Heimskringla - 05.11.1914, Blaðsíða 6
Bls. 6
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 5. NÓVEMBEB, 1914
Ljósvörðurinn.
4
t
+
vanar uin þenna tima dags.
í herbergjunum niCri voru gestir úr bænum, og
kveldgolan flutti óminn af hlátrinum og spauginu upp
til þeirra; en sökum fjarlægðarinnar var hann svo lág-
ur, að haun truflaði ekki friðinn í herberginu.
“Þú ættir heldur að fara ofan, Gerti”, sagði Emily.
“Það lítur út fyrir, að fólkið skemti sér og mér þykir
svo vænt um að heyra hlátur þinn innanum hinna”.
“ó, nei, góða Emily; eg vil heldur vera hérna.
Eg þekki mjög fáa af gestunum”.
“Sem þú vilt, góða min. En Iáttu inig ekki hindra
þig frá að vera með unga fólkinu”
Nú kom Kitty inn til þeirra, sem frú Graham bafði
sent upp til að segja Emily, að frú Bruce væri komin
og vildi sjá hana.
“Þá verð eg líklega að fara ofan”, sagði Emily.
“Verður þú ekki samferða, Gerti?”
“Nei, eg held ekki, ef hún hefir ekki spurt um
mig. Gjörði hún það, Kitty?"
“Frú Graham nefndi aðeins ungfrú Emily”, svar-
aði Kitty.
“Þá ætla eg að vera hér”, sagði Gerti. Og Emily
fór ein ofan.
Rétt á eftir var hringt all-hátt, og nú varð nærvera
Gerti nauðsynleg, því það voru læknir Jeremy og kona
hans, sem komin voru.
Þegar hún kom inn i herbergið, var fjöldi gesta
þar fyrir og ekkert sæti autt. Þar eð hún kom einsöm-
ul og öllum óvænt, horfðu allir á hana. Til undrunar
fyrir Bellu og Kitty sýndi hún hvorki feimni né klaufa-
hátt; hún leit rólega um salinn og sá frú Jeremy, gekk
svo yfir gólfið eins yndislega og henni var lagið, og
með svo mikilli lipurð og sjálfsstjórn einsog hún væri
sú eina í herberginu. Þegar hún hafði heilsað frúnni
með sinni vanalegu kurteisi og hlýleik, sneri hún sér
að lækninum, sem sat við gluggann hjá Fanny Bruce.
Aður en hann gat staðið upp og gengið á móti hcnni,
hneigði frú Bruce sig vingjarnlega til hennar i hinu
horninu, og þess vegnaf gekk Gerti til hennar að heilsa
henni. Bruce, sem staddur var i glöðum hóp unga
fólksins i þessum hluta herbergisins, veitti hreifing-
um Gerti svo mikið athygli, að hann svaraði ekki
spurningu Kitty Ray, en stóð nú upp, bauð henni stól-
inn sinn og sagði: “Gjörið svo vel að setjast, ungfrú
Gerti”.
“Þökk fyrir”, sagði Gerti, “en eg sé þarna vin minn,
Jeremy læknir, sem býst við að eg komi og heilsi sér”.
Jeremy læknir kom nú á móti henni, rétti henni
báðar hendur sinar, leiddi hana yfir að glugganum og
lét hana setjast á sinn stól við hliðina á Fanny. Til
undrunar fyrir alla, sem þektu Bruce, kom hann nú
með stólinn sinn og bauð lækninum að setjast á hann
beint á móti Gerti. Svo mikilli virðingu fyrir ellinni
höfðu menn ekki búist við af þessum þaulæfða heims-
manni.
“Er þetta dóttir Grahams?” spnrði ung stúlka Bellu.
“Nei, nei”, svaraði Bella. “Það er stúlka, scm Em-
ily hefir látið ala upp, og sem nú er hér til að lesa fyrir
hana og vcra eins konar félagssystir hennar; hún heitir
Flint”.
