Heimskringla - 13.05.1915, Blaðsíða 2

BLS. 2
HEI.MSKRINGLA
WINNIPEG, 13. MAf, 1915.
r
UPP MEÐ BONDANN
(iii.)
Um vegi og vegagjörð.
Eflir H. F. Danielsson.
(Niðurlag).
“.... breiðir sig veijurinn sléllur sem fjöl
og sólbjarminn rjyllir greiðfœran spöl”.
Breidd og lögun vegarins.
Breidd vegarins verður að haga
eftir þörfum. Þar sem ekki er mikil
umferð, er nægilegt að yfirborð
hans sé 16—18 fet. Sé vegurinn vel
þurr og upphækkun þar af leiðandi
litil, má aka út af, ef þörf krefur,
þá er menn mætast. 1 því tilfelli má
komast af með hann töluvert mjórri.
Aftur á móti, liggi vegurinn yfir
foræði, þar sem hættulegt er að fara
lit af, verður hann að vera fult svo
breiður, sem áður er sagt.
Yfirborð vegarins er látið halla
frá miðju til beggja hliða. Þetta er
gjört með því áformi að láta vatnið
renna af honum, sem fljótast, án
þess að síga niður og bleyta hann.
Þessi hulli ætti að vera einn þuml-
ungur á hverju feti breiddar. Eftir
því yrði vegur, sem væri sextán
feta breiður, átta þuml. hærri í
miðju en á ytri brúnum. Þar sem
vegurinn liggur upp í móti, má
auka þennan halla til þess að fyrir-
byggja, að vatn renni langsetis seftir
honum og orsaki skemdir.
Halli á hliðum upphækkunar
vegarins niður að jörð, er vanalega
fet á hverju feti. En þar sem skarð
er grafið niður í hól, sem vanalega
er gjört til að draga úr hallanum, er
hallinn á brúnum skarðsins niður
að veginum, eitt fet á hverju einu og
hálfu feti.
Þessar reglur gilda þó ekki þar
sem jarðvegur er mjög sendinn,
þar verður hallin að vera minni.
Vega-ræsi.
Ræsi eða skurðir, sem grafnir eru
til hliðar við veginn, ættu að vera
þannig úr garði gjörðir, að vatn
renni hindrunarlaust ef.tir þeim og
sitji ekki i þeim til lengdar.
Til þess að gjöra ferðalög.hættu-
minni, og einnig til þess að draga úr
kostnað við vegavinnu, ætti að
grafa þessa skurði breiða en grunna
og hafa líðandi halla niður í þá
beggja vegna. 1 því tilliti, að hest-
ar fælist, svo að þeir hlaupi út af
veginum og yfir skurðinn, þá getur
það “gengið einsog í sögu” séu
skurðirnir ekki um of djúpir.
Það, hvað skurðurinn er langt frá
veginum, er að öllu leyti komið
undir því, hversu votlent eða þur-
lent vegastæðið er. Mest ríður á
þvi, að koma vatninu sem Iengst frá
veginum, án þess það sígi niður í
hann. Þar sem sendinn er jarðveg-
ur, þarf þvi skurðurinn að vera
nær veginmn, heldur en þar sem
minna er sendið. Vegalengd frajpniðj
um vegi út í miðjan skurð, ætti í
engu tilfelli að vera minni en 14
fet.
Vegur í halla.
Þáð er vanalegt að draga úr halla
með því að sniðskera brekkur,
krækja fyrir hóla, eða grafa skarð
gegnum hóla. Sé lítill hallinn, þá
getur borgað sig að grafa skurð í
gegnum hann. Það máske kostar
meira, en vegurinn verður styttri.
Þar af leiðandi getur kostnaðurinn
meira en unnist upp.
Þar sem vegur liggur upp í móti,
ætti hallinn ekki að vera meiri, en
fjiigur til sex fet á hverjum hundr-
að fetum.
Hvað má ætla hrossi a3 draga?
