Heimskringla - 29.10.1914, Blaðsíða 6

Bki. tí
HRIUSKKINGLA
WLNNIPEG, 29. OKTÓBER 1914
t
t
L
Ljósvörðurinn.
Grahams væru ekki orsök þess, að ferðinni er fresl-
að, ættum við erfitt með að dylja gleðina yfir þol, að
útlit er fyrir, að við fáum að snúa aftur til okkar kxra
heimitis i D., sem við vonum að geta náð í næsla mán-
uði. Eg segi við, þvi hvorki Graham né Emily vilja
heyra nefnt, að eg yfirgefi þan aflur.
“Með kærum kveðjum til yðar og læknisins, er eg
yðar einlæg
Gerli Flint".
ATJANDI KAPITULI.
Afbrýði.
A sveitaheimili Grahams var stór gamaldags gang-
ur e«a forstofa, og stóðu báðar dyrnar .vanalega opn-
ar, þegar hlýtt var veður, svo svalandi loft streymdi
inn og gjörði þenna gang uppáhalds-aðsetur fjölskyld-
unnar, einkuni á morgnana áður en sólin náði að skina
þar inn. Skuggariki garðurinn, sem hallaðist jafnt
niður að þjóðveginum, var einnig viðfeldinn að horfa
á. har höfðu ísabel Clinton og frænka hennar Kitty
Ray tekið sér aðsetur heitan júnimorgun, og létu fara
eins vel um sig og þær gátu.
fsabella hafði dregið stóran hægindastól að þrep-
skildinum og sezt á hann, og þó hún héldi á hekludúk
i hendinni var hún samt aðgjörðalaus og horfði niður
á þjóðveginn. Hún var frið stúlka, fallega vaxin, and-
litsliturinn mjög snotur, augun blá og hárið bjart og
þykt. Fallega barnið, sem Gerti sá einu sinni standa
fyrir innan glugga og horfa á Flint kveikja götuljósin,
var nú þroskað og orðið jafn fögur stúlka. Hin óvana-
lega fegurð hennar, sem aukin var með öllum þeim
tegundum, er smekkvisi og auður gátu í té látið, vakti
almenna aðdáun, svo hún fékk smjaður og hrós úr öll
um áttum.
Þar eð bún misti móður sína snemma og var um
mörg ár í eftirliti vinnufólksins, lærði hún fljótlega að
meta hæfileika sina meira en þeir verðskulduðu, og
frænka hennar, sem átti að sjá um hana eftir að hún
hætti skólanámi, var ekki fær um að stemma stigu fyrir
hinu óstjórnlega sjálfsáliti. Yfirlætið, sem í henni bjó
og kæruleysið um, hvernig hún stappaði fótunum i
þröskuldinn, sýndu, að hún vissi hve vel hin rika og
fagra ungfrú Clinton Ieit út, þar scm hún sat i bláa og
fagurskreytta kasmir morgunkjólnum. Það var engin
furða, þó hún væri ánægð með útlit sitt, sem enginn
gat neitt fundið að.
Á tröppunni við fætur hennar sat Kitty Ray, sem
var ólík frænku sinni bæði að útliti og lundarfari
Kitty var af því tagi, sem menn vanalega kalla við-
feldna stúlku: fjörug, glöð og vingjarnleg. Hún var
svo litil, að barnslegu kækirnir hennar fóru henni vel;
svo glaðleg, að menn urðu að fyrirgefa henni keipana,
ingin til”, svaraði Gcrti.
“Er það, ungfrú Gcrti?” sagði ungi maðurinn
“Eg vona þó, að þetta ókunnuga fólk hafi ckki —”.
Hann fylgdi nú augnatilíiti Gerti og sá Bellu og Kitty
rétt hjá sér, og neyddist til að hcilsa þeim; hann von-
aði, að þær hefðu ekki lieyrt orð sín og talaði til þeirra
i þeirri von.
Enda þótt þær hefðu heyrt alt, tóku þær ekkert tillit
til þess, þar cð þær héldu, að Bruce hefði átt við al-
ókunnugt fólk.
