Heimskringla - 18.02.1915, Blaðsíða 1

Flowers telegraphed to all parts of
the world.
THE ROSERY
FLORISTS
I'honrM Main 104. Muhí and Sun-
day Sher. 28Qt
289 DOXALD STRffiET, WINNIPEG.
XXIX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 18. FEBRÚAR, 1915.
Nr. 21
íslenzkir nemendur við Búfræðisskóla Manitoba-fylkis.
Efrl röt!—H. B. Josephson; Jónlna Helgason; H. J. Christle; I. S. Stefdnsson; Ragnhildur Matthews; V. G. Gíslason;
J. S. Thorlákson
Netiri röti—Hallfrítiur Eggertsson; S. Einarsson; Atialbjörg Helgason; S. A. Bjarnason; Carolina Stephanson; H. F.
Danielsson; Baldfna Pétursson.
Jónína Helgason,
er fædd og uppalin í Foam Lake ný-
lendu, Saskatchewan. Foreldrar
hennar eru þau heiðurshjónin Krist-
ján Helgason og Halldóra Jóhann-
esdóttir. Miss Helgason naut barna-
skólamentunar í heimahögum, og
gekk á lýðháskóla í bænum Foam
Lake eitt ár. Siðastliðinn oktober
innritaðist hún, ásamt systur sinni
Aðalhjörgu, við M. A. C.
Ragnheiður Matthews.
Foreldrar hennar eru hjónin Jón
Methúsalemsson og Stefanía Stefáns-
dóttir, scm um inörg undanfarin ur
hafa búið í Sigluncs bygð. Áður áttu
þau heimili nálægt Lundar, Man.,
og þar er Miss Matthews fædd. Hún
hefir notið barnaskólamentunar
bæði heima hjá sér og í Winnipeg.
Innritaðist við M. A. C. siðasiuoinn
október.
Baldína Pétursson
er fædd i Norður-Þingeyjarsýslu á
fslandi. Hún fluttist hingað til
lands kornung, og hefir alist upp
nálægt Siglunes P.O., Man., hjá
frænda sínum, Kristjáni Péturssyni
og konu hans, Jenny hcitinni Sig-
tryggsdóttur, sem nú er látin fyrir
tveimur árum. Miss Pétursson naut
barnaskólamentunar, þar til að hún
innritaðist við M. A. C. haustið 1913.
Á komandi vori lýkur hún námi við
hússtjórnardeild skólans. — Faðir
hennar, Bjarni Pétursson, er búsett-
ur nálægt Hensel, N. D.
Hallfrí ður Eggertsson
er dóttir Guðna Eggertssonar og
Mikkólínu Daviðsdóttur. Fædd í
Churchbridge, Saslt., en fluttist með
foreldrum sínum til Tantallon,
Sask., og naut þar alþýðuskólament-
unar. Hún kom hingað til bæjarins
á siðastliðnu hausti og innritaðist
við M. A. C.
Carolina Stephanson
er dóttir Bjarna heitins Stephanson
og konu hans Elinar Eiríksdóttur,
sem til skamms tíma bjuggu í Elph-
instone, Man. Þar naut hún barna-
skólamentunar og lauk inntökuprófi
(entrance). Nú á hún heima hjá
móður sinni nálægt Elfros, Sask.
f byrjun janúar 1914 innritaðisi
Miss Stephanson við M. A. C., i hús
stjórnardeildinni, og lauk fyrsta árs
prófi síðastliðinn april. Á komandi
vori lýkur hún tveggja ára náms-
skeiði í einu þar.
AÍSalbjörg Helgason,
er systir Jóninu Helgason, sem get-
ið var um hcr að ofan. Hún hefir
dvalið i foreldrahúsum og notið al-
þýðumentunar i Foam Lake bygð,
þar til siðastliðinn október, að hún
innritaðist við M. A. C.
H. B. Josephson
innritaðist við Af. A. C. haustið 1913
og er nú i öðruin bckk. Foreldrar
hans eru: Björn Jósephson og hús-
frú Guðný Helgadóttir, sem lengi
bjuggu við Baldur, Man., en búa nú
við Kandahar i Saskatchcwan.
