Heimskringla - 04.03.1915, Qupperneq 1

RENNIE’S SEEDS
HEADQUARTERS FOR SEEDS. PLANTS.
BULBS AND SHRUBS
PHONE MAIN 3514 FOR CATALOCUE
Wm. RENNIE Co. Limited
394 PORTAGE AVE. - . WINNIPEG
Plowen telegraphed te &U p&rts of
the world.
THE ROSERY
FLORISTS
Phones Mnin 194. Night and Sun-
day Sher. MI7
2S0 DONALD STRfiET, WINNIPEO.
XXIX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 4. MARZ 1915.
Nr. 23
TIL ISLANDS!
SIMSKEYTI FRÁ ÍSLANDI.
Reykjavík, 2. marz, 1915.
Til Mr. Áma Eggertsson, Winnipeg.
“Gullfoss” fer sína fyrstu ferð frá Reykjavík til New York
10. apríl Frá New York til Islands um 30. apríl; kemur við í
Halifax um 2. maí.
Fargjald á fyrsta plássi, New York til Reykjavíkur 250 krónur
Halifax til Reykjavíkur 200 krónur
Fargjald á öSru plássi, New York til Reykjavíkur 150 krónur
Halifax til Reykjavíkur 100 krónur
I fyrsta sinni senda nú Islendingar skip til Ameríku—beina
leiS—enga króka, engar viðkomur eða tafir á Skotlandi eða
Englandi. Enginn háski af tundurduflum eða neðansjáfarbatum,
því að skipið leggur beina leið yfir sjóinn. Þetta er svo mikill
heiður fyrir íslendinga heima, heiður fyrir hvern þann sem getur
kallað sig Islending, að vér ættum að sýna það í einhverju. Og
best gætu menn sýnt það með því, að fá sér far með skipinu og
skreppa heim til gamla landsins, sjá það núna á sínum heiðursdegi,
og finna frændur og vini, tíminn er góður, einmitt hinn vanalegi
ferðatími til Evrópu. Og nú geta þeir verið með Islendingum
alla Ieið. Ef það verður ekki skemtilegt!
Fréttir frá Stríðinu.
Af striðsfréttunum eystra sést
það, að Þjóðverjar hafa ætlað að
lemja á báðum endum á garðinum
Rússa, þessum því nær 800 milna
langa, bæði norðan til á Prússlandi
og syðst i Bukovina. En á báðum
stöðum hefir þeim mislukkast það.
Norðurfrá sögðust þeir fyrst hafa
drepið og fangað 60 þúsundir; svo
urðu það 100 þúsundir, svo eitt
corps, en í því eru að eins 45—50
þúsundir. Vér gátuin um herdeild
þessa, sem haldið hafði uppi bar-
daga í 9 daga, oft alveg umkringd;
en hélt þó einlægt stanslaust austur
þangað til allmiklar leifar hennar
komust aftur til félaga sinna; og enn
< ru þær deildir á leiðinni, sem hafa
komist úr höndum Þjóðverja, en
þeir heldur snemma talið fallnar
eða fangaðar.
Eins er það suðurfrá. Austurrík-
ismenn biðu ennþá einn ósigurinn
við Stanislav og Kolimea i Galiziu
sunnantil, og urðu að flýta sér svo
mikið á undanhaldinu, að þeir
skildu e.'tir eða hlupu frá miklu af
farangri sinum og fallbyssum, og
wáttúrlega særðum mönnum.
Fyrst byrjaði Austurriki striðið
með 2,000,000 hermanna (tveim
millíónum), en nú eru þeir flestir
fallnir eða fangaðir, eða um 1,600,-
000, og nýjir, littæfðir menn, 17 ára
drengir og gamlir menn, komnir i
staðinn. Hafa þeir nú eitthvað 3Vi
eða fjórar milliónir hermanna; en
þeir eru engir menn sagðir á .nóti
hinum fyrri. Og svo kemur nú sú
fregn, að Rúmenar hafi kallað út
varalið sitt og skuli það vera til
taks 13. marz; en stúdentar á her-
mannaskólum öllum, sem eldri eru,
séu þegar teknir inn i hersveitirnar
og hafi þeir fengið foringjastöðu
þar.
Kanada-liðið er farið að berjast,
og er (átið hið bezta af framkomu
þess.
