Heimskringla - 25.03.1915, Side 2

BLS. 2
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 25. MARZ 1915.
THE CROTO DRUG CO.
WINNIPEG
Bætir
fljótlega
Ábyrgst
RHEUMA TIC
TREATMENT
VerS $1.50
Rafmagns heimilis áhöld.
Hughen Rafmapns Eldavélar
Thor Rafmagns Þvottavélar
Red Rafmagns Þvottavélar
Harley Vacuum Gólf Hrelnsarar
“Laco” Nitrogen og Tungsten Lamp-
ar.
Rafmagns "Fljctures”
“Universal” Appllances
J. F. McKENZIE ELECTRIC
CO.
283 Kennedy Street
Phone Maln 4064 Wlnnipeg
ViSgJörSir af öliu tagi fljött og veJ
af hendl leistar.
D. GEORGE & C0.
General House Repairs
Cablnet Makere and Upholaterera
Furniture repaired, upholstered and
cleaned, french polishing and
Hardwood Finlshlng, Furnl-
ture packed for shlpment
Chairs neatiy re-caned.
Phone Garry 3112 369 Sherbrooke St.
THE CANADA
STANDARD LOAN CO.
AVal Skrlfstofa. Wlnnlpeg
$100 SKULDABRÉF SELD
Tllþæginda þeim sem hafa smá upp-
hættir til þess a?5 kaupa, sér i hag.
Upplýsingrar og vaxtahlutfall fæst
á skrifstofunni.
Je C. Kyle, rAVcmaVor
428 Mala Street, Wlnnlpeff.
Piano stilling
Ef þú gjörlr árs samning um
að láta stilla þitt Píano eða
Player Plano, þá ertu æfinlega
viss um að hljóðfæri þitt er f
góðu standi. Það er ekki að-
eins að það þurfi að stilla
píano, heldur þar að yfirskoða
þau vandlega.
Samnings verð $6.00 um árið,
borganlegt $2.50 eftir fyrstu
stillingu, $2.00 aðra og $1.50
þriðju.
H. HARR/S
100 SPENCE STREET
CARBON PAPER
for
TTPEWRITER—PENCIL—
PEN
Typewriter Ribbon for every
make of Typewriter.
G. R. Bradley
& Co.
304 CANADA BLDG.
Phone Garry 2899.
Brúkaöar saumavélar meö hœfl-
legu veröt.; nýjar Slnger vélar,
fyrlr penlnga út 1 hönd eöa tll letlgu
Partar i allar tegundlr af vélum;
aögjörö & öllum tegundum af Fhon-
nographs & mjög l&gu veröl.
J. E. BRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar duglega "agenta" og
verksmala.
BETUR BÚINN TIL
Bragð Betri,—er Betri
í merkur eða pott flöskum. Kelt hjá
öllum verzlunarmönnum eða frá
E. L Drewry, Ltd., Winnipeg.
Pólland.
(NiÖurlag).
Alexander annar keisari var ný-
kominn til valda, og var frjálslynd-
ur maður og frelsishreyfingar voru
þá hér og hvar um Evrópu, og eink-
um þó á ftalíu. Og nú héldu frelsis-
postularnir í Póllandi gamla, að
tími væri kominn til að vinna hið
langþráða frelsi. En þeir höfðu eng-
an her; þeir réðu ekki stjórn í nokk-
urum hluta landsins; þeir höfðu
ekkert fé, en treystu eingöngu upp
á það, að fá hjálp utanað, frá öðr-
um rikjum. Þeir leituðu víða hjálp-
ar; allar stjórnirnar höfðu um það
góð orð, en engin vildi baka sér
reiði Rússa með því að skerast í
leikinn. Þeir sendu Rússum reyndar
bréf og héldu fram málstað Pól-
verja; en svo sljólega, að Rússar
stungu bréfum þeim með fyrirlitn-
ingu undir stólinn. Þeir börðust
hraustlega í örvæntingu, Pólverjarn-
ir, i nokkra mánuði og stóðu i Rúss-
um miklu lengur en nokkurn grun-
aði; — en þeir hlutu að verða und-
ir; það var óhugsandi annað.
