Heimskringla - 27.05.1915, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 27. MAi 1915.
H E I M S K H I N G L A
BLS>. 7
Skrá yfir Verzlunarmenn og Sérfræðinga
SHAW’S
THORSTEINSSON BROS.
Byggja hús. Selja lóðir. Út-
vega lán og eldsábyrgðir.
Room 815-17 Somerset Block
PHONE MAIN 2992
J. J. BILDFELL
PASTEIGNASALI.
Unlon Bank 5th. Floor No. 5S0
Selur hús og lóSir, og annaC þar aB
lútandi. Crtvegar peningalán o. fi.
I’hone Maln 26H5
S. A. SIGURDSSON & CO.
Húsom skift fyrir löud og iötid fyrir hús.
LAn og eldsábyrgö.
Room : 208 Carleton Bldg
Síml Main 4463
PAUL BJARNASON
FASTEIGNASALI
S«lur elds, lífs og slysaábyrgTJ og
útvegar penlnga lán.
WYNYARD, - SASK.
J. S. SVEINSSON & CO.
flelja löbir í bæjum vesturlandslns
og skifta fyrir bújarTJir og
Winnipeg lóbir.
i’hone Maln 2H44
710 McINTYRE IILOCK* WINNIPEG
Stærsta og elzta brúkaðra
fatasðlubúðin í Vestur Canada.
479 Notre Dame Avenue
Sérstök kostabob á innanhúss
munum. KomiTJ til okkar fyrst, þib
munib ekki þurfa aT5 fara lengra.
Starlight New and Second Hand
Furniture Co.
593—505 NOTRB DAME AVENGE.
Talsfml Ciarry 3S84.
GISLI GOODMAN
TINSMIDUR
VerkstæTJi:—Cor. Toronto St. and
Notre Dame Ave.
Phone Helmllla
Garry 2088 Garry 800
A. S. BARDAL
selur líkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá besti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
81» Slierbrooke 8treet
Phone Garry 2152
MARKET HOTEL
146 Prin'eess St.
á mótl markaSlnum
Bestu vínföng vindlar og aTJhlyn-
ing gób. íslenzkur veitingamaTJ-
ur N. Halldorsson, leibbeinir Is-
lendingum.
P. O’CONNEL, elgandl WINNIPEG
“Nús ógurlegt
umb at íitask,
es dreyrug ský
dregr með himni.”
Svo rífa þær vefinn sundur og
hafði hver bað er hún hélt á. Þær
ríða berbakt burtu sex í suður, sex
í norður. Mennirnir sem féllu komu
frá báðum beim átt'um. Þetta bar
fyrir Darruð á Katanesi, og Brand
Gneistason á Færeyjum.
1768 lagði enska skáldið Gray út
kvæðið, og kallaði bað: “The fatal
Sisters.” Walter Scott segir svo frá:
Enskur prestur ó Orkneyjuin las
bað upp fyrir söfnuði sínum. 1
öðru eða Jiriðja versi gripu l>eir
framm í: “Þetta kvæði liekkjum
við, l>að er kvæðið, sem við höfum
haft upp fyrir yður, begar l>ér hafið
beðið okkur um að Jóta yður fá að
l>eyra orkneyskt kvæði.
Lýsing Njálu af viðburðunum fyr.
ir og eftir Bríans bardaga, mun vera
hið glæsilegasta og jafnframt hið
rammasta og myrkasta, sem skrifað
liefir verið á íslenzku. Lýsingin ó
orrustinni sjálfri er heiðrík og skýr,
enga hulu af ótta dregur fyrir augu
Þorsteins Síðu-Hallssonar. Sjónin
skerpist og sjónhringurinn stækkar
í bardaga. Hann sér hvers vegna
orrustan vinst og tapast. Hann
liikar ekki við að taka upp hið
hættulega merki Sigurðar jarls, og
verjast við tvær höndur Kerbjálfaðs
með annari sinni, en liann er varað-
ur við bví af Ámunda hvíta. Hann
sér Toirdelbach í orrustunni fyrr og
síðar, og dáist að honum. Þegar
allir hinir 16 íslendingar eru fallnir
hvers vegna á hann bá einn að
koma heim? —Frásaga Njólu inirm-
ir mest af öllu á Macbeth, sem fer
frarn á Skotlandi litlu síðar. Hærra
en Shakespeare hefir mannsandinn
ekki lyft sér f fornra sagna óði.
