Heimskringla - 22.04.1915, Síða 1

RENNIE’S SEEDS
HEADQUARTERS FOR SEEDS. PLANTS,
BULBS AND SHRUBS
PHONE MAIN 3514 FOR CATALOGUE
Wm. RENNIE Co., Limited
394 PORTAGE AVE. - - WINNIPEG
Flowers telegraphed to all parts of
the world.
THE ROSERY
ar 3' FLORISTS
Phonesi Maln 194. Nlfzrht and Snn-
day Shor. 2«67
2S9 DONALD STREET, WINNIPEG.
XXIX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 22. APRÍL 1915.
Nr. 30
Strí ðs=f r éttir
Sú saga kemur frá Berlín, að Nik-
'ulás stórhertogi haf verið særður nú
fyrir nokkru. Hann kallaði fyrir sig
Sievers herforingja, sem stýrði her
Rússa á Austur-Prússlandi, 10. her-
deildinni, sem fyrir nokkru fór ó-
farir fyrir Hindenburg. Þegar Siev-
■ers kom a fund hans, þá fór Nikulás
að spyrja hann hvernig staðið hefði
á undanhaldi Rússa. Jókst það svo
orð af orði, að báðir urðu heitir og
gefur Nikulás Sievers löðrung all-
mikinn, en þá dregur Sievers óðara
upp skammbyssu sina og skýtur á
Nikulás og kom skotið í kviðinn.
Að því búnu skýtur Sievers sjálfan
sig. — Nafnið Sievers bendir á, að
hann hafi verið úr hinum þýzku hér
uðum Rússlands meðfram Eystra-
salti. En þaðan hefir Rússum oft
bölvun staðið. En ekki hefir Niku-
!ási staðið stórt mein af þessu, því
sagt var nýlega, að hann væri vænt-
anlegur til Ungarns.
Laugardagsblöðin voru full með
])að, að Austurríkismenn væru fast
að þvi komnir að ráðast á ítali i
Trent dalnum náttúrlega, og að all-
ar brautir á Suður-Þýzkalandi væru
hlaðnar af hermönnum og herflokk-
um Vilhjálms, sem hann væri að
■senda suður til þess, að Hjálpa Aust-
urrikismönnum að berja á ftölum.
Nú er að færast nær og nær ineð
degi hverjum hin mesta orusta, sem
heimurinn nokkru sinni hefir séð;
ennþá meiri og líklega voðalegri en
orusturnar á Póllandi. Það má bú-
ast við, að öll þessi langa lína Rússa
fari í bál frá Memel suður að Kar-
patha fjöllum og þaðan um Ungarn
frá Svidnik og Bartfa, suður af l)uk-
la skarði, yfir Karpatha fjöllin i Us-
zog skarði og austur um dali til Stry
i Galizíu. Einkum er það í Ungarn,
sem báðir safna liði af kappi. En
snjór þiðnar nú óðum í fjöllunum
og velta ár allar mórauðar fram og
bakkafullar, og er þá örðugt yfir-
ferðar qg illfært eða ófært með
þungar fallbyssur. Er því ekki ólík-
legt, að slagurinn þar dragist nokk-
ura daga. Þó er ekki gott að segja,
hvað Rússinn gjörir. Hann er litið
farinn að fara ofan á slétturnar enn
þá. Hann verður að hreinsa vel til
i fjöllunum fyrst. En niður á slétt-
urnar vill hann fara; þær eru nú
s,igrænar af vaxandi gróðri, og þar
■eru óvinir þeirra. Það er sem þeir
sjái þar hið fyrirheitna land, og all-
ir vita, að ef þeir vinna nú, þá er
stórt spor stigið, og erfitt verður að
hefta ferðir þeirra. En liinir vita
það líka, bæði Þjóðverjar, Austur-
rikismenn og Ungverjar, og þeir
taka nú á móti og draga ekki af sér.
Enginn friður í nánd. Búist við,
að allur Balkanskaginn fari á stað
innan mánaðar.
Á Ungverjalandi setja ‘Austurrík-
ismenn á heri (arinies) á móti
Rússum. Einn er undir forustu
hershöfðingja Weirsch; er hann
norðanfjalla, við Nida-fljót í Vestur-
Galizíu. Hinir 4 eru allir í Ungarn,
og stýra þeim: Erkihertogi Eugene
Frederick og hershöfðingjarnir Bor-
chevich, Remormoli og Pfanzer. —
Auk þessara er inúgur Austurrikis-
mann í Suður-Galiziu og Bukovína.
