Heimskringla - 03.12.1914, Qupperneq 1

<J*Mi»*alojrf1í»bréf mM
TH. JOHNSON
Watchmaker,Jewcler&Optlcian
Vlíger?Hr fljótt og rel at hendi ieystar
34H M ALV STRBKT
?lM>ae Maln MM WINNIPKG, MAN.
Nordal og Bjömsson
— Gull og órsmiðir —
674 SARGENT A V E.
XXIX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 3. DESEMBER, 1914.
Mrs A B Olsou
jan 14
Nr. t»
Meira en miljón manna
sendir yfir sundið.
Undanfama daga, eða fram undir hálfan rnánuð, befir Kitcbener
lávaTður látiS renna stöSugan straum af nýjum, óþreyttum
hermönnum yfir sundið til Frakklands. Og er það nokkur
viðbót riS þessar fimm eða sex hundruð þúsundir Breta
tem þar voru fyrir.
Hvergi vínna Þjóðverjar á her-
ífarðinum, og þegar hann verður nú
styrktur með þessu nýja liði. og svo
þvi, sem við bætist hjá Frökkum, þá
eru litlar líkur til, að hann verði
aokkurntima unninn. Og nú eru
Bandamenn búnir að búa um sig í
gröfum þessuin, tryggja þær betur
fyrir skotum, nema þeim, sem koma
beint úr lofti; hafa þar ofna inni,
hengja smáspegla og myndir af
stúlkunum siuum upp á veggi graf-
anna. Þeir raka sig og þvo sér; þeir
spila þar og tefla. En fremur öllu
öðru þurfa þeir að sofa. Og þegar
þeir liggja svo nærri stónni, að þeir
eiga skamt til að brenna sig. þá
velta þeir sér sofandi á hina hlið-
ina.
Sofa innanum hina dauðu.
Það er einsog svefninn sé þeim
nauðsynlegri en matur og drykkkur.
Þeir sofa með líkin til beggja handa.
Þeir dotta við og við allan daginn,
— einkum eftir máltíðir. Og svo
reykja þeir og spila til að stytta sér
stundirnar. En komi Þýzkarinn, þá
eru þcir vakandi og þá taka þeir á
inóti. Svefninn og doðinn hrynur þá
af þeim, þeir spretta upp, sem væru
vöðvar þeirra stálfjaðrir strengdar.
Þeir taka á móti sem heilrabúarn-
ir fornu, þegar óvinir þeirra brut-
ust inn í hellisiuunnann, vigóðir og
tryltir. Þú risu þeir upp með stein-
öxum og kylfum og steinspjótuin, og
hröktu þá af sér eða lágu dauðir
sjálfir, og þá oft fleira eður færra
af konam ý'eirra o>g börnum.
Vér skildumst þar við seinast, er
Þjóðverjar eru enn á ný að reyna
að búa um sig við sjóinn vestra, —
hlaða flóðgarða tii að þurka upp
iandið, og koma fyrir fallbyssu-
báknum sínum. Þeir völdu Zee-
brugge við sjóinn norðyr af Ostende
og voru þar sem allstaðar annars-
staðar að búa sig undir atför á
Breta, byggja neðansjávarbáta, kast-
ala og vegi fyrir stóru byssurnar
sinar. Og þeir voru búnir að reka
burtu alt fólk, sein en;i var þar eft-
ir, af öllu svæðinu við sjóinn, til
þess, að enginn vissi, hvað þar væri
að gjörast, — jafnvel langt upp i
iand voru þeir búnir að sópa þvi
burtu.