H. J. Christie
er sonur þeirra hjóna Stefáns
Christie (Kristjánssonar) og Matt-
hildar Halldórsdóttur, er búa ná-
lægt Xllenboro, Man. Hann stundaði
nám á Business College veturinn
1913-^-’14., en byrjaði á námi á M.
A. C. á síðastliðnu hausti.
V. G. Gíslason
er frá Gerald, Sask. Foreldrar hans
eru: Valdimar Gislason og Guðrið-
ur Teitsdóttir, er þar búa. Hann
stundaði nám á Weslcy College vet-
urinn 1912—’13, cn innritaðist við
M. A. C. haustið 1913, og cr nú i öðr-
um bekk.
í S. Stefánsson
er sonur Stefáns heitins Björnsson-
ar og húsfrú Guðriðar Björnsdótt-
ar, sem til skamms tima voru bú-
sett nálægt Mary Hill, Man. Hann
byrjaði nám á M. A. C. á síðasta
xausti.
J. S. Thorláksson
;r sonur Stefáns heitins Thorláks-
sonar og húsfrú Jóhönnu Magnús-
dóttur, sem heima á í Þingvalla ný-
lendu. Hann byrjaði nám á M. A.
C. á miðjum siðastliðnum vetri, og
er nú i öðrum bekk.
S. Eiparsson
er ættaður úr Lögbergs nýlendu i
Saskatchewan. Foreldrar hans eru:
Jóhannes Einarsson og húsfrú Sig-
urlaug Þorsteinsdóttir, er þar búa.
Hann gekk á Business College vctur-
inn 1913, en byrjaði nám á M. A. C.
á siðastliðnu hausti.
S. A. Bjamason, B.A.,
er sonur Guðmundar Bjarnasonar
og konu hans Eyjólinu Eyjólfsdótt-
ur, sem búið hafa við Mary Hill í
Álptavatns nýlendu i 22 ár. Hann
útskrifaðist af Manitoba University
vorið 1911, og byrjaði nám við M.
A. C. haustið 1912. Á næsta vori út-
skrifast hann sem sérfræðingur i
trjárækt og garðyrkju (Forestry and
Horticulture).
H. F. Daníelsson
er sonur Daniels Sigurðssonar og
Kristjönu Jörundardóttur, sem um
tuttugu ár hafa búið i Grunnavatns-
nýlendu i Manitoba. Hann lýkur
fimm vetra námsskeiði á M. A.C. á
næsta vori, sem sérfræðingur i land-
búnaðar verkfræði (Agricultural
Engineering).
Stríðs=f réttir
Bretar lokr. öllum höfnum
ÞjóÖverja.
Þessu lýsti Asciuith yfir á þingi
Breta hinn 11. febr. og er það svarí
þeirra Bretanna til Þjóðverja, er
þeir hótuðu að sökkva öllum verzl-l
unarskipum kringum strendur Eng-j
lands og Norður-Frakklands. Engu
skipi, frá hvaða þjóð sem er, verð-
ur þvi leyft að flytja vörur eða
fæðutegundir til Þýzkalands.
Kartöflu uppreist í Berlín.
Það eru nú reyndar ekki kartöfl-
urnar, sem gjöra uppreistina, held-
ur fólkið, út af kartöfluskorti. Það
vildi svo vel til, að þessi frétt kom
rétt eftir, að vér vorum búnir að
skrifa grein um, að stríðið stæði
cða félli á kartöflum Þjóðverja.
Hún kemur frá Kaupmannahöfn,
þessi fregn 11. febr. Þetta var á
Pedro-Kappspi/
íslenzki Conservative Klúbberinn býður Islenzka Liberal Klúbbn-
um að þreyta viS sig Pedro-kappspil á Mánudagskveldið kemur, 22.
þ.m., í samkomusal Onítara. Menn eru ámintir um að koma í tíma,
svo hægt verði að byrja kl. 8.30.
