Heimskringla - 14.01.1915, Blaðsíða 1

Giftingraleyfifrbréf seld
TH. JOHNSON
Watchmaker,Jeweler&Oplician
Vibgrerbir fljótt og vel af hendi leystar
-48 MAIN STHKET
?hone >1 ain 6600 WINNIPEG, MAN.

Nordal og Björnsson
— Gull og úrsmiðir —
674 SARGENT A V E.
XXIX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 14. JANÚAR, 1915.
Nr. 16
FRÉTTIR AF STRÍÐINU
«
a
«
«
«
♦♦
♦♦
«
»
«
í MAÍ BYRJAR STRÍÐID FYRIR ALVÖRU.
»
a
Bretar hafa lengi sagt atS alt þaS sem enn væri komið «
af stríði þessu hinu mikla væri aðeins byrjunin. Og nú er 3
Jjetta seinast haft eftir Kitcherier, er hann var spurSur um 3
stríðiS hvað þaS myndi standa lengi:
«
“Eg veit ekki, hvenær það endar, en eg veit hvenær það «
byrjar, og það verður í maímánuði.” jj
a
33888«8a«a88«8888«»88«8»8«8 8888R8»»««»8
K
«
«
«
NÓTTIN KALLAR.
(Invocation to Thor.)
Efnið úr enskum texta undir ítölsku lagi.
Nóttin kallar ljóss í ljóma
liðsmenn fram að bregSa skjóma.
Þöglar vættir, þjóSa ættir
þreyta grimma Skuldar dóma.
Brenna' um himin ÓSins eldar
upp frá Valhöll þegar kveldar.
Máttki Þór þá römm er róma
reiddum Mjölni haltu' á lofti yfir fénda hóp.
Máttki Þór, lát þrumur þjóta:
þungan hamar fjandmenn sundur brjóta.
Framsal aldrei óvinum skal hljóma.
Freyja, gef oss frægSarljóma.
Freyja, láttu sögu róma
— þjóSa ættir, allar vættir —
öll þau verk, sem djörfum hetjum sóma.
Stirnda nótt meS stjörnuljóma
strá í hjörtun vonarblóma!
Ó, Þú mikli, máttki Þór! þá römm er róma
reiddum Mjölni haltu yfir fénda hóp.
ÓSinn, faSir, liS oss ljá
lát hinn máttka Þór oss standa hjá.
Freyja, milda móSir, kær
máttkan láttu Þór oss standa nær.
Veit oss sigursæld,
sundra fénda vorra hóp.
Ó, milda móSir, heyr oss
og máttkan kalla Þór!
Ó, máttki Þór, gef herfang vorum her.
Ó, heyr oss, máttki Þór. Heyr oss!
t>. Þ. Þ.
