Heimskringla - 13.05.1915, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 13. MAt, 1915.
HEIMSKRINGLA
BLS. 3
Með innstæði í banka
geturðu kepyt með
vildarverði.
Þú veist að hvað eina
er dýrara verðurðu að
kaupa í lán—Hversveg-
na ekki að temja sér
sjálfsafneitun um tíma ef nauðsyn ber til, má opna spari-
sjóðsreikning við Union Banka Canada, og með peninga
í höndum má kaupa með peningaverði. Sá afsláttur
hjálpar til að auka bankainnstæðu þína, og þú hefir
gert góða byrjun í áttina til frjálslegs sjálfstæðis.
LOGAN AVE. OG SARGÉNT AVE., OTIBO
A. A. Walcot, bankastjóri
______________________________________________________________/
Gömlu landnemarnir.
Eftir Jón Jónsson frá Sleðbrjót.
(Ræða flutt á skemtisamkomu er
haldin var í Siglunesbygð lfi.apr.,
sl. fyrir tilstilli Grain Growers
félagsins í Siglunesbygð).
Herra forseti! Heiðruðu samkomu-
.. gestir!
Það var um gömlu landnemana,
sem eg lofaði að tala i kveld. Þegar
eg nefni gömlu landnemana, á eg
ekki einungis við þá, sem fyrstir
fluttu hingað frá Islandi, heldur
einnig við alla þá, er fyrstir fluttu
á einhver óbygð svæði hér vestan-
hafs, sem fyrstir brutu ísinn ein-
hversstaðar í þessu viðlenda amer-
iska meginlandi. Og að sjálfsögðu
teljast þeir einnig með, sem tóku
þátt í því, að gjöra Winnipeg að
einni af stórborgum heimsins, sem
aðeins mátti kalla lítinn kotbæ, er
íslendingar byrjuðu að flytja til
þessa lands.
Þegar farið verður að rita sögu
Islands, þann kaflann, er segir frá
abburðum þeim, er gjörðust á íslandi
á 19. öldinni, þá verða það, að
minni skoðun 4 atburðir, sem mest-
an þátt eiga í viðreisn og framför
þjóðarinnar íslenzku. Þessir 4 at-
burðir hafa markað svo djúp spor i
islenzkt þjóðlif; gjört svo mikla
breyting, svo mikið umrót i íslenzk-
um hugsunarhætti og íslenzkum
framkvæmdum, að þcgar þeir verða
skoðaðir i Ijósi sögunnar, þá mun
mega rekja til þeirra ræturnar að
mörgu þvi, er framkvæmt verður Is-
landi til heilla á komandi öldum.
Og atbnröirnir crn þessir: . . .
1. Þegar kristján konnngur 8. end-
urreisti alþingið islenzka 1845,
sem legið hafði í dauðadvala
nærri hálfa öld. ,
2. Þegar til fulls var leystur af
þjóðinni klafi einokunar verzl-
unarinnar árið 1854.
3. Þegar vesturfarir hófust frá ís-
landi nálægt 1870.
4. Þegar Kristján konungur'9. veitti
liinu íslenzka alþingi löggjafar-
vald og fjárhagsráð, með stjórn-
arskránni 1874.
Og þó það hneyksli ef til vill
ýmsa, sem hlýða á orð min hér, og
liklega ennjjá frekar ýmsa heima á
Fróni, ef þeir sæju þessi orð mín,
þá hika eg ekki við að segja þá skoð-
un mína að utlir þessir atburðir
eiga rót sína að rekja til frelsisbar-
áttu þjóðhetjunnar íslenzku, Jóns
Sigurðssonar; eiga rót sína að rekja
til þeirrar frelsisþrár, þeirrar með-
vitundar utn jtað afl og þá hæfi-
leika, sem ísl. þjóðareðlið hafði í
sér fólgna, er Jón Sigurðsson vakti
hjá hinni íslenzku þjóð; þeirri trú,
er hann vakti hjá henni um kraftinn
i sjálfri sér. Eg býst við, einsog eg
áður sagði, að þetta hneyksli suma,
]>ví ]>að er alkunnugt, að Jón Sig-
urðsson var mjög mótfallinn vestur-
förum. En það breytir ei skoðun
minni. Jón Sigurðsson elskaði ís-
lenzku þjóðina, eins og faðir getur
heitast elskað barn. Hann sleit
heilsu sinni og kröftum fyrir ís-
lenzku þjóðina, lifði og dó fyrir
hana, ef eg mætti svo að orði kveða.