En Þjóðverjar, sem eru í Kar-
patha fjöllunum, eru undir forustu
Alexander I.insingen, og eru 7 he.r-
deildir (corps), liver 50,000 n.anns,
eða alls 350 þúsundir mann.s. En
aðal-yfirstjórn er sagt að Vilhjálinnr
keisari hafi sjálfur og sé þarna kom-
inn. Það væri því ekki furða þó að
það yrði þungt fyrir Rússa þarna,
þegar þeir hafa alt þetta á móti sér.
En þeir cru nú búnir að gjöra það,
sem óvinir þeirra töldu ómpgulcgt:
hrinda æðisgengnuin áhlaupum Þjóð
verja í Pólen, hvað eftir annað, og
komast yfir Karpatha fjöllin. Má
vera, að þeir verði ennþá þungir á
velli og drjúgir i ráðum.
FUNDI FRESTAÐ.
í siðasta blaði var framkvæmd-
arnefnd lslenzka Conservatíve
Klúbbsins boðuð á fund á skrif-
stofu Heimskringlu 22. apríl. En
með því samkomur hafa verið
auglýstar í öllum islenzku kyrkj-
unum það kveld, verður fundin-
um frestað um viku, til fimtu-
ilagskvelds 29. apríl. Þá er fram-
kvæmdarnefndin beðin að mæta
stundvíslega kl. 8 að kveldi á
skrifstofu Heimskringlu, til að
Ijúka við ýms ólokin störf.
Á. P. Jóhannsson, forseti.
Þjóðverjar eru farnir að víggirða
kastala gamlan sunnantil i Baden,
sunnan undir taglinu á Svörtu skóg-
um; kalla blöðin hann Istein; og
má vera að rétt sé, þó að þar nálægt
eigi að vera gömul kastalaborg, sem
Hauenstein (Háisteinn) heitir. Þetta
er sunnanmegin Rinar. Og er þá
einsog Þjóðverar séu farnir að bú-
ast við, að verða að hverfa austur
yfir Rín fljótið. Samt virðist sem
kastali þessi ætti fremur að vera til
varnar móti Svisslendingum eða
Itölum, heldur en Frökkum.
Hinn 14. april var orusta mikil
austanmegin Karpatha falla við Us-
zog skarðið, 50 mílur suður af Prze-
mysl. Stóð þá hrið hörð i 12 stund-
ir milli Rússa og Austurríkismanna.
Austurríkismenn biðu ósigur og
hrukku undan, en Rússar náðu þar
hæðum öllum, sein hinir höfðu tal-
ið óvinnandi. Það er annars nokk-
uð erfitt þarna; snjórinn er feyki-
lega mikill í fjöllunum, þau eru sem
jökulbreiður, skörðin þarna um 4
þúsund feta há og klettótt viða. —
Þegar herflokkarnir sækja þar fram
í ákafa, þá vita þeir ekki fyrri en
heilir hóparnir hrapa fyrir björg
niður; hafa þá farið fram á hengju
í klettabrúnunum, og fer hengjanj
niður með alla sem á henni eru, og
sjá þeir ekki sólu framar, sem þar
fara niður. Þarna vill hvorugur láta
undan, og oft ræðst hver á annan á
sama stað og tíma og mætast þeir þá
á miðri leið, og er þá ekki hætt fyrri
en annarhvor hópurinn er stráfall-
inn. Við þenna bardaga náðu Rúss-
ar öllum tindunum norðan í Uszog-
skarðinu, en Austurríkismenn héldu
járnbrautinni þann 14. april. Þó
voru Rússar ekki meira en 3 mílur
frá henni.
Bleikir gægjast kollarnir upp.
Frá Neuve Chapulle (Nýju kap-
ellu), sem Bretar tóku með áhlaupi
núna nýlega, í Flandern , er það
sagt, að svæðið milli skotgrafa
Breta og þeirra, er þeir ráku Þjóð-
verja úr, sé þakið höfuðkúpum, sem
steinlögð stræti væru. Þeir höfðu
fallið þar í stórhópum Bretar og
einkum þó Þjóðverjar; voru líkin
svo dysjuð í frostunum, en grunt,
og þegar þiðna tók komu hiifuðin
upp, eins og va'ru þeir þá enn einu
sinni að litast um í veröldinni, og
svo þétt, að þar var kollur við koll;
en mörg var kúpan ber og holdlaus
og tómar augnatóftir. En því er svo
varið, að þarna má hvorugur hreyfa
sig úr skotgröfunum, og verða hinir
dauðu að stara þarna inn í veröld-
ina, — þangað til Bretar reka Þjóð-
verja lengra i burtu.