ífi if. V
i. J. Swanson H. G. Hinrlkson D0MINI0N H0TEL
523 Main Street.
J. J. SWANSON & CO. Beztu vín og vindlar, gisting og
FASTEIGNASALAR OG fæði $1.50. Máltið 35 cents.
penlngn mlTJInr rnlulml M. 2r*»7 Sími: Main 1131.
Cor. I'ortage and Garry, Wlnnlpeg B. B. HALLD0RSS0N, Eigandi
Graheun, Hannesson & McTavish
LÖGFRÆÐINGAR
901->K)8 CONKEPKRATION LIFE BLDO.
WINNIPEG.
Phone Maln 3142
FlNASTA SKÓVIÐGERÐ.
Mjög fín skó vlCgerB & meS-
an þú biöur. Karlmanna skór hálf
botnaölr (saumaó) 15 minútur,
gúttabergs hælar (dont sllp) eCa
leöur, 2 mínútur. STEWART, 193
Paelfls Ave. Fyrsta búí fyrlr
austan aSalstrætl.
GARLAND& ANDERS0N arnl Anderson E. P. G&rland LÖGFRÆÐINGAR 601 Electric Railway Chambers. PHONE MAIN 1661

JOSEPH J. THORSON tSLKNZIvUK LtSGFRÆÐINGUR Arltun: Campbell, Pitblado & Company Farmers’ Building. Phone Main 7540 Winnipeg

H. J. PALMAS0N Chartkrkd Accountant Phone Main 2736 807-809 SOMERSET BUILDING

Dr. G. J. GISLASON Physlclan and SurKCOD Athygli veltt Augna, Eyrna og Kverka Siúkdómum. Asamt Innvcrtis sjúkdómum og upp- •kuról. 18 Sonth 3rd St.» Grand Forko, N.D.

Dr. J. STEFÁNSSON 4411 Boyd R1(1k., Cor. Portage Ave. og Edmonton Street. fltundar eingöngu augna, eyrna, nef og kverka-sjúkdóma. Er aTJ hltta frá kl. 10 tll 12 f. h. og 2 tll 5 e. h. lHlMl.nl Maln 4742 Helmlllt 105 Ollvla St. Tala. G. 2315

TaUfml Maln 5302. Dr. J. G. SNÆDAL TANNLÆKNIR Suite 313 Enderton Block Cor Portage Ave. og Hargrave St.

E. J. SKJÖLD DISPENSING CHEMIST Cor. Welllnirton au«l Slmeoe Sta. Phone Garry 4308 Wlnnlpejc.

Vér höfnm fullar birgOlr hreiunstn lyfja ojr meðala. Komiö meö lyfseöla yöar hing- aö vér gerum meönlin uákvæmlega eftir Avlsan læknisins. Vér sinnum utansveita pönnnnm og selinm giftingaleyfi. C0LCLEUGH & C0. Notre Dame Ave. A Sherbrooke 8t. Phone Garry 2690—2691
Fólksorustan á Clontarf
eða Bríans bardagi.
(Framhald frá 3. bls.).
raiin sem gjörð var til bess að lialda
landinu. Kormlöð leggur mesta á-
herzlu á harðfengið, hiin og Sig-
tryggur turna háöldu á háöldu of-
an af víkingaflóðinu, en ólagið
brotnar, hrynur og fellur í sjálft sig
á Clontarf. Víkingarnir eru ekki
lengur ósigrandi eins og meðan beir
höfðu ómeingaða Ásatrú og kunnu
ekki að hræðast dauðann. í Val-
höll var inargfalt betra að vera fyrir
l>á, en í bardagalífinu hér ó jörð-
unni. Víkingarnir í Clontarf hafa
flestir rriist nokkuð af hfnu trylta
hugrekki fyrir áhrif kristinnar trú-
ar og hræðslunnai' við helvíti.