Öil hans hugsun. öll hans störf voru
helguð íslenzku þjóðinni. En marg-
ur faðir, sem elsktir barnið sitt
heitt, sem ver lífi sínu og kröftum
til að efla heill þess, sem hvetur það
til dáðar og dugnaðar, verður að
þola það, að barnið háns, ]>egar það
fer að hugsa sjálft fyrir sér, velji sér
aðra vegi til að efla hag sinn, en þá
vegi, er faðirinn álítur heppileg-
asta, en sem síður reynast hollir,
bivði fyrir barnið og skyldmennin,
fvrir föður- og móðurhúsin. Og svo
fór með Jón Sigurðsson i þessu efni.
Vesturfarirnar hafa komið af stað
svo miklu umróti í islenzku.þjóðlifi,
hafa vakið þjóðina, einsog hressandi
vindblær vekur þann, er í svefn-
móki hvílir, að það er min spá, að
ef Jón Sigurðsson hefði nú mátt líta
upp úr gröf sinni, þá mundi hann
nieð gleði hafa litið á islenzka þjóð-
arbrotið hér vestan hafs, og með
þakklæti viðurkent, að íslenzka
þjóðin hefði með vesturförunum
aukið landnám sitt , aukið þjóðar-
heiður sinn, aukið framkvæmdarafl
þjóðarinnar i lieild sinni. — Eg veit,
að ýmsir fallast ekki á þessa skoðun
mina, telja vesturfarirnar af alt öðr-
um rótum runnar: íslendingar hafi
flutt vestur uin haf af þvi landið sé
svo ófrjótt, tíðarfarið svo ilt ; þeir
hafi flúið erlenda og innlenda kúg-
un, ís og eld og allskyns óáran. En
má eg spyrja þá, er svona hugsa:
Hafði ekki íslend verlið bygt í nær
1000 ár áður en vesturfarir byrj-
uðu Var það ekki jafn ófrjótt, var
ekki tíðin j'afn ill, var ekki ís og eld-
ur förunautar þjóðarinnar öll þessi
1000 ár? Var ekki erlend og inn-
lend kúgun haft á þjóðinni mikinn
liluta af þessum 1000 áruin? Og þó
flýði enginn land? — Menn “dóu
drottni sínum” einsog kallað var,
þegar ís og eldur, baiðindi og hall-
æri, erlend og innlend kúgun,
kvöldu kark úr þjóðinni, og lífið úr
miklum hluta hennar. En nú, þcgar
meðvitundin var vöknuð urn það
afl, er í þjóðinni bjó, þá lét bún sér
ekki nægja að berjast við crfiðleik-
ana heima, heldur fluttu stórir hóp-
ar sig í aðra heimsálfu, til að berj-
ast þar fyrir tilverunni, keppa uin
landnámið þar við aðrar þjciðir, —
miklu stærri og ríkari.
Það var bændalýðurinn islenzki,
sem flutti vestur. Það var ekki úr-
hrakið úr bændalýðnum, scm ísinn
braut á þessari slóð. Það voru
kjarkmennirnir, sem byrjuðu. Það
var gamall hetjuandi, seni lifði hjá
þjóðinni, gamall landnámsandi, sem
livatti þá til ferða, og þeir sýndu
það í landnámsbaráttu sinni, að það
voru hetjur enn til á fslandi, þó ekki
sta’ðu þær i vigaferlum. — En eg
vil biðja ykkur öll, að ætla elcki, að
það sé hugsun mín, að allir þeir
hafi flutt vestur, sem hetjuandinn
bjó í. Nci, hamingjunni sé lof! Það
byggja enn menn og konur í dölum
íslands, á ströndum íslands, sem
berjast einsog hetjur fyrir tilver-
unni, fvrir' heill og heiðri hins is-
lenzka þjóðfélags; og það er min
von, og það er mín trú. að það verði
barátta til sigurs.