Þegar stríðinu var lokið, bjugg-
ust menn við, að Rússar mundu
slátra Pólverjum í hópatali; en þeir
fóru öðruvísi að. Bændurnir höfðu
lítinn þátt tekið í uppreistinni. Það
var aðallinn, sem átti mestan eða
allan þátt í henni, lendu mennirnir,
— þeir höfðu æfinlega verið fljótir
til að hefjast handa. Rússar áttu því
ekkert við bændurna, en snöru sér
að hinum lendu mönnum og tóku af
þeim löndin. Þeir vissu, að þá
mundi þverra máttur þeirra; þeir
gátu þá ekkert. Þetta gjörðu Rússar
i stórum stíl, og sópuðu Pólverjum
af löndum þeirra/
Það hafði lengi verið urgur og
sundurgjörð milli pólsku bændanna
og landeignamannanna. Þetta not-
uðu Rússar sér, og árið 1864 kom
út lagaboð, er tók helming landanna
af öllum aðalsmönnum, og voru svo
lönd þessi gefin leiguliðunum, sem
höfðu búið á þeím og ræktað þau
áður; og auk þess voru bændur los-
aðir frá öilum skyldum, að vinna á
löndum þeim, sem áðalsmennirnir
héldu eftir. Hagur þeirra, sein jörð-
ina ræktuðu, batnaði drjúguni við
þetta; en mikill hluti aðalsmann-
anna varð alveg féiaus og vandræða-
menn, og lengi eftir urðu þeir að
sætta sig við, að vinna á járnbraut-
unum eða i veitingastofunum, eða
við það, að keyra menn i stórborg-
unum, eins þó að þeir hefðu náð
hárri mentun.
En nú tók stjórnin, sem eðlilegt
var, að reyna að gjöra Pólverja að
góðum Rússum. Hin pólska tunga
mál var fyrirboðið í kyrkjunum, á
skólum, leikhúsum, fréttablöðum og
á öllum skriflcgum skjölum cða
samningum, og hinir rússnesku em-
bættismenn biðu vonarfullir dags-
ins, þegar mæðurnar færu að kveða
rússnesk vögguljóð yfir börnum sín-
um.
Þessari aðferð var haldið áfram öld-
ina út. Reyndar fengust nokkrar
umbætur árið 1905, en þær voru
ekki mikiisvirði. Bannið lág á tungu
máii þeirra; það var fyrirboðið, að
hafa það um hönd á öllum opinber-
um mannfundum, og þeir gjörðir
útlægir, sem kendu ófróðum mönn-
uin fullorðnum að lesa eða skrifa
pólska tungu.
1 löndunum, sem Austurríki fékk,
hafa Pólverjar verið betur settir;
einkum siðan Austurriki beið ósig-
urinn fyrir Prússum við Sadow árið
1866. Frá þeim tíma fóru Austurrík.
ismenn að bæta sig og veita hinum
mörgu þjóðflokkum rikisins meira
frelsi en áður. Og með lipurð og
lægni gátu Pólverjar lokkað út úr
Jósep keisara árið 1889 iagaboð,
sem veitti þeim einskonar sjáifsfor-
ræði i Galiziu. Þeir hafa héraðs-
stjórn þar (Provincial Constitu-
tion), og senda svo á aðalþingið í
Vínarborg 80 þingmenn, er þeir
kjósa sjálfir, og hafa margir þeirra
orðið ráðgjafar; sumir ágætir, svo
sem þeir Badeni og Goluchowski.
En á Prússlandi var meðferðin
alt önnur. Hún var lík og á Rúss-
landi, og eiginlega engu betri. Þeir
voru þar hörku og kúgun beittir,
Pólverjarnir. Þá voru Prússar að ná
forustunni yfir öllum þýzku þjóð-
flokkunum. Og fljótt fóru þeir að
kvíða því, að Þjóðverjar myndu
eiga erfitt með, að ná yfirráðum
inni í löndum þeim, sem Pólverjaor
bygðu. Þeir fóru þvi að reyna að
gjöra þá þýzka og beittu þá, er fram
í sótti, svo mikilii hörku, að það
var háifii verra en á Rússlandi.