Það er ætlun stríðsfróðra manna,
að til þess hafi Þjóðverjar núna
gjört þessi hörðu áhlaup á Rússa
að norðan og sunnan, að reyna að
koma þeim til þess að sækja nú fast
fram í miðjunni um Pólland. Þar
var minna lið fyrir en áður, og hafi
þeir ætlað Rússum að brjótast þar i
gegn og ginna þá sem lengst til Ber-
lín. En Nikulás sá við þvi og hefir
ekki viljað vera • hlaupafifl þeirra,
því að þeir hefðu óefað getað eyði-
lagt þá, þó hann hefði haft millión
manna í þeirri för, með því að koma
á hann bæði að sunnan og norðan.
Sagt er, að Danir séu nú að verða
millíóna-eigendur i hópatali af
verzluninni við Þjóðverja. Á því að
selja þeim liesta græddu þeir 17
millíónir. Margar vörur hafa þeir
selt þeim aðrar. En núna seinast eru
Þjóðverjar farnir að kaupa alla
hunda af þeim, sem þeir geta feng-
ið; þeir hafa þá til slátrunar og búa
til úr þeim pilsur; er sagt að allir
menn verði grimmir, sem eti pilsur
þessar. Og nú ætla Danir að fara að
ala upp ósköpin öll af hundum
handa Þýzkaranum. Það er sagt, að
miklu meiri eftirspurn verði eftir
hundakjöti en svínakjöti; þeim þyk-
ir það einhvernveginn staðbetra,
Þjóðverjunum, fyrir utan það, að
þeir segjast verða svo fjörugir af
því.
Hellusund eSa Dardenelles.
Hellusund er hið nafnkunna sund
milli Marmarahafsins og Miðjarð-
arhafsins. Þar fór Xerxes yfir með
hinn mikla her sinn, er hann sótti
Grikki heim. Sundið er mjótt, að
eins míla ensk á breidd, þar sem
þrengst er. Að vestan er tangi mjór
eða háls einn, en að austan Asía.
Hæðir og hólar eru beggja vegna,
og sýnast vera snarbrattir bakkar
niður að sundinu, nærri þverhnýpt-
ir víða, og 100—300 feta háir. Kast-
alar eru með öllu sundinu, en það
er undir 50 milur á lengd. Viða eru
kastalarnir beggja megin uppi á
hæðunum.
Bretar og Frakkar hafa verið að
smá heilsa upp á þessar víggirðing-
ar síðan í desember og þó einkum
nú seinast. Hafa þeir brotið þá, sem
syðstir eru, næst Miðjarðarhafinu,
og á föstudaginn var héldu þeir inn
i sundið, og sendu smá gufuskip á
undan með vað á milli sín, til að
draga upp sprengidufl Tyrkja; en
létu skothríðina dynja til beggja
hliða. En langt er ef til vill til þess,
að þeir komist í gegn, því að tuttugu
og fimm milur eiga þeir enn eftir
þangað sem sundið er þrengst, og
þar bíður Tyrkja flotinn þeirra; en
einlægt má heita að röðin sé til
beggja handa af kastölunum á hól-
unum og bökkunum; en sprengivél-
unum sáð um sundið einsog kart-
öflum í akur, og þær þarf allar að
draga upp áður en þeir geta áfram
farið. Ein einasta sprengivél getur
eyðilagt hið stærsta herskip.
Eftir að þetta var ritað, sáum vér
að Bretar og Frakkar höfðu haldið
14 mílur inn sundið með 40 her-
skipum og voru komnir inn að staó
þeim, sem Hortari heitir. Varð þá
fyrir þeim kastali sá, er Intrepe
heitir. Herskipin skutu á hann
þangað til hann var allur brotinn;
og var þá næst kastalinn Dardanel
eða Dardanus. Hann þurfa þeir að
brjóta, og annan rétt hjá á Asíu
ströndinni. Þá eru enn einar 10 míl-
ur til þrengslanna, og er sundið þar
um mílu á þreidd. Er þar röðin
kastalanna, hver á móti öðrum á
eitthvað 6 mílna svæði eða vel það,
og eru fyrstir Kale Sultanie (Asíu-
megin) og Khilid Balir (Evrópu-
megin), og svo hver af öðrum; er
þetta ákaflega torsótt. En þegar svo
er komið 6—7 milur þar norður, þá
vikkar sundið aftur og verður einar
4 railur á breidd, og fáir kastalar,
þangað til dregur norður undir
Marmarahafið; þá koma kastalarnir
aftur, og eru fyrstir Lapsaki og
Chardak, að austan, en Galata og
Gallipoli að vestan. Þá tekur við
Marmarahafið.