Spilanefnd Conservative Klúbbsins skorar á alla félagsmenn að
koma og mæta stundvíslega kl. 8.
kartöflumarkaðinum i Bcrlin þann
10. febr. Bæjarstjórnin selur kart-
öflurnar. En um kl. 11 rétt fyrir há-
degi, voru allar kartöflur uppseld-
ar, og varð þá fólkið svo æst, að
hópur af lögregluliði þurfti að koma
til þess að ráða við múginn. Hóparn
ir réðust á sölubúðirnar og hróp-
uðu: “Kartöflur! Hvar gctum við
fengið kartöflur?” Loksins varð ó-
róinn stöðvaður, og svo var brugg-
urum bannað, að búa til áfcnga
drykki úr kartöflunum, svo menn
gætu fcngið þær að éta.
Rússum veitir betur.
Þegar þetta er ritað, 15. fcbr., er
nokkur breyting komin á austurfrá.
Itússar hröktu Þjóðverja frá ánum
Bsura og Rawka. Nikulás varð Þjóð-
verjum eða Mackcnsen ráðsnjallari,
er hann kom liðinu yfir Bsura, þar
sem hún fellur i Vistula. Það var lik-
ast því, sem hnefaleikamaður setti
hnefann af afli neðan við flagbrjóst-
ið á mótstöðumanni sinum, cn við
það engdist hann sundur og saman
og hröklaðist aftur á bak. Eins fór
nú fyrir Þjóðverjuin. Þegar þeir
vissu, að Nikulás var kominn þarna
mcð stórar sveitir manan og ekkert
stóð við þeim, þá var ekki um ann-
að að gjöra en forða sér undan, til
þess að halda lífinu. Þetta gjörðu
þeir og hrukku undan, líklcga nær
30 mílur, því að þeir urðu að láta
Rússum eftir Lodz, sem þeir voru
búnir að halda um langa hrið; þeir
hafa liklega numið staðar við War-
tha ána og þar suðurmeð. Þar hafa
þeir víggirðingar og skotgrafir, svc
ramlega bygðar, að illfært mun á
að sæka. En mikill skellur verður
það fyrir Vilhjálm. Því að nú þurfti
hann á sigri að halda.
En þeir voru ekki af baki dottn-
ir, Vilhjálmur og Hindenburg, þvi
að nú mokuðu þeir nýjum, óþreytt-
um herdeildum í Austur-Prússland,
á tangann við sjóinn norður af Pól-
landi. Þeir höfðu mikið lið þar fyr-
ir, svo að Rússum gekk illa að
hrekja þá þaðan. En nú bættist hálfu
meira við, og er Rússar vissu það,
þá brugðu þeir við og héldu öllu
liði sinu heim úr löndum Vilhjálms
og nuinu ekki staðar fyrr en við Ni-
emen fljótið, á landamærun Bússa
og Þjóðverja, og þar ælli þeir að
bíða átekta, og búast þeir við að
þarna verði einn stóri bardaginn,
er gjöri út um það, hvcrjir halda
löndum þcssum. Er ekki ólíklegt, að
slagur sá standi um alt Austur-Prúss
land, því að Rússar hafa stórau her
manns um alt Norður-Pólland og
ineðfram öllum suðurjaðri líúss
lands.
En nú liggur Vilhjálmi á að sigra.
Hann þarf að fá þingið heima til ..ð
samþykkja 1,250,000,000 dollara í
herkostnað, en finnur að þingmenn
eru tregir til frekari útláta og er
sagt, að hann hafi nú farið bónar-
veg að þeim Hindenburg og Mack-
sen, að reyna nú enn þá einu sinni
að vinna sigur fyrir sig og taka
Warshau, þá þykist hann viss um
að vinna sigur.
í Karpatha fjöllum eru hriðar
snjóar, enda eru þau 4—5000 feta
há, og er þvi kuldaverk að berjast
þar; en þar sækja 800,000 Austur-
ríkismenn á. Og um daginn var svo
hörð sóknin í skarði einu, að Þjóð-
verjar gjörðu 22 áhlaup á hól einn,
ér Rússar héldu, sama daginn, og
tvisvar náðu þeir honum. En óðara
komu Rússar og runnu á þá með
byssustingjunum og hröktu þá burtu
sem ekki lágu dauðir, og seinast
héldu þeir hólnum.