Konurnar hjálpa.
í lok marzmánaðar voru 33,000
konur búnar að skrásetja sig, til
þess að vinna að stríðinu á einn eða
annan hátt.
Sex þúsund þeirra buðust til
þess, að vinna í vopnasmiðum; 4000
í kolaverksmiðjum, 1,700 í mjólkur-
húsum, 500 við garðyrkju, 2000 við
ýmisleg akuryrkjustörf, 1100 við
búðarvinnu, 500 við skinnaverkun
og 5000 buðu sig fram til skrifstofu-
vinnu.
Walter Runciman, forseti í lioard
of Trade, lýsti þvi yfir, að konur
skvldu hafa sama kaup og karlmenn
hefðu haft við vinnu þessa, og þær
stúlkur, sem buðu sig fram til jarð-
yrkju eða akuryrkjuvinnu, skyldu
fá hálfsmánaðar tilsögn á akuryrkju
skólum. — Þetta losar mennina frá
vinnunni, svo þeir geta farið i —
striðið.
Rússland.
Það lítur ekki út fyrir, að Rússar
vilji treysta því, að stríðið sé bráð-
um búið, þvi að frá Petrograd koma
þær fregnir hinn 15. apríl, að Rúss-
ar hafi nú kallað út alla vopnfæra
menn frá árunum 1900—1915, að
þeim árum meðtöldum, um alt rík-
ið. Það var áður búið að kalla út
mikinn hluta af þessum herskyldu
mönnum, en þó ekki nema i nokkr-
uin héruðum eða fylkjum. En þetta
útboð gengur yfir alt landið, og
ætla menn að með útboði þessu tvö-
faldi Rússar hermenn sina.
Hafi þvi Rússar verið erfiðir við-
ureignar og harðir í snerrum, þá
verða þeir ekki léttari fyrir, þegar
þessir koma allir, sem nú eru kall-
aðir, og þessir nýju menn allir eru
á bezta aldri, frá 20 til 35 ára, og það
má treysta þvi, að þeir vilji ekki
vera eftirbátar þeirra, sem á undan
eru farnir, eða fallið hafa i barátt-
unni við erfðaféndur þeirra, Þjóð-
verjana.
Sjóorustu-fregnin síÓasta.
Nú er það komið upp, hvernig
stóð á sjóorustu fregninni, er kvað
Björn Walters dáinn.
Að morgni hins 8. þ. m. barst mér
sú sorgarfregn. að dáinn væri vin-
ur minn Björn Walters (Jósepsson).
Hann dó í bænum Watford í Norður
Dakota, og er mér sagt, að banamein
hans hafi verið hjartaslag.
Björn var fæddur að Gili i Svart-
árdal í Húnavatnssýslu 7. október
1869, og var þvi sem næst 45 og
hálfs árs gamall. Foreldrar hans
voru Josep Sigvaldason og Guðný
Guðlaugsdóttir. Björn var mjög ung-
ur, er faðir hans kom honum til
menta vii gagnfræðaskólann á
Möðruvöllum í Hörgárdal; stundaði
hann þar nám i þrjá vetur og út-
skrifaðist með bcztu einkunn.
Árið 1885 flutti faðir hans með
fjölskyldu sína til Ameríku og sett-
ist að i Pembina héraði i Norður
Dakota. Var Jósep þá aldraður og
heilsubilaður, og varð því Björn að
mestu að bera á sinum ungu herð-
um framfærslu og forsjá fjölskyld-
unnar, en þá var hann tæplega 16
ára, með sem næst enga lífsreynslu
og í framandi landi. Hann bjó þá
héimili foreldrum sínum í bænum
Pembina, en sjálfur vann hann fyrst
hjá bændum þar í grendinni. Árið
1888 varð hann aðstoðar agent fyrir
Northern Pacific járnbrautarfélag-
ið og hélt þvi starfi um nokkur ár.
