Heimskringla - 22.07.1915, Blaðsíða 3
WINNIPEG, 22. JÚLÍ 1915.
Hp LMSKRINGL-.
BLS. 3
Indiand svelgur guilsins
og gimsteinanna.
Rétt þegar stríðið var nýbyrjað,
reis einn ráðgjafi Breta upp á þingi
og las upp skjal frá jarli Breta á
Indlandi þess efnis, að sjö hundruð
höfðingjar Inda hefðu boðið kon-
ungi þjónustu sína, alla sína her-
menn og alla sína fjársjóðu. Mörg
af þessum tilboðum voru þegin þeg-
ar í stað og herdeild af innfæddum
indverskum herm'nnum flutt til
Frakklands, og þar hafa þeir síðan
barist af hinni mestu hreysti og
hugprýði.
En líklega eru þeir fáir, er hefir
komið það til hugar, að þetta er lik-
lega í fyrsta sinni, sem Indland
býður annara þjóða höfðingjum
hermenn sína eða fjársjóðu. Slíkt
hefir aldrei áður fyrir komið siðan
sögur hófust. Gullið og fjársjóðirn-
ir hafa æfinlega streymt inn þangað
en aldrei farið út úr landinu. Og
frá hinni elztu fornöld hefir Ind-
land verið svelgur sá, sem gleypt
hefir alt heimsins gull. öld eftir
öld hefir Indland sogið i sig þegj-
andi og hljóðlaust, sem svampur
cinn, gull, silfur og gimsteina ann-
ara landa.
Þessum auðæfum er hrúgað upp i
kjallahvelfingum hallanna, og þar
eru auðæfi þessi gagnslaus, gleymd
og falin sjónum manna; og svo eru
þau mikil, að enginn hefir þar tölu
á komið eða veit hvað þau eru
mikil.
Þar er hrúgað saman brezkum
gullpeningum frá dögum Vilhjálms
IV. og pjöstrum frá Mexico; gull-
kólfum ómyntuðum frá dögum Inca-
anna, og úr hinum huldu fjársjóð-
um Montezuma. Úr námum Kali-
fórníu, Ástralíu og Afriku hefir gull-
ið streymt þangað. En þegar það
kemur til Indlands, þá hverfur það;
rétt eins og elfurnar hverfa í sand-
inn, er þær renna um hinar sólbök-
uðu sandauðnir Afríku eða Asíu.—
Indland svelgir það alt.
Fyrir meira en þúsund árum síð-
an var Indland undranna og auðæf-
anna land. Salómon lét sækja þang-
að mikið af sínum dýrmætustu grip-
um. Skáldið gríska Hómer getur
um fjársjóðu Inda 2000 árum fyrir
Krist eða 1000 árum á undna Saló-
mon. Flestir liinir stærstu gim-
steinar heimsins komu frá Indlandi,
— voru eign indverskra prinsa og
konunga. Þúsund og ein nótt getur
um dali, sem allir eru glóandi af
gimsteinum.
Áður fyrri höfðu menn enga tölu
á þessu. En síðan árið 1835 hafa
Bretar haft tölu á gulli því, sem
þangað hefir verið flutt. Og frá
þeim tíma hafa 15 hundruð inillí-
ónir dollara verið innfluttar, fram
yfir það, sem út liefir verið flutt,
sem þeir vþita um. En árin 1911 og
1912 — aðeins þau árin tvö — hafa
þar verið fluttar inn 260 millíónir
dollara af gulli fram yfir það sem
út fluttist. En af silfri hefir land
þetta haft meira en öll Evrópa hafði
á miðöldunum. Og seinustu hundr-
að árin er það víst, að þangað hafa
farið meira en 3 billíónir dollara af
báðum þessum málmum.
Grafreitur auðæfa heimsins
Þessar billíónir liggja þarna i
grafreiti auðæfanna. Þær eru týnd-
ar, tapaðar heiminum og gefa engan
arð af sér. En gimsteinana þar get-
ur enginn talið, því að aldrei hafa
neinar skýrslur verið um þá gefn-
ar. En gimsteinarnir og gullið eru
leifar af ágóða verzlúnarinnar og
skattanna og af ránum og styrjöld-
um.