Striðið gengur sinn vanalega
gang, rétt einsog hvert annað starf
eða atvinna. Þeir skjóta á löngu
færi allan daginn. Sprengikúlurnar
þjóta um loftið, suðandi, hvínandi,
þangað til hvellurinn kemur og þær
springa í lofti yfir höfðum manna,
eða þær bora sig niður í jörðina og
springa þarj en þá kemur gusa upp
af grjóti og freðnum jarðarkökkum
og svo járnabrotum úr skelinni, og
drepur alt, sein nálægt er. Þetta
gengur kannske allan daginn fram
á nótt, og enginn veit eiginlega,
hvaðan þetta kemur, nema það
kemur niður úr háa lofti; og þessar
sendingar eru ekki sendar af góð-
um hug, heldur til að brjóta og
<>g drepa; svo þegar myrkur er kom
ið, þá hættir hriðin kannske alt í
einu; það verður þögn, dauðaþögn;
en þá fer nú fyrst að verða vara-
samt á vígvöllunum og i skotgröf-
unum, því að þá eru óvinirnir svo
nærri komnir, að þeir hafa hætt að
skjóta til þess að skjóta ekki sína
eigin menn. Og alt í einu koma fram
þúsundir vopnaðra manna,— cins-
og spretta upp úr jörðunni, ganga
fram úr skugganum, standa á bökk-
uin skotgrafanna og tungurnar, rauð
ar, brennandi, stingandi standa
fram úr röðum byssanna, ofan á
höfuðin á þeim, sem í gröfunum
eru. Þetta getur verið á nokkur
hundruð íeta, nokkur liundruð
faðma, einnar milu cða fleiri milna
breiðu svæði, að þarna stendur mað
ur við mann. Þeir hafa læðst i
myrkrinu, meðan skothríðin eða
sprengikúlnahríðin dundi yfir, —
iæðst, þangað til þeir áttu ekki eftir
nema tvo eða þrjá faðma eða tiu
tuttugu, þá hlaupa þeir upp. Og
verði þeir í skotgröfunuin ekki var-
ir við þá fyrri en eldtungurnar
standa á þeim af bökkunum ofan,
þá eru þeir dauðir; en verði þeir
varir við komu þeirra i tima, þá eru
aftur hinir, sem að sækja, allir dauð
ir. Raðir hcrmannanna i skotgröf-
ununi eru þá viðbúnar og þcgar
gestirnir koma, vita þeir ekki fyrri,
°n alt er bjart sem skinandi dagur,
rafmagnslámparnir kasta á þá skin-
andi ljósinu, en eldstrókarnir úr
byssuröðunum standa í nasir þeim
<>g augu.
Svona gengur það dag eftir dag,
og drepinn er hver sem er feigur. Á
vesturkantinum, i Flandern og á
Frakklandi 0g i Elsas er þetta dag-
legt brauð. Þjóðverjar gjöra þar á-
hlaup við og við, einkum vestantil
á Breta, en komast hvergi áfram;
þeir hníga niður fyrir hinum log-
andi straumum, og heldur hafa
Bretar þokað þeim aftur, en furðu
þungt er að ýta og þarf til aflsmun
töluverðan. En aftur uppi undir
^osges fjöllum og í Elsas hafa
■'rakkar sótt ineira á, og víða hrak-
‘ð Þjóf5verja; einkum þó við Stein-
hack i Elsas. Þeir voru þar á hæð-
unum upp af bænum og höfðu nú
fult eins góðar ef ekki betri fall-
‘>>ss- en Þjóðverjar; hafa þeir ver-
ið að steypa og smíða þær i vetur.
Þeir letu nú skothriðina dynja á
skotgrofum Þjóðverja og borginni,
og brutu alt og sprengdu upp; svo
réðu þeir til áhlaups, og var um það
getið seinast. Þarna börðust þeir oft
með byssustingjum dag og nótt, um
hvert hús í bænum, sem uppi stóð.
Fyrst höfðu þeir hálfan bæinn, einn
eða tvo daga; svo náðu þeir honum
öllum; en Þjóðverar héldu skot-
gröfum rétt fyrir utan hann á hæð
i nokkurri. Um hæðina var lengi bar-
ist, þangað til hún var orðin upp-
rótuð öll saman, þá loks komu þeir
Þjóðverjum þaðan,— eiginlega þeg-
ar þeir voru allir dauðir, sem
vörðu.
Á einum stað var það þarna, að
Frakkar sendu fjallasveit eina af
hnjúk ofan, og voru þeir á skíðum
og runnu ofan hnjúkinn á grafir
Þjóðverja, er neðar voru. Voru þeir
á höfðuin þeim áður en liinir vissu
og tóku grafirnar eða vigin. Frakk-
ar vilja komast þarna að Rínfljót-
inu og reka svo hópana þýzku' nið-
ur með ánni.
