Heimskringla - 22.04.1915, Qupperneq 7

WINNIPEG, 22. APRIL 1915.
HEIMSKRINGLA
BLS. 7
Skrá yfir Verzlunarmenn og Sérfræðinga
THORSTEINSSON BROS.
Byggja hús. Selja lóBir. tít-
vega lán og eldsábyrgðir.
Room 815-17 Somerset Block
PHONE MAIN 2992
J. J. BILDFELL FASTEIGNASALI. Unlon Bank 5th. Floor No. 620 Selur hús og lótilr, og annaí þar aB lútandi. trtvegar penlngal&n o. ri. Pbone Maln 3685
*
S. A. SIGURDSSON & CO. Hósnm skift fyrir lOnd og lönd fyrir hás. Lán og eldsábyrgfi. Room : 208 Carleton Blbg Simi Maln 44«3

PAUL BJARNASON FASTEIGJVASALI Belur elds, lifs og slysa&byrgH o* útvegar penlnga l&n. WYNYARD, - SASK.

J. S. SVEINSSON & CO. Belja lóTSir i bœjum vesturlandslns og sklfta fyrir bújarbir og Winnlpeg ló5ir. Phone Maln 2S44 71« MelNTYRB BLOCK, WINNIPBG

J. J. Swanson H. G. Hlnrlkson J. J. SWANSON & CO. PASTBIGNASALAR OO penlngra mifilar Talafoal M. 3597 Cor. Porfaice and Garry* WlnntpeK

Qraham, Hannesson & McTavish LÖGFRÆÐINGAR
907-908 CONrEDKRATÍON LIFE BLDG. WINNIPEG. Phone Main 3143

GARLAND & ANDERSON Arnl Anderson E. F. Garland LÖGFRÆÐING AR (01 Electric R&ilway Chamberi. PHONE MAIN 1561

JOSEPH J. THORSON liLBNZKVR LÓGFRÆBINGDR ▲rltun: NcFADDBN A THORSON 1107 McArthur Bldg. Phone Maln 2671 Wkinlpec

H. J. PALMASON Charterkd Accoontant PhoNK MaIN 2736 807-809 SOMERSET BUILDiNG

Dr. G. J. GISLASON Physlelan and Snrgeon atbygli veltt Augna, Eyrna og Kverka Sjúkdðmum. Asamt lnnvortls sjúkdómum og upp- skurtSl. 18 Seath Srd St.» Grand Forks, IV.D.

Dr. J. STEFÁNSSON *«1 Boyd Bldg., Cor. Portage Ave. og Edmonton Street. Stundar elngöngu augna, eyrna, nef og kverka-sjúkdóma. Er ab hltta fr& kl. io tll 12 f. h. og 2 tll 6 e. h. Talslin! Maln 4742 HeimUli 105 Olivla St. Tala. G. 2316