“Hvað er það, sem unga stúlkan heitir?” spurði til-
gjörðarlegur lautinant Bellu, um leið og hann hneigði
sig fyrir henni.
“Ungfrú Flint”.
“Flint; ó, það er röskleg stúlka. Hún ber hárið ein-
kennilega”.
“En það á vcl við slik andlit, finst yður það ekki?”
spurði unga stúlkan, scm fyrst talaði.
“Eg veit það ekki mcð vissu”, svaraði lautinantinn.
“Það er eitthvað, sem fer henni vel; framkoma hennar
er viðfeldin. Bruce”, sagði hann, þegar Bruce kom aft-
ur, “hver er þessi ungfrú Flint? Eg hefi komið hingað
nokkrum sinnum en ekki séð hana fyrri”.
“Það er ekki svo undarlegt; hún lætur ekki ávalt
sjá sig. Er það ekki lagleg stúlka?”
“Eg er ekki enn búinn að fá ákveðna skoðun um
það. Hún er fallega vaxin. En hver er hún?”
“Hún er uppeldisdóttir Grahams, félagssystir ung-
frú Emily”.
“ó, vesaliugurinn, hún er liklcga foreldralaus”.
“Já, eg held það”, sagði Bruce og beit sig i vörina.
“Vesalings stúlkan”, sagði ungi maðurinn; “en þú
segir satt, að hún er snotur og brosið hennar inndælt.
Það er eitthvað aðlaðandi við andlit hennar”,
Þessa skoðun hafði Bruce áreiðanlega lika, því
augiiubliki síðar saknaði Kitty Ray hans í salnum; en
um frimerkjum. “Gjörðu svo vel, Gerti, þetta er án efa
reglulegt Kalkútta-bréf”.
Gerti tók við bréfinu og þakkaði lækninum fyrir
það með sýnilcgri ánægju. Gleði henar var þó að vissu
leyti ekki blönduð með«org, þvi hún hafði aðeins feng-
ið eitt bréf frá Willie síðan móðir hans dó, og í því bréfi
lýstu orðin ólýsanlega sárri hrygð, og nú bjóst hún við
endurtekning hennar.
Bruce horfði á hana og bjóst við að hún myndi
roðna og missa sjálfstjórn sina. þegar henni var fengið
bréfið í viðurvist svo margra; en hann varð rólegri,
þegar hann sá, að henni brá ekki hið minsta og fylgdi
læknishjónunum til dyra og kvaddi þau þar með bréfið
í hendinni. Svo ætlaði hún til herbergis síns til að lesa
bréfið, en Bruce gekk í veg fyrir hana og spurði, hvort
bréfið væri svo áríðandi, að hún yrði að svifta gcstina
ánægjunni af samveru hennar.
“Bréfið er frá vini minum, sem eg hefi lengi þráð
að fá að vita hvernig líður”, sagði Gerti alvarleg. “Gjör-
ið svo vel, að biðja móður yðar afsökunar, ef hún spyr
eftir mér. Hinir gestirnir sakna mín ekki, því þeir eru
mér ókunnir”.
“ó, ungfrú Gerti”, sagði Bruce, “það er gagnslaust
að koma hingað til að heilsa yður; þér eigið svo'oft ann-
ríkt. Á hvaða tíma dags er hentugast að finna yður án
þess þér eigið annrikt?”
“Eg á ávalt annríkt”, svaraði Gerti. “En, góða nótt,
hr. Bruce — látið þér mig ekki hindra samveru yðar og
hinna ungu stúlknanna”, um leið og hún sagði þetta,
þaut hún upp stigann, og skildi Bruce eftir í efa um,
hvort hann ætti að reiðast henni eða sér sjálfum.
Bréfið frá Willie var rólegra en Gerti hafði bú-
ist við; hann kvaðst hafa fest í huga sér siðustu bón
móður sinnar, að treysta forsjóninni, og þó að hann
væri sorgþrunginn, reyndi hann að vera þolinmóður og
rólegur.
