Heimskringla - 03.12.1914, Blaðsíða 3

■WINNIPEG, 3. DESEMBBR 1ÍI4
HEIMSKRINGLA
BLS. 3.
Brúkaðar saumavélar með hæfi-
legu verði.: nýjar Singer vélar,
fyrir peninga út í hönd eða til letigu
Partar í allar tegundir af vélum;
aðgjörð á öllum tegnndum af Phon-
nographs á mjög lágu verði.
Sími Garry 82 Í
J. E. BRYANS
.%31 9AR6BNT AVE.
Okkur vantar duglega “ageata” og
verksmala.
Radd Framieiðsla
Mn. Homck. 4ST, ArtlnKton St. er
reitSubúin a15 reita móttöku nem-
ondum fyrir raddframleiöslu og
söng.
Vegna þess aö hún hefir kent
nemendum á Skotlandi undlr Lond-
on Royal Academy próf meö bezta
árangri er Mrs. Hossack sérstak-
lega vel hæt tll þess aö gefa íull-
komna kenslu og meö láu rertji.
Símið Sherb. 1779
D. GEORGE & CO.
General Hotue Repairs
Ctbiaet lfakern aod UfliolirterfrB
Purniture repaired. upholstered and
cleaned, french pollshing and
Hardwood Finishing, Purni-
ture packed for shipment
Chairs neatly re-caned.
Phone Sher. 2733 349 Sherbrooke St.
THE CANADA
STANDARD LOAN CO.
Aðat Skrifwtofa. Winnlpeg
$100 SKULDABRÉF SELD
Tilþæginda þeim sem hafa smá upp-
hæðir til þess að kaupa. sér i hag.
Upplýsingar og vaxtahlutfall fæst
á skrifstofunni.
C. Kyie. rfiðw*
42H Street.
aðar
Wiaaipeg.
Hughes Hafmagns Pldavéiar
Copeman Automatic Rafmagn.*
Kldavélar
Thor Rafmagna í>vottavélar
Red Rafmagns I»vottavélar
Harley Vacuum Gólf Hreinsarar
“Laco” Nitrogen og Tungsten Lamp-
ar.
Rafmagns “Fixtures”
“Universal” Appliances
J. F. McKENZIE ELECTRIC
CO.
419 Portage Ave.
Phone Macn 4064 Winnipeg
Bæúr
fljótlega
Ábyrgst
RHEUMA TIC
treatment
VerS $1.50
the croto drug CO.
WINNIPEG
We,m, hér er ySar tækifærí:
■^ÍEa,lp ^^^Sað allan veturinn þeim
^anga á HemnhiU's Canada’s
og "tærsta rakara skóla; við
Kennum rakara iðnina alla á tveim-
»u®tlm Stöður útvegaðar
2Z?P hátt og $25.00 um vlkuna,
i/e^UIn *®lt þér rakara stofu
J1®” raíög væsrum mánaðar afborg-
JKHfS T,í5 hðfum 8To hundruðum
sklftlr af hentugum stoðum. Afar
©rtlrspurn eftir rakörum sem hafa
HemphilPs skírteini; láttu ekkl
komdu við eða
skrá^'1 ©ftir Ijómandi ókeypls
HEMPHTLLa
220 fíCfPW ATRMITB, WllflflPBG
áður Moler Barher College
htthfi ! R^*n«. Sflgk 4»k Poft WBl-
lam. Oat.
Maana þarfnast ti! að læra auto-
mobile gas-tractor iðn á Canada's
Dezta gas-véla sfcóla. Aðeins fáar
▼ikur harf ti! að læra. Verkfæri
kostnaðarlaust. Okkar lærisveinar
Jæra að fullu að fara með, og gjöra
▼ið automobiles, auto trucks, gas-
tractors marine og stationery vól-
ar. Við hjálDum til að útvega vinuu
sem viðgjörðarmenn, chauffeurs,
gas-tractor engineers. salesmen eða
demonstrators. Komið eða skrlfið
©ftlr Ijómana! ókeypis skrá.