En nú komu Bretar á bryndrek-
um sinmn og rendu með ströndinni
inánudaginn 23. nóv., og gjörðu hrið
harða á Zeebrugge. Byrjuðu litlu
eftir hádegi og héldu henni áfram í
3 klukkutíma, eða vel það. Þá var
Zeebrugge öll í báli; smiðjurnar og
verkstæðin við skipaskurðinn til
Bruges eintóinar rústir, og hús og
byggingar allar hrundar til grunna;
vagnalestirnar, sem höfðu flutt her-
menn og vopn þangað, mölbrotnar,
hver einasti vagn. Lyftivélin mikla,
sem höfð var til að hreyfa og setja
saman neðansjávarbátana, horfin
með öllu og sex neðansjávarbátar,
sem voru þar á stokkum, brotnir í
spæni. Var þar alt ónýtt gjört, sem
Þjóðverjar höfðu unnið að í marg-
ar vikur, og höfðu dregið þangað
feiknaforða af vistum og vélar af
ðllu tagi.
Að öðru leyti virðist lítil eða eng-
m breyting vera á stöðvum þeirra
þarna vestra. Hergarðurinn er hinn
sami, og mennirnir einsog grónir í
grofunum. En nú er jörðin hvit af
snjo og frosin. En ekki dugar úr
skotgröfunum að fara, hvorki nótt
né dag. Þo að það taki veturinn all-
)a ver'5n Bandamenn þarna að
sitja; netna þeir geti hrakið Þjóð-
h.ir' sin, og þá verða
. * J y Þeim eftir. Þeir vita
þ ð svo vel, Bandamenu, að hvar
sem Þjoðverjar fara yfir Frakk
land, þa verður eyðimörk eftir um
Oein ara timabil; en fólkið drepið
niður, svivirt og hrakið á vonarvöl.
ess vegna vilja Bandamenn ekki
hlcypa þeim lengra, en hjá verður
komist, nema þeir leggi fyrir þá
gildrur, einsog Rússar hafa gjört;
en þar til hafa þeir ekki mannafla
nógan.
Eystra er slagurinn ákaflcga
grimmur og harður; en um þá hluti,
scm þar gjörast, vita menn raiklu
minna, en um það sem vestra skeð-
ur. Það er svo fjarri og sagnirnar
óljósar og Rússar hafa lítið hrópað
um það, þó eitthvað hafi fyrir
komið, hvort sem þeir hafa sigur
unnið, eða skelli fengið.
Um leið og Þjóðverjar gjörðu á-
hlaupið inilli Vistula og Wartha,
sem getið hefir verið, þá létu þeir
allan þýzka herinn sækja fram sunn-
an við Wartha og um mitt Pólland.
Þeir komust nokkuð áfarm, alt upp
að Lodz 20. nóv. En það var einsog
Rússar hefðu sett þeim gildru þarna
— því að þeir komu að Þjóðverjum
öllu megin, og var barist við Stry-
kow, Brzenjr, Koluszki, Rzgow og
Tuszyn, sem alt eru bæir nálægt
Lodz. En þarna komust Þjóðverjar
hvorki fram né aftur. Eru þeir að
reyna að brjótast norður úr kvíun-
nm, en komast ekki. Þarna hefir
verið stöðugur bardagi siðan 20.
nóvember.
Fjörutiu Þúsund Þjóðverjar
teknir.
Þar hefir það víst verið, sem
Rússar náðu 40,000 raanna, eða
heilli hersveit. Þær voru farnar að
halda undan, hersveitir Þjóðverja,
en þá kom rnúgurinn Kósakkanna
riðandi á harða stökki fratnan að
þeim og aftan og á hlið við þá. Þeir
hjuggu geilar miklar í fylkingar
Þjóðverja, hvað eftir annað, og óðu
þar i gegn. Gátu hinir þá við ekkert
ráðið, og urðu þeir loksins að gef-
ast upp. — Þetta er að vísu óstað-
fest fregn, en hún styrkist við það,
að frá Warshau þurftu Rússar að
senda í flýtir 48 vagnlestir vestur
þarna, sem verið var að berjast, til
þess að sækja særða og fangaða
menn, og er sagt að þessar lestir all-
ar flytti nær 50 þúsunduin manna.