Kristnin var ekki trú fyrir víkinga,
hún fordæmdi alt beirra athæfi og
lifnað, en hafði bó sígið inn í flestra
manna sálir. Fyrirburðirnir á skip-
um Bróður eru alheiðnir, en eru
pýddir svo af heiðnum inanni, sem
beir komi fró djöflinum. Fyrirburð-
irnir ó Islandi eru frá Kristni, en
tákna víst að Brennumenn hafi far-
ið illa. Víkingar sem voru orðnir
kristnir eða hálfkristnir eiga enga
heimvon nema helvíti, pegar peir
eru fallnir. Það dregur úr peim
duginn. Þessi kynslóð hefir enn 6
skilningavitið: fregnirnar af orrust-
unni berast í loftinu norður til
Skotlands, Orkneyja, Færeyja og ís-
lands samstundis^ hvert bangað,
sem einhver hefir um sárt að binda
eftir mannfallið í bardaganum.
1 hverri ætt á Orkneyjum, Kata-
nesi og víðar um Nórðurlönd syrgja
ættingjarnir með pögulum tárum
mennina, sem féilu á föstudaginn
langa, börðust á móti heilögum
konungi, og fóru illa að kristnum
sið.
Á Katanesi eða Orkneyjum kveð-
ur ópekt stórskóld svanasöng heiðn
innar, Darraðarljóð. Kvæðið ætti
að heita Vaikyrjuljóð. Valkyrjurn-
ar vefa orrustuvefinn á Clontarf og
syngja magnaðan og ramman söng
yfir vefnum. Kljásteinarnir eru
mannahöfuð, sverðið er vefjarskeið-
in, örin er skyttan, blóðug spjót
eru sköftin, uppistaða og ívaf eru
blóðugir mannabarmar. Þar vinda
pær og vinda spjótavefinn, og draga
upp blóðugar myndir af valfallinu
mikla suður á Clontarf. Jarlinn og
Brían eru fallnir, en pser halda hlífi-
skyldi yfir hinum unga konungi.
“Ok mun lrar
angr of bíða
bats aldri man
ýtum fyrnask.”
og enn
1905 kom eg á Clontarf. Systir
prestsins í Newry, jungfrú Black,
vísaði mér leið pangað. Eg liafði
Njálu í vasanum, pekti hana vel, en
vissi fátt annað um bardagann. Eg
póttist sjá hvar orustan hefir verið
háð, og hefi dregið fylkingarnar par
á kortið. Jungfrú Blaek var ókunn-
ug, og langt að. Andi fornsögunnar
greip mig, og eg gekk í leiðslu. Mér
var sem eg sæi fimtfu púsundir forn
manna berast á banaspjótum í
hinni hræðilegu fólkorustu. Mér
pótti kvöldsólin frá Dyflinni lita
iðgrænan völlinn rauðan. Hend-
ingar úr Darraðarljóðum:
“Vinduin, vindum | vef Darraðar”
ómuðu fyrir eyrunuin, og tvítekn-
ingin lireif mig eins og eg væri barn.
írska hefðarmærin var eins og hún
væri mai'gar mílur í burtu, og tal-
aði ekki orð, svo hún truflaði mig
ekki. Eg póttist finna staðinn, par
sem Þorsteini Síðu-Hallssyni voru
gefin grið. Þar reikaði eg um litla
stund, en steig á skóreim mina, sem
hafði losnað, mér lá við að detta.
Eg fór niður á annað hnéð^ og batt
skóreimina. Þegar eg leit upp sneri
eg andlitinu til Dýflinnar.
Hefði eg ekki verið l>ar hefði eg
aldrei reynt að lýsa orustunni.
Indr. Einarsson.
