Heimskringla - 26.11.1914, Page 6

Bls. 6
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 26. NÓVEMBER 1914.
heimild til að ásaka yður, en eg talaði aðeins það, sem
tilfinning hjartans sagði mér. Að hinu leytinu er það
eðlilegt, að ein forcldralaus stúlka verji aðra, en vera
kann, að hún líti öðruvísi á þetta og þurfi engan til að
verja sig. Þér megið samt ekki hafa svo lélega skoð-
un á okkar kyni, hr. Bruce, að ímynda yður að þér
getið háð ástum einnar stúlku með því að svíkja aðra.
Sú, sem hefði svo litla sómatilfinningu, ætti ekki að
á auð né nafn, en eg hefi ásett mér að þverskallast við
þeim öllum og býðst þvi til að skifta auði mínum og
ástæðum milli min og yðar. Hvaða gagn er að pen-
ingum, ef þeir gjöra mann ekki svo óháðan, að hann
geti breytt einsog hann vill? Og hvað viðvikur heim-
inum, sé eg að þér getið borið höfuð yðar jafn hátt og
aðrir, Gerti; ef þér þvi gjörið engar athugasemdir
skulum við ekki lengur leika skollaleik, en álita þessu
málefni lokið”, og hann reyndi að grípa hendi hennar.
Gerti hopaði á hæl, hún varð blóðrauð i kinnum
og augun skutu eldingurn, þegar hún leit á hann með
þeirri undrun og drambi, sem ekki varð misskilið.
í tilliti þessara dökku, rólegu, bitru augna var
mikið að lesa, og Bruce svaraði þvi með þessum orð-
um: “Eg vona, að þér misvirðið ekki hreinskilni
mína”.
“Hreinskilni yðar”, sagði Gerti róleg. “Nei, hana
misvirði eg aldrei. En hvað hefi eg gjört, sem hefir
vakið það oftraust hjá yður, að eg fæ ekki að segja eitt
orð um þetta málefni, meðan þér talið um óskir ætt-
ingja yðar og vina?”
“Ékkert”, svaraði Bruce í afsakandi róm, “en eg
hélt að breytni yðar væri bygð á þeirri imyndun, að
eg vildi leika með ást yðar, og að þér af þeirri ástæðu
væruð svo fálátar við mig, sem þér ekki munduð vera,
ef þér vissuð, hve alvarlegur tilgangur minn var; en
þér megið trúa þvi, að eg dáist ennþá meira að yður
fyrir það, að framkoma yðar var svo virðingarverð,
og þar eð eg hefi vonað, að þér bæruð hlýjan hug til
min, verðið þér að fyriégefa mér þetta. Eg kalla mig
gæfurikan, ef eg fæ gott svar hjá yður”.
Svipur særðrar velsæmistilfinniagar hvarf af and-
liti Gerti. “Hann hefir ekki betra vit”, hugsaði hún,
“eg verð að hafa meðaumkun með hégómagirni hans
og fávizku og kenna i brjósti um hann af því vonir
hans bregðast”. Hún varð nú mildari í viðmóti við
hann og neitaði honum með vingjarnlegum og nær-
gætnum orðum. En hún fór nærri að iðrast eftir með-
aumkun sinni með honum, þegar hún heyrði, hvernig
hann tók neitun hennar.
“Gerti”, sagði hann, “annaðhvort héndið þér gam-
an að mér eða sjálfri yður. Ef þér hafið ennþá löng-
un til að brúka léttúðarglens við mig, þá bið eg yður
að íhuga það, að eg vil ekki auðmýkja mig til að sækj-
ast eftir yður. En ef þér að hinu leytinu gleymið yðar
eigin hagsmunum svo gjörsamlega, að þér af ásettu
ráði hrindið frá yður öðruin eins eignum og, eg á, þá
get eg aðeins vorkent yður, að eiga engan vin til að
ráðleggja yður. Slík gæfa býðst ekki daglega, að
minsta kosti ekki fátækum kenslukonum, og ef þér er-
uð svo heimskar, að forsmá hana, þori cg að segja að
slíkt tilboð fáið þér aldrei aftur”.