Að austan, frá Rússanum, er alt
stórkostlegra. Hindenburg er þar
mestur foringi í liði Vilhjálms; en
móti honum eru i Galiziu Russky
og Ivanoff foringjar Rússa.en Renn-
enkampf nyrðra og svo aðalmaður-
inn Nikulás hertogi, sem nú virðist
langmestur foringi allra í striði
þessu, og hvað eftir annað hefir
lokkað Þjóðverja í gildrur sínar.
Norður af Warshau situr Hinden-
burg, í Austur-Prússlandi, í Vatna-
hverfinu i miðju landi, og kemst
hvergi áfram. Fyrir rúmum hálfum
mánuði reyndi hann að brjóta her-
garð Rússa með áhlaupum á alla
linuna frá Karpatha fjöllum og
norður alt Pólland, eða á 3—400
milna svæði. Annað harðasta á-
hlaupið gjörði hann að norðan frá
Mlawa, á landamærunum norður af
Warshau. Rússar létu undan i fyrstu
— en þegar han nvar kominn nokk-
uð á leið, snörust þeir svo ramlega
móti, að þeir hröktu Þjóðverja al-
veg aftur og norðuri Austur-Prúss-
land, með mannfalli miklu. — Nú er
farið að frjósa þar um slóðir og
harðna vegir og vötn hin smærri,
og enn leggur Hindenburg upp að
nýju. Leggur hann leið sína um
Mlawa, sem fyrri, en heldur liðinu
í þetta skifti lengra austur og stefn-
ir á Warshau. Honuin hefir gengið
tregt. Rússar láta undan sem áður,
en eru nú þyngri fyrir. Oft taka
Þjóðverjar skotgrafir þeirra, en
halda þeim sjaldan lengi, þvi að
Rússar koma aftur og renna á Þjóð-
verja í gröfunum með byssusting-
ina og flctta þeim í sundur. Er það
mjög sjaldgæft, að Þjóðverjar stand-
ist þau áhlaup; enda munu þau
grimin vera, og einlægt harðnar eft-
ir því sem þeir koma lengra áleiðis
til Warshau. Telja menn það lítt
hugsanlegt, að þeir nái borginni. En
breyting er nú sú orðin á bardög-
unum, að verra er orðið að grafa
þar norður frá nýjar skotgrafir
fyrir frostið, og verða þeir því suin-
staðar að berjast ofanjarðar.
En sunnantil á þessum 7—800
breiða orustuvelli, gengur Rússum
mikið betur. í Galizíu sundruðu
þeir liði Austurrikismanna, tóku
fjölda af föngum og hálf-upprættu
þá, Þar voru nú nýlega rigningar
svo miklar og vatnsflóð, að landið
flaut viða í vatni, en á upphækkuð-
um vegum stóðu Rússar og höfðu
hleypt dynainiti í dompana; svo
þeir gátu sprengt þá upp, hvenær
sem þeim sýndist. Hinir komust því
hvergi áfram; en Rússar búnir að
taka hér um bil öll skörðin i Kar-
patha fjöllunum, og komnir að Cra-
cow aftur, en Przemysl við það að
gefast upp. Þá voru Rússar einnig
farnir að senda fleiri og fleiri sveit-
ir suður um skörðin í fjöllununi og
suður i Ungarn.
