Heimskringla - 29.04.1915, Page 1

RENNIE’S SEEDS
HEADQUARTERS FOR SEEDS, PLANTS,
BULBS AND SHRUBS
PHONE MAIN 3514 FOR CATALOGUE
Wm. RENNIE Co., Limited
394 PORTAGE AVE. - - WINNIPEG
Flowers telegraphed to all parts of
the world.
THE ROSERY
FLORISTS
Phones Main 104. Nlgrht and Snn-
day Sher. 2667
289 DONALD STREET, WINNIPEO.
XXIX. AR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 29. APRÍL 1915.
Nr. 31
CANADAMENN GETA SÉR ÓDAUÐ-
LEGA FRÆGÐ Á VÍGVELLINUM.
Frá hafi til hafs um Bretaveldi hljómar nú frægðar orðið Canadamanna
fyrir hina hraustu framgöngu þeirra við St. Julien norðan við Ypres
Jarlinn Grey segir um þá:
“ Fregnin um hina frábæru
hreysti Canadamanna hefir gert J
mig svo stoltan og glaðan, að
eg get því ekki með orðum lýst”
French sagði: “Þeir björg-
uðu liðinu og héldu uppi heiðri
Breta.” Tvívegis eða oftar
hefir hann getið þeirra í skýrsl-
um sínum. Hann segir:
“They have preformed most
brilliant and valuable service.”
Farin eru nú tíðindi að gjörast á
vígvöllunum í Flímdern og viðar.
Eru þar nú bardagar ákaflega harð-
ir. Það lítur svo út, sem Þjóðverjar
hafi ætlað sér að hefna á Banda-
mönnum fyrjr að taka hæðina “nr.
60” um daginn. Hafa þeir þvi safn-
að nýju liði þarna á lítið svæði í
Flandern, ba’ði norðan við Ypres og
sunnan, svo að þeir hafa þar á fá-
um miluin einar 400 til 500 þúsund-
ir manns. Er það sagt, að Hinden-
burg gamii sé þar kominn og með
honum Vilhjálmur keisari; og sé
svo, þá er ekki furða, })ó að ekki séu
I>eir sparaðir þýzku hermennirnir
núna.
Það var á fimtudaginn var, hinn
22. apríl, sem kviðan kom á Banda-
menn, sem voru norður af Ypres i
Flandern. En til að skilja atburð-
ina. verða menn að gjöra sér grein
fyrir því, hvernig fylkingar stóðu.
Norður af Ypres, einar 8—9 milur,
er þorpið St. Julien; Þar voru Bret-
ar og Kandamenn og stefndu víg-
skurðir þeirra norður og vestur það-
an, einar 2—3 mílur, á leið til
Langemarck (Löngumerkur). Þar
voru Frakkar og þaðan sveigðu víg-
skurðir Bandamanna nærri beint
vestur og voru þar Frakkar og Belg-
ir. Langemarck var þvi norðaustur
hornið á vígskurðum Bandamanna.
Þarna réðust nú Þjóðverjar á
bæði að norðan og austan, og það
með ofsa miklum. Fyrst gekk áköf
sprengikúlnahríð, sem skæðarign-
ing væri. En er henni hætti komu
Þjóðverjar i þéttum fylkingum: er.
undan þeim fór önnur drífan; en
það voru sprengikúlur, fyltar mec
drepandi lofti, einhver clilorid-
blöndun. Gat enginn maður lífi
haldið eða uppi staðið, sem andaði
lofti því að sér. Erakkar sem voru
jiarna i horninu, stóðu þetta ekki.
Fjöldi þeirra hafði fallið í sprengi-
kúlnahríðinni fyrri; en þegar bessi
eitursvæla gaus upp, er kúlurnar
sprungu yfir höfði þeirra, þá urðu
þeir, sem uppi stóðu, að flýja; en
inúgurinn Þjóðverja á eftir þeim á
hlaupum, og var þá hver Frakka
drepinn, sem þeir komust nálægt.
Ekki stöðvuðust Þjóðverjar fyrri,
en þeir voru komnir einar 4—3 míl-
ur vestur að Y’pres skurðinum mikla
og ein sveitin þeirra komst yfir
skurðinn við Steenstraate og náði
fótfestu í þorpinu Lizerne vestan
við skurðinn. öðru þorpi náðu þeir
austan við skurðinn eitthvað milu
og hálfa suður af Steenstraate. Og
er þetta hér um bil beint vestur af
Langemarck, á 4—5 mílna svæði. En
j>eir héldu einnig eitthvað 3 milur
suður, þegar garðurir.n Frakka og
Belga bilaði allur fra Langemarck
vestur til Steenstraate, og komust til
Pilkem. Þá voru Kanadamennirnir
einir eftir þarna í horninu, en óvin-
irnir sóttu að á 3 vegu; að austan
upphaflega, svo að norðan, þegar
Frakkar létu undan i Langemarck;
og þegar allur garðurinn bilaði til
Steenstraate, snerust Þjóðverjar að
þeim og komu þá beint að vestan.
Þeir höfðu hörfað undan nokkuð
á leiðina, til St. Julien, því að á-
hlaup Þjóðverja voru æðisgengin að
austan og norðan. Og eiturloftið
kæfði margan manninn, sem ekki
féll fyrir hríðum sprengikúlnanna
handbyssanna. Og svo sóttu
Þjt)ðverjar fast á þá, að þeir urðu
að skilja eftir fjórar fallbyssur sín-
ar. En nauðugir héldu þeir undan
og tóku á móti Þjóðverjum með
byssustingjunum, hvað eftir annað
runnu þeir á móti Þjóðverjum. —
Þegar á leið urðu þeir að snúa bök-
unum saman og taka á móti þeim
þannig. Hefði það staðið litlum mun
lengur, hefði enginn þeirra undan
komist. En þá kom varaliðið og
rann á Þjóðverja að vestan og sunn-
an og i gegnum fylkingar þeirra,
eða réttara yfir þær, því enginn
stóð þar maður uppi af Þjóðverjum,
þegar þeir voru búnir að leika við
þá.
En þegar Kanadamenn fengu lið-
styrk þennan, ])á fóru þeir að minn-
ast fallbyssanna, og vildu ekki hætta
fvrri en þeir næðu þeim aftur. Þeir
runnu undireins á liinar þéttu fvlk-
ingar Þjóðverja og voru úfrýnir. —
Þýzkir hrukku undan, þeir sem ekki
féllu; en Kanadamenn eltu þá yfir
grafirnar, sem þeir höfðu tapað og
yfir i grafir þær, sem Þjóðverjar
! höfðu áður og upp úr þeim aftur.
f kviðu þessari féllu Þjóðverjar
hundruðum saman, byssustingirnir
hlífðu þeim ekki. Tóku Kandamenn
þá fjölda mikinn af maskínubyss-
um Þjóðverja; en Þjóðverjar komu
stærri byssunum undan, með þvi
að hleypa undan með hestana fyrir
þéim á harða, stökki. Loks skildi
með þeim og höfðu Kanadamenn þá
drepið fjölda af Þýzkum og fangað
marga, sem upp gáfust. ,
Það er sagt, að þegar Þjóðverjar
réðust fyrst á Kanadamennina, þá
hafi kúlnahríðin verið svo hörð, að
þeir, sem uppi stóðu, voru allir
tættir og rifnir, blindir og hálfkæfð-
ir af ólyfjaninni úr eiturkúlunum;
cn af mörgum leið það eftir nokk-
urn tíma. Frakkar og Belgir náðu
! einnig nokkru af hinum fyrri stöðv-
um sínum. En tvennar fara sögur
uifi það, hverjir haldi Lizerne, þar
, sem Þýzkir komust yfir skipaskurð-
inn: segja sumir, að Belgir hafi náð
honum aftur, en sumir, að Þýzkir
haldi þeim stað enn,
Allir lofa Kanadainennina fyrir
framgöngu þessa, og hvergi hafði
maður svo sézt á strætum Lundúna-
borgar daginn eftir, að ekki töluðu
menn um hina hugprúðu framgöngu
Kanadamanna. Sama var á Frakk-
landi. Frencli hershofðingi ]>akk-
aði þeim opinberlega fyrir frammi-
stöðu sína, og Georg konungur sendi
þakklætisávarp til liðsins og til
hinnar kanadisku þjóðar. — En
dýrt var þetta. Á annað þúsund liðs-
matina féllu þarna; og Þýzkir segja,
að þeir hafi náð 1000 föngum; en
bæði eru þær fregnir óáreiðanlegar,
og hafi þeir náð föngum, þá hefir
það verið af liði Frakka og Bclga.
Hæáin “Nr. 60”
— Þess hefir ekki verið getið áð-
I ur, hvernig Bretar náðu hæðinni
“Nr. 60” um daginn, suður af Ypres.
Hún var eitthvað 200 feta há, og
sléttur alt í kring. Sátu Þjóðverjar
uppi á hæðinni og niður hana að
suðaustan og norðan. En Bretar
voru í gröfuin neðantil i henni að
suðvestan. Það var mikið um það
að gjöra fyrir Breta, að ná hæðinni,
því þaðan mátti skjóta um landið í
kring. Þeir tóku því það ráð, að
sprengja hana upp og grófu löng
göng inn í hana, meira en hálfa mílu
á lengd. Voru þeir þá komnir undir
toppinn, en svo langt í jörðu niðri,
að hinir urðu ekki við varir. Þá
grófu þeir til beggja handa undir
viggröfum Þjóðverja, og voru göng
þau hálf míla eða meira á lengd.
Siðan lögðu þeir kynstur af sprengi-
efni i 3 staði i göngum þessum. og
voru nokkur ton af þvi í hverjum
stað. Var það ný tegund sprengi-
efnis, ákaflega sterk.
Að því búnu kveiktu þeir í öllum
námum þessum með 10 sekúnda
millibili. Varð þá ógurlegur hvell-
ur, svo’ jörðin skalf og nötraði, en
þykur mökkurinn stóð í loft upp. —
Kollurinn fór allur af hæðinni, hún
hvarf og Þýzkir, sem á henni voru,
hurfu með; sást ekki annað eftir af
þeim en smástykki, sem niður féllu,
alt tætt í Sundur. En víggrafir þær
voru allar troðfullar af Þjóðverjum,
þvi að hæ? þessi var kastali þeirra.
1 fjóra daga samfleytt voru Kan- í
adamenn í slagnum þessum norður
af Ypres við I.angemarck, Steen-
straate og Pilkem, og stundum gátu
þeir engan mat fengið i 24 klukku-
tíma. Nú hafa þessar deildir þeirra, |
sem börðust, verið látnar hvila sig,
en aðrir komið í þeirra stað. Þjóð-
verar skjóta enn eiturkúlum með
kæfandi loftefni, en Kanadamenn
eru farnir að sjá nokkuð við því. —
Þeir komust að því, af föngum þýzk-
um, sem þeir tóku, að Þjóðverjar
tróðu bómull í nasir sér, er þeir
gjörðu áhlaupin á eftir sprengikúl-
unum eitruðu. Fóru þá Kanada-
menn að binda klútum' um nasir sér
og dugði það nokkuð. Áður var litt
þolandi mílu eða mílu og hálfa frá
skotgröfunum, sem kúlur þessar
sprungu í, svo var þefur sá illur og
magnaður.
Er nú lag komið á fylkingarnar
þarna norður frá. Og er norðaust-
urhorn Breta við St. Julien, eitthvað
2 mílur suður af Langemarck; og
aftur hafa Belgir náð Lizerne, vest-
an við stóra skurðinn.
Það, sem Þýzkir hafa grætt á öllu
þessu, eru tæpar tvær milur frá
suðri til norðurs og kannske undir
þrjár mílur frá austri til vesturs. —
Eða með öðrum orðum: þeir hafa
þokað Bandamönnum aftur á 5
metra svæði af 900 metrg langri bar-
dagalínu, frá Svisslandi og norður
að sjó. En fullyrt er, að þeir hafi
nú nýlega ba*tt fnllri millión her-
manna við þarna á línu þessari.
()g búist er við, að þeir gjöri nú
harðar kviður þarna Þjóðverjarnir.
Við St. Mihiel í Ailly skógunum, 2:
mílur suður af Mihiel, sem Þýzkir
héldu, hafa verið grimmar orustur.
Þjóðverjar höfðu búið þar mjög svo
ramlega um sig; rekið niður 6 feta
járnpósta framan við grafir sinar
og fléttað á gaddavír svo flókinn,
að ill-inögulegt var að klippa hann
í sundur; en þéttur garðurinn á bak
við af hraðskeytabyssum og marg-
faldur. Þarna voru Frakkar að
sækj a á og gjörðu sprengikúlnahríð
og er sagt, að þeir hafi sent Þýzkum
20,000 sprengikúlur á nokkrum
stúnduin. — Var þá skógurinn
sléttur orðinn, sem gras væri slegið,
vírgirðingarnar voru orðnar að smá
hrúgum, sem rifgarðar í heyflekk, en
enginn maður lifandi á þvi svæði.
Iín ekki komust Frakkar fram alt
fyrir þetta, þvi að ein röðin skot-
grafanna tók við af annari.
Þrír eía fjórir um einn.
Norður af Y'pres á fimtudaginn
réðust 2,000 Kanadamenn á 7,000
Þjóðverja, og voru Þjóðverjar í
skógartoppum og sáu Kanadamenn
engan. 500 yards þurftu þeir að
hlaupa og einlægt chindi hríðin á |>á
frá óvinunum, sein enginn sá; en i
skóginn komust l)eir, grafirnar
fundu þeir, fullar af Þjóðverjum;
ofan í þær fóru þeir og neyttu flein-
anna á byssunum og flýðu þá Þjóð-
verjar þeir, sem ekki féllu.
— Alt virðist vera nokkuð við
sama á öllum austurkantinum.
— Við Hellusund eru Bretar óð-
um að lenda inönnum, á þrem stöð-
um: Við Enos á landamærum Búlg-
ara og Tyrkja: við gríska hafið, þar
sem áin Maritza fellur í það; á öðr-
um stað við Bulair á Saros-víkinni,
þar sem skaginn er mjóstur, og sunn
ar á skaganum, þar sem hann er
breiðastur. Segja sumir þetta séu
100 þúsundir manns; aðrir 200 þús-
und. En Jan Hamilton er foringinn,
frægur úr Búastríðinu.
í Eufratsdalnum upp af Persa-
flóa hafa Bretar veitt Tyrkjum slag
mikinn. Þar flýðu Tyrkir og létu
eitthvað 5- 6,000. En í Armeniu og
norðurhluta Persíu drepa Tyrkir í
hundraðatali kristna menn, vopn-
lausa, börn og konur og gamalinenni
— 1,500 á einum stað og 2,000 á öðr-
um.
— IJpp er það komið, að sendi-
herrar Þjóðverja i Persiu hafa ver-
ið að reyna að koma Persum til að
*
* %
GufuskipiS “Gullfoss" 230 feta langt, 33 feta breitt, 23*/2
feta djúft, ber 1200 tons; skríSur 12 sjómílur á kl. stund, hefir
káeturúm fyrir nær 80 farþega, kostaSi hálfa míllíón krónur. Fór
frá Leith þann 7. þ.m. fermt vörum frá Kaupmannahöfn til Is-
lands, og hafÖi í þessari ferS sinni 1 7 farþega.. ViS reynsluna,
er því var hleypt af stokkum, full smíSuSu, reyndist skipiS ágæt-
lega, fullkomjega samkvæmt samningum og öllum vonum.
snúast á móti Bretuin og gjöra á-
hlaup á Indland.
— ótal sögur ganga um. að her-
skip Þjóðverja hafi verið á ferðum
í Norðursjónum. En þó að þau hafi
koinið út, þá hafa þau liklega skrið-
ið inn aftur.
Ein sagán er sú, að floti eða deild
ein af flota Þjóðverja sé á leiðinni
til Kanada, og muni sjást hér áður
langt líður.
— Byrjaðir eru Bandamenn aftur
að skjóta á kastalana við Hellusund.
Hófu hríðiua á sunnudaginn þann
25. En Rússar voru með flota sinn
norðan við Bosphorus (Sæviðar-
sund). Er fremur liklegt, að nú
verði reynt til þrautar.
Þriðja og fjórða liðstillag Kan-
ada (Contingent) er nú kallað. Og
H.iilu allir frá Manitoba og Saskat-
chewan mæta að Sewell.
Landar særðir.
Fréttir segja, að þessir landar hafi
særst i hinni voðalegu viðureign
við Ypres: Kolskeggur Thorsteins-
son og Maek Hermannsson, báðir
frá YVinnipeg.
Enn um Gullfoss ferðina
Einsog sagt var frá í síðasta
blaði, Þá hafði eg símað Eimskipa-
félagi íslands, að hægt væri a'ð
kaupa foftskeyta útbúnað í New
Y'ork og koma honum fyrir á Gull-
foss á fjórum döguin. Þann 21. apríl
fékk eg svohljóðandi svar að neim-
an:
“Hegkjavik, April 21st T5.
“.4rni Eggertsson,
204 Mclntyre Hldg, Winnipeg.
“On acconnt no passengers al-
lowed Halifux call eancelled. IVire
t/ou numher passengers may hook
Xew York.
E im s ki pafé lay fslan ds ’ ’.
Þar sem þetta skeyti mintist ekk-
ert á, hvort þeir vildu gjöra nokkr-
ar ráðstafanir viðvíkjandi þvi, að
kaupa loftskeyta útbúnað i New
Y'ork, eða ekki, þá sendi eg þeim eft-
irfylgjandi skeyti:
“Winnipeg, April 24th ’15.
“Eimskipafélag fslands,
Heykjavik.
“Heply cable twentieth regarding
wireless. American taws more
more stringent than Canadian. —
fíreat disappointment here, if no
Canadian sailing.
Eggertsson”.
Vilhjálmur Stefánsson.
Frá Ic.v Cape (íshiifða) við fs-
hafið norður koina fregnir þær, að
innfæddir menn hafi á veiðum sín-
um séð hvítan mann hrekjast á ís-
fláka miklum, og taka menn það sem
sönnum fyrir staðhæfingu Hibbard
Swenson félagsins í Seattle, að.Vil-
hjálmur Stefánsson með tveimur fé-
lögum hans hafi komist til YY’rangel
eyjar.
Einsog um var getið fyrir nokkru
lagði skip félagsins út frá Seattle.
Það var hvalveiðabáturinn Belve-
dere, gufuskip. Og er það nú á leið-
inni til YVrangel eyjar, og á að leita
þar með ströndum fram, hvort þeir
finni ekki YTlhjálm og félaga hans,
Ola Anderson og Stork Storkinson.
H. C. Hibbard, meðeigandi í íe-
lagi þessu, sagði nú fyrir nokkrum
dögum, að fregnir þessar hefðu
ineiri þýðingu en margur ætlaði.
Sagði hann að ís allan ræki þar vest-
ur og væru þá meiri líkur til, að
maður sá, sem Skrælingjar hefðu
séð, hafi verið Vilhjálmur eða ann-
arhvor félaga hans. En það, sem
menn vissu seinast til Vilhjálms, var
það, að hann rak á ísnum frá Collin-
son Point, nálægt merkjalínunni
inilli Alaska og Canada.
Þeir reyna afí komasl tit til hans.
Þegar Skrælingjar sáu 'manninn
fyrst á isnum, var auður sjór all-
langan spöl frá landi til ísbrúnarinn
ar, þar sem hviti maðurinn var. —
Þeir lögðu samt af stað til að rcyna
að komast til hans. En vindur tölu-
verður stóð af landi og rak ísinn
fyrri undan en þeir gátu róið, og
urðu þeir að snúa í land aftur.
Skipið Belvedere er á rostunga-
veiðum, en um leið á það að leita
þarna um eyjuna að þeim félögum.
Skip þetta ætti nú að vera um það
að koma til Petropaulovsk á Kam-
chatka. En það er tanginn, sem
Rússar eiga og liggur suður af aust-
urenda Siberiu. Þangað fara þeir
með vöruflutning til rússneskra
kaupmanna þar. Siðan halda þeir
þaðan norður með ströndum Síberíu
og norður i íshafið.
Fyrir leitinni stendur einn félagi,
er skipið á, Olaf Swenson. Hann
hafði áður verið formaður eftir-
leitarmanna sumarið sem leið, sem
fóru til YY’rangell^eyjar og björguðu
mönnunum, sem þangað höfðu kom-
ist af Karluk. Á skipinu er skip-
stjóri A. P. Joachimson, sem áður
var á gufu-skonnertunni “King S:
Winge”, sem þarna fór norður.
Og sem svar upp á þetta skeyti
fékk eg þann 29. apríl eftirfylgjandi
símskeyti:
“Heykjavik, April 27th ’15.
“Árni Eggertsson,
204 Mclntyre Hldg., Winnipeg.
“Hegret oiving contract Mar-
cony Coinpany through Copen-
hagen and otlicr reasans im/>os-
sihle arrange Halifax cull.
Eimskipafélug fslands”.
l’tkoman á þessu er þvi sú, að
Gullfoss kemur ekki við í Halifax,
en býst við að taka eitthvað af far-
þegjum í Ncw Y'ork, og ætlar félag-
ið að tilkynna mér hvað marga þeir
geta tekið, uin leið og þeir tilkynna
inér timann, er skipið siglir frá
Reykjavík vestur.
Árni Eggertsson.
Lestin þeirra fimtán
þúsunó.
Undanfarna daga hafa verklausir
inenn verið að safnast hér i bæinn
úr sveitunum i kring og næstu bæj-
um. Heimskringla gat um hinn
fyrsta söfnuð þeirra: en svo komu
þeir aftur na*sta dag og leituðu eftir
vinnu hjá bæjarstjórninni; en hún
gat lítið gjört, en hafði þó lofað, að
gjöra sitt bezta.
Hinn 22. april kl. 8.30 f. m. fóru
hópar þessara manna að safnast
saman i norðurbænum, á Barber og
Sutherland strætum. En daginn eða
kveldið áður hiifðu kveldblöðin aug-
lýst söfnuð þenna og hvatt menn til
að koma í göngu þessa. Ekki voru
það ensk blöð, heldur blöð útlend-
inga, Austurríkismanan, Rúthena
og Galla, og víst Jíýzk blöð.
Þegar allmikill hópur var þar
saman koininn, héldu þeir niður á
Main St. og höfðu fána á lofti og var
öðru megin ritað á: “IVorA* or
Bread” (Vinna eða brauð), en hinu-
megin : “We are not enemies of Can-
ada” (Vér erum ekki óvinir Canr
ada). Flest voru þetta vist nýlega
komnir menn úr Mið-Evrópu, Aust-
urríkismenn og Rúthenar. Skömmu
fyrir kl. 10 talaði bæjarráðsmaður
Rigg til þeirra. Voru þá saman-
komnir nokkrar þúsundir þeirra. —
Bað hann þá, að eyða flokknum og
kvað gjört mundi verða í máluni
þeirra það sem hægt væri. En for-
ingjar þeirra tóku þá til máls og
töluðu til þeirra á útlendum tunguin
sem menn ekki skildu og héldu þeir
síðan áfram ferðinni eftir Main St.
Stansaði þá öll önnur umferð á Að-
alstrætinu um tíma og héldu þeir á-
fram og gengu fjórir og fjórir sam-
hliða, en einlægt bættust hópar
manna við. Þegar þeir komu til
Hudson Bay sölubúðanna, voru þeir
orðnir full 15,000 og tók þá 40 min-
útur að ganga fyrir hornið á Broad-
way stræti. Upp eftir því stræti
héldu þeir, þangað til þeir komu til
stjórnarbygginganna á Kennedy st.
Þar námu þeir staðar og fyltu þar
upp lotin, sem auð voru, gangstéttir
og traðir. I.estin á göngunni náði
yfir 20 blakkir. Alt fór þetta sið-
lega fram. Þeir gengu þarna sem
hermenn í fylkingu, og á 10 eða 12
raða millibili var einn, er laus gekk,
sem, foringi og sá um, að sveit sín
gengi sem reglulegast. Þetta og
margt annað, sýndi hvað vel þetta
var undirbúið. Þeir, sem á horfðu,
sögðu að þeir hefðu gengið eftir
hljóðfalli, og er það þó mjög óvana-
legt hér. Vér höfum séð herfiokk-
unum skjátlast það, sem hafa verið
að fara í stríð, og hvað þá heldur
öðrum.
Hann hét Saltzmann, sem fyrir
þeim var. Sótti hann sem þingmað-
ur í norðurbænum seinast, en náði
ekki kosningu. Sagði hann að Soc-
ial-Demókrata flokkurinn i YY'inni-
peg hefði staðið fyrir þessu.
Þegar þarna var komið fóru þeir
að leita á fuinl Roblins, en hann var
á stjórnarráðsfundi. Voru þeir 40,
er í aðalnefndinni voru. Mr. Roblin
sendi þeiin orð, að þeir skyldu
kjósa 3 menn og skyldi hann svo
veita þeim áheyrn. Þetta gjörðu
þeir, og voru kosnir: Saltzmannn,
Kolesniuk og S.srota. Yrar klukkan
12. er þeir fóru inn til Mr. Roblins,
og er svo að sjá, sent bæjarráðsmað-
ur Rigg hafi verið ineð þeim. Með
Mr. Roblin voru ráðgjafarnir Cold-
well, Montague, Bernier og Lawr-
ence.
Saltzmann hafði orð fyrir þeinv
og sagði, að miklir hópar manrta
væru hér i sveltu og þyrftu bráðrar
hjálpar við, og mundi það ráð
hyggilegast, að láta nú föl lönd fylk-
isins og stjórnarinnar (Dominion
og Provincial Lands) og selja þau
með vægunt kjörum, svo að fátækir
sem ríkir gætu skorið upp af erfiði
handa sinna, og lána þeim áhöfn á
löndin og alt til búskapar.
Mr. Roblin svaraði og kvað mál
þetta eiginlega hevra undir bæjarr-
ráðið; en kvaðst bera mikla sam-
ltygð með þeim, cn í rauninni væri
það scr um mcgn nú sem stæði. að
ráða fram úr vandræðum þeirra. En
ef að borgarstjórnin vildi taka upp
málstað þeirra og fylgja honum
fram við fylkisstjórnina, þá myndi
I 'inn og stjórn fylkisins reyna að
gjöra alt. sem í þeirra valdi stæði,
til þess að hjálpa við málum þeirra.
En hvað það snerti, að setja þá á
löndin og leggja fram fé það er
þyrfti til að sjá þeim borgið, þá
væri það nýtt mál. En hann lofaði,
að hugsa alvarlega um það, og sjá,
hvað hægt væri að gjöra.
Saltzmann hélt að til þess þyrfti
ekki nema $20,000,000.00 — tuttugu
milliónir dollara. Það er nú ekki
mikið!
Gullfoss flytur farþega
til Islands.
Nýmeðtekið símskeyti frá Eim-
skipafélagi fslands scgir Gullfoss
hafa siglt frá fslandi álciðis til Y'est-
urheims þann 28. þ.m. og að skipið
verði í New Y'ork þann 8. ir.aí.
Skeyti þetta sem stílað er til hra.
Árna Eggertssonar veitir honmn
leyfi til þess að selja 19 farbrcf me'ð
skipinu frá New York til fsland.s.