Aðferðin var tvens konar: fyrst
að bæla niðu og útrýma hinni pól-
versku tungu, og svo hitt, að koma
lýzkum bændum inn í pólsku sveit-
irnar; áttu þeir að vera súrdeig
>að, er sýrði alla pólsku þjóðina,
svo að hún týndi sögu, trú og máli
og yrði alþýzk. Arið 1872 kom út
lagahoð eitt, sem gjörði þýzku að
skyldunámsgrein í skólunum og
lögregluiiðinu var skipað, að loka
eða banna hvern fund, þar sem ræð-
ur væru fluttar á pólskri tungu.
Arið 1888 var skipuð nefnd
manna til þess, að kaupa Iönd af
Pólverjum, og setja á löndin þýzka
nýlendumenn. Veitti ríkið til þess
eitt hundrað milliónir marka, og tíu
árum síðar var upphæð sú tvöföid-
uð. A 15 árum voru þannig keyptar
scx hundruð ferhyrningsmílur, og
settar á löndin fjögur hundruð fjöl-
skyldur. En þrátt fyrir þetta komu
Pólverjar inn að austan fljótara, en
Þýzkir gátu tekið löndin undan
hinum, sem fyrir voru og hrakið þá
burtu, en komið Þjóðverjum inn;
en flestir þeirra, sem löndin létu,
hurfu burtu, iangflestir til Ameríku.
Arið 1902 komu upp óhróðurs-
sögur margar um athæfi þetta. Var
það borið upp á þingi Prússa, að"
eftir boði stjórnarinnar hefðu börn
verið húðstrýkt á pólsku skólunum,
sem ekki vildu lesa Faðir-vor á
þýzku. Varð Buelow kanslari að
kannast við það, og eins hitt, að
það hefði ekki dugað. En ait fyrir
þetta, var að nýju lagt fram fé til
þess, að kaupa löndhi af Pólverjum,
og lagaboð gefin út, er bönnuðu hin-
um þýzku nýlendumönnum að selja
Pólverjum löndin.
Það var árið 1906, að börnin
gjörðu eins konar verkfall (strike)
í lönduin Pólverja, og í verkfalli því
voru hundrað þúsund börn, alt sam-
an börn á skólaaldri. Þau afsögðu,
að láta húðstrýkja sig fyrir það, að
neita að svara spurningum kennar-
ans á þýzkri tungu. A þessu ári
kvartaði fjármálaráðherra Þjóð-
verja, barún von Rheinbachen um
það, að seinustu 15 árin hefðu Þjóð-
verjar fækkað í Austur-Prússlandi
um 630 þúsund; en aðeins 5 sein-
ustu árin hefðu 300 þúsund Pólverj-
ar flutt inn þangað. Stjórnin sá, að
þetta dugði ekki, hún varð eitthvað
til bragðs að taka; og 1908 komu út
lög um það, að neyða pólska iand-
eigendur til að selja Þjóðverjum
lönd sín, og hefur margur Þjóðverj-
inn notað sér það, og fengið ódýr
kaup hjá Pólverjum nauðugum, er
skyldir voru að láta land sitt falt,
ef nokkur Þjóðverji kom, sem vildi
kaupa. ,
Þegar á alt er litið, hefir engin
mentuð þjóð á seinni timum orðið
fyrir öðrum eins hrakförum og mis-
þirmingum einsog Pólverjar, að
undanteknum Gyðingum.
Tuttugu millíónir karla, kvenna
og barna búa nú innan takmarka
hins forna konungsrikis Póllands
Tíu millíónir þeirra tala pólska
tungu, eða myndu gjöra það, ef
þeim væríleyft það, og eru í ströng-
um skilningi pólskir. Helmingur
þeirra lýtur veidi Rússa, einn þriðji
undir Austurríki, og þeir, sem þá
eru eftir, undir Prússlandi. A Rúss-
landi og Prússlandi hefir með öllu
móti verið reynt, að slíta úr huga
þeirra allar endurminningar um
forna frægð og ætterni og brjóta og
hæla niður aliar hreyfingar og tii-
finningar þeirra, sem sérstök þjóð;
og Austurríki hefir si og æ verið að
minna þá á, að þeir eigi cngan rétt
og megi ekki ala neinar vonir um
sérskilið þjóðerni, eða að þeir
nokkurntima geti staðið á eigin fót-
um. ,
En þrátt fyrir alt þetta er langt
frá þvi, að búið sé að bæla niður
framsóknaranda, ættjarðarást og
freisisþrá Pólverjanna. Seint á
næstliðinni öld kom fram hópur
manna i Austurríki, er báru mál
Pólverja fyrir brjósti. Arið 1866
stofnuðu þeir biaðið “Polish Re-
view”. Hélt það fram á friðsamleg-
an hátt ölluiii málum, sem Pólverj-
um voru hjartfólgnust og mest
varðandi, og unnu að því framúr-
skarandi menn, mentamcnn, málar-
ar, listamenn aðrir og stjórnmála-
menn.