Talslmi Maln 53«2. Dr. J. G. SNÆDAL TAINNLÆKNIR Sulte 313 Enderton Block Cor Portage Ave. og Hargrave St.
Lærið Dans.
Sex lexftir frera yíor
fullkomnn ojr kostar
$5.00 — PRfVAT tll-
n1Ik:d elnalefra.—
Komin, Nímin, akriflfl
Prof. osr Mr». K. A.
WIRTH, 308 Kena-
Innrton Ulock. Tal-
Hlml M. 4582.
Dr. S. W. AXTELL
OHIROPRAOTIO & ELEOTRIO
TREATMENT.
Engin meCul og ekki hnlfur
2S8V2 Portage Ave. Tali. M. 5296
T&kltt lyftivéltn& upp tll Room 608
boíil annars má taka land á öllum
landskrifstofum stjórnarlnnar (en ekkl
á undir skrlfstofum) meS vlssum skll-
yröum.
SKTLDCR—Sex mánaöa ábúT) og
rœktun landslns á hverju af þremur
árum. Landneml má búa meö vlssum
skllyr'Bum innan 9 mllna trá helmllis-
réttarlandi sinu, á landl sc>m ekkl er
minna en 80 ekrur. Sæmilegt ívöru-
hús veröur aö byggja, a® undanteknu
þegar ábúöar skyldurnar eru fullnægö-
ar Innan 9 mílna fjarlægö á ötiru
landi, eins og fyr er frá greint.
1 vissum héruöum getur góöur og
efnílegur landnemi fengiö forkaups-
rétt á fjórtiungi sectíónar metifram
landt sínu. VertS $3.00 fyrtr ekru hverja
SKYLDUR—Sex mánatSa ábútt é
hverju hinna næstu þriggja ára eftlr
at5 hann hefir unnitS sér ínn eignar-
bréf fyrir heimilisréttariandi sínu, og
auk þess ræktatS 50 ekrur á hinu seinna
landi. Forkaupsréttarbréf getur land-
nemi fengiö um leit5 og hann tekur
heimilisréttarbréíitS, en þó metS vlssum
skilyrtSum.
Laiidnemi sem eytt hefur helmllis-
rétti sinum, getur fengitS heimllÍBrétt-
arland keypt i vissum hérutSum. VertS
$3.00 fyrir ekru hverja. SKYLDtTR_____
VertSur atS sitja á landiriu G mánutSi af
hverju af þremur næstu árum, rækta
50 ekrur og reisa hús á landinu, sem er
$300.00 virtSi.
Bera má nitSur ekrutal, er ræktasi
skal, sé landitS óslótt, skógi vaxiö etSa
grýtt. Búþening má hafa á landinu i
statS ræktunar undir vlssum skilyrtSum
W. W. COIIY,
Deputy Minister of the Interlor
BlötS, sem flytja þessa auglýslngu
leyfislaust fá enga borgun fyrir.
Jarnbrautir á Islandi.
Eftir
Björn Kristjánsson bankastjóra.
(Framhald).
Kanada.
Um Kanada scgir hann, að land-
ið sé 90 sinum stærra en ísland, sem
er heldur hátt i lagt, og gjörir það
minna til, því landið er að stærð
8,684,643 ferh. kílómetra, en ísland
104,785 ferh. km. Það er því aðeins
83 sinnum stærra. Fólkstal 1911
segir hann þar 7,206,643, og er það
rétt, en áætlar það 1913 7,7oo,000,
en það fólkstál reyndist 8,0003,137.
Lengd járnbrautanna þar telur
hann um 47,150 kílómetra, og að 164
ibúar komi þá á hvern járnbrautar-
kílóm. Segir hann, að járnbrautum
fjölgi að tiltölu meira en fólkinu, en
getur auðvitað ekki um ástæður fyr-
ir því, ef svo er.
Fylkin í Kanada segir hann að
séu “mjög mislangt á veg komin, að
því er landnám snertir. Sum eru
ekki nærri fullnumin ennþá, sum
eru alveg nýnumin”. Alt þetta er
rétt, að mikið flæmi af sumum fylkj-
unum, er hann nefnir 9 að tölu, er
enn >,bygt; en hann lætur það líta
svo út, sem að öll fylkin nái yfir
alt landið Kanada, 8,684,643 ferh.
kilóm. En samtals eru fylki þessi,
sem liggja i samanhangandi röð, að
norðanverðu meðfram Bandaríkj-
nnum, aðeins 3,104,760 ferh. kílóm.
eða rúmur einn þriðji hluti af Kan-
ada, með eflaust eigi minna óbygðu
landi, að tiltölu, en ísland. Hitt
flæmið, um tveir þriðju hlutar, má
telja alveg óbygt, allur nyrðri hlut-
inn. Á öllu því svæði hafast við
aðeins 2í,053 menn, aðpllega við
námugröft. Og þó er einsog hann
segir, mörg af fylkjunum sjálfum
“mjög mislangt á veg komin, að því
er landnám snertir”, og að “sum