Eg endurtek það: Það var hetju-
starf, sem vestur-islenzku göm'u
landnámsmcnnirnir unnu. Þeir eru
nú óðum að falla í valinn, og falla
nú hraðara með ári hverju. Það er
lifsins og dauðans lögmál. — Þegar
vér tölum um landnáms-hetjurnar
gömlu, þá eigum við bæði við karla
og konur. Kvenhetjurnar tóku full-
an þátt í fyrsta landnámsstriðinu;
flúðu ekki frá hlið manna sinna og
eldraunum frumbyggjalífsins. — f
þeim lifði sami andinn og i kven-
hetjunni á Rcrgþórhvoli. Þegar
henni var boðið að ganga úr eldin-
um frá manni sinum, svaraði hún
með þessum orðum, sem uppi vcrða
meðan islenzk tunga er töluð: “Ung
var eg gefin Njáli og hét honum því
þá, að okkur skyldi ekkert skilja”.
Við erum öll. vestur-íslenzkir
karlar og konur, i mikilli þakklætis-
skuld við gömlu íslenzku landnem-
ana, þeir brutu isinn, og bygðu upp
landið fyrir eftirkomendur sína;
])eir brutu ísinn fyrir okkur, er sið-
ar konnnn,-eftir að gömlu landnem-
arnir höfðu sýnt, að hingað var
gæfu að leita fyrir þá, sem nokkur
dáð var í. Og hingað höfum við
leitað svo margir, sem liðið höfðum
fjárhagslegt skipbrot heima á ætt-
jörðinni: og hingað leituðu líka
inargir, sem liðið höfðu ýmiskonar
önnur skipbrot heima; þvi það er
satt, sem Jón ólafsson sagði einu-
sinni um Ameriku: Hún er grið-
land alls konar skipbrotsmanna.
Og hamingjunni sé lof! Margir is-
lenzkir skipbrotsmenn hafa náð hér
hollri og góðri lending, rétt hér við
hag sinn og álit, og gætu nú, þó þeir
ef til vill sakni íslands, tekið undir
með Þorsteini Erlingssyni, þá er
hann kvað þetta um skipbrot vona
sinna: —
“Sámt viö erum sátt og kát,
sviötir ekki skaöinn.
Og viö ht'/jan bgggjtim bát
betri en binn i staðinn”.
Og alt þetta eiga þeir að þakka
gömlu landncmunum. Þeir eiga að
þakka þeim fyrst, að þeir sýndu,
hvað bér var bægt að gjöra fyrir
hraustar bendur, ])ó tómir væru
peningavasarnir; Þeir eiga að |>akka
þeim, að þeir höfðu áunnið fslend-
ingum sæmdarorð hér vestra; og
þeir eiga að þakka þeim, að þeir
tóku á móti þeim með vinarþeli i>g
vinarhöndum, þegar þeir komu alls-
lausir.
Við, sem síðar komum, getum
naumast skilið til fulls alla þá erf-
iðlcika, sem gömlu landnemarnir
áttu við að stríða. Þeir koniu flest-
ir félausir, nær allir mállausir á
enska tungu, og þekkingarlausir um
hagi og horfur hér. Þeir voru lítils-
virtir, skoðaðir sem Skrælingjar.