Vér hugsum oss Indur nútimans,
sem friðsama og óherskáa menn, —
sem liðlétt væskilmenni. En alt er
það rangt. því þeir hafa barist sem
ljón á vígvöllum Frakklands. Sögur
um herfrægð og hreysti þeirra ná
langt aítur i timann, þegar sögurn-
ar hinar fyrstu voru að myndast og
þau léku á vörum manna ljóðin,
sem vér nú höfum aðeins litil brot
eftir af.
j Sannleikurinn er sá, að indversku
höfðingjana sárlangaði i leikinn. —
! Endurminningarnar um forna frægð
loog hreysti hafa hrifið huga þeirra.
■Það hefir runnið upp fyrir augum
jþeirra 4 til 5 þúsund ára timi umlið-
! inna alda, þegar grimmar orustur
|voru háðar af feðrum þeirra, lát-
(lausar og blóðugar. Þegar griðin
I voru hvorki boðin né þegin, þegar
ílöndin voru eydd og blóðhefndin
' var hið æðsta lögmál, og hinn mesti
heiður, sem nokkur maður gat öðl-
ast, var að hníga hclsærður fyrir
ivopnum á vígvellinum.
Hann gat þess (ráðgjafi Breta) á
þinginu, að hinn indverski höfðingi
Sir Pertab Sing, hefði krafist þess,
Ifá að ganga í lið Breta og berjast
með þeim á vígvöllunum, og fylgdi
svo fast eftir, að fá að koma i leik-
inn, að engin ráð voru að neita
honum. — Var hann þó sjötugur
maður að aldri. Og þegar hugurinn
! er svo ákafur hjá sjötugum öldung-
um, þá er ekki að furða, þó að hin-
I ar elztu höfðingjaættir heimsins
hafi hug á að komast í veraldar-
styrjöld þessa, eða þeir af ættunum,
sem eru með heitu blóði og hugmóð
| i brjósti. Og skoði menn það ná-
kvæmar, þá er það eðlilegt að
mannflokkar þessir vilji vera með,
Jsem eru stríðinu og styrjöldunum
vanir öld fram af öld síðan löngu
fyrir daga Alexanders mikla. Og
þegar það þá eru þjóðir, sem ennþá
hafa geymt hetjuljóð fornkappanna,
sem elzt eru i heimi. Og svo kemur
hitt, að það er alt rangt um hatur
þeirra til Breta. Því að vitrustu
menn þeirra vænta sér meiri upp-
reisnar af hendi Breta en nokkurri
annari þjóð, og Vilhjálm og Þjóð-
verja óttast þeir meira en nokkuð
annað.
I tvö þúsund og fimm hundruð ár
hefir auðmagn og skraut við hirð-
flokka hinna indversku prinsa og
höfðingja verið meira og stórkost-
legra, en nokkursstaðar annars-
staðar í öllum heimi, og skrúðgöng-
ur og hátiðahöld fursta þessara og
prinsa hafa verið svo rikmannleg,
að hin ótrúlegustu æfintýri þúsund
og einnar nætur eru kannske ó-
fnllkomnari - lýsingar á þeim fá-
dæma auð, sem þar er saman kom-
inn. ,
En furstar þessir, hvort heldur
rajahs eða maharajas, leggja ekki
í'uðæfi sín i hlutabréf eða skulda-
bréf, eins og þeir Rockefeller og
Morgan, en gull og silfur, skart og
gimsteinasafn þeirra er margfalt
meira en nokkurra annara auðkýf-
inga.
Það er sagt að hertogafrú ein rík
á Englandi hafi gjört sér ferð til
Indlands til þess að sjá gimsteina-
söfn furstanna þar og tók með sér
gimsteina sína til samanburðar. —
Fann hún þar fursta einn og fékk
að sjá auðæfi hans, gull og silfur og
gimsteina alla. En að því loknu
biður furstinn hana um, að lofa sér
að sjá gimsteina hennar, sem hann
hafði heyrt um getið. En þá fyrir-
varð hún sig svo mikið, að hún
sagði að þeir hefðu orðið eftir
heima, hún hefði gleymt að taka þá
með sér. ,
Hluttaka indversku prinsanna.