En þeim skjátlaði. Bruce vissi mjög vel, að frænk-
ur hinnar núvcrandi frú Graham voru hinar sömu og
hann fann suðurfrá, en hann langaði samt ekkert til
að cndurnýja kunningsskapinn. Hégómagirni hans
þoldi þó ekki mátið gagnvart ánægjunni, sem þær létu
í Ijós við að sjá hann aftur; og eftir litla stund var
hann kominn í fjöruga samræðu við þær; en á mcðan
gekk Gerti óséð inn í húsið og upp stigann. Hún fór
beint inn til Emily, og var að enda við lýsingu sína á
ferðinni til bæjarins og árangur erindanna, þcgar frú
Ellis stakk höfðinu inn um dyrnar og sagði: “Er Gerti
ekki komin? — ó, jú, þama er hún. Ilvað sagði frú
Wilkins um jarðberin?”
“Er hún ckki búin að scuda þau?”
“Nci, en mér þykir vænt um að ciga von á þcim;
eg var svo kvíðandi um dagverðinn”.
Hún kom nú inn i herbergið, lokaði hurðinni á
eftir sér og settist, stundi svo og sagði: “Þér getið
ekki hugsað yður, Emily, hver ósköp það eru. af lini,
sem stúlkurnar þurfa að strjúka í dag. Það er óskilj-
anlegur fjöldi af nærfötum, sem þær frú Graham og
frænkur hennar senda í þvott. Eg verð að segja, að
það er þeim til skammar; jafn rikar og þær eru, gætu
þær scnt fötin til þvottakerlinga. Eg hefi hjálpað
eins mikið og eg hefi getað, en eg verð að scgja einsog
frú Prime, að maður getur ekki gjört alt í einu; eg
þurfti að fara i kjötbúðina, og eg varð að hafa púdd-
ing og eftirmat tilbúinn, og svo var eg svo gröm yfir
því, að hafa gleymt að biðja um jarðberin. Frú Wil-
kins hcfir þá ckki verið búin að senda jarðbcrin sín á
torgið, þegar þér kornuð til hennar”.
“Nei, en það var rétt komið að þvi að hún sendl
þau”.
• “Nú það var heppilegt. Eg veit ekki, hver ráð eg
hefði fundið, ef eg hefði ekki fengið jarðberin, þvi
tima til að útvega annað i eftirmatinn hafði eg ekki.
Eg hcfi nú gjört cins mikið og mögulegt er þennan
morgun. Frú Graham hcfir aldrei stjórnað heimili og
veit ekki, að það þarf tíma til alls. Hún kemur heim
frá Boston, býst við að finna alt i beztu reglu og spyr
ekki um, hver hafi gjört það”.
Nú kallaði frú Prime upp bakstigann: “Frú Ellis,
drcngurinn er kominn með jarðberin, en þau eru ekki
tínd. Hann sagði, að þau hefðu ekki haft tima til
þess”.
“Það eru sannarlega vandræði”, sagði hin þreytta
ráðskona. Eg veit ekki hver á nú að hreinsa þau. —
Katy hefir nóg að gjöra, og eg kemst ekki til þess”.
“Eg skal gjöra það, frú Ellis, — látið þér mig
gjöra það”, sagði Gcrti og hljóp á eftir hcnni ofan stig-
ann.
“Nei, nei, ungfrú Gerti, það megið þér ekki”, svar-
aði frú Prime, “þér eyðileggið fingurna”.
“ó, fingurnir á mér eru ekki einsog gljáglófar, —
þcír þola þvott”.
Frú Ellis þótti vænt um tilboð Gerti, sem byrjaði
strax á starfi sinu. Á meðan gjörðu Bella og Kitty alt
sem hún stundum brúkaði; en hún var »óð og eðal- D , .. , . - ,
lynd, svo menn gátu ekki annað cn látið sér þykja sem þær gátu til að sytta Brucestundirsem sat .efstu
hrát. tvr-i,- miinn.n H.'.n var Iíka snot- troppunminm og leit við og við upp i stigann i þeirn
vænt um hana, þrátt fyrir gallana. Hún var lika snot-
ur stúlka, alt af ánægð og full af fjöri. Henni þótti
vænt um Bellu frænku sina og hagaði sér þvi oft eftir
vilja hennar; en samt gat hún mótmælt henni djarf-
lega, þegar svo bar undir. Gagnstætt Bellu var hún
vanalega skrautlaust klædd, — ekki af þvi, að hana
vantaði efni til að skreyta sig, heldur af þvi að hún var
fremur kæringarlaus.
silkikjóllinn hennar að miklu leyti hulinn af rauðum
flauelsdúk, sem hún vafði fast um sig og hélt þvi fram,
að morguninn væri svo kaldur að hún ætlaði að krókna,
— hefði hún ekki óttast að hitta flugdrekann, hana
frú EIlis, mundi hún hafa farið inn i eldhúsið að verma
von, að sjá Gerti koma ofan aftur. Að siðustu slepti
hann þó voninni, og var að hugsa um að fara, þegar
Fanny systir hans kom inn um garðshliðið, gekk heim
að húsinu og ætlaði að skjótast inn hjá þeim þremur,
sem sátu þar, og inn í húsið.