Rússar hafa víst haldið öllum
skörðunum á þessum langa fjall-
garði, að mestu, en nú sýnist, sem
Nikulás hafi sveigt aftur syðri fylk-
ingararm sinn, einsog hann væri að
opna hlið fyrir Austurrikismönnum
að sunnan, og bjóða þeim að koma
þar inn, ef þeir vildu; en hægri fylk-
ingararmur hans er svo sterkur, að
ekkert bifar honum. Og er hausinn
um Dukla skarðið, eða þar norðan
við. Þar getur ekkert - unnið og
þann skallann ætlar hann að reka
inn á milli Þjóðverja að norðan og
Austurríkismanna að sunnan. Hann
getur lofað Austurrikismönnum að
sprikla, sem þeir vilja að sunnan,
þvi að þá’hefir hann einlægt í hendi
sér, og því verri farir fá þeir, þvi
lengra sem þeir fara inn í Bukóvina
og lönd Riissa. En búasf má við, að
nokkuð dragist, áðué en þarna vcrð-
ur barist til hlýtar.
Bæði þarna og á Frakklandi eru
skærur á degi hverjum.
Flugmenn.
En flugmenn Brcta hafa nú farið
á stað. Þeir fóru nýlcga á 34 vatna-
drekum (hydroplanes), og fóru með
ströndum Belgíu, yfir herbúðum
Þjóðverja, og þegar þeir komu til
Zeebrugge (Sæbryggju), þá sendu
þeir niður sprengikúlur á vopna-
smiðjur Þjóðverja og neðansjávar-
báta þeirra, og gjörðu þeir spell
mikil á bátunum. Líklegt er, að þeir
finni Þjóðverja við Elfarmynni i
Cuxhafen, Helgulandi eða Wilhelms
hafen, sem alt er skamt hvað frá
öðru norður undir Danmörk.
Flugmenn Austurrikis fóru um
helgina að finna Nikulás Svartfell-
inga konung. Þeir komu að norðan
og rendu sér yfir vetrarhöll han
og var þá Nikulás heima, drotning
hans og dætur. Létu þeir kúlunum
rigna niður og ætluðu að hitta höll-
ina, en þær komu í blómahús rétt
hjá höllinni og sprengdu það. Und-
ireins var farið að skjóta á þá, er
þeir sáust, og konungur hvattur til
að fara niður i kjallara með dætr-
um sínum. En Vera konungsdóttir
hljóp út i garðinn til að sjá, hvað
læti þessi þýddu og horfa á flug-
mennina, og með henni konu gur
og drotning. Kjallarinn mátti eiga
sig, og þar úti voru þau, er blóma-
húsið var sprengt upp; en ek.ert
þeirra sakaði. Harðnaði þá svo
hríðin á flugmönnunum, að þeir
héldust ekki við, en hröðuðu sér á
burtu.
Suðurríkin þýzku vonlítil um
sigur.
Allmikill óhugur er sagt að kont-
ín sé yfir Suðurríkin á Þýzkalandi
t af striðinu. Saxar og Wurtem-
ergs-menn eru farnir að efast um,
5 Þjóðverjar geti sigrað og Bajern-
icnn (Bavarians) kvarta um, að
ermenn þaðan hafi verið sendir i
látursvöllinn. Það sýnast nú vera
ðeins Prússar einir, sem trúa þvi,
ð þeir gcti sigrað. — 1 Triest og
umum öðrum pörtum Austurrikis
ggur við upphlaupi. Samt hafa
jóðverjar nokkurnveginn nóg af
ermönnum ennþá, en þeir eiga erf-
neð ao búa þá út með vopnum

— Eftir þann 18. febrúar ætluðu
Þjóðverjar að sprengja upp hvað
eina, sem kvikt væri ú floti i Norð-
ursjónum. Við ættum að heyra ein-
hyer tiðindi dagana þá.
— 40 flugdrekar Breta og 8 frá
Frökkum leggja í lciðangur norður
með Belgiuströndum núna og ætla
að finna virki og verkstæði Þjóð-
verja, einkum Zeebrugge, þar sem
þeir smíða eða setja saman neðan-
sjávarbáta sína.
Fálkarnir vinna.