Að öðru leyti var megnið af bréfinu þakkarorð til
Gerti fyrir þá ást og umhyggju, sem hún hefði 'veitt sin-
um clskuðu, og bað guð að blessa hana og endurgjalda
henni alla þá ósérgjörnu aðstoð, sem hún hefði veitt
þeim. Bréfið endaði þannig: “Nú ert þú sú eina, sem
eg á eftir, Gerti, og þó mér þætti vænt um þig áður, þá
er hjarta mitt nú tengt við þig með þeim böndum, sem
eru sterkari en öll jarðnesk bönd. Vonir mínar, starf
mitt og allar mínar bænir eru um þig. Guð gefi að við
sjáumst aftur”.
Heiia klukkustund, eftir að Gerti hafði lesið bréfið,
sat hún hugsandi og endurkallaði i huga sinn alt hið
liðna, og vaknaði fyrst af þessura draumum, þegar hún
heyrði gestina fara.
Frú Bruce og sonur hennar biðu þangað til gest-
irnir úr bænum voru farnir, og þegar þau kvöddu, rétt
fyrir neðan glugga Gerti, heyrði hún frú Graham segja:
“Gleymið þér því nú ekki, hr. Bruce, að við borðum
dagverð kl. 2, og við vonumst líka eftir að sjá yður,
Fanny; eg býst við að yður langi til að vera með í
skemtiförinni”.
Þctta var þá þannig afráðið, að Bruce ætti að koma
þangað bráðlega aftur og borða dagverð, svo Gerti
hætti að hugsa um liðna timann, og fór að hugsa um nú-
tíðina.
Henni geðjaðist ekki að kurteisisatlotum Bruce við
sig og því siður að yfirlýsingum hans um það, hve mjög
hann dáðist að henni. Hún var hafin yfir alt dekur og
sjálfsvirðing hennar særð með eftirsókn hans um nær-
veru hennar. Þegar hann var 17 ára kyntist hún hon-
um, sem siðlausum letingja, og hið ytra skin, sem fé-
lagslifið og siðir þess höfðu lagt á framkomu hans, gat
ekki dulið, hvc hégómagjarn hann var. Sem unglingur
hafði hann glápt á Gerti af eintómri forvitni og spurt
um nafn hennar; sem ungur sláni flæktist hann kring-
um hana af þvi honum lciddist og hafði ekki annað að
gjöra. En sér til undrunar fann hann að hún var ómót-
tækileg fyrir smjaður hans og aðdáun, sem svo margar
ungar fegurðir i bænum þráðu svo mjög. Ekki var
þetta af þvi að Gerti vildi særa tilfinningar hans, held
ur af þvi að hún sá að hann var ekki hreinskilinn
Það var nýtt fyrir Bruœ að finna stúlku, sem mat
cinskis yfirburði hans, og þetta hvatti hann til að gjöra
alt, sem hann gæti til að ná hylli Gerti.
Honum gátu ekki dulist yfirburðir hennar yfir aðr-
ar ungar stúlkur, þó hann væri skilningsdaufur og treg-
gáfaður; hið eðlilega fjör hennar var alveg gagnstætt
tízkunnar kærulcysi og að siðustu varð hann alvarlega
ástfanginn af henni
Daginn eftir þenna umtalaða dag kom Graham hcim
frá bænum rétt fyrir dagverðinn, og um leið og hann
gekk til ungu stúlknanna, rétti hann Kitty dagblað og
bað hana að lesa hátt fyrir sig.
“Hvað á að lesa?” sagði Kitty ólundarlega
“Leiðandi greinina”.