Bróðir hennar stöðvaði hana og hvislaði einhverju
Við þetta tækifæri var dökki að henni áður en hún fór inn
Hver var þessi vilta Indiana-stulka? spurði
Kitty Ray, þegar Fanny var horfin inn i húsið.
“Systir min”, svaraði Bruce kæruleysislega.
“Er það mögulegt?” sagði Kitty með áhuga. “Eg
hefi oft séð hana, en aldrei veitt henni náið athygli.
síg. Hún gat^ékki ^kil*ið,"hvers"végna þæir^ fluttu sig F* ekki* að hún var systir y0ar- Hún er snotur
stúlka’.
horfði á Bellu. “Eg ætla að fara upp og spyrja ungfrú
Gcrti, hvort hana dreymi um hann lika”.
“Já, gjörðu það”, sagði Kitty, “eg fer mcð þér”.
Þær hlupu nú gcgnum forstofuna og inn í borð-
stofuna, og báru báðar upp sömu spurninguna samtím-:
is fyrir Gerti.
Gerti varð híssa; en hún varð hvorki feimin né
roðnaði og svaraði rólega: “Já, stundum. En hvað j
viiið þið um Sullivan? — Þvi spyrjið þið um þetta?”|
“Ó, að ástæðulausu”, svaraði Kitty; “það dreymir
fleiri uin hann, og við spurðurn aðeins til að komast að
því, hye marga dreymir um þenna sama mann”. Hún
lokaði dyrunum og þaut sigri hrósandi til Bellu, til þess
að segja henni, að hún ætti að vcra jafn hreinskilin og
Gcrti og viðurkenna breyskleika sinn. Það færi henni
miklu betur, en að roðna og neita.
En Bella var nú ekki lcngur móttækilcg fyrir spaug.
Iíún var mjög reið og reyndi alls ekki að dylja það. j
Bruce varð dálítið feiminn og áleit bezt að fara, svo j
að frænkurnar gætu jafnað striðið einsamlar. Undir 1
eins og hann var farinn tók Bella hckludúk sinn, og i
gekk rösklega upp í herbergi sitt, en Kitty var kyr til
þess að ljúka við hlátur sinn og að nota tækifærið til
að ná vináltu Fanny; hún hugsaði ncfnilega allmikið
um bróður hennar, og hélt að það mundi bæta fyrir sér
að kynnast systurinni, sem þó er jafn oft brigðult.
. Hún bað því Fanny að sctjast hjá sér, lagði hand-
lcgginn um mitti hennar og fór að tala um Gerti og
upprunann til vináttunnar, scm virtist eiga sér stað
milli hennar og fjölskyldunnar Bruce.
v Fanny var ávalt skra'fhreifin og sagði með ánægju
frá atvikunum, sem gjörðu hana að vinstúlku Gerti.
“Og bróðir þinn”, sagði Kitty, “hann hefir liklcga
þckt hana lengi?”.
“Já, eg held það”, sagði Fanny blátt áfram.
“Fellur hún honum vel i geð?”
“Eg veit ekki, en eg held það. Eg sé ekki, hvern-
ig honum ætti að gjöra annað”.
“Og hvað var það, sem hann hvíslaði að þér, þeg-
ar þú komst upp tröppurnar?”
Fanny gat ekki munað það strax, en þcgar hún
var mint á svarið, sem hún gaf bróður sinum, svaraði
hún undir eins:
“Ó, hann bað mig bara að spyrja Gerti, hvort hún
kæmi ekki bráðum aftur, og segja hcnni, að sér dauð-
leiddist að biða hennar”.
Kitty varð óánægð. “Mér þætti gaman að vita”
sagði hún, “hvort ungfrú Flint er vön að taka á móti
gcstum hér og sýnt sama viðmót og okkar jafningjum”.