Yðar nautgripir eru
taldir!
Eftir Jón ‘Einarsson.
Einn af okkar betri drengjum, ný-
lega kominn “að heiman”, herra Jón
H. Árnason, ritar i Hkr. 8. april,
undir spurningunni: “Er hægt að
hafa fleiri nautgripi á íslandi?” —
Keinst hann óhikað að pvi að svo
muni vera.
Að pessu leytinu er eg honum al-
veg sammála, og bæti par aðeins pví
við, að gripirnir íettn sem allra
fyrst að fjölga og pað til mikilla
muna.
Á hinn bóginn eru önnur atriði og
ákvæði i greininni, sem eg felli mig
öldungis ekki við, og álit sum peirra
vera gjörsamlega ógild, svo ekki sé
meira sagt. Höf. téðrar greinar er,
einsog pegar hefir verið ániinst,
ungur í pessu landi, hefir verið hér
að eg liygg á annað ár, og dvalið i
bæ mikið af peim tíma, og bess
vegna eðlilegt, að hann sé eigi sem
fyllilegast lieima i hérlendum bún-
aðar-hugmyndum af nýrri röð. En
pær mun hann viija aðallega benda
Austur-íslendingum á, eftir þvi sem
eg skil andann í pessari ritgjörð.
Búfræðin, pótt lengi hafi verið litið
niður á hana, er umfangsmeiri og
krefur víðtækari þekkingar en svo,
að maður, nýkominn í þetta land,
geti til hlýtar gefið áreiðanlegar
leiðbeiningar um þau efni, svo Aust-
ur-fslendingum fullnægi, fremur en
það, sem þeir geta heima lært, nema
þá ef til vill i sárfáum atriðum.
Það hættir svo mörgum mannin-
um við, þótt vel sé gefinn, að finn-
ast hann vcra kominn að meginstöð
þekkingarinnar, þegar hingað yfir
hafið er stigið, þ. e. a. s. á meðan
þekking hans er að taka stakkaskift-
um, en ekki komin alveg i nýju flik-
ina I
Þetta er ef til vill fyrirgefanlegt,
vegna þess, hve alment það er. Hef-
OF CANADA
Hver uppvaxandi sonur þinn og dóttir ætti að hafa
persónulegan sparisjóðsreikning á Union Banka Canada
ásamt nægum tækifærum til að spara stöðugt peninga
og leiðbeiningu í þvf að fara hyggilega með þá- Svo-
leiðis uppeldi í sparsemi og góðri meðferð efna sinna er
ómetanleg seinna meir.
LOGAN AVE. OG SARGENT AVE., ÚTIBÚ
A. A. Walcot, bankastjórí
>._________________________________________________z
Eru börnin farin
að læra spara
PENINGA ?
ir ekkert sýnt það betur, en “Ame-
ríku-bréfin” að fornu og nýju, sem
vitanlega hafa ekki verið öll af flón-
um rituð. Á það og við i þessu sam-
bandi, því höf. er skýr maður og ó-
efað velviljaður. Gizka eg því á, að
eigi stökkvi hann upp á nef sér, þótt
eg ræði málið sem fyrir liggur með
honum og brúki sjálfs mins gler-
augu við skriftina.
Viðvikjandi móaræktinni á ts-
landi segir höf.: “Svarið” (hver
starfsaðferðin sé heppilegust) “ættu
búfræðingarnir að geta gefið, ef þeir
eru nokkuð meira en nafnið eitt”.—
Þetta er skiljanlega rétt ályktað, en
gefur þó óbeinlinis í skyn, að bú-
fræðingarnir á íslandi séu ef til vill
ekki sem bezt að sér í fræðum sin-
um. Um það skal ekki hér deila.