Árið 1886 var hann aðstoðar lög-
gæzlumaður (Deputy Sheriff) fyrir
Pembina hérað, og því starfi gengdi
hann aftur árin 1899 til 1902. Meðan
hann hafði þetta starf á hendi á-
vann hann sér almenna tiltrú og [
virðingu héraðsmanna fyrir dugnað
og samvizkusemi.
Einsog lesendum þessa blaðs er ■
kunnugt, var það árið 1897, að þeir j
Björn Walters og Einar ólafsson
reistu Heimskringlu úr rústum, sem
þá hafði hætt að koma út um nokkra
inánuði. Samvinna þessara tveggja
manna varð ekki löng, og tók Björn
að sér útgáfu blaðsins einn skömmu
síðar. En árið 1898 seldi hann |
blaðið til B. 1.. Baldwinsonar og
nokkurra annara félagsmanna, og
hvarf hann þá aftur suður til Pem-
bina. ,
Björn Walters kvæntist 10. janúar
1889 Soffíu Halldórsdóttur frá
Brekku í Svarfaðardal i Eyjafirði.
Foreldrar hennar voru Halldór
Rögnvaldsson og Sigurbjörg Hall-
dórsdóttir. -— Þau Björn og Sofía
eignuðust 5 börn, sem öll eru á
lif: Jóhannes, Svafa, Halldóra,
Haraldur og Helen. Eru börn þeirra
öll hin elskuverðustu og prýðilega
efnileg.
1 síðustu tvö og hálft ár var Björn
umboðsmaður fyrir félag, er selur
akuryrkju-verkfæri, og var hann á
férðalagi í þeim erindum, er hann
dó 7. þ. m., einsog áður er sagt; en
heimili hans var i bænum Grand
Forks i Norður Dakota.
Björn misti föður sinn fyrir 25 ár-
um síðan; en móðir hans lifir emn;
hún er i Pembina bæ og nú á níræð-
isaldri.
stórskipa bardaga hafa staðið und-
an Noregi, sem blöðin voru full af,
og sem vér greindum frá, en gátum
þess, að vér værum i vafa um hana.
Þetta höfðu verið þýzkar fiskidugg-
ur (trollarar), herskipahópurinn,
sem norski skipstjórinn fór í gegn-
um. Og þeir voru þarna á leiðinni
með kynstur mestu af sprengidufl-
um, sem þeir ætluðu að leggja i sjó-
inn til að granda einhverjum; en
Bretar fengu veður af þessu og eltu
þá og hafa verið að skrifta þeim,
þegar Norðmenn i Björgvin heyrðu
mestu skothriðina.
Nú er aftur sagt — þann 19. að
kveldi — að 25 herskip Þjóðverja
hafi verið á ferðinni framundan
Ymuiden á Hollandi, hvort sem nú
nokkur hæfa er fyrir þvi eða ekki.
Má vera ða það hafi líka verið fiski-
skip með tundurdufl, einsog þessi
við Noregs strendur.
Ýmsar nýungar frc stríðinu.
“Eg veit ekki, hvenær striðið end-
ar”, mælti Kitchener um áramótin
siðustu, — “en það byrjar i mai”.
Og nú er hann tilbúinn að fara af
stað, þegar nóg skotfæri eru fyrir
höndum; en úr því er vonandi að
bætist bráðlega, og nú segja bréf frá
vígvöllunum, að vegir séu farnir að
þorna.
— 1 sjóborgum Austurríkis við
Adria haf hrópar fólkið um brauð
eða frið.
— Enn einu sinni börðu Rússar
I af sér, þann 17. apríl, 16 æðisgeng-
Björn var grafinn i Pembina 10.
april, að viðstöddum fjölda vina og
vandamanna.
Þetta framansagða er það helzta,
sem eg veit um æfiatriði Björns. Er
það mjög stutt lýsing og ófullkomin,
en þó vona eg að livergi sé rangt
með farið.
Björn var maður prýðilega vel
gefinn til sálar og líkama. Hann
var tæplega meðalmaður á hæð, en
þrekinn og karlmenni að burðum;
snar i snúningum og atorkumaður
að hverju-sem liann gekk. Hann var
breiðleitur, augun snör og ennið
hátt og gáfulegt. Lifsglaður og fjör-
ugur var hann ætíð, og það var æf-
inlega einsog lilýjan vorblæ legði
um inann, er maður ræddi við
hann. Stundum hætti honum kann-
ske við að vera nokkuð gáskafullur,
en ætíð var það græskulaust. Hann
var trygðatröll vinum sínum, og þar
fór enginn bónleiður frá garði, er
hann gat orðið að liði.