Þessi móðgandi orð vöktu gömlu ofsalegu reiðina
í Gerti, sem sauð i huga hennar, svo sjá mátti það,
jafnvel á fingurgómunum, sem skulfu, þar sem þeir
hvíldu á borðinu, er hún stóð við; en hún stilti sig ogj
svaraði rólega: “Þó að eg gleymdi sjálfsvirðingu j
minni að svona miklu leyti, hr. Bruce, vildi eg þó ekki |
móðga yður svo stórkostlega, að giftast yður vegna |
peninga yðar. Eg fyrirlít samt ekki auðinn, því eg
þekki öll þau gæði, sem honum fylgja, en ást mín fæst
eigi keypt fyrir peninga”.
Að enduðum þessum orðum gekk hún til dyranna.
“Bíðið þér”, sagði Bruce og greip hendi hennar;
“hlustið þér á mig eitt augnablik og leyfið mér að i
bera upp eina spurningu enn. Finnið þér til afbrýði
af því, að eg hefi nú um tíma sýnt annari stúlku vin-
gjarnleg atlot?”
“Nei”, svaraði Gerti, “en eg verð að viðurkenna,
að eg skil ekki tilgang yðar í þvi efni”.
“Þér hafið þó ekki haldið, að eg skeytti neitt um j
hina flónslegu Kitty?” spurði hann ákafur. “Gátuð J
þér eitt augnablik haldið, að eg hefði annan tilgang
en þann, að sýna yður að alúðar-atlot min voru vel
þegin annarsstaðar? Nei, eg legg við drengskap minn,
að hugur minn hefir aldrei hneigst að henni; hjarta j
mitt hefir ávalt tilheyrt yður, og eg lézt vera hugfang-
inn af henni í því skyni, að sjá afbrýði í augnatilliti
yðar. Ó, hve oft hefi eg ekki óskað mér, að sjá svo
sem fjórðapartinn af slíkri gleði, sem Kitty lét í ljósi
yfir nærveru minni, i augum yðar; að þér væruð
hnugnar þegar eg var það, og hlæjandi þegar eg var j
glaður, þá hefði eg, einsog tilfellið var gagnvart henni, j
glaðst yfir því að ná ást yðar. En elska Kitty, — nei, {
svei, svei; k'eltuhundurinn hennar frú Graham gat eins!
vel verið keppinautur yðar og þessi lítilmótlega —”.
“Þey, þey”, greip Gerti fram í, “þegið þér mín
vegna, ef þér ekki viljið gjöra það yðar vegna. ó, hve
—”, meira gat hún ekki sagt, en hné niður í næsta stól-
inn, byrgði andlitið með höndunum, einsog hún gjörði
í æsku, og grét hindrunarlaust.
Bruce horfði undrandi á hana og spurði loksins í
lágum róm: “Hvað er að? Hvað hefi eg gjört?”
Nokkrar mínútur liðu áður en hún gat svarað
spurningu hans; en svo Iyfti hún höfðinu upp, strauk
hárið frá enninu og sýndi honum andlit gagntekið af
hinni sárustu sorg, og sagði með skjálfandi röddu:
“Hvað þér hafið gjört? ó, hvernig getið þér spurt
þannig? Hún er góð, ástrík og elskuverð. Henni
þykir vænt um allar manneskjur og treystir öllum.
Þér hafið táldregið hana, og eg var orsök til þess. Ó,
hvernig gátuð þér fengið yður til þess!”
“Bruce varð mjög sneypulegur við þessi orð, og
stamaði: “Hún vinnur sigur á þvi”.
“Sigrar hvað?” spurði Gerti. “Ást sína á yður?