‘Eg býð Englandi fram alla mína
hermenn og alla mina fjársjóðu’,
sagði furstinn (Gaekvar) af Baroda
undir eins og hann frétti að Bretar
væru komnir í strið.
Og óðara fór hann til og keypti
gufuskip stórt og mikið, Empress of
India, og lét strax fara að breyta
því í spítalaskip. Tveir aðrir ind-
verskir furstar gáfu stórfé tii her-
Mine Sweeper Breta (sópur tundurvéla).
Þegar þú þarfnast bygginga efni eða eldivið
D. D. Wood & Sons.
Limited
Verzla með sand, möl, mulin stein, kalk,
stein, Iime, “Hardwall and Wood Fibre”
plastur, brendir tígulsteinar, eldaðar pípur,
sand steypu steinar, “Gips” rennustokkar,
“Drain tile,” harð og lin kol, eldivið og fl.
Talsími: Gárry 2620 eða 3842
Skrifstofa: Horni Ross og Arlington St.
Þetta er í Norðursjónum. Hásetar allir hafa bjarg hringt eSa helti, því
búist er vib at5 skipib springi í loft upp.
kostnaður. Furstinn (Nizam) af
Hyderabad gaf tvær millíónir doll-
ara í skíru gulli og Maharajahinn af
Mysore gaf eina millíón sex hundr-
uö og fimmtiu dollara i einu og
kvað meira koma seinna. Og *þetta
eru aðeins tveir af sjö hundruð inn-
fæddum furstum.
En þó að gjafir þessar séu miklar
og konunglegar, þá skyldu menn
ekki ætla að þessir menn hafi rúið
sig inn að skyrtunni. Furstinn af
Baroda á sjal eitt, alsett perlum; en
umgjörðin er þéttsett demöntum,
rúbinum, smarögðum, saffírum og
emeröldum, og er það vafalaust hið
dýrasta sjal í lieimi, því það hefir
verið virt á 5 millíónir dollara. —
Svo á hann einnig marga hina dýr-
ustu gimsteina í heimi.
Þeir sem' kunnugir eru segja að
gimsteinar hans séu nálægt 40 mill-
íónum dollara virði. Hann á heila
dúkana og gólfábreiður alsettar
perlum; og stóla, borð, sængur, bað-
ker og vatnskönnur úr skíru gulli.
Hósæti hans er fill einn gjörður úr
eintómu gulli og þarf 24 menn til
að lyfta. Fallbyssur á hann úr
tómu gulli og eru jiær keyrðar á
undan honum á hátíðum.
Furstinn af Baroda er mentaður
n.aður og hefir oft komið til Ame-
ríku. Sonur hans útskrifaðist af
Harvard háskóla. — Stundum hefir
það sagt verið, að hann hafi verið
uð skilja við konu sína. En óvíst,
hvort nokkur hæfa er í því. Og
einu sinni var hann í veizlu mikilli
í Washington með frú sinni, og
mælti þá hefðarfrú ein við hann,
að sig langaði svo mikið til þess að
sjá perlur hans; en hann benti þó
a konuna sína og mælti: ‘Þarna (
getið þér séð eina þeirra’.
Baroda og Maharajah Sinda af
Gwalior eru taldir ríkastir furstar
a öllu Indlandi, og er sagt að hvor j
þeirra hafi 15 millíónir dollara í |
persónulegar tekjur. Furstinn af.
Gwalior gaf Bretum eitt sinn spít-
alaskip mikið og vel út búið, er þeir:
áttu í ófriði við Kinverja. Og hinn I
núverandi fursti hefir gefið meiraj
til hjálpar bágstöddum Belgum en (
nokkur annar, og svo hefir hann og
gefið Bretum heila vagnalest af j
sjúkravögnum: 41 • vagn handa
særðum mönnum, 4 vagna handa j
læknum og hjúkrunarkonum; og |
5 mótor vagna og 10 mótor hjól.