Björn var prýilega pennafær mað-
ur, einsog þeir munu kannast við,
sem lásu Heimskringlu meðan hann
var ritstjóri blaðsins. Þá var stund-
um hvast á kömbum; en menn þurfa
lika stundum “islenzkan storm á
Kaldadal” til að dusta af sér rykið
og molluna. Annars skal eg ekki
að þessu sinni leggja dóm á ritstjórn
Björns: það gjörir liver eftir sínu
upplagi og tólfkongaviti.
Björn aðhyltist enga viðtekna trú-
arskoðun; mup hafa hjartanlega
tekið undir með skáldinu:
“Kyrkjufélags trúarjátning trúi eg
ei neina
til þá vera i heimi, er sé hin rétta
eina”.
í stjórnmálum fylgdi Björn ætíð
dyggilega stefnu Demókrata flokks-
ins.
Mér er einkum minnisstætt, er eg
s« jijörn í siðasla skifti. Það var
jarðarför Magnúsar heitins
Brynjólfssonar. Þeir höfðu verið
aldavinir frá því fyrst, er þeir kynt-
ust, eiginlcga sem væru þeir skyld-
getnir bra*ður, og inátti hvorugur
hnjóðsyrði um annan heyra, svo
ekki yrðu þar róstur á þingi. Birni
féll afar sárt að sjá á bak þessum
aldavini sínum, og er eg viss um, að
lifið hefir aldrei getað bætt honum
þann missir.
Eg vann með Birni, eða réttara
sagt fyrir hann, meðan hann var rit-
stjóri Heimskringlu, og þótt þá væri
stundum þröngt í búi hjá Kringl-
ungum, sem oftar, þá væri eg þess
albúinn, að lifa það alt upp aftur, i
aðeins til að eiga samvinnu við slik-
an mann.
Vertu sæll, vinur minn. Og eg bið
alla góðvætti að vernda og styrkja
I ekkjuna þína, aldraða inóður og
börn, sem nú hafa mist trygga stoð
| og ástkæran samferðamann.
M. Pétursson.
in áhlaup Austurrikismanna vestur
og suður undan Mezolaborks skarði,
á hæðunum þar. Féllu Austurríkis-
menn þar hrönnum en margir voru
og til fanga teknir. Og full 70 þús-
und hafa Rússar tekið þar seinustu
vikurnar, af Þjóðverjum og Austur-
rikismönnum; en náttúrlega láta
þeir lika margan manninn.
Ný von um að Gullfoss
geti flutt farþega.
Winiiipeg nefnd Eimskipafélags
Islends kom saman laugardagskveld-
ið þann 17. þ.m., og var ráðið að
leita upplýsinga um kaup á loft-
skeyta útbúnaði í New York, og
grenslast efiir hve lengi það tæki að
koma slikum útbúnaði fyrir i skip-
inu; og ennfremur, hvort maður
gæti fengist til jiess starfs. Upplýs-
ingar þessu viðvíkjandi voru svo
Eimskipafélaginu sendar á þriðju-
daginn 20. þ. m. með svohljóðandi
simskeyti:
“Can purchase installed, four
dags, Xew York radio-telegraph
apparatus. Eighteen hundred and
fiftg dotlurs installed. We can
pag. Wireless operator forty doll-
ars month. Twenty-five passen-
gers waiting. Cable instructions
sailing Gullfoss”.
Eygertsson"
Nú á eg von á svari þessu viðvikj-
andi ekki seinna en á fimtudags-
morguninn þann 22. þ. m. Ef þeir
taka þessu, er ekkert til fyrirstöðu,
að eg ráðstafi farbréfi fyrir alla,
sem óska að fara.
Árni Eggertsson.
* * *
Ef að það lagast með hin þráð-
lausu skeyti á skipinu Gullfoss, sem
svo miklum fjölda íslendinga er ant
um, þá má þakka það dugnaði hr.
Árna EggertSsonar, sem hefir beitt
sér öllum til að koina lagi á þetta,
siðan menn fréttu um ólag þetta. —
Má vera að enn sé ekki loku fyrir
fyrir skotið, að landar geti farið
heim með GuIIfoss.
