Heimskringla - 05.11.1914, Síða 1
OlftlnBalerfiabréf setð
TH. JOHNSON
Watchmaker.Jeweler&Optícian
VitJgertJir fljótt og vel af henði leystar
248 HAIN STREET
?fcone Main 6606 WINNIPEG, MAN.
Nordal og Björnsson
— Gull og úrsmiðir —
674 SARGENT AVL
XXIX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIV TUDAGINN 5. NÓVEMBER, 1914.
Nr. 6
ÞJOÐVERJAR
SÍGA,
LÁTA UNDAN
AUSTAN OG VESTAN
Þrátt fyrir hinar tryltustu árásir Þjóðverja hvað eftir annað vestur við
sjóinn, þrátt fyrir það, að þeir senda hverjar 10 og 20 þúsund-
irnar dag eftir dag á skötgrafir Breta, Belga og Frakka, út í
opinn dauðann, þá vinna þeir ekkert á. Bandamenn skjóta þá
niður og hrekja þá aftur með byssustingjunum.
28. OKTÓBER. —
Slagurinn í Flandern.
Hann hefir staðið yfir núna hátt
á aðra viku. Þeir voru búnir að
revna að brjóta garð Frakka og Eng
ætlaði fyrir þeim að standa; þarna
héldu þeir að þeim hcfði opnast
leiðin til strandarinnar. En þeir
ráku sig illa á.
Það var búið að skipa þar ný-
komnum Indum, og voru þeir orðnir
lendinga, þenna langa, krókotta garð óþolininóðir> að koinast ckki i ná-
frá Norðursjónum til Vosges-fjalla. vigi yið óvinina Þcir áttu að styðja
Hvað eftir annað gjorðu þeir áhlaup Breta sem { Voru. Loks
á hann, cn hvergi komust þcir í gegn j sáu þeir hópana koma og urðu nú
— þarna voru samfeldar grafir eða njátir ti, Þeir reyndu ekki að
skurðir hermannanna hinna frönsku , skjóta en runnu móti þeim hálf.
og ensku og stóð og lá þar maður ; hognir með hyssustingina fram und-
við manns hlið aLIa leiðina á þessu
150 mílna svæði og aðrar grafir á
bak við, og hcilir herflokltar, til að
veita lið þeim, sem í gröfunum voru,
hvenær sem á þá væri ráðist. Sama
viðbúnað höfðu Þjóðverjar. í tvo
mánuði var búið að reyna að brjóta
þessa garða, en ekkert dugði. Von
Kluck, hinn þýzki, hafði komist fyr-
ir endann á þeim að vestan og alla
Íeið til Parísar, en var barinn aftur,
því að hinir félagar hans gátu ekki
veitt honum lið, þegar suður kom.
Og hann varð á endanum að hrökl-
ast norður fyrir Áisne. En Vilhjálin-
ur vildi reyna að koinast þarna með
fram sjónum, einsog Kluck hafði áð-
ur gjört, og sendi hverja hersveitina
á eftir annari vestur i Belgiu. Sein-
ast er sagt að liann hafi scnt einar
3—400 þúsimdir þangað »f nýju Hði.
En Belgir voru komnir frá Antverp-
en i veg fyrir þær og Frakkar að
sunnan og seinast Indur af Breta
hálfu.
Og þeir vörðu hvert fet af Iand-
inu. Þeir létu reyndar undan síga
hægt og hægt, en einlægt börðust
þeir nótt og dag. Þar var sumstaðar
ilt yfirferðar nálægt sjónum, skurð-
ir miklir, skipgengir, þvi land er
lágt þar, og varð Þýzkum ógreið
ferðin. Einn skurðurinn kallasl \ser
upp af Ostende, en þó litlu sunnar.
Þann skurð höfðu Þjóðverjar glímt
við dag eftir dag; þeir komust stund-
um yfir hann snöggvast, en þeir
voru jafnóðuin hraktir aftur.