Kitty sneri blaðinu npp og ofan og kvaðst enga leið-
andi grein finna. Graham leit undrandi á hana og benti
þegjandi á greinina. Hún byrjaði, en var aaumast búin
sá hann strax á eftir standa úti i sólbyrginu og tala við með eina setningu, þegar Graham kallaði: “Lestu ekki
Gerti, Jeremy læknir og Fanny i gcgnum opinnn glugg-j svona fljótt, — eg skil ekki citt orðl”. Hún byrjaði aft
ann. Samtalið varð brátt fjörugt og virtist að vera um ' ur, en las nú svo hægt, að Graham sagði henni að hætta
eitthvað mjög skemtilegt; einkum hló læknirinn hátt og
Gerti og Fanny tóku oft þátt í hlátrinum líka. Kitty
leiddi þetta hjá sér á meðan hún gat, en gekk svo djarf-
lega til hópsins til að heyra við hvað þau skemtu sér.
En Kitty skildi það alls ekki. Jeremy læknir tal-
aði við Bruce um eitthvað, sem skeð hafði fyrir mörg-
um árum siðan. Það var mikið talað um kollhcttu með
löngum skúf og miðdegissvefn i grasinu. Læknirinn
mintist á þjófa, sem staðnir voru að stuldinum, og minti
Gerti oft á atvikin, sem áttu sér stað fyrsta daginn, sem
þau kyntust, hann, hún og Bruce.
Kitty fann nú til þess, að hún hafði veríð of nær-
göngui og varð bæði feimin og vandræðaleg; en þá bauð
Gerti henni að setjast við hliðina á sér og sagði: “Jer-
emy læknir talar um þann tíma, þegar hann — eða hann
og eg, sem hann vill heldur segja — ætluðum að stela
ávöxtum í jurtagarðinum hennar frú Bruce”.
“Þér eigið við, að við kornum Bruce á óvart”, sagði
iæknirinn, “því eftir minu áliti hefði hann sofið þang-
að til i dag, ef eg hefði ekki vakið hann svo cftirminni-
lega
“Eg vaknaði i fyrsta skifti til meðvitundar um lif-
ið, þegar eg kyntist yður”, sagði Bruce, einsog hann tal-
aði til læknisins, en horfði jafnframt þýðngarmiklum
augum á Gerti. “Og þetta var ekki eina andvakan, sem
leiddi af því. Eg er hryggur yfir því, ungfrú Gerti, að
þér eruð hættar að vinna í garðinum . Af hverju kem-
ur það?”
“Frú Graham hefir látið breyta garðinum”, svar-
aði Gerti, “og nýi garðyrkjumaðurinn hvorki þarf né
vill hjálp mina. Hann hefir sin áform og það er ekki
rétt, að vilja taka fram fyrir hendurnar á þeim, sem er
meistari i sinni iðn; eg yrði að eins til ógagns".
Kitty sneri sér nú að Bruce til að tala um garð-
yrkju; en Gerti talaði við iæknirinn, þangað til frú Jere-
my, sem staðin var upp úr sæti sínu til að kveðja, kom
til þeirra og sagði: ‘Hefirðu munað eftir að fá Gerti
bréfið”.
“Hamingjan góða! eg var nærri búin að glcyma
þvi”, sagði læknirinn, smokkaði hendinni niður í vasa
sinn og tók upp bréf, bókstaflega þakið af ýmislega lit-
^og fá frænku sinni blaðið.
Bella tók við því og las greinina til enda, og varð
þó oft að endurtaka sum orð til þess þau skildust.
“Viljið þér heyra meira, herra?” spurði hún,
“Já, lesið þér skipalistann fyrir mig”.
Bclla fann listann og byrjaði að lesa: “Canton 30.
april, barkskipið Anna Maria, skipstjóri Ray, fe.— hvað
þýðir það?”
“Fermt, auðvitað. Meira”.
“Aff.”, stafaði Bella og var vandræðaleg.
“Em hvað hún er heimsk”, tautaði Graham. “Kann
kki að lesa skipanýungar? Hvar cr Gerti? Það er eina
stúlkan, scm skilur alt. Kallaðu á hana, Kitty’
Kitty fór og sagði Gerti, hvað hún ætti að gjöra.