Einsog kunnugt er, þá jafngildir
hestaflið 550 pundfetum á einni
sekúndu, eða 33,000 pundfetum á
mínútu. En pundfet er það kallað þá
lyft er einu pundi eitt fet á einni
sekúndu.
Hross, sem nær sæmilega góðri
fótfestu, á góðum vegi, getur dregið
æki með 2Vi mílu hraða á klukku-
tíina, í 10 klukkutíma á dag og sex
daga í viku, og haldist vel í hold-
um, ef það þarf ekki að gjöra að
jafnaði meira átak en sem svarar
einum tiunda af þunga þess. Með
þessu mundi hross, sem vegur 1,500
pund, afkasta erfiði, sem jafngildir
einu hestafli. Hross getur dregið
æki hundrað feta vegalengd, þegar
THE CANADA
STANDARD LOAN CO.
Attal Slsrlfatofa, Wlnolpfg
$100 SKULDABRÉF SELD
TUþæglnda þelm sem hafa tmi upp-
hæBir til þess atS kaupa, sér í hag.
Upplýsingar og vaxtahlutfall fæst
& skrifstofunni.
J. C. KyJe, rðtiamaSnr
428 Maln Street, Wlnnlpeg.
átakið, sem útheimtist til að færa
ækið úr stað, nemur hér um bil
hálfri þyngd hrossins. Með því
framleiðir hrossið jafn mikla orku
á tveimur klukkutimum og í áður-
nefndu tilfelli á tíu klukkutímum.
Ef hrossið togar sem svarar ein-
um fjórða þunga síns, þá stenst það
erfiðið tiltölulega lengri tíma, held-
ur en þegar meira er á það lagt.
Setjum sení svo, að hrossi sé ætl-
að að gjöra að jafnaði átak, sem
svarar einum tíunda af luinga þess,
og að þvi sé fært að auka átakið,
svo að það nemi fjórða parti af
þunga þess. En það ineSta, sem má
ætla því, í bráðliggjandi nauðsyn,
er átak, sem svarar hálfri þyngd
þess.
Samkvæmt rannsóknum i þessu
efni, þarf 100 punda átak til þess,
að færa úr stað 2000 punda æki eða
eitt ‘ton’ á góðum og sléttum mold-
arvegi, svo tvö hross, sem vegá
1,200 pund hvert, mundu. sam-
kvæmt því geta dregið 4,800 punda
æki, með því að toga sem svarar ein-
um tíunda þunga síns, á sléttum og
hörðum vegi. En með því að toga
sem svarar einum fjórða þunga sins
gætu þau dregið Jietta æki upp
halla, sem næmi 5 fetum á hverj-
um hundrað fetum, eða 5 prósent
halla. Þau gætu dregið ækið upp
þann halla 400—500 feta vegalengd.
Sá brattasti vegur, sem ætla mætti
þessum sömu hrossum að draga
þetta æki, hefði 12 prósent halla.
Og niundu þau einungis megna, að
færa það til lítinn spöl, og með því
gjöra átak, sem næmi hálfum þunga
þeirra. ,
Af þessu er auðsætt, að vegur í
halla eykur erfiði og þar af leiðandi
kostnað á flutningum. Sainkvæmt
rannsóknum Gillespie kostar þriðj-
ungi meira að draga æki upp 5 pró-
sent halla, heldur en að draga það a
jafnsléttu, og þrisvar sinnum eins
mikið að draga það upp 10 prósent
halla einsog á sléttlendi.
Mölborinn vegur.
Þegar möl er borin í veg, er æski-
legast, að vegurinn sé vel síginn
áður. Sé undirstaða vegarins þurr
og vel pressuð, þarf ekki eins mik-
ið af möl, og hún verður lengur á
yfirborði hans. Aftur á móti, ef
undirstaðan er blaut og gljúp, þá
hverfur mölin niður i veginn eftir
tiltölulega lítinn tima og hennar
gætir ekki. Reynsla í Manitoba hef-
ir sannað, að þar sem framræsla er
ekki góð og vcgir frekar gljúpir,
endist lag af mol ekki nema í svo
sem fiinm ár. En þar sem möl hefir
verið sett á gamlan, velpressaðan
og veluppþurkaðan veg, hefir hún
enst í tuttugu ár.