— Þegar Þjóðverjar biðu þenna
hnekkir, voru nýjar sveitir á leið-
inni til þeirra að vestan, en komust
ekki nema seint áfram á ófærum veg
um, og svo komu Rússar á þá, og
áttu þeir þá nóg ineð að bjarga sjálf-
um sér.
Við Karpatha fjöllin.
Þar suðurfrá er einlægt verið að
berjast, og smáhöggvast hlifarnar af
Austurrikisinönnum. Nýlega tóku
Rússar þar yfirhershöfðingja einn
(General) og 40 aðra hershöfðingja
og eitthvað 3,500 liðsmenn. En það
er nú farinn að verða dagvani, að
ná nokkrum hundruðum eða nokkr-
um þúsundum. Og ekki losnar um
Danki ennþá; en riddaralið Rússa,
Kósakkarnir, er nú farið að sveima
um norðurslétturnar á Ungaralandi.
Þeir (Ungararnir) hafa reyndar
safnað liði og hrakið þá upp undir
fjöllin aftur. En þetta sýnir, að þeir
hafa skörðin óg vegina yfir fjöllin
á sínu valdi, og geta farið þar fram
og aftur eftir vild.
Keirarinn kemur að horfa á.
Það var á Austur-Prússlandi núna
þessa dagana, að Vilhjálmur kom
sjálfur til að herða á mönnum sin-
um og hafa yndi af að sjá þá berja
á Rússanum. Hann fór þar upp á
hæð eina, sem Obernlagen heitir,
og voru með honum vildarmenn
hans, og hugðu nú allir gott til. Þeir
sáu barist, þeim brást það ekki, en
hinu höfðu þeir ekki búist við, sem
þeir sáu, er þýzka herliðið varð
undan að halda, og ráku Rússar þá
á undan sér sem sauði, og gátu
Þjóðverjar ekki að gjört. Með keis
ara var þarna foringi liðsins, sem
varð að halda undan; og þegar VR
hjálmur sér, hvernig fer, þá kemur
ókyrð á hann og fer hann að hraða
sér burtu og kveður foringjann frem
ur stuttlega. Er þess ekki getið, að
hann hafi saknað keisara nokkuð
Er það nú að ágjörast, að foringj
ar Vilhjálms skjóti sig, ef þeir fá ó-
farir nokkrar. Eftir ófarirnar nú
seinast við Czenstochowo skutu sig
tveir yfirhershöfðingjarnir, Þeir
vildu heldur gjöra það, en að mæta
ákúrum Vilhjálms og kannske verða
dregnir fyrir herrétt og skotnir.
Brjmlestin.
Nú eru þeir farnir að hafa lest-
irnar brynjaðar með stálplötum eins
og skipin. og rendu Þjóðverjar
nokkrum þeirra inn í Flandern, —
þarna sem Bretar hafa verið fyrir.
En Bretar höfðu flugraenn i lofti og
áttu þeir að líta eftir, hvort nokkuð
nýtt eða válegt væri á ferð hjá Þjóð-
verjum. Þeir sáu, hvar þetta brynj-
aða bákn kom og fór hægt og var-
lega, líkt og refar læðast eftir lautum
á sumardegi. Það stefndi til Ypres.
En Englendingar höfðu aðra bryn
lest, sem var frammi í bardagalín-
unni og létu þeir hana nú hörfa und-
an, er þeir vissu, að hin kæmi. Ein-
lægt vissu þeir, hvað hinum leið, þó
að þeir sæu þá ekki, og er lestin
stöðvaðist, sendu þeir hinum þýzku
sprengikúlur, og var svo hnitmiðað,
að i fyrsta sinni sprungu 4 sprengi-
kúlur yfir sama vagninum og mol-
uðu hann allan í sundur. Hafði kúl-
um þeim verið skotið á 6 mílna færi.
Þetta var snemma dags, en allan
seinni hluta dags voru Þjóðverjar
að reyna að koma hinum brotna
vagni af lestinni. En það var
ógreitt, því að hann var þungur, og
svo stóð kúlna og sprengikúlna hríð-
in stöðugt á þeim, og svo smábrotn-
uðu fleiri vagnar meira og minna,
þegar kúlurnar hittu þá. En loksins
komust þó Þjóðverjar burtu, þegar
rökkva tók, heð það, sem óbrotið
var af lestinni.