En nú var Vilhjálmi annara um
Það, að komast þarna áfram, en alt
annað. Hann sendi herliðinu skip-
an, að þeir yrðu að komast yfir
skurðinn þessa nótt, þó það kostaði
tugi þúsunda mannslif. Hann vildi
ná strandborgunum, Dunkirk og
Calais og Boulogne, þvi að það er
næst Englandi og eini staðurinn,
sem nokkur von er að geta ráðist frá
tii landgöngu á England, og þaðan
hefir hann ætlað að renna loftskip-
um sínum yfir sundið.
Skipanin var ströng og hörð, en
henni var hlýtt. Þeir réðust á skurð-
inn, Þjóðverjar, og báru fleka ótal
til að brúa yfir skurðinn á mörgum
stöðum. Og þó að hríðin kúlnanna
dyndi á þeiin og sprengikúlurnar
tættu þá í sundur, þá héldu þeir ein-
lægt áfram; nýjir tncnn tóku flek-
ana, þegar hinir féllu, og kúlnahríð-
ina og sprengikúlurnar létu þeir
dynja á bandamönnum, svo þétt sem
þeir gátu; urðu þar valkestir miklir
bæði á bökkunum og allstaðar i
kring i þorpunum nálægt. Hefir vist
aldrei verið barist af jafn mikilli
grimd og þá. Loks fóru Þýzkir að
komast yfir um, nokkrar þúsundir,
en þá runnu hinir á þá með byssu-
stingjum í löngum röðum og þar
mætti maður manni og ristu og
stungu hvor annan á hol, cða börð-
ust með höndum og tönnum og ultu
svo niður í vatnið og druknuðu.
Varð vatnið alt hlóðrautt af og svo
skolaðist alt í sjó i’it, og varð fjaran
krök af mannabúkum, er sjórinn
skolaði upp. Þarna voru bæði Eng-
Icndingar, Frakkar og Belgir.
Indur ósmeikir.
Það var við La Barre, í vestur-
armi Frakka og Englendinga, að
Þjóðverjar komust yfir skotgrafir
Englendinga og þusti þar inn um
skarðið ein hersveitin af annari.
Það var einsog stýfla væri brotin og
fossaði vatnselgurinn yfir landið.
Komu Þjóðverjar þar í stórum hóp
an sér, sem kesjur eða lagspjót, og
þegar þeim skall saman, urðu skjót
umskifti. Þjjóðvcrjar stönsuðu á
hJaupunun>, og hnigu þarna niður
cinn af öðrum, en Indur óðu i hóp-
um i gegnum þá. Það varaði stutta
stund áður Þjóðvcrjar hrukku und-
an, allir sem uppi stóðu og vildu
komast aftur til sinna manna. En
Indur fylgdu fast á eftir þeim. Varð
þá mannfall mikið af Þjóðvcrum,
því að nú skutu Englendingar, sem
| kyrkjuna, hina griskn kyrkju, og
j kveiktu í banka Rússa þar.
Þá cru og Búlgarar að halda þingj
j hjá sér og vilja margir þeirra veita
j Rússum það lið, sem þeir mcga eða
i þora
j Þá eru og Búlgarar að halda þing
j hjá sér og vilja margir þeirra veita
j ilússum það lið, sem þeir mega eða
j þora.
Einum neðansjávar bát söktu Eng-
Jjcndingar við Belgiu strendur, —-
i ætlaði hann að sprengja upp skip
j Breta, en fékk kúlu i holið áður en
’iann gæti gjört nokkuð af sér.
Takið Calais, iwað sem það kostar’.