“Já, auðvitað”, svaraði Fanny fjörlega. “Því
skyldi það ekki mega eiga sér stað? Hún er hin full-
komnasta heldri stúlka, sem eg hefi séð, og mamrriu
segir, að hátterni hennar sé aðdáanlcgt og eg eigi að
taka hana mér til fyrirmyndar. — ó, ungfrú Gerti, er-
uð þér nú tilbúnar”, sagði hún, þegar hún sá Gerti
ganga yfir forstofuna með jarðberin til að láta þau i
matklefann.
“Bráðum, Fanny”, svaraði Gerti.
“Tilbúin til hvers?” sagði Gerti.
“Til að lcsa”, sagði Fanny. “Hún ætlar að lesa
cndirinn af Hamlet fyrir ungfrú Emily; hún las fyrstu
þrjá kaflana i gær, og ungfrú Emily gaf mér leyfi til að
hlusta á þá. Eg get ekki skiiið skáldritið, þegar eg les
það sjálf, en þegar eg heyri ungfrú Gerti lesa það, skil
eg það ofur vel. Hún lcs ágætlega, og eg kom hingað
i dag til að heyra endirinn”.
Þegar Kitty var orðin einsömul, Iagði hún síg á
lcgubekkinn i forstofunni og sofnaði. Hún var vakin*
af frænku sinni, sem kom heim frá bænum skömmu
fyrir dagverð. Þegar hún sá Kitty sofandi i morgun-
kjólnum, tók hún i handlegg hennar og sagði hátt og
hranalega: “Kitty Ray, vaknaðu og hafðu fataskifti
fyrir dagverðinn. Eg sá Bellu við gluggann, cngil-
fagra einsog vant er. Eg vildi þú gjörðir þér eins mik-
ið ómak til að líta þokkalcga út”.
Kitty geispaði, og þegar hún var búin að bíða eins
lengi og henni þóknaðist, fór hún að ráði frú Grahams.
Þegar Kitty hafði inóðgað frænku sína, lét hún eftir á
einsog hún vissi ekki, að nein óvinátta ætti sér stað á
milli þeirra, og þó að Bella léti sjá, að hún væri móðg-
uð, gat hún ekki til lengdar látið bera á þvi, af því hún
þurfti félagsskapar Kitty við. Þær spjölluðu því bráð-
lega saman cinsog vant var.
“Bella”, sagði Kitty, meðan hún stóð fyrir framan
spegilinn og færði hárið á sér i lag, “manstu eftir ungu
stúlkunni, sem við mættum oftast nær á leiðinni til
skólans; þeirri, scm lciddi gamlan mann?”
“Já”.
“Eg held að það hafi verið Gerti Flint. Hún hcfir
raunar breyzt mikið, cn andlitsdrættirnir cru hinir
sömu, og það munu naumast finnast önnur cins augu”.
“Eg efast ekki um, að það sé sama persónan”, sagði
Bclla róleg.
“Hefirðu hugsað um það áður?”
“Já, undir eins og Fanny sagði, að hún þekti Wil-
liam Sullivan”.
“Hvers vegna hefirðu ekki sagt mér það, Bella?”
"Ó, cg er ekki jafn mikið hrifin af henni og þú og
ýmsir aðrir”.
“Hverjir aðrir?”
Nú var það BcIIa, sem vakti gremju hjá Kitty.
“ó, Bruce, t. d., geturðu ekki séð að hann er að
nokkru lcyti ástfanginn af henni?”
“Nei, það get eg alls ekki séð. Hann hefir þekt
hana lengi, scgir Fanny, og það er eðlilegt að hann bcri
virðingu fyrir ungri stúlku, sem Graham metur svo
mikils. En eg get ekki trúað því, að hann elski fátæka
og nafnlausa stúlku”.
“Vera kann, að' hann hugsi heldur ekki um að
vcrða ástfanginn af henni”.
“En hann getur heldur ekki verið orðinn það. Hún
er ekki sú stúlka, sem er viðeigandi fyrir hann. Hann
hefir tckið þátt i félagslifinu bæði hér hcima og i Paris
og hann vill auðvitað eiga þá konu, sem er fjörug, þyk-
ir vænt uin fclagslifið og kann að nota pcninga sina til
skrauts”.
“Stúlku einsog Kitty Ray til dæmis”.
“En það rugl, Bella. Einsog menn geti ekki sagt
eitt einasta orð, án þess að hugsa um sigl Hvað skcyti
eg um Bcn Bruce?”