Sagt er, að Bretar séu nú að skifta
uin jarl á Egyptalandi, og séu að
setja Hussein Keraal í stað þess, er
áður var, og sem reyndist fjand-
maður Breta, er hann gekk í lið með
Tyrkjujm. Hussein þessi er sonur
Isinael Pasha, sem jarl eða Khedive
var á Egyptalandi frá 1865—1879.—
Það gengur nú helzt að Egyptum,
að þeir geta ekki stríðsins vegna
flutt út bómull sína og eru þeir óró-
legir yfir.
Portúgal er að fara af stað með
Bretuir.. — ftalía og Rúm-
, enía á leiðini líka.
Það var einlægt hæpið, að Portú-
gal gæti setið hjá, meðan v rið var
að berja á vinum þeirra og vanda-
mönnum að fornu og nýju — Eng-
lendingum. En nú nýlega réðust
Þjóðverjar a nýlendu þeirra i Af-
riku, Angola, og þá sprakk blaðran.
óðara samþykti þingið í Portúgal
að kalla til vopna 100,000 af liði
jeirra, og senda það hið allra fyrsta
til liðs við Englendinga.
Hvað Rúmeniu snertir, þá er ríki
jað eiginlega óbeinlínis komið i
flokk Randamanna, því að hér uni
daginn, fyrir eitthvað rúmri viku,
sendu Rússar Serbum lið, víst einar
60—70 þúsundir, og fór liðið upp
eftir Donau flótinu; en neðan til
rennur það í gegnum lönd Rúmena,
er þeir eiga lönd beggja megin ós-
anna. og svo upp með fljótinu að
norðanverðu. Hefðu Rúmerar verið
hlutlausir, þá hefðu þeir bannað
>að, eða mælt sterklega á móti; en
nú heyrist ekki orð um, að þeir hafi
haft nokkuð á móti þvi.
Þá er ftalía einlægt að dragast
nær og nær því að fara af stað. Og
bæði ftalía og hin ríkin bíða nú eft-
ir tækifærinu. Þeiin þykir hálf lítil-
mannlegt að fara af stað meðan
Bandamönnum gengur alt i vil; en
tæplega mun nú uin annað talað en
þetta i löndum þessum.
Svíar saupsáttrr við Vílhelm.
Og nú eru Svíarnir orðnir saup-
sáttir við Vilhjálm. En það orsak-
aðist af því, að Þjóðverjar bönn-
uðu þeim að flytja við og timbur
eftir Ejrstrasalti og töpuðu þeir þar
atvinnugrein góðri, sem nemur 15
milliónuin dollara á ári, eða meira.
Þjóðverjar sögðu, að þeir væru að
flytja þetta til óvina sinna og það
mættu þeir ekki samkvæmt alþjóða-
lögunuiu.
Eru nú Svíarnir að segja, að
betra sé að vera með Rússanum en
Vilhjálmi, og eru að tala um, að
leggja saman við Norðmenn og
senda tiraburskip til Englands frá
báðum rikjunum og láta herskip
beggja þjóðanna fylgja þeim. Geti
þá Þjóðverjar ráðist á þau, ef þeim
sýnist, en sjálfa sig skuli þeir fjrir
hitta.
af yfirmönnum á Olymic, að furða
mesta hafi verið, að ekki vora þau
fleiri skipin, sem brotnuðu og sukku
af sprengingum, því að daginn eftir
slysið voru siædd upp meir en 80
sprengidufl þarna i sjónum, einmitt
þar scin skipin vora að fara um til
að hjálpa Audacious.
Skipsmennirnir á Oiympic sáu
Audacious ekki sökkva, og hafa ald-
rei sagt það, cinsog þó var haft eft-
ir þeim i fyrstu.