Hitt er mér þó vel kunnugt, að til
eru á íslandi búfræðingar, sem eru
mjög vel að sér á ýmsan hátt. Bit-
gjörðir t. a. m. í Búnaðarriti íslands
og Ársriti Bæktunarfélags Norður-
lands bera þessu ljós vitni. Er þar
margt ágætlega sagt, ljóst, skilmerki-
lega og fræðandi, svo vel þolir sam-
anburð við svipaðar greinar í hér-
lendum ritum, samkynja. Samt vil
eg geta þess, að hið fyrsta og eina,
sem eg hefi séð viðvíkjandi fóður-
rækt eða slé.ttunargræðslu, sem bend
ir í praktiska átt, er erindi það, er
síðasta Ársrit Ræktunarfélagsins
flytur, eftir hr. Jakob H. Lindal,
framkvæmdarstjóra félagsins. En
vegna þess, að bendingar hans eru
ofurlitið á annan veg en lengslaf
hefir verið framfylgt, munu þær
treglega viðteknar, einsog margar
aðrar umbætur, sem koma í bága við
tízkuna. Það, sem eg hefi lang-lak-
asta trú á í sambandi við jarðrækt-
ina heima, eru plægingarnar. Mér
kemur það svo fyrir, í gegnum það,
sem eg hefi lesið um þau efni á ís-
lenzku máli, að kunnáttan við að
brúka plóg sé mjög ófullkomin, jafn-
vel hjá sunnim búfræðingunum sjálf-
um. Mjög merkur bóndi, sem mikið
hefir gjört að jarðabótum, og sem
mikið hafði sléttað í túni sínu og
gjört framræsingar með búfræðinga
ráðdeildum áður en eg fór af Is-
landi (fyrir 27 áruin), maður, sem
mikið hefir ritað og ritar enn í blöð-
in þar heima og tímarit (t.a.m. Eim-
reiðina og Skírnir), skrifar mér i
fyrra, að hann hafi aldrei heyrt tal-
að um nema eina tegund af plógum.
Að hugsa sér að ætla að plægja (eða
“brjóta”) heilt land ineð sama
plógi, bendir á þekkingarleysi á þvi
verkfæri, í meira lagi. — Flestum
mönnum, sem vanir eru við plæg-
ingar, her saman um það, að þá
fyrst vinni plógurinn rétt og sé
settur rétt, ef hrossin ganga rakleitt
á þolanlega sléttri jörð, og plógur-
innn skeri jafnan streng, þótt plóg-
maður sleppi sköftum hans um lang-
an sþöl. öllum er það og kunnugt,
seni nokkuð þekkja til plæginga, að
ekki vinna allir piógar jafnvel í
sama jarðlagi. Þess vegna er um svo
margar tegundir plóga að velja til
sanm brúks lijá sama plóggjörðar-
félaginu. Vonandi eru menn hættir,
að sniíða plógana sjálfir heima á ís-
landi nú. Slikt getur naumast verið
nema klúður, þótt um góða smiði sé
að velja, því áhöld og vélar skortir
til að geta gengið rétt frá öllu. Og
smiður, sem ekki e"r þaulvanur plæg-
inguni sjálfur, ætti vitanlega ekki að
reyna slíkt. Það má auðvitað rifa
upp jörðina með öllum plógmynd-
um, en að gjöra góða plægingu með
sem minstn afli og á sem skemstum
tima, er annað mál.
Þetta kemur auðvitað tilætluðum
atriðum óbeinlínis við, og sömuleið-
is það, hvort menn hafa til þægileg
og góð aktýgi til þcssara starfa. —
Sagt hefir mér og verið, að eigi sé
vanalegt að brúka fleiri hesta en tvo
i senn, og sé svo (r,c>m niig furðar
á, ef saft væri), þá cr ekki von að
vel gangi i vondum móum og þýfð-
um túnum. Flestir bestar, sem vanir
bændur hafa hér i landi við plæg-
ingar, eru stærri, og oftast miklu
stærri en islenzku hestarnir (þetta
frá 1,000 til 1,500 ensk pund að
þyngd), og dettur enguni í hug, að
setja á “brotplóg”, til að skera strengl
i fyrstu plægingu, minna en þrju
hross.