En syðst í Bukovina, suður af
Galiziu, en austan við Karpatha-
fjöll, hefir Rússum gengið bezt. Þeir
voru búnir að vinna mikið af land-
inu, en Austurrikismenn héldust
við i fjöllunum; en nú hafa þeir
stöðugt verið að berjast þar i hálf-
an mánuð, og loks er sagt, að þeir
séu búnir að sópa landið alt og
komnir yfir fjöllin á eftir Austur-
rikismönnum og ofan á sléttur Ung-
verjalands, eða i þann hluta lands-
ins, sem Transsylvanía heitir. Það
er suðaustur hornið á Ungarn, og
liggur að Rúmaníu. Það er slétta
ein eða réttara skál og liggja fjöll
að á alla vega; ágætt land. Að aust
an eru Karpatha fjöll, að sunnan
i ranssylvaniu fjöll, en að norðar
og vestan lág fjöll eða. hálsar, milli
anna Theiss og Maros. Eftir Trans
sylvaníu rennur stóráin Maros; o{
kemur hún úr Karpatha fjöllum of
rennur vestur í fljótið Theiss, sen
kemur einnig úr Karpatha fjöllum
norðan við hálsana, og rennur í
bugðu norðvestur, svo vestur og suð
vestur og svo beint suður langa leið
og fellur i l)óná. Þarna eru þeir
komnir ofan i liinn stóra og breiða
Maros dal, og að Iikindum eitthvað
ofan i Theiss dalinn, norðan við
hálsana. En Austurrikismenn flýja
undan þeim alt hvað fætur toga. Og
þarna cru Rúmenar ré.tt sunnan við
þá, og herða sig nú sem þeir geta,
að búa sig. Þeir vilja nú komast í
leikinn, og er liklegt, að rót verði
koinið á þá áður en vika eða 10
dagar liða; þó að sagt sé, að þeir
verði ekki búnir að kalla út lið sitt
fyrri en í seinustu viku janúar.
Budapest heitir höfuðborgin í
Ungarn, við Dóná, og eru menn nú
orðnir hræddir þar og gjöra upp-
hlaup í borginni, og eru nú að smala
öllum, sem á fótum standa, ungum
og gömlum, til að mynda af her-
flokka, að verja borgirnar Vin og
Budapest, og senda lið á móti Serb-
um enn einu sinni. Enda er Vil-
hjálmur harður á þeim, og hefir lof-
að, að senda þeim 300,000 Þjóðverja
til þess að berja á Serbum og láta
þar yfir ljúka. En hvar hann eigi
að taka þær, er mörgum spurn.,
Kannske úr Bæheimi, Bayern og
Wurtemberg, suðurrikjum Þýzka-
lands.
Þarna þyrftu nú Rússar að hafa
eina milíón manna, þó að þeir i
bráð komist af með ein 2—300 þús-
undir. En ekki er ólíklegt, að þarna
verði nú smalað að sunnan, meðan
Rússar standa fyrir að austan og
Frakkar og Bretar að vestan. Svo
smala Rússar og Rúmcnar og siðar
ftalir og Serbar að sunnan, og reka
safpið norður löndin. öll og inn fyr-
ir landamæri Þýzkalands. Geta
menn nú séð, að til þess muni þurfa
tíma nokkurn. En sé nuddað við
það, gengur það á endanum.
I fjöllimum um Kars og Erzcrum
i Armeniu fara Tyrkir hverja óför-
ina á fætur annari og hafa látið ein-
ar 80—100 þúsundir fyrir Rússum;
og hræddur er nú margur Tyrkinn
orðinn i Miklagarði, að Rrctar og
Frakkar lirjótist in um Ilellusund,
og leggi skipum sínum inn um horn-
ið gullna í Miklagarði. Eru þeir nú
búnir, að taka alt lið sitt í Evrópu
og hverja byssu til að verja borg-
ina. Adríanópel hafa þeir rúið að
fallbyssum.
ltalir eru við það að segja Tyrkj-
um stríð á hendur; gáfu þeim nokk-
urra daga frest (til 10. jan.), og ein-
lægt verður styttra og sty.ttra milli
ítala og Austurríkis. — Grikkir al-
veg vígbúnir. — 1 Litlu-Asíu eru
Tyrkir að myrða kristna menn.
Seinustu fregnir.
Bretar búast við árásum frá flug-
i mönnum Þjóðverja bæði á strend-
urnar norður af Ermarsundi og jafn
vel á London. Hafa flugmenn þýzk-
ir verið að fljúga i hópum yfir
Norður-Frakkland og yfir sundinu
og upp að ströndum Englands, eins
og væru þeir að þukla fyrir sér. En
Bretar eru nú nokkuð við því bún-
ir, og svo eru Parísar búar.
ftalir senda herskip til að lemja
á tyrkneskum hafnstað fyrir illa
meðferð á konsúl þeirra.
