Heimskringla - 15.07.1915, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 15. JÚLf 1915.
HEIMSKRINGLA
BLS. 7
Mackensen herforingi.
Mackcnsen herforingi Þjóðverja
hefir nú hlotið frægð svo mikla, af
sigurvinningum sínum í Galizíu, að
nærri liggur að skugga slái á ljóma
og dýrð Hindenburgs gamla, sigur-
vegarans frá Tannenburg og Masúr-
isku vötnunum.
Það var Mackensen, sem rendi
fleygnum mikla hinna þýzku frá
Cracow yfir ána Dunaet fyrir mán-
uði síðan og kom Rússum þar i svo
mikinn háska, að þeir urðu að halda
austur öllu sinu liði til Un§arn, aust-
ur yfir Karpathafjöll og austur um
Galiziu bygðir. Og það var hann,
sem ýtti svo fast á fleyginn mikla,
að Rússar hrukku yfir Sanfljót í eld-
báli einu, og hann sem tók Przemysl.
Og enn hélt hann áfram austur og
náði Leinberg, höfuðborg Galizíu,
úr höndum Rússa. Þetta alt eru eng-
in smælingjaverk. Og þó að Rússar
haldi enn hergörðum sínum, þá er
Mackensen ckki minni maður fyrir
það, heldur meiri. Því að Rússar
eru engu óhraustari en Þjóðverjar,
og þeim stýrir maður sá, sem kann-
ske ber höfuð yfir alla samtíðar-
menn sina, hvað hermensku snertir,
og með honum eru hershöfðingjar
margir hver öðrum betri. En þenn-
an fleyg, sem Mackensen var búinn
að útbúa, var engum menskum
manni hægt að stöðva þarna, nema
að stráfella hvern mann; cn þar til
þurftu skotfæri meiri en Rússar
höfðu völ á.
Og þessi kviða Mackensens þarna
mun lengi uppi verða. Annað eins
hervirki hefir liklcga aldrei verið
unnið í siigu heimsins. Og eins og
menn spurðn áður, hver Joffre væri
eða French, eða Foch eða Kastel-
nau, eða Hindenburg — eins spyrja
menn nú, hvaða inaður þessi Mack-
ensen sé og hvað hann hafi gjört
áður á æfi sinni.
Maekensen er gamall maður, eins
og allir þeir, sem nokkuð kveður að
i striði þessu. Yfirforingi Frakka
Joffre er 03 ára. Hinir beztu hers-
höfðingjar hans, þeir Foch og Galli-
enni og Kastelnau, eru allir yfir 00
ára. Hindenburg, hinn stálharði og
ódrepandi hershöfðingi Vilhjálms,
er 69 ára. Von Kluck, sem harðast-
ur var á Frakklandi og sagt er að
lifi enn, er á sjötugsaldri. Cad-
orna greifi, herforingi ítala, er 70
ára gamall. Og Mackensen herfor-
ngi er 65 ára gamall. Þetta er öld-
unganna strið; stríð mannanna með
fullþroskuðu viti og langri lífs-
reynsiu. Um ungu mennina heyrist
ekki talað nú; þó að þeir náttúr-
lega séu með og vinni sinn hluta.
En Mackensen hefir heyrt sprengi
kúlurnar hvína i lofti fyrri en nú
og þytinn af kúlunum. Eins og Hin-
denburg og Joffre og von Kluck og
Foc-h og Kastelnau — var Macken-
sen með i franska strðinu 1870. Og
annað má segja honum til gildis,
sem fáheyrt cr um þýzka hershöfð-
ingja: Hann var óbreyttur liðsmað-
ur í fyrstu. Þegar þýzkir stukku á
Frakka fyrir 45 árum, var Mecken-
sen 21 árs gamall eða því nær, og
hafði aldrei komið inn fyrir dyr á
herforngjaskóla. Var hann þvi sjálf-
boðinn liðsmaður og hafði áþekka
stöðu og “corporals” hafa nú, eða
hinir lægstu foringjar.