Viðhald vega.
Það er ekki minna áríðandi, að
halda vegunum í góðu lagi eftir að
þeir hafa verið bygðir, heldur en
að byggja þá vel. Það er kostrað-
arminna, að halda við sléttu yfir-
borði þeirra með þar tilgjörðu á-
haldi (drag), sem allir geta búið til,
heldur en að byggja þá upp að nýju,
eftir að viðhald þeirra hefir verið
vanrækt, svo að Ieitt hefir til stór-
skemda. Því er eins varið með við-
hald á vegum einsog viðhald á
hverju sem er, að það kostar ár-
vekni og umhugsun, en lítið pen-
ingalega. En sé viðhaldið vanrækt
þá hefir Jiað afar mikinn kostnað i
för rpeð sér.
Vegagjörð er víðáttumikið við-
fangsefni; það er svo margt, serii
taka verður með i reikninginn Það
er naumast hægt, að setja vissar
reglur fyrir því, hvernig vegir skuli
vera bvgðir, sökum þess að efni og
ástæður, hvað vegagjörð snertir, er
svo mismunandi á hinum ýmsu
stöðum. Þar af leiðandi eiga sínar
reglur og aðferðir við á hverjum
stað. En Jress er óskandi, að inenn
viðhafi gætni og varhygð, þá um
vegagjörð er að ræða, og fríist þann-
ig við óþarfan kostnað.
Hughes Rafmagna Blðavélar
Thor Rafmagns Þvottavélar
Red Rafmagns Þvottavélar
Harley Vacuum Góif Hreinsarar
''Laco” Nltrogen og Tungsten Lamp-
ar.
ttafmagns “Fixtures”
'Universal’’ Appliances
J. F. McKENZIE ELECTRIC
CO.
283 Kennedy Street
Phone Main 4064 Wlnnlpeg
VlhgjðrtSlr af öllu tagl fljótt og vel
af hendi lelstar.
Járnbrautir á Islandi.
Eftir
Björn Kristjúnsson bankastjóra.
(Eramhald).
Áður en eg skilst við Ameríku til
fulls, vil eg nefna
Newfoundland.
sem landsverkfræðingurinn ber ís-
land einnig saman við.
Meðal annars tekur hann þetta
fram:
“Að stærðinni til er Nýfundna-
land (Nesvfoundland) eijina líkast
íslandi, að eins einuin tuttugasta
hluta stærra, umflotið af sjó einsog
ísland, og að mörgu leyti nokkuð
líkt um atvinnu.vegina. Fólksfjöld-
inn er samt talsvert rheiri, Jiví í
árslok 1912 voru þar 241,172
manns”.
Þar næst skýrir hann frá lands-
lagi, að hæstu fjöll séu þar 2,000
fet. Þá segir hann frá hlutfalli at-
vinnuveganna miðað við fólkstölu,
en ekki eftir framleiðslu, sem er Jió
aðalatriðið, þegar verið er að lýsa
landinu með tilliti til járnbrautar-
lagningar, því með fullkomnum vel-
um t. d. geta fáir menn framleitt
mikinn járnbrautarflutning.
Ríkisskuldir segir hann að hafi
verið þar árið 1912 “102 millíónir,
eða 425 kr. á raann”, og finnur hann
ekkert athugavert við það.
Samgöngur á sjó segir hann í góðu
lagi, og að járnbrautirnar 1911 hafi
verið 1236 km. og komi þá 195 í-
búar á hvern km.
Og svo heldur hann áfram:
“Ekki þóttust Jieir hafa nóg af
brautum, því árið 1910 samþykti
þingið þeirra járnbrautarlög um að
leggja 5 brautarálmur, sem virðast
vera um 400 kin. að lengd trt sam-
ans”.