Hugsið ykkur allar þær mannraunir,
allar þær hugraunir, sem þeir urðu
að þolaö Hugsið um fyrstu landnem
ana, sem komu til Nýja íslands alls-
lausir, áttu ekki sem menn segja
málungi matar. Hugsið yður hag
þeirra þegar bólan kom, og þeir
voru sóttkvíaðir, sveltir inni, og
drepsóttin kipti burt unnvörpum
því sem þeim var ástfólgnast, börn-
unum þeirra. Hugsið um, þegar
fyrstu bændurnir hröktust allslaus-
ir suður í Bandaríki, og síðar vest-
ur undir Klettafjöll. Hugsið ykkur
fyrstu landnemana í Argyle bygð,
þegar þeir fóru fótgangandi frá
Winnipeg til Argyle með orfið á öxl-
inni. Hugsið ykkur fyrstu landnem-
ana, sem fluttu hérna norður með
Manitoba-vatni, allslausir, með veik
og deyjandi börn sumir. Og það eru
hugsunarleysingjar, sem ekki vaknar
hjá virðing fyrir þessum stríðshetj-
um. — Það mætti telja mörg fleiri
dæmi. En hver, sem lætur liugann
hvarfla yfir þessa eldraunatima
frumbyggjalífsins; yfir þessi eld-
raunasvæði, þar sem stríðið var háð
austan úr Manitoba vestur undir
Klettafjöll, suður i Bandariki, hann
blýtur að finna til þess, að það voru
hetjur, er þetta stríð háðu. Þeir
stefndu allir að einu marki: að
eignast heimili, bvggja upp heimili,
þessa undirstöðu allrar ])jóðmegun-
ar og þjóðarframfara. Og þeir áttu
sigri að hrósa. Islenzk heimili eru
nú risin upp, þar sem gömlu land-
nemarnir eða eftirkomendur þeirra
búa á skrautlegum heimilum. ís-
lenzkar nýlendur eru risnar upp,
sem ekki standa á baki nýlendum
nokkurra annara þjóða i þessu
landi. Og islenzkur þjóðflokkur er
risinn hér upp, sem talinn er af vitr-
um mönnum einn með allra beztu
þjóðflokkum sem eru að byggja
þetta land. Og þó við eigum margt
gott að ]iakka gömlu landnemunum,
þá eigum við þeim það allra mest
að þakka, að það voru þeir, er fyrst-
ir áunnu lslendingum hér þann orð-
stýr, að. íslenzka þjóðin væri ein af
þeim þjóðum, er æskilegast væri að
flyttu hingað. Og þess vegna létti
það brautina hverjum, er síðar kom,
ef hérlendir menn vissu, að hann
var lslendingur. Og þetta var að
þakka dugnaði, starfsemi, þraut-
seigju og ráðvendni gömlu land-
nemanna. Þeir ólu eina hugsun i
brjósti sér: “Áfram, lengra, ofar,
hærra!” Þeir námu islenzka þjóð-
flokknnm land, ef svo mætti að orði
kveða, í hugum og hjörtum Vestur-
heims-þjóðanna. Þvi vil eg við
bæta, að biðja ykkur öll, að ætla ei
að það sé hugsun min, að islenzku
landnemarnir hafi alls enga hugsun
alið i brjósti nema matarstritið. —
Þeirra andlega líf var líka starfandi,
þó fá væru meðulin að glæða það.
Merkin sýna verkin : íslenzku land-
nemarnir gömlu hafa verið hér rit-
stjórar blaða; hafa verið þingmenn;
eru ýmsir i tölu þeirra, sem ritfær-
astir og mælskastir eru meðal fs-
lendinga hér. Og skáldskapnum má
ei gleyma. Okkar beztu skáld eru
flest annaðhvort gamlir landnemar,
eða synir gamalla landnema. Og
mesta skáldið okkar, eitt mesta
skáld íslenzku þjóðarinnar, “Kletta-
falla-skáldið okkar, St.G.St., er gam-
all landnemi, vinnur sin bændastörf
enn í dag, og yrkir í tómstundun-
um, óg eftir hann liggur það stærsta
skáldaverk, scm nokkur bóndi hefir
af hendi leyst, og dýpstu hugsanir.
Þetta sýnir, að landnemalifið hefir
verið jafn heilbrigt, hvort sem um
andlegt eða verklegt hefir verið að
ræða.
Eg sagði áðan, að í tölu gémlu
landnemanna teldi eg Winnipeg bú-
ana gömlu. Þeir nánni land á viss-
an hátt; enda voru sumir þeirra
gamlir landnámsmenn, sem sneru
sér síðar að þvi, að byggja upp borg-
ina. Og Islendingar hafa að því unn-
ið með svo mikluin dugnaði, að
enginn þjóðflokkur ætla eg að hafi
tekið þeim fram i því, ef tekið er til-
lit fólksfjölda. Til Winnipeg komu
nær allir fyrst, er síðar fluttu vest-
ur, og "þar var þeim hjálpað með
ráðum og dáð, og Winnipeg varð
þegar, og mun verða framvegis mið-
stöð andlegrar menningar Vestur-
lslendinga.