Arið 1886 var í þeim hluta Pól-
iands, er Rússum laut, stofnað fé-
lagið The Polish League, og iagði
þjóðin öll fé til með samskotum, og
um leið var þar blað stofnað. Niu
árum seinna var nafninu breytt, og
kallaðist félagið upp frá þvi Nation-
al League, og hefir það varið öllum
kröftum sinum til þess, að halda
uppi minningunni um Pólland, og
gefur út blöð og tímarit, og stofnar
smærri félagsdeildir (klúbba) út
um landið, til þess að halda við
þjóðerni sínu móti Rússum, Prúss-
um og Austurríkisinönnum, sem
allir hafa viljað kæfa það; eins berj-
ast þeir af alefli á móti alþjóða sós-
ialistum og þeirra stefnu, því að alt
miðar þetta að hinu sama: eyði-
ieggingu þjóðernis þeirra og sjálf-
stæðis.
En hvernig sem með Pólverja er
farið, hvernig sem þeir eru kúgað-
ir og undirokaðir og flæmdir land
úr iandi, þá er ekki hægt að kæfa
hjá þeim hæfileikana, námfýsina,
skarpleikann. Sem vísindamenn og
listamenn, myndasmiðir, máiarar,
söngfræðingar, standa Pólverjar
framarlega og margir þeirra eru
heiminum kunnir fyrir eitt eða
annað af þessu. Þetta sýnir, að hin
póiska þjóð hefir ákaflega mikinn
lífskraft í sér ennþá, og er vottur
um það, að fái þeir nú tækifæri til
sjálfstjórnar og menningar, þegar
stríði þessu er lokið, þá muni þeir
sýna heiminum það, að þeir eru
engir eftirbátar annara. Og ef að
nokkurntíma kemur sá dagur, að
Evrópa verður fyrir árásum Asiu-
manna, þá gæti svo farið, að það
væri holt fyrir hinar vestiægu þjóð-
ir, að hafa þarna voldugt pólskt
ríki, er næði frá Eystrasaiti og suð-
ur undir Svartahaf, með Serbum og
Rúmenum sem bandamönnuni. Hún
kynni að brotna á þeim flóðaldan
Kinverjanna eða Tartaranna, eins-
og hún gjörði áður fyrri, er þeir
stöðvuðu fyrst Mongóla hvað eftir
annað og síðan Tyrki, þegar öll
Norðurálfan skalf og nötraði.
En nú einmitt eru Pólverjar von-
betri, en nokkru sinni áður um við-
reisn þjóðar sinnar; því að 14 dög-
um eftir að stríðið byrjaði, lýsti
Nikulás stórhertogi því yfir, og lét
embættsskjal útganga tii allra Pól-
verja, ritað — ekki á rússnesku —
heldur pólskri tungu, og í þvi lofaði
hann, að Pólverjar skyldu allir
verða sameinaðir, undir veldi keis-
ara að visu, en fá fult trúfrelsi, mál-
frelsi, sjálfstjórn og njóta óhindrað-
ir hinnar fornu pólsku tungu sinn-
ar.