Gerti varð hissa; þvi siðan hún sagðist ætla burt af
heimili hans hafði hann aldrei beðið hana að lesa.
Samt fór hún strax, settist á stólinn, sem Bella hafði
yfirgefið og las skipalistann, ásamt öllu þvi sem Gra-
ham vildi heyra, án þess að spyrja nokkurs.
Gamli maðurinn, sem sat i hægindastól og hafði
lagt gigtveika fótinn á lágan legubekk, var óvanalega
ánægjulegur á svip, og þegar Bella og Kitty voru farn-
ar til herbergis sins, sagði hann: “Þetta er alveg eins
og i gamla daga, er það ekki, Gerti?” Hann lagði aftur
augun og Gerti sá að hann var sofnaður.
Hún sá, að hún gat ekki komist fram hjá honum
án þess að vekja hann, lagði þvi blaðið frá sér og tók
hekludúk úr vasa sinum til þess að vinna við; en þá
kom Bruce, maðurinn, sem hún vildi forðast.
Bruce horfði framan i hana með þvi sjálfstrausti og
alúð, sem hún fyrirleit. í annari hendinni hélt hann á
blómvendi, sem hann sýndi henni.
“Fagrar”, sagði Gerti um leið og hún horfði á hvitu
og rauðu mosarósirnar.
Hún talaði lágt til þess að vekja ekki Graham, Það
gjörði hann líka og sagði um leið og hann lét rósirnar
hanga yfir höfði hennar: “Mér virtust þær fagrar, þeg-
ar eg týndi þær, en fegurð þeirra hverfur við saman-
burðinn, ungfrú Gerti”.
Gerti lét sem hún heyrði ckki skjallið, stóð upp til
að fara og sagði: ‘“Eg ætla að fara inn og segja ungu
stúlkunum, a þér séuð kominn”.
“Nei, gjörið þér það ekki”, sagði hann og gekk i
veg fyrir hana, “mig langar alls ekki til að finna þær”.
Þar eð hann stóð fyrir dyrunum, sneri hún aftur
og settist, tók til vinnu sinnar að nýju og var svip-
þung
Bruce sá, að hann hafði sigrað og notaði sér það.
“Ungfrú Gerti”, sagði hann, “viljið þér gjöra mér þá
ánægju, að bera þessi blóm í hári yðar i dag?”
“Eg ber aldrei marglit blóm”, sagði hún og leit ekki
upp.
Hann hélt að þetta stafaði af því að hún væri syrgj-
andi; þar eð hún var i svörtum kjól. Hann valdi þvi
úr hvítu rósirnar, fékk henni þær og sagði, að sín vegna
yrði hún að bera þær, sem gagnstæðu svörtu, silkimjúku
flcttanna sinna.
“Eg er yður þakklát”, sagði Gerti, “eg hefi aldrei
séð jafn fagrar rósir, en cg er ekki vön að skreyta mig
með þcirn, og vona því að þér afsakið mig”.
“Þér ætlið þá ekki að þiggja blómin mín?”
“Jú, með ánægju, ef þér leyfið mér að sækja vatns-
gias”, sagði hún og stóð upp, “til þess að láta þau í og
setja þau inn i salinn þar sem við höfum öll ánægju af
þeim”.
“Eg hefi ekki tínt rósirnar minar í þvi skyni, að
þær yrðu allri fjölskyldunni til ánægju”, sagði hann
þóttalega; “ef þér viljið þær ekki, ungfrú Gerti, ætla eg
að gefa þær öðrum, sem vill þiggja þær”.
Hann hélt að þetta mundi hræða hana, því hann
ímyndaði sér, að hún i raun og veru vildi þær. Svo
batt hann rósirnar saman til að gefa Kitty þær, sem
hann vissi að mundi gleðjast yfir þeim.