Og alt þetta þykir landsverkfræð-
ingnum eðlilegt, og að hér séu þó
menn með viti og stjórni. Og svo
bætir hann við:
“Fyrir lagninguna borgar stjórn-
in 35 þús. kr. á hvern km., og auk
þess leggur hún land til reksturs
brautanna”.
Hér segir verkfræðingurinn frá,
að stjórnin “borgi fyrir lagninguna”
35 þús. kr. km., en getur þess ekki,
hvert fé sé lagt annarsstaðar frá,
beint eða óbeint. Hann segir ekki, í
hvaða skyni brautirnar séu lagðar,
og gefur með þvi í skyn, að braut-
irnar þar séu lagðar með hið sama
fyrir augum og Islendingar mundu
leggja brautir, ef þeir legðu þær, e,i
siðar mun sýnt verða að svo er
ekki.
Og loksins minnir landsverkfræo-
ingurinn ekki á Jiað hér, fremur en
annarsstaðar, hvers konar járn-
brautir Iöndin leggja, hvort það eru
1., 2. eða 3. flokksbrautir. öll frá-
sögnin er gjörð svo tvíræð og af-
slepp, sem kostur er á. Og aldrei
mega þær sönnu kringumstæður
koma í ljós.
Og svo klykkir hann út með að
segja: “Eg vona, að þetta nægi til
að sýna fram á, að ekki er verið að
gjöra ósanngjarnar kröfur til fs-
lendinga, þó farið sé fram á, að þeir
hugsi til, að leggja eina 500 km. af
járnbrautum í landi sínu, og skal
Jiví ekki telja upp fleiri útlend
dæmi”.
Þessi síðustu orð hans taka þó
sannarlega af skarið um það, að
hann ætlast til þess, að íslendingar
skoði dæmin, sem hann hefir til-
fært, sambærileg við kringumstæð-
ur íslands. Skilyrðin fyrir járn-
brautalagningu séu svo lík.
Dulargerfið.
Þegar maður dregur nú dular-
gerfið af þessari lýsingu landsverk-
fræðingsins á Nýfundnalandi, J)á
munu menn sjá, að alt annað útlit
á samanburðinum verður up á ten
ingnuin.
Að alt bendir á, að þó þetta Iand
hafi lagt þessar járnbrautir, þá fari
því fjarri, að vér eigum að feta í fót-
spor þess.
Fjúrlmgsás tan di ð.
Það er nu svo í Nýfundnalandi,
að fróður maður hefir sagt mér, að
mikið hafi verið ritað um það í
enskum blöðum um aldamótin (í
Review of Reviews), að taka beri
fjárstjórnina af þessu landi (sem
lýtur Englandi). Fjárhagsástand.ð
var þá orðið svo slæmt, að landið
skuldaði um 72 milliónir kr.
Þetta umtal i enskum blöðuin hef-
ir eflaust valdið þvi, að sagt er frá
fjárhagsástandi þessa lands svo í
Salomonsens — fjölfræðisbók: —
“Fjárhagsástand slæmt og skuld
landsins mikil......, sem ávalt vex
vegna oflítilla tekna”.
Það sýnir sig og, að skuldin hefir
vaxið, því 1912.—13 var skuldin
komin yfir 106 millíónir, og lands-
sjóðsgjöldin á hvern mann 56 kr.
77 aurar.
Það segír sig sjálft, að smáþjóð
kemst ekki í slíka skuld, nema
“spekúlantar” og peningavajdið hafi
)ar öll tökin, með sérþekkingu verk-
fræðings til sluðnings. Og að land,
sem svo mikið skuldar, getur ek!;i
verið fjár sins ráðandi.
Og þó er afsakanlegra að leggja
járnbrautir á Nýfundnalandi en á
fslandi, sem nú skal sýnt verða.
Hvers vegna?