En fursti þessi á líka töluvert |
Bretum að þakka, jiví að þeir skil-
uðu afa hans aftur kastalaborginni
í Gwalior. Þeir höfðu tekið hana
hertaki og héldu henni um stund.
En furstinn var lengi að leitast við
að fá hana aftur. Hann hafði verið
i uppreist á móti þeim áður; en
þegar þeir náðu kastalanum, þó
vildi hann leita sætta. Samt höfðu
Bretar lialdið borginni í 30 ár. En
enginn vissi, hvað þar var geymt í
leyniklefum kjallaranna nema furst-
inn. Hann átti þar feykileg auð-
æfi; en sjálfur vissi hann ekki,
hvar þau voru. Þeir voru allir
dauðir, sem vissu það, nema einn
gamall karl; og ef að hann dæi, þá
voru fjársjóðir þessir sama sem
tapaðir.
Hann fékk loksins kastalann aft-
ur; og nú voru fengnir múrhleðslu-
menn úr fjarlægum héruðum, og er
þeir komu var bundið fyrir augu
þeim og þeir leiddir inn i kastalann
og látnir sverja dýra eiða að segja
ekki frá neinu, og karlinn gamli
kom og sagði hvar leita skyldi. Og
svo voru hvelfingar þessar opnað-
ar og sást þá að féð og dýrgripirnir
voru þar óskertir. Múrhleðslu-
mennirnir voru svo blindaðir aftur
og fluttir langt í burtu; en hermenn
þeir hinir innfæddu, sem á verði
höfðu staðið og vissu um þetta, —
voru allir teknir og deyddir, þvi
að dauðir menn segja engar sögur.
Þetta ótti að hafa gjörst fyrir ná-
lægt tveimur mannsöldrum.
Þessi eldgamli siður Indverja, að
grafa auðæfin í jörðu, er eitt af
því, sem stendur í vegi fyrir fram-
för og þroskun hins mikla ind-
verska veldis. Þarna eru mörg
hundruð höfðingjaættir, sem grafa
þannig fé sitt í jörðu. Og þó að
einn fursti eða tveir víkji frá reglu
þessari og sendi 40—50 vagnhlöss
af silfri til markaðar og taki fyrir
aröberandi skuldabréf, þá segir það
ckki mikið.
Og þessir mörgu og fáheyrðu fjór-
sjoðir Inda eru þá fleiri þúsund ára
söfn af ránsferðum og stríðuin,
verzlun og sköttum, sem oft hafa
verið píndir út af fátækum með j
barðri hendi. Þarna eru um sjöj
hundruð sérstakir furstar; allir
eiginlega óháðir nema Bretum, og
ríkir hver þeirra yfir þegnum sin-
um. Sumir að eins yfir nokkrum
þorpum, eða nokkrum fermílum.
En sumir yfir ríkjum eins stórum
og California. Þarna er fólkinu
skift í margar stéttir, sem aklici
mega blandast sanian, aldrei giftast
saman; en hver verður að vera al-
gjörlega aðskilinn fró öllum öðrum.
Og svo eru þjóðflokkarnir nærri ó-
teljandi, og hver þeirra heldur sér
út af fyrir sig. Og þá eru trúar-
bragðaflokkarnir fleiri og breyti-
legri en kannske í nokkru öðru landi
á hnettinum. Og alt er þetta hin
indverska þjóð, Hindúarnir. Þetta
samsafn af svörtum, rauðum, gul-
um og hvítum mönnum, sem hvergi
ó sinn líka ó jarðríki; þetta sam-
safn af óteljandi tungum, óteljandi
trúflokkum, óteljandi mannflokkum.
Þaö er því lítil furða, þó að þar
finnist ekki neinn sérstakur þjóðar-
andi, og verður langt til þess að
bíða að líkindum, að minsta kosti
þurfa öll hin breytilegu tungumál
að hverfa og stéttirnar og stéttaríg-
urinn.
Af jiessu geta menn séð, að það
er mjög svo eðlilegt og náttúrlegt,
að í þúsundir ára hafa þar verið
stríð og styrjaldir, og hver höfð-
inginn og furstinn hefir barist við
annan öld fram af öld.