“Hvar er Fanny í dag?” spurði Gerti til þess að fá
annað umtalsefni. '
“Það veit eg ekki”, svaraði Bruce.
Nú varð stutt þögn og á meðan horfði hann á starf
Gerti.
“En hvað þér hugsið mikið um þetta starf; augu
yðar virðast samgróin þvi; eg vildi að eg væri eins að-
laðandi og það”. •
“Eg vildi að þér væruð eins Htillátur og það”, hugs-
aði Gerti.
“Mér finst þér gjörið yður lítið ómak til að stytta
mér stundir, þegar eg kem að eins til að finna yður”,
sagði hann.
“Eg hélt þér væruð kominn samkvæmt heitnboði
frú Graham.
“Og til þess að ná i þetta heimboð, varð eg að dekra
við Kitty heila klukkustund”.
Ef þér eigið því að þakka heimboðið, verðskuldið
þér ekki stundarstytting”, sagði Gerti brosandi.
“Það er miklu hægra að þóknast Kitty en yður”,
sagði Bruce.
“Kitty er mjög alúðleg og viðveldin”, sagði Gerti.
“Já, en eg met þó meira bros frá yður en —”
Nú greip Gerti fram i fyrir honum með þcssum orð
um: “ó, þarna kemur gömul vinkona til heimsækja
okkur. Gjörið þér svo vel að lofa mér að komast, hír.
Bruce.
Girðingarhliðið var nú opnað og Bruce sá persón-
una, serti Gerti gladdist svo mjög við að sjá.
“Þér þurfið ekki að hraða yður svona mikið til að
yfirgefa mig”, sagði Bruce; “litla, gamla nornin þarna,
hverrar koma virðist að gleðja yður svo mikið, kemur
ekki hingað innan hálfrar stundar með þeim hraða sem
hún gengur”.
‘Það er gömul vinkona mín’, svaraði Gerti, “eg verð
að fara og bjóða hana vclkorana”. Andlit hennar var
svo alvarlegt, að Bruce skammaðist sín fyrir hegðan
sina, stóð upp og lét hana komast fram hjá sér. Ung-
frú Patty Pace — þvi það var hún, sem staulaðist yfir
garðinn — varð yfirburða kát þegar hún sá Gerti, og
fór strax að veifa stórum fjaðrablævæng i kveðju skyni.
Þegar Gerti kom tíl hennar, tók hún báðar hendur henni-
ar og stóð kyr nokkrar minútur áður en þær héldu á-
fram. Þær gengu inn i húsið um hliðardyrnar, svo von
Bruce brást að fá að sjá hana aftur; hann gekk þá út í
garðinn í þvi skyni að vekja eftirtekt Kitty á sér.
Bruce hafði svo öflugt traust á valdinu, sem fylgir
hárri stöðu og auð, að hann efaðist ekki um, að Gerti
tæki sér tveim höndum, þegar hann bæði hennar.
Margar hygnar mæður höfðu reynt að kynnast hon-
um, og margar ungar stúlkur, jajfnvel auðugar og í hárri
stoðu, höfðu tekið dekri hans ineð ánægju, og þar eð
hann hélt sig eiga næga peninga til að kaupa hvaða
stúlku sem væri fyrir konu lianda sér, hló hann að hugs-
uninni um það, að Gerti kynni að álita sig betri en aU-
ar aðrar.
Ennþá hafði hann ekki flutt búnorð sitt til Gerti,
en aðeins ásett sér að ná virðingu hcnnar og vinsemd,
og af þvi það hafði mishcpnast hingað til, ætlaði hann
að reyna að vekja afbrýði hennar með því, að dekra við
Kitty Ray, og í því skyni gekk hann út í garðinn i þetta
sinn.
Áformið var svívirðilegt, því Kitty var farið að
geðjast að honum. Hún var hneigð til ásta og þar að
auki auðtrúa, svo að liklegt var að auðvelt yrðið að tæla
hana til að vera fórnardýr falsins.