9BMPHILLS
MAITV STRBRT
áður Chlcago School of Oasoline
Wngineering.
íslands fréttir.
f'rcm.tn ffl.aBar nkólair I Amrrtkn.
Elnu nsnaöarakólar I Ameriku ,em
öalda sérataka ókeypis atvinnu-
vetslu. Skrlfstofa tll hauda þelm
sem útskrlfast.
íslenzkur bókamarkaður er með
allra-fátæklegasta móti i haust. f
þessu efni, sem mörgum öðrum,
kennir striðsins, hér á landi. Bóka-
útgefendur þora eigi að leggja nema
sem minst í hættu vegna kaup-getu-
leysis almennings.
Þessar hækur hafa Isafold verið
sendar:
Dnlrúnir, eftir Hermann Jónasson
frá Þingeyrum, hin nýstárlegasta
bók.
Skirnir, 88. ár, 4. hefti. Er þar
fyrst erindi eftir Guðm. Finnboga-
son, dr. phil., sem heitir: Hefir jörð-
in sál. Flutti hann það hér i bænum
fyrir alþýðufræðslu Stúdentafélags-
ins í mánaðarlokin síðustu. Þá kem-
ur næst greín eftir sira Magnús Jóns-
on, prest á Garðar vestanhafs. Er
það áskorun um, að hafist sé handa
nú þegar til þess að fá ritaða og
gefna út itarlega íslandssögu. Segir
höf„ sem rétt er, að engin boðleg ís-
lendingasaga sé enn til, — ekkert
annað en ágripin. “En okkur vant-
ar fslands- eða íslendingasögu. itar-
lega, vísindalega. stóra, skemtilega,
læsilega. Okkur vantar sögu. sem
þjóðin hafi yndi af að lesa, sögu,
sem öllum sé til ánægju, gagns og
sóma”.
Höf. leggur til. að mörgum mönn-
um verði falið að rita söguna, svo
að hún verði fljótt búin; stingur upp
á 10 bindum.
Þessi hvatning höf. er eigi ófyr-
irsynju og ætti huginyndin að lifa
og verða sem fyrst annað og meira
en hugmyndin ein.
Þá er snotur litil saga eftir Þóri
Bergsson; um friðarpostulann —
Berthu von Suttner ritar Björg Þ.
Blöndal. og Maggi Magnús læknir um
ljós og litkynjanir.
Fróðlega grein um ýmsar fram-
farir í læknavísindum ritar Stein-
grímur Matthíasson. Látlaus æfisaga
Brynjólfs frá Minnanúpi, eftir sjálf-
an hann, er hugðnæm að lesa. Enn
er í þessu Skírnis-hefti smágrein um
þulur, eftir frú Theódóru Thórodd-
sen; ágæt þýðing á Hákonar-vöggu-
kvæði Ibsens eftir Huldu; ritfregni*i,
erlendar fréttir.
Leiðarvisir uni hirðing og með-
ferð á mótorum, niðursetning véla,
bátasmíði o. fl., eftir 0. T. Sveins-
son vélfræðing og Bjarna Þorkels-
son bátasmið, gefinn út af fiskifé-
lagi fslands. Um þessa bók hafa
fjallað einhverjir færustu inenn í
sinni grein, sjálfur ráðunautur Fiski
félagsins og alkunnur bátasmiður.—
Meðferð bif-véla hefir verið all-
ábótavant ineðal vor og þörf þvi
mikil leiðbeininga á þessu sviði.
Mun enginn þeirra, er við vélar fást,
iðrast þess, að kynna sér þenna
bækling.
Rókmenlafélagshækurnar aðrar en
Skirnir, eru þetta ár: Vikingasaga
Jóns prófasts frá Stafafelli, 1. bindi.
Nafn höfundarins er trygging fyrir
)ví, að vel sé frá bókinni gengið.