Vilhjálmur keisari gefur út harða
skipun til hermannanna, að “taka
nú Calais, hvað sem það kosti”. Og
frá Kaupmannahöfn kemur sú fregn
að i Berlín sé það á allra vitorði, að
j nú sé safnað nýjum herflokkum úr
hrckja Þjóðverja aftur á bak. Er nú' 'lldm áttum, frá Póllandi Schlesíu
fullyrt, að allur vesturarmur Þjóð- °8 Austur-Prússlandi, og frá öllum
verja sé að láta undan alla lcið frá j iiergarðinum á Frakklandi, og öllu
La Basse og að sjó út, og þaðan suð-1 er stefnt á þcnna litla blett þarna
austur í Vosges fjöll; hafa þeirjvið Yser- norður undir Ostend eða
hvergi unnið á, og sumstaðar verið uiIli Ostcnd og Dunkirk. Blctturinn
reknir úr skotgröfum sínuin. er htið slærri en vænn búgarður.
Slagurinn egslra. ^n þvi vilja Þjóðvcrjar ná Calais,
í Polen hefir staðið broðaslagur | 'iö þá hafa þeir vald yfir Ermar-
nú i 4 daga; harðastur á eitthvað undi og suðurliluta Norðursjávar-
40 milna svæði suður og vestur af -’ns. — Og svo er hitt, að banda-
Warshau. Eru þar læti svo mikil, að uenn eru nú hcldur að hrckja Þjóð-
sumum ofbýður, ef mönnum gctur
ofboðið nokkur hlutur nú á dögum;
en heldur veitir Þjóðverjum þyngra
og ná Rússar bæði föngum og fall-
byssum af Þjóðverjum.
í Galizíu berjast þeir á löngu
svæði meðfram fljótinu San og geng-
ur Þjóðverjum illa að komast yfir
fljótið. f Austur-Prússíandi er eins
og Þýzkir haldi vel sinu, en litið
meira.
crja þarna. Þeir berja af sér atlar
irásir þeirra og hér og hvar ná þeir
akotgröfum þeirra.
* *
31. OKTÓBER.
Það þykir miklum tiðindum sæta
að skift cr nú um stjórn flotamála
Englendinga. Prinsinn Louis af Bat-
tenberg stýrði þeim áður, en hann
var ættaður úr Austurriki og féll
Englendingum það illa, og svo þótti
Frétt frá Berlín segir, eftir stjórn- ,
___________________________ arskýrslum, að fyrstu 6 vikurnar' !'unn varasamur umi of. Aiþýða
á hiið voru, alla þá sem fremstir: hafi 251,000 fallið eða særst af liði krafð,st þess, að brczki flotinn syndi
ru á flóttanum. En Indur sáu fyr- ‘ þeirra. En nú vtta mcnn að bardag-1 lneirl rn88 a/,Se/’ 08 pr.''1SI'ia s?g í
þeim öftustu. Svona gekk það yfir arnir siðan hafa einlægt orðið harð-; s^r‘ ^ l)ef?ar v*ð stj rninm
Þorsteinn Erlingsson.
-WOOCCIW
Hann korn í söngdísa sal
SamferSa kauphyggjumönnum.
Öllum í heimsfrœgðar önnum.
VerkfæriS velja sér skal —
HljóSfærin lágu þar hrönnum.
Strenghvell og stormrödduS öll
Stórveldi af blundandi hjómum
StóSu þstr, glúpin og gjöll:
HlekkjaSir andar í höll —
Drengurinn drap viS þau gómum
LosnuSu liSugt og snjalt
Leiftrandi raddir aS bragSi,
Hverskonar hljóS var þar falt —
HöfuSiS hristi 'ann og þagSi,
Jafnfær en ósæll viS alt.
FrægSin hans biSjandi beiS,
Bara ’ann þau Ejöíræmdu noti!
Honum af sérhverju sveiS — .
HljóSpípu heiman úr Koti
Greip hann, og gekk sína leiS.
Hann fór svo hirSIofsins van —
Hristandi af vængjunum böndin
Raddmýkri syngjandi svan.
Vilt útum vordrauma löndin
Leikandi á pípuna Pan.