_
TVTTUGASTI KAPiTULl.
Sönn kurteisi.
n ■
Hálfri stundu fyrir dagverð sat frú Graham, frænk-
ur hennar, Bruce, Fanny og lautinant Osborne í dag-
legu stofunni, og voru mjög forvitin eftir að vita, hvað
olli kátinunni uppi á loftinu i herbergi Emily. Þar var
enginn sérlegur hávaði, en einkennilcg kátina. Hlátur
Gerti heyrðist glögt og Emily hló líka hátt; en það
hlaut að vera einhver þriðja persóna til staðar, þvi
sttmdum heyrðist óþekt, einkennileg rödd.
Nokkrum sinnura þaut Kitty upp til að hlusta og
reyna að komast að orsökinni til kátinunnar og siðast
kom hún með þá fregn, að nú væri Gerti á leiðinni ofan
með galdranornina.
Gerti opnaði dyrnar og kom nú inn með ungfrú
Patty Pace, sem strax gekk til frú Graham og hneigði
sig djúpt.
“Hvernjg liður yður, kona?” sagði frú Graham, sem
hélt jafnvel, að Gerti væri að gjöra henni Grikk.
“Þetta er liklega nýja frúin?” spurði Patty .
“Já”, svaraði frú Graham.
“Mjög myndarleg kona”, sagði Patty lágt við Gerti,
en sem aðrir heyrðu þó glögt. Svo sneri hún sér al
Bellu, sem hafði falið sig bak við gluggablæju, réttT
fram báar hendurnar og sagði: “Svo sannarlega sem
eg lifi, þa er þetta ungfrú ísabella, og geislandi einsog
raorgunsólin. Guð blessi yður! En hvað æskufcgurð
yðar hefir aukist”.
Bella hafði þekt hana þegar hún kom inn, en
skammaðist sin fyrir að vera kunningi jafn elnkenni-
lcgrar persónu, og lét enn sera hún þekti hana ekki, en
ABYRGÐSTIR
Amerikanskir
SILKISOKKAR
OSS VANTAR AÐ ÞÉR
KINNIST ÞESSUM SOKKUM
Þeir hafa staðist raunina
þegar allir aðrir brugðust.
Þeir gefa niansii veruleg fóta
þægindi. Þeir hafa enga
sauma sem kætt er við að
rifni upp úr. Þeir fara ekki
úr lagi því það er prjónað en
ekki straugjað í þá. Þeir eru
Ábyrgstir að fínleika, að tísku
fyrir yfirburði að cfni og frá-
gangi, algjörlcga flekkleysi, og
til að endast í sex mánuði
gata lausir, annars er annað
par sent í staðinn.
ÓKEYPIS
Hver sem sendir 50c til að
borga flutningsgjaldið send-
um við ókeypis að undan-
teknu tollgjaldi, þrjú pör af
okkar nafnfrægu karlmanna
AMERICAN SILK HOSE með
skrifaðri ábyrgð og af hvaða
lit sem er, eða, þrjú pör af
okkar Ladies’ Hose, annað-
hvort svarta, bnirjp eða hvíta
að liti með skrifaðrl ábyrgð.
LÁTTU EKKI BÍÐA—Þetta
tilboð verður tekið til baka
þegar verzlunarmaðurlnn í
þínu héraði fer að höndla þá.
Nafngreinið bæði llt og stærð.
The International Hosiery Co.
21 Bittner Street
Dayton, Ohio, U.S.A.
™? D0MINI0N BANK
Horai Sotra Damo ->K Ihorbrooke
Str.
HðfnantOU mpptx..............I S.OOO.IKK)
Varax.lðtlur.................3.7.000.000
Alíar t-lcnir................37K,eOO,M>0
Tér óakura eftlr viHaklftum veru-
lunarmanna og dbyrgrumat aTS geta.