Galdra-Loftur, hið nýja leikrit Jó-
hanns Sigurjónssonar, hefir þegar
verið tekið til leiks við konunglega
leikhúsið í Kaupmannahöfn og
Stokkhólini.
Einhverntíma i vetur
Galdra-Loftur leikinn hér.
legast væri, að leikhúsið
sýndi hann fyrst allra.
Framtiðardranmur Þýzkalands.
f blaðinu New York Times birtir
dr. Jordan, frá Columbia háskóla,
grein um framtíðardrauma Þýzka-
lands.
Segir hann frá bók, er heitir:
Frakkland undir vopnum. og er eft-
ir I. Schellendorf barón, prússnesk-
an hermálaráðherra og vildarvin
Vilhjálins keisara, cftir þvi sem höf.
segir.
1 bók þessari segir ineðal annars:
“Næsta strið verður afargrimt. Það
hlýtur að verða úrslitabardagi um
lif eða dauða, millí Þýzkálands og
Frakklands.
“Svo að enginn gangi þess dulinn,
hvað í vændum er, lýsum vér þegar
yfir, að vér ætlum oss yfirráðin á
só, ekki einungis i Norðursjónum,
hcldur lika á Atlantshafinu.
"Vér verðum þess vegna að sjúga
i oss öll lönd, sem að Prússlandi
liggja. Vér verðum smátt og smátt
að taka Danmörk, Holland, Belgíu
Franche-Comte, Norður-Sviss og Li-
voníu. Ennfremur Triest og Vene-
dig, og Loks Norður-Frakkland frá
Somme til Loire.
“Og nú erum vér undir það búnir
að koma þessu i framkvæmd”.
Hver skyldi vera frumkveði ófrið-
arins? spyr höfundnrinn, er hann er
búinn að skýra frá þessu.
fulla við svipuð efni og bókin fjall-
ar um og að álíta að þau fyrirbrigði,
sem á einhvern hátt snerta óþektar
hliðar og óþekt öfl mannsandans
(lífs eða liðins), eigi einhvem einka-
rétt á þess ari "dular ’-nafnbót. En
menn mega ekki gleyrna, að sá ósýni-
legi heimur, er hin skynjandi öfl
leynast í, er engu dularfyllri en hin-
ir aðrir ósýnilegu heimar, sem þekk-
ing vor smámsaman er að fikra sig
í áttina að og inn fyrir landamæri
sumra. Það sem þar kemur f ljós
gjörsteypir engu sfður eldri, rót-
grónum hugmyndum voruni um
sjálfa oss og umheiminn. en ýmis-
legt það. er hin svonefndu “dular-
fullu fyrirbrigði” benda á.
Sálarfræðin heflr lengst af verið
heimspekilegar bollaleggingar. Hug-
myndaflugið hefir bæði verið mikið
og auðugt og getgátumar djúpvitr-
ar—en á safni reynsluathugana hefir
það lítið bygst. Það er eins og
reynsla daglega lífsin.s hafi þótt—
og þyki—of lítilfjörlegt f þessum
æðri efnum. Það er blátt áfram
broslegt að taka eítir þvf hve fræg-
ustu heimspekingar vorra tíma og
bollaleggingasmiðir taka sér reynsl-
una lítt til aðstoðar, er þeir glírna
við þessi erfiðu viðfangsefni. En þó
er það eins víst og tveir og tveir
eru fjórir. að þá fyrst verður Ijós í
því myrkri, þegar sálaríræðingarn-
ir hafa nægilegt safn reynsluat-
hugana fjölda manna að byggja á.
Ekki fyr cn það er orðið komast
þeir út úr þeim myrkviði hugsana-
flækjanna. sem þeir altof oft hafa
farið of langt inn í og veitt örðugt
að komast ut úr aftur. Sannleikur-
inn er ávalt óbrotinn.