“Eg veit ekki, hvort þú hugsar nokkuð um hann,
cn það litur svo út En nú hringir borðklukkan og við
verðum að fara ofan til dagverðar. — Þú kemur auð-
vitað of seint einsog vant er.”
NITJANDI KAPITULI.
Vonbrigði etskandans.
I rökkrinu þenna sama dag sátu þær Gerti og EmiTy
við gluggann, þar sem fögur útsjón var til vesturs.
Þær sátu og töluðu um sitt af hverju, ciusog þær voru
ekki að hinni hússhliðinni í sólskinið. “En, ham-
ingjan góða, eg gleymi alveg hörundslit þínum”, sagði
hún.
“Sýnist yður það?” sagði Bruce. “Mér þykir leitt
að geta ekki verið sömu skoðunar. Mér finst hún vera
“Hörundslit”, sagði Bella, “eg er ekki hræddari ófríð . ,
um hörundslit minn, en þú um þinn; cg veit að eg fæ Fanny kom nu aftur °« nam sta3ar v,ð st,«ann
aldrei freknur”.
Fríir
ABYRGÐSTIR
Amerikanskir
SILKISOKKAR
“Hún segist ekki geta komið, hún eigi svo:
“Það er liklega satt, en þú yrðir sólbrend og litir
út einsog fuglafæla”.
“Þó það ætti sér ekki stað, vildi eg ekki fara þang-
að og setjast þar; eg kann bctur við mig hér og horfa
á þá sem fram hjá fara. Mér þætti gaman að vita, hver
það eru, sem koma þarna upp eftir veginum. Eg er
búin að horfa stundarkorn á þau”.
Kitty stóð upp og leit í áttina þangað, sem Bella
benti. Þegar hún var búin að horfa augnablik á per-
sónurnar, sem komu áleiðis til hússins, kallaði hún:
“ó. bað er Gerti Flint. Eg skil ekki, hvar hún hefir
vcrið, eða hver það er, sem ineð henni er. Eg hélt að
hér í nánd væru engir snyrtimenn”.
“Snyrtimenn”, sagði Bella háðslega.
“Já, því ekki þáð, Bella frænka. Hann litur þann-
ig út”.
“Eg vil ekki gefa mikið fyrir einn af hennar
snyrtimönnum”, sagði Bella.
“Þú vilt það ekki?” sagði Kitty. “Það er hyggi-
legast fyrir þig að bíða þangað til þú sérð hver það
er. Þið, sem eruð nærsýnar, ættuð ekki að dæma
kallaði:
annrikt”.
“Hver?” spurði Kitty.
“Ungfrú Flint”
Bruce roðnaði og það sá Bella.
“Hvað er hún að gjöra?” spurði Kitty.
“Hreinsa jarðber”.
“Hvert ætlar þú, Fanny?” spurði bróðir hennar.
“Upp á loft”.
“Hefirðu leyfi til að ganga um húsið, hvar sem
þú vilt?”
“Ungfrú Flint bað mig að fara og sækja fuglana”.
“Hvaða fugla?”
“Fuglana hennar. Eg á að hengja búrið með fugl-
unum i þar sem sólin skin á þá, og þá syngja þeir svo
fagurt”.
Hún þaut upp, og kom brátt aftur með fuglana,
sem WiIIie hafði sent Gerti frá Kalkútta.
“Kitty”, sagði Bella, “eg held þetta séu fuglarnir,
sem vekja okkur svo snemma á morgnana mcð há-
vaða”.
“Það er ekki óliklegt”, sagði Kitty. “Settu þá
svona fljótt. Þetta er nefnilega ungur maður, sem þú hf'rna’ t<í’nny'_mi<? fn^ar Úl a'ð sja þa betur En hvað
mundir fús til að fylgja; það er Bruce, sem við hitt- he,r eru tailc8,r' Llt,ð þér á þá, Bruce; þeir eru inn
um í New Orleans”.
‘Eg trúi þvi ekki”, sagði Bella og þaut á fætur,
dælir”.
“Láttu búrið hérna á tröppurimina, Fanny”, ^gði
Þú sérð það nú bráðum, því hann kemur hingað Bruc.fi, hú sjáum við þá betur
... I * ‘ T< r1 nr nr<n/In 11 m o Lnir> <
með henni”
“Er það mögulegt? Þvl ætli hann sé með henni?”
“Máske til þess að sýna sinn góða smekk. Hann
getur tæplega fundið viðfeldnari stúlku”.