Það var mannmargt á Auditorium
skautahringnum á mánudagskveld-
ið. Falcons léku þar á móti Portage,
og var sem Portage hafi ætlað sér
sigur að vinna; þeim fylgdi að
heiman heil le.st af vinum þeirra (á
að gizka 500 manns), er hafa ætlað
að æpa með þeim sigurópið. Og víst
voru þeir harðlegir og hvatlegir þeir
Portage piltarnir, sem léku.
Leikurinn var harður nokkuð og
fékk margur byltur á svellinu, og
sumir harðar. En það sást strax, að
Fálkarnir héldu leiknum oftast á
þeim enda svellsins, sem markið var
er óvinir þeirra vörðu; það var
meiri sókn af þeirra hálfu en vörn,
og þar urðu allar hörðu bylturnar.
Fimir voru þeir á skautunum, ágæt-
lega liprir, og hlupu oft yfir prikin
hinna á harðri ferð. En meira sýnd-
ist oss þeir vinna þar hver út af
fyrir sig, en tveir eða þrir saman.
Aftur fylgdust Portage menn tveir
eða þrir saman. En það dugði ekki,
— Fálkarnir bitu á jaxl og einsettu
sér að vinna, enda unnu þeir 4 á
móti 3.
Eru Falcons nú búnir að ná
Championsliip i Indepencfent League
og þurfa nú þessu næst að reyna við
enn æfðari menn, við flokka, sem
hafa sigur unnið i hverju fylki fyr-
ir sig. Og ef að þeir mæta nú Mon-
archs, þá mæta þeir flokki, sem bezt
orð hefir á sér i Ameriku, kannske
i öllum heimi.
\cr þökkum Fálkunum fyrir
frammislöðuna á mánudagskveldið
og óskum þeim heilla framvegisl
Falcons og Monarchs,
sem nú hverjir um sig hafa unnið í
sinum deiluum, þreyta kappleik
næsta mánudags og miðvikudags-
kveld, kl. 8.30, i Auditorium skauta-
hringnum. — Þeir, sem snemma á
vetrinum keyptu aðgöngumiða fyrir ,
allan veturinn, hafa fyrsta rétt til I
að kaupa aðgöngumiða á þessa leiki
milli kappanna Falcons og Mon-1
archs; framkvæmdarnefnd Falcons
hefir náö í 400 aðgöngumiða handa
islenzkum vinum sinum og þeir eru
til sölu hjá þessum:
J. Davidson, 47 Aikins Bld., og
W. Friðfinnsson, 622 Agnes St.
H. Axford, c.o. Campbell Bros &
Wilson.
J. Eggertsson, Cor. Wellington og
Victor St.
Hertoginn af Connaught
landstjuri Canada ríkis, kom til
Winnipeg, sem áætlað var, til að lita
yfir hermenn þá, sem hér voru sam-
an komnir. Var skrúðganga mikil
honum til hciðurs á mánudaginn,
og er það hin mesta skrúðganga,
sem veriö nefir nokkru sinni hér
vestan vatna.
Hans konunglega hátign Hertog-
inn af Connaught er bróðir Játvarð-
ar sáluga Brctakonungs, og því föð-
urbróðir hins núverandi konungs
vors. Játvarð konung þektum við
eldri mennirnir vel, því um hann
var mikið ritað, fyrst sem prins og
síðan sem konung. Var hann ein-
hver hinn mikilbæfasti konungur,
sem England hefir útt; stórvitur
maður, og þótti bcztur stjornfræð-
ingur samti jarmanna sinna. Og það
voru ekki Englendingar einir, sem
sögðu það, heldur var það viður-
kent um allan hinn mentaða heim.
Þeir, sem því eru kunnugir, segja
að Hertoginn af Connaught líkist
honum mikið og sé djúpvitur mað-
ur og lipur (tactful), sem einnig
einkcndi bróður hans. Enda lýsir
það sér i öllum svip hertogans. —
Hann er nú við aldur, en lítur út
sem fertugur maður eða yngri, fin-
gjörður og snyrtimannlcgur.
