Heimskringla - 11.02.1915, Blaðsíða 4

Heimskringla - 11.02.1915, Blaðsíða 4
BLS. HEIMSKRINGLA WINNIPEG, 11. FEBROAR 1915. Heimskringla (Stofnuð 1886) Suuur út & hverjum flmtudegt. trtgefendur og eigenduí THE VIKING PRESS, LTD. Verfl blaCains i Caiiftda og Bandari^Junum $2.00 tim arlC (fyrlrfram borgaC). Sent til lslande $2.00 (fyrlrfram borgaC). Allar borganir sendist ráBs- manni blaCsfns. Póst etia bánka ávísanir stýllst tli The Vlking Press, Ltd. Rltstjðrt M. J. SKAPTASON RátSsmatSur H. B. 8KAPTASON Skrlfstofa 729 Sherbrooke Street, Wionípef BOX 8171. Talsiml Oarry 4110 Islenzkan viðurkend við háskólan í Saskatoon. Herra prófessor Thorbergur Thor- valdsson skrifar oss nýlega, að i fundi háskólaráðsins, við háskóla Saskatchewan fylkis i Saskatoon, hinn 3. febrúar þ. á., hafi það verið ákveðið i einu hljooi, — að neméndum, er sæskja uiti inn- töku í 'háskólann, skuli heimilt, að velja við inttgönguprófið i s - lenzkp, i stað eins, af.eftirfglgj- andi tungumálum: latinu, grisku, frönsktí og þýzku. Þetta gildir fyrir allar dcildir háskólans, svo sem: Arts, Science, Law, Medi- cine, Déntistry, Pharmacy, Agri- culture, Accounting og Engineer- ing. Með þessu ákvæði hefir háskóla- ráðið algjörlega sett islenzkuna á bekk með hinum öðrum útlend- um tungumálum, sem kend eru eru við háskólann. Einnig hefir forseti skólans, t)r. Murray, látið i ljósi, áð þessi á- kvörðun háskólaráðsins sé aðeins byrjun, og að undir eins og nem- endum fjölgi við háskólann, sem nema vilji islenzkuna þar, þá verði téð um kenslu i islenzku og islenzk- um bókmentum i fyrsta og öðrum bekk háskólans. ., Það er því algjörlega á valdi fs- lendinga sjálfra, hvort islenzkan verður kend við háskólann i ná- lægri framtíð eða ekki. Þetta er svo stórvægilegt atriði, að íslendingar ættu nú að lita upp, því að aldrei hefir þeim, eða hinni fornu og frægu tungu þeirra verið annar eins sómi sýndur. Komi þeir nú fram, sem elska hið gamla ís- land, elska minningu feðra sinna og mæðra, elska hinar fornu bókinent- ir, hin fornu Ijóð og fornu sagnir, sem haldið hafa og halda munu uppi það? Eða ætla þeir að setja slag- brand fyrir dyrnar. Þeir eru boðn- ir, beðnir, laðaðir, lokkaðir til að koma inn og hagnýta sér þetta. Há- skólaráðið hefir komist aá þeirril niðurstöðu, að af námi hinnar is- lenzku tungu, og úr hinum islenzku bókmentum, geti þeir aflað sér eins mikilla andlegra fjársjóða, einsog af tungum stórþjóðanna, — Breta,. Frakka og Þjóðverja — eða hinna fornu þjóða — Grikkja og Róm- verja. fslendingar i Saskatchewan! Þér eruð framafaramenn: þér eigið þcnna háskóla, -— þér hafið nú kost á, að halda uppi virðingu hinnar fornu móður vorrar, sem vér allir elskum heitt og innilega, þó að höf og lönd og margt annað aðskilji oss og hana, móðurina fátæku en friðu, sem bar oss á brjóstum sinum; — móðurina fornu, sem svo hætt er við að börnin vor gleymi, af þvi þau hafa aldrei séð hana. Reynum nú að halda við tungu hennar og virð- ingu, þvi, ef að tungan fer, þá er 'virðingin og ástin farin um Iéið, og þetta alt er nú býsna viða á förum. En þér verðið rikari, andlega rikari, ef að þér notið yður nú tækifærið og sækið skóla þenna; og annað: þér vinnið gott verk, ekki einungis fyrir yður sjálfa, heldur einnig fyr- ír eftirkomendur yðar, fyrir börn yðar og barnabörn, ef að þér stuðl- ið nú að þvi, að fastur