En cinnig þeir fslendingar, er að
því unnu, að byggja upp Winnipeg
borg, þeir höfðu tnikinn stuðning af
orðstýr þeim, er fslendingar voru
búnir að vinna sér sem bændur. Og
ekki all-fáir af þeim fslendinguni í
bæjunum, er lengst hafa komist, eru
börn gömlu landnemanna, alin upp
hjá þeim i eldraunum frumbyggja-
lífsins, og drukkn þar i sig á æsku-
árunum þann dug og kjark, sem var
lífsloftið á frumbyggja heimilunum.
Það mætti margt fleira og itarleg-
ar um þetta ræða. En eg má eigi
Duveen bræðurnir borga 4 millíónir dollara fyrir postulín Morgan’s.
Postulínssafn Morgan's er hitS fullkomnasta í heimi. RautSa 'Hawthorn”
krukkan er hin eina sinnar tegundar í heimi. Metin á $100,000 fyrir nokkrum
árum.
þreyta yður of lengi. Við ættum öll
að gjöra okkur grein fyrir því,
hverja þýðingu gömlu landnemarn-
ir höfðu fyrir vestur-íslenzkt og al-
islenzkt þjóðlif. Þeir námu íslenzka
þjóðflokknum land í þessu tnikla
ríki, með því að sýna kosti þá, sem
íslenzkt þjóðlíf hefði til að bera.
Þeir kendu okkur að beita kröftun-
um. Þeir lögðu unclirstöðuna óbrot-
gjarna og trausta undir álit og hag-
sæld íslenzka þjóðflokksins hér. Nú
er hinna yngri að taka við og full-
komna bygginguna, og gleyma ekki
dáð og dugnaði, ráðvendni og
skyldurækni gömlu landnemanna.
— Það eru ætið tvö timabil í lifi
hverrar þjóðar, er kemur félítil að
óbygðu landi og nemur þar land. —
Fyrra timabilið er það, ct eg hefi
verið að ræða um við ykkur hér á
undan: frumbyggja-timabilið. Á
Því timabili verður landneminn
fyrst og fremst að berjast við að
afla viðurværis handa sér og sínu
skylduliði, og koma upp skýli yfir
sig og sína, í stuttu máli: koma sér
upp viðunanlegu heimili. Hann
verður að neita sér um margt, er
hann þó sér að verða mætti sér^og
sínum til góðs, af því efnin vantar
til framkvæmdar. Hann má engum
tima, engu ccnti kosta til að ganga
i lið með öðrum til að koma í fram-
kvæmd fyrirtækjum, seni félagsskap
og fjárframlag þarf til. En ])egar
landnemar á einhverju svæði eru
komnir á það stig, að eiga flestir
sæmileg heimili, þá byrjar annað
tímabilið i landnámssögunni. Þá
byrja landnemarnir að koma i verk
þeim framförum, sem sameiginleg
fjárframlög og félagsskap þarf til að
hrinda áfram. Það eru tvær teg-
undir félagsskapar. önnur sú, er
kallaður er lögbundinn félagsskap-
ur, eins og t. d. sveitarstjórn og
fleira, þar sem lögin geta skvldað
alla til að leggja fram fé og störf í
þarfir félagsins. En hin tegundin
er það, seni kölluð eru frjáls félög.
eins og kaupfélög, búnaðarfélög,
smjörgjörðarfélög, lestrarfélög og
bindindisfélög og fleira. í öllum
þessúm frjálsu félögum, reynir mest
á skilning, dugnað og ósérplægni fé-
lagsmanna, og öll eru þessi félög
undirstaða hollrar þjóðmenningar.
Við, sem nú lifum, verðum að læra
að skilja það, að við lifum á öðru
timabili landnámssögunnar. Við er-
um nú komin á það stig. að við verð-
um að beita öllum okkar kröftum,
andlegum og efnalegum, til að sam-
eina okkur í góðum og áhugamikl-
um félagsskap, til þess að byggja of-
an á traustu undirstöðuna, sein
gömlu landnemarnir lögðu, ef við
viljum að cfnahagur okkar og ]>jóð-
arheiður fari vaxandi en ekki rýrn-
andi, og ])ess óskum við sjálfsagt öll.