Hann hafði ekkert “von” fyrir
framan nafn sitt, sem aðalsmenn
Þjóðverja. Það var ekki fyrri en á
efri árum að hann var hafinn í tölu
aðalsmanna og gefinn titill þessi.
Hann hefir í stríði þessu ekkert
frægðarverk unnið, er komist nokk-
Isabel Cleaning and
Pressing Establishment
J. W. (lUINN, elgrandl
Kunna manna bezt a® fara mel
LOÐSKINNA
FATNAÐ
ViTJgerTJIr og breytingar
á fatnaTJi.
Phone Garry 1098 83 Isabel St.
homl McDermot
Columbia Grain
Co, Limited
140-44 Grain Excliange Bldg.
WINNIPEG
TAKIÐ EFTIR!
Vér kaupum hveiti og aðra
kornvöru, gefum hæsia verð og
ihyrgjumst áreiðanleg viðskifti
Skrifaðu eftir upplýsingum.
TELEPHONE MAIN 3508
uð nálægt þessu hinu síðasta; en
bæði á Þýzkalandi og víðar vissu
menn að þarna væri maður, sem
vert væri að taka eftir og einn af
þeim, sem vissi þetta, var Hinden-
burg gamli. Og þegar Hindenburg
rendi fylkingum sínum fram til
Lods og Lovics á Póllandi, við árs-
lok seinast, þá var Mackensen hans
hægri handar maður.
Mackensen brauzt þar fram með
fylkingar sínar og óð þar með þær
inn á milli Riissanna, þangað til
jieir umkringdu hann á alla vegu;
cn menn hans hrundu niður i
hrönnum stórum og var þá nærri
úti um hann. En honum bilaði ald-
rei hugur né áræði. Ilann var kví-
aður þar og eina ráðið var að
brjótast út úr kvínni.
Hann kallaði fram menn sina og
þeir runnu á Rússa með byssustingj-
unum og ruddu sér braut í gegnum
fylkingar þeirra og léku þá svo
hart að þeir urðu að hrökkva frá og
hálf tvistruðust.
Þeir komust þarna iir gildrunni
Rússa; en margir gefa Hindenburg
heiðurinn, þó að sumir hafi viður-
kent MacKensen og kalli hann nú
kappann frá Lods og Galiziu.
Mackensen hefir haft horn í síðu
Amerikumanna og verið beiskyrtur
til þeirra stundum. Einkum bar á
því, er hann talaði við fréttaritara
einn í vetur, og var þá reiður við
Bandaríkin fyrir það, að þeir sendu
vopn og skotfæri til Bandamanna,
cvina þeirra.
Meðal annars mælti liann þá þess-
um orðum:
“Þó að Bandaríkin haldi einlægt
áfram að sénda vopn og skotfæri og
fleiri fallbyssur og flugdreka og
hesta og gaddavír og Guð veit hvað
meira, — Þá skulum við vinna; —
við hljótum að vinna Þér megið
trúa mér!” og þá skullu báðir kjálk-
arnir saman, sem harðspentur refa-
bogi, eftir því sem fréttaritarinn
segir frá; og var sem elding leiftr-
uði úr augum Mackensens, er hann
beindi þeim á fréttaritarann.
“Það kann að dragast lengur fyr-
ir þetta striðið”, mælti hann enn-
fremur. “Já — eg veit l>að verður
lengra fyrir þetta, heldur en ef ó-
vinir vorir hefðu ekki fengið þessa
hjálp. En vér látum þá aldrei sigr-
ast á oss! Vér látum oss aldrei, —
hvorki fyrir vopnum Breta, eða
Rússa eða Frakka eða Ameriku-
rnanna. Ef að þér þarna handan við
hafið viljið stytta stríðið, eins og
þér segið, þá ættuð þér að hætta að
sendá vopn og matvæli, og ef að
þér gjörðuð það, þá mundi yður
furða, hvað fljótir vér verðum að
láta yfir ljúka og velta þessum öll-
um, sein fyrir oss standa.
“En þér Ameríkumennirnir, þið
hjálpið óvinum vorum, — ekki ein-
ungis á vigvellinum, heldur til þess
að svelta oss alla, konur og börn.