Hefðu margir menn gert það, sem
Sumir hafa tungur tvær
Þrfð er sináblaðið Literary Digesl,
sem eg á við núna. Það er gefið út
í Bandaríkjunuin af Þýzkum mönn-
uni, Funk og Vagnall. Eg man eftir
blaði þessu frá fyrstu árum er eg
var hér í Amerika. Það átli að vera
ákaflega vísindalegt, og ýmsir góð-
ir menn voru að segja, að menn
ættu að lesa þetta blaðið, það væri
svo merkilegt og áreiðanlegt. Eg fór
að lesa það við og við. og hefi oft
rekist á það hjá kunningjum min-
uin á hverju ári, en aldrei hefi eg
keypt nema blað og blað af því.
En mér fór oft svo, er eg var
búinn að lesa það, að eg fleygði því
út i horu i bræði minni, og fylgdu
með einhver blessunarorð. Eg tala
ekki um það, að blaðið efaðist um
alla hluti; það var meira,— það var
monistiskt, anarchistiskt, material-
istiskt, liberal og konservativ, rétt-
trúað á hæstu vísu, og alveg trú-
laust um leið: það var einveldis-
blað og þjóðveldis- og þjóðfrelsis-
blað. Það var einsog það vildi grafa
grunninn undan öllu á himni og
jörðu, andlegu og likamlegu. Og þeg-
ar maður fór að lesa ofan i kjölinn
og grafa málin til róta, þá voru þeir
oft að hanga i eldgömlum skoðun-
um og sönnunum. sem annaðhvort
fyrir löngu var búið að hrekja, eða
verið var að hrekja. Og mennirnir,
sein voru að skrifa i það, voru oft
vindblásnir bullarar, sem ekki vissu,
hvað þeir voru að tala um og ekki
höfðu haft nóga undirstöðu-þekk-
ingu til að geta fylgt með timanum;
en slikir menn eru hættulegir mann-
félaginu og ættu undir lásum að
Hermann Jónasson hefir gert með | Vera. Það er æfinlega of mikið af
bókum sinum “Draumur” og “Dul- þeim.
rúnir”, má óhætt fullyrða að menn-
irnir vissu meira um sjálfa sig en
þeir gera. Það eru athuganir
greindra og skilríkra manna er sálar
fræðina vantar. Menn haldi ekki
að Hermann Jónasson sé eitthvað
“unieum......
legt abfrigði”. Hann er það eigi.
Fjöldi manns — sennilega alls ekki
lág hundraðstala — hefir svipaða
Þessi “tvíhvopta” snepill kemur
nú frani undir sama falska flagginu.
Það læst vera að segja sannleikann,
en er að reyna að troða fólk fult
með dylgjum og tröllasögum; læst
| vera vinur Englands og hinnar
eitthvað náttúrufræðis- cngku þjóðar. en er að reyna að
ógna mönnum með væntanlegum 6-
förum Bretaveldis, — reyna að snúa
I svo málunum við, að það sýirist
reynslu til brunns að bera í Þess- hvítt, sem er svart og mórautt sem
um efnum og Hermann. En að því j srænt er
leyti er hann einstakur í sinni röð \
(eða því sem næst), að hann dirfist
að tala og rita hispurlaust um þá I
Þorsteinn Erlingsson.
Fyrsti fundur hins svooefnda ísl.
Menningarfélags hér í borg var hald-
inn á miðvikudaginn var; í únitara-
kyrkjunni að vanda. Þessi fundur
var helgaður minningu Þorsteins
skálds Erlingssonar, og til samkom-
unnar vandað hið bezta.