28
Stephán G. Stephánsson.
voru
ir
grafirnar ensku og Icngra, þvi Ind-jari og harðari.
barún Fisher, ágætur sjómaður, og
ur vildu ckki stansa, heldur fylgdui I Afríku hrekur Botha uppreistar-l cr Þe8ar farið að kalla hann Kiieh-
þeim scm hundur fárhópuni langt! foringjann Maritz og nær einlægt ®nfr ^otans* iic ,r iann ° */' '
yfir grafirnar og niður hæð eina. inörnum af liði hans, og nú seinast Jcdum við Beresford gamla ut a
Þá loks gátu foringjar þeirra stöðv- náði hann í eitthvað af liði þeirra lOtamálum, en stríðn cr nu buið
að þá. | líeyers, og elti þá allan daginn ög ^ syl,a' aö t,1*un hcí“ ua*í rtlt iyr'
Sagt er, að einlægt séu fyrir- náði mönnum af þeim, og seinast,!,r ser‘.
spurnir og óskir að koma frá Banda-; þegar fregn þessi var skrifuð, þá‘ Barún Hsher varð fyrstur maima
ríkjamönnum, sem vilja ganga i Iið|Var hann rétt á hælum þeirra. j a,, Sia J,a®’ hvap_a oyltmgu neðan-
með Bretum. Og séu nú eitthvað | Hálfa aðra millión hermanna eru' siavarhátarnir gjörðu a
200.000 menn búnir að bjóða sig Bretar nú að æfa i striðið og 100,000
fram. hermenn segist Kitchener þurfa und-
Austur frá gengur saina hriðin.! ireins umfram þetta. Sagt er að
Rússar voru um einn tima búnir að riddaralið Canada verði sent til Af-
sópa alla Galiziu vestur að Cracow i riku móti þeim De Wet og Beyers,
vesturhorninu, rétt við Schlesiu, í ef ekki skipast þar skjótlega um.
sem er eitt af löndum Vilhjálms, og
voru búnir að ná skörðum flestum
öllum her-
skap á sjó. Hann var aðmiráll þá, og
cr hinn mikli neðansjávarfloti Iíng-
Icndinga honum mest að þakka, og
það, að hann sannfærði sjómennina
og aðra um það, að i neðansjávar-
bátunum hefðu Englendingar sitt
bczta og öruggasta vopn. Fyrir
mörgum árum siðan hélt hann þvi
fram, að cnginn floti væri óhultur á
höfn inni fyrir neðansjávarbátum,
væri höfnin nógu djúp. Þeir gætu
læðst með botni inn á hafnirnar,
sprengt upp fleiri eða færri af bryn-
drckum óvinanna og rekið hin skip-
in út á rúmsjó. Þetta, að Fisher er
svo yfir Spán allan, og hefðu þeir
ekki fengið skellinn á Frakklandi
árið 711, þá hefði nú ef til vill mcg-
inhluti Evrópu verið Mahómetstrúar
En vist er það, að þeir eru cngin
börn til lcika, ef þeir fará út i hið
“heilaga strið” sitt, þó að þeir að
likindum yrðu undir á endanum.