Óefað er það réttast að “brjóta”
(frumplægja) móa og annan svörð
eins snemma og unt er á vorin. Sé
til diskherfi, ætti að diska næsta dag
það sem plægt var daginn áður, —
einkum ef þurkatið er. Sé ekki disk-
ur til, en akurvalti, ætti að valta
plæginguna vel, eins fljótt og hægt
er, til þess að strengurinn leggist
eins þétt og unt er að botni. Er
þetta gjört til þess, að eigi sé lofthol
undir hnausunum og grasrótin fúni
fljótar. Séu nokkur áhöld til, seni
nota má til þess að gjöra moldar-
mylsnu á yfirborðið, er það nauð-
synlegt, svo eigi komi skorpa á
strenginn, ef þurviðri ganga. Þann-
ig skal plægingin biða næsta haust.
Fer þá eftir ýmsinn ástæðum og at-
vikum, hvort ráðlegra sé að plægja
til baka aftur, eða aðeins margdiska
flagið eins og það beið frá vorinu.
Sé plægt, skal nú fara að minsta
kosti einum þumlungi dýpra en áð-
ur. Verður þá þuml. moldarlag ofan
á fúna strengnum, sem veit var við,
og er þetta svo margdiskað og herf-
að, þangað til jafnt er orðið og þolan
lega slétt. Bíði svo næsta vors. Er
þá enn diskað, ef þörf þykir, og
herfað vel, og þar næst sáð grasfræ-
inu (eða höfrunum). Varast ber, að
valta eftir sáningu, nema herfað sé
á eftir. Ætti heldur að valta, herfa
og sá, ef völtunar þarf með.
Að vinna t.a.m. móaland þannig,
og bera svo í það moð og sall *., eins
og höf. ræður til, er að nii.ini
hyggju mjög óheppilegt. Vel veit eg,
að í sallanum er mikið af grasfræj-
um af ýmsum lélegum eða nýlum
tegundum, en með þeim berast í
landið illgresis tegundir og aðrar,
sem ekki er vert að græða. Sé moð-
ið þannig notað, ætti að blanda því
í mykjuna, bera það undir nautripi
og hross, og i flórinn; þó eigi svo
mikið, að það beri mykjuna ofur-
liði.
Þetta atriði dugir ekki að taka
lauslega til greina.
Viðvikjandi hafraræktinni er
margt að athuga, og er eg hræddur
um, að hr. J. H. Árnason sé henni
ekki vanur. Það, að fullþroskaðir
(“móðnaðir”) hafrar séu lakara fóð-
ur, en hálfsprottnir, er auðvitað
fjarstæða, og að græna hafra eigi að
slá áður en axið myndast, er algjör-
lega skakt; og skil eg ekki, að neinir
bændur, sem hafa nokkurn snefil rff
þekkingu, hafi sagt höf. þetta. Þeg-
ar hafrar eru ræktaðir til þess að
slá þá græna, á ætíð að slá þá, þeg-
ar “mjólk” er komin í kornhylkin.
en ekki fyrri. En hafrar eru venju-
lega ekki slegnir til að fóðra þá
græna vegna þess, að þeir séu kraft-
meira fóður heldur en kornið
þreskt, heldur af þvi, að ef til vill
var þeiin sáð of seint og ekki timi
til þroskunar, eða þeir eru slegnir
grænir til þess um leið að slá iil-
gesi, sem annars mundi sá fræi sinu.
Eða þeir eru slegnir grænir af þekk-
ingarleysi á muni þeirn, sem á er
grasinu, eða fullþroskuðu korninu
og þresktu stráinu.
Hvers vegna að hafrar og einkuin
bygg ekki nær að þroskast á fslandi,
er mér ekki fullljóst. Má vera, að
menn gefi ekki gætur að tegnnclun-
um, því einsog kunnugt er, eru þ er
tegundir injög mis-bráðsprottnar.