Eða viljið þér halda því fram, að
það sé ekki að hjálpa óvinum vor-
um, að senda þeim korn og kjöt og
■ uour og kartöflur og svo margt og
margt fleira? Eða þegar þér látið
Breta segja fyrir um það, hvað er
leyfilegt að flytja og hvað ekki? —
Eða hvert skipin yðar megi fara og
hvort ekki?
Hví standið þér þarna aðgjörða-
lausir? Hví þolið þér alt, sem að
yður er rétt? Hví standið þér með
bibliuna í annari hendinni, en
sprengikúluna i hinni? (Skritið,
að Mackensen skuli spyrja þannig).
Og vasabókina við hjarta yðar — í
staðinn fyrir í vasanum?”
August von Mackensen er fæddur
6. des. 1849 i Haus-beibnitz i Sax-
en. Faðir hans var efnaður bóndi.
Hann var tvítugur þegar stríðið
hófst milli Þjóðverja og Frakka og
var hann þá rétt nýkominn í her-
inn sem Vice Wachlmeister, eða
lægsti undirforingi.
En oft var hann sendur með sveit
"sinni til að njósna um gjörðir óvin-
anna og einkum í hættuferðir; fór
þá strax að bera á snarræði hans og
foringja hæfileikum.
Hinn 5. ágúst 1870 var hann lát-
inn fara á undan hernum með lít-
inn riddaraflokk, nálægt Wörth i
Lothringen á Frakklandi. Þar var
einn aðalbardaginn í stríði þessu.
Mackensen kom að þorpi þessu með
menn sína; og rann á hjá þorpinu,
er hann þurfti yfir að komast; en
brúin hafði verið rifin af og stóðu
stólparnir eftir. Mackensen gat ein-
hvernveginn skriðið milli stólpanna
og komst yfir og læddist inn i þorp-
ið. En það var fult af frönskum her
mönnum. Þeir fóru svo að skjóta
á hann; en hann komst þó aftur til
manna sinna sömu leið, þó erfið
væri.
Við Toury á Frakklandi 5. okt. s.
á. var hann sendur að njósna, og
þótti það svo mikil hættuför, að
hershöfðinginn vildi engum skipa
ferðina. En þá bauðst Mackensen
til fararinnar og nokkrir sveitungar
hans. Hann fór og komst inn fyrir
hergarð Frakka og burtu aftur með
fregnir þær, er hann átti að sækja.
Loks fór hann að verða óprútt-
inn; og einu sinni er hann mætti
þóp af frönskum hermönnum hróp-
aði hann heróp Prússa og hleypti á
þá. Þeir hrukku frá, en sendu hon-
um kúlnadrífu; en hann slapp frá
þeim til félaga sinna. Fyrir þetta
Búskapur við vígvellina og nálægt þeim.

Ekki fuil hundratS yards frá hestunum springur sprengikúla ein og fælast
hestarnir og prjóna. Er þaS furBa a5 menn skuli vinna a5 friSsomum
störfum, skamt frá stórum hópum, sem éru atS drepa hvor annan.
sæmdi Albert prins han njárnkross-
inum.
öðru sinni komst Mackensen í
hann krappann. Það bar svo til, að
ungui; herforingi, sem von Horn
hét, hafði orðið fyrir launsátri og
drápu Frakkar hann og flesta menn
hans; en nokkrir komust undan. Og
er þeir komu til hersins hittu þeir
fyrst Mackensen og nokkra menn
með honum. Þeir fengu þá til að
snúa aftur með sér og var Macken-
sen foringinn. Þeir fóru og gjörðu
áhlaup á Frakka,' þo að Frakkar
væru miklu fleiri, og hættu ekki
fyrri en þeir voru allir flúnir, sem
ekki lágu dauðir. ý
Seinna varð Mackenscn ástfang-
inn í systur foringja þess, sem
þarna féll og fékk hana sér fyrir
konu.