Aðalræðuna hélt síra Rögnvald-
ur. Lýsti bæði lifsstefnu Þorsteins,
áhrifum hans og ljóðagjörð. Kom
lítt við æviatriði. Mælti ræðumaður
margt og fagurt um spámanns-
hlutverk skáldsins og forsókn fyrir
almennu hugarfrelsi á fósturjörð
sinni. Taldi hann sannleiksforvörð
hinnar yngri kynslóðar vorrar
heima (oghér?). Miklaði stórum
hiut hans í þeim efnmn: — og þó
vart um of. Þvi það var um þann
mann að segja, einsog marga ofláts-
lausa hugforingja, að áhrif þeirra
verða bæði þvi djúptækari og víð-
ari. sem lengra frá líður. — Að lok-
um likti ræðumaður honum við spá-
manninn frá Nazarcth. Og mundi
þá vissri tegund trúar-manna þykja
sér nóg boðið. Kn af þeirrí tegund
mu'n fátt hafa verið meðal áheyr-
enda. — Þorsteinn var ávalt kall-
aður trúlaus maður af öllum kyrkju-
lýð. F.n skýrlega gat ræðumaður
þess, að hann hefði verið trúaður af
alhug á beztu visu: einlægur, fast-
ur og ákafur trúmaður á gildi frels-
is og sannleiks; svo að fár eða eng-
inn af andlegum formönnum lands-
ins komst þar til jafns; lifði og sam-
kvæmt þeirri tni sinni betur og
beinna en allflestir, sem rétttrúaðir
eru taldir og teljast vilja. — Látil-
lega drap ræðumaður á eðlis-góðleik
skáldsins og dýravináttu hans; færði
fátt til. En vel mátti margt fleira til
taka, sem almenningi var kunnugt
heima, svo sem þann vana skálds-
ins, að ríða jafnan fet fyrir fet, er
hann var á ferðalagi, til þess að
misbjóða ekki reiðskjótanum. —
Ýmsu slepti ræðumaður. sem vel
hefði inátt á minnast; svo sem hjú-
skapar- og prjvatlíf skáldsins: hhU-
tekt hans i opinberum málurn; sam-
band hans við aðra andans menn,|
t. a. m. Gröndal.
langt erindi og rækilegt um lífsskoð-
un skáldsins. Sagðist honum margt
mætavel.
Þá fltitti Þorsteinn skáld Þor-
steinsson ljóð til minningar nafna
sins. Var nokkur hluti þess áré« á
isl. kyrkjuna, sem sætti færis, aí
kasta að Erlingssyni dauðum þelw
glóðum. sem hann hafði forðast e»B •
lægast í lifinu; söng yfir honmn
stækastu friðþægingar-versin ítr
Passíusálniunuin, “Af því að út var
leiddur”.
Þrir ágætir söngmenn komu frani:
Gísli Jónsson, H. Þórólfsson og Sif.
Helgason. Skal tiltekið, hve snildar-
lega H. Þórólfsson söng Sólskríkj-
nna, hið alkunna afbragðsljóð efBr
Þorstein Erlingsson (lagið gullfag-
urt, eftir Jón Laxdal).— Þeir Brgaj-
ólfur Þorláksson og Steingrimmr
Hall léku undir með söngnum.
Að siðustu voru samskot tekin td
minnisvarða yfir skáldið.
Þ. B
BIFREIÐA, 0G GAS 0G GUFIÍ-
VÉLA-FRÆÐI.
Vér höfum ákveöits a?S byrja stwtt
námsskeið í ofannefndum frœbtprreia-
um. í fiawyer-Massev vörnhúsína.
Hvert námsskeiö varlr aöeins þrjár
ikur, ojf námsmenn geta innrltast hve •
nær sem er. Ef, a?5 3 vikum liönnm,
námsmannlnum finst hann ekki fwll-
numa oröinn, ]>á má hann halda áfram,
og vera svo lengi sem hann óskar.
Námsmennirnir vinna í vélasmi'Sju og
fá bessvegna verklega þekkingu á aS
setja saman vélar, gjöra tíö þær og
stjórna þeim. Pyrirlestrar haldmhr
daglega af mönnum sem hafa yftr
gripsmikla þekkingu á því sem þe*r
tala um.
Fyrðta nfimsskei45 byrjar.......1.
Ananft aðmwikeni byrjar..........4. jam
ojc þan Nem eftir era meH 3 vfltaa
millibfli vetarlnn át.
Komiö eöa skrifiö etfir frekari upp -
lýsingum.