Svisslendingar reiðubúnir að berj
ast við hvern, sem á þá leitar.
Frakkar og Þjóðverjar safna liði
i Elsas og er þar nú einlægt barist.
Þjóðverjar draga saman 600
þúsund nýja hermenn.
Þjóðverjar kalla út nýjar sveitir
hermanna og taka alla, sem eru yf-
ir 19 ára gamlir, og fá þannig 600
þúsund menn. Auk þess hafa þeir
varalið, sem þeir hafa ekki neitt að
marki gripið til ennþá.
Rússar koma með 1,200,000
nýja hermenn
En Rússinn er þeim mun harðari,
að hann kallar nú út alla þá, sem
herskyldir urðu árið 1914, og nú er
búið að æfa; en það eru 1,200,000
manns, og um leið fara allir, sem
herskyldir verða árið 1915, í búðir
þessara manna eða hermannaskála
um alt landið, til þess að fara að
æfa sig og vera til taks, ef á þarf að
halda.
Bretar og Frakkar búnir að eyði-
leggja eða skemma að mun ytri
kastalana við Hellusund.
Eitt af því, sem hamlað hefir Rúm-
:mum að fara af stað, er það, að þeir
/oru skotfæralitlir og pcningalaus-
r. En nú er bætt úr hvorutveggju.
'ru menn því allstaðar farnir að
>úast við mikilvægum tíðindum, þó
ð Kitchener segi, að það verði ekxi
(yrr en í mai.
— Stríð þetta sýnir, að Dr. Osler
hefir ekki haft alveg rétt fyrir sér,
er han nsagði, að allir menn væru
ónýtir eftir fertugt, og væri rétt, að
stytta þeim aldur; þvi allir beztu
herforingjarnir eru menn milli 60
og 70 ára, — Frencli, Joffre, Pau,
Renncnkamf, Russky, Hindenhurg
og Moltke; ekki einn cinasti þeirra
ut "u- maður. Kitchener er nær 60;
Von Kluck var yfir 60. Og svo hefir
það oft verið í sögu inannkynsins,
og þvi fremur nú, sem lífsreynsla
og þekking keniur svo mikið til
greina.
9,000 fet í lofti uppt.
Þann 11. þ. m. yfir Dunkirk við
sundið var slagur 9000 fet í lofti;
— höfðu 7 flugmenn þýzkir komið
þar um kl. 11 f.m. og flugu í hring-
um yfir borginni og sendu sprengi-
kúlur niður og héldu þessu áfram
þangað til kl. 4 e. m.En þegar á leið
eða eftir hádegið risu upp tveir
flugdrekar Belgíumanna og réðu á
móti hinum þýzku, þó að 7 væru á
móti 2; þeir voru nokkuð neðarlega
fyrst, en Belgarnir tveir strikuðu
upp fyrir þá. Þá urðu hinir að fara
upp Iika og reyndi nú hver að kom-
ast sem hæst. Loks komust Belgar
upp fyrir hina, á 7000 feta hæð og
fóru nú að skjóta, og var þó ervitt,
því einlægt voru þeir á flugaferð,
og stöðugt héldu þeir hærra og
hærra, unz þeir voru komnir
fet í loft upp. Eftir litla hríð féll
einn þýzki drekinn niður og annar
lamaðist og strikaði burtu og komst
20 milur áður en hann féll eins og
álft dauðskotin; hinir 5 flýðu og
komust undan. Nokkrir særðust og
dóu i borginni og hús brotnuðu; en
fólk var farið að verða þessu vant,
og flýði í kjaliara, nema þeir, sein
nógu forvitnir voru.