Við eigum enn á meðal vor gamla
landnema, sem enn eru eins ungir í
anda og þeir voru fyrir 30—40 ár-
um, og eru fúsir að taka þátt i strið-
inu á öðru tímabili landnámsins,
eins djarflega og þeir gjörðu á
fyrsta timabili landnámsins. Þeir
skilja það mörgum betur, göndu
landnemarnir; unga kynslöðin þarf
að keppa við að læra að skilja það,
að við lifum nú á breyttum tíinum
frá þvi er var á fyrstu landnámsár-
unum. Þá var þjóðfélagið í heild
sinni miklu þekkingarsnauðara en
það er nú. Þessi timi krefst þess,
að öll verk. sem unnin eru i þjóðfé-
laginu, séu unnin af meiri þekking
en áður. Og það gildir jafnt um
verk lægst settu verkamannanna,
einsog þess, er situr i æðstu sætum
fylkja og þjóðar. Ef verkin eru nú
ei unnin af meiri þekkingu, fneira
viðsýni cn áður, þá standast hvorki
hærri né la'gri samkeppnina, skol-
ast út úr framkvæmdarlifinu, verða
að engu. — Þetta er timi uppfind-
inga, tími samvinnu og félagsskap-
ar, sem alt krefst aukinnar þekking-
ar. Hennar verða allir, hærri sem
lægri, að afla sér. Þeir, sem geta,
með því að sækja skóla. Það er góð
hjálp, ef vel er á haldið, að afla sér
sem mestrar þekkingar í æsku. En
þeir eru margir meðal vor, sem at-
vikin og efnaleysið hafa hamlað frá
skólamentun. En þeir” meiga ekki
leggja árar i bát. Þeir geta á ýmsan
hátt aukið þekking sína, og auk þess
þarf hver og einn að athuga það vel,
að það er eki skólagangan ein, sem
gjörir hvern einn að nýtum manni,
heldur það, hve vel hann beitir
sinni heilbrigðu skynsemi, hve
mikla löngun og hve mikla hæfi-
leika hann hefir til að beita öllu þvi
afli, er hann hefir yfir að’ ráða,
sjálfum sér og öðrum til góðs, og
láta ekki fordóma eða persónulega
óvild spilla tillöguin sinum til góðra
mála.
1 Eg hefi valið mér þetta efni hér i
kveld, að tala um gömlu landnem-
ana, af því ég vildi vekja athygli
yðar á þvi, sem okkur er öllum
nauðsynlegt að vita æfinlega, og það
er, hvar við erum staddir. Og eg
hefi valið þetta efni af þvi, að gömlu
landnemarnir eiga þá kröfti til okk-
ar, að við skiljum og metum rétt
það hlutverk, er þeir hafa leyst af
hendi i vestur-íslenzku landnáms-
lífi. Og ef við skiljum, hve vel þeir
hafa leyst hlutverk sitt af hendi, ]>á
skiljum við betur skyldu okkar, sem
nú lifum, við þjóðfélagið; skiljum
bctur, hvað við eigum að gjöra til
að halda uppi og auka islenzka vel-
gengni í þessu landi. Göinlu lan 1-
nemarnir hafa lagt svo trausta und-
irstöðu undir islenzka velmegun, ís-
lenzkan ])jóðar-heiður í þessu landi,
að það er smán islenzku þjóðinni,
ef sú kynslóð, er nú lifir, byggir
ekki ofan á grundvöllinn jafntraust-
lega og hann var lagður. Það eru,
sem betur fer, miklar líkur til, að
svo verði. íslenzk framkvæmdar-
semi er farin að láta til sin taka á
svo mörgum svæðum þjóðlífsins, að
það vekur fagrar vonir. En einu
megum vér aldrei glevina! og það
er, að það voru islenzkir btvndttr,
sem lögðu undirstöðuna að íslenzk-
um þjóðarheiðri hér í Vesturheimi.