Bréf frá vígvellinum.
19. marz 1915.
Kæri faðir minn!
Nýlega meðtekið bréf þitt af 26.
febr., og þykir mér vænt um að
frétta, að þú ert farinn að gefa út
bók þína, og vona að þetta fyrirtæki
þitt lukkist.
Jæja, faðir sæll, nú vitum við,
hvernig það er að vera i orustu og
kljást við þá Þýzku. Þvi við höfum
skotist á við þá, einkum þó stór-
skotaliðið, og það hljóta að hafa
verð einar þrjátíu sprengikúlur, sem
þeir skutu inn á milli okkar hérna
um daginn,, og það skilur enginn í
hvernig við komumst af svo að segja
ómeiddir. Mér datt ekki í hug, að
við mistum minna en heilt company
En i stað þess höfðum við aðeins
einn særðan.
Af okkar mönnum, 90. herdeild-
inni, hafa gengið úr leik 35 menn,
síðan hingað komu, og þar af aðeins
5 dauðskotnir; hinir særðir.
í vígskurðum höfum við verið 4
sinnum. Við erum 3 sólarhringa i
þeim, og aðra 3 úr þeim. 1 þessum
skurðum er vel viðunandi, einkum
síðan fór að þorna til. Gangstéttir
úr plönkum eru hvar sem maður fer
og skútar grafnir inn i bakkana fyr-
ir inann að sofa i. Líka eldhús, þar
sem matreitt er fyrir okkur. Við
höfum bað einu sinni i viku og þá
skiftum við um nærföt. Óg^í oinu
orði sagt: Það er alt gjört fyrir
okkur, sem hægt er, til þess að okk-
ur líði vel.
Það, sem við erum allir að hugsa
um er þetta: Hvenær á að láta til
skarar skriða með okkur og Þjóð-
verjum? Hvenær á að herða svo á
skrúfunni, að Þjóðverjar gefist upp
og stríðinu hætti? Sjálfur hefi eg
það hugboð, að eftir 3 mánuði verði
þeir yfirunnir; eða að minsta kosti
illa lamaðir, jivi að jörð er farin að
þorna, svo að hægt verður nú að
hreyfa pig úr þessu.
Veðrið hefir verið yndislegt nú í
mánuð.
Þú virðist imynda þér, að við
byssusmiðirnir séum langt á bak
við orustuvöllinn. Nei, faðir minn,
þú hefir jiar ranga hugmynd, þvi
vð olgjum okkar liði, hvar sem það
fer. Og af sjálfum mér er það að
segja, að þegar eg er ekki ao gjöra
við byssur, hái eg hildarleik við
leyniskyttur Þjóðverja. Mer hefir
verið gefinn eins góður riffill og
hægt er að smíða, með sérstökum út-
búnaði fyrir þenna nýja starfa
minn. Og þessi nýji rffili minn er
framúrskarandi verkfæri! Hann er
elskulegur! Og það hefir fleiri en
einn vesalings Þjóðverjinn orðið að
láta lifið fyrir sendingum þeim, sem
þeir fá frá mér úr þessum nýja riffli
minum. Og eg get ekki annað en
hugsað um, að ef eg lifi striðið út
og veg alla tið menn, einsog eg gjöri
nú dags daglega hversu voðaleg tala
þetta yrði, sem eg hefði þá tekið af
lífi. Á hverju kveldi verð eg að
svara sömu spurningunni, og er hún
þessi: “Hvað hefir þú fengið marga
í dag;”. Rétt einsog eg væri að
skjóta fugia gjörða úr leir, sein kast-
að er úr skotgildru (trapshooting).
Þetta er nokkuð hættulegt, sem eg
hefst nú að. En samt þarft þú ekki,
að vera hræddur um mig, því eg
beiti allri þeirri kænsku og snar-
ræði, sem eg á til í eigu minni, og
hræðsla veit eg ekki hvað er.
Eg skrifa þér til eins oft og mér
verður hægt, kæri faðir.
Þinn elskandi sonur.