Tökum til dæmis hafra þá, seni hér
i landi eru taldir beztir allra, yfir-
leitt. American Banner. Þeir eru
flestum höfrum seinsprottnari, en
gefa af sér miklu nieira korn og mik-
ið og næringargott strá. Nálega hið
sama má segja um hafra þá, er tald-
ir eru beztir nú nieðal Svia, Seger
hafre, þótt eg, fyrir eigin reynd,
myndi fremur taka Banner hafr-
ana. Aftur eru rnargar aðrar allgóð-
ar hafrategundir til, sem spretta að
fullu á miklu skemri tima en þessar
tvær áminstu tegundir. Bygg er
venjulega fljótsprotnara en flestar
hinar betri tegundir hafra. Þó eru
byggtegundir lika talsvert misjafnar
að þessu leyti, að afurðamagni og
gæðuin. Bygg er heldur eigi jafn-
gildi hafra að fóðurgæft, og mjög
miklu einhæfara til notkunar. Þann-
ig er það talið mjög óheilnæmt fóð-
ur fyrir hross, en ágætt til svínafit-
unar, og að surnu leyti jafngildi
hveitis, sem alifuglafóður, einkum
ef það er mulið i hrat.
Erfitt á eg með að trúa þvi, að
ekki sé mjög víða á íslandi hægt að
rækta haust-rúg til mikilla fóður-
bóta, og jafnvel þroskaðan til möl-
unar í brauðgjörð, af rétt er að far-
ið; þar sem rúgur, bæði vor- og
haust-tegundin, eru auðræktaðri
undir ýmsum erfiðleikuni jarðvegs
og tíðarfars, en allflestar eða allar
aðrar venjulegar korntegundir.
Málið um fjölgun naulgripa á ís-
landi, er eitt hið þýðingarmesta fyr-
ir velmegun landslýðsins yfir höfuð,
en um leið yfirgripsmeira og kref-
ur meiri sérþekkingar en mörg önn-
ur nauðsynjamál landsins, ef bezt
ætti að fara. öllum er ljóst, hve
mikils virði er að hafa góðar mjólk-
urkýr, og að ínikið væri unnið við
að hafa nautgripi (geldinga) til
verzlunarvöru til annara landa. —
Hitt munu fáir ihuga á íslandi, hve
mikill hagur gæti verið fyrir bænd-
ur, að hafa væna, stóra uxa til jarð-
ræktarvinnu, sem væri ofurefli fall-
egu, litlu hestunum þar heinia. En
til umbóta í þá átt útheimtist fleira
en aukið heymagn. Það þyrfti sér-
stakar kynbætur fyrir nautgripi,
miðað við það, til hvers gripirnir
væru ætlaðir. Gróðinn myndi reyn-
ast mestur i sérrækt hverrar teguncf—
ar fyrir sig; t.a.m. myndu sumíir
stunda kynbætur til mjólkurhæðar
og smjörauka; aðrir til holda og
stærðar. Ætti sljórn lahdsins að
hjálpa bændum til að ná kynbóta—
nautum frá öðrum löndum, t.a.ni.
Stutthyrningum (til stærðar og:
holda) frá Skotlandi, og Holstein—
nautum (til mjólkurauka) eða Jer—
sey-nautum (til smjörauka) frá upp-
runa-stöðvum þeirra. En kynn*
skyldu menn sér eðli hverrar teg-
undar og kosti eða ókosti og gætæ
aðstöðu óhagræða allra, áður en val-
ið væri um þessi kyn af handahcífip
og æ varast, að blanda saman ólík-
um kynjnm, i þeirri þekkingarleys—
is von, að afkvæmið myndi stofœ
áð nýjum kynflokki, sem næði öll—
um frumkostum beggja ættanna.