Ýmsir menn nema landið.
Frá því á dögum Alexanders
mikla, árið 327 fyrir Krist, hefir
ein þjóðin eftir aðra vaðið yfir
landið: Grikkir, Arabar, Persar,
Mongólar, Portúgalsmenn, Hollend-
ingar, Frakkar og Bretar; og allir
fóru þeir með ránum og ofbeldi. —|
Persar hafa enn þann dag í dag
marga af hinum stærstu gimstein-
um heimsins, sem þeir hafa rænt
þaðan fyrir mörg hundruð árum.
Bretar fóru ekki fram með nein-
uin tepruskap, þó að þeir nú orðið
séu fyrirmynd að ráðvendni og hag-
sýni og sparsemi í öllu stjórnarfari
þar eystra. Má sjá þess ljósan vott
á málsókninni á hendur Hastings
lávarði; og á fyrstu dögum þeirra á
Indlandi var það lögum samkvæmt
að ræna 1110111 í vissum löndum, sem
risu á móti veldi Breta eða ind-
verska verzlunarfélagsins.
F.n furða er það engin, þó að
Indland hafi stundum náð demönt-
um sinum ó misjafnan liátt; svo oft
hafa Indur barist fyrir giinstein-
um og háð blóðugar styrjaldir út af
þeim.
Þegar Georg Bretakonungur, en
keisari Indlands kom til Delhi, þá
bar hann gimsteininn mikla Kohi-
noor, sem er einhver hinn nafn-
Illgresis-tegundir.
1. Woolfberry.
2. French Wood.
3. Wild Mustard (Charlock).
4. Tumbling Mustard. ,
5. lledge Nettle.
6. Dandelion.
7. Shophards Purse.
8. Canada Thistle. ,
9. Skunk Grass.
10. Silver Weed.
11. Sour Dock.
12. Yarrew.
13. Gum Weed.
14. American Dragonhead.
15. Peppergrass.
16. Biennial Wormwood.
17. Yellow Flowered Sweet Clover
(Semi Weed).
18. Couch Grass.
19. Gooso, or Knot Grass.
20. Parsnip.
21. Pigweed.
22. Sowthistle.
23. Prairie Sage.
24. Great Ragweed.
25. Ladies Thumb.
26. Golden Rod.
27. Purple Stemmed Aster.
28. Common Plaintain.
29. Artamesia.
30. Evening Primrose.
31. Hemp Nettle.
Þetta eru illgresis-tegundir þær,
sem nú er verið að uppleysa á
Manitoba Agricultural College, De-
partment of Chemistry, til að vita
með vissu, hvaða fóðurgildi þær
hafa hver fyrir sig. Og maðurinn,
sem að þessu starfar, er landi vor
Mr. Kristján J. Austmann.
Svo framarlega sem einn eða ann-
ar islenzkur bóndi hefir á landi sinu
illgresis-tegund, sem hér er ekki
nefnd, en í svo stórum toppum eða
svo útbreidda, að það borgaði sig
að slá hana til fóðurs, þá ætti að
senda sýnishorn af henni til: Pro-
fessor of Chemistry, Manitoba Agri-
cultural College, Winnipeg, Man. —
Sé hún send, ætii að slá hana rétt
þegar blómin á henni eru sprungin
út.
(Framhald á 7. bls.).
Útskýrt.
Hvernig getur fólk dottið ofan í
ástabralls pollinn?
ó, á alla vega.
En hvernig kemst það upp úr
honum?
Á ýmsa vegu. Stundum klórar
konan sig út ineð kattarklóm af-
brýðisseminnar; og stundum nær
maðurinn í rottuskott einhverrar
snyrtimeyjar og mjakast þannig út.
En hæðst móðins er að leigja dýran
lögmann til að draga sig út.
* * *
Hugðnæmur félagsskapur.
Það eru öll ósköp af flónum til á
þessari jörð.
Virkilega?
Já, eg mæti þeim á hverjum degi.
Líkt aðhyllist líkt. Er ekki svo?