Ef til vill, eg veit ekki, hve djúp hún er. En hugsið
yður hennar glaða eðli og trúnaðartraust til annara,
og hve skammarlega hún er táldregin. Hugsið yður,
hvert traust hún bar til smjaðursorða yðar, og hve
meiningarlaus þau voru þó í rauninni. Hugsið yður,
hve mjög traust hennar til mannanna hlýtur að rýrna
við þetta, hvernig þessi foreldralausa stúlka, sem verð-
skuldar hluttekningu allra, ney€ist til að vantreysta
öllum heiminum”.
“Mér kom ekki til hugar, að þér munduð taka þetta
þannig”, sagði Bruce.
“Hvernig get eg skilið þetta öðruvísi?” spurði
Gerti. “Gátuð þér búist við, að slíkt framferði öðlað-
ist samþykki mitt?”
“Þér takið þetta mjög alvarlega, Gerti; slíkir leik-
ir með ástina eru almennir”.
“Mér þykir leitt að heyra það”, sagði Gerti. “Eft-
ir minni skoðun er það voðalegt að leika sér þannig
að mannshjartanu. Hvort Kitty elskar yður eða ekki,
veit eg ekki með vissu, en hvað haldið þér hún hugsi um
hreinskilni yðar?”
“Þér eruð harður dómari, ungfrú Gerti, einkum
þar eð það var ást min til yðar, sem réði framferði
mínu”.
“Máske eg sé það”, svaaði Gerti. "Bg hefi ewga
skoðast sem heiðvirð stúlka”.
“Svikaril — Rugl! Þér eruð alt of ákafar”.
“Fyrir hálfri stundu síðan hefði eg getað grátið
yfir þvi, að þér festuð ást á persónu, sem ekki endur-
galt hana; en nú græt eg fyrir hana, sem hlustað hefir
á fölsk orð, og mist frið hjartans, að minsta kosti um
tíma, og að þessu hefi eg verið óvitandi og óviljandi
orsök”.
Nú varð stutt þögn. Bruce gekk nokkur skref til
dyianna, nam svo staðar, kom til baka oð sagði;
“Þratt fyrir þetta held eg, Gerti Flint, að sá tími komi
að skoðanir yðar verði öðruvísi, og að þér, þegar þér
endurkallið þetta kveld í huga yðar, munið óska að þér
hefðuð breytt öðruvisi”.
Þegar hann hafði sagt þetta, fór hann, og Gerti
heyrði hann skell.. hurðinni hörkulega á eftir sér.
Augnabliki síðar var kyrðin rofin með lágu hljóði,
sem virtist koma frá gluggaskotinu. Gerti þaut á fæt-
ur, og meðan hún gekk þangað, heyrði hún greinileg:»
grátekka. Hún dró blæjurnar til hliðar og sá vesalings
Kitty Ray sitja þar samankrepta.
“Kittyl” sagði Gerti, sem þekti hana uhdir eins,
þó hún hefði byrgt andlit sitt.
Þegar Kitty heyrði málróm hennar, stökk hún á
fætur, fleygði sér i faðm hennar og lagði höfuðið á
öxl hennar, og skalf af taugateygjuflogi, sem henni var
ósjálfrátt. Hendin, sem hún greip Gertis hendi með,
var ísköld, augun voru kyr og hreyfðust ekki, og sama
lága hljóðið og Gerti heyrði fyrst, framleitt af heila-
kviki, endurómaði yið og við og gjörði Gerti hálf
hrædda. Hún fór með hana að stól, settist og þrýsti
henni að brjósti sínu og vermdi köldu hendurnar,
kysti aftur og aftur stirðnuðu varirnar og tókst á þenna
hátt að gjöra hana ögn rólegri. Heila klukkustund lá
hún þannig og tók ástúð Gerti með ánægju, sem hún
reyndi að endurgjalda við og við; en ekkert talaði hún
og lét ekkert hljóð frá sér heyrast. Ekki spurði Gerti
hana neins eða mintist á samtalið, sem hún hafði ef-
laust heyrt. Hún beið þolinmóð, þar til Kitty varð
rólegri og bjó þá til styrkjandi drykk handa henni.