Eg má geta þess, að aðferð sú, ee~
tíðkaðist, þegar eg ólst upp á ís-
landi, bæði i minni sveit og anuars-
staðar þar er eg þekti til, að taka
aðaliega tillit til móðurinnar, þegar-
reynt var að bæta um mjólkurmagii
kynsins (sem þá var eingöngu helzt
hugsað um), er staðreynd að vera
alveg skökk. Við kynbætur allra Iif—
andi ^kepna, riauta, sauða, hross'ir
svina fugla — og manna (sem vít-
anlega er ekki álitið að þurfi hóta
viðl), er faðernis-eðlið álitið að-
ganga rikast i ættir. Því er það, a&
þótt bændur sjái sér eigi færL að
kaupa bæði karl- og kven-stofn til
kynbóta, sem auðvitað væri lanfj-
bezt, þá getur kynið með karl-bótunv
tekið fljótum og æskilegum framför-
um á nijög stuttum tima, ef rétt er
að farið. Gæti og ælti stjórn lands-
ins, eða t.a.m. Búnaðarfélag fslandx,
með fjárstyrk landssjóðs, að hafa
kynbótaskrá fyrir landið, þar sent-
skrásetja mætti (registera) úrvals
kynbætinga (t.a.m. naut og kýrj
hesfa og hryssur; ær og hrúta; geítí
og gyltur, o.s.frv., og hafa árlegac
sýningar fyrir lifandi pening allanr
t.a.m. sýslusýningar, fjórðungssýn-
ingar og landssýningar, þar sem veí
færir menn væru valdir til að dænia:
hvert kyn og ákveða verðlaun eftic
gæðamerkjum (‘Points’, sem það er
kallað á búfræðismáli hér). Fyr er%
þessi aðferð kemst á. verður fram-
kvæmdakapp i þessa átt ekki svo*
mikils virði.
l’m þetta mál væri gaman að ræðc*
meira siðar, ef tök leyfðu.
Hemphill’s Americas Leading
Trade School
ATJal skrlÍNtofa «13 Maln 8tree*.
WlnBlpeBT.
Jitnev. Jitney, Jitney. ÞaTJ þarf
svo hundruTJum skiftir af mönum til
ati höndla og gjöra viTJ Jitney bif-
reiTJar, arTJsamasta starf í bænum.
ATJeins tvær vikur naubsynlegar til
aT5 læra i okkar sérstaka Jitney
“class” Okkar sérstaka atvinnu-
útvegunar skrifstofa hjálpar þér aTJ
velja stöTJu eTJa aTJ fá Jitney upp á
hlut.
Gas Traetor kenslu bekkur er nú
aö myndast til þess aTJ vera til fyrir
vor vinnuna. mikil eftirspurn eftir
Tractor Engineers fvrir frá $5.00 tll
$8.00 á dag. vegna þess aT5 svo
hundruTJum skiftir hafa fariTJ í
stríTJiT5. og vegna þess atJ hveiti er f
svo háu verTJi aTJ hver Traction vél
verTJur aTJ vinna yfirtima þetta sum-
ar. Eini virkilegi Automobile og
Gas Tractor skólinn í Winnipeg.
LæriTJ rakara iTJnina í HemphiH's
Canada’s elsta og stærsta rakara
skóla. Kaup borgaTi á meTJan þú
ert aT5 læra. Sérstaklega lágt inn-
gjald og atvinna ábyrgst næstu 25
nemendum sem bvrja VÍT5 höfum
meira ókeypis æfingu og höfum
fleiri kennara en nokkur hinna svo
nefndu Rakara Skólar í Winnipeg.
ViTJ kennum einnig Wire og Wire-
less Telegraphy and Moving Picture
Operating.” Okkar lærisveinar geta
breitt um frá einni lærigrein tll
anarar án þess aTJ borga nokkuTJ
auka. SkrifiTS etJa komiTJ viTJ og
fáiTJ okkar fullkomiTJ upplýsinga-
skrá.
Hemphill’s Barber College and
and Trade Schools
H«‘iid Offl«‘«*» <143 Nlain St.* Wlnnipeg:
Branch at Regina, Sask.
CARBON PAPER
lor
IYPEWRITER—PENCIIr—
PEN
Typewriter Rihbon for every
make of Tyjiewriter.
G. R. Bradley
& Co.
304 CANADA BLDO.
Phone Garry 2899.