Eftir stríðið gekk Mackensen á
háskólann í Halle, en slepti her-
mensku þangað til árið 1873. Smá-
hækkaði hann svo einlægt i tign-
inni, þangað til 1903, að hann var
gjörður herforingi (General) fyrir
36. herdeildinni (Divisions-Gener-
al) og síðar yfirforingi yfir 17.
hernum ‘Army Corps).
Hann átti þrjá sonu og dóttur með
hinni fyrri konu 'sinni, sem hann
misti fyrir nokkru og er nú giftur í
annað sinn.
Frú Valgerður Þor-
steinsdóttir.
Hér flytur N. Kbl. mynd af merkri
og góðri konu, frú Valgerði Þor-
steinsdóttur á Bægisá. Er hún kom-
in fast að áttræðu, fædd 23. ap^'íl
1836. Myndin er tekin i Kaup-
mannhöfn vorið 1879.
Ætt frú Valgerðar er góðkunn,
frá Mývatni. Faðir hennar, hinn
þjóðkunni prestur, síra Þorsteinn
Pálsson á Hálsi i Fnjóskadal, dáinn
1873; var af bezta bændakyni í
Sveitinni, afi, langafi og langa-
langafi Reykjahlíðarbændur. Móðir
frú Valgerðar var Valgerður Jóns-
dóttir, fyrri kona sira Þorsteins á
Hálsi og dóttir sira Jóns prests Þor-
sleinssonar i Reykjahlíð.
Þær mæðgur og nöfnur voru,
hvor um sig, elztar í systkinahópn-
um. Lifa nii af Reykjahliðarsystkin-
um tvö hin yngstu af 14, Benedikt
og frú Jakobína, ekkja Gríms Thom-
sens; en af Hálssystkinum, auk Val-
gerðar, frú Sigriður ekkja Skapta
ritstjóra og síra Jón á Möðruvöll-
um. Var það miseldri Reykjahlíðar-
systkina, allra sammæðra, að sem
næst eru þær jafnaldra frú Jakob-
ina Thomsen og systurdóttur henn-
ar frú Valgerði á Bægisá.
Frú Valgerður giftist 1865 síra
Gunnari Gunarssyni, fóstbróður sín-
um; móðir sira Gunnars, prests-
ekkjan frá Laufási, frú Jóhanna
Gunnlaugsdóttir Briem, var seinni
kona síra Þorsteins á Hálsi. Eigi
var sambúðin við þann ágæta mann
lengri en 8 ár; andaðist sira Gunn-
ar að Lundabrekku 1873. Eina barn
þeirra, er lifði, er frú Jóhanna, kona
síra Teódórs Jónssonar á Bægisá.
Þjóðkunnugt er það og maklega
\ ðurkent, að frú Þóra, dóttir Gríms
í mtmanns og kona Páls Melsteðs,
tekur kvennaskólámálið upp hér á
landi, og heldur fram til góðs sig-
urs og farsælla framkvæmda í
Ileykjavík. Hitt mun ókunnugt, að
í'gústa Grímsdóttir, systir frú Þóru,
bjó undir kvennaskólastofnun á
Norðurlandi i hugum þeirra syst-
kina, frú Kristjönu Hafstein og Egg-
erts Gunnarssonar. Var ungfrú Á-
ert stendur að hinu mikla stórvirki,
| ergjabót Staðarbygðarmýra, sem nú
| verður aftur upp tekið. Reisir þá
frú Kristjana bú á Laugalandi og
j Fggert verður fyrir búsforráðum;
j rís þar upp hús, og þakið þá fengið
! um leið yfir kvennaskólann. Stofn-
féð, sem Eggert hafði upp með
samskotum, var um 6000 kr., og
obbinn af því fé fenginn í Kaup-
ir.annahöfn.
Skólinn var styrktur af þingi 1887
og þá kendur við Munkaþverá. —
Kann eg*eigi skil á því heiti. Vera
má, að Suður-Þingeyjarsýsla hafi
citthvað styrkt skólann með Eyja-
fjarðarsýsíu, eða hún verið ein um
það. Bezt var skólinn sóttur af
kqnum úr Suður-Þingeyjarsýslu. —
Skagfirðingar fóru sama árið að
koma upp kvennaskóla að Ási í
Hegranesi, sem lítið varð úr. Stóð
það með öðru því í gegn að eyfirzki
skólinn yrði fyrir alt Norðurland.