— En þess má og gcta hér, að Vil-
hjálmur hefir verið að senda tyrk-
ncska flugumcnn um alt Egypta-
!and til þess að resa Egypta upp á
móti Englendingum. Eiga Egyptar
)ó Englcndingum cinum að þakka
alla velliðan sina nú, þvi þeir hafa
stýflað Nilfljótið, bæði við Assuan
og viðar og hafa þannig margfaldað
uppskeru landsbúa, og alt stjórnar-
far hafa þeir bætt þar
En svo gctur þctta, að Tyrkir
lögðu út i stríðið, gjarnan dregið til
Prinsinn af Battenberg, frændi
Georgs Bretakonungs, er fallinn á
eða öllum í Karpatha fjöllum og Frakklandi. Var hgrforingi í liði
senda Kósakkasveitir suður á Ung- i Breta. — Þeir spara sig ekki á þess-
verjaland.Urðu Austurríkismenn svo j um dögum, höfðingjar Breta. Og
hræddir við þá, að stjórn Ungverja hvar sem þeir koma á vigvöllinn,
flýði úr borginni Budapcst og einar : eru þcir i broddi fylkinga sinna. Er
30 mílur vestur i land, nær Vínar-, Það einkennilcgt fyrir Breta og hef-
borg, og þorðu þó tæpast að vcra ir haldið við virðingu þcirra fyrir
þar. En Þjóðverjar komu að hjálpa stórmenni Bretlands. En svo hefir ic^inn sLÍ°_rn* þýðir þai, að áð-
Austurrikismönnum i Galizíu, og er j ætíð verið, hvar sem Englendingar nr en *aníí*. r,/er. eiifilvað ae
sem þcir hafi unnið töluvert á, þvi hafa i ófriði á.tt, að lávarðar þeirra ncyrast til flota Lnglendmga, og
þcssa seinni daga liafa þeir verið að og jarlar hafa þolað súrt og sætt
berjast suðvestur frá Przemysl. En j mcð hermönnum sinum. Er það
víst hafa Rússar náð þeim kastala. | ein orsökin til þess, að Englending-
Radom heitir bær einn á Póllandi ar hafa aldrei viljað undan láta, ■—: . .
suðvestur af Warshau; þar hcfir nú þeir vita, að foringjarnir eru ódeig- c®a 0611'1 ncðansjavarbata, staæn og
verið miðbik orustunnar, en eigin- ir, hvað sem að höndum ber.
lega er hún þar einlægt á nærri 300 j * * *
mílna breiðu svæði, og er vigvöllur-: 30. OKTÓBER. —
inn frá Eystrasalti að norðan um j f Póllandi segja Rússar að Þjóð-
Austur-Prússiu vestarlcga og svo inn 1 Vcrjar séu að hörfa undan, og séu
á Póllandi i krókum og yfir það þeir þar komnir vestur yfir fljótið
heldur vestarlega og suður um Cra- j Vistula. Þjóðvcrjar gjörðu þarna
cow í Galiziu. Það cr sama sóða-, hverja árásina á fætur annari, og
sagan jiar austtirfrá og vestra og lik- • astluðu að brjótast gcgnum Rússa-
lega engu Iietri, þó að menn viti garðinn> en þegar þcir voru búnir r,* ” T 7biÁi«" X~T'"i,r,7.iX«i"ií.
ekki eins vel um það. Eru Rússar. að reyna það dag eftir dag og varð ‘
þar nu svo þykkir, að Þjóðverjar, ekkcrt ágcngt, þá fór þá að undra,
komast ckki afram. ) hvernig á þvi stæði. Þcir mættu ein-
Við sjóinn vestra eru Englending- lægt nýjum hersveitum og vissu ekk-
ar farnir að nota grunnskreið her-, crt hvaðan þær komu. En Rússar
skip sín, og hafa þau cinlægt verið cru þar svo mannmargir, að þeir
með i slagnum þarna um Nieuport hofðu einlægt nóg lið til skiftanna.
Þjóðverjar verða ekki einir um að
sprengja upp lierskipin.
En nú er sagt, að Þjóðvfrjar séu
: að siniða eða búnir að smiða tvo
hættulcgri en nokkra aðra báta
þeirrar tegundar, og nýlega hafi þeir
flutt nokkra neðansjávarbáta gegn
um Belgiu til Antverpcn og Ostend,
til að taka á móti skipum Englend-
inga við ströndina. Tóku þá i sund-
ur og fluttu á járnbraut og sctja þá
saman við sjóinn.
Tyrkir eru komnir af stað fyrir
alvöru. Þegjandi fóru þeir út, byrj
og Dixmude.
í Afríku hefir Maritz uppreistar-
foringi verið hraktur og særður og
er Þjóðverjum nú litið lið að hon-
um. En aftur er sagt, að þcir De
Wet og Beyer, gamlir Búa foringjar,
hafi risið upp móti Bretum. Eru
Portúgalsmenn nú að búa sig þang-
að.