eru alveg nýnumin”. Til dæmis er
hið stóra fylki, British Columbia,
ekki bygt nema að litlu leyti, og tel
eg það þó alt með bygðu fylkjun-
um. En með þvi að byggja á þess-
ari villu, kemst hann að þeirri nið-
urstöðu, að fsland sé þéttbygðara
land en Kanada. Hér séu 83 menn
um hverja 100 ferh. km., en 75 í
Canadii. En ef sá samanburður
hefði átt að hafa nokkra þýðingu,
þá átti hann að taka flöt þessara 9
fylkja og sjá þá, hvað margir menn
kæmu á hverja 100 ferh. km. lands.
Eftir fólkstalinu 1913 yrðu það 258
inenn á hverjum 100 ferh. km., en
ekki 75. — l sjálfu sér gjörir þessi
stóra skekkja ekki mikið til, því að
fjarri fer þvi, að hægt sé að byggja
hér á höfðatölunni einni, einsog
landsverkfræðingurinn hyggur að
sér geti fleyzt með að nota til þess
að sanna, að það borgi sig að leggja
hér 500 km. járnbraut á móts við
járnbrautirnar i Kanada.
Ilagfræðisskýrslnr Kanada.
Þær eru mjög greinilega samdar,
og ekki þarf að leita þar lengi U1
þess að sjá, hvað fleytir þar járn-
brautunum. Er furða, að landsverk-
fræðingurinn skuli ekki hafa komið
auga á neitt i þessum greinilegu
skýrslum, sem gæti orðið þessu
máli til sannrar upplýsingar, ein-
mitt þegar hann er að taka járn-
brautarástand Kanada til saman-
burðar við fsland, og hefir skýrsl-
urnar vitanlega með sér. Mig furð-
ar á, að hann skuli t. d. ekki hafa
rekið sig á skýrsluna i hagfræðis-
skýrslum þessum fyrir 1913 um vöru
flutningsmagn Kanada með járn-
brautunum og í hverju það er fólg-
ið. Hún er á bls. 455.
Þar finnur maður í rauninni alt.
sem segja þarf, og sem hlýtur að
opna augun á mönnum fyrir þvi, að
landsverkfræðingurinn er enn óaf-
sakanlega einhliða í þessu máli.
Skýrslan er þá svona:
Flutt meff járnbraiitunum.
Akuryrkjuafurðir 17,196,802 smál.
Námuafurðir .... 40,250,542 “
Skógarafurðir .... 16,609,100 “
Iðnaðarafurðir . . 19.694.220 “
Ýmislegt ......... 4,161,154 “
Búfjárræktarafurðir 3,173,563
Verzlunarvörur . . 4,365,852 “
Af skýrslu þessari sést, að járn-
brautirnar hafa flutt 97,911,818 smá-
lestir af vörum, sem ekki eru fram-
teidfiar á tslandi, en aðeins 7,539,-
415 smálestir af samskonar vörum
og mundu flytjast með járnbrautum
hér.
Af þessu sést, að fslendingar
mundu geta haft í hæsta lagi svo
sem 8 prósent af vöruflutningi fyrir
brautir sínar á mótj við Kanada,
sem verkfræðingurinn ber Island
sanian við, ef þeir flyttu eins mikið
að tiltölu og Kanada búar af þeim
vörutegundum, er þeiíþafa.verzlun-
arvörum og búfjarafurðum, og er
þá tekið tillit til kornvöruflutninga
upp í sveit, sem Kanada búar eru
lausir við, og mun eg víkja að þvi
síðar. Og það má svo sem nærri
geta, hvort fólksflutningurinn yrði
ekki niinni að tiltölu hér, þar sem
Bandaríkin liggja áföst við Kanada
með fram öllum fylkjunum yfir
þvera Ameríku, með 97 millíónum
íbúa, sem auðvitað nota Kanada-
brautirnar i miklum mæli, bæði fyr-
ir fólk og farangur.
Eg vil því næst minnast á þessa
3 síðustu liði i vöruflutningsskýrslu
Kanada nieð járnbrautunum:
Búfjárafurðir,
Verzlunarvörur og
“Ýmislegt”.
Búfjárafurðir.
Á vöruflutningsskýrslunni í Kan-
ada sést, að ekkert var í henni sam-
bærilegt við íslenzka járnbrautar-
flutningsþörf, nema þessir 3 liðir atí
nokkru leyti, það er 8 prósent af
vöruflutningsmagninu þar. Nú geta
menn sagt, að búfjárræktin sé svo
miklu meiri á íslandi en i Kanada,
að þar standi íslar.d svo langtum
betur að vigi með vöruflutnings-
magn. Eg verð því, til að fyrir-
byggja misskilning, að skýra frá,
hvernig þessi samanburður horfir
