafa Eng-
lendingar teldð til fanga; eru bæði
eign Standard Oil Co. Áttu þau að
flytja oliu, annað til Kaupmanna-
hafnar cn hitt til Alexandríu á
Egyptalandi. Bandarikjastjórn hef-
ir mótmælt þessu. Lítur hún svo á
að þar, sem skipin gengu milli hlut-
lausra hafna og farmurinn heyrirjsínu valdi
fórum ckki á stað til að færa út
ríki vort eða vinna undir oss ný
verslunar svæði, hcldur til að verja
föðurland vort og fjölskyldur. Og
vér munum eigi leggja niður vopn
fyr en sigur er fcnginn, og trygging
fyrir framtíðar friði.” Einnig gat
sé jafnokar hverra annara sem nú
eru á vígvellinum. Einstöku radd-
ir heyrast nú í Frönskum blöðum
um það að Englendingar leggi ekki
sinn skerf til þessa stríðs. “Hvað
hefir Engfand gjört?” spyrja þau.
Það hcfir sent hingað 200,000 manns
ars eru fréttir mjög ógrcinilegar.
Sagt er, að fullur helmingur can-
adisku hersveitanna hafi verið scnd-
urtil Egyptalands og fengið þar
landvörn, einkum frain með Sucz-
skipaskurðinum. Ilafa Tyrkir eitt-
hvað verið að malda í móinn þar á
móti; en um það er nú litið hirt, er
riki þeirra ekki orðið svo mikið að
nokkrum standi ógn af. Þykjast þeir
eiga Egyptaland og Englendingar
hafi ekki fult lcyfi til að hlutast þar
ofmjög til.
Að austan berast þær fréttir, að
yfir starnli mannskæð orusta i Vest-
ur-Póllandi. Er bardagalínan um 60
milur á lengd, frá borginni Rawa til
Iljanka fljóts. Sagt er, að Rússum
hafi veitt þar betur. Annars
freguir ógreinilegar.
Áfram heldur uppreistin í Suður-
Afriku, en uppreistarmenn bíða þó
altaf ósigur. Bætist þeim ckki lið, en
likur til, að óeirðir verði bældar
niður áður en langt liður. Maritz
heitir sá, scm fyrir uppreistarmönn-
um ræður. Lagði hann til orustu við
stjórnarliða skamt frá bænum Ka-
kamas i Bechuanalandi. Voru feldir
af honuni flcstir iians inanna, hann
særður, cn komst þó undan á flótta.
Er sagt hann liafi flúið inn til þýzku
nýlendunnar og efii nú þaðan flokk
að nýju.
eru
hann þess að stjórnin mundi þegar ! og það hefir skorað á menn að gcfa
láta byrja á mjög iniklum umbótum
tii aukinnar framleiðslu í landinu,
verða þnð mest vatnsveitingar og
aðrar umbætur á akuryrkjulandi.
Má hér sjá að “sínum augum lítur
hver á silfrið”
Þokur eru miklar f dag á orustu-
svæðinu á norður Frakklandi og í
Belgíu, og er þvf lítlð hægt að koma
stórskotaliði, enda er lftið aðgjört.
Sagt er að hin nafnfræga Krupp
vopnasmiðja sé nú að láta gjöra
byssu eina og sé lilaupið 52 þuml.
á breidd. Á hún vera örugg á 20
mfina færi.
# * *
24. OKTÓBER. —
Fréttir i dag segja, að hersveitir
Þjóðverja, sem voru á leið til hafnar-
bæjanna frönsku, mcgi nú hcita frá-
skildar aðalhernum, og eru nú bryn-
drekarnir brczku á aðra hönd, en
sig fram. Allir þeir sem England
hefir sent eru ekki helmingur mðti
þvf sem vér höfum nú þegar mist.
Og hver er árangurinn af þessari 6-
skorun til þjóðarinnar um að gefa
sig fram I stríðið.? England hefir
yfir 40 millfónir íbúa. Af þeim eru
aðeins 600,000 sem álíta sér skylt að
hreifa hönd til vamar þó föður-
landið sé f hættu. Nýlendur eins
og Canada og AnstraMa sem hafa
um fimm millíónir hvor, scnda 20
til 25 þúsund, sem aðcins er helm-
ingur við það sem nýlendur vorar
í Algier hafa sent oss alveg óbeðið.
Úrslit þcssa strfðs eru þó þýðingar
meiri fyrir Englendinga en oss.
Hafa þeir sjálfir sagt að ef Þjóðverj-
ar vinni verði England ekki lcngur
sjálfstætt nema að nafni til. Og
þar sem velmegun landsins hyggist
að mestu á viðskiftum við nýlend-
urnar sem vitanlcga mundu lcnda
her sambandsmanna á hina. Þó tala f höndum Þjóðverja, mundi örhyrð
þýzk blöð mikið um, að bráðum \ in bætast ofan á niðurlæginguna.
muni þeir hafa Dunkirk og Calais á öðru máli er að gegna með oss.
Muni brezka flotanum Vér gætum lifað af auðiegð Iands
Hon. Col. H. Campbell
dáinn.
Þann 24. þ. m. andaðist að heim-
ili sinu hér í bænum fyrverandi
dómsmálastjóri og vcrkamálaráð-
gjafi i Manitoba, Hon. Colin II.
Campbcll, eftir langvarandi heilsu-
lasleik. Hann var fæddur i Ontario
25. desember 1859, og varð þvi tæp-
lega 55 ára gamall.
í stjórnarráði Manitoba sat hann
frá þvi að Conservativar komust til
valda 1899, þangað til árið 1913, að
hann fékk slag og varð að segja af
sér. Fór hann þá fyrst suður til Col-
or'ado, að leita sér lækninga þar við
böðin i Colorado Springs, en þaðait
til Norðurálfunnar. Dvaldi hann l
vetur sem leið i Egyptalandi. f sum-
ar komu þau lijón heim aftur, og
var þá heilsa hans betri, en fór
versnandi þegar haustaði.
Mr. Campbell var Iærdómsmaður
mikill og i stórum metum hér í borg.
Kom hann hingað árið 1882 og hcfir
búið hér siðan. Lengst af sat hann
i stjórnarráði Manitoba CoIIege, og
um langa hríð i háskólaráðinu. Fjár-
sýslumaður var hann mikill og með-
fimur flestra stóreignafélaga hér i
bænum.