• * *
29. OKTÓBER. —
Bandamenn hrekja Þýzkarann
vestra.
Það er einsog tröllaslagurinn sé
eitthvað að snúast núna. Hvernig
sem Þjóðverjar hamast, hvernig sem
þeir rcka þúsundir og tugi þúsunda
sinna eigin manna út í opinn dauð-
ann, þá verður árangurinn býsna
lítill; þær liggja þarna á vigvellin-
um, en fylkingar bandamanna
standa annaðhvort fastar fyrir og
Þegar ein hersveitin var búin að
berjast einn eða tvo daga, þá tóku
>eir hana burt og létu hana hvila sig,
en sendu aðrar sveitir i staðinn, og
áttu því Þýzkir einlægt að mæta
nýjum, óþreittum hersveitum; en
við þetta fengu Rússar allir æfing-
una, svo að nú hafa þeir þarna cin-
ar 8 millíónir æfðra og reyndra her-
manna á vígvellinum, og veit hver
hermaður það, að á því er mikill
munur eða óvönu, óreyndu liði.
Tyrkihn leggur af stað.
Þeir hafa reyndar ekki verulega
sagt Rússum eða Bretum strið á
hcndur, en hjá þeim ræður nú mcstu
sá flokkurinn, sem berjast vill og
umfram alt stökkva á Rússa, og litlu
fyrir hádegi 30. okt. rendi skipið
Brcslau . undir tyrknesku flaggi að
borginni Theodosia á Krimskagan-
tun norðan við Svartahaf og fór að
fóru svo til Oilessa i Suður-Rúss-
landi, við Svartahaf, sem er verzl-
unarborg mikil. þar söktu þeir rúss-
ncska herskipinu Donetz, skemdu
mörg önnur skip og sendu sprengi-
kúlur inn i útjaðra borgarinnar.
Rússar urðu kátir við, er þeir
fréttu að Tyrkir þoldu ekki mátið
lcngur og hafa nú skipað flota sin-
um að ráðast á móti þeim. — Hvað
Englendinga snertir, þá stendur
þeim eiginlega meiri hætta af Tyrkj-
anunt en Rússum, og sendu þeim
strax orð, að cf þeir færu inn fyrir
landamæri Egyptalands, þá skyldu
þeir sjálfa sig fyrir hitta. Ilættan
frá Tyrkjum er aðallcga sú, að þeir
kunni að æsa upp trúbræður sina á
Persalandi, Indlandi, Arabalaridi og
Egyptalandi i hið “heilaga strið”,
trúarstrið, að drepa alla kristna
menn, hvar sem þeir finnast, hvort
heldur það eru konyr eða karlar,
ungir cða gamlir. Þetta hefir kom-
ið fyrir á fyrri timum. Þannig hafa
þeir vaðið yfir álfurnar og ekkcrt
hefir staðið fyrir þeim. Þannig óðu
þeir forðum yfir Arabaland, Sýr-
land, Persaland, seinna yfir Egypta-
verjum, þcgar þeir hafa stöðvað á-
hlaup þeirra; taka grafir þeirra og
ýta þeim aftur með byssustingjun-
um; þó sjaldan langan veg, kannske
ekki nema 20—30 faðma og stund-
um mílu eða tvær. Eru nú stór skörð
i þessa löngu varnargarða eða graf-
ir hér og hvar yfir alt svæðið; en
allstaðar er botninn lokaður. Ann-
ars brytu Bandamenn hlið á. En
svo langt er ekki komið ennþá.