Á Sjónum:—Bulwark Seklrnr.
Hinn 26. nóv. sökk enskur bryn-
dreki mikill við Tempsár ósa, hjá
Sheerness, sunnan við ósana. Það
var bryndrekinn Bulwark. Enginn
vissi, hvernig það orsakaðist, en
sumir héldu, að sprenging hefði
orðið i skipinu sjáifu. Tólf menn
bjðrguðust, en 781 sukku með skip-
inu, og gjörðist það alt i einni svip-
an.
Þá sökti og neðansjávarbátur
þýzkur einu gufuskipi Cunard lín-
unnar, rétt upp við land hjá Havre
á Frakklandi. Það var skipið Mela-
chite. Neðansjávarbáturinn stöðvaði
skipið og gaf hásetum tiu minútna
úr gröfunum; en þrisvar sinnum
komn Þýzkir attur og unnu þær. En
loksins höfðu þeir fengið nóg, og lá
þá margur Þýzkarinn þar eftir. —
Annars er heldur hvild þar um her-
garðinn á Frakklandi, nema sprengi-
kúlnahriðir við og við, til að halda
mönnúm vakandi.
LitH mótstaða gegn Bretum.
Þcss hefir ekki verið getið, að
Bretar hafa litla mótstöðu fengið i
Persa flóanum. Þcir fóra fyrirstöðu-
laust inn i flóann, og er þeir komu
i botn hans, hleyptu þeir liði á land.
Tyrkir voru þar fyrir, og varð fátt
um kveðjur; sló þeim þegar sainan
og.flýðu Tyrkir og skildu eftir fall-
byssur sinar og særða mcnn. Kom-
ust þeir á bála og flúðu upp Tigris-
fljótið. Voru þá Bretar komnir 60
milur inn i landið og héldu áfram,
þegar scinast spurðist til.
A austurkantinum gengur líkt og
seinast var getið. Þjóðverjar hafa
fengið ákaflegan skell, sem sumir
líkja við ófarir Frakka við Sedan,
eða Waterloo, eða Rússlandsför Nap-
leons gamla.
Þeir era allstaðar að vinna aust-
frest til að komast í bátana. Svo' urfrá Rússar, þó að sagnir séu ó-
sendu þeir skipinu sprengivél og
sökk það von bráðar. Að því búnu
stakk báturinn ser á kaf og hvarf
augum hásetanna.
Úr Kyrrahafinu heyrist ekkert,
en dylgjur eru um, að sjóbardagi
muni verða suður af Braziliuströnd-
uni, eða einhversstaðar framundan
Paraguay.
ófariraar Þjóðverja eystra.
Það litur út fyrir, að ófarir Þjúð-
verja i Póllandi séu cnnþá meiri en
fyrst var ætlað. Það sýnir sig nú, að
Rússar hafa betri eður vitrari og
herkænni foringja cn Þýzkir. Þeir
ginna þá inn i hverja gildruna eftir
aðra. Áður, fyrir mánuði siðan,
gintu þeir þá mcð undanhaldi upp
undir borgarmúrana á Warshau;
tóku þar á móti þeiin í þrjá daga
með binni grimmustu orustu, kom-
ust að baki þeim og gjörsamlega
eyðilögðu vinstra fylkingararm ó-
. ..<a jiana og ráku hina á flótta, og
voru svo að elta þá og taka menn og
heila hópa af þeim i 3 vikur.