þelm fullnægju. SpariajðtSadelId vor
er aú atærata ays nokkur bankl hef-
lr I borginni.
lbúendur þeaaa blnta borgarinnar
ðska aS sklfta vltS stofnun sem þeir
vlta a® er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygglng óhlutleika.
ByrJllS spari Innlegg fyrlr sjúlfa
ytSur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, Ráðsmaðar
i'HOSK GARRV 3450
♦♦♦♦♦♦♦♦
j -
í! Crescent
MJÓLK OG RJÓMI
er svo gott fyrir börnin að
mæðurnar gerðu vel í
að nofa meira af þvi
Engin Bakteria
lifir á mjólkinni eftir að við
höfum sótthreinsað hana.
Þér fáið áreiðanlega
hreina vðru hjá oss.
TALSIMI MAIN 1400
.. < -
i-♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦Í
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ
nm heimilisréttarlönd í Canada
Nor'Svestnrlandinn.
Hver, sem hefur fyrlr fjölskyldu atl
sjá etSa karlmaöur eldrl en 18 ára, get-
ur tekitS heimillsrétt á fjórlSung úr
sectlon af óteknu stjórnarlandl f Man-
ltoba, Saskatchewan og Alberta. Um-
sækjandi vertiur sjálfur atS koma A
landskrifstofu stjórnarlnnar, eöa und-
irskrlfstofu hennar I því hératSI. Sam-
kvæmt umboöi má land taka á Bllum
landskrifstofum stjðrnarlnnar (en ekkl
á undlr skrifstofum) metS vissum skil-
yrtSum.
8KTLDUR—Sex mánatSa ábútS og
ræktun landslns á hverju af þreraur
árum. Landneml má búa metS vlssum
skilyrtSum innan 9 milna frá helmills-
réttarlandi sínu, á landi sem ekkl wr
minna en 80 ekrur.
f vlssum hérötSum getur gótSur og
efnilegur landnemi fengitS forkaups-
rétt á fjórtSungi sectlðnar metSfraa
landi sinu. VertS J3.00 fyrir ekru hverja.
SKVLDUR—Sex mánatSa ábútj á
hverju htnna næstu þrlggja ára eftlv
atS hann hefur unnltS sér inn elgnar-
bréf fyrlr heimillsréttarlandl slnu, og
auk þess ræktats 50 ekrur á hlnu selnna
lanði. Forkaupsréttarbréf getur lanú-
neml fengltS um leltS og hann teknr
heimlllsréttarbréfiO, en þð metS vlssum
skllyrtSum.
Landneml sem eytt hefur helmtlhi-
rétti sínum, getur fengHS helmlllsrétt-
arland keypt f vissum hérötSum. Verg
$3.00 fyrir ekru hverja. SKYLDUR—
VertSur atS sltja á landlnu 6 mánutSt af
hverju af þremur næstu árum, rækta
60 ekrur og reisa hús f fandinu, sem er
$300.00 virtSL
Færa má nltSur ekrutal, er ræktast
skal, sé landitS óslétt, skðgl vaxltS etSa
grýtt. Búþenlng má hafa á landlnu I
stats ræktunar undlr vlssum skllyrlSum.
—Uppábald
Vesturlandsins
Kaupið Heimskringlu.
BlötS, sem flytja þessa auglýslngu
leyflslaust fá enga borgun fyrtr.—
W. W. CORY,
Deputy Mlnlster of the Interler.
E. L. Drewry, Ltd., W’inripeg.
Híð sterkasta gjöreyðingar lyf fyrir skordýr.
Bráðdrepur öll skorkvikindi svo sem, veggjalýs,
kokkerlak, maur, fló, melflögur, og alskonar smá-
kvikindi. Það eyðileggur eggin og lirfuna, og kemur
þannig i veg lyrír frekari óþægindL
Búfð til af
FARKIN CHEMICAL CO.
400 McDermot Avenue
Phone Garry 4254
8elt í öllum betri lyfjabúðmn.
t
WINNIPEO