— Norðan til i Pólen stöðva Rúss-
ar Ifindenburg.
— Brussel, höfuðborg Belga, er
sögð í báli.
— Sjö milíónir Belga þarf að
fæða á hverjum degi, annars dæju
þeir úr hungri.
— Rússar eru búnir að taka sex
townships vestan við Karpatha fjöll
í Transsylvaníu, og er þar lítil fyr-
irstaða af Austurrikismönnum. —
Enginn óvinur að baki Rússa, svo
að þarna eru þeir búnir að ná fót-
festu.
— Von Buelow kominn aftur frá
Rómaborg, og segir Vilhjáhni, að
hann hafi engu til leiðar komið við
ítali. Þó að stjórnin þar vildi lijalpa
Þjóðverjum, þá þýddi það ekkert.
Það yrði þá upphlaup og stjornin
rekin frá völdum.
—Tveir bræður, sonarsynir Gari-
balda gamla, börðust með Frökk-
um og féllu báðir; var sá, er fyrri
féll, fluttur til Rómaborgar, að jarð-
ast, og varð þá hreyfing mikil þa'
i borginni, og vildu landar hans
fara strax og hefna; en við jarðnr-
förina fréttist lát hins, og héldu
mönnum þá engin bönd. Það varð
uppþot um alla borgina og réði lög-
rcglan ekkert við. Þetta og margt
fleira herti á Itölum, og má nú óef-
að heyra það einhvern daginn, að
þeir séu komnir af stað. Þeim bag-
ar nú helzt snjórinn og ófærðin i
Mundiu-fjöllum.
Bryndreki sprengdur upp.
Á gamlaársdag sprengdi franskur
neðansjávarbátur upp bryndreka
stóran fyrir Austurríkismönnum, 20
þúsund tonna skip, með þúsunit
manns. Skipið komst þó inn á höfn,
þvi skamt var. — En vel er borgað
fyrir Formidable, að undanteknn
mannaláti, því að þessi dreki Aust-
urrikismanna var miklu stærra og
betra skip en það.
Einn stóri Zeppelin-drekinn
eySilagður.
Frá Genf koma þær fregnir, að
flugmenn Breta hafi eyðilagt eitt hið
stóra Zeppelin flugskip, i árás flug-
manna seinast á Cuxhafen. Þeir
kveiktu i hjöllunum, þar sem flug-
skipin voru inni, og slapp annað
með þvi áð taka til flugs, en hitt
eyðilagðist gjörsamlega. — F7kki var
sú förin til ónýtis.
Smávegis frá stríðinu.
í Elsas hafa Frakkar sótt fast á
Þjóðverja, og var hríð mikil nm bæ-
inn Steinbach. Þjóðverjar héldu lioa
um, en F'rakkar sóttu á, fyrst með.
stórskotahríð, og brutu helminginn
af bænum; siðan voru áhlaup gjórð
með byssustingjunum og náðu
Frakkar hálfum bænum; en hálfum
héldu þýzkir. Blakta þeir þar hvor
á móti öðrum, fánar Þjoðverja og
fáni F'rakka.
* ♦ ♦
— Þrjátíu herskip F'rakka og
Breta skutu núna nýlega á kastala-
borg Austurríkismanna, Pola, á Ist-
ría skaganum við Adría-hafið. En
þar er herskipalagi Austurríkis-
manna. Einnig skutu þeir sama dag
á Rovigno, en það er annar kastali,
13 milur frá Pola.
■ • •
— Nýlega skutu Frakkar og Eng-
lendingar á kastalana við Ilellusund
og skemdu þá mikið. En til þess að
geta gjört það, þurfa þeir að skjóta
yfir skagann, eða rifið, sem rennur
suður með Hellusundi að vestan, því
að sumir kastalarnir standa á hon-
um austanvert við sundið. Ilafa kast-
alar þeir áður verið taldir óvinn-
andi.