kennari verði settur þarna við háskólann. | Þá er islenzkan komin þarna á jfastari fót i Saskatchewan, heldur 'en hér í Manitoba; og háskólinn ætti að geta dregið nemendur að úr öllum sveitum, hvar sem íslending- ar eru hér i Ameriku. Hann yrði miðpunktur islenzkrar menningar hér vestra. Gamla fsland gæti þá verið stolt af yður, og börn yðar myndu blessa minningu yðar. Og gleymið ekki manninum, sem hefir barist fyrir þessu, prófessor Thorbergi Thorvaldssyni. Þér vit- ið sjálfir, að það er honum að þakka. , Áður en eg skilst hér við, vil eg geta þess, að á Saskatchewan há- skóla, 'þessum i Saskatoon,, eru nú jrfir 400 nemendur, og er hannieini háskólinn i Saskatchewan fylki. Við háskólánn eru nú 3 islenzkír nem- endur aðeins, — en aéttu að vera 30. En svo er þessi ráðstöfun alveg ný, sem enginn hefir um vitað, þó að margir muni hafa óskað eftir einhverju Iíku\ í bréfinu til min getur prófssor Thorbergur Thorvaldsson þess, að sér sé ánægja, að svara fyrirspurn- um viðvíkjandi skólanum frá til- vonandi nemendum eða aðstand- endum þeirra. Utanáskrift hans er: — kemur saman um, að engin von sé til, að “komast áfram” úti á landi, fyrir þá, sem vilja sækjast eftir þessa heims gæðum. , Þannig hefir ástandið verið, og þannig er það i þeim sveitum, sem ekki fylgjast með timanum. En nú hefir stór breyting orðið á þessu, og má sjá það i mörgu: öll starfsemi bænda er í uppgangi, og aukin samtök, frainför og ment- un hafa bætt hag bænda um alt fylk- i'ð. Og ein allra yngsta, og um leið lang þarflegasta hreyfingin í fram- faraáttina er sú. sem hefir komið af stað félagsskap fyrir börn og ung- linga, sem lifa i sveitum, og nefnist “The Manitoba .Boys’ and Girls’ Club” (Félag fyrir drengi og stúlk- ur i Manitoba). Markmið þessa fé- lags er að setja á fót samkepni með- al unglinga, sem samsvari iðnaðar- sýningum bænda viðsvegar um landið. Vpptök. Þetta félag var fyrst myndað fyr- ir rúmum tveimur árum. Smærri fé- lög, eða greinar af aðalfélaginu, voru stofnsett i bygðum og þorp- um, —- átta alls —, flest i sambandi við barnaskóla eða sameinaða- og lýðháskóla. Þó er ekki nauðsynlegt, að þessi félög séu i sambandi við skóla eða mentastofnanir. Alveg eins má stofna þau sérstaklega, í hvaða plássi sem er, ef nógu margir gefa sig fram; því öll starfsemi fé- Jagsmeðlima fer fram heima hjá þeim sjálfum, en ekki á skólum eða sérstökum stöðum. Félögum hefir mög fjölgað, svo að nú er alls með- limafjöldi aðalfélagsins (nfl. saman- lagðir meðlimir allra smáfélaganna) nær tvö þúsund piltar og stúlkur. Félaginu stýrir útbreiðsludeild Bú- fræðisskóla Manitoba fylkis (Ex- tension Department, of the Mani- toba Agricultural College). Tilgangur. í stuttu máli er tilgangur félags- ins sem hér skal greina: . Að kenna unglingum að vinna að ákveðnu takmarki, með á- buga og vandvirkni. Þannig er lagður góður grundvöllur fyrir bvaða köllun sem er, í lifinu. 2. Að innræta börnunum það strax á unga aldrj, að það er heiðarlegt og lofsvert, að starfa með höndum ekki siður' en fneð höfði. 3. Að veita unglingum úti á; landi tækifæri til að njóta ánægju og uppörfunar i.sambandi við dag- • Ieg störf, þ. e.; að gjöra) þeim búnaðar-starfsemina léttari og aðgengilegri. 