Svo leika þeir nú aftur sama leik-
inn: Ginna þá með undanhaldi frá
Thorn, einar 30—40 mílur, og taka
þar á móti þeirn og stöðva þá; halda
þeim i járngreipum, svo þeir kom-
ast hvergi. En hersveitirnar þýzku,
sem þar sóttu fram fyrir sunnan,
láta þeir komast nokkrn lengra, um-
kringja þær siðan, fella af þeim tugi
þúsunda og taka hina fanga, nema
nema þá fáu sem undan koinust. Og
þeir, sem undan komust, hafa kom-
ist í þær kvíar, að óvist er að þeir
komist úr þeim. — Já, hvar eru nú
hin miklu þýzku vísindi og her-
kunnáttan? — Og norður af Kar-
patha fjöllunuin i Galizíu halda þeir
Danki með hálfa millión Austurrikis
manna, svo að hann getur ekki ann-
að en spriklað lítið eitt. — En norð-
ur af Cracow er krónprins Þjóð-
verja, sonur Vilhjálms, og kemst
ekki áfram, en verður að halda und
an vestur i lönd Þjóðverja. Og nú er
svo komið á allri þessari línu, að
Þýzkir era á hrakningi, og mega
þakka fyrir, að Rússinn brýtur ekki
garðinn gjörsamtega og ryðst inn
með afli miklu, þó að liklegt sé, að
þeir hafi lið svo nærri, að þeir geti
bjargast í þetta skifti, og náð stöðv-
um þeim, sein þeir hafa verið að
búa sér U1 seinustu vikurnar innan
sinna eigin landamæra. — En ekki
þurfa menn að búast við bráðum
umskiftuin. Það gengur alt öðruvisi
þetta stríð, en öll önnur strið, sem
menn hafa um lesið. Það er einsog
umsátur uin borg eina. Járnbraut-
irnar í landinu eru hið sama fyrir
herinn, sem strætin i borgunum. Og
meðan landið hefir nóg að eta og
nóga menn i skotgrafirnar, þá vinst
það ekki fremur en borgin, sem hef-
ir vistir nógar og nóga menn á múr-
unum. En þegar að fer að þrengja,
færa Iandsbúar grafirnar nær höf-
uðborginni, svo að færri þurfa i
grafirnar og færri verða líka menn-
ljósar. Þeir hrekja lið Vilhjálms í
Austur-Prússlandi, og taka smávigi
kringum vötnin, sem nú era á ísum.
Þeir halda Þjóðveram föstum milli
Wartha og Weichsel; — 60 milum
sunnar, um Lodz, hafa þeir klofið
herlið Mackensen hershöfðingja i
þrent og berjast nú við hvern hlut-
ann út af fyrir sig og er öllum hætta
búin. Við Czenstochowo hafa þeir
lamið á krónprinsinum þýzka, og
eru nú komnir fast að landamærum
Schlesiu. Þeir eru farair að skjóta
á C.racow og stendur úthverfi eitt
i björtu báli; og þeir hafa verið að
berjast við Austurríkismenn 30 og
60 mílur suður og austur af Cracow
og taka bæði fanga, fallbyssur og
herbúnað á hverjum degi, stundum
svo að þúsundum skiftir. Komnir
eru þeir og einar 30 milur suðvest-
ur af Cracow.
f Bukowina hafa þeir tekið höf-
uðborgina Czernowitz, og fagna i-
búarnir þeim báðum höndura. Ráku
þeir Austurrikismenn þar á flótta,
og eltu þá austar i fjöllin, svo að nú
eru þeir að mestu bánir að sópa
þeim út úr Rukowina.
En Bukowina er eitt af löndum
Austurrikís austan við Karpatha-
fjöll, en suður af Galiziu. Hefir ald
rei verið minst á það áður. Þar hef
ir áin Pruth upptök tsia i Karpatha
fjöllum. En þau stefna þar nærri
beint suður. Áin rennur fyrst norð-
austur, svo austur og siðan til suð
urs.
Roblin stjórnin auglýsir
takmörkun á
vínsölu.
AKAFLEGA ÞÝÐINGARMIKDL
ATRIÐL
Hin nýja stefna stjórnarinnar i
vinsölumálinu cr sú, að kaUa sam-
an stjórnarráðsfund og leggja þar
fram Order in Council um: —
1. Að loka öllutn hótclum, sem á-
fenga drykki selja i smáskömt-
um, kl. 7 e.m.
2. Að banna vinsölu í öllum klúbb-
um eftir kl. 7 á kveldin.