við, því það má sýna með tölum. —
öll búpeningseign Kanada árið 1913
nam 2,273,509,599 krónum, eða 296
krónur á mann. Sé þetta framtal
tekið eftir fylkjunum í Kanada, sem
telja fénaðinn nokkuð meiri, verð-
ur það fullar 300 krónur á hvern
mann.
Taki maður nú íslenzku hagfræð-
isskýrslurnar 1912 (yngri eru ekki
til), þá sést, að ef maður gjörir kýr
og kefldar kvígur 150 kr., griðunga
og geldneyti 100 kr., veturgamlan
nautpening 60 kr., kálfa 30 kr., ær
með lömbum 18 kr., geldar ær 15
kr., sauði og hrúta eldri én vetur-
gamla 18 kr., gemlinga 12 kf„ geit-
ur 14 kr., hesta fuilorðna Í00 kr.,
trippi 70 kr. og folöld 10 kr., þá
nemur jjessi fénaður alls á landinu
16,685,590 kr., eða 191 kr. 79 au. á
mann, ef fólkstalan er 87,000.
Það er þá sýnilegt, að búpenings-
afurðirnar með járnbrautunum hér
hlytu að verða fullum þriðjungi
minni en i Kanada.
Verzlunarvörur.
Þá er í þessu sambandi að minn-
ast á hinn liðinn í vöruflutnings-
skýrslunni, sem snertir fsland, verzl
unarflutningana, því að skeð gæti
annars, að einhver kynni að halda
þvi fram, að þeir væru meiri hér en
í Kanada. Eigi verður nær komist
í þessu atriði, en að benda á vöru-
innflutning og vöruútflutning beggja
landanna, og sjá hve mikils sú velta
nemur á mann. f Kanada nam vöru-
innflutningur og útflutningur til
samans 1913: 4,099,279,276 kr.
Fólkstalan það ár var 8,003,173,
og koma þá á hvern mann 511 kr..—
Innfluttar og útfluttar vörur ís-
lands námu árið 1912 31,905,000 kr.
koma þá á mann 366 kr. eða nærri
þvi þriðjungi minna. En taka verð-
ur tillit til, að vér verðum að flytja
allmikið af kornvöru upp i sveit,
það af henni, sem eigi er neytt við
sjávarsiðuna, og mun vera hæfilegt,
að leggja það á móti útfluttum fiski-
afurðum, sem aldrei geta orðið
járnbrautarflutningur hér á landi,
en sem námu 1912: 12,203,000 kr.
Þannig er bæði búpeningsræktin
og verzlunarveltan við önnur lönd,
sem skapa ætti járnbrautarflutning-
inn hér, um þriðjungi minni að til-
tölu, en i Kanada. Af þvi má ráða,
að alt of mikið er í lagt að segja,
að við höfum að tiitölu 8 kilógr. af
vöruflutningi á móti 100 kilógr. i
Kanada; það mundi sennilegra, að
áætla svo sem 5 á móti lOO.
En að sama skapi hlýtur tekju-
hallinn að verða meiri hjá oss, en
Kanada búum af járnbrautarrekstri.
þar sem vér höfum heldur engar
vörutegundir að flytja, sem þeir
hafa ekki.
Um liðinn “Ýmislegt” er það að
segja, að sárfátt, sem fært er undir
þann lið, er flutt hér á landi, og það
sem þar er samstætt, niundi reiknast
hér undir almennar verzlunarvörur.
Og loksins má geta þess, að vöru-
flutningurinn í Kanada er miklu
fjölbreyttari en hér; margt er þar
flutt, sem eigi þekkist hér i verzhm.
fénu er svo sem ekki að ræða. En þó
einka-járnbrautarfélögin njóti ein-
hvers hagnaðar, þá er ekki neitt á
slíku að byggja, af þeim ástæðum,
meðal annars: 1. að einkabrautirn-
ar fá mikinn opinberan styrk. Árið
1913 nam sá styrkur í Kanada kr.
587,705,288; 2. að við einkajárn-
brautir geta verið fléttaðir allra-
handa aðrir hagsmunir, en af járn-
brautarflutningi, svo sem að þær
hafa fengið mikið og ódýrt land, er
brautirnar voru lagðar, sem síðar
er stigið svo í verði, að það gefur
miklar árlegar tekjur; að járn-
brautarfélögin hafa skipastól, í sam-
bandi við járnbrautarreksturinn,
sem gefi meiri arð en brautirnar
sjálfar; að þær hafi hlutdeild í nám-
um og skógum o. s. frv.
Og svo má ekki gleyma þvi, hvað
auðfélögin í Ameriku hafa mikið
vald. Þau geta hér um bil skamtað
sér haginn eftir vild á kostnað al-