í frétturn i gær var þess gctið, að
Tyrkir hefðu lagt út í striðið, en án
þess að scgja nokkurri þjóð strið á
hendur, og gjört Rússum talsvert
tjón með flota sinum og þýzku skip-
in Goeben og Breslau i fararbroddi,
er sigldu undir tyrkneskum fana.—*
Strax og vitnaðist um þcssar aðfar-
ir Tyrkja, brugðu allir sendiherrar
Bandaþjóðanna i Miklagarði við og
annars meira. Hið fyrsta er það, að höfðu sig i brott. A laugardagskveld
nú koina liklega öll rikin á Balkan-
skaganitm til sögunnar; fyrst Búlg-
aria, Grikkland og svo ítalia og Rú-
menia, og þó að Tyrkir hafi nær 2
miliónum æfðra hermanna, þá verða
voru þeir alir i burtu.
En suður við Suez skurðinn að
austan fóru herflokkar Tyrkja a9
búa sig til að ráðast inn á Egyptá-1
land, og bjuggust aliir við, að þarna
hin smærri rikin nokkuð harðhent, byrjaði strax ein voðarimman. En
ef þau fara af stað, og illur þytur! Rússar brostu í kamp og hlógu, þvi
verður af úlfum þeim, er þeir renna! þeir vildu gjarnan fá færi á Tyrkj-
fram i hópum stórum. Er nú liklegt anura. Er þar margra alda halur á
að dagur sá komi áður þessu lýkur, J milli.
að Tyrkir sjái hið siðasta af Evrópu. j p;n nu kemur su sagan, að Tyrk -
Ln enginn getur sagt með vissu um: inn hiðji fyrirgefningar, bæði Eng-
Asiu þjóðirnar, hvort þær risa upp Iendinga og Rússa. Þeir eru að visu
eða ekki. Það virðist einsog cinhver félausir 0g eiga jjt með að fara i
voða-trylling sé að koma yfir allan! strið, nema að fá fyrst lán, og það
hcim, og menn hugsi ckki um ann- mikiðt 0g má vera að það hafi vald-
að en morð og dráp. Sóst það nú) ið iðrun þeirra. En þó er annað
bezt, hve varasamt það er, að vera
óviðbúinn; og þó að vond sé æfi
þcirra, sem viðbúnir eru og vötn og
vigi fljóti i blóði, þá geta menn þó
hugsað sér ennþá vcrri hluta þeirra,
scm óviðbúnir eru, þvi að þeir mcga
um aldir fram sæta yfirgnngi hinna,
ekki einungis sjálfir þeir, heldur
börn þeirra og niðjar i liðu fram.
* * *
2. og 3. NÓVEMBER.
Scinustu dagana hefir fátt veru-
legt að borið. Slagurinn cinlægt hinn
sami. En þó dálitil breyting, þvi nú
fara Bandamcnn cinlægt á eftir Þjóð
líklegra.
Þar i Miklagarði eru tveir flokkar
að dcila um völdin, Forntyrkir og
Ungtyrkir. Forntyrkir vilja ckki
strið, en i flokki Ungtyrkja ráða
mestu hcrforingjar, cr mentast hafa
á Þýzkalandi, og er Envcr Pasha
fyrir þeim. Þeir halda taum Þýzka-
lands og vilja hjálpa Vilhjjálmi, og
þeir hafa ráðið áhlaupi þcssu, sem
Tyrkir gjörðu á Rússa. Það er þess
vegna komið undir þvi, hvor flokk-
urinn hefir völdin, hvort þeir fara i
strið eða ekki. — En hætt er við, að
þeir verði meira að gjöra en biðja
, fyrirgefningar.
um á harðahhiupi og var sem ekkert l óbifanlegar, eða þá sækja á og skjóta á borgina. Brutu þeir dóm-j)and og allar .Norðurálfu-strendiu-;
FUNDUR BOÐAST
íslenzki Conservative klubburinn heldur
fyrsta fund sinn eftir sumarhvíldina,
mánudagskveldið, 9. nóvember, kl. 8, í
samkomusal Únitara. Aðalefni fundar-
ins verður að undiibúa embættismanna=
kosningar. Meðlimir eru beðnir að fjöl-
menna.
A. P. JÖHANNSSON, forseti.