Gefur nú blaðið fyrst orðið síra
Jónasi kennara Jónassyni á Akur-
eyri, fyr á Hrafnagili. Sat hann þar !
12 ár í nábýli við skólann. Þá segir j
húsfreyja Guðbjörg Stefánsdóttir í |
Garði við Mývatn frá námsdvöl
sinni á skólanum veturinn 1882
til 1883.
Síra Jónas ritar ágrip af sögu
skólans:
Fyrsti hvatamaður pg upphafs-
maður Laugalandsskólans var Egg-
ert Gunnarsson. Var skólinn fyrst
settur á stofn 1877. Átti amtmanns-
frú Kristjana Hafstein, systir Egg-
erts, og góðan hlut að og var í stjórn
skólans. Frú Valgerður tekur strax
við forstöðunni, en veturinn 1878—
1879 var hún í Kaupmannahöfn til
náms og kynningar skólahaldi.
óslitið hafði frú Valgerður for-
stöðuna á hcndi þangað til 1896, að
hún og þær mæðgur fóru að Bægí
isá. Öll þessi ár var skólinn á Lauga
landi. Var þar fyrst bygt litið timb-
urhús 1876, en svo var tvíbætt við
það; og mun það hafa verið full-
gjört um 1882.
Fyrst framan af var kvennaskól-
inn aðeins ein deild, og gátu þá
ekki verið fleiri cn 12—16 í einu
sakir rúmleysis. En ]>egar húsrúm
jókst, var skólanum skift í tvær
deildir — efri og neðri bckk, og
gátu I>á stórum fleiri sótt skólann.
Oftast munu hafa verið 22—24 stúlk
ur fastar i báðum deildum allan
veturinn. Skifti urðu oft um nýj-
ársleytið. Síðara námsskeiðið var
jafnan stórum fjölsóttara; voru þá
oft um 30; og enda einu sinni
minnir mig eftir 36 stúlkum siðari
hluta vetrar, en ekki munu sumar
þeirra hafa verið nema um tima.
Próf voru haldin bæði fyrir jól-
in og svo fyrri hluta maimánaðar.
Námsgreinir man eg ekki allar, og j
það því síður, hvernig skift var á
milli deilda: íslenzka; danska; rit
fegurð; saga; landafræði; heilsu-
fræði og söngur voru helztu bók-
fræðgreinir. Þá var fatasaumur;
linsaumur; útsaumur og vefnaður.
Svo voru eldhússtörf; húshirðing;
þvottur og meðferð á ungbörnum.
gústa kennari á heimili amtmanns
i.m hrið eftir 1860. Þau voru mörg
áhugamálin, er geymdust i eldsál
F.ggerts.
Nú fer það saman, að báðar þær
frú Kristjana og frú Valgerður eru
< i ðnar ekjur sumarið 1875 og Egg-
Þetta er nú margt og mikið og oft-
ast aðeins ein kenslukona með
frúnni. Og hún hafði skólahúsið
mcð til umsjár- eða öllu heldur skól,
ann á búi sirau. En alt gekk það,
bæði búsforustan og skólastjórnin,
með mestu hægð og stillingu og
at mestu snild. , , ,
Kenslan fór bæði fram eftir bók-
um; en margt kendi frúin i fyrir-
ilestrum; t. d. mannkynssögu og
heilsufræði. Það var bæði sveitar-
prýði og sveitarstoð að þessari á-
gætu stofnun þarna og forstöðu
liennar. Kenslan var góð, praktisk,
við hæfi stúlknanna; og allar stú’k-
ur, sem þar höfu verið, mintust hlý-
lega og með kærlcika ársins eða ár-
anna, sem þær voru á Laugalandi.