Rétt á eftir þessu lýsti Rússakeis-
ari yfir hinu sama. Enda mun hann
hafa sent frænda sínum Nikulási
símskeyti um þetta, áður en hann
gaf út þessa yfirlýsingu sína; og ó-
efað hefir Nikulás hertogi átt inik-
inn þátt í þessum gjörðum frænda
síns, ef ekki verið fyrsti maður til
að halda því fram, þvi að hann er
stórvitur maður. En nú er það undir
stríðinu komið, hvernig þetta geng-
ur, eða hvort Prússar og Austurrik-
ismenn verða að sie'ppa löndum
sinum, sem þeir tóku fyrrum með
ráni og svikum. Yerði Þjóðverjar
ofan á, geta öll þessi áform að engu
orðið, þvi að þá vilja Þjóðverjar
taka öll þessi lönd. Það var eitt af
því, sem þeir voru búnir að ætla
sér. En verði bandamenn ofan á, þá
sjáum vér þarna mýndast pólverskt
ríki. Vér munum þá sjá margar fleiri
breytingar á landamerkjum ríkj-
anna í Norðurálfu; þá munu sumir
svírann beygja, sem ekki hafa lotið
fyrri, en fjöldi þ«rra hiifðum lyfta,
sem nú hafa orðið að standa niður-
lútir og þola svipuhögg stórbokk-
anna öld fram af öld.
Fyrirmynda bóndi í
Manitoba.
JAMES CARR,
Warrington.
Einn af góðu búmönnunum, sem
hefir nú fengið hæstu verð-
laun i annaö sinn fyrir
hveitirækt.
(Þýtt úr Free Press af Jóni Jóns-
syni frá Sleðbrjót).
James Carr býr nálægt járnbraut-
arstöðinni Warren, við Oak Point
brautina i Warrington póstumdæmi.
Hann hefir nú í annað sinn fengið
hæstu verðlaun fyrir hveitirækt. —
Fyrir ári siðan fékk hann fyrst þessi
verðlaun, sem svo margir þrá að
hreppa. Mr. Carr kom frá Hastings
í Ontario fyrir 17 árum, og keypti
þá ábúðarjörð sina, sem var half
breed scrip, fyrir 2 dollara ekruna.
En þrátt fyrir fjárhags vandræðin,
sem nú eru, mundi honum veitast
létt, að selja nú ekruna fyrir 75 doli-
ara.
Bezta sönnunin fyrir þvi, hve
mikilsverður þykir búskapur Mr.
Carrs er sú, að prófessor Bedford,
aðstoðarráðgjafi Manitoba fylkis í
búnaðarmálum, taldi bújörð hans
eina af þeim, er ákjósanlcgast væri
að fá, til að setja þar upp fyrir-
myndarbú, og i vetur hefir búnaðar-
málastjórn fylkisins beðið Mr. Carr
að hafa til 200 busheis af hveiti tii
útsæðis handa fgrirmgndarhúum
fylkisins.
Fréttariari Free Press hitti Mr.
Carr að máli í gærkveld, og þó hann
sé nijög yfirlætislaus maður, varð
hann fljótt máihreifur, er ræðan
barst að mixed farming; því þessa
tegund búskapar hefir hann lagt
stund á af áhuga og trúmensku, sið-
an hann kom hér vestur. Það eru
æskuhugsjónirnar, sem honuin voru
innrættar í Ontario, sýndar verk-
iega hér vestra. Kenningin um, að
“sá hveiti í hverja einustu ekru” hef-
ir ekki þokað um fet æskuhugsjón-
um hans.
Arið 1914 sáði hann i 320 ekrur,
og uppskeran var 4000 bushel af
öllum korntegundum; auk þess fékk
hann 110 tonna uppskeru af fóður-
bæti, og taisvert af alfalfa.
Bletturinn, sem verðlauna-hveitið
óx á, var 40 ekrur. nýbrotið, að
kalla. Hann hafði brotið og disk-
herfað þenna blett 1913. Hveitinu
var sáð 18. apríi; en slegið 10. ágúst.
“Þangað til fyrir þremur árum
síðan, hefi eg aðeins sáð Red Fife
hveiti”, sagði Mr. Carr. “En þá fékk
eg Marquis hveititegund frá Mr.
Burnill við Elfros, Sask. Hann fékk
hæstu verðiaun fyrir hveiti það ár,
og það var af þvi útsæði, sem hveit-
ið spratt, er eg fékk verðlaun fyrir
í f.vrra. Svo notaði eg mitt eigið
verðlaunahveiti til útsæðis í sumar
og árangurinn varð, að eg fékk aftur
verðlaun. Eg borgaði Mr. Burnill 2
dollara fyrir bushelið og betri kaup
hefi eg aldrei gjört.
“Eg fékk 28 til 30 bushel af ekr-
unni í sumar. Og það er mér gleði,
að hafa getað áimnið mér verðlaun
í annað sinn”.