Á landi uppi eru tyrkneskar her-
sveitir og stjórna þeim þýzkir her-
foringjar; herlið þetta er sjálfsagt
50 þúsundir að vestan, en nokkuð
færra að austan. Gjörir þetta herlið
alt, sein í þcss valdi stendur, til að
tefja þeiin bandamönnum ferðina
og láta skothriðina dynja á þá ofan
af hólunum og klöppunum. En
Bretar og Frakkar sinna þvi ekki
meira en flugnabit væri, nema hvað
þeir senda þeim sprengikúlur, hvar
sem þeir sjá þá í hópum, eða hafa
fallbyssur. Queen Elisabeth, hið
mikla nýja herskip Breta, fer á und-
an; er það hið mesta herskip í öll-
um heim, nýsmíðað (með 4 öðrum).
Og hefir það hinar stærstu fallbyss-
ur, sem á skip hafa komið: 15 þml.
í þvermál fremra opið, og senda
þær 1950 punda þungar sprengikúl-
ur, eða sem næst ton á þyngd, og
skjóta á 21 mílu færi og hitta, og
verður flestum hætt, er fyrir standa,
þar sem kúlan kemur niður.. Hafa
Tyrkir engar byssur, sem geti náð
þeim á jafn löngu færi. En hverri
einustu fallbyssu Tyrkja verða
bandamenn að velta um eða brjóta
áður en þcir geti haldið áfram, og
aldrei mega þeir fara á undan
smærri skipunum, sem slæða upp
sprengivélarnar.
En komist þeir gognum sundið, er
úti um veldi Tyrkja í Evrópu; enda
biða nú lestirnar við sundið nyrðra
Asiu-megin, til að taka Tyrkjasol-
dán og alla hans vildarmenn og kon-
ur eitthvað upp i Asíu. Hann vill
ekki mæta Bretuin eða Frökkum
núna, karlinn.
— Fullyrt er, að Bretar hafi tekið
tangann, þar sem hann er mjóstur,
norðan við öll vígin, svo að þau
gætu ekki fengið hjálp frá mikla-
garði.
HríSin á Blucher áður en hann
sökk.
Einn af mönnunum þýzku, sem
var á Blucher, segir að það hafi
verið ljóta hriðin þegar Bretar fóru
að skjóta. Það var fyrst á eitthvað
12 mílna færi. Þeir skutu fyrst einu
skoti og kom það aftan við skipið
í sjóinn; svo rétt á eftir kom annað
fyrir framan skipið, þá hið þriðja
við hliðina. Og nú byrjaði hríðin;
skotin komu úr háa lofti, einsog
beint niður, og brutu og sprengdu,
hvað sem fyrir varð. Þau brutu ká-
etukappana, reykháfana; byltu um
fallbyssunum, fóru i gegnum stál-
þiljurnar og sprungu svo niðri í
skipinu. Þau hittu rafurmagnsvél-
ina og sprengdu hana i ótal stykki,
svo að koldimt var i skipinu niðri.
Engu kvikindi var líft. Uppi og niðri
hnöppuðust menn saman í káetun-
um, eða hinum ýmsu rúmum þar
niðri; en sprengikúlurnar einsog
leituðu menn uppi; þær fóru í gegn-
um stálþiljurnar einsog gluggarúðu
og sprungu svo niðri og tættu sund-
ur mennina; en loftþrýstingin var
sem fellibylur, og þegar loftið press-
aðist út um göt og rifur, varð voða-
legt óhljóða-org, sem ærði mennina,
en alt kastaðist út í veggina. Einn
maður var að ganga inn í skotfæra-
búr, þegar ein sprengikúlan kom;
hann var hálfur kominn inn, en
þunga hurðin slóst á hann og marði
hann eða kleip í sundur.
Svo þegar Bretar komu nokkuð I
nær, þá hættu skotin að koma ofan
úr loftinu, en nú komu þau lárétt
og fóru þvert í gegnum skipið, og
svo fóru þau að koma neðar og neð-
ar, niður undir sjávarmáli og neð-
ar, og þá fór sjórinn að fossa inn.
Fóru þá allir að flýta sér upp, þvi
skipið var að því komið að sökkva.