Það voru nærri sex þúsund her-
menn — 5,661 — sem gcngu i skrúð-
göngunni, vopnaðir og i fylkingum,
og tók ein fylkingin við af annari,
þegar hina þraut; alvopnaðir voru
þeir, með byssur á öxlum og byssu-
fleina (bajonets) festa á byssu-
hlaupunum, og glampaði a skínandi
stálið, en snjórinn marraði unnir
fótum fylkinganna. Þóttu þe • vig-
legir, er þeir gengu um stræÞn i
þéttum röðum, og hefir hugur
margra runnið frain i tímann, ef
þeir þyrftu að beita fleinuiu þess-
um, hinum blikandi; þvi að þó að
múgurinn áhorfendanna þekti gang-
traðirnar til beggja hliða á strætun-
um, þá var þó einsog einliver þung-
ur alvörublær lægi yfir öllu saman.
Mönnum kom til hugar, hvilík voða
sár fleinar þessir gætu gefið mönn-
um á vigvellinum eða i skotgröfu'i-
um. Og svo öll alvara stríðsins: að
þessir ungu og hraustlegu menn
skyldu þurfa að fara i önnur lönd,
alt fyrir græðgi og drotnunargirni
einnar þjoðar, hinnar þýzku, og
samvizkulausa valdafýkn þeirra, er
árum saman höfðu verið að undir-
búa þetta og innræta þjóðinni, að
hún ein ætti að drotna yfir öllum
heimi, hvað sem það kostaði af
blóði og tárum.
Þarna voru strætin svo þéltskip-
uð borgarbúum, að eiginlega var
ekki hægt að snúa sér við á öllum
hinum löngu gangtröðum meðfram
strætunum, sem hermennirnir fóru
um. Er sagt, að fullar 50,000 manna
hafi verið þar samankomnar.
En Hertoginn tók sér stöðu á
horninu á McDermot Ave. og Main
St. Ilafði þar verið skotið persnesku
teppi undir fætur hans; en hjá hon-
um stóðu þcssir höfðingjar borgar-
innar og herforingjar: Fylkisstjóri
Sir Douglas Cameron, Sir Rodmond
P. Roblin, borgarstjóri Waugh,
Lieutenant-Col. Stanton, skrifari
Hertogans, Major-General Steele,
Lieutenant-Col. Ketchen, Lieut.-Col.
Ruttan og Belton, og svo Hon. Mon-
taguc, og frúr þeirra rnargar.
Með hermönnunum fylgdu hljóð-
færaflokkar þeirra og blésu á lúðr-
ana einlægt við og við. Það voru
lúðurþeytarar 27., 28. og 32. flokks-
ins.
Svo mikil hafði þröngin verið
þarna, sem Hertoginn stóð, að kon-
ur liðu i ómegin, því þær gátu ekki
ráðið sér, en bárust með straumnum
hingað og þangað. Lögregluliðið var
að reyna að koma reglu á, en átti
erfitt mcð það. Gluggar allir voru
fullir, húsþökin moruðu af fólkinu,
telegrafstaurarnir voru notaðir af
sumum, er klifruðust upp í þá; þeir
voru svartir nú, svo að það sást ekki
í þá; mennirnir héngu þar, sem
flugur á bitum. Loks varð að fá her-
menn til að hjálpa lögregluliðinu,
og fór þó alt fram í mesta bróðsrni.
Allir voru í hæsta máta ánægðir
með skrúðgöngu þessa; enda mun
i það hafa verið sú lang-tilkomu-
mesta, er hér hefir nokkru sinni
lialdin verið.
A Sonnet to A. J.
:- ♦
The pilgrim treads the perilous mountain path
That leads him to his soul's dear sanctuary;
Bent on his quest he can contented be
With the few pleasures, and the pains it hath.
Surely his soul will reap an aftermath
Of richest blessings when the far-off shrine
Opens its portals and the priest divine
Deliv’rance gives from God's all-righteous wrathf
Thou art my shrjne, set on a holy height,
Whose hallow'd precincts both by night and day
By duty’s pain-fraught path I ever seek,
Biest with the hope to see the sacred light
At thy love’s altar; there, to bend and pray
My soul unfold and all its passion speak.
Skúli Johnson.