“Við komum okkur aldrei saman um þetta”, svar-
aði Bella. “Eg finn aldrei neitt viðfcldið við hana”.
“Það er af því þú vilt það ekki. Nú opnar Bruce
hliðið fyrir hana eins kurteislega og hún væri drottn-
ing. Það er rétt gjört af honum”.
“Sjáðu”, sagði Bella, “hún er með hvita garðhatt-
inn sinn og í dropótta bómullarkjólnum. Mig undrar,
hvaða álit Bruce hefir á henni, scm er svo útásetninga-
samur að'því er snertir kvenbúnað”.
Gerti og fylgdarmaður hennar voru nú rétt komin
að húsinu. Hún leit upp, sá ungu stúlkurnar og brosti
hlíð’ega til Kitty, sem skældi sig cinkennilega og leit
til hennar þýðingarmikl im augum yfir öxlina á Bellu.
I n Bruce hugsaði of mikið um fylgdarmeyju sina til
þess að sjá þær; hann rétti Gerti litla böggulinn, sem
h"nn hafði borið fyrir ham, og þær heyrðu K->nn
s"' '■<: “Eg hehl cg komi ekki inn. Það er svo Iciðin-
h’gt að tala við ókunnuga. Staríið þér ekkert l garð-
in ii vðar i sumar?”
Nei; af garðinum minuin cr aðcins endurminu-
Eg er hrædd um, að þeir verði skelkaðir, en það
vill ungfrú Flint ekki að þeir verði”, svaraði Fanny.
“Nei, við skulum vera góð við litlu fuglana henn-
ar ungfrú Gerti”, sagði Kitty. “Veiztu hvaðan húa hef-
ir fengið þá, Fanny?”
“Sullivan hefir sent henni þá frá Austur-Indíum”.
“Sullivan? Hver er það?”
“Ó, það er mjög góður vinur hennar. Hún fær oft
bréf frá honum”.
“Hvaða Sullivan? Veiztu ekki skirnarnafn hans?”
sagði Bella.
“Eg held hann heiti William”, svaraði Fanny. —
“Ungfrú Emily kallar ávalt fuglana litlu Willana”.
“Bella”, sagði Kitty, “það hlýtur að vera þinn
William Sullivan”.
“Hann cr lánsmaður”, sagði Bruce háðslcga, “hann
tilheyrir fagurri stúlku og er góð ir vinur annarar”.
“Eg skil ekki, hvað þú ótt við, Kitty”, sagði Bella
kuldalega. “SuIIivan er ungur verzlunarfélagi föður
míns, og ek hefi ekki séð hann í mörg ár”.
“Nema i draumum þinum Bella”, sagði Kitty.
“Því virðist þú hafa gleymt”.
Nú var Bella reið á svip.
“Dreymir yður um Sullivan?” spurði Fanny ogi
OSS VANTAR AÐ ÞÉR
KINNIST ÞESSUM SOKKUM
Þeir hafa staðist raunina
þegar allir aðrir brugðust.
Þeir gefa manni veruleg fóta
þægindi. Þeir hafa enga
sautria sem hætt er við að
rifni upp úr. Þeir fara ekki
úr lagi þvf það er prjónað en
ekki straugjað í þá. Þeir eru
Ábyrgstir að fínleika. að tísku
fyrir yfirburði að efni og frá-
gangi, algjörlega flekkleysi. og
til að endast í sex mánuði
gata lausir, annars er anuað
par sent í staðinn.
ÓKEYPIS
Hver sem sendir 50c til að
borga flutningsgjaldið send-
um við ókeypis að undan-
teknu tollgjaldi, þrjú i»ör af
okkar nafnfrægu karlmanna
AMERICAN SILK HOSE með
skrifaðri ábyrgð og af hvaða
lit sem er, eða, þrjú jiör af
okkar Ladies’ Hose, annað-
hvort svarta, brúna eða hvfta
að liti með skrifaðri óbyrgð.
LÁTTU EKKI BfÐA—Þetta
tilboð verður tekið til baka
þegar verzlunarmaðurinn í
þfnu héraði fcr að höndla þá.
Nafngreinið bæði lit og stærð.
The International Hosiery Co.
21 Bittner Street
Dayton, Ohio, U.S.A.
™? DOMINION BANK
ilorni Notre Dnme og Sherbrooke
Str.