A. C. Campheil. RAðflmaðar
t'anaáu Hchool of Traetioneerliur
116 Higgins Ave. Winnipeg.
HERBERGI
Björt, rúmgóð, þwgileg fást
með þvf að koma til vor
City Rooming & Rental Bcnreaa
En á Ijjóðagjörð j 8krifstofa opin frá kl. 9 t til kL 9 e.k
Blaðið
verður
Skemti-
islenzka
Dulrúnir.
Hermann Jónasson, Dul-
rúnir. Xostnaðarm.: Her-
mann Jónasson. Rvík 1914
f sjálfu sér er það auðvitað alveg
réttmætt nafn, er Hemiann gefur
bókinni sinni. En þó finst mér eg
hefði kunnað betur við eitthvað
annaö, nokkuð ódulrœnara nafn.
Þaö er sem sé eins og allflestum
hætti rið að elnskorða hið dular
revnslu sína. Efalaust munu hon-
um verða kunnar stórþakkir fyrir
þetta seinna. Og þá ekki sízt fyrir
það.að hann ryður götuna fyrir þá
er frá samskonar reynsln vilja segja
og fær þá fremur tll að gera það
en ella. Mér er óhætt að fullyrða
að hér á landi sé óvenju mikið af j
fólki. sem dulrænar gáfur hefir, og j
væri hér félag til sálarfræðislegra 1
rannsókna mundi það eflaust fá
nóg verkefni.
Út í einstök atriði í bók Her-
manns ge.t eg ekki farið. Það yrðl
of langt mál. Eg skal aðeins drepa
lauslega á sumt.
Eitt af því sem Heirmann getur
um og sjaldgæft er að heyra, er það
sem hann nefnir ratvísi. Að menn
ekki geta vilst, hve dimt sem er.
Hann lýsir mjög nákvæmlega hvern-
ig hann sjálfur hefír getað ratað. Er
jiað mjög fróðlegt. Honum finst
orkustreymi liggja óslitin milli hug-
ans og þess er hann beinir göngu
sinni að, og að hann leiðist ósjálf-
rátt eftir þessum böndum. Manni
dettur í hug “sál hlutanna”. Sumir
era svo næmir, að þeir, er þeir taka
á hlut, finna “sögu” hans. Þetta
er kallað “psyehometri” (dulskynj-
un—svo eg líka noti orðið “dul”).
Er eins og streymi eða geislar frá
hlutnum hafi áhrif á þessa menn.
Eins um Hermann. Þegar hann
beinir huganum fast að staðnum,
nær hann í áhrifin frá honum og
getur fylgt þeim.
Eitthvað í þeesa átt virðist mér
mega skýra sum hugboð. T.d. veit
eg dæmi þess, að það getur dottið
í mann í fyrsta sinn er maður sér
einhverja persónu, þetta og þetta
hefir hún gert, svona og svona er
hún (þetta nefnir H. líka). Skygnir
menn sáu “hvarf’ (aura) mannsins
löngu áður en vísindin roeð rann-
sóknum sínum komust að því að
lifrænir geislar streyina frá mannin-
um. Hvarfið er einskonar samsafn
útstreymi þessa. Líklegt er að þeir
sem næmir eru taki ósjálfrátt móti
áhrifura frá útstreyminu og að
þannig megi — a.m.k. stundum —
skýra þessa ósjálfráðu vitneskju.
Mðrgum munu þykja ótrúlegastar
frásagnir Hermanns í kaflanum
‘þyngd og kraftur”. Og víst er
um það að sú þekking, er vér nú
höfum, skýrir það lftt fyrir oss. Að
minsta kosti er örðugt að gera sér
nokkra skynsamlega grein fyrir því
nema að taka sér til hjálpar að ó-
sýnilegar verur (og þá eðlilegast
framliðnir menn) hafi haft þar
hönd í bagga. Þykir mér—eins og
Hermanni — það langlfklegast, en
mund! þó auðvitað ekki byggja það
á því einu.