J. V. Austmann.
=1- * *
ATHS. — Rétt nýlega var bréf í
Winnipeg Telegram frá manni, sem
er í Frakklandi og á orustu völlun-
um, en á heima hér í borginni. Seg-
ir hann, að leyniskyttur Þjóðverja
séu eins á bak við lið Breta einsog
fyrir framan það, þó enginn skilji í
þvi, hvernig á þvi standi. Hann seg-
ir, að þeir hafi sjónauka á rifflum
sínum og séu afbragðs skyttur og
gjöri mikið manntjón. Hann segir
líka frá því, að ein velþekt skytta
úr 90. herdeildinni sé búin að fá rif-
il með sama útbúnaði, og drepi
hann nú þá þýzku á 1100—1200 yds.
eða meira en tvo þriðju úr mílu. —
Það er vist enginn efi á því, að þessi
maður er Austmann.
Til J. XBildfell.
Forni vinur! Þökk fyrir siðustu
fundi. Hefir mér ekki liðið öllu bet-
ur i annan tima, en þegar eg rabbaði
við þig. Ef til vill þykir þér nú
víkja undarlega við, þar sem eg
sinti ekki málaleitun þinni, en þú
munt þó átta þig, er þú minnist sam-
eiginlegt áhugamáls: Eimskipafé-
lags Islands. Þar vil eg vera með;
sendi eg nú hr. Th. Thorsteinsson
andvirði þriggja hluta, í viðbót við
þá 17, sem eg hefi áður skrifað mig
fyrir. Ekki svo að skilja, að þrir
hlutir skifti miklu i sjálfu sér, en ef
til vill geta þeir orðið einhverjum
aflögufærum Vestur-íslendingi hvöt
til frekari hlutakaupa i Eimskipa-
félagi Islands. Reyndar svo ekki
injög til ágóða; efa þó ekki reikn-
inga Matthiasar. Velferð áhugamáls
er aðalatriðið; en það næsta fyrir
framandi Islendinga er að leggja
2ið. Vel sé houum, Árúu og Þ'ng-
vellingum. Kannast eg nú betur við
þá grannana góðu, en eg gjörði,
þegar fyrst var gefinn kostur á
hlutakaupum í Eimskipafélagi ís-
lands. Kemst þó seinna fari. Vænt-
anlega eiga aðrar sveitir fslendinga
eftir að fara að dæmi Þingvellinga
og sjá sig um hönd áður en orðið
er um seinan. Enda óskiljanlegt ann-
að en melmegandi Vestur-fslending-
ar grípi þetta gullvæga tækifæri til
að sýna fslendinginn, og manninn
sýnuin við öðrum. En ósýnt, hvern-
ig hann fær varist glötun í þjóða-
iðunni canadisku, þvi ekki erum
við, færstir allra, svo sinkir, að við
veitum straumunum í okkar farveg.
Á fslandi verða bautasteinar okkar
að standa, ef þeir eiga að sjást.
Markerville, 13. apríl 1915.
./. Sveinsson.
Leikurinn Heimkoman
verður endurtekinn annan föstudag
7. inaí i Goodtemplara húsinu, horn-
inu á Sargent og McGee St. Byrjar
kl. 8.15 siðd.. Inngangur 35 cents
hvar sem er i húsinu, engin viss sæti
seld.— Að afstöðnum leiknum verð-
ur dans og góður hljóðfærasláttur
til kl. 2 eftir miðnætti.
Munið eftir samkomunni i Skjald-
borg á Sumardaginn Fyrsta. Pró-
grammið er ágætt og géiðar veitngar
á cftir, sem kvenfélagið stendur fyrir
Vegna ófyrirsjáanlegra forfalla
hefir orðið að FRESTA að halda
Biigglasamkomu þá, sem auglýst var
i síðasta blaði, að yrði haldinn í
samkoniusal Cnítara á Sumardaginn
Fyrsta. Að likindum verður sam-
koma þessi haldin snemma í mai.
»
n Dómarar kvaddir í rannsóknarnefnd.
H Hinn 20. apríl lýsti stjórnarformaður Sir. Rodmond P. Roblin
ö því yfir að hann með stjórninni hefði útnefnt menn í þessa hina
y konunglegu nefnd, er rannsaka skal málin út af jsinghússbygg-
** ingunni.
* Nefndarmenn eru þessir:
jj Chief Justice Mathers.
!* Judge D. A. Macdonald.
« Sir Hugh John Macdonald.
tj
Allir eru þeir dómarar, orðlagðir fyrir sanngirni og réttsýni.
i við
88R8R888888Rn8R»8n»8888i: