Heimskringla - 25.03.1915, Síða 4

BLS. 4.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 25. MARZ 1915.
Á Svínadal.
(Jón Thor. KvaeSi. Khöfn. 1871. Bls. 12)
Ó fjalladalur, fögrum vaxinn smárum
og fífilskrauti báðar settar hlíSirl
ÞiS hermiS mér um horfnar fyrri tíSir,
er hjarta mitt var engum lostiS sárum.
Hér sleit eg fyrstu æfi minnar árum
og unni lífi, varS þá fátt aS meini,
utan er grét eg gráum undir steini
hinn góSa Kjartan sönnum vinar tárum.
Eins eruS þér sem áSur, hnjúkar fríSul
en eg er breyttur, skýjum myrkvuS gleSi,
af auga hrynja ekki dropar tára;
Þeir voru synir sakleysis og blíSu—
og sakna þeirra—léttu ungu geSi—
en króknuSu viS kulda nepju ára.
A Svínadal.
(JónThor. bls. 12)
Dear mountain-dale in fairest clover clad
And ye twin-slopes all decked in daffodils!
Ye tell me of the times ere aches and ills
Enveloped me and ere a wound I had.
Here erst I lived, a little country lad,
Enjoying life and over naught made moan
Save when I seated ‘neath the cold gray stone
Shed tears for Kjartan and his fate so sad.
Ye, mountains, still forthshow fair eminence
But I am changed and cloud racks o’er me lower
Yet I alway withhold the welling tears.
Ye were the offsprings of mild innocence—
I yearn for you that cheered my childhood hour—
But were congealed by cold and cheerless years.
Skúli Johnson.
Heimskringla
(StotnuV 188«)
Kamur út & hverjum fimtudegi.
tJtgefendur og eigendur:
THE VIKING PRESS, LTD,
Vert5 blatSsins f Canaða og
Bandaríkjunum $2.00 um áriS
rirfram borgab)
ent til Islands $2.00 (fyrirfram
borratS)
Allar borganir sendist rábs-
manni blatSsins. Póst etSa banka
ávisanir stýlist til The Viking
Press, Ltd.
Ritstjórl:
M. J. SKAPTASON
RátSsmatSur:
H. B. SKAPTASON
Skrlfstofa.
729 Sherbrooke StreeU Wionrpe?
Box 3171 Talslmi Garry 411»
Tillagið til þjóðveganna
á þingi.
Allan seinnl hluta 15. febr. stóðu
hreður miklar á þingi og voru Lib-
•ralar að reyna að koma í veg fyrir
það að þingið veitti 300,000 dali til
▼egagjörða í sveitunum úti um
landið og til annara opinberra
þarfa þeirra. Eoringi Liberala á
þingi, T. C. Norris, vildi lækka það
ofan í 100,000 dollara. Reyndar hafði
hann ekki á móti því, að gefa sveit-
unum 200,000 dollara. En stjómin
mátti ekki hafa neitt eftirlit með
því, hvernig því væri varið og hvern-
ig verkið væri af hendi leyst, er
stjórnin veitti fé til að gjöra.
Hon. Dr. Montague svaraði og
sagði: “að það væri erfitt að sjá,
hvaða blessun þessi uppástunga
leiddi yfir landið, að lækka veiting-
una til veganna í sveitunum úr
300,000 dollurum ofan í luo.uvu doll-
ara. Sjálfir Liberal þingmennirnir
væru búnir að biðja um meiri styrk
tíl veganna í kjördæmum sínum en
þessu næmi; Saskatchewan, Ontario
og hin önnur fylki bygðu vegi um
nýlendurnar til þess að hjálpa hin-
um nýju landnemum. Stjórnin legði
sefinlega fram reikninga sína, svo að
hverjum manni væri auðvelt að sjá
þá og skoða. Hún óskaði einmitt
•ftir því, að almenningur skoðaði
þá og yfiriiti. Stjómin reyndi að
■kifta peningum þessum sanngjarn-
lega á milli sveitanna. Og þær sveit-
lmar fengju náttúrlega mest, sem
fátækastar væru. Það sem þjóð og
þing þyrfti að vita væri það, hvort
peningum þessum hefði verið til-
hlýðiiega varið. Og stjórnin óskaði
einmitt eftir því, að andstæðingar
hennar rannsökuðu þetta, og flndu
þeir einhverjar misfellur, þá kæmu
þeir fram með þær.
J>á tók Mr. Norris aftur til máls
eg hélt fram hinum sömu skoðun-
um og áður. En Sir Rodmond Rob-
lin svaraði honum þá og kvað hann
■jálfum sér samkvæman, er hann
talaði um veitingu þessa til veg-
anna, og færi með dylgjur um mis-
gjörðir stjórnarinnar. I>etta væri
komið f vana fyrir honum.
Ræða Mr. Roblins.
Er það heiliavænlegt,’ að hjálpa
■veitunum á þann hátt, sem vér
gjöfum nú? Og er peningum þeim,
sem veittir eru, hyggilega varið? —
J>etta sagði Mr. Roblin að væri
spurning, sem f mörg ár hefði vakað
fyrir stjórninni. Og nú hefði komið
beiðni til stjórnarinnar frá Lans-
downe, kjördæmi sjálfs foringja
andstæðingaflokksins Mr. Norris,
*m vissa peningaupphæð til þess,
að byggja brýr í kjördæminu. Það
hefði komið sendinefnd frá sveit-
inni til Dr. Montague til að biðja
um þetta, og Dr. Montague hefði
■amþykt það og peningarnir yrðu
eflaust borgaðir.
I>að væri spurning um það, hvort
stjórnin ætti að haida áfram að
bjáipa sveitunum á þenna sama
Uátt. J>arna væri öll sveitarskipun
komin á fyrir löngu. En nú sneri
hann máli sínu að sveitum, sem
ekki hefðu neina sveitarstjórn, þar
sem menn hefðu ekki tekið eignar-
rétt á löndunum, þar sem landið
væri lftt unnið og nýlendumennirn-
ir fátækir, og vegirnir væru svo ill-
ir, að menn vissu dæmi til, að kon-
ur þyrftu að bera hveiti á herðum
sér 9 míina Jangan veg. Þessir menn,
sem þarna byggju, hefðu komið til
stjórnarinnar með bænarskrár og
beðið hana að hjálpa sér til þess, að
þurka þessa vegi ega byggja vegina,
svo að konurnar gætu farið um þá,
meðan bændur þeirra væru að
vinna sér inn peninga á járnbraut-
unum eða hvar annarsstaðar, sem
þeir gætu fengið vinnu sína borg-
aða.
Að hjálpa nýlendumönnum.
“Vér lýsum þvi skýlaust yfir,”
hélt Sir R. P. Roblin áfram, “ekki
einungis í þingstofu þessari, hcldur
af opinberum ræðupöllum víðsveg-
ar um fylkið, að vér ætlum að taka
vissa upphæð á hverju ári af tekj-
um ríkisins tii þess að hjálpa land-
takendum í sveitum þeim, sem ný-
lega eru eða verða opnaðar. Og ef að
andstæðingar vorir hafa á móti því,
þá skjótum vér málinu til þjóðar-
innar og stofnum óðara til kosn-
inga; vér ætlum að standa á þvi
eða falla, eftir þvf sem kjósendur
skera úr. ,
Sýndi hann svo fram á, að það
væri óumflýjanlega nauðsynlegt fyr-
ir stjórnina, að láta heiðarlega
menn af sínum flokki líta eftir því,
hvernig peningum þessum væri var-
ið, því að ef stjórnin tæki til þess
sér óvipveitta menn, þá gætu þeir
vísvitandi komið stjórninni í vanda
En það væri ætlð lögð stund á, að
fá sem mesta vinnu fyrir pening-
ana. Margir góðir nýlendumenn úr
Evrópu hefðu farið út í óbygðir og
reist þar bú sín. En nú heimtuðu
andstæðingar stjórnarinnar, að —
“láta verkið upp á kontrakt”. Væri
það nú rétt, að veita þeesa “kon-
trakta” mönnum hér uppi í Winni-
peg til dæmis, sem myndu taka með
sér verkamenn úr Winnipeg til þess
að vinna á vegunum og láta svo fá-
tæku nýlendumennina, kannske
hálfsoltna, sitja hjá og horfa á hina
taka frá sér verkið og peningana,
sem þeir hefðu gctað iiaft til þess
að fæða börn og konur? Enginn
maður með nokkurri sanngirni
gæti hiustað á annað eins. Og ef að
andstæðngar stjórnarinnar ætluðu
sér virkilega að halda þessu fram,
þá myndi sorg og harmur grípa þá
síðar; engu síður en bændurna, er
horfðu á lífsbjörgina tekna frá sér
og heimilum sfnum”. — Sir Rod-
mond sagði, að sig iðraði það mest,
að þeir hefðu ekki haft upphæð
þessa 500,000 dollara í stað 300,000
dollara. Hér f borginni hefðu menn
járnbmutir, strætisvagna, autós og
steinlögð stræti, en nýlendumenn
hefðu kannske enga færa vegi.
Að auka framleiðsluna.
“Vér viljum framleiða sem mest úr
jörðunni” mælti Mr. Roblin enn-
fremur, “og ef að vér með því að
leggja fram 500,000 dollara, gætum
gjört lífið þolanlegt fyrir nýlendu-
mönnunum, svo að þeir gætu fram-
leitt 3 eða 4 millíón doliara virði af
búsafurðum, þá get eg ekki annað
sagt, en að þeim peningum hefði
verið vel varið” (lófaklapp).
Sir Rodmond benti á nauðsynina
á því, að halda áfram styrkveiting-
um til Gimli og St. George kjördæm-
anna, þvf að þar væru allar þessar
nýju bygðir að myndast. Stjórnin
væri siðferðislega skuldbundin til
að byggja þar vegi og hjápa til við
framleiðsluna. Nýlendumennirnir f
bygðum þessum ættu við harðrétti
og erfiðleika að búa, og það væri
nauðsyn á, að gjöra þá ánægða og
velstandandi menn. I>eir fengju nú
ekki meira til veganna á höfuð
hvert, en þeir hefðu fengið hin sein-
ustu undanfarin 10 ár.
J>á talaði Dr. Montague næst og
gat þess, að stjórnin hefði ekki tek-
ist á hendur, að byggja fullkomna
vegi í nýlendum þessum, heldur
fylia upp verstu forirnar og höggva
skóginn af vegastæðunum; leggja
sprekabrýr yfir mýrarnar, og gjöra
skurði til þess að hleypa af mesta
vatninu, svo að nýlendumönnum
væri mögulegt að komast til járn-
brauta og markaðar. J>að væri þó
skárra fyrir þá, að hafa þessa vegi
en enga. Og væru engir vegirnir,
yrðí bygðin engin.
En hvað það snerti, að gefa vega-
vinnu út á “kontrakt”, þá gjörðu
)eir það ekki. Þeir fengju bezta
manninn, sem völ væri á, til þess
að stýra vcgagjörðinni, eða létu
fólkið f bygðinni velja hann sjálft.
Og svo segðu þeir honum, að gefa
hverjum vinnu f sveitinni, sem í
vinnu væri takandi og borga þeim
sómasamlegt kaup og láta þá vinna
ærlegt dagsverk fyrir kaupinu. —
Þetta fyrirkomulag væri margfalt
betra, en að gefa verkið út á “kon-
trakt”, svo að þar kæmist enginn
samjöfnuður að. Stjórnin gæti eng-
um peningum varið betur en á
þenna hátt. Þeir væru veittir og
þeim væri varið með sanngirni og
mest af þeim gengi til fóksins, sem
hefði harðasta baráttuna fyrir til-
verunni
í kjördæmi þingmannsins frá
Pas væru nú 25 townships opnuð
sem heimilisréttarlönd. Og byggjust
þeir við, að verja þar miklum pen-
ingum til vegagjörða. Þeir ætluðu
sér, að taka bezta manninn, sem
þeir findu, láta hann stýra verkinu
og taka menn í vinnu og vinna það
einsog bændunum þar sýnist bezt
og réttast. Þetta styrkir þá með því
að sjá þeim fyrir peningum til að
lifa á meðan þeir eru þarna ný-
komnir, og eiga við alla hugsanleg„
erfiðleika að stríða. Bað Dr. Mon-
tague þá andstæðinga sína, að
benda sér á mann þann, sem illa
hefði farið með peninga fylkisins,
og kvað hann þann mann ekki
myndu verða í þjónustu fylkisins
degi lengur.
Social Service Council
*. i
og Roblin stjórnm.
Social Service Council of Manitoba
hélt fund hér f borginn í febrúar-
mánuði og iýsti yfir ánægju sinni
yfir aðgjörðum stjórnarinnar í vín-
sölumálunum. Kváðu það vera fram
för í ýmsum mikilsvarðandi atrið-
um. Fyrst og fremst að stytta tím-
ann, er vín mætti selja; að gefa
sveitunum meiri umráð f þeim efn-
um; að hafa aðeins eina nefnd
manna í fylkinu, er gjörði út um
vínsölumál eða vínsöluleyfi. Þetta
alt væru stórmikiar framfarir.
Eftir fund þenna sendi félagið
nefnd manna til stjórnarinnar, ná-
lægt 50 manna í nefndinni; og er
þeir höfðu mælt fyrir málum sfn-
um, tók Sir Rodmond Roblin til
máls og bauð þeim að koma sjálfur
fram á ræðupalli að haustinu, ef
þem væri fullkomin alvara, að
halda þessu máli til streitu og
koma á local option hér í Wnnipeg
og annarsstaðar í fylkinu. Gat hann
þess, að í hinum fyrirhuguðu nýju
lögum væri gjört ráð fyrir, að senda
bezta ræðumanninn, sem hægt væri
að fá, út um landið til þess að tala
fyrir local option, og skyldi stjórnin
borga allan kostnað hans.
Stakk hann upp á þvf, að reynt
væri að koma á local option hér f
Winnipeg í haust og úti á landi í
hverri einustu sveit fylkisins, og, ef
að hin samanlögðu atkvæði með
vínsölubanni gæfu ástæðu til þess,
þá gæti það komið stjórninni til
mikilvægra framkvæmda í þessurn
málum á næsta þingi.
Mr. Roblin kvaðst vona það, að
áður en hann skildi við forsætis-
ráðherra stóiinn, auðnaðist sér að
sjá alla vínsölu bannaða um alt
Manitoba fylki.
Hann kvaðst ekki vilja nota
strfðið til þess, að koma á algjörðu
vínbanni nú sem stæði; þetta væri
ekki sá rétti tími til þess. Heldur
vildi hann láta bíða eitt ár eða
svo og vera þá fyililega viss um sig-
urinn. Það væri stórum betra, en
að eiga það á hættu, að tapa nú.
Hann vildi fara hægt að þessu og
gjöra það smátt og smátt.
En hvað hina siðferðislegu hlið
málsins snerti, þá væri enginn sá
maður til, sem gæti komið með
sönnun fyrir því, að vínsalan hefði
góðar afleiðingar. Stjórnin væri að
leiðbeina fólkinu og iáta menn, sem
andstæðir þessu væru, sjá það og
viðurkenna, að þeir hefðu rangt
fyrir sér. Hann sýndi fram á, að
Bandamenn í stríðinu tækju eina
skotgröfina á fætur annari og eitt
jorpið af öðru og þar sætu þeir
svo og berðust, til þess að óviriirnir
gætu ekkí náð því aftur. Þetta ætti
að vera markmið bindindismanna,
að taka eina sveitina í fylkinu eftir
aðra, unz ait fylkið væri unnið.
Sagði Mr. Roblin, að 16 sveitir
vínsölunni, og sýndi það, að málið
væri að sigra, og í einni sveitinni
hefðu kjósendur verið útlendingar,
fæddir í öðrum löndum.
Rússland.
Hann kvað það ekki nauðsynlegt,
að vitna til Rússlands og lýsa þvf
yfir, að menn væru samhuga hreyf-
ngum þeim, sem þar hefðu orðið til
afnáms vínsins. Bindindishreyfingin
væri útbreidd um allan heim. Hún
væri alistaðar að sigra. Hann vildi
ganga svo langt, sem hægt væri, til
að afnema vínsölu með öllu. Hann
skaut því til bindindismanna, að
þeir skyldu nú gjöra alvöru úr
þessu og vinna að því nú þegar í
haust, að koma á local option hér
í Winnipeg. Vinna að því allir sem
einn maður. Og þegar þá atkvæði
væru talin, þá gætu menn séð,
hvort tíminn væri kominn til að af-
nema vínsöluna algjörlega. Sér væri
illa við það, að bíða ósigur; það
kipti málum öllum á bak aftur. —
Stefna stjórnarinnar væri nú orðin
hin sama og stefna bindindismanna
og stjórnin óskaði einmitt eftir því,
að, hafa hjálp allra, sem vínbanni
héldu fram, til þess að koma þessu
á, ef að það með nokkru móti væri
mögulegt. ,
Að lokum sagði Mr. Roblin, að
fyrir höndum væri björt framtíð
fyrir málefni þetta, og Winnipeg
borg ætti að sýna það, að hún væri
ekki á eftir sveitunum í jafn mikils-
varðandi málefni.
American Scandinavian
Foundation.
Heimskringlu hefir verið send
kostabók nýlega er kallast: The Am-
erican Scandinavian Review, og er
gefið út af félagi þvi er Poulsen hinn
danski auðmaður í New York stofn-
aði og kallast American Scandin-
avian Foundation. Tilgangur fél-
agsins er að gjöra Amerikumönnum
Norðurlönd kunnug. Það er mán-
aðarrit.
Framan á bókinni er mynd af
Snorra Sturlusyni. Efnið er:
1. —Kvæði eftir Stephan G. Steph-
anson þýtt á ensku af Lee M. Holl-
ander— However far thou mayst
travel.
2. —Konungarnir þrír i Málmey,
með myndum.
3. —Framtið íslands, eftir Guðm.
Magnússon.
4. —Myndir af íslandi: Æður á
ggjum. Karl og kona að binda hey.
Maður á hestbaki. lslenzkur bónda
bær. Fé í réttum. Ríðandi maður
með hesta í taumi undir heybögg-
um. Laugarnar við Reykjavik.
Klerkur prédikar yfir holdsveikum
á holdsveikrahælinu.
5. —Sagan af Helga Hundingsbana
og Sigrúnarljóð þýtt á ensku af
Arthur Gilchrist Brodeur.
6. —Einar Jónsson, myndhöggv-
ari, með myndum af fornöldunni,
nátt-tröllinu, framþroskun manns-
ins (evolution). Ýmir og Auðhumla.
Minnisvarði Victoríu drottningar.
7. —Brahetrolleborg með mynd.
8. —Á heimili Snorra (In the stead
of Snorri) Reykholti, W. S. C. Russ-
ell, með myndum.
9. —Á eftir Leif Erikssyni, (Foll-
owing Leif Ericson) eftir síra Björn
B. Jónsson, með myndum af Hon.
G. B. Björnsson, Minn., og Thos. H.
Johnson, M.P.P., Winnipeg.
10—Milli Jökuls og Geysis, ferða-
saga eftir Hon. James Bryce.
Svo kemur margt undir ‘Editorial’
Konungarfundur í Vínarborg, verzl-
un, skipaferðir, American Scandin.
Foundation, sönglist, árbók í íslands
sögu, bækur, og er fyrst ritdómur
um “Voyages of the Norsmenn” eftir
Hovgaard, Einar Jónsson og fl.
Það er margt og mikið gott og á-
gætt í þessu. Fyrst er gullfagurt
kvæði eftir Stephan G. Stephansson.
Svo er sagan af Helga Hundingsbana
ein af goðsögnum vorrum hinum
fornu, úr Eddu og Sigrúnarljóð, sem
eru kanske hið fegursta sem nokk-
urntíma hefir verið sagt eða hugsað
á íslenzku, jafnvel í heimi ölium,
)egar Sigrún gengur í hauginn til
Helga. Þar brjótast brotsjóir til-
finninganna og hugmyndanna undir
hverri iínu stefjanna, og þó að hægt
sé að þýða orðin, þá getur hann
ekki fylgst með hinu ólgandi sjór
sem undir liggur, eða það hið mikla
djúp sem tilfinningarnar brjótast
fram úr. En skáidið Brodeur á
þökk mikla skilið fyrir að hafa þýtt
þetta eða gjört mönnum skiljanleg
orðin.
Þá ættu íslendingar að gefa gaum
myndasmiðnum Einari Jónssyni.
Myndir hans eru þegar orðnar
heimsfrægar, hér eru sýndar nokkr-
ar, og eru afbrigði. Framtíð fs-
lands cr eftir Guðmund Magnússon,
og þarf ekki að lýsa því. Menn
þekkja hann nokkuð nú orðið.
Lýsing á búskap og háttum
manna er mjög vingjarnleg, þó að
bregði fyrir ónákvæmi, og heyrist
til skáldskapar sumstaðar.
Nýlendusagan “Following Leif
Ericson” er augsýnilega skrifuð af
manni sem hefir verið meira kunn-
ugur íslendingum í Bandaríkjunum
er hér nyrðra. En yfirlit er stutt
og miklu komið saman í það.
Milli Jökuls og Geysis er góð ferð-
alýsing yfir Sand eftir Hon. James
Bryce.
Eimskipafélag Islands.
Ákveðnar fargjalds fregnir
fengnar.
Samkvæmt því sem skýrt var frá
í blöðunum í fyrri viku, hefir herra
Árni Eggertsson sent svolátandi fyr-
irspurn til Islands:
“Má eg taka á móti peningum fyr-
ir fargjöld frá Reykjavík til Halifax
með Gullfoss 10. april? Segið upp-
hæðina. Kemur skipið aftur i sum-
ar? Hvenær? Felast máltíðir í far-
gjaldinu?. Sendið uppdrátt af far-
þegarúmi skipsins og farseðla
form”.
Móti þessum spurningum kom
svolátandi svar frá íslandi þann 15.
þ. m.:
“Veitið fargjöldum móttöku;
erum aö senda yður farseðla-form
mcð pósti. Gullfoss kemur við í
Halifax eingöngu á austurleið —
frá New York. — Fargjald milli
Reykjavikur og New York hvora
leið, 250 krónur á fyrstu káetu, en
150 krónur á annari káetu. — Frá
Rvik til Halifax sama og til New
York. Aðeins frá Halifax til Rvíkur
er fargjaldið 200 krónur á fyrstu
káetu, en 100 kr. á annari káetu.—
Skal tilkynna yður með hraðskeyti
tölu óseldra farþegarúma, þegar
Gullfoss fer hcðan. Sumarferðir
óvissar, en fcrð i október líkleg.
Fæði aukreitis, borgist á fyrstu ká-
etu 4 kr. á dag og á annari káetu 2
krónur á dag.
Eimskipanefndin”.
Sömuleiðis hefir herra Eggerts-
son samið við járnbrautafélögin
hér um að fargjald frá New York
til Winnipeg verður á fyrsta pláss-
vögnum $37.15, og á annars-pláss
vögnum $25.00.
En frá Halifax til Winnipeg á
fyrsta pláss vögnum 36.15, en á
annars pláss vögnum $18.00.
Lægsta fargjald frá íslandi til
Winnipeg gegnum Halifax, vcrður
$58.50, eða kr. 217.00; en frá fs-
| landi til Winnipeg, gegnum New
York verður það $65.50, eða kr.
j 242.00, rúmar. Lægsta fargjald frá
Winnipeg til fslands, gegnum Hali-
I fax verður $60.55, eða kr. 224 rúm-
lega; en frá Winnipeg til fslands
gegnum New York, verður það
$75.65, eða rúmar kr. 280.
Þessar fargjalds upphæðir eru
auk fæðis, sem hver farþegi verður
að kaupa á skipinu, svo sem að
franian er sagt i skeytinu frá . ís-
landi. Með öðrum orðum: Hver
farþegi verður, auk fargjaldsins, að
kosta fæði sitt alla leið á sjó og
landi, hvort heldur á austur- eða
vestur-leið.
Nú kemur Gullfoss ekki við í Hali-
fax á vesturleið. Verða þvi farþeg-
ar frá íslandi, að fara til New York
og yfirgefa skipið þar, eða þeir
geta beðið í því meðan það dvelur
þar og fluzt svo með því til Halifax
og lent þar. En fæði borga þeir frá
því þeir koma um borð í skipið á
íslandi, þar til þeir yfirgefa það al-
gjörlega hér við land.
Einsog sést á skeytinu frá íslandi
eru sumarferðir Gullfoss aigjörlega
óvissar, þó er talið liklegt, að skip-
ið muni gjöra ferð til þessa lands
í október næstkomandi, en ekkert á-
kveðið loforð er um það.
Ferðaáætlun skipa Eimskipafé-
lagsins, einsog hún var samin og
prentuð fyrir árið 1915, áður eo
Evrópu-stríðið hófst, gjörir ein-
göngu ráð fyrir ferðum milli lslands
og Kaupmannahafnar, Hamborgar,
Hull og Leith. Að undanskildum
ferðunum til IIull og Hamborgar
eru því Eimskipafélags-ferðirnar
áætlaðar nákvæmlega einsog ferðir
Sameinaða gufuskipafélagsins til
Islands og umhverfis það á ýmsar
hafnir. Fyrir ferðum til Ameríku
er þar alls ekki ráð gjört, og það er
eingöngu neyðar úrræði vegna við-
skifta-tregðunnar við Evrópu lönd-
in siðan stríðið hófst, að Gullfoss
kemur hingað vestur. En hvað sem
þvi líður, þá geta nú landar vorir
komist til fslands með GuIIfoss frá
Halifax 2. maí næstkomandi, og að
öllum líkindum vestur aftur með
sama skipi í næstkomandi okiober
mánuði.
Herra Árni Eggertsson verður
þvi við því búinn, eins fljótt og
hann fær farseðla-formin frá Is-
landi, að selja farbréf alla leið frá
Winnipeg til íslands og eins að
veita móttöku fargjöldum til fólks
á fsiandi, sem fólk hér kynni að
vilja senda þvi, og á þvi verði, sem
að framan er auglýst.
Geta má þess, að umboðsmenn
Gullfoss í New York eru þeir Ben-
nett & Hvoslef, 18 Broadway.
Með þessu er vonað, að svarað sé
flestum þeim spurningum, sem
hlutasölunefndinni hér og blöðun-
um hcfir borist um þetta efni.
B. L. Baldwinson,
ritari.
hefðu unnist i kosningunum i haust,
í viðbót við þær, gem áður neituðu
/