mennings. Ríkisbrautirnar hljóta
því að vera bezti mælikvarðinn í
slikum löndum fyrir þvi, hvernig
járnbrautir borgi sig, enda ætlast
landsverkfræðingurinn nú til, að
járnbrautin hér verði landssjóðs-
braut.
Það liggur í augum uppi, að eng-
in ástæða er til að svara landsverk-
fræðingnum upp á hina ófullkomnu
lýsingu hans og samanburð á hin-
um einstöku fylkjum í Kana,da, sem
auðvitað er jafn röng og villandi,
einsog samanburðurinn við Canada
í heild sinni. Eg vil þó til skýring-
ar minnast á svo sem eitt af fylkj-
unum, er hann nefnir sem dæmi, og
ber ísland saman við; það er fylk-
ið British Columbia. Um það fylki
farast landsverkfræðingnum þannig
orð:
“Loks er vestasta fylkið, vestur
við Kyrrahafið, British Columbia,
nærri 9 sinnum stærra en ísland,
íbúatala 1911 var 392,480, og áætlað
að hún væri 502,000 árið 1913. —
Járnbrautir voru 1912 að lengd 3620
km„ og auk þess verið að leggja
3700 km. Árið 1912 hafa verið uni
126 manns fvrir hvern brautar-kíló-
nieter”.
Þar með er öll lýsingin búin. Og
svo segir hann ennfremur:
“Þannig sjáum vér, að i 4 vest-
ustu fylkjunum í Ivanada á sam-
feldu svæði, sem er um 27 siununi
stærra en Island, er að meðaltali
88 manns um brautarkílómetrann.
Þeim inundi þvi ekki ofbjótía þar
vestur frá, þó orðað væri að leggja
einhverntima á. næstu áratugunum
svo mikið af brautum, sem svaraði
einum km. fyrir hverja 200 ibúa”.
Það leynir sér ekki. að landsverk-
fræðingurinn vill láta lesandann
skilja sig svo, að hann sjái ekki
neinn verulegan mun á skilyrðun-
um fyrir járnbraut í þessu fylki og
á íslandi. Og ekki er annað að sjá,
en að hann taki alls eigi eftir þvi,
að járnbrautir í British Columbia
standi i neinu sainbandi við brautir
annara fylkja. f hans skrifum lítur
það svo út, sem fylki þetta sé um-
flotið land langt frá öðrum lönduni,
einsog Island, og að járnbrautirnar
þar verði aðeins að lifa á flutnings-
magninu innan fylkisins.
En þar sem lönd eða fylki liggja
saman, hafa járnbrautir einstakra
fylkja eðlilega eins mikið, eða jafn-
vel meira, að flytja fyrir áföstu fylk-
in eða löndin, en fyrir sig sjálf.
British Columbia stendur því ekki
einungis i flutningssambandi við öll
fylkin í Kanada, heldur og einnig
við öll Bandaríkin og jafnvel við
Suður-Ameríku.
Af þessari einni ástæöu út af fyr-
ir sig á samanburðurinn alls ekki
við.
Og þó járnbraut liggi um fylki,
þá er alls ekki vist, að fylkin leggi
járnbrautina, eða leggi verulegt fé
til hennar, heldur stór járnbrautar-
félög, sem vilja komast þvert yfir
landið með járnbrautir sinar, og fá
til þess styrk alls landsins. Það er
þvi æði villandi, að taka einstök
fylki úr heildinni til samanburðar.
Og þá þarf venjuleg vöruflutnings
þörf, einsog hér gjqrist, ekki að vera
orsökin til þess, að járnbraut er
lögð, heldur viðáttan, vegalengd-
irnar, námurekstur, viðarfram-
leiðsla, iðnaður o. s. frv.
l.oksins verður að taka tillit til
þess, hvort fólkinu er dreift um alt
land, eins og hér, eða aðeins annar
jaðar landsins er bygður og veg-
lagður, einsog yfirleitt er í Kanada.
Og svo er um þetta landflæmi, að
mikið af landinu er alóbygt.
Mannfjöldinn 1911 var 392,480
og var aðalframleiðslan þar árið
1913, sem hér segir:
Akuryrkja fyrir .... 9,439,200 kr.
Skógarafurðir fyrir 589,204 —
Námuafurðir fyrir .. 102,704,691 —
Iðnaðarafurðir fyrir 234,737,249 —
Saintals ..... 347,468,344 kr.
í afurðum, sem ekki þekkjast á ís-
landi, eða 885 kr. á mann.
Þess utan framleiddi þetta fylki:
Kartöflur fyrir...... 7,390,800 kr.
Fóðurrófur fyrir.... 4,291,000 —
Hey og smára fyrir .. 18,727,200 —
Fiskiafurðir fyrir.... 52,039,756 —
Búfénaður var þar samtals metinn
157,247,132 kr.
Af þessu sést að búpeningsræktin
er fullum helmingi meiri i þessu
fylki en hjá oss (sem var um 191
kr. á mann), og að fiskiveiðarnar
eru nálega eins miklar á mann þar,
einsog hér, eða ef til vill meiri, þeg-
ar frá er dreginn sá afli, er útlend-
ingar fá hér og flytja út. En sá er þó
munurinn, að meginið af fiskafla i
British Colunibia flyzt með járn-
braut, sem sáralitið mundi flytjast
hér. Kartöfluræktin er sýnilega
miklu meiri en hér; en fóðurfram-
leiðsla mun vera hæfileg handa bú-
peningnum, þó allar líkur séu til að
eitthvað flytjist burt af honum.
Það verður því ekki séð, að nokk-
ur maður með óbrjálaðri skynsemi
geti skoðað skilyrðin fyrir því, að
járnbraut geti borið sig á Islandi,,
jafngóð eða lík og i British Colum-
bia, því þar er svo ólíku saman að
jafna.
Áður en eg skil við Kanada, vil eg
minnast á það, að landsverkfræð-
ingurinn telur ekki ofætlun, að auka
tekjur landsins á næstu áruin urti
10—12 kr. á hvert mannsbarn í
landinu. Og þar sem landinu mun
tæplega bætast nein arðberandi
eign á þessum árum, fyrir ekki
neitt, hlytu jȾr tekjur mestmegnis
að koma af auknum álögum á þjóð-
ina. Hann ætlast til með öðrum orð-
um, að gjöldin til landssjóðs séu
hækkuð svo mikið. Og það er alt af
hægðarleikur, að leggja á nýja skatta
ef maður ætlar þeim engin takmörk.
Búhygnir menn hafa komist að
þeirri niðurstöðu og fylgt henni, að
leggja á vænan hest 100 punda
bagga, og ekki til muna þar fram yf-
ir. Þar eru ákveðin takmörk sett
fyrir burðarþoli hestsins. Á sama
hátt virðist mér, að menn þurfi að
gjöra sér grein fyrir burðarþoli
þjóðarinnar.
Nú eru landssjóðsgjöldin hér orð-
in kr. 23.66 á mann, eða hærri en
t. d. í Japan, Mexikó, Montenegro og
víðar. (Framh.).
— (Isafold).
*---—---------------------—
í Getið þess að þér sáuð aug-
I Jýsinguna í Heimskringlu
Gróði járnbrautanna.
Landsverkfræðingurinn gjörir all-
mikið úr honum, og laúur mest á
þvi bera, að einka-járnbrautirnar
græði um 17 prósent i Bandaríkjun-
um, 4% prósent i Kanada og i Ástr-
alíu 4 prósent, og séu þær síðast-
töldu rikisbrautir.
En verkfræðingurinn segir hér
ekki neina hálfan sannleikann frem-
ur en vant er, því hann nefnir ekki
Kanada rikisbrautirnar; en á þvi.
hvernig j»ær bera sig, hlýtur maður
að byggja, hvernig járnbrautir i
löndunum beri sig, þvi þær njóta
ekki annara tekna, en af flutning-
u m.
Þrátt fyrir allan vöruflutninginn,
sem að framan var sýndur í Kan-
ada, var hagur rikisbrautanna þar,
sem hér segir, umfram bein útgjöld
af rekstrinum: Árið 1872: 100,170
kr.; árin 1873 -1879 var ávalt miklu
meira tap á rekstrinum, en tekjum
þessara ára nemur, stundum svo
millíónum skifti. Áriu 1899—1900
var dálítill hagur umfram reksturs-
kostnað. Árið 1901 var mikið tap;
1902—3 var dálitill ágóði; 1904 var
tapið á rekstrinum 3,501,730 kr. og
1005 var'tapið 6,678,943 kr. 1906—
7 svolitill ágóði; 1908—1909 mikið
tap; 1910—12 nokkur ágóði og 1913
talsvert tap.
Að samanlögðu hefir verið stór-
tap á rekstrinum og um rentur af
Þegar þú þarfnast byggínga efni eða eldivið
D. D. Wood & Sons
Limited
Verzla með sand, möl, mulin stein, kalk,
stein, lime, “Hardwall and Wood Fibre”
plastur, brendir tígulsteinar, eldaðar pípur,
sand steypu steinar, "Gips” rennustokkar,
“Drain tile,” harð og lin kol, eldivið og fl.
Skrifstofa: Cor. R0SS & ARL1NGT0N ST.