4. Og á þenna hátt að setja á var- anlegan grundvöll bændaheir.i- ilin og sveitalífið, fyrir kom- andi kynslóðir, svo að , ekk leiti burtu úr bygðunum þcir kraftar, sem bezt gætu bygl upp landið. Þvi að, ef yngra fólkið fælist landlífið, þá verður seint hægt, að byggja upp blóndegar sveitir i landinu. Svo lengi, sem yngri menn og konur þurfa að flýja sveitirnar, verða menta- mál, félagsmál og fjármál bænda ætið i ólagi, og landbún- aðurinn á völtum fæti. heiðri íslands og fslendinga þeirra, sem geymt haTa og frá glötun vernd- að sögu Norðurlanda um fleiri aldir Þegar fslendingar fengu að ráða sjálfir og setja kennara inn á Wes- Iey College, og islenzkan var sett sem kenslugrein inn á námsskrá (Calender) Manitoba háskólans, án þess þó, að nokkur kennari væri ráð inn við háskólann sjálfan, — þá var mjög mikilsvert spor stigið i áttina til þess, að varðveita islenzkuna hér i landi. En nú er Iengra farið, þvi að það er gjört meira en að setja islenzk- una inn á kensluskrána,— það er einnig gefln full vissa fyrir þvi, að kennari i íslenzku verði settur við háskóla fylkis þessa, af háskólanum sjálfum, undjr eins og fslendingar sýna það, að þeir vilji nota þetta, vilji halda uppi tungu feðra þeirra og mæðra, tungu Snorra og Egils og Bjarna og Jónasar og Steingrims og allra hinna ungu manna, sem nú eru að gjöra garðinn frægan land úr landi. Vér verðum að gæta vor, vinir, að sleppa nú ekki tækifærinu. — Þetta tækifæri kemur eins og upp í hendur manna, cn þvi er varið likt og öðrum tækifærum. Það rennur fram hjá oss, ef að vér grípum það ekki. Vér sjáum það ekki aftur i hundrað ár — ekki að eilifu. Fyrst og einkum snertir þetta alla þá íslendinga, sem í Saskatche- wan búa. Tækifærið kemur að dyr- um þeirra, — það bankar og biður þá upp að Ijúka. Vilja þeir gjöra Prófessor Thorbergur Thorvaldsson, University, Saskatoon, Sask. Af heilum huga óskar Heims- kringla yður, Saskatchewan búum, til ánægju og arðs af islenzkunámi við skóla þennal Hvað er hægt að gjöra fyrir litla bændafólkið. Eftir S. A. Bjarnason. Flestir munu nú spyrja fyrst og fremst, hvaða fólk það sé, þetta “Iitla bændafólk”. Það hefir vist fáí um dattið i hug, að slika stétt sé að finna, og þá þvi siður, að hún þurfi nokkurrar hjálpar með. En þvi er núsamt þannig varið, að þessi stétt ér*Bl:, Wg hefir verið til frá því land fyrst bygðist, þó hcnni hafi oftast verið Iítill gaumur gcfinn. Þessi stétt er í flestum bygðum miklu fjöl- mennari, miklu fjörugri og mnuu framfúsari, en hin stéttin, nefnilega í'stóra bændafólkið”, eða fullorðna fólkið, sem i sveitum býr. Þessi )ýðingarmikla bændastétt, — upp- vaxandi kynslóðin í sveitum og smá lorpum, verður oft að fara margs á mis, og elst oft upp við erfiðleika, sem að siðustu gjöra þeim lifið ó- gcðfclt. Það mesta, sem viðast hvar hefir verið gjört fyrir börnin úti á landi, er að veita þeim aðgang að barnaskólamentun, þegar hentugt er; en lengra nær ekki uppfræðsl- an. Hingað til hefir lítið sem ekk- erl verið gjört lil að örfa þau við daglcg störf, eða gjöra þeim vinn- una skemtilcga og upplífgandi. Svo sækir fjöldi ungra manna og kvenna í bæjina, til þcss að sleppa við erf- iði og ógeðfclda vinnu; og flestum Starfsaðferð. Eitt aðalfélag nær yfir alt fylkið, og innibindur öll hin smærri félög eða deildir. Félagið (eða hvert smærra félag í sinu eigin nágrenni) nefnist “The Manitoba Boys’ and Girls’ Club”. Aðalstjórnandi félags- ins er Útberiðslustjóri Búnaðarskól- ans, og skal leita til hans, þegar upp- lýsinga þarf við. Utanáskrift: “The Director of Boys’ and Girls Clubs", Agricultural College, 'Winnipeg. — Félagið samanstendur af drengjum og stúlkum, tíu til sextán ára göml- um. Starfsemi félagsins felst í sam- kepni, sem nao er á Jíverju sumri, í þvi að framleiða búsafurðir og að vinna heimilisstörf. Á hverju hausti er svo haldin dálitil iðnaðarsýning I hverju því nágrenni, þar sem fé- lag er starfandi, og eru gefin verð- laun þeim, sem skara fram úr í hverri grein. Á sumrinu 1915 fer fram samkepni í eftirfylgjandi greinum: 1. Hænsnarækt. Einn félagsmeðlimur úr hverri fjölskyldu fær gefin 12 hænuegg, af hreinu varpkyni (ábyrgst, að þau séu undan hænum, sem að jafnaði verpa 200 eggjum á ári). Þessum eggjum skal unga út, og skal ala upp ungana til hausts og sýna þá. Allar nauðsynlegar upplýsingar fylgja með viðvíkjandi^uppeldi unganna, svo hvert barn ggtur unnið starfið rétt. Hver þátt-takandi þarf að halda reikning yfir alt, sem hann kostar til, svo að hægt sé að reikna út, hver ágóðinn verður af starfinu. Einnig verður að skrifa stutta ritgjörð um aðferðir, sem notaðar hafa verið við uppcldi unganna. 2. Kartöflurækt. Hver meðlimur, sem óskar eftir, fær gefins tiu pund af góðum út- sæðis-kartöflum, ásamt öllum upp- lýsingum viðvíkjandi ræktun og uppskeru. Eitt bushel af uppsker- unni skal sýna að hausti. Vinnu- kostnaður allur verður að reiknast og dragast frá verði uppskerunnar. c. Maísrækt (til gripafóðurs). Hver meðlimur, sem æskir, getur fengið 150 frækorn af hverri af þremur mais-tegundum (450 fræ- korn alls). Eitt bindi -af þeirri teg- und, sem bezt lukkast) skal sýna að hausti, og einnig gefin skýrsla, s.ml sýni, hvernig hinum ýmsu tegund- um hefir farnast. Vinnukostnaf sk.,1 telja og tilraunir skulu gjörðnr til að sýna, hvaða fóðurmagn maís hef- ir fyrir mjólkandi kýr. All þetta skal innibinda í stuttri rilgjörð. d. Svlnarækt (fyrir drengi aðeins). Hver sá, sem vill taka þáll i þess- ari deild, skal útvega sér tvo s'dns- hvplpa. Hann elur þá upp, vigtar mánaðarlegá; leggur iil vcrðs alt fóður og annan kostnað. — Ná- kvæmar upplýsingar um meðhöndl- un hvolpanna, verðmæti fóðurleg- unda pg fleira, eru gefnar af öllum, sem i samkepninni eru. Svinin skal sýna á haustsýningunni. , Þesar fjórar aðaldeildir veita ung- Íingum tækifæri að æfast i búsýslu, óg eru alveg eins “spennandi” og upplífgandi einsog heilbrigð sam- kepni framast má verða. Bórnin læra að þekkja jarðveginn; læra að sá og uppskera og ala upp skepnur, alt eftir beztu aðferðun., og er það ómetanlega mikilsviroi' hvern- ig sem á er litið. Einnig læra þau að semja ritgjörðir, halda reikn- inga, sinna fundarstörfum og koma fram opinberlega. Alt þetta öðlast þau í viðbót við það, sem þau irra á skóla, eða i daglegum •íörfum heima hjá sér. Það er meira að segja ekki óhugsandi, að margt það barn, sem þreytist á að ganga á skóla og Iæra af bókinni eingöngu fái nýjan áhuga fyrir lærdóminum, þegar það fær tækifæri til að b:‘ta reikningslistinni og ensku-náminu á þenna hátt. Hinar deildirnar eru þessar: 5. Brauðgjörð. 6. Saumaskapur. 7. Niðursuða á aldinum. Þessar þrjár deildir fyrir stúlkur. r. Trésmiði, fyrir drengi.. Þessar deildir geta börnin tckið fyrir rétt fyrir sýningartimann og sýnt svo gripi sína. Til dæmis er ætiast til, að drengirnir smiði lítið hænsnahús, varpkassa, eða einhvern annan hlut, sem um er samið. Upplýsingar Viðvikjandi öllum þessum deildum, érp einnig gefnar ölium þeim, er þátt taka. , • * * Niðurlagið af þessari grein fjall- ar um Hauslsýnihguna, Hvernig á að mýnda félag, Skýrslur frá starf- andi félögum, og fleira. Fálkarnir vinna frægan sigur. Fálkarnir Iéku á móti Strathconas á mánudagskveldið var hér á Audi- torium skautahringnum, og unnu 14 vinninga á móti 3 hinna. Það gladdi hjörtu eldri og yngri, að horfa á þá vinna. Það var sem áður hefðu þeir verið að læra eða lofa hinum að vinna. Nú voru yfirburðirnir svo miklir, að þeir óðu beint í gegnum flokkinn hinna. Þeir unnu samán núna. Fjöldi manna horfði á þá, og sýndist öllum eitt, að ekki hefðu þeir betri menn á svelli séð. Nú þurfa þeir aðeins að vinna einu sinni ennþá, og dagurinn er næsta mánudagskveld; þá leika þeir við Portage, og nú þurfa þeir að vinna þá. Það er erfiður flokkur að sigra; en við ættum að fara með þeim og láta þá vita, að óskir vorar fylgja þeim, piltunum, — áð vér verðum stoltir yfir sigri þeirra, þvi heldur viljum vér það kjósa en hitt fyrir þeirra hönd; þó að fjarri sé því, að vér sökum þá, þó að þeir tapi, ef að þeir leggja fram sitt bezta. Komið nú og horfið á þá! 25. ársfnndur fslenzka Únítara safnaðarins. hér í borg var settur 31. janúar síð- astliðinn. Tilkynning kom frá presti safn- aðarins, síra Guðm. Árnasyni, að hann segði af sér embætti sínu við söfnuðinn með 6 mánaða fyrirvara, eða frá 1. ágúst næstk. Þá flutti síra Rögnv. Pétursson svolátandi yfirlýsingu: “Nú á þessu kveldi, er vér, hinn Fyrsti Únílara söfnuður tslend- inga í Winnipeg, komum saman i kyrkju vorri á aðalfundi, við byrjun hins 25. árs safnaðar vors, — fáum vér ekki tekið svo til árs- fundar-slarfa vorra, að vér- ekki fyrst minnumsl með trega og söknuði hins mikla missis, er kyrkja vor og söfnuður hefir beð- ið á þessu ári við fráfall vors bezta og ágætasta manns, herra SKAPTA B. BIiYNJÓLFSSONAIi. Hann var frumherji frjálsrar trúar meðal íslendinga hér i álfu, ávalt leiðtogi alls skoðanafrelsis. Hann gekk á undan i öllu því, er laut að siðferðis-fullkomnun, öll- Um drengskap, hvort lieldur verk hans voru unnin i þarfir þjóðfé- lagsins sjálfs, mannúðarstofnana eða hinnar frjálsu trúar. i “Þess biðjum vér þvi að góður guð blessi starf hans og eftirdæmi oss og þjóðflokki vorum á ókomn- utn tíma, og líkni og varðvciti vini hans og vandaménn, er bcra sorg i hjarta, er hann einn fær helgað og grætt með sinum heilaga frið”. Yfirlýsingin var studd af ritara safnaðarins, og samþykt með þvi, að fundarmenn risu allir úr sætum sinum. Þá voru kosnir fulltrúar safnað- arins: Björn Pétursson, ölafur Pétursson, Friðrik Sveinsson, G. J. Goodmundson, Stefán Pétursson, Hallur Magnússoji, Magnús Pétursson. Djáknar voru kosnir: Aðalbjörn Jónasson, Hannes Pétursson. 1 hjálparnefnd: Sira Guðm. Árnason, Sira Rögnv. Pétursson, Hjálmar Gislason, Mrs. Tillie Pétursson. Mrs. Anna Gíslason, Mrs. Guðrún Pétursson, Mrs. Hólmfriður Pétnrssón. Yfirskoðunarmaður fyrir safnað- arins hönd var kosinn Hannes pét— ursson. '. ) Var svo fundinum frestað til 7. febrúar næstk. * Voru þá lagðar fram skýrslur em- bættismanna safnaðarins. Samkvæmt skýrslu fjármálaritara voru tekjur safnaðarins á árinu, með þvi sem i sjóði var 1. febr 1914, $2,252.30; útgjöld 2,235.50; í sjóði því $16.80. Eignir safnaðarins (kyrkjan, lóð- in og innanstokksmunir) voru virt- ár á $36,624.30; áhvilandi 1 skuldir $1,855.90; skuldlausar eignir safn- aðarins $34,768.40. Hjálparnefndar skýrslan sýndi, að 9 manns hafði verið veitt úr sjóði þeirrar nefndar. Kvenfélaginu höfðu bæzt 6 nýjir meðlimir á árinu. Það héfir einnig keypt nýtt og vandað hljóðfæri (harmonium), og hafði áður gefið kyrkjunni Vocálion og Piano, og var komið vel á veg með áð borga siðast keypta hljóðfæríð (harmöni- um). Hannes Péturáson, forseti Ung- mcnnafélags Únítara, kvað félágið nú telja 170 meðlimi. Það gjörði sér far um, að vekja lifsgleðina og við- halda social lifi, og hefði orðið mik- ið ágengt. Það legði rækt við sak- lausar, heilnæmar skemtanir. Það hefði staðið fyrir mörgum social fundum og heiirtsóknum á árinu, og þar að auki haft eina bátsferð til St. Andrews Locks, eitt skógargildi, 2 sleðaferðir, 2 spílafundi, heimboð fyrir Bandálag Tjaldbúðar safnað- ar og Afmælissamkomu, og tvenn leikrit hefði það leikið. Að ársfundinum afloknum var Öll- um boðið niður í samkomusalinn til snæðings. Voru þar margar ræður fluttar af konum og körlum, gestum og heimafólki, og kvæði flutt og sungu menn svo að skilnaði Eld- gamla ísafold. Friðrik Sveinsson, rítári. MENNINGARFÉLAGIÐ Menningarfélagsfundur var hald- inn 28. janúar. Áður en byrjað var á venjulegum fundarstörfum, bar herra Hannes Peturson, er gcngdi forsetastörfum sem varaforseti, fram svolátandi yfirlýsingu: “Menningarfélaginu finst það ekki geta mxtt svo á fundi, að það hjsi ekki yfir sárum söknuði s(n- um yfir missir eins síns ágxtasta manns, stofnanda og forseta, SKAPTA B. BRYNJÓLFSSONAR; þess manns, sem öllum fremur hefir unnið að framfara- og drengskaparmálum þjóðflokks vors hér fyrir vcstan haf, — sem var athvarf lítilmagnans, sjálf- boðaliði sannleikans og fijrir- maður frjálshugsandi manna. “Vér lýsum yfir samhrygð vorri með eiginkonu hans, föður og ættingjum, og biðjum guð að veita þeim styrk i þeirra þung- bæru sorgum”. G. J. Goodmundson studdi yfir- Iýsinguna og var hún samþykt með þvi, að allir fundarmenn risu úr sætum sinum. Þá voru kosnir þessir embættis- menn: Forseti—Síra Rögnv. Pétursson. Ritari—Friðrik Sveinsson. Gjaldkeri—ólafur Péturssom. Varaforseti—Hannes Pétursson, Meðráðendur—Síra Guðm. Árna- son og Hjálmar Gislason. Þá flutti *sira Rögnv. Pétursson erindi um starf og stefnu Menning- arfélagsins, er myndað var i ís- lcnzku bygðinni i Dakota árið 1888. Væntanlega birtist ágrip af þvi er- indi í islcnzku vikublöðunum inn- an skamms. Hcrra Sigurður Anderson, frá í Piney, Man., er áður bjó að Moun-! tain, N. Dak., var staddur á fundin- um, og talaði nokkur orð. Kvaðst hann hafa haft mætur á Menningar- félaginu og starli þess. Það hefði verið fræðandi og i mannúðar- og frjálslyndisáttina. Sjálfur kvaðst' hann ekki hafa verið félagsmaður, en sitt hús hefði ætið verið félags- mönnúrti velkomið til fundarhálda. G. J. Goodmundson kvað það; fagnaðarefni fyrir •:ig, að Norðlend- ingar, — Skagfirðingar, Húnvetn- ingar og Þingeyingar —• áttu upp- tök að Menningarfél. Á yngri árum hefði hann ætið horft með lotningu til Þingeyinga; hja þeim hefði and-, legt atgervi og frjálslyndi yerið' mest. i Mrs. F. Sveinsson flutti kvæði éft-1*. ir einn stofnanda Menningarfélags- - ins, St. G. St., — eftirmæli eftir, Magnús lögmann