Þakkarávarp.
Hjartanlegt þakklæti langar mig
til að votta öllu því fólki, nær og
fjær, sem á þessu vori veittu mér
svo drengilega hjálp í veikindum
minum, þá er eg varða að leita mér
lækninga til Winnipeg og ganga
þar undir uppskurð við innvortis
meinsemd. ,
Sérstakar þakkir finn eg mér
bæði ljúft og skylt að votta þeim
Mr. og Mrs. G. Eggertsson, sem geng-
ust fyrir samskotum meðal bygðar-
manna; Mr. Á. Árnasýni, sem safn-
aði fé i kringum Churchbrigde,
Saskatchewan; Mr. og Mrs. B. Lax-
dal, í Winnipeg, sem veittu mér
beina og umönnun fyrir litla þókn-
un á mcðan eg var að ná mér eftir
veikindin; að ógleymdum læknin-
um Dr. B. J. Brandson, sem gjörði
uppskurðinn, stundaði mig með
stakri alúð, þar til eg var albata, og
gaf mér alla læknishjálpina.
Ennfremur kvitta eg með hjartans
þökk fyrir peningagjafir þessar: Ó.
Gunnarsson og J. Gislason -10.00
hvorl Sigb. Guðmundsson, Wpeg,
$9.00; V. Vigfússon, B. Thorbergs-
son, G. Eggertsson, M. Magnússon,
K. Eyjólfsson, H. Hjálmarsson, E.
Gunnarsson, M. Hinriksson, Á.
Eggertsson, Wpeg, Á. Árnason, Mrs.
Kr. Johnson, H. Gíslason, Mrs. Kr.
Kristjánsson, H. Thorgeirsson, H.
Árnason, Mrs. Kr. Thorvaldsson, A.
Olson $5. hvert; síra G. Guttorms-
son, S. Loptsson, G. Finnsson $3.00
hver; E. Bjarnason, Mrs. M. Thor-
láksson, B. Hinriksson, K. Finnsson,
H. O. Loptsson, B. Thorleifsson, S.
Bjarnason, E. Suðfjörð, J. Árnason,
O. A. Austman, B. Jónsson, Th. Lax-
dal, Mrs. G. Brynjólfsson, J. F.
Johnson, G. Guðbrandsson, E. Hin-
riksson og Mrs. Ástrós Johnson,
Svold P. O., N. D„ $2.00 hvert; P.
Suðfjölð, B. Benediktsson, Mrs. E.
Suðfjörð, V. Magnússon, Á. Magnús-
son, S. Thorláksson, M. Bjarnason,
Bjarnason, Th. Thorláksson, Miss
E. Eyjólfsson, E. J. Thorláksson, G.
L. Árnason, MrS. S. Þorsteinsdóttir,
Þ. Þórðarson, G. Olson, Mrs. P.
Johnson, Miss S. Vigfússon ðl.00
hvert; M. Breiðfjörð 50c.
Auk þess ber mér að þakka margs
konar aðrar gjafir og aðstoð mér og
börnunum mínum veittar af vinum
og vandalausum, og hluttekning
þeirra allra, sem komu að sjá mig í
veikindum minum, bæði heima hjá
mér og meðan eg lá á sjúkrahúsinu,
— sem of langt yrði hér upp að telja.
Ljúft er mér einnig að votta það,
að hjúkrun og aðbúð öll á Winni-
peg General Hospital, þar sem eg lá
lcgu þessa, var svo góð sem eg hefði
framast á kosið.
Bið eg svo góðan guð sem ekki
lætur einn vatnsdrykk ólaunaðan,
að veita þeim öllum rikulega bless-
un, sem með orðum og verkum
sýndu mér bróðurhug og kristilega
hluttekning i þessu andstreymi
minu. , ,
Anna S. Thorgeirsson.
Bredenbury, Sask., 5. júlí 1915.
Hemphill’s American Leading
Trade School.
Aíial skrlfMtofa «43 Maln Street,
Winnipesr.
Jitney, Jitney, Jitney. I>a?5 þarf
svo hundrut5um skiftir af mönum til
at5 höndla og gjöra við Jitney bif-
reitSar, artSsamasta starf í bænum.