Skólinn var fluttur á Akureyri
189 ; og hnignaði þar smámsaman
og lognaðist þar út af 1907 — held
eg.-----
Húsfreyja Guðbjörg Stefánsdóttir
í Garði kallar sin minningarorð:
“umsögn frá námsstúlku”.
Fyrsta kynning mín af frú Val-
gerði Þorsteinsdóttur, forstöðukonu
kvennaskólans á Laugalandi, var
þegar hún tók á.'móti mér í fordyri
skólahússins og bauð mig velkomna,
þótt eg kæmi viku siðar en skóli var
settur, og var því ekki upplitsdjörf.
Minnist eg sérstaklega frá þeim
fyrsta fundi augna hennar; fanst
mér að þau hlytu að sjá jafnt hug
minn og alt sem eg þar vildi hylja
og dylja, sem yfirborð hlutanna
umhverfisí
Húsmóðirin fylgdi mér siðan til
skólastofu, þar sem meyjarnar sátu
kringum stórt borð að saumum sin-
um og kenslukona a meðal þeirra.
Bað frú Valgerður mig að þekkja
kenslukonuna úr, og stóðst eg ekki
það próf; því að kenslukonan var
tneð þeim yngstu, er þar sátu; var
aðeins um tvitugt,*) en þar sátu á
á bekk 4 stúlkur eða fleiri um þrit-
ugsaldur. Við vorum 2 eða 3 um
tvitugt á skólanum og ein 17 og önn-
ur 13 ára.
Skólastofan var aðeins “ein og
bekkjaskifting engin önnur en flokk
un við borð í sumum bóklegu tím-
unum. Annars var stofan rúmgóð
og björt, með gluggum á þrjá vegu,
mig minnir alls 8; svo sólar naut á
öllum tima dags. Þarna sátum við j
lika mestallan daginn, alt frá fyrsta
bóklegum tima kl. 8 á morgnana,
*) Aðstoðarkennari frú Valgerð-
ar var þá ungfrú Sigurlaug Árna-
dóttir frá Höfnum, nú kona sira
Ludvigs Knudsens á Breiðabólstað
í Vesturhópi.
til þess við gengum til svefnlofts,
til að hafa um hönd söng og lestur,
áður. en við gengum til hvílu; og
slöktum ljós kl. 11.
Tilbreytingar voru helztar þær,
að gegna eldhússtörfum, eftir hlut-
föllum yfir veturinn; og að fara til
laugarhúsa og þvo þvottinn, sem við
skiftumst á uni. En lifið í skólan-
um var oft fjörugt og skorti ekki
umræður yfir saumunum, þar sem
saman voru komnar stúlkur úr flest-
um landsfjórðungum. Stundum las
ein stúlka upphátt, ef til voru nýj-
ar bækur. En oft var það líka
mannkynssága Páls Melsteðs, sem
lesin var á kveldin til skiftis. Þá
voru stúlkur líka að lesa undir
mörgundaginn, i sameiningu; tvær
og tvær um eina bók.
Allar mínar beztu minningar um
skólaveruna eru tengdar við þær
stundir, er frú Valgerður sat með
okkur kringum borð og kendi okk-
ur landafræði, tungumál (dönsku
og ensku) og sögu; þvi kensluna
kryddaði hún með ýmsum fróðleik,
sem vakti áhuga okkar og skilning.
Þegar hún komst að þvi, að nokkr-
ar stúlkur óskuðu eftir að komast
niður í ensku, lagði hún það á sig
að segja þeim til í henni, þó að það
væri ekki skyldunámsgrein. Og
ekki nóg með það, heldur hafði hún
stundum tíma í þýzku, inni í svefn-
stofu sinni, með fáeinum stúlkum
er þess óskuðu. Sýndi þetta áhuga
hennar og ósérhlifni. Það kom all-
staðar fram, að það var henni brenn
andi áhugamál, að stúlkur öðluðust
sem mest notha-fa þekking, hver
eftir sínum þroska og hæfileikum;
tel eg þá eigi síður til þess allan
verknað: fatasaum, matargjörð og
hreinlæti.