Þegar hún að þvi búnu sá, að hún var þjáð og veikluð
bæði á sál og likama, fór hún með hana upp á sitt eig-
ið herbergi, þar sem hún væri óhult fyrir spurningum
Bellu, þegar hún vaknaði. Af því hún ávalt fékk að
þrýsta sér að Gerti, gat hún loksins grátið og við það
batnaði henni all-mikið. Loks sofnaði hún og fékk á
þann hátt svíun tilfinninga sinna.
Gerti sá strax, að hún mátti ekki sofna, því hún
varð að vera á ferli þangað til Bella kom, og segja
henni, hvar Kitty væri, svo hún saknaði hennar ^kki.
Eftir miðja nótt kom frú Graham og frænka henn-
ar, og Gerti fóró strax ofan að segja Bellu, hvar Kitty
væri. Yagnaskröltið hafði samt vakið Kitty, og þegar
Gerti kom aftur upp nuggaði hún augun og reyndi að
endurkalla i huga sinn það sem fram hafði farið.
Alt í einu mundi hún, hvað fram hafði farið um
kveldið, stundi þungan og sagði: “ó, Gerti, mig var
að dreyma um Bruce. Gátuð þér ímyndað yður, að
hann mundi tæla mig einsog hann gjörði?”
“Nei”, sagði Gerti, “það kom mér aldrei til hug-
ar; en i yðar sporum vildi eg hvorki dreyma um hann
eða hugsa um hann framar; við skulum nú fara að
sofa og gleyma honum”.
“Það er nú annað mál með yður”, sagði Kitty (
barnalega. “Hann elskar yður; en þér skeytið ekk-
ert um hann; en eg — eg —”. Tilfinningarnar yfir-
buguðu hana nú svo gjörsamlega, að hún fól andlit sitt
i koddanum.
Gerti lagði hendi sína vingjarnlega á höfuð henn-
ar, og endaði setninguna, sem hún hætti við: “Hjarta
yðar er svo ríkt af ást, að hann hefir máske fundið
ofurlítið pláss i því; en það er of gott og eðallynt til
þess að verða ránsfengur óvandaðs og lélegs manns.
Þér megið ekki hugsa um hann oftar, — hann er ekki
þess verður”.
“Það gagnar ekki”, sagði Kitty. “Eg er grunn-
hvggin, einsog hann sagði”.
“Nei, það eruð þér ekki”, sagði Gerti huggandi,
“og þér verðið að sýna honum, að þér eruð það ekki”.
“Me hverju móti?”
“Sýnið þér honum, að Kitty Ray er sterk og djörf,
þrátt fyrir blíðu sína, og að hún trúir ekki lengur
smjaðursmælgi hans og staðhæfingum”.
“Viljið þér hjálpa mér, Gerti? Þér eruð bezta vin-
stúlkan mín; þér tókuð málstað minn og sögðuð hon-
um, hve illa hann hefði breytt við mig. Má eg leita
til yðar eftir huggun, þegar eg get ekki verið glöð gagn-
vart honum, frænku og Bellu?”
Gerti faðmaði hana að sér með miklum ákafa,
sem var full sönnun þess, að hún var viljug til að hjálpa
henni.
“Að fáum vikum liðnum munuð þér verða jafn
glaðar og gæfuríkar og þér hafið nokkurntíma verið”,
sagði hún. “Þér munuð bráðlega hætta að hugsa um
þá persónu, sem þér getið ekki borið virðingu fyrir”.