At5eins tvær vikur naubsynlegar til
ab læra í okkar sérstaka Jitney
“class” Okkar sérstaka atvinnu-
útvegunar skrifstofa hjálpar þér atS
velja stöt5u et5a at5 fá Jitney upp á
hlut.
Gas Tractor kenslu bekkur er nú
at5 myndast til þess a?5 vera til fyrir
vor vinnuna, mikil eftirspurn eftir
Tractor Engineers fyrir frá $5.00 til
$8.00 á dag, vegna þess atS svo
hundruðum skiftir hafa farlt5 í
stríðið, og vegna þess að hveiti er f
svo háu verði að hver Tractlon vél
verður að vinna yfirtíma þetta sum-
ar. Eini virkilegi Automobile og
Gas Tractor skólinn I Winnipeg.
Lærið rakara iðnina í Hemphill’s
Canada’s elsta og stærsta rakara
skóla. Kaup borgað á meðan þú
ert að læra. Sérstaklega lágt inn-
gjald og atvlnna ábyrgst næstu 26
nemendum sem byrja Við höfum
meira ókeypis æfingu og höfum
fleiri kennara en nokkur hinna svo
nefndu Rakara Skólar f Winnipeg.
Við kennum einnig Wire og Wire-
less Telegraphy and Moving Picture
Operating.” Okkar lærlsveinar geta
breltt um frá einni lærigrein til
anarar án þess að borga nokkuð
auka. Skrifið eða komið við og
fáið okkar fullkomið upplýsinga-
skrá.
Hemphill’s Barber CoIIege and
Trade Schools.
Head Offlce, 643 Mnfn St.. Wlnnlpcg
Branch at Reglna, Sask.
Ein persóna (fyrir daglnn), $1.50
Herbergi, kveld og morgunvert5ur,
$1.25. Máltítiir, 35c. Herbergi, ein
persóna, 50c. Fyrirtak í alla statíl,
ágæt vínsölustofa í sambandi.
Talsfmi Garry 22Ó2
ROYAL OAK H0TEL
Chas. Guntnfsson, elgandl
Sérstakur sunnudags miðdagsverð-
ur. Vín og vindlar á borðum frá
klukkan eitt til þrjú e.h. og frá sex
til átta að kveldinu.
2S3 MAIIKET STREET, WINNIPEG
Rafmagns — heimilis — áhöld.
Hughes Rafmagns Eldavélar
Thor Rafmagns I>vottavélar
Red Rafmagns I>vottavélar
Harley Vacuum Gólf Hrelnsarar
‘Laco” Nitrogen og Tungsten Lamp-
ar.
Rafmagns “Fixtures”
“Universal” Appliances
J. F. McKENZIE ELECTRIC
CO.
283 Kennedy Street
Phone Maln 4064 Wlnnlpeg
Vit5gJörBlr af öllu tagl fljótt o*r vel
af hendi lelstar.
D. GEORGE & CO.
General House Repairs
4'abluet Makere aud I pbnlaterera
Furniture repaired, upholstered and
cleaned, french pollshing and
Hardwood Finlshing, Furnl-
ture packed for shipment
Chalrs neatly re-caned.
I’lione Garrj 3112 309 Sherbrooke St.
BrúkatSar saui avélar metl hæfi-
legu vertSi.; nj r Singer vélar,
fyrlr penlnga út 1 I 'nd et5a tll letlgu
Partar i allar teg tdir af vélum;
atigjörtl á öllum tegn lum af Phon-
nographs 6 mjög lég vertSi.
J. E. BRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar duglega "agenta” og
verksm&la.
( —-M-™*-—■---------*
Hospital Pharmacy
Lyfjabúbin
sem ber af öllum öðrum. —
Komið og skoðið okkar um-
ferðar bókasafn; mjög ódgrt.
— Einnig seljum við peninga-
ávísanir, seljum frimerki og
gegnum öðrum pósthússtörf-
um.
818 NOTRE DAME AVENUE
Phone G. 6670-4474,
J