Að lokum vil eg þakka Hermanni
að hann gerir sitt til að varpa ofur-
lftilli glætu á þann ósýnilega heim,
sem, þegar alt kemur til alls, á mest
ftak f 083. Þvf í honum felst fram-
tíð vor og framtíðarvonir.
Kr. Linnet.
er augsýnilega keypt til
þessa, sem fjöldi annara biaða i
Ameríku; en sá er munurinn á því
og öðrum þess konar blöðum, vana-
lega þýzkum. að þau koma hreint út
og láta alla vita það, að þau haldi
fram málstað Þjóðverja,— og þeim
blöðum geta menn borið virðingu
fyrir, þó að menn séu andvígir
þeim. En þegar úlfurinn læðist í
sauðargæru um lautir, skurði og
forarrennur, þá hlýtur virðingin að
hverfa. Og þegar blaðið auk þessa
er óáreiðanlegt af þvi, að litt hæfir
menn og hálfmentaðir skrifa í það,
þá ættu menn að sýna því og öilum
þess konar blöðum þá fyrirlitningu,
að lita ekki i þau. Þau eru brúkleg
í bakhúsum, — það er att.
t
l SHERWIN - WlLLiAMS ;;
P
Ný aðferS tð aS stöðva blöðrás.
Læknir einn á Svisslandi, prófess-
or Theodor Kocber, hcfir fundið
nýtt, handhægt lyf. sem óðara stöðv-
ar blóðrás ur sárum, þó að mikil sé,
og kallar það Coaqultin.
Kocher fékk Nobels verðlaunin
fyrir skurðlækningar árið 1912.
Lyf þetta er búið til sem duft eitt,
og erleyst upp i vatni áður en það
notað. Uppgötvunarmaðurinn hef-
ir gefið duftið herskörunum, sem
eru að berjast, og hefir sent byrgð-
ir miklar bæði til Þjóðverja, F’rakka
og Englendinga. Ætla menn, að það
muni bjarga lífi margra þúsunda
manna, og þetta gela notað jafn fá-
fróðir sem lærðir, þvi að þar þarf
enga sérþekkingu eða konstir til, og
getur hinn særði sjálfur notað það
við sár sín, þó að enginn sé lil að
hjálpa honum, sé hann annars með
fullu ráði og hafi stjórn handa
sinna.
hans lauk ræðumaður verðugustu | Phone M. 5670
lofsorðum. j______________
Sérlega saknnði eg eins atriðis í
erindi tölumanns. Það var afstaða
islcnzkrar þingstjórnar gagnvart
skáldinu. Eftirtölur almennings um
skáldstyrkinn; kotungsháttur stjórn-
arflokksins: að ota skáldinu fram i
pólitiskt flokkabjástur með kvið-
væni uin framhald lífeyris; og svo
siðast, en ekki sizt. herfileg lækkun
lífeyrisins, er þó var nógu lágur áð-
ur (úr 1200 kr. niður i 600 kr.). f
stað þess að sýna andleguut merkis-
manni æskulýðsins að minsta kosti
þann sóma, að láta hann ekki svelta
hálfn og heilu hungri, heilsu- og
hagsmunalausan, eftir að auðséð
varð, hvað í hónum bjó.
Hins mintist ræðumaður, hverj-
um meiðingum skáldið hefði átt að
sæta af hendi afturhaldslýðs. Alt
eins það, hve litt hinar svo nefndu
æðri stéttir höfuðstaðarins islenzka
létu sér um hann fínnast eftir að
hann var seztur þar að.
Varla mátti erindi ræðumanns sér-
lega alþýðlegt kallast. Bar svo sterk
an mentablæ, að ekkt var fult með-
færi nema þeirra, sem heima voru i
nmræðuefninu, og þungiun hugtök-
um vanir. En skörulegt var mál
hans, og myndarlega flutt, að vanda.