Kitty lét i ljósi efa sinn um það, að hún gæti nokk-
urntíma orðið glöð og gæfurik aftur, en Gerti var mik-
ið vonbetri. Hún sá, að ekkinn og tárastraumurinn
j hjá Kitty líktist mikið ákafri sorg barna, og vonaði að
hið dýpsta innra eðli hennar væri ósnortið af stormin-
um. Hún fann samt til innilegrar meðaumkvunar
með henni, og var hrædd um, að hana mundi skorta
þrek til að sýna kvenlegan metnað og sjálfsvirðingu
j gagnvart Bruce. Til hamnigju fyrir hana losnaði hún
; við þessa raun, því Bruce kom ekki aftur á heimili
hennar, og eftir fáa daga lagði hann af stað í ferð,
sem átti að vara það sem eftir var sumarsins; og þar
eð fjölskylda hans og Grahams voru undrandi og i efa ■
um, hver orsök væri til þessarar skyndilegu burtfarar
hans, varð aðalraun Kitty innifalin í því, að þola
spurningar frænku sinnar og Bellu um það, hvaða hlut-
deild hún ætti i þessum óvænta viðburði. Hafði hún
hryggbrotið hann? Hafði hún svikið hann? Og hvers
vegna?
Kitty neitaði báðum spurningunum, en henni var
ckki trúað.
Bæði frú Graham og Bellu grunaði um orsökina
til þess, að Kitty hætti við að fara í veizluna með þeim,
og þcgar þær fengu hana til að viðurkenna það, að
Bruce hafði dvalið nokkuð af kveldinu í húsinu, kom-
ust þær að þeirri eðlilegu niðurstöðu, að eitthvert ó-
samkomulag hefði átt sér stað á milli hinna ímynduðu
elskenda. ó
Bella þekti lundareinkenni Kitty of vel til þess, að
trúa því, að hún hefði af frjálsum vilja slept aðdáanda
sínum, sem hún hafði sýnt að hún mat mikils, og hún
sá lika, hve nákvæmlega hún forðaðist að minnast á
þenna trygðlausa mann. Hún valdi nú Bruce og hvarf
hans fyrir aðal-umræðuefni sitt, og bæri henni og Kitty
eitthvað á milli, kom hún Kitty ávalt til að þagna með
því, að hæðast napurlega að þessu ástabralli hennar.
Þá flúði Kitty til Gerti og sagði henni frá þessum raun-
um sínum, og fann alt af huggun hjá henni við sorg-
unum, og af því að umgangast hana, tamdi Kitty sér
meira þrek, gleði og jafnlyndi.
Oft var það, þegar Bella hafði kvalið hana og strítt
henni þangað til hún þoldi það ekki lengur, að litil
stúlka opnaði dyrnar hjá ungfrú Graham og leit inn,
og var þá alt af vön að heyra vingjarnlega rödd inni
segja: “Eg heyri vel til þín, Kitty, komdu inn og spjall-
aðu við okkur, við höfum ánægju af því”. Og þegar
hún sat við hliðina á Gerti og lærði af henni listhag-
an saurn, heyrði lesið í bók eða hlustaði á hinar þægi-
legu samræður Emily, voru henni það ógleymanlegar
stundir.
Enginn gat lifað í alúðlegri umgengni með Emily
og hlustað á orð hennar, séð ástúðlega brosið hennar
og andað að sér hinu hreina andrúmslofti, sem um-
kringdi tilveru hennar á alla vegu, án þess að festa
ást á hinu góða. Hún var svo ósérplægin, svo þolin-
móð, þrátt fyrir söknuð sinn, að Kitty hefði skammast
sin að kvarta í nærveru hennar; og í herbergi hennar
ríkti ávalt svo níikil ánægja, að Kitty gleymdi sorg
sinni og tók þátt í gleðinni. Gagn þessara heimsókna
var því tvöfalt fyrir hana.
TUTTUGASTI OG FJÓRÐI KAPÍTULl.
Halur, öfund, illmenska.
Meðan hin ósérplægna Gerti reyndi að efla velferð
og gæfu Kitty, grunaði hana ekki, hve mikla öfund og
óvilja hún vakti hjá öðrum. Bella, sem aldrei gat felt
sig við Gerti, af því lif hennar og hegðun var sífeld á-
vítun gegn hégómagirnd hennar og eigingirni, notaði
með ánægju fyrsta tækifærið sem bauðst til að vekja
hatur frú Graham til hennar. Hún varð þess brátt vör,
að Gerti og Kitty voru mjög samrýndar; hún mundi,
að Kitty hafði yfirgefið herbergi sitt og sofið hjá Gerti
nóttina eftir hið ímyndaða ósamkomulag við Bruce;
og þegar hefndargirni hennar óx við hina vaxandi
vináttu milli Kitty og Gerti, flýtti hún sér að segja frú
Graham frá grun sinum um það, að eigin hagsmuna
vegna mundi Gerti hafa vakið ósamlyndi milli Bruce
og Kitty, og haldið þvi við, unz til algjörðs skilnaðar
kom.
Frú Graham samþykti strax skoðun Bellu: “Kitty
er veil”, sagði hún, “og ungfrú Flint hefir sjáanlega
mikil áhrif á hana. Eg get varla efast um, að þú hafir
rétt fyrir þér, Bella”.
Þegar þeim hafði komið saman um þetta, reyndu
þær að komast eftir því hjá Kitty, hvaða aðferð Gerti
hefði notað til að fjarlægja Bruce frá henni; en hún
neitaði því harðlega, að Gerti hefði gjört nokkuð af
þessu tagi, og vildi alls ekkert um það segja, hvað fram
hefði farið veizlukveldið. Þetta var fyrsta leyndar-
málið, sem Kitty geymdi hjá sér, en kvenleg sjálfsvirð-
ing olli þessari þögn.
Frú Graham og Bella reiddust þessu, og áttu marg-
ar leyndar ráðagjörðir um þetta efni, og þar eð hatur
þeirra til Gerti fór dagvaxandi, fóru þær að sýna henni
það með viðmóti sínu.
Gerti varð þess brátt vör, hve ókurteisar þær voru
við sig, og þó hún væri þeim að flestu leyti óháð, gat
hún þó ekki umflúið svívirðingar þeirra, af því hún
hjó undir sama þaki.
Gerti gætti jafnaðargeðs síns og þolinmæði. Hún
hafði aldrei búist við vinsemd frá frú Graham eða
Bellu; hún sá það strax fyrsta daginn, að lítil samhygð
gat átt sér stað á milli þeirra, og nú, þegar þær sýndn
opinberan óvilja gegn henni, reyndi hún að sýna sjálf-
stjórn sina og sanna kristilega þolinmæði og umburðar-
lyndi. Það var lán fyrir hana, að hún stóðst þessa
raun, þvi nýtt, óvænt og enn sárara stríð beið hennar.
Hinir vonzkufullu ofsóknarar hennar urðu enn reið-
ari við ró hcnnar og þolinmæði, og beittu nú árás sinnt
i aðra átt. Emily, hin góða, elskuverða Emily, varð né
takmarkið fyrir illsku þeirra og ónotum.
Gerti gat þolað móðganir, ranglæti og jafnvel ó-
nærgætin orð, þegar þeim var beint til hennar; ea
blóðið sauð i æðum hennar, þegar hún varð þess vör,
a Emily var óvirt og illa með hana farið. Það var
næstum ómögulegt, að ávarpa hina blindu Emily öðru-
vísi en kurteislega, og það var jafn ervitt, að finna á-
stæðu til, að setja nokkuð út á breytni hennar; en fré
Graham var óvönduð og ráðrik, Bella sjálfselsk og til-
finningalaus,, og löngu áður en blindu stúlkuna grun-
aði um hin óvingjarnlegu áform þeirra, varð Gerti að
gjöra alt sem liún gat til að halda reiði sinni í skefj-
um, þegar hún heyrði orð eða fregnaði um gjörðir,
sem var ætlað til þess, að móðga eðallynt og viðkvæmt
lunderni. Gerti kom í veg fyrir margar móðgunar-
tilraunir, áður en Emily vissi nokkuð um þær. Mörg
næstum ónýtt áform, s'em Emily var áfram um að næða
tilgangi sínum, gat Gerti með kjarki sinum og þraut-
seigju komið í framkvæmd; margar vikur liðu án þesc
Emily vissi, að ýmiskonar greiðasemi, sem áður var
framkvæmd af vinnukonu, var nú gjörð af Gerti, sem
ekki vildi láta hana vita, að frúin hafði gefið Bridget
skipanir, sem gjörðu henni ómögulegt, að framkvæma
sín vanalegu vik fyrir Emily.