Og vilji islenzkir bændur ekki verða
ættlerar, ]>á verða þeir ekki ein-
ungis að haldá við, heldur líka auka
og efla íslenzka velmegun, islenzk-
an þjóðarheiður. Og bændurnir
mega aldrei gleyma því, að bænda
stéttin er undirstaða, hvrningar-
steinn þjóðfélagsins. Hnigni bænda-
stéttinni, hnignar þjóðfélaginu! —
blómgist bændastéttin, blómgast
þjóðfélagið! — Þrautseigja, dugn-
aður, ráðvendni og skyldurækni
gömlu landnemanna, ætti að vera
leiðarstjarna íslenzkra bænda, og
ef þeir feta í fótspor gömlu land-
nemanna, ef þeir vita, hvað þeir
vilja, ef þeir beita sinni heilbrigðu
skynsemi til að skilja stefnu tímans,
ef þeir skilja, að á herðum bænd-
anna hvílir allur þungi ])jóðfélags-
ins, þá eiga vestur-íslenzkir bændur
bjartri framtið að fagna.
Lifi minning göniltt landnem-
annaí
Blessist og blómgist islenzkt þjóð-
líf, islenzk menning, islenzkur dreng
skapnr, islenzkur þjóðarheiönr bteði
austan hafs og veslan!
*-----------------------------*
| Getið þess að þér sáuð aug-
lýsinguna í Heimskringlu
Lærið Dans.
Sex lexfur icera yUur
fullkomna og koatar
1US.00 — PRIVAT ttl-
rökd elnalegra.—
Komlö, Mfmtff, akrlflV
Prof. oic Mri. B. A.
WIRTH, 308 Keua-
Ingrton Block. Tal-
afml M. 4582.
D. GE0RGE & C0.
General House Repairs
('ahlnet Makern nnd Iphol.terer.
Furnlture repalred, upholstered and
cleaned, french pollshlng; and
Hardwood Fintshlng, Furni-
ture packed for shlpment
Chairs neatly re-caned.
Pbonc Garrjr 3X12 369 Sherbrooke St.
BrúkaSar saumavélar meS hæfl-
legu verhi.; nýjar Slnger vélar,
fyrlr peninga út i hönd eöa tll Ietlgu
Partar i allar tegundlr af véium;
aögjörö 6. öllum tegundum af Phon-
nographs á mjög lágu veröi.
J. E. BRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar dugloga “agenta" og
vorksmala.
Ein persóna (fyrir daginn), $1.50
Herbergi, kveld og morgunveröur,
$1.25. Máltít5ir, 35c. Herbergi, ein
persóna, 50c. Fyrirtak í alla staói,
ágræt vínsölustofa í sambandl.
Tal.Mímt Garry 2252
ROYAL OAK H0TEL
( has. (aUMtafHMon, etaandl
Sérstakur sunnudags miödagsver’ö-
ur. Vín og vindlar á boröum frá
klukkan eitt til þrjú e.h. og frá sex
til átta aö kveldinu.
2S3 MARKET STREET, WIIVNIPEG
Isabel Cleaning and
Pressing E«tab|ishment
J. W. avINN, UKondl
Kunna manna bezt aö fara m«t
LOÐSKINNA
FATNAÐ
Vlögeröir og breytlngar
i fatnaöi.
Phone Garry 1098 83 Isabel St.
horni McDermot
H.JOHNSON
Bicyle & Machine Works
Gjörir við vélar og verkfærl
reiðhjól og mótora, skerplr
skauta og smíðar hluti 1 bif-
reiðar. Látið hann sitja fyrlr
viðskiftum ykkar. Alt vel af
hendi leyst, og ódýrara en hjá
öðrum.
651 SARGENT AVE.
Piano stii/ing
Ef þú gjörir árs samning um
að láta stilla þitt Píano eða
Player Píano, þá ertu æfinlega
viss um að hljóðfæri þitt. er 1
góðu standi. Það er ekki að-
eins að það þurfi að stilla
píano, heldur þar að yfirskoða
þau vandlcga.
Samnings verð $6.00 um árið,
borganlegt $2.50 eftir fyrstu
stillingu, $2.00 aðra og $1.50
þriðju.
H. HARRiS
100 SPENCE STREET
Columbia Grain
Co., Limited
140-44 Grain Exchange Bldg.
WINNIPEG
TAKIÐ EFTIR!
Vér kauptim hveiti og aðra
komvöru, gefum hxsta verð og
ðbyrgjumst áreiðanleg viðskifti
Skrifaðtt eftir tipplýsingiiin.
TELEPHONE WAIN 3508