♦ ♦ ♦
— I Kákasus fjöllunum eru Rúss-
ar stöðugt að berjast við Tyrki. Við
Sarikamysk, 30 milur suðvestur af
Kars, börðust þeir við Tyrki og
unnu mikinn sigur. Halda Tvrkir nú
i stórhópum upp i sköi;ðin vestur af
Kars, en suður af Ardahn eitthvað
40 milur, nærri beint vestur af Kars.
Eru þar skörð í fjöllin, ill yfirferð-
ar, en góð að verja, og þangað vilja
Tyrkir komast, því að ekki treyst-
ast þeir að eiga við Rússa i stórum
bardögum.
Neðri hluta Eufratsdalsins halda
Bretar, og á Gyðingalandi eru her-
svejtir þeirra, og Suez-skurðurinn
er á þeirra valdi, og því engar likur
til, að Tyrkir komist þar nokkuru
sinni yfir. — Áskorun Tyrkja til
rúbræðra sinna, að hefja hið licilaga
stríð móti Brctum og drepa þá alla
niður, hefir engar undirtektir fcng-
ið. Þessar 300 millíónir, sem Vil-
hjálmur ætlaði að æsa móti þeim,
sitja kyrrar.
• • •
— Sagt er, að hálf miilión Kal-
múka komi að hjálpa Rússum. Kal-
múkar þessir eru Asíu-þjóð, Búddha-
trúar. Sendu þeir sendinefnd til
Rússakeisara, þvi þeir lúta honum,
og búa i Astrakhan, á Kalmúk slétt-
unum, við Caspiska hafið. Buðu þeir
honum 500,000 riddara, og sögðu,
að þjóð þeirra öll væri einhuga um,
að leggja hvern liðfæran mann fram
til styrktar Rússum. En þeir eru
hestamenn iniklir og ágætir riddar-
ar, eru hestar þeirra líkir arabiskum
hestum. Þcir hafa ekki verið her-
skyldir áður. Færði nefndin keis-
ara 200,000 dollara i peningum og
1500 hesta, og auk þess lögðu þeir
til þessa hálfu millión riddara með-
an á striðinu stæði.
Kalmúkarnir eru hjarðmenn og
lifa í skinntjöldum. Land þeirra er
40,000 fermílur á stærð. Tala þeirra
i Rússlandi eru 5 millíónir.
Nýja kúlann.
Hann fann hana upp hann Char-
les Dawson, maðurinn, sein fann
hina orðlögðu Piltdown kúpu. Kúlu
þessa hefir hann boðið Bretastjórn,
og er hún til þess ætluð, að skjóta
henni á Zeppelin skip. Er hún þann-
ig gjörð, að oddurinn er skálmnyd-
aður, og er phosphor i skálinni, og
stendur nokkuð frain úr oddi kúl-
unnar. Þegar henni er skotið, kvikn-
ar í þessu efni, og þegar hún svo
kemur i Zeppelin-belginn, kveikir
hún á augabragði í gasinu, og vita
menn þá, hvað skcður.
Frelsisgyðjan.
(Sbr. Stgr. Thor.: Kvæði, bls. 299, þriðju útgáfu aukna,
Reykjavik 1910)
O, Freedom'* goddess! Whether thy dread hand
Doth hold alott the bright, death-dealing sword,
Or by thy torch is blazed the sacred word
That wisdom spreads to our earth’s utmost strand;
Before thy presence bow’d in prayer I stand:
By thy blest might were Rome and Greece restored;
And our brave fathers fleeing their tyrant-lord
Thy good light led to this far northern land.
Smile still on them whose whole hope rests in thee
And rouse and strengthen nations; but in times,
When passion’s rage and reason’s light grows dim,
O, guard thyself, that thou may’st never be
Made to serve follies, outrages and crimes:
Ne’er midst such baseness thy bright torches trim.
Skúli Johnson.