Þeir Skapti B. Brynjólfsson og
síra Guðm. Arnason héldn þar og
tölur. — Sagði Skapti frá kynnum
þeim, sem hann hafði af skáldinu
fyrir nokkrum árinn síðan í Reykja
vik. — Bn síra Gmðomndtrr flutti
318 Mclntyr* Blk
Í-M i I-t-l-l t- M-I I I l I I
AINT
fyrir alskonar
húsmálningn.
Prýðingar-tími nálgast nú.
Dálftið af Sherwln-Williame
húsmáli getur prýtt húsið yð- -J-
ar utan og innan.—BRÚKH>
ekkert annað mál en þetta.— ..
S.-W. húsmálið málar mest, ■ ■
endist lengur, og er áferðar- ;'
fegurra en nokkurt annað húa
1 * mál sern búið er tiL—Komffi
j; inn og skoðið litarspjalið.—
; CAMER0N & CARSCADDEN
pUALITY HARDWABE
I Wvnyard
M-i-i-l-H-i-I-i
. - Sask.í
-I-H-H-HI-I-l-I-tjÍ
Kaupendux Heimskringlo.
eru vinsamlega beðnir, að geta þess
við auglýsendur. þegar þeir hata
viðskifti við þá, að þeir hafi
séð auglýsinguna i Hkr. Það gjönr
blaðinu og þeim sjálfum gott.
-f
f
•f
f
Loftskipið mannlaasa.
Margar eru brellur nú i striði
þessu, líkt og þegar þeir Möndnll og
Grimur Ægir voru að eigast við
forðum daga. Það var í Elsas nýlega.
Það vorn ekki nema eitthvað um 70
faðmar á milli skotgrafa Frakka og
Þjóðverja. Gjörðu þá Frakkar þeim
grikk illan Þjóðverjunum. Núna
fyrir nokkrum dögum sáu Þjóðverj-
ar loftskip mikið og menn á koma
frá Frökkum. Þeir brugðu skjótlcga
við, og sendú óðara flugmenn þrjá
að mæta loftskipinu. Voru flugmenn-
irnir á drekum þeim, sem “dúfur’
kallast, smáum, en fljótum og liðug-
n í snúningum.
Þeir rendu upp og réðust á loft
skipið og sendu þvi hver sína
sprengikúlu og þóttust nú góðir,
Skipinu förlast flugið og fellur það
niður og stcypast flugmennirnir úr
þvi; en það vorn heyvindlar i
mannslikum, en ekki menn, og með
og i skipinu féllu mörg huudruð
sprengikúlur, og er niður kom,
sprungu þær allar og drápu heila
sveit (regúnent) Þjóðverja.
Þorsteinn Erlingsson.
Þögn er i dölttm, dvinar tjóð á vorunx,
Daggeislar hverfa bak við næturský.
Hljömggðja lífsins hljóð við danðans svörum,
Hðrpunnar strengur brostinn enn á ný.
Kn meðan gegmist lands þins Ijóð og saga,
Ljós þitt mun skina í dýrðarsölum Braga.
Prelsisins skátd, þitt orð skal endurhljóma
ókomnum lýð, sem Delphic reiðarslag.
Og hugsjón þín i sögu sigurljóma
Man sveipa geislum nýjan frelsisdag.
/ samtiðinni fanst þú flest og mætasl.
t framtiðinni munu tjóð þin rætast.
Hugprúða skátd, með hljóminn tónaþunga,
Ilreifst þú og hvattir vanablindan lýð.
Sem frumherji þess æskudjarfa, unga
A andans leið til sigurs, var þitt strið.
Þin sólskinsljóð mun saga’ óglegmin skrifa,
t smmeign frelsi og kærleiks, nafn þitt lifa.
Sannleikans skáld til siðstu hvildar genginn,
Vor sorg er djúp og laus við vanans tál.
Bylttnga-skáld, sem bærði trúast strenginn
þess bliða, sanna og gófía i mannsins sál.
Þín minning skin við Ijósbrot lífsins strauma,
Sem Ufandi btóm i framtifí þjófíardrauma.
Pátmi Einarsson.
♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦‘♦■♦♦♦f