1 Whitakers Ahnanak 1915, bls.
260, segir svo um Nýfundnaland
“Járnbrautirnar hafa opnað lykil-
inn að ríku akuryrkju-, námu- og
skógarlandi, sem áður var lítið verð-
mæti í”
Mundum vér nú geta sagt J>að
sama um íslen/.ku járnbrautina? —
Hvar er akurlendið, námurnar og
stórskógarnir?
A |)ví agni hefir stjórnin í þessu
landi verið tæld til að leggja járn-
brautirnar, að J)essi skilyrði voru
þó fyrir hendi. En “spekúlantarnir”
viljað láta þjóðina borga fyrir sig
brautirnar að peningalindunum,
sem henni auðvitað var um riegii.
Það er dágott dæmi um það,
hvernig fara má með smáþjóð, sem
Jiekkir lítið til stórfyrirtækja, og er
of auðtrúa.
Járnbraularskilyrðin.
Hagfræðisskýrslur Nýfundnalands
sýna.að Jiau eru alt önnur en hér,
einsog bent hefir verið á.
I fyrsta lagi er fólkstalan nærr'
þvi Jjrisvar sinnum meiri e.n hér. f
öðru lagi er vöruinnflutningur og
vöruútflutningur meir en þrefait
meiri en á fslandi, en landsstærðin
lík. í þriðja lagi eru akuryrkju-,
námu- og skógar skilyrðin, sem
veita járnbrautunum mestan flutn-
inginn. f fjórða lagi er þetta land
nærri því áfast við alla Ameríku,
aðeins örmjótt sund á milli. Standa
nú 13 fyrsta flokks póstskip í beinu
sambandi við helztu hafnarviðkomu
staði járnbrautanna, svo telja má,
að brautir þessa lands standi i beinu
sambandi við Ameríku brautirnar.
Hér er Jjví ólíku saman að jafna.
Búpsningsrækt er ennjiá að sumn
leyti minni en hér, en hún eykst við
aukin akuryrkjuskilyrði.
Júrnbrautarfliitningurinn.
Því miður eru skýrslur um hann
eigi nógu víðtækar, en mikið iná
sjá af þeim gögnum, sem fyrir hendi
eru:
Árið 1912 var framleitt af óhroins-
uðum koparmálini 32,057 smálestir;
af óhreinsuðum járnmálmi 1,016,930
smálestir; eða samtals 1,048,987
smálestir; sem auðvitað er flutt til
hafnar á járnbraut. Til Jiess að
gjöra sér dálitla hugmynd um, hve
mikið þetta út af f.vrir sig er, vil eg
benda á allar innfluttar og útfluttar
vörur fslands 1912; þær námu ekki
að þunga meir en 235,450 smálest-
um (þar af 115,200 smálestir kol og
salt). Málmarnir einir eru þá meira
en þrisvar sinnum meiri að þunga,
en allar vörur, sem flytjast að og
frá fslandi. Þá var ])ar og fram-
leitt sama ár 44,224 smálestir af
pappír og 51,487 smáiestir af hálf-
unnum pappír, og hefir þetta auð-
vitað líka verið flutt á járnbraut að
höfn, ef verksmiðjurnar eru J)ar sem
efnið er, annars er þá efnið flutt til
þeirra á járnbraut.
Fyrsta pappírsverksmiðjan, sem
þar var reist, kostaði 21,600,000 kr.
með öllum útbúnaði.
Kolanámur og gullkvarznámur
eru þar, en eigi unnar ennj)á, en
sennilega er nú búið að leggja járn-
brautir að þeim.
Skógarhögg er þar einnig, ágætir
greniskógar; en skýrslur vantar uin,
hve mikið er þar felt af skógi, en
sennilega er Jiað ekki svo lítið, |>vi
sögunarinylnur eru þar margar.
Niðursuðuverksmiðjur eru J)ar
og, og var til dæmis útflutt af nið-
ursoðnum humrum þetta ár fyrir
1,716,984 kr.
Loks má geta þess, að sennilega
flyzt mikið af fiski með járnbraut-
unum til Bandaríkjanna og Kanada,
J)ví allmikið er innflutt þangað fra
Nýfundnalandi.
Akuryrkja er þar líka, og er talið
að hún hafi numið árið 1912:
hross, 39,472 nautgripir, 97,594
sauðkindur og 26,956 svín.
Þegar eg hefi nú gefið þessa.lýs-
ingu, |)á vona eg að menn sjái, ,ið
fjarri fer ])ví, að hægt sé að bera
járnbrautarskilyrðin á fslandi sam-
an við þetta land, og þá ekki heldur
æskilegt fyrir fsland, að vera fjár-
hagslega sett á saina bekkinn og
það.
Ástralia.
Loksins er þá að athuga þetta
land með íandsverkfræðingnum.
Lýsing hans ó |>ví landi er á þessa
leið:
“í Ástralíu, sem er rúmlega 70
sinnum sta’rra en fsland, voru tald-
ir i fyrra 4,836,625 ibúar, fyrir ut-
an innbornu villimennina, sem eru
víst orðnir fáir, og eru ekki taldir
með í fólkstalinu; þetta sama ár
voru járnbrautir í landinu að lengd
18,721 ensk míla, eða 30,112 kíló-
metrar, og koma þá 160 manns á
hvern kílómetra járnbrauta”.
Eigi segist liann telja með braut-
ir, sem eru í byggingu, né rafmagns-
brautir í bæjum, og svo skýrir hann
frá því, að árið 1912 hafi verið byrj-
að á, að leggja braut þvert yfir land-
ið, sem eigi að vera fullir 1,700
kílómetrar.
Öll lýsingin á þessu stóra landi
er þar með búin, og ætlar hann
löndum sinum, að gjöra sig ánægða
Rafmagns heimilis áhöld.
4
Blbe
BibboN
GofIEE
BLUE R/BBON
KAFFl
OG
BAKING POWDER
Er kaffibollinn þinn á morgnanna
verulega bragðgóður gómsætur og
ilmandi ? Ef það er ekki þá biddu
um Blue Ribbon kaffi næst þegar
þú kemur í búðina og muntu skjótt
finna muninn. Þú verður þægil-
lega forviða. Blue Ribbon te,
kaffi, Baking Powder, Spices og
Extracts er alt af sömu tegund—
hinni bestu.
með J)essa lýsingu til þess að kom-
ast að raun um, að fsland eigi eins
hægt aðstöðu, að byggja 500 km.
járnbraut cinsog Ástralíumenn að
byggja sínar brautir.
Þar er J)ó, eigi að síður en áður,
ólíku saman að jafna, sem eg mun
nú sýna frain á eftir föngum.
Eg álít mig ekki Jiurfa að rekja í
sundur framleiðslu og flutnings-
kringumstæður þessa lands eins ná-
kvæmlega og hinna landanna, en vil
þó drepa á nokkur atriði.
Framleiðslan.
Hún var í stórum dráttum sem
hér segir 1012:
Akuryrkja ......... 830,435,100 kr.
Málmar............ 465,1666,350 —
Kol ................ 80,176,700 —-
Stóriðnaður . . . . 2,699,723,728 —
Samtals .... 4,075,501,878 kr.
eða imi 842 kr. á mann.
Allir munu kannast vjð, að alt
þetta vantar fsland, og að þessir
liðir eru ])að einmitt, sem gefa járn-
brautunum mest að flytja.
Til þess að gefa dálitla lniginynd
um, hvað málmar og kolin ein veita
af flutningi, vil eg tilfæra hér nokk-
ur dæmi í smálestum (á 1000 kíló-
gr.q:
Kolin voru : 11,729,775 smál.
Koparmálmar: 56,918 smál.
Járnmálmar: 117,769 smál.
Tinmálmar: 1,348,9999 smál.