Mibboíí
í
BLUE R/BBON
KAFFI
OG
BAKiNG POWDER
Blue Ribbon te, kaffi, Baking Powd-
er, Spices, Jelly Powders og Extracts eru
hreinust og best. Þegar þú ert í vafa
þá brúkaðu Blue Ribbon. Vér ábyrgj-
umst fullkomin gæði allra þeirra hreinu
vörutegunda, sem vér höfum meðferðis.

“Hefurðu gripi?” spurði tíðinda-
maðurinn vor.
“Já, eg hefi altaf gripi. Eg get
aldrei hugsað inér búskap án gripa.
Eg hefi mest mjóikurkýr af Holstein
kyni. Eg sel rjómann alt af til Win-
nipeg. Það er injög arðsöm sala í
vetur. Eg hefi nokkra uxa, sem eg el
inni i fjósi, og svo hefi eg nokkur
svín. Það var fyrst í sumar, að eg
fór að rækta korn til fóðurs, að
nokkrum mun; hafði aðeins smá-
bletti áður. En í vor er var, sáði eg
fóður-korntegundum i 8 ekrur, og
uppskeran varð þetta, 110 ton. Fyr-
ir 4 árum byrjaði eg að rækta al-
falfa, og mér hefir reynst það vel.
Eg fæ 2% til 3 tön af ekrunni tví-
slcginni”.
“Elurðu upp hesta?” spurði tíð-
indaniaður vor.
“Já, eg el upp hesta. Mín skoðun
er, að hver bóndi ætti að ala upp
alla þá hesta, sem hann þarf, og
eiga fáeina umfram til að selja, þeg-
ar gott verð fæst. Eg hefi gjört þá
áætlun, að fjórfalda gripatöluna á 4
árum.
> “Allir bændur ættu að kappkosta,
að hafa sem bext jafnvægi á öllu í
búskapnum. Ekki að leggja of mikla
stund á, að framleiða aðeins eina
tegund, en reyna ekki að hafa aðr-
ar. Það er ekki gróðavegur. Hún
bygð á misskilningi þessi marg-
rædda kenningl' “Meira og meira
hveiti”, Afleiðingin af því, ef þess-
ari kenning er fylgt i blindni, er sú,
að það er oft sáð i land, sem þyrfti
að hvíla, eða er ónýtt, og árangurinn
verður léleg uppskera.
“Bændur ættu að kynna sér vel
horfurnar á markaðinum. Eg sel
aldrei hveiti á haustin. En eg reyni
altaf að vanda hveitið, svo það sé
hæft til útsæðis. Það er æfinlega
hægt að selja útsæðishveiti á vorin”.
Auk hæstu verðlauna fyrir hveiti,
hefir Mr. Carr fengið fyrstu verð-
laun í sinni sveit fyrir hafra. Og
þriðju verðlatin í almennri sam-
keppni í hafrarækt.
“Betur við ætlum bændur marga
slika”.
DÁNARFREGN.
*--------------—-------------*
Laugardaginn 6. febrúar síðastl.
þóknaðist guði að burtkalla mína
beztu vinkonu, Ragnheiði Krist-
jánsdóttur Goodman. Hún hafði
legið rúmföst á þriðju viku. Bana-
mein hennar var garnabólga. Seinni
part legunnar hafði hún sofið all-
mikið og leið að síðustu út af eins
og ljós.
Hennar er sárt saknað af eftirlif-
andi ekkjumanni Lárusi Goodman.
Við hlið hans starfaði hún í 40 ár.
Þau hjón bjuggu f Brekkukoti í
Tungusveit f Skagafirði. Árið 1883
fluttust þau hjón vestur um haf og
byrjuðu búskap í Pembina, N. D.,
og bjuggu þar um margra ára skeið.
Til Joliet fluttu þau fyrir þriggja
ára tfma og svo aftur á sfna cign f
Pembina, N. Dak. Seinna fluttust
þau til Wynyard, Sask.
Auk ekkjumannsns syrgja Ragn-
heiði heitina börn þessi: Skúli, Þor-
björg, Lára og Kristn.undur. öll eru
þau gift, að hinu sfðasttalda und-
anteknu. Þau hjón mistu einnig
fyrir inörgum árum sfðan dóttur um
tvítugs aldur, Þurfði að nafni, mjög
efnilega og göfuga stúlku. — Þessi
börn eru öll vel gefin og góðhjörtuð.
