Heimskringla - 06.05.1915, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 6. MAÍ 1915.
HEIMSKRINGLA
BLS. 5
Stephan G. Stephansson
og skáldskapur hans.
(Örstutt ágrip af erindi, sem Arn-
yrímur Johnson flutti á fundi í
félaginu “fslendingur” í Victor-
ia, B. C„ þ. 19. júlí 1914).
Stephán er mjög vel lesinn og auk
þess gæddur frábæru minni; hann
má því i mörgum skilningi kallast
fjölfræðingur. Hann fylgist með öll-
um aðal-atriðum í stjórnarfari hinna
framfaramestu þjóða. — Um leið og
hann leggur óhlutdrægan dóm á öll
söguleg stórmerki, þá á lítilmagn-
inn og sá, sem lægri hlut ber, þar
ætið vísan svaramann, sem Stephán
er. — Hann er, ef til vill, réttnefnd-
ur “vantrúar-maður”, en er þó jafn-
framt umburðarlyndur gagnvart
öllum trúarskoðunum, og gjörir ald-
rei, að fyrrabragði, árásir á trúar-
brögð annara manna, en andinælir
oft þunglega prestlegrf og kyrkju-
legri kreddu-stefnu, sem honum
virðist leitast við, að kefja niður
dóingreind einstaklingsins, með því
að krefjast trúar án skynsemi og í-
grundunar. —
Það álit, sem inargir hafa látið i
Ijósi, að skáldskapur Stephán sé alt
of þungskilinn, er sprottið af mis-
skilningi. Auðvitað er skáldskapur
hans djúphugsaður, en áreynsla í
skilningi og íhugun er nauðsynleg
á sama hátt og líkamleg áreynsla og
æfing er bæði nauðsynleg og æski-
leg til að ná fullkomnum líkams-
þroska.
Ræðumaður las upp ýmsa kafla
úr kvæðum skáldsins, og nokkur
heil kvæði, til þess þeim mun betur
að sannfæra áheyrendur sína um
það, að Stephán sé bæði góðskáld
og kraftaskáld, og um leið ljós og
auðskilinn.
Að endingu hvatti ræðumaður á-
heyrendur sína til að kynna sér vel
skáldskap Stepháns, og kvaðst hann
skyldi ábyrgjast, að þeir stórgræddu
á því.
* * * *
ATIIS. Þó þetta stutta ágrip af
hinu langa og snjalla erjndi Arn-
grims sé eðlilega injög ófullkomið,
þá langaði mig samt til, að það birt-
ist á prenti, sérstaklega vegna þess,
að það mótmælir |>ví marg-endur-
tekna rugli, að kvæði Stepháns séu
yfirleitt svo torskilin, að almenning-
ur hafi þeirra engin not, og sé því
að mestu leyti hættur að lesa þau!
Alit Arngríms er, að minni hyggju,
miklu meira virði, heldur en þess-
ara skilnings-litlu nöldrunar-seggja.
J. A. J. L.
Ein skrúðgangann enn.
Á laugardaginn var ein skrúð-
ganga þeirra Austanmanna, ef skrúð
göngu skal kalla. Vér komuin út frá
Eaton búðinni miklu seinni hluta
dags, og þegar út kom sáum vér lest
þessa hinu megin á strætinu. Kom
hún frá Main St. og hélt vestur Por-
tage Ave. svo langt sem augað evgði.
Gengu 4 í röð og svo þétt sem æfðir
hermenn, svo að erfitt var að kom-
ast gegnum þá, enda reyndu það fá-
ir. En strætavagnar runnu þó eftir
teinunum, en göngumenn hrukku
frá á meðan. Með einum þessum
strætisvagni komumst vér yfir stræt-
ið og gengum þegar norður Princess
stræti, en þegar kom á næsta stræti
frá Portage, kom sama lestin að
vestan og var þó hali hennar á Por-
tage hjá Eaton. Ekki vitum vér,
hvað langt hun kom að vestan, en
þegar vér koinum á Notre Dame
Ave., hélt lestin norður Princess,
sem sjá mátti. Og hafi verið 15,000
í seinustu lest, þá skyldi oss eigi
furða þó að í þessari hefði verið
20,000.
Ekki vitum vér til og ekki viljum
vér trúa því, að nokkur Islendingur
hafi verið í för þessari. Flöggin, er
vér sáum, voru letruð á Czeknesku
r ' -----J-------S
I Hospital Fharmacy
Lyfjabúðin
sem her uf ölluni öðrnni. —
Komið off skofíii) okknr um■ |
ferðar hókusafn; mjoy vdýrl
— Linnifj seljum vifí prningu■
ávisanir, seljuni frimerki oy
I gegnnm uðrum poslhnsslnrl ]
í um.
j 818 NOTRE DAME AVENTJE i
Phone G. 5670-4474
" -----------------------------*
FURNITURE
on Easy Payments
'i
OVER-LAHD
MAIN & ALEXANDER
eða Ruthena máli, sem hinir slaf-
nesku Austurríkismenn tala. Með
lestinni fór á hjóli maður, einn eða
fleiri, sem töluðu á útlenda tungu,
er enginn skildi í hópum þeim, er
vér stönsuðum hjá. Margir i göng-
unni voru vel búnir, með hvítu líni
og armstúkum. Á tveimur eða þrem-
ur stöðum sáum vér konur, frekju-
iegar og var sláttur á þeim. Aftur
voru sumir illa búnir; margir reykj-
andi, margir rauðir mjög í andliti,
sem þeir kæmu af knæpum og litu
út fyrir að vera til alls búnir.
Yfirhöfuð leizt oss ekki á söfnuð
þenna. Hvers vegna fara þeir ekki
út á land? Eru þeir ver af en vér
fslendingar vorum, þegar vér kom-
um hingað allslausir? Eða geta þeir
ekki bjargað sér á landi úti?- Eru
þeir ekki til annars hæfir, en að
stinga með skóflunni eða liggja á
knæpunum? Hverjir réðu komu
þeirra hingað?
Járnbrautirnar hafa boðið þús-
undum vinnu. Stjórnin hefir tekið
góðan hóp þeirra og látið þá fara að
stinga upp land, sem hún gat plægt
með miklu ódýrara móti, og gefur
þeim, eftir því sem vér komumst
næst, 3 máltíðir á dag og 50 cents
fyrir 5 klukkutíma vinnu. En þeir
eru óánægðir með það.
Þeir segjast vera Social-Demo-
crats; það er þeirra pólitiska trú.
Þeir hafa flutt hana með sér úr lönd-
unum, sem þeir komu frá. Eftir
framkomu þeirra hér, er hún mið-
ur girnileg, og virðist ekki vera
landi eða lýð til mikillar upphygg-
ingar. Harðstjórn og kúgun hafa
skapað hana í Evrópu, og riddara-
hællinn og sporarnir Þjóðverja og
Austurríkismanna. Þetta er hér
hvorugt til, og pólitisk trúbrögð
Austanmanna þessara viljuni vér
helzt vera lausir við. Oss virðist
jieir ekki vera uppbyggilegir læri-
feður. ,
Það getur verið spursmál um það,
hvort það sé heppilegt, að hafa svo
margar þúsundir verkamanna þess-
ara lausar,—að láta þá ganga svona
mállausa — því að þeir kunna ekki
ensku —, hungraða og iðjulausa um
borgir og bæji. Vafalaust hafa stór-
ir hópar komið úr borgum og bæj-
um vestur í landi. Þeir setjast hér
upp í Winnipeg og heimta að menn
fæði sig og klæði. f bráðina væri
kannske bezt, að senda þá alla aust-
ur til Evrópu, ef þeir vildu berjast
á móti Vilhjálmi. En sé þeim ekki
til þess trúandi, þá væri vissara að
hafa eftirlit með þeim hér.
Ný kvæðabók.
ÖRÆFALJÓÐ, eftir Einar P.
Jónsson. Winnipeg. 1915.
Kostnaðarmuður: Þorst.
Otidsson.
Hún.er ekki stór, þessi bók, en
kvæðin i henni eru öll snotur, og
sum þeirra beinlínis vel ort. Málið
er yfirleitt ágætt, hreint, þýtt og til-
gjörðarlaust. Einstöku orð má, ef
til vill, eitthvað út á setja, svo sem
“hrausti þulur”, i kvæðinu til Jó-
hannesar Jósefssonar, bls. 61. Þulur
er gamall og vitur maður, og þo að
það, ef til vill, geti þýtt maður í
víðtækari merkingu, er það ótækt,
Jiegar átt er við ungan mann, sem
lielzt hefir það til sins ágætis, að
vera hraustur. Sama má segja um
orðið “brýn” i kvæðinu “Næturvíg”,
bls. 28. Til forna var orðið brýnn
i fleirtölu, nú ávalt brýr. Hálfóvið-
kunnanlegar lýsingar koma fyrir á
einstöku stað, svo sem: “undrafjöll,
ofin rósum og drifin mjöll”, á bls.
35. — En þetta'eru smámunir, engir
verulegir gallar.
Yrkisefnin eru ekki stórfeld, en
það er vel farið með þau, og hugs-
unin er alt af Ijös og týnist hvergi í
orða-moldviðri. Kvæðin eru helzt
til jöfn og það eru fá verulega góð
tilþrif i þeim, þó þau séu nokkur.
Dettur manni í hug, að þau mundi
víðar að finna, ef h<>f. hefði ort
lengri kvæði og valið sér sjaldgæf-
ari yrkisefni. Sumstaðar er ágæt-
lega að orði komist, einsog í “Suin-
arvísunum” á bls. 24: ,
"Mér finst all nicr opni veg
og ijfir hafið kæmist eg
i einu áratogi”.
“í dögun” er fallegt kvæði; æsku-
þránni er rétt vel lýst þar. önnur
góð lýsing, J>ó alls annars eðlis, er
í kvæðinu: “Á Heljardalsheiði”, og
í stökunni: “Gömul kona” er af-
bragðs góð lýsing:
"Fyrtnm var hún falleg björk,
fögrn linii btíin.
Xú er hún eins og eyðimörk
öllnm fjróðri riiin”.
1 i leiri .vísur eru hæði efnisríkar og
[ kjarnyrtar.
Ettjarðar- og tækifæris-kvæðin
j r i naumast meira en í meðallagi
j yfirleitt, þó sum þeirra séu rétt góð.
Það, sein er sérkennilegast við
kvæðin i heild sinni, er það, að i
g' gnum þau andar hlýr <>g þægileg-
> !■ blær. Þau skilja eftir hjá lesand-
anum hlýjar tilfinningar, og þess
vegna finst manni, að maður hafi
grætt eitthvað við lestur þeirra; en
það er meira en sagt verður um
margt af skáldskap þeiin, sein birt-
ist á prenti hér hjá okkur Vestur-
lslendingurö.
Elest kvæðin eru ort á lslendi;
nokkur hér vestra. Vestur-íslend-
ingar geta ekkert betur gjört, en að
hlynna að þeim litla bókmenta-
gróðri, sem vex hjá þeim. Hann þarf
þess með, því rithöfundar geta ekki
fremur en aðrir menn unnið alveg
endurgjaldslaust.
En, segir fólk, við viljum fá and-
virði peninganna, hvað sem við
kaupum, hvort sem það eru bækur
eða annað. Gott og vel, þessi ljóða-
bók er virði þess, sem fyrir hana er
borgað, fyrir alla, sem hafa ánægju
af skáldskap.
G. A.
ÆFIMINNING.
* ■ - -------------------*
Björn B. Jónasson.
Hinn 24. jahúar síðastliðinn and-
aðist Hjörn R. Jónusson, bóndi að
heimili sínu í Cavalier Co., N. Dak.
Hann var jarðaður að Ganlar 27. s.
m., að viðstöddu miklu fjölmenni,
]>rátt fyrir afarmikinn kulda og ilt
veður.
Björn heitinn var fæddur í Heið-
arseli í Gönguskörðum í Skagafirði,
2. sept. 1871. Foreldrar hans eru
þau Bjarni Jónusson og Guðbjörg
Magnúsdóttir, sem bæði eru á lífi.
Þau eru bæði Skagfirðingar að
uppruna og eru nú í hárri elli. Þau
fluttust vestur uni haf, þegar Björn
var barn að aldri, 1874, og settust
að í Kinmount, Ont., en fóru bráð-
lega þaðan aftur, til Nýja Islands.
Átta ára gamall fluttist Björn svo
ineð foreldrum sinum til Norður
Dakota, 1879, og dvaldi þar upp frá
því til dauðadags. Hann kvæntist
Rósu Árnason og lifir hún mann
sinn, ásamt 7 ungum börnum þeirra.
Björn var einkar vel látinn nieðal
allra þeirra, er þektu hann; enda
bafði hann til að bera margt það, er
vekur samúð og vinfengi annara.
Hann var sérlega greindur og skýr
maður, <>g vakti með þvi eftirtekt
þegar á unga aldri. Fastur í lund,
og óhvikull í skoðunum. Atorku-
maður var hapn mikill og vann ineð
dugnaði og fyrirhyggju fyrir heim-
ili sínu og rann ekki af velli fyrri
en hann gat með engu móti uppi
staðið, — Heimilið hans uppi í
“fjallabrúnunum”, með viðsýni
miklu austur yfir sléttuna, bar al-
staðar ótvíræðan vottinn um sívinn-
an<li hönd og umhyggjusaman hug.
Gleðimaður þótti Björn einn hinn
mesti, og hrókur alls fagnaðar á
mannamótum, þótt á síðari árum
gítetti þess minna, bæði af því að al-
varan áranna færðist yfir hann, og
svo af þvi, að heimili hans var nokk-
uð út úr aðalbygð fslendinga.
Bjarnar er að maklegleikum sakn-
að af fjölda manns, og skarð hans
er ekki auðfylt i vinahópnum, þótt
ekki sé talað um missi ástvinanna
hans nánustu. En
Eftir tifir minning nuct,
þótt maðurinn degi.
Þýzkir kvelja og myrða særða
og fangna Breta.
Lávarður Kitchener lýsti þvi ný-
lega yfir á þingi, að óhrekjandi
sannanir væru fyrir þvi, að þýzkir
færu hrakiega með fangna og s;e|'ða ;
flettu þá klæðum, lemdu þá og svi-
virtu þá og hrektu á ótal vegu. í
valnum flettu þeir sundur særðum
möhnuin með byssufleinunum, eða
þeim, sein blindir og hálfdauðir
lægju af eiturloftinu, sem hinn nafn-
kunni amerikanski prófessor Devar
segir að sé liquid chlorine. Og svo
skjóti þeir þá vopnlausu með köldu
blóði.— Þetta er þeirra þýzka menn-
ingö
Um járnbrautlr á íslandi
Wynyard, 27. apr. 1915.
Herra ritstjóri M. .1. Skaptason.
Viltu gjöra svo vel, að taka i Hkr.
eftirfylgjandi línur.
Járnhrautir <i íslandi.
Eg hefi lesið grein með þessari
yfirskrift i Lögbergi, tekna’ upp úr
blaði, sem gefið hefir verið útá ís-
landi, og höfundur grcinarinnar er
Jón Þorláksson verkfræðingur. Aft-
ur hefi eg lesið aðra grein í Heims-
kringlu með sömu yfirskrift, tekna
upp úr islenzku blaði, og er höfund-
ur þeirrar greinar Björn Kristjáns-
son.
líkki ætla eg að rita neitt um þá
grein, þvi hún er svo vel skrifuð og
lýsir svo mikilli þekkingu á málinu,
að eg get ekki imyndað mér þann
mann, sein sér það ekki, að herra
Björn Kristjánsson er tífalt meiri
verkfræðingur, en hinn, sem ritar
fyrri greinina; og ennfremur það,
að hr. Björn skilur málið, sem hann
er að skrifa um; og einnig það. að
hann skilur sjálfan sig, sem vanséð
er, að hr. Jón Þorláksson gjöri, —
nema ef það væri í því einu, að
hann sæji leik á borði, sjálfum sér í
hag; i þvi imm hann skilja sjálfan
sig, ef svo væri.
Mig langar til að leggja spurningu
f.\rir hr. verkfræðinginn. Hvernig
ætlar hann að leggja járnbraut uin
Island eða járnbrautir? Ætlar hann
að leggja þær um heiðar og dali?
Eða um hvorttveggja og í gegnum
fjöllín? F7kki mun verða mikið fyr-
ir skóflunni hans, ef hann fer að
grafa sundur hin klettamiklu isl.
fjöll(!!!), en þó mun það verða nóg
fyrir skóflu eins verkfræðings; þó
maður tali ekkert um þann kostnað,
sem slíkt brjálæði hefði í för með
sér. Enda vona eg það, að hr. verk-
fræðingnum takist það ekki, að
hengja neina helgrímu fyrir augu
allra skynberandi manna heima á
F'róni. F7n lofum hinum, að fá grim-
una, sem vilja, þeir eiga eftir að
súpa úr ausunni.
Nú, menn ættu að athuga það, að
á Istandi eru fannkomur miklar, og
ekki mundi hætta að snjóa þó Jón
Þorláksson væri farinn að bruna
um landið á járnbraut, og vanséð,
að járnbrautir gætu haldið áfram að
vetrinum, þvi að skaflarnir eru
þykkir og stundum harðir á gamla
landinu; — þegar járnbrautir oft
og tiðum stansa á sléttunum í Ame-
ríku, með öllum þeiin mikla og góða
útbúnaði, hvernig ættu |>;er þá að
geta haldið áfram i hinum fann-
iniklu islenzku <lölum? því ekki
væri það neitt viðlit fyrir verkfræð-
inginn, að taka spaðann sinn í hönd
og standa við snjómokstur uppi á
heiðum, því það er töluvert kahl-
ara en að ganga um gölf í hlýjum
herbergjum, og dálítið meira erfiði
en að skrifa um járnbrautir; auð-
vitað fekur það töluvert á höfuðið,
að hugsa út "plan” fyrir járnbraut
um heilt land, þó það sé ekki stort.
Það ætti að vera mikið léttara fyrir
■heilan verkfræðing, en fyrir mann,
sem aldrei hefir lært verkfræði; þó
á það sér dæmi, að lærdómurinn
hefir hlaupið með menn á bráð ó-
færan veg. Menn mega ekki ;vtla
það, að hr. Jón Þorláksson sé á ó-
færum vegi, hann sem ætlar sér að
sitja “i ro og mag” á járnbrautinni
sinni um þvert og endilangt fslan'd
Það er ætíð nninur að vera eitthvað,
þá er hægt að gjöra svo mikið, að
ininsta kosti á pappirnum!
Það væri óskandi, að allir leið-
andi menn heima á F'róni tækju i
sama strenginn, sem herra Björn
Kristjánsson. — Því menn eins
og þessi verkfræðingur ættu það
skilið, að vera hrópaðir niður, þeg-
ar þeir beinlínis fara að reyna til
þess, að stofna heilu landi í óbotn-
andi fjártjón; því þaö yrði uppi sú
hliðin á teningnum, ef farið væri að
leggja járnbrautir á íslandi. Menn
ættu að fá upplýsingar hjá járn-
brautafélögum í Ameriku, livað það
hafi kostnð, að leggja brautirnar um
Canada, staðinn, sem Jón Þorláks-
son tekur til samanburðar við ísland
Þeir ættu að fá upplýsingar um
allan þann kostnað; alveg nóg, að fá
kostnaðar upphæðina við brautar-
lagninguna um hinar kanadisku
sléttur. Þeir þurfa ekki til Kletta-
fjallanna; þeir munn sannfærast fyr,
hvað það kosti, að leggja járnbraut
um ísland. En um arðinn af slíkri
járnbraut, sem þeirri er lögð yrði
heima, mun enginn geta séð neina
hr. Jón Þorláksson verkfræðingur;
einsog herra Björn Kristjánsson tek-
ur fram með svo skýrum rökum, að
eg efast um að augu Jóns hafi nokk-
urntima verið betur opnuð, heldur
en að herra Björn gjörir, með sinni
Ijósu og kjarnyrtu grein. þá er Jón
algjört blindur, ef hann getur ekki
séð sannleikann, sem innifelst i orð-
um Bjiirns. En honum fellur það
kannske illa, að þurfa að kannast
við sannleikann; hann verður þrátt
fyrir sinn mikla lærgóm, að gjöra
það; að öðruin kosti er hann ekki
frekar verkfræðingur en sá, sem ald-
rei hefir verið það.
Margur maðurinn mundi halda
það, að þessi mikla járnbrautar-
rolla hans væri eftir mann, sem ekki
hefði skyn á þvi, sem verkfræði
snertir, ei nafnið verkfræðingur
stæði ekki við greinina. Jú, það var
“passað” að sleppa því ekki; á nafn-
inu þekkist maðurinn.
Eitt er enn, að ekki er svo mikill
flutningur á landinu að hann geti
borgað úthald heillrar járnbrautar,
nema ef járnbrautin ætti að flytja
járnbrautargreinar eftir Jón Þor-
láksson; þá kannske fengist nægur
flutningur, an að öðrum kosti ekki,
— og svo hann sjálfan svona við og
við.
Að siðustu vil eg þakka Birni
Kristjánssyni fyrir sína góðu og
skýru grein, og eg treysti þvi, að
hann haldi velli, og að margir fleiri
taki í sama strenginn, því að það er
margt annað nauðsynlegra, sem unt
væri að gjöra heiina, en að leggja
járnbraut um ísland.
Jón H. Arnason.
ATHS. — Oss þykir fullmikið af
glensi og persónulegum ádeilum til
Jóns Þorlákssonar verkfræðings í
grein þessari. Þó að vér séum þeirr-
ar skoðunar, að járnbrautir séu ekki
heppilegar á íslandi, sem stendur,
þá gefur sú skoðun engum manni
leyfi til, að gjöra persónulega árás
á mann, sem kann að vera á annari
skoðun. Menn mega hamast á mál-
efnunum, sem þeir vilja, ineð rök-
uni og ástæðum. En bezt er að vita
ekki af neinni persónu í sambandi
við þær ástæður. Þegar farið er út
i persónuleik i sambandi við um-
ræður um málefni einhver, þá er
það nóg til að eyðileggja nærri
hvaða málefni sem er. — Ritstj.
ÆFIMINNING.
*---------------------------;---*
Þann 9. marz síðastliðinn andað-
ist að heimili Jónasar bónda Jóns-
sonar i Akrabygð i Norður Dakota
ekkan Sesselju Ilalldórsdóttir, nær
þvi 81. árs gömul. Bar andlát henn-
ar að mjög snögglega. Um morgun-
inn hafði hún venjulega fótaferð;
en kendi lasleika snemma um dag-
inn, svo hún hélst ekki á fótum, en
um kveldið leið hún útaf fyrirvara-
laust. ^
Sesselja sál. var fædd 18. júni
1834 á Auðólfsstöðum í Langadal i
Húnavatnssýslu. F'oreldrar hennar
voru Halldór Snæbjörnsson, er síð-
ar bjó á Stapa i Tungusveit i Skaga-
firði, og kona hans Þuríður dóttir
Hinriks Þorsteinssonar i Unadal.
Snæbjörn faðir Halldórs var prestur
i Grimstungu (d. 1820), og var son-
ur Halldórs biskups Brynjólfssonar
(d. 1752).. Kona Halldórs biskups
var Þóra dóttir Björns prófasts í
Görðum á Alftanesi (d. 1747), Jóns-
sonar, sýslumanns á Víðivöllum í
Fljótsdal (d. 17x2) , Þorlákssonar |
biskups (d. 1656), Skúlasonar. En
kona Þorláks biskups var Steinunn
dóttir Guðbrandar biskups Þorláks-
sonar.
Vegna heilsuleysis Halldors föður
Sesselju, gátu ekki foreldrar hennar
haldið saman. Fylgdist Sesselja
með mýður sinni, fyrst að Þingeyr-
um, svo að Hnausum. ólst hún þar
upp frá því hún var 5 ára, þar til
hún var 18 ára, hjá Skaptasen, sýslu-
læknir Húnvetninga i þá tíð. Svo
var hún eitt ár á Auðkúlu, eitt á
Búrfelli, eitt að Víðivöllum i Skaga-
firði, og svo að Mælifelli. Þaðan
giftist hún árið 1857 merkisbóndan-
um Árna Sigurðssyni, er þá var
sjötugur og ekkjumaður í þriðja
sinn. Eignuðust þau sex börn; dóu
tvö ung; en fjögur komust upp, og
eru þau enn á lífi: Þorbjörg, heima
á íslandi; Sveinn og Bjarni í Sas-
katchewan, og Guðríður, kona Jóns
Bjuggu þau Árni og Sesselja fyrst aS
Starrastöðum i Skagafiroi, svo aS
Vallmúla, en siðast að Hofi i Skaga-
fjarðardölum. Þar dó Árni 7. júli
1871. Var hann frámunalega fjöl-
hæfur maður, listainaður á alt, og
heppinn mjög við ljósmóðurstörf.
Árið 1878 fluttist Sesselja vestur i
Húnavatnssýslu. Var hún þar á ýms-
um stöðum, þar til árið 1886 að hún
fluttist að Smy rlabergi i Hjalta-
bakkasókn, til Jónasar bónda Jóns-
sonar frá Hnjúluim, cr þá bjó þar.
Veitti hún búi hans forstöðu með
myndarskap, trúmensku og dugnaði
upp frá þvi til dauðadags. ÁrFð
1888 fluttust þau til Ameríku. Voru
þau fyrst fjögur ár í Gardar bygð í
Norður Dakota. F'luttu svo norður i
Akra bygð og bjuggu þar ávalt síð-
an.
Sesselja sál. var mjög vel látin
kona, vönduð í framkomu, vinföst
og trygg; lét lítið á sér bera og var
fáskiftin; en þar sem hennar var
getið, var það ætíð til hins betra
Trúkona var hún mikil; kristin-
dómurinn, sem hún lærði að þekkja
i æsku, var henni alt til enda hinn
eini skjöldur og vörn í öllu striðí
og mæðu.
Jarðarförin fór fram 3. marz. Var
húskveðja á heimilinu, svo útfarar-
athöfn í kyrkju Vidalíns safnaðar.
f grafreit þess safnaðar var hún
lögð til hinstu hvíldar. F'jöldi yina
og nágranna fylgdu henni til grafar.
K. K. Ó.
DREWRY’S AMERICAN STYLE
RICE
BEER
$3.00 hylkiC af 2. dús. merkur flösk-
um.
$1.00 borgaður til baka ef hylkinu
og flöskunum er skilaö.
$2.00 aöeins fyrir innihald hylkisins.
$1.00 dús. merkur.
1 í»ví ættir þú aö borga $1.75 upp í
$2.25 fyrir dús. merkur af ötJrum
Bjór.
Fáanlegt h.iá þeim sem þú kaupir
Vf eöa hjá oss.
E. L. Drewry, Ltd., Winnipeg;
NÝ VERKST0FA
Vér erum nú færir um að taka á
móti öllum fatnaði frá yður til að
hreinsa fötin þín ón þess að væta
þau fyrir lágt verð:
Suits Steamed and Pressed 50c
Pants Steamed and Pressed 25c
Suits Dry Cleaned $2.00
Pants Dry Cleaned 50c
Fáið yður verðlista vorn á ölluin
aðgjörðum skófatnaðar.
Empress LaundryCo.Ltd.
Phone St. John 300
COR. AIKENS AND DUFFERIN
Sextíu manns geta fengið aðgang
að læra rakaraiðn undir eins. Til
þess að verða fullnuma |>arf aðeins
8 vikur. Áhöld ókeypis og kaup
horgað meðan verið jer að læra.
Nemendur fá staði að enduðu námi
fyrir $15 til $20 á viku. Vér höfuin
hundruð af stöðum |>ar sem ]>ér
getið byrjað á eigin reikning. Eftir-
spurn eftir rökurum er æfinlega
mikil. Til þess að verða góður rak-
ari verðið þér að skrifast út frá
Alþjóða rakarafélaginu.
INTERNATIONAL BARBER
COLLEGE.
Alexander Ave. Fyrstu dyr vestan
við Main St., Winnieg.
Magnussonar, Hensel, N. Dak.
Islenzkur ráðsmaður hér.
WHITE & MANAHAN, Limited
500 MAIN STREET
KOSTA BÚÐIN
I
*
Kauptu vorföt þín hér
TÍZKA, SNIÐ 0 G ENDING ER ÓVIÐJAFNANLEG.
BÆNDUR
Sendið okkur
Smjör, Egg, Hænsni
Við skulum kaupa allt sem þið sendið eða selja það fyrir
ykkur sem haganlegast og setjum aðeins 5 per cent. fyrir.
Með þessum hætti geta bændur selt afurðir bús síns svo lang
haganlegast, en það eru fáir bændur sem ekki lifa nærri stór-
bæunum sem hafa notað sér þennan stórkostlega hagnað.
Hænsni, 10-12c punditJ Kalkúnar, 18-20c pundiö
Andi.r, 15-16c pundi?5 Gæsir, 15-16c punditJ
Smjör Nr. 1, 30c pundiö Smjör, Nr. 2, 26-27c punditS
Kgg, 18c dúsínií; kassarnir skilaöir. •
Reynið okkur það borgar sig. Skrifið eftir verð-skrá.
D. G. McBEAN CO.
241 PRINCESS STREET — WINNIPEG, MAN.