Um þetta leyti var Graham ekki heima. Áríðandi
og ervið störf knúðu hann til að fara til New York á
þeim tíma árs, sem hann var vanalega laus við slikar
áhyggjur og naut sveitarsælunnar i næði. Hefði hann
verið til staðar, gat frúin naumast komið illvilja sín-
um í framkvæmd, þvi henni var vel kunnugt um hina
innilegu ást, sem hann bar til dóttur sinnar, og að hann
vildi fyrst af öllu láta sjá um vellíðan hennar; en þessi
ást og umhyggja fyrir Emily og virðingin, sem alt
vinnufólkið bar fyrir henni, vakti afbrýði frúarinnar,
og þar af leiðandi var hún strax fús til að hjálpa Belln
með að móðga hana.
Riftingin með Bruce og hinn svivirðilegi grunur
um, að Gerti væri höfundur hennar, með samþykltí
Emily, gaf þeim nppgjörðar-ástæðu til að beita hatri
sinu.
Skömmu áður en heimkomu Grahams var vænst,
sátu þær frænkur, frúin og Bella, heitan síðari hluta
dags í ágúst, og reyndu að stytta sér stundir með því,
að setja út á alt heimilisfólkið. Þá kom bréf til frúar-
. innar frá Graham. Þegar hún var búin að lesa bréfið,
sagði hún glöð á svip: “Hér eru góðar fregnir til okk-
ar, Bella, og útlit fyrir dálitlar skemtanir”; hún las hátt
úr bréfinu: “Hin óþægilegu atvik, sem kölluðu mig
hingað, eru sem næst um garð gengin, og niðurstaðan
samkvæm* óskum mínum og áformum. Eg sé nú ekk-
ert því til fyrirstöðu, að við förum til Evrópu í næsta
, mánuði, og ungu stúlkurnar verða því að búa sig undir
I förina. Segðu Emily, að hún megi engin útgjöld spara
til að undirbúa sig og Gerti sem bezt þær geta undir
þessa ferð”.
I
ABYRGÐSTIR
Amerikanskir
SILKISOKKAR
OSS VANTAR AÐ ÞÉR
KINNIST ÞESSUM SOKKUM
Þelr liafa staðist raunina
þegar allir aðrir brugðust.
Þeir gefa manni veruleg fóta
þægindi. Þeir hafa enga
sauma sem hætt er við að
rifni upp úr. Þeir fara ekki
úr lagi því það er prjónað en
ekki straugjað í þá. Þeir eru
Ábyrgstir að fínleika, að tísku
fyrir yfirburði að efni og frá-
gangi, algjörlega flekkleysi, og
til að endast í sex mánuði
gata lausir, annars er annað
par sent f staðinn.
ÓKEYPIS
Hver sem sendir 50c til að
borga flutningsgjaldið send-
um við ókeypis að undan-
teknu tollgjaldi, þrjú pör af
okkar nafnfrægu karlmanna
AMERICAN SILK HOSE með
skrifaðri ábyrgð og af hvaða
lit sem er, eða, þrjú,/pör af
okkar Ladies’ Hose, annað-
hvort svarta, brúna eða hvíta
að liti með skrifaðri ábyrgð.
LÁTTU EKKI BÍÐA—Þetta
tilboð verður tekið til baka
þegar verzlunarmaðurinn í
þínu héraði fer að höndla þá.
Nafngreinið bæði lit og stærð.
The International Hosiery Co,
21 Bittner Street
Dayton, Ohio, U.S.A.
™E DOMINION BANK
Hornl Notre Dnme og Sherbrooke
Str.
HOfuðRtöll uppb..........*.0,000,000
VarnnJöSur.............$.7,000,000
Allar elcnlr............$78,000,000
Vér óskum ettlr vltlsklftum verz-
lunarmanna og ábyrgumst atS gefa
þelm fullnægju. SparlsjétSsdelld vor
er sú stærsta sem nokkur bankl hef-
lr I borginni.
íbúendur þessa hluta borgarlnnar
óska atS skifta vlti stofnun sem þelr
vita atS er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutleika.
ByrjitS spari lnnlegg fyrlr sjálfa
ytSur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, Ráðsmaður
PHONE GARRY 3450
AGRIP AF REGLUGJÖRÐ
um heimilisréttarlönd í Canada
Norðvesturlandinu.
Hver, sem. hefur fyrir fjölskyldu a$
sjá etSa karlmatiur eldrl en 18 ára, get-
ur tekitS heimllisrétt á fjórtSung 4r
section af óteknu stjórnarlandl i Mai*
ltoba, Saskatchewan og Alberta. Una-
sækjandl vertSur sjálfur atS koma A
landskrifstofu stjórnarinnar, etSa und-
irskrifstofu hennar i því hératSl. Sam-
kvæmt umbotSl má land taka á öllum
landskrifstofum stjórnarinnar (en ekkt
á undir skrlfstofum) metS vlssum skll-
yrtSum.
SKYIiDUR—Sex mánatSa ábútS eg
ræktun landslns á hverju af þremur
árum. Landneml má búa metS vlssum
skllyrtSum lnnan 9 milna frá helmllls-
réttarlandl sinu, á landl sem ekkl er
mlnna en 80 ekrur.
ICrescent
MJÓLK OG RJÓMI
er svo gott fyrir börnin að
, mæðurnar gerðu vel i
að nota nieira af því
Engin Bakteria
lifir á mjólkinni eftir að við
höfum sótthreinsað hana.
Þér fáið áreiðanlega
hreina vöru hjá oss.
TALSIMI MAIN 1400
1 vlssum hérötSum getur gótSur og
efnilegur landnemi fenglts fork&ups-
rétt á fjórtSungl sectiónar metSfram
landi sinu. VertS $3.00 fyrlr ekru hverja.
SKYLDUR—Sex mánatSa ábútl &
hverju hlnna næstu þrlggja ára eftlr
atS hann hefur unnitS sér lnn elgnar-
bréf fyrlr helmlllsréttarlandl slnu, eg
auk þess ræktatS 60 ekrur á hlnu selnaa
landi. Forkaupsréttarbréf getur land-
neml fengitS um leltS og hann tekur
helmlltsréttarbréfltS, en þð metS vissum
skilyrtSum.
Landneml sem eytt hefur helrallls-
réttl sinum, getur fengitS helmlllsrétt-
arland keypt i vissum hérötSum. Ver$
$3.00 fyrlr ekru hverja. SKYLDUB—
VertSur atS sltja á landlnu 6 mánutl af
hverju af þremur næstu árum, raekta
50 ekrur og reisa hús i landlnu, sem or
$300.00 vlrtSl.
Færa má nltSur ekrutal, er ræktast
skal, sé landltS óslétt, skógl vaxitS e$a
grýtt. Búþenlng má hafa á landlnu I
statS ræktunar undlr vissum skllyr$um.
— UfFálald
Vesturlandsins
Kaupið Heimskringlu.
BlötS, sem flytja þessa augiýslngu
leyflslaust fá enga borgun fyrlr.—
W. W. CORY.
Deputy Minlster of the Interier.
E. L. Drewry, Ltd., Winnipeg.
Hið sterkasta gjöreyðingar lyf fyrir skordýr.
Bráðdrepur öll skorkvikindl svo sem, veggjalýs,
kokkerlak, maur, fló, melflögur, og alskonar smá-
kvikindi. Það eyðileggur eggin og lirfuna, og kemur
þannlg 1 veg fyrir frekari óþægindi.
Búið tll af
F/ FKIN CHEMICAL CO.
400 McDermot Avenue
Phone Garry 4254
Selt 1 öllum betri lyfjabúðum.
WINNIPEO &
m.
mmBmmmnf