3. Að loka öllum hcildsöluhúsum,
er vin selja, kl. 6 e.m.
Er búist við þvi, að vínsölumenn,
er leyfi hafa, fallist á það að loka
af fúsum vilja, þó ekki sé það i lög
færl.
Og næst þegar þingið kemur sam
an, verður lagt fyrir lagafrumvarp
um breytingar á vínsölulögunuin,
þess efnis, að leyfa stjórninni (Gov-
ernor in Council), þegar við lægi og
brýn nauðsyn væri, að breyta tim-
anum, sem leyfilegt væri að selja
vin á.
Þá verður og lagt fyrir þingið
framvarp um, að veita sveitarfélðg-
unum rétt til þess, með almennri
atkvæðagreiðslu, að ákvcða ura töla
vínsöluleyfa í sveitunum.
(Meira xun þetta seinna).
Slys á Rauðá.
ÞRÍR DRUKNA.—2 LANDAR.
Þeir, sem druknuðu, vora: G.
Goodman, bartender á Lisgar Hotel
i Selkirk og 12 ára gamall sonur
hans, og svo rakari í Selkirk Tow-
hey að nafni.
Sunnudagsmorguninn 29. þ. m.
fóru þeir 5 ut að keyra frá Selkirk
og ofan í Rauðárósa. Vorn það þeir
P. H. Sutherland, Chris Watterson,
Frank Twohey og G. Goodman með
12 ára gömlum syni sinum. Það gekk
alt vel ofan eftir; en er þeir komn
nálægt NeUey Lake, um 7.30 að
kveldinu, brotnaði ísinn og fóru
hestarnir á kaf. Allir fóru mennira-
ir i ána; en þeir Sutherland og
Chris (Kristján?) komust upp á
var að reyna að koma honum upp
skörina, og hélt Chris i Goodman og
var í kafi þarna, þá brauzt hann um
líka. En er hann vissi, að sonur sinn
og hefir viljað reyna að bjarga hon-
Czernowitz er við ána og er um eða deyja, og sökk þar niður. —
borg mikil. Land er þar ágætt, þó Towhey sökk undir eins og kom
að fjöllótt sé og loftslag milt og gott. ekki upp aftur.
Liggur á sömu linu og Suður-Þýzka- Goodman var eitthvað 35 ára gam -
land. all og lætur eftir sig ekkju með 5
Þá er sagt, að Rússar séu komnir börnum ungum.
Bryndrekinn mikli fórst ekki.
Fregnin um bryndrekann Eng-
lendinga, hinn mikla Audacious,
sem átti að hafa sokkið við írlands-
strendur af völdum Þjoðverja, hefir
verið eitthvað blendin. Og þótti sú
fregn hðrmuleg og skugga slá á veldi
Breta og ráð þeirra yfir sjó og öU-
um skipaleiðum. En víst inun það
satt vera að sprenging var á skip-
inu á sjó úti, en nú er fullyrt, að það
sé inni i skipakvium i Belfast, og sé
verið að gjöra við gatið á botni þess
Það var ferþegaskipið Olympic,
sem fyrst kom að, er Audacious
rakst á sprengiduflið, og segir einn
suður yfir Karpatha fjöll með sveit-
ir nokM-ar, og skildu Austurríkis-
menn enn ekkert í því; þeir héldu
að fjöllin væru alveg ófær i þessum
hríðum og snjóum. En Rússinn gat
komist það.
f 18 nýjar herdeUdir á að fara
að safna mönnnm til hér í Canada
og safna þeim fljótt.
Georg Bretakonungnr fór yfir til
Frakklands til að sja hvernig geng-
ur á vigvellinum og heUsa hermönn-
unum. — Það eru nn 171 ár siðan
Bretlands konungur hefir sést á víg-
velli. Það var Georg II. konungur
Englands; árið 1741 fór hann sjálf-
ur til Hannover að verja það ríki og
vann sigur einn með liði sinu við
Dettingen. Friðrik mikli var ann-
ars vegar. Þá var Maria Theresa að
taka við ríkjum í Austurríki, eftir
Karl kcisara VI. Striðinu lauk 1743.