Jarðarför Ragnheiðar sál. fór
fram 13. febrúar að viðstöddum
fjölda fólks.
Sú, er þetta ritar, finnur það
skyldu sína að geta þoss, að Ragn-
heiður sál. var göfug og góð kona,
og sannur vinur, þegar á vin þurfti
að halda; að hún tók mér með móð-
urlegri ástúð og umhyggju, er eg
kom á heimili hennar ein míns liðs,
er þau hjón bjuggu f Pembina, N.
D. — Það eru margir, sem eru fúsir
á að verða að liði og gjöra gott; en
það eru færri, sem er gefið að gjöra
það af jafn einlægu hjarta og Ragn-
heiður heitin; eg gleymi aldrei móð-
urlegri umhyggju hennar og ástríki
mér til handa, sem einnig fylgdi
mér eftir að eg bjó f mörg hundruð
mílna fjarlægð £rá henni.
Ragnheiður sál. var trú og stað-
föst kona, sem dó örugg í von um
eilífa sáluhjálp. Eg geymi endur-
minningu um hana og hennar fólk,
sem alt var mér svo gott, þegar mér
lá sem mest á, unz hönd mín stirðn-
ar og hjartað hættir að slá. Við skul
um öll vona, að við eigum samleið
með henni hinu megin, að enduðu
þessu hérvistar stríði. Eg veit hún
lifir á vegum guðs. ,
Blessuð sé minning hinnar látnu!
Mrs. August Teitsson,
Blaine, Wash.
Rausnarleg gjöf
*-----------------------------—*
Hr. ritstj. Heimskringlu!
Viljið þér gjöra svo vel, að leyía
eftirfarandi lfnum að birtast f yðar
heiðraða blaði.
Við undirritaðar finnum oss skyit
að geta þess, að í vetur hefir herra
Jóhannes Sigurðsson, kaupmaður
hér á Gimli, afhent okkur eitt
hundrað dollar í peningum, til út-
býtingar meðal fátæklinga hér á
Gimli og grendinni og höfum við nú
að mestn afgreitt það, cftir okkar
dómgreínd og saiimzKU. Vér' erum
þess fullvissar, að hugheilustu
þakklætistilfinningar frá þiggjend-
unura fyigja línum þessum, og einn-
ig að sá sem ekki lætur einn vatns-
drykk ólaunaðan, metur gjöfina að
verðleikum. Hr. Sigurðsson gat þess,
að gjöfin væri frá verzlunarfélagi
sínu, Sigurdsson, Thorvaldsson &
Co. Þetta sýnir réttan skilning á
því, að sælla er að gefa en þiggja.
Elísabet Polson,
Ingibjörg Frímannsson.
Gimli, Man.
Menn! LæriíS AutomobQe og
Gas Tractor Iðn.
Via þurfum að fá flelri menn til
a15 sklpa þær stölSur sem eru auöar
vegna þeirra möreu hundruö manna
sem hafa farlö f srfölö, og vegna
þess hvaö korn matur er h&r þ&
veröa allar Tractor vélar i brúki
næsta vor; og eigéndur eru aila
reyöu farnlr aö gjöra efttrspurn
eftir véla frætiingum. Byrjatiu &
skölanum nú strax svo þú verölr
vlöbúin vorinu. Skrlfiti etSa komltS
og fáltS fallega ðkeypls vertSskrá.
Hemphill’s Motor SchooL
483Main Street, Wlnnlpeff.
Isabel Cleaning and
Pressing Establishment
J. W. ÚUINN, elgandl
Kunna manna bezt atS fara mel
LOÐSKINNA
FATNAÐ
VitSgertSir og breytlngar
& fatnatSi.
Phone Garry 1098 83 Isabel St.
hornl McDermot
Phone Mnln S181 179 Fort 8t.
FRANK TOSE
Artist and Taxidermist
Sendin mér dýrahOfoVln, nem blQ
vlljlfi lfita ntoppo fit.
Kaupi stór dýrshöfu'ö, Elk tennur,
og ógörfuö loöskinn og húölr.
Biöjiö um ókeypis bækling meö
myndum.