Gull og silfur er ekki talið nema
hreinsað i skýrslunum, en ])að nam
þetta ár út af fyrir sig:
Gull: 179,322,000 kr.
Silfur með blýi: 198,664,050 kr.
Búpeningur var þar 1912, sem hér
segir:
2,408,000 hross, 11,577,000 naut-
gripir, 83,245,000 sauðkindur og
845,000 svin.
Hrossatalan er álíka og hér að til-
tölu miðuð við fólksfjölda, en auð-
vitað miklu meira virði í Ástralíu.
Nautgripirnir eru nærri átta sinn-
um fléiri að tiltölu.
Sauðféð um helmingi fleira að til-
tölu, og öll svinaræktin að aitki.
Vöru útflutningur og innflutning-
ur nam árið 1913 samtals 2,871,744,-
745 kr., eða á mann kr. 593.75 (á ís-
landi 1912 kr. 3.66).
Þegar maður nú athugar alt
þetta í sambandi við það, að landið
er 70 sinnuin stærra en island, J)á
er J)að auðsætt, að svona stórt land
gæti ekki bvgst, nema með sjó fram,
án þess að hafa járnbrautir. Og er
auðvitað ekki hægt að komast af án
járnbrauta, ef námuauðæfin eiga að
koma að haldi.
Sömu syndina fremur landsverk-
fræðingurinn enn, sem sé þá, að
| dreifa fólkinu á alt landflæmið, og
! geta þess ekki, að aðeins nokkur
hluti landsins má teljast bygður.
Árangurinn.
ÁranguYinn af samanburði lands-
I verkfræðingsins er |>á sá, að hann
hefir leitað um allan hnöttinn að
I landblettum, sem hefðu álíka skil-
I yrði fyrir járnbrautarlagning og ís-
J land. Hann liefir fundið þessa bletti
likasta, sem eg nú hefi lýst.
Vel hefir hann gjört, að nefna
Jiessa staði til samanburðar, J)ví með
])ví hefir hann sannað svo, að eng-
[ inn skynsamur maður getur vilst á,
að engin tiltök séu til þess, að leggja
járnbrautir hér í landi, með J)ví að
öll aðalskilyrðin vanta: akuryrkju,
námur, stóriðnað og stórskóga, og
síðast en ekki sízt vantar peninga,
sem landsmenn eiga sjálfir, sem
þeir megi verja til slíkra óarðber-
andi stórvirkja.
— tsafold.
CARBON PAPEE
for
TYPEWRITER—PENCIL—
PEN
Typewriter Ribbon for every
make of Typewriter.
G. R. Bradley
& Co.
304 CANADA BLDQ.
Phone Garry 2899.
I!i DOMINION BANK
Hornl IHotr. Dam- ng Shrrbroofe.
Str
Httf uttatóll upph.... .....C.n,tMM),OO0
Varasjðttnr.... 7,000,000
Allar eÍKnlr-----------------»78,000,000
Vér óskum eftir vlttsklftum verz-
lunarmanna og ábyrgumst at] gefa
þeim fullnœgju. SparlsjótSsdeild vor
er sú stærsta sem nokkur bankl hef-
Ir 1 borglnnt.
Ibúendur þessa bluta borgartnnar
óska at) sktfta vlb stofnun sem þelr
vlta ats er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutlelka.
ByrjitJ sparl innlegg fyrlr sjálfa
ytíur, konu og börn.
W. M. HAMILT0N, Ráðsmaður
PHONK GARRY 8450
Þegar þú þarfnast bygginga efni eða eldivið
D. D. Wood & Sons.
r Limited— -
Verzla með sand, möl, mulin stein, kalk,
stein, lime, “Hardwall and Wood Fibre”
plastur, brendir tígulsteinar, eldaðar pípur,
sand steypu steinar, “Gips” rennustokkar,
“Drain tile,” harð og lin kol, eldivið og fl.
Talsími: Garry 2620 eða 3842
\
i
Skrifstofa: Horni Ross og Arlington St.