Brynjölfsson. Var i kvæðinu vikið að starfi Menningar félagsins. ... j Var svo fundi slitið. Friðrik Sveinsson, ritari. Söngsamkoma 2. febrúar. Concért það, ér haldið var i úni- ; tarakyrkjunni 2. febrúar tókst a- gætlega; enda voru söngkraftar hín- ir bcztu, yfir 40 manns i söngflokkn- um, og iiiátti þar lita fólk úr söng- flokkum allra islenzku kyrknanna hér i borg. Var það talandi vottur utn vinsældir og virðingu þá, er. org- anisti og söngstjóri safnaðarins, Brynjólfur Þorláksson, hefir áunn- ið sér hér meðal fólks vors, er kann að meta listina. ' Samspilið úr Lohengrin, á Vocal- ion, Slaghörpu og Harmonium, var tilkomumikið, og unun var að hlusta á duet — slaghörpu og har- monium — og sömuleiðis á har- monium solo, er leikið var af hinni ■ mestu smekkvísi. j Prófessor S. K. Hall Iék á slag- hörpu með sinni alkunnu smekk- vísi og snild. Miss Dóra Friðfinnsson söng eink ar fagurt lag, “Hið deyjandi barn". Lagið raddsett af Próf. S. K. Hall. Herra Halldór Þórólfsson söng i‘Sverrir konungur”, kvæðið eftir; Grím Thomsen, lagið eftir Svein-.- björnssoii. Hr. Sig. Helgason söng hið fagra < lag eftir Sveinbjörnsson “Echo”. , Mr. og Mrs. Alex Johnson sungu duet: ■. “Watchman what of.. the Nighl” - Meðferðin á þessum söngvum var ‘ snildarleg. }. “Dýrð sé guði hæzt i hæðum" var sungið af flokknum með hinni upp- ‘ runalegu raddsetning. Var mjög eirt- kennilegur og áhrifamikill tignar- blær yfir þessum gamla kyrkjusöng.1 Siðasta nr. á söngskránrti,. 33, sálmur Davíðs, eftir G. Wennerberg, var snildarlega sungið af flokknum. —- Hr. Thos. H. Johnson, er góðfús- , lega hafði tekið að sér að syngja ; sóló-partinn í því tónsmiði, gat ekki ) verið viðstaddur, vegna veikinda, ; og söng því herra Jónas Stefánsson i hans stað og tókst ágætlcga. Að söngskemtuninni aflokinni gengu menn niður i samkomusal- inn til kaffidrykkju. Að þvi ioknu gjörði söngflokkurinn uppreist gegn söngstjóra og söng marga söngva með eldlegu fjöri, rétt einsog ahd inn blés í brjóst: “Hvað er svo glatt”, “ólafur reið með björgum fram”, ó, fögur er vor fóstúrjörð”, o. s. frv. Voru allir hinir kátustu, og þótti betur farið en heima setið. Friðrik Sveinsson. Þjóðverji sprengur upp brú í Canada. Maður einn að nafni Verner j Horn, þýzkur, sprengdi upp brú ! eina á St. Croix ánni, á landamær- ; um New Brunswick í Canada og Maine i Bandaríkjunum. — Hann sprengdi upp Canada hluta brúar- innar og var þegar fastur tekinn af Bandarikjamönnum. Segist hann vera þýzkur herforingi og gjöra þetta i þjónustu föðurlandsins. Er hann með þessu að herja á Canada- menn. Canadastjórn og sendiherra Breta i Washington heimta hann framseldan; en hann skýtur máli sínu til sendiherra Þjóðverja í Bandaríkjunuin, og má búast við stappi miklu út af þessu. En á meðan var hann sakaður um, að hafa gjört skemdir á prívat húsum Bandarikjamanna með sprenging- unni og dæmdur fyrir það í 30 daga fangelsi. Og þar geymist hann með- an stjórnirnar fjalla uin málin. —- Annaðhvort er maðurinn vitskertur eða innblásinn af þýzkum anda. Blaðið New York Times flutti ný- lega fregn frá Dawson dags 4. febr., þess efnis, að fregnir þangað með pósti frá íshafinu fullyrði, að þann 11. des. siðastl. hafi enginn þar vit- að um,( að Vilhjálmur Stefánsson væri þar nokkurstaðar á land kom- inn.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.