76 þúsundir Tyrkja eru á leið-
inni að ráðast inn á Egyptaland; en
ekki voru þeir komnir yfir Suez-
skurðinn, þegar siðast fréttist.
Verið cr að búa út fluginanna
sveit á Englandi, á Salisbury Plains.
Skal hún fylgja kanadisku hersveit
unum, þvi að nú getur engin deild
hermanna út farið, nema hún hafi
flugmenn með sér. Það var búið að
irnir að fæða. Innan skams tíinaj haiipa 12 flugdreka af þeirri teg-
Hestarnir druknuðu báðir.
Þetta hefir verið nálægt 10 mit-
um neðan við Selkirk.
Sutherland og Walterson komu
um miðnætti upp til Selkirk. Og
fóru á mánudagsmorguninn með
fleiri mönnum til þess, að reyna að
ná upp líkunum. En ekki hefir frézt
hvort þau hafa fundist, þegar betta.
er rítað.
verður Þýzkaland einn kastali, og
má mörgu ,til geta, hvað lengi sá
kastali kunni að verjast. Ýmsir út-
kjálkar sniðast þá af og verða utan
garðs og grafa.
Dixrnude.
Dixmude er borgin, sem svo mik-
ið hefir verið barist um i Flanders,
og verið tekin og töpuð hvað eftir
annað. Nú þótti Bandamönnum leitt
að láta Þjóðverja hafa rústirnar, og
sóttu Frakkar á þá. Það voru fransk-
ir sjómenn. Þrisvar sinnum réðust
und, sem Bretar hafa handa þeim, og
heitir hann kapteinn Janney, sem
flugsvcitinni skal stýra. Vildu marg-
ir úr kanadiskn hcrsveitunum kom-
ast i deild þá, er i lofti flýgi. Vildu
þeir losast úr forinni og hleytunni
og komast i loft upp.
Landrað.
Á fimtudaginn var maður tek-
inn fastur hér i Manitoba fyrir land-
ráð, Otto Geiler að nafni. Sakaðw
um það, að hjálpa óvinum Breta,
helzt Austurríkismönnum, tU að
komast suður fyrir Iinuna, svo að
þeir kæmust þaðan til Evrópu og
gætu barist á móti Ðretum og Frökk-
oni. Áður, á þriðudaginn, var búið
að taka 20 Þjóðverja og Austurríkis-
menn, sem ætluðu með lestinni til
Emerson. Geiler er maður af þýzk-
um ættum, en hefir unnið borgara-
eið i Canada, og verður dómur hans
harður, ef sannanir saka finnast
nægar. Margir aðrir eru grunaðir
og stöðug gæzla á höfð, þó að menn •
irnir sálfir verði þess ekki varir. —
Og það mun litið eftir fleirum, en
Þjóðverjum einuin.
MIÐSVETRAR-SAMSŒTI
í LESLIEL
íslendingar í Leshe hafa ákveðið
að halda hið árlega miðsvetrarsani-
þeir á hina þýzku óvini sina og þris-1 kvæmi sitt þann 21. janúar na«t-
var sinnum gátu Frakkar rekið þá komandi. Auglýst nánar siðar.
Breyting á póstgjaldi blaSa og
mánaðarrita.
- ■
Póstmálaráðgjafinn hefir augiýst
breytingu á póstgaldi mánaðarrita
og blaða i Canada. Breytingin hefst
1. janúar 1915, og er þessi :
Undir böggla frá 22—6 únzum 2
cent, og böggla frá 6 únzum til 1%
pund 3 cent; úr því bætist eitt ccnt
fyrir hvert hálft pund.
Undir böggla, sem ekki fara yfír
2 únzur, gjaldist 2 cent, sem áður.
Að ððru leyti gildir gamla skráin.