En er upp kom, sáum við, að hin
skipin, sem undan komust, höfðu
fengið sömu útreiðina; þau stóðu í
björtu báli fram og aftur og mikið
sigin í sjó, svo að lítið vantaði á, að
þau færust líka. — Enda er sagt, að
Vilhjálmur keisnri hafi ekki þekt
þau, þegar hann kom að sjá þau.
Vatnadrekinn bezta verkfaeriÍJ
móti ne'Sansjávarbátum.
Þegar menn fljúga á dreknm þess-
um hinum brezku yfir sjónum, þo
nokkuð hátt í lofti þá sjá menn langt
í sjó niður, svo glögt, að hægt er að
greina neðansjávarbátana, séu þeir
ekki þvi dýpra niður, og geta þeir,
sem appi eru, sent sprengikúlur nið-
ur, og sé ekki straumur mikill eða
hvika af stormi, hitt bátana, þó að
þeir séu marga faðma niðri í sjón-
uin. Þess vegna lætur Kitchener
einlægt vatnadreka fara með hverju
skipi, sem hermenn flytur yfir til
Kvenréttindamálið.
Málfundur verður haldinn í Islenzka Conservative klúbbnum, föstu-
dagskveldið, 12 marz, kl. 8 í samkomusal Onítara. Umræðuefni
fundarins verður kvenréttindamálið, sem nú er nokkuð tíðrætt
um hér í fylkinu. H. M. Hannesson, lögmaður og Skúli Johnson,
M.A. byrja umræður um málið, og svo talar hver af öðrum, sem
óska. Menn eru beðnir að fjölmenna á fundinn og taka fjörugan
þátt í umræðunum.
Frakklands, og ætla menn, að þeir
séu búnir að granda einhverju af
neðansjávarbátum Þjóðverja; þá
vantar að minsta kosti nokkra
þeirra, og báturinn “U-9”, einhver
bezti báturinn þeirra, er sagður far-
inn; það hafa fundist flök úr hon-
um rekin.
Neyðaróp frá Islandi.
Herra ritstjóril
Hr. Karl Kuchler er óefað mörg-
um lesendum kunnur, þar sem hann
um síðustu áratugi hefir gjört sér
aukaatvinnu úr því að þýða og hag-
nýta sér á annan hátt rit islenzkra
höfunda.. Meðal annars hefir hann
ferðast dálitið hér um land og skrif-
að fyrir Badecker leiðbeining fyrir
ferðamenn um ísland, bygða að dá-
litlu leyti á ferðum sjálfs hans, en
að mestu leyti á ritum annara. Hann
er einn af þessum “lslandsvinum”,
sem blöð vor titla svo. Það nafn
æ/íi að vera heiðursnafn fyrir þá út-
lendinga, hvort heldur Þjóðverja
eða aðra, sem með sæmd hafa til
þess unnið; en tómur gæsalappa-tit-
ill er það sumum útlendum færilús-
um, sem reyna að nærast á islenzk-
um molum annara.
Hr. Kuchler hefir ritað grein í
Brimar-blaðið “Weser Zeitung” og
hefir þar að fyrirsögn “Neyðaróp
frá íslandi”. Neyðaróp þetta segir
hann til sín komið “frá djúphreld-
um dyggum Þjóðverjavinum á ís-
landi”.
Hverjar þessar sárhreldu sálir
séu, geta víst kunnugir ráðið í.
Fyrst er í greininni inngangur
með lofsorðum um andans auðæfi
íslendinga, sem hann nefnir eina af
fremstu menningarþjóðum heimsins
Getur þess, að fjöldi fornra og
nýrra íslenzkra rita sé til í fyrir-
myndarlegum afbragðsþýðingum
þýzkum(I( og að stærstu þýzku
skáldin séu til i afbragðsþýðingum
íslenzkum(II). Svo getur hr. K.
þess, að á síðustu áratugum hafi
\'áðverjar lagt undir sig( 1) verzl-
un íslands að töluverðu leyti.
Alt þetta segir hann vakið hafa
mikla gremju og reiði Frakka og
Breta, og þá ekki síður hitt, að þýzk-
ir botnvörpungar voru farnir að
hagnýta sér hinn óþrotlega fiskiauð
í Islandshöfum. Frakkland hafi því
fyrir nokkrum árum gjört út þang-
að sendi-konsúl, sem með hjálp
franskra banka hafi ætlað að ráðast
i ýmisleg fjármálastórræði. Hins
getur hann ekki, að allar þær lofU
kastalabólur hafi sprungið og end-
að með fjárprettum af hendi Bril-
Iouins. — Bretar segir hann hafi um
mörg ár verið að fást við að kaupa
upp stórfossa landsins, sem séu
stærstu fossar Norðurálfunnar, og
nægi til þess að byrgja alt megin-
land Norðurálfunnar með rafmagni.
Eftir að stríðið var byrjað, hafi nú
Bretar einnig gjört út hingað sendi-
konsúl, en Þjóðverjar hafi ekki enn
nema verzlunarkonsúl á íslendi, og
sé hann ekki Þjóðverji, og segir
hann að sér sé skrifað frá Reykja-
vík, að þessi þýzki konsúll sé farinn
þaðan burt, nú á þessum alvarleg-
ustu tímum, hirði ekki um að vera
þar, en sé farinn til Kaupmanna-
hafnar til að dvelja þar, eins og
hans sé vandi á hverjum vetri. Bréf-
riti Kuchlers er sýnilega enginn
vinur Thomsens konsúls, þvi að
hann þegir um það, að hann hafi
hér ávalt mann fyrir sig til að gegna
konsúlsstörfunum; og hins getur
hann ekki heldur, að Thomsen kon-
súll hefir verið mjög iðinn að út-
býta hér þýzkum stjórnarskýrslum
og þýzkum blöðum.
Þá minnir hann á það, að sæsim-
inn hingað liggi yfir Hjaltlandseyj-
ar og sé stöðin þar undir ströngu
eftirliti ensku stjórnarinnar, og eng-
in skeyti fáist send til íslands né
þaðan nema á ensku, svo að “vesal-
ings lslendingar” hafi ekki í annað
hús að venda um fréttir af striðinu,
en i enskar skýrslur, sem séu svo
troðsteyttar af lygum, að hárin rísi
á höfði manns. Enska sendikonsúln-
um hafi líka tekist að stofna í Rvik
“aðalútsölu” á myndum(II), sem
hann (konsúllinn) hafi listilega log-
ið upp, og þar séu og útbreidd töfr-
andi og hrifandi ensk “lyga-stríðs-
timarit” með myndum, og ýmis af
hinum stærri ensku blöðum, og
þeta efni sé svo daglcga útbreitt með
risastóru letri í islenzku blöðunum,
sem áreiðanlegur sannleiki.
En nú hafi fyllilega áreiðanlegur
vinur sinn í Reykjavík skrifað sér,
að brezka stjórnin sjálf hafi heimul-
lega tekið að sér útgáfu islenzka
“Morgunblaðsins”(I!l), og sé það
þannig stutt með ensku gulli til
þess að “upplýsa” ina “aumu ís-
lendinga” með sérstaklega stór-
skornum svívirðilegum brezkum
lygafregnum(II).
Loks segir hr. Kuchler, að sendi-
konsúllinn brezki gjöri sér far um,
að kynnast því, hverjar vörur hing-
að til hafi aðallega flutst frá Þýzka-
landi til Islands, svo að Bretland
geti birgt lsland að þeim vörum
meðan á stríðinu stendur, og vænt-
anlega síðan bolað Þjóðverja frá
þeirri verzlun. Þetta þykir herra
Kuchler kóróna allar brezkar svi-
virðingar.
Þá getur hann þess, að brezk blöð
og tímarit séu mjög útbreidd um alt
fsland, og nefnir hann ein átta af
þeim til dæmis. Þessu sé neytt upp
á vesalings íslendinga, og þeir hljóti
að trúa öllum þesum hroðalegu lyga-
sögum um grimd og svivirðingar
Þjóðverja, með því að þeir eigi á fá-
um öðrum skilrikjum kost.
Hr. Kuchler hefir, þvi miður, ekki
átt vel áreiðanlega bréfavini hér i
Reykjavík. Eg veit ekki til, að nein-
um enskum blöðum eða timaritum
hafi verið útbýtt ókeypis hér; en
aftur hefir rignt yfir menn hér
mesta syndaflóði af þýzkum blöð-
um og ritlingum, bæði frá hr. Kuch-
ler og öðrum.
Vér höfum ærinn forða af þýzk-
um, dönskum, norskum, sænskum
og amerískum blöðum, og höfum
yfir höfuð eins góð tæki á að mynda
oss rökstudda skoðun um stríðið og
tildrög þess, eins og hver önnur
hlutlaus þjóð.
Af því að eg veit ekki, hvort hr.
Kuchler hefir sent yður þessa grein
sina, eins og svo mörgmn öðrum, þá
dettur mér í hug, að bjóða yður
þennan útdrátt úr henni, meðal ann-
ars til þess þér sjáið, hverju eina
bréfvinur hr. Kuchler’s leyfir sér að
Ijúga á yður á bak úr skúmaskoti
nafnleysisins.
Yðar
Jón ólafsson.
* * *
Ofanrituð grein er tekin úr Morg-
unblaðinu í Reykjavík, dags. 24.
janúar sl. Daginn eftir svarar rit-
stjórinn áburði hr. Kuchlers á þessa
leið: —
Karl Kuchler'.
Það mun með öllu óþarft að skýra
lesendum frá þvi, hver þessi “ís-
landsvinur” Karl Kuchler er. Hann
hefir ferðast hér um land nokkrum
sinnum — sníkt sig bæ frá bæ og
jafnan notið meiri gestrisni víða en
alment tíðkast um erlenda ferða-
menn. Þegar bann hefir komið heim
aftur, til smáþorps suður í Þýzka-
landi, þar sem hann er kennari, hef-
ir hann notað frístundir sínar til
þess, að rita blaðagreinar og pésa
um íslandsferðir sinar. Þessar blaða
greinar hafa oft vakið töluverða eft-
irtekt manna, sem lslandi eru kunn-
ugir, fyrir það að þær hafa flestar
að meira eða minna leyti verið óná-
kvæmar.
Lyga og róggrein Kuchlers i Wes-
er-Zeitung, sem getið var um hér i
blaðinu i gær, hefir vakið töluverða
eftirtekt hér i bænum. Vér þurfum
ekki að taka það fram, að áburður
hans á Morgunblaðið er helber ó-
sannindi. Fréttina segist hann hafa
frá áreiðanlegum manni hér i Rvík.
Vér ætlum ekki að leiða neinum
getum að því, hver þessi “áreiðan-
legi bréfritari” er. En þangað til
Kuchler ritar oss og tjáir oss hver sé
heimildarmaður sinn, liggur nærri
að ætla,( að greinin sé sprottin af
hans eigin vanþekkingu og sé enn
eitt dæmi um, hve óráðvandur þessi
“Islandsvinur” er i frásögnum sín-
um um það, sem gjörist hér á landi.
Engjavísur. Páll ólafsson: Ljóðmæli II., bls. 52— 53. Reykjavik 1900. Hér hef ég þér hvílu búna hjartaS mitt er svæfill þinn; þína fögru limu lúna legSu nú viS faSmmn minn. Gef mér sætu svefnkossana, sem þú nú á vörum ber; þá skal ég minn sönginn svana syngja glaSur fyrir þér; syngja þér um ást og yndi, æsku-vor og hjartans friS, alt á meSan lék í lyndi r og lífiS brosti okkur viS; syngja um missi sona minna, sem ég trega dag og nótt, ást og svölun augna þinna, er mér gefa líf og þrótt; kveSa þér um svefninn sæta sem nú liggur fyrir mér og eg muni aftur mæta í eilífSinni fyrstur þér. Þá skal sál mín syngja’ á strengi sælli’ en hér á dauSans strönd, þegar mína’ og þína drengi og þig eg leiSi mér viS hönd. Engjavísur. (Páll ólafsson: Ljóðmæli II., bls. 52—53). Behold I have a bed prepared for thee, Thy bolster my breast; Let thy fair limbs by me embracéd be, Relax here and rest. O, grant me all the kisses sought so long Thy lovely lips bring, And blessing thee my being’s soulful swan-song All biissful 1*11 sing. ril sing to thee of love and ease enjoyed In youth’s hopeful years, When our lives seemed by sorrow unalloyed And showed smiles, not tears; 1*11 sing my sons I mourn through all my days’ And nights’ dreary length; 1*11 sing thy orbs whose love light griefs allays And lends life and strength. I’Il sing too of the slumber sweet Now fatéd for me, And of my promise first of all to meet — Immortalized — thee. Then shall my musing soul touch happier strings Than here on death’s strand, When I. o’erjoyed, thee and our offsprings Shall lead by the hand. Skúli Johnson.