ITnfiiffNtóIl appb............9 0.000.000
Vnrn.MjóTÍur.................$.7.000.00«»
Allar elgulr..................$78,000,000
Vér óskum eftlr vltisklftum vers-
lunarmanna og ábyrgrumst aö gefa
þelm fullnægju. Sparisjóósdelld vor
er sú stærsta sem nokkur bankl hef-
ir I borginnl.
fbúendur þessa hluta borgarlnnar
óska aó skifta vitJ stofnun sem þeir
vlta aó er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutleika.
ByrJitJ spari innlegg fyrir sjálta
yóur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, Ráðsmaður
. PIIO.\K GAltltV 3450
f-M.f.f-f~M.f~M~M4~ff4~M4-4>4-4-4-4-4
f f
jCrescentj
X MJÓLK OG RJÓMI
£ er svo gott fyrir börnin að
- mæðurnar gerðu vel i
í að nota incira af þvi
f Engin Bakteria
f lifir á mjólkinni eftir að við
f höfum sótlhrcinxað hana.
Þér fáið árciðanlega
hrcina vöru hjá oss.
—Uppáhald
Vesturlandsins
ws
E. L. Drewry, Ltd., Winnipeg.
TALSIMI MAIN 1400
f f-f-f-f-f-f-f-Mf-f-f-f-f 4-f-f f f-ff f f f f
Kaupið Heimskringlu.
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ
um heimilisréttarlönd í Canada
Norðvesturlandinu.
Hver, sem hefur fyrir fjöiskyldu aH
sjá eöa karlmaöur eldrl en 18 ára, $et»
ur teklö hetmiltsrétt á fjóröung ú.r
section af óteknu stjórnarlandl Í M&n*
itoba, Saskatchewan og Alberta. Um-
sækjandi veröur sjálfur aö koma A
landskrifstofu stjórnarinnar, eba und-
irskrifstofu hennar i því héraöi. Sam-
kvæmt umboöi má land taka á öllum
landskrifstofum stjórnarlnnar (en ekkl
á undir skrifstofum) meö vissum »kli-
yröum.
SKVLDUR—Sex mánatJa ábúb ' o»
ræktun landsins á hverju af þremur
órum. Landnemi má búa metJ vlssum
skllyrtJum innan 9 milna frá heimllla*
réttarlandi sinu, á landi sem ekki er
minna en 80 ekrur.
1 vissum hérööum getur gótJur o$
efnllegur landneml fenglö forkaupa*
rétt á fjóröungl sectiónar meöfrant
iandl sinu. Verö $3.00 fyrir ekru hverja.
9KVLDIJR—Sex mánaöa ábúb A
hverju hinna næstu þriggja ára eftlr
aö hann hefur unnlö sér Inn etgn&r*
bréf fyrir heimllisréttarlandl sínu, of
au^ þess ræktað 50 ekrur á hlnu selnnt
landi. Forkaupsréttarbréf getur land-
nemi fengiö um leið og hano tekuv
heimilisréttarbréfið, en þó með vissum
skilyrðum.
Landnemi sem eytt hefur hefmlllfl-
réttl sínum, getur fengið heimlilsrétt-
arland keypt í vissum héröðum. Verf
$3.00 fyrir ekru hverja. 8KVL1M It—
Verður að sltja á landinu 6 mánuðl &f
hverju af þremur næstu árum. rwkta
50 ekrur og reisa hús i landiau, lem »r
$300.00 virði.
Færa má nlður ekrutal, er rækt.ant
skal, sé landlð óslétt, skógl vaxið
grýtt. Rúþenlng má hafa á landlnu I
stað ræktunar undir vissum skilyrðuna,
Blöð, sem flytja þessa auglýslngn
leyfislaust fá enga borgun fyrir.—
» W. W. CORY,
Deputy Minlster of the Interlor.
f
Hið sterkasta gjöreyíingar lyf fyrir skordýr.
BróðdrepuT öll skorkvlkindl svo scm, veKKjalýs,
kokkerlak, riiHiir, fló. uiclflÖKur, op alskoiiar smó-
kvikindi. Það cyðili'KKur eKKÍn ok lirfuna, og kexuur
jiHiinÍK í ve« fyrir frekari óþægiudL
Búið til af
FARKIN CHEMICAL CO.
400 McDermot Avenue ___
Phone Garry 4254 WINNIPEO
Selt 1 ölluin betri lyfjafuiðiim.
I
t________________
r,ff