Og þegar tekið er tillit til þess,
að frú Valgerður hafði mest af þekk-
ingu sinni og mentun úr föðúrgarði,
prestssetri i sveit, þá er undravert
hve vel hún leysti alt af hendi. Þvi
þó hún, kona á fimtugsaldri — einn
vetur notaði tímakenslu á skóla í
Danmörku, hefði það þótt ónógur
undirbúningur til kenslu og skóla-
forstöðu nú á timum.
. — Nýtt Kirkjublað.
THORSTEINSSON BROS.
Byggja hús. Selja lóCir. Útvega
lán og eldsábyrgóir.
I*h<me Tlnin 2992
Room 815-17 Somerset Block
J. J. BILDFELL
FASTEKiXASAM.
Unlon Itnnk .“»th. Floor Xo. 520
Selur hús og lóóir, og annaó þar aó
lútandi. útvegar peningalán o.fl.
l*hone Mnin 20S5,
PAUL BJARNASON
FA ST EIG XASA L. I.
Selur elds, lífs, og slysaábyrgU og
útvegar peningalán.
WYNYARD,
SASK.
J. J. Swanson
H. G. Hinriksson
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGXASALAR OG
penlngn mittlar.
Talsími Main 2597
Cor. Portage and Garry, Winnipeg
Graham, Hannesson & McTavish
LÖGFRÆÐIN GAR.
907—908 Confederation Life Bldg.
Phone Main 3142
WINNIPEG
Arni Anderson E. P. Garland
GARLAND & ANDERSON
LÖGFRÆÐINGAR.
Phone Main 1561
901 Electric Railway Chambers.
Talslmi Mnin 5302
Dr. J. G. SNÆDAL
TANNLÆKXIR
Suite 313 Enderton Block
Cor. Portage Ave. og Hargrave St.
E. J. SKJÖLD
DISPENSING CHEMIST
Cor. Simcoe and Wellington Sts.
Phone Garry 4308 WINNIPEG
Vór höfum fullar birgölr hreinnstn lyfja
og meöala, Komiö meö lyfsoöla yðar hing-
aö vér gerum meöuiin nákvœmlega eftir
Avlsan læknisins. Vér siunum utansveita
pönnnnm og selium giftiugaloyfl,
COLCLEUGH & CO.
Xolre Dame Ave. «& Sherbrooke St.
Phone Garry 2690—2691
FÍNASTA SKÓVIÐGERÐ.
Mjög fín skó vi"ögerö á met5an þú
bít5ur. Karlmanna skór hálf botn-
aöir (sauma'ð) 15 mínútur, gútta-
bergs hælar (don’t slip) eða leður,
2 mínútur. STEWART, 193 Paeific
Ave. Fyrsta búð fyrir austan aðal-
stræti.
SHAW’S
Stærsta og elsta brúkaBra fata-
sölubútiin I Vestur Canada.
479 Notre Dame Avenue
Dr. G. J. GISLASON
Physlcian nml Surgeon
Athygli veitt Augna, Eyrna og
Kverka Sjúkdómum. Ásamt
innvortis sjúkdómum og upp-
skurði.
1S South 3rd St.# Grand Forks, N.D.
GISLI GOODMAN
TIXSMIDUR
Verkstæði:—Horni Toronto St. o z
Notre Dame Ave.
Phone
Garry 2DS8
Heimllia
Garry 890
A . S. BARDAL
selur líkkistur og annast um útfarlr.
Allur útbúnaður sá besti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar minnisvarða
og legsteina.
S13 Sherhrooke Street.
Phone Garry 2152 WIXNIPEG.
D r. J. STEFÁNSSON
401 BOYD BLIUDING
Horni Portage Ave. og Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Er að hitta
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 5 e.h.
Talsfmi Main 4742
Heimili: 105 Olivia St. Tals. G. 2315
MARKET H0TEL
146 Princess 8t.
á mötl markatstnum
Bestn vínföng vlndlar og abhlyn-
lng gób. Islenzkur veltlngamatS-
ur N. Halldorsson, lelbbeinlr Is-
lendingum